Alle boeken van 2015

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, herlezen

In het afgelopen jaar heb ik 65 boeken gelezen, in totaal 13.238 bladzijden. Dat is 1 boek minder dan vorig jaar, maar nog steeds 13 meer dan de doelstelling. Bijna 1200 bladzijden minder dan vorig jaar, ruim 1700 onder mijn doelstelling.

Het thema van 2015 was herlezen. Dit is slechts gedeeltelijk geslaagd. 31 van de boeken die ik las waren herlezingen, net iets minder dan de helft. Qua bladzijden ruim meer dan de helft, bijna 7500 bladzijden. Het idee was leuk, de boeken die ik herlas waren ook bijna zonder uitzondering erg goede boeken. Dat is natuurlijk ook logisch, waarom zou je een slecht boek herlezen?

2016 is reeds begonnen, natuurlijk heb ik de eerste boeken al gelezen, het thema is dit jaar ‘boeken die beneden staan’. Dit zijn een aantal boekenkasten met vooral Engelstalige boeken, reisboeken en wat boeken die over muziek, theater gaan, maar ook een doosje met boeken dat weg mag. Benieuwd of ik met dit thema een hoger percentage ga halen dan vorig jaar.

Voetbal op televisie

Tags

column, GFC, Goal, Goor, televisie, voetbal

Goal, September 2012

Nu Murdoch de voetbalrechten in Nederland heeft opgekocht, alle clubs blij zijn met de vele extra centen en de NOS tevreden is met nog een jaar samenvattingen, kunnen we rustig concluderen dat voetbal op televisie in Nederland op de rand van een nieuw tijdperk staat. Net als in Engeland en Duitsland zal het grootste deel achter de decoder verdwijnen. Nederland was er een paar jaar geleden nog niet klaar voor, al beweerde Peter in een van zijn columns nog dat Sport7 van de buis was gezopen door een groepje GFC-ers. Maar ook hier zal het voetbal in afzienbare tijd niet meer gratis zijn.

Niet meer dan logisch overigens. Alleen omdat de NOS een karrenvracht munten aan de Uefa overmaakt moeten we kijken naar voorrondes Champions League met Anderlecht en Borrussia Mönchen Gladbach. Dat boeit de doorsnee voetballiefhebber toch niet echt? Mij in ieder geval niet. Maar ik vind het jammer dat ik binnenkort de samenvattingen pas ’s avonds laat zal zien.

Ik ben nog uit de tijd dat een wedstrijd eerst uitverkocht moest zijn voordat besloten werd of die wedstrijd ’s avonds op televisie zou komen. Dat gold voor zowel de Europacup als voor het Nederlands elftal. Een wedstrijd live kijken was erg bijzonder. Een groot toernooi was ongekend, meerdere wedstrijden in een week, het jochie dat ik was, vond het geweldig.

Ondertussen zie ik de keerzijde. Amateurclubs trekken nog maar de helft van het aantal toeschouwers omdat er altijd wel voetbal te zien is op Eredivisie Live. Sterker nog, in de kantine staat VVV tegen NAC gewoon aan, terwijl het eerste aan het voetballen is. Doodzonde. En dan schijnt het bij ons nog mee te vallen in vergelijking met sommige amateurclubs.

Een deel van het Murdoch-kapitaal zou verdeeld moeten worden onder amateurclubs. Zonder de structuur van het voetbal in Nederland, al die kleine clubs, zouden de profclubs geen spelers kunnen scouten die ze op kunnen leiden tot mogelijke profvoetballers. Ik ben voorstander van eerlijk delen, een principe dat de FIFA en UEFA als extreem vreemd hebben weggezet. Liever de nummer vier uit Engeland dan de kampioen van Denemarken, want daar hebben de sponsors niets mee.

Uiteindelijk zal ook in het voetbal de bubbel een keer barsten. Als iedereen een bedrag betaalt om wedstrijden te bekijken, is het afgelopen met de groei. Dan is de emmer vol. Merchandising, volle stadions, sponsoren en televisierechten. Op een gegeven moment kun je er nu eenmaal niet meer uitpeuren. Ik vind het niet erg. De tering en de nering komen vanzelf weer voorbij.

Zelf kijk ik trouwens bijna nooit meer negentig minuten naar een wedstrijd. Eredivisie Live ken ik alleen van gratis proefabonnementen en de kantine. De controle over de afstandsbediening ben ik al lang geleden verloren. Gelukkig kan ik op de computer ook nog het een en ander meepikken. En via sites als sportlemon, vipstand en fromsport vind ik meestal wel een livestream. Kan ik gratis kijken, met reclame er over heen en Arabisch commentaar, een minuutje (of twee) vertraging, maar wel voor niks. En in de tussentijd kan ik ook nog eens mijn mail checken, de krant lezen of een column schrijven. Deze bijvoorbeeld.

Naakt fastfood eten

Tags

Australië, fotooo, kunst, naakt, Sarah Bahbah

Niet altijd is kunst even hoogdravend. Toch vind ik deze serie ook verre van platvloers. Leuk idee, naakt fastfood eten. Lijkt me wel even schrikken voor de bezorger van het voedsel, maar daarna heb je een mooi onderwerp voor een foto. Tenminste als je Sarah Bahbah (zou ze echt zo heten of is dat een artiestennaam?) heet. En dus maakte de Australische kunstenares een hele serie foto’s. Ze noemt het Sex and Takeout. Ben nog niet helemaal overtuigd wat er allemaal onder Takeout valt, want ik had eerder een Chinees verwacht en geen donuts. Volgens mij kun je met wat bami ook best artistieke foto’s maken in dit genre.

Meer voorbeelden te vinden via Mixed Grill of via haar eigen website Raised by the Wolves.

Bianca Nederlof – Een onwerkelijke wending

Tags

Bianca Nederlof, boeken, boeken 2015, boekrecensie, E-reader, lezen

Bianca Nederlof – Een onwerkelijke wending

Tijdens het bijwerken van mijn boekendatabase zag ik ineens dat ik nog een boekje had vergeten. Verdrongen eigenlijk. Want het was echt met afstand het slechtste boek dat ik in 2015 heb gelezen. Gratis E-boek, maar het is de bites op mijn harde schijf niet waard.

Pretendeert dieper te zijn dan de bouquet reeks, maar komt volgens mij nog niet eens in de buurt van het gewraakte voorbeeld. De titel is ook niet echt logisch. Elk woord dat ik er hier aan waag, is overbodig. Gewoon negeren, mocht je het tegenkomen.

Citaat: “Van het een kwam het ander, waardoor er nu regelmatig in het tijdschriftenschap een romannetje van mijn hand te vinden is. Uiteraard onder pseudoniem. Stel je voor dat ik eindelijk eens die literaire bestseller schrijf, dan zal ik toch mijn carrière als stuiverromannetjesschrijfster moeten verdoezelen.” (p.8)

Nummer: 15-065
Titel: Een onwerkelijke wending
Auteur: Bianca Nederlof
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 15 (13238)
Categorie: Chicklit
ISBN: 978-1-301-10114-6

Meer:
Gratis boek
Website

143 – De Snevo’s – Evert Jan

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Snevo's, Theo Vogelaars, Tröckener Kecks

Nummer	143
Artiest	Snevo’s
Titel	Evert Jan
Jaar	2005
Wikipedia	Snevo’s
Website	Snevos.nl
Tekst	Muzikum

Voor vele fans was de aankondiging dat de Kecks er mee zouden ophouden een flinke schok. Waarschijnlijk was de klap nog groter voor de bassist Theo Vogelaars. De publieksfavoriet had zijn leven gegeven aan de band en zag ineens de zanger vertrekken. Wat nu?

Hij bedacht een nieuwe band, belde Fred Kienhuis, ooit zanger van de Jack of Hearts, regelde een drummer en begon opnieuw. De Snelle Vogels werden Snevo’s. In de tuin van Theo stond een studio, zijn investering van het geld dat uit de Kecks kwam. Ze namen een CD op en traden een paar keer op. De CD was geweldig, maar ondanks dat, was de band geen lang leven gegund.

In 2002 mocht ik hem interviewen voor CycloSim, de wielerwebsite van Peter. Hij vertelde veel meer dan ik kon opschrijven. Hij stuurde ook al snel de eerste demo van zijn nieuwe band. De CD kocht ik blindelings. Nog steeds draai ik die regelmatig. Simpele recht toe recht aan rock, grappige en soms diepe teksten, er zat potentie in, helaas volgde er niets meer na die enkele CD.

Het mooiste nummer is Evert Jan, niet te vinden op het internet, dus zelf maar even op YouTube geplaatst. Het watermerk kreeg ik niet weg, tenzij ik bijna 50 euri wilde schokken voor software die ik bijna niet zou gebruiken. De foto’s zijn van me zelf.

Een van de mooiste regels in de Nederlandstalige popmuziek komt uit dit nummer, over de nieuwe vriend van de ex. ‘Hij heeft geld, ambitie en minder dorst dan ik’. Schitterend. Ook het refrein klopt: hij blijft een eikel!

Benieuwd hoe het met Theo gaat tegenwoordig.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Hard Gras 105 – Wiep Idzenga – De Denen

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, Denemarken, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek, Wiep Idzenga

Hard Gras 105 – Wiep Idzenga – De Denen

Net als Wiep Idzenga was ik als jochie ook behoorlijk onder de indruk van de Deense voetballers bij Ajax. Mijn idool was Jesper Olsen, al leek ik zelf iets meer op Jan Molby. Iets te zwaar, redelijk inzicht, niet alles gehaald uit de mogelijkheden. Dit themanummer van Hard Gras is dus zeker ook voor mij.

Wiep gaat naar Denemarken en zoekt naar de Deense geest, naar typisch Deense kenmerken, vraagt zich af waarom het lijkt dat Denen zich zo zonder problemen aanpassen aan de Nederlandse (voetbal-)cultuur. Maar tegelijkertijd is hij op zoek naar de oorzaak van de vele mislukkingen, naar degenen die het niet gered hebben. Mooie zoektocht.

Een mooi verhaal dat natuurlijk begint bij Arnesen en Lerby, met de hulp van David Endt, het voetbalgeheugen (en geweten) van Ajax en dat als rode draad de zoektocht naar Lars Elstrup heeft. De voormalige spits van Feyenoord heeft door allerlei vreemde capriolen de laatste jaren onregelmatig het nieuws gehaald. Idzenga zou hem graag gesproken hebben, maar komt niet echt dichterbij, ook al spreekt hij velen over Elstrup. Aan het eind lukt het hem toch nog de zonderlinge spits te spreken, al is het dan maar kort. Passend einde van een mooie zoektocht waarvan ik het gevoel heb dat er meer in had gezeten. Ik denk dat de auteur die mening deelt.

Citaat: “Van Hanegem en Kristensen keren meestal snel om en houden zich schuil bij de manege tot Coerver en de anderen terugkomen. Dan maken ze hun haar nat en rennen twee minuten later ook over de denkbeeldige finish. ‘Goed zo, Willem en Jorgen,’ roept Coerver enthousiast, ‘jullie kunnen het wel.’ ‘Duurlopen? Pleurt een eind op man,’ zegt Kristensen vrolijk. Hij stopt graag wat krachtige Rotterdamse teksten in zijn verhaal.” (p.108)

Nummer: 15-060
Titel: Hard Gras 105 – De Denen
Auteur: Wiep Idzenga
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 135 (12633)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3052-0

Meer:
104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Flachau

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Oostenrijk, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Van der Meest, deel 78

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Zo veel vragen…

Tags

in het nieuws, Rabobank, rechtbank, uit het leven gegrepen

Weer zo’n bericht dat meer vragen oplevert dan antwoorden geeft. Kende het personeel Hendrik Jan? Hoe ziet een brief op poten er uit? Waarom toonde hij zijn geslachtsdeel? Wat dacht de baliemedewerk(st)er dat hij kwam doen? Wat heeft zijn geslachtsdeel met de bom te maken? Hoe zou een bom betalingsproblemen kunnen oplossen? Was dit filiaal zijn eigen bank? Waarom kreeg hij geen straf als hij schuldig was? Als hij vorige week is opgenomen, wat deed hij het afgelopen half jaar dan? Hoe liep het af nadat hij vertelde dat er een bom zou afgaan? Was zijn geslachtsdeel toen al weer opgeborgen? Wat was de reactie van het personeel? Waar komt de politie het verhaal binnen? Heeft het personeel slachtofferhulp gehad?

Zo veel vragen…

De Muur 50

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 50

De jubileum editie van het mooiste wielerblad van Nederland. En na een mooie avond in Nijverdal in de herfst is mijn kopie ook nog eens voorzien van twee handtekeningen van schrijvers van prachtige verhalen. Frank Heinen en Bert Wagendorp personaliseerden deze versie speciaal voor mij. Ben ik trots op.

Natuurlijk staan er ook in de vijftigste editie weer een aantal prachtige verhalen. Meteen al het eerste verhaal is schitterend, Peter Winnen die een oude bekende zag opduiken. De Kameroener Evariste vraagt hem om hulp. Natuurlijk gaat hij er op in. Maar ook aan de hulp van een medewielrenner komt een eind, als Winnen er zelf door in de problemen lijkt te komen. Frank Heinen vertelt in veertien verhalen (en liefst 20 voetnoten) de geschiedenis van de wielerbaan in Parijs. Bert Wagendorp vertelt in de laatste zin van het verhaal precues waar het om draait. “Ik had Pyke S. voor dit verhaal kunnen bellen en vragen of hij inderdaad de afscheidswedstrijd van Francesco Moser heeft gewonnen. Ik heb zijn nummer, maar ik heb ervan afgezien.” In die ene zin zit het hele succes van De Muur. Wielrennen levert verhalen op. Mooie verhalen. En soms moet je een verhaal een verhaal laten, feiten mogen een mooi verhaal niet in de weg staan.

Ook een flink stuk in de tijd terug gaat Herman Chevrolet, die het verhaal van drie Britse wielrenners in de jaren vijftig vertelt. Pioniers, avonturiers, wegbereiders voor vele Britse renners na hen. Jeroen Wielaert mag een verhaal schrijven over Utrecht. Zou een ander onderwerp mogelijk zijn geweest? Al is de romanticus natuurlijk niet in te perken en schiet zijn boeiende relaas alle kanten op.

Een waardig jubileumnummer. En ongetwijfeld met de mooiste voorkant. Op naar de 100. Als ik het goed uitreken in 2028. Voor die tijd moet het mij toch ook lukken om een keer een verhaal geplaatst te krijgen? Ambitie hoeft toch niet altijd verkeerd te zijn?

Citaat: “In de naar Alpe d’Huez genoemde vipruimte verderop is het een warm samenzijn van VVD- en PvdA-prominenten, die behalve minister Schippers geen reet hebben gedaan voor de nieuwe Nederlandse Tourstart, maar graag samen het economische belang van de Tour beklinken en de heisa om Griekenland even vergeten. Koning Willem-Alexander zorgt voor extra moraal.” (p.114)

Nummer: 15-051
Titel: De Muur 50
Auteur: Diversen (Peter Winnen, Frank Heinen, Wiep Idzenga, Bert Wagendorp, Rik Vanwalleghem, Peter Ouwerkerk, Herman Chevrolet, John Kroon, Mart Smeets, Jeroen Wielaert, Willie Verhegge, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 143 (10622)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1014-8

Meer:
49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

144 – Queensrÿche – Silent lucidity

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Queensryche

Nummer	144
Artiest	Queensrÿche
Titel	Silent Lucidity
Jaar	1990
Wikipedia	Silent Lucidity
Website	Queensryche official
Tekst	Lyrics Freak

Midden jaren tachtig mocht ik wel eens meedoen met een voetbalelftal met ietwat oudere spelers. Dus na mijn wedstrijd in C1 nog op de bank bij B1, later hetzelfde als B-speler bij A1. Die jongens zijn groter. Verder. Sterker. Niet perse betere voetballers, maar indrukwekkend genoeg voor de niet zo stoere tiener die ik was. Zij luisterden naar hardrock. Ik was nog druk bezig mijn eigen smaak te ontwikkelen, dus leende ik ook de elpees bij de bieb waar zij naar luisterden. Scorpions, Iron Maiden, Yngwie Malmsteen, als het maar herrie was. Ik herkende dat de Scorpions beter waren als ze langzame nummers spelen, dat Malmsteen geweldig gitaar kon spelen (snel), maar dat je er ook niet langer dan een half uurtje naar moest luisteren.

Mijn favoriete band in dit genre werd Queensrÿche. Voor mijn gevoel zat er net iets meer muzikaliteit in, was het meer dan harde muziek. Hun albums The Warning en vooral Rage for Order zaten regelmatig in mijn walkman. De cover Gonna get close to you vond ik geweldig.

Maar ook bij deze band, als bij vele rockbands, bleek een ballad uiteindelijk het sterkste nummer. Voor velen is de band een one hit wonder, meer dan dit nummer kent men niet. Jammer, de band is veel meer dan hun grootste hit. Maar ja, dat nummer is dan ook wel erg mooi.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

De eerste prijs in wat?

Tags

fotooo, Kijk nog eens, sport

Kijk nog eens 199

Doet het altijd goed. Een beker of bokaal voor de jeugd. Dat ze iets tastbaars hebben, getuige van hun prestatie. Maar wat was die prestatie eigenlijk? Ik haal er maar twee dingen uit. Het was een 1e prijs. En het gebeurde in november 1995. Maar wat, waar en waarom? Ik heb geen idee.

Mart Smeets – Het Dream Team

Tags

Barcelona, basketball, boeken, boeken 2015, boekrecensie, Dream Team, herlezen, lezen, Mart Smeets, NBA, Olympische Spelen, sportboek, Verenigde Staten

Mart Smeets – Het Dream Team

Alle boeken van Smeets staan in mijn kast. Anderhalve plank ondertussen. Alleen de twee van eind 2015 moet ik nog aanschaffen. Daarnaast heb ik meerdere mappen met verzamelde columns, sinds begin jaren negentig, uit kranten en tijdschriften. En dan ook nog eens een paar honderd columns op de harde schijf.

Je kunt wel stellen dat hij een van mijn favoriete schrijvers is. Dus wilde ik ook aan het eind van het herleesjaar van hem nog een boek lezen. Ik koos een oudje. Niet een verhaal, daar ken ik de plot al van, niet columns, daar van lees ik er al zo veel. Een thematisch boek, daar kan Smeets het meest excelleren.

Het boek is simpel opgezet. Twaalf spelers vormden samen het beste basketbalteam ooit. Met de coach er bij zijn dat dus dertien hoofdstukken. Portretjes. Veertien hoofdstukken er bij om het verhaal van dit team chronologisch te vertellen en je weet meteen weer een stuk meer over de sterren uit de NBA.

Smeets is er vooral goed in om een sporter in een paar treffende anekdotes neer te zetten. Hij vertelt wat over hun achtergrond, over de mensen om ze heen, over hun opvoeding en scholen. Daardoor krijg je, zelfs in de relatief beperkte ruimte, een pagina of acht tot tien, het idee dat je de beschreven sporter redelijk hebt doorgrond. Dat je hem kent, dat je zijn rol in het team begrijpt.

Daarnaast veel achtergronden en duiding, de zwaarste wedstrijd voor het Dream Team was een trainingspartijtje waar ze onderling elkaar uitdaagden. De Olympische Spelen van Barcelona waren simpel daarna, geen enkele tegenstand.

Dat de spelers een slag apart waren blijkt uit alles. Al tijdens wedstrijden waren er tegenstanders die bankzitters vroegen foto’s van ze te maken. Na de tijd bleken die tegenstanders de grootste fans te zijn, toevallig de eersten die kans hadden hun idolen te spreken. Ze konden niet anoniem zijn, niet in het Olympisch dorp wonen, niet even de stad in. Zij waren de supersterren van de Spelen van 1992.

Mooi boek over een bijzonder en legendarisch team.

Citaat: “De vrouw, moeder van een twaalfjarig kind, vroeg zich af waarom Barkley geen beter voorbeeld voor de Amerikaanse jeugd kon zijn. Na enig nadenken zei de basketballer: ‘Omdat ik goed kan dunken en mijn rebounds er goed uitzien kan ik niet automatisch ook even goed uw kind opvoeden…’ Waarna de vrouw begon te schreeuwen.” (p.175)

Nummer: 15-064
Titel: Het Dream Team
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 1992
# Pagina’s: 200 (13223)
Categorie: Sport
ISBN: 90-254-0116-3

Meer Dream Team:
Nu (recensie)
Trouw (recensie)
Wikipedia
The Dream Team (YouTube)

Meer Smeets:
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportboek
Geel
Gepakt
Helder De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Themaweek 6. Herlezen

Geoffrey Atkinson – De schepping anders bekeken

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, Geoffrey Atkinson, herlezen, lezen

Geoffrey Atkinson – De schepping anders bekeken

Typisch boek uit de tijd dat de Slegte mijn belangrijkste boekenleverancier was. Waarom een tientje betalen voor een nieuw boek, als je voor dat bedrag ook met drie of vier boeken naar huis kunt gaan. En als je maar lang genoeg wacht, komt dat andere boek vanzelf ook wel bij de Slegte terecht. Weinig inkomen, veel leeshonger, logische keuze.

Extra voordeel is dat je ook buiten je ‘comfort zone’ koopt. Niet alweer een nieuw boek van dezelfde schrijver, maar een gokje nemen, omdat het kan, omdat het goedkoop is. ‘Ziet er wel grappig uit, laat ik het maar meenemen voor nog geen twee gulden.’ In dit geval een geweldige gok. Nu dus voor de tweede keer gelezen, met een reden. Het idee is gewoon goed.

God gaat een wereld creëren, geen eenvoudige taak. Daarvoor heb je projectontwikkelaars nodig, aannemers, sub aannemers, diverse leveranciers en dan moet het ook nog eens binnen een week af, waarvan de laatste dag zelfs een rustdag hoort te zijn. Iedereen die wel eens een schuurtje heeft laten bouwen, omdat hij of zij daarvoor zelf te onhandig is, weet hoe lastig zo’n klusje kan zijn. En als het met een simpel schuurtje al mis kan gaan, wat kan er allemaal niet mis gaan bij een hele wereld?

Gelukkig is er een hele correspondentie opgedoken. Brieven, memo’s, telexen, rekeningen en offertes. Dreigbrieven, aanmaningen, excuusbriefjes en handgeschreven krabbels. Je komt ze allemaal tegen in dit boek. Wees blij dat je er niet bij was…

Citaat: “Onze cliënten raken enigszins gealarmeerd door de zich duidelijk aftekenende vertraging van de opleveringsdatum en hebben ons als juristen gevraagd om alle wettelijke aspecten van deze zaak te bekijken en deze vervolgens aan mede te delen. Van hetgeen wij tot dusverre van de zaak begrepen hebben, lijkt uw positie verre van rooskleurig.” (p. ?)

Nummer: 15-063
Titel: De schepping anders bekeken (orig.: The creation memos)
Auteur: Geoffrey Atkinson
Taal: Nederlands (orig.: Engels)
Jaar: 1984
# Pagina’s: 126 (13023)
Categorie: Humor
ISBN: 90-6590-050-0

Themaweek 6. Herlezen

Koos Meinderts & Harrie Jekkers – Tejo De lotgevallen van een geëmancipeerde man

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, emancipatie, Harrie Jekkers, herlezen, Koos Meinderts, lezen

Koos Meinderts & Harrie Jekkers – Tejo De lotgevallen van een geëmancipeerde man

Het is kerstvakantie, nog even wat tijd om te lezen. Herlezen, het thema van 2015. Begin ik nog aan een dik boek of toch maar een paar dunne. Het laatste dus. Al had ik dit boek als een dikker verhaal in mijn gedachten. Net boven de 100 bladzijden. Met plezier gelezen destijds. De zanger van een van mijn favoriete bands bleek ook nog eens aardig te kunnen schrijven. De humor zag ik meteen, of ik door had dat het boek eigenlijk een perfect tijdbeeld is, durf ik niet te zeggen.

De ondertitel geeft het wel aan. Dit boek gaat over de man die in de loop van de jaren zeventig emancipatie met een hoofdletter ging schrijven. Over de strijd van de vrouw om gelijk te zijn, op welk vlak dan ook, aan de man. Tejo is de hoofdpersoon. Zijn naam schrijf je zoals je het zegt, zoals met meer woorden in dit boekje.

Meinderts ging later kinderboeken schrijven, Jekkers het theater in, beide rollen passen goed bij de heren. Hun samenwerking resulteerde in vele mooie liedjes, voor beide voornoemde doelen, maar zeker ook in een aantal geslaagde boekjes.

Een aantal jaren later was ik trots dat ik het boekje kon uitlenen aan Toos Zuurveen, die bezig was met haar meesterwerk Van Bruintje Beer tot Zedenleer. Volgens haar was het opstel van Tjarda precies de missing link voor haar onderzoek, volgens mij overdreef ze een beetje om mij een plezier te doen, een citaat op 824 bladzijden kan niet bepalend zijn. Maar het is zeker een hoogtepunt in dit boek: “Het ergste wat je als kind kan overkomen, is geboren in een progressief gezin.” Prachtig opstel voor school, mooi tegengas voor zijn o zo moderne ouders.

Wie wil weten hoe Nederland zich in de jaren zeventig heeft ontwikkeld, moet dit boek lezen.

Citaat: “Urenlang, tot het aanbreken van de dag, bleef Tejo bellen op zoek naar een instantie die hem zou kunnen helpen. Maar nergens was zijn probleem onder te brengen. Uitgeput gaf hij het op. ‘Er zou eigenlijk een telefonische hulpdienst moeten zijn’, dacht Tejo, ‘voor mensen die niet weten welk telefoonnummer bij welk probleem past.’ “ (p.44)

Nummer: 15-062
Titel: Tejo. De lotgevallen van een geëmancipeerde man
Auteur: Harrie Jekkers & Koos Meinderts
Taal: Nederlands
Jaar: 1983
# Pagina’s: 104 (12897)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-6169-222-9

Meer:
Koos Meinderts
Scholieren
Goodreads
Boekmeter

Themaweek 6. Herlezen

Remco Campert – Tot zoens

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, herlezen, lezen, Remco Campert

Remco Campert – Tot zoens

Eind jaren tachtig zag ik Campert in het theater, samen met Jan Mulder. Het voorlezen van zijn eigen verhalen kon hij geweldig. Nu nog, bijna dertig jaar later, hoor ik hem in mijn hoofd bij een aantal van de verhalen die ik in deze bundel tegenkwam. Net als Deelder, Dorrestijn en Finkers is Campert dus dermate kenmerkend dat je geheugen een extra dimensie geeft aan het verhaal.

Mijn bewondering voor de schrijver is sindsdien alleen maar gegroeid. Ondertussen publiceert hij al zeven decennia lang prachtige boeken, vooral zijn korte verhalen zijn mijn favoriet, ook al lees ik zijn columns, poëzie en novellen natuurlijk ook met plezier.

Tot zoens is het titelverhaal van deze bundel uit 1986. Hoe hoort een Spanjaard een Nederlander die graag zijn best doet en in zijn beste Spaans een postzegel wil kopen. Prachtige spraakverwarring, de stem van Campert maakt het verhaal af. Vele prachtige korte verhalen in deze bundeling, van een kleine nietszeggende situatie, weet Campert een hilarische gebeurtenis te maken. Van een simpele opmerking een heel verhaal.

Citaat: “Ik was een van de eersten die met een paraplu liep in Nederland. Toen werd dat nog beschouwd als aanstellerij. Iets voor weke types en Italianen. Net als achter een kinderwagen lopen als man. Daar werd je nog voor nageroepen.” (p.117)

Nummer: 15-061
Titel: Tot zoens
Auteur: Remco Campert
Taal: Nederlands
Jaar: 1986
# Pagina’s: 160 (12793)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-234-2331-3

Meer:
Wikipedia
DBNL
Koninklijke Bibliotheek
Boeklog

Meer Campert op Gerbie.nl:
CaMu 1998
De familie Kneupma
Camu 1996
Een geschenk uit de hemel
CaMu 2000
Een ellendige nietsnut
CaMu 2002
Een liefde in Parijs
Hotel du Nord

Titelverhaal lezen?
Remco Campert – Tot zoens

Themaweek 6. Herlezen

Ira Levin – De dag der dagen

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, herlezen, Ira Levin, lezen

Ira Levin – De dag der dagen

Een van de beste schrijvers van spannende boeken, vooruit dan maar: thrillers, is Ira Levin. Ik heb al zijn boeken gelezen. Op de een of andere manier is dit de onbekendste. Zal er wel vooral mee te maken hebben dat het niet verfilmd is. Of dat dit het boek met de meeste diepgang is, dat kan natuurlijk ook. De grens met literatuur is overschreden, dit is meer dan een thriller, een echte dystopia.

Het meest waardeloze van een thriller is dat herlezen nooit hetzelfde kan zijn, het einde is al bekend. Toch las ik ‘This perfect day’ met veel plezier voor de tweede keer. Natuurlijk wist ik hoe het ging aflopen, al herinnerde ik me vooral het vooreinde, niet het absolute einde. Het gegeven is mooi.

De wereld is utopisch mooi. Er is geen oorlog, alle mensen gaan netjes met elkaar om, er is een computer die de wereld centraal aanstuurt en alle mensen krijgen een dagelijks spuitje waardoor niemand ziek wordt. Vriendschappen zijn mooi, maar tijdelijk, familiebanden goed, tot een van de familieleden overgeplaatst wordt. Iedereen krijgt een baan die het best bij hem of haar past, dus ook de studie die daar naar toe leidt. Geld bestaat niet, want Uni heeft alles voor je geregeld.

In deze perfecte wereld maken we kennis met Chip. Eigenlijk heet hij Li RM35MM4419, maar zijn grootvader noemt hem Chip. Deze opa zorgt er ook voor dat Chip nadenkt over een wereld waarin niet Uni alles bepaalt, maar waar mensen ook zelf nadenken. Chip wordt een buitenbeentje. Hij moet alleen kijken hoe hij het systeem kan omzeilen.

Het lijkt te lukken wanneer hij een aantal medestanders vindt, maar de groep valt uit elkaar, Chip moet zich weer aanpassen aan het ‘normale’ leven. Het mooie van dit boek is dat je je graag wil vereenzelvigen met Chip. Je ziet dat het gedroomde Utopia eigenlijk een Dystopia is. Maar hoe kun je onder de almachtige tentakels van Uni wegkomen?

Natuurlijk lukt het Chip, anders zou het boek geen doel hebben. Maar hoe en of hij daadwerkelijk vrij is als hij de vrijheid bereikt, is een mooie vraag. Daar is nog wel een discussie over te voeren.

In een zoektocht naar een betere wereld is het leuk om dit boek te lezen. Wereldverbeteraars, oordeel zelf. Niet toevallig wordt dit boek vaak in een adem genoemd met 1984 en Brave new world.

En het einde is beter dan ik me herinnerde. Ook mooi.

Citaat: “King kneep koud zijn ogen samen. ‘Wat is er zo prachtig aan het leven,’ zei hij, ‘dat het eindeloos verlengd moet worden? Wat is er zo fantastisch mooi aan het leven hier of het leven daar, dat tweeënzestig niet genoeg is in plaats van te vechtend veel? Ja, zij worden ouder dan tweeënzestig. Een van hen beweerde dat hij tachtig was en als ik naar hem keek geloofde ik het ook. Maar zij sterven ook jonger, in de dertig, zelfs in de twintig – van het werken en de smerigheid en van op hun ‘geld’ passen.’ “ (p.130)

Nummer: 15-059
Titel: De dag der dagen (orig.: This perfect day)
Auteur: Ira Levin
Taal: Nederlands (orig.: engels)
Jaar: 1970
# Pagina’s: 307 (12498)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-229-5506-0

Meer:
Wikipedia
Objectivisme
Scholieren
Lou Reed
Son of Rosemary (mijn recensie)

Themaweek 6. Herlezen

Boudewijn Büch – De kleine blonde dood

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, Boudewijn Büch, herlezen, lezen

Boudewijn Büch – De kleine blonde dood

Mijn geheugen is best goed. Ik weet stomme details van decennia geleden. Maar ik weet echt niet meer of ik zijn boeken of zijn televisieprogramma’s als eerste in mijn hart sloot. Wel weet ik dat zijn reisboeken en –programma’s beter zijn blijven hangen dan zijn andere boeken. Vooral zijn enthousiasme voor de meest vreemde zaken was geweldig.

Veel van zijn boeken las ik eind jaren tachtig. Deze dus ook. Ik weet dat ik delen van de film gezien heb, maar kan me niet herinneren dat ik van A tot Z heb gekeken. Wat een beetje is blijven hangen, helaas, is de discussie of hij nu een verhaal had bedacht en als waarheid verkocht of dat hij de waarheid in een verhaal wilde vatten. Heeft de nicht Boudewijn nou daadwerkelijk een kindje gehad dat jong is overleden? Is de Kleine blonde dood een fictieve roman of een geromantiseerde autobiografie?

Bij herlezing weet ik het nog niet. Misschien wil ik het ook wel helemaal niet weten. Hoeveel helden vallen niet van hun voetstuk als de waarheid boven tafel komt? Nu is De kleine blonde dood gewoon het bekendste boek van een goede schrijver. Laat ik het daar bij laten.

Het boek heeft twee verhalen, die continu door elkaar lopen. Daarbij komen ook de sprongen in de tijd, heen en weer, wat het niet eenvoudiger maakt om te lezen. Wel boeiender. De moeizame relatie met zijn vader is de basis van alles. De oorlog in het hoofd van zijn vader is letterlijk en figuurlijk. De kleine Boudewijn lijdt er onder, maar vindt het ook wel weer fascinerend. Dan komt er verder in het boek Mickey. Een zoon die Boudewijn heeft verwerkt, ook al is hij er zeker van dat hij homoseksueel is.

Mickey betekent veel voor Boudewijn, maar met diens moeder kan hij niet samen zijn. Dat het jongetje niet oud zou worden is de reden voor de controversie, maar ook een motief voor het boek. Büch heeft vele boeken geschreven over zijn overleden zoontje, dit is het standaardwerk.

Je moet het gelezen hebben om mee te kunnen praten, het is een der klassiekers van de Nederlandse literatuur, maar het is niet het meesterwerk dat in mijn hoofd zat. Het is oppervlakkiger dan ik me herinner, het is een stuk korter en het geeft geen antwoorden. Dat laatste is dan weer niet zo erg, want boeken die vragen oproepen zijn veel interessanter dan boeken met antwoorden.

Citaat: “Vati en moeder waren gek dat ze mij erin stopten, maar het blijft je wel bij. Als tienjarige tussen naakte, schreeuwende jongens op een zaal liggen. Als ik iemand zie die gek is, word ik nog steeds bang dat ze mij ook opeens beetgrijpen en naar een gekkenhuis brengen.” (p.37/38)

Nummer: 15-058
Titel: De kleine blonde dood
Auteur: Boudewijn Büch
Taal: Nederlands
Jaar: 2002/1985
# Pagina’s: 175 (12191)
Categorie: Literatuur
ISBN: 90-01-55862-3

Meer kleine blonde dood:
Wikipedia
IMDB
Scholieren.com
Vrij Nederland

Meer Büch bij gerbie.nl:
Geestgrond
Over Redmon O’Hanlon
Zingende botten
Het ijspaleis
Voorgoed verliefd

Themaweek 6. Herlezen

De Muur 1

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, De Muur, herlezen, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 1

Boeken moet je niet uitlenen. Zeker niet bijzondere boeken. En de eerste editie van deze serie die ondertussen, dertien jaar later, meer dan vijftig afleveringen telt, is zo’n bijzondere uitgave. Ik heb ‘m via Marktplaats moeten terugvinden, zodat mijn verzameling weer compleet is. En deze herfst heb ik ‘m door een van de oprichters, Bert Wagendorp, laten signeren, na een mooie avond in Nijverdal, waar De Muur on tour was.

Een parel in mijn boekenkast dus. Ook maar eens herlezen. Kijken of ik mijn eigen waarneming van dertien jaar geleden nog moet aanpassen. Al in het openingsverhaal rekent Bart Jungmann af met de mythe dat sport eerlijk moet zijn. Sport is per definitie oneerlijk, het leven is niet anders. Goed punt.

Een prachtig verhaal van Rik Vanwalleghem ontbrak in mijn eerste recensie. Waarschijnlijk geeft het tragische einde van VDB een paar jaar later nu meer diepte aan het verhaal dan dat ik er de eerste keer in las. Ook het verhaal over Pellenaars van Jeroen Wielaert is beter dan dat ik doorhad. Zo zie je maar dat herlezen op latere leeftijd ook een ander perspectief biedt, een ander referentiekader.

Het verhaal dat ik de eerste keer als hoogtepunt zag, viel nu een beetje tegen. Waarschijnlijk gaat het dan ook over de kracht van het beeld. De aflevering van Holland Sport waarin Wilfried de Jong met Gino Bartali op zijn zolderkamertje figureerde was zo mooi, dat het verhaal door mij in 2002 automatisch als hoogtepunt werd aangewezen. Nu lees ik het verhaal terug en zie eigenlijk nauwelijks toegevoegde waarde bij het beeld. Mooi, maar niets nieuws.

En zo levert herlezen elke keer weer iets nieuws op. Kan een goedkope conclusie zijn. Ik heb genoeg boeken voor de rest van mijn leven in de kast staan. Als ik ze eindelijk allemaal gelezen heb, kan ik zo weer vooraan beginnen. En dan moet ik nog minstens 114 worden.

Citaat: “Bestaat er zoiets als voorbeschikking? Het merendeel van de stervelingen leidt het leven van de middelmaat. We hebben allen onze fysieke, intellectuele en karakteriele gebreken en limieten. Daar proberen we het zo goed mogelijk mee te doen. (…) Pathetisch zijn de slaven van de eerzucht, die zich laven aan het zoute water van de (tijdelijke) roem en almaar dorstiger worden.” (p.17)

Nummer: 15-053
Titel: De Muur 1
Auteur: Diversen (Bart Jungmann, Rik Vanwalleghem, Jeroen Wielaert, Wilfried de Jong, Koen de Koker, Mart Smeets, Marije Randewijk, Jan Siebelink, Freek de Jonge, Willie Verhegge, John Schoorl, Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp)
Taal: Nederlands
Jaar: 2002
# Pagina’s: 128 (10885)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 90-204-0637-X

Meer:
Facebook
Website
Wikipedia
Twitter
Instagram
Eerste lezing

Alle afleveringen van De Muur:
49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Themaweek 6. Herlezen