06 donderdag Dec 2018
Posted in Elders op het web
Tags
Dit is Mink. Mink is een held. Hij is ook een stoere bikkel, want ondanks dat er een koude winter aankomen (de geruchten over horrorwinter zijn al langsgekomen), gaat hij in korte broek naar school. Elke dag weer.
Mink doet dat omdat zijn vriend Koen ziek is. En je kunt zo weinig doen op die leeftijd, je bent zo afhankelijk van doctoren, de natuur, het geluk. Daarom besloot Mink wat te doen. Hij haalt geld op voor Kika. Ik steun Mink. U toch ook?
22 donderdag Nov 2018
Posted in Elders op het web, themaweek
Elf jaar geleden las ik het boek, Freakonomics. Mooie verzameling artikelen over de minst wetenschappelijke wetenschap, de economie. De econoom is de enige wetenschapper die achteraf pas kan verklaren waarom het niet ging zoals hij voorspelde. Maar daarom des te fascinerender. De relatie tussen afnemende criminaliteitscijfers en een gewonnen abortus rechtszaak, kom er maar op. Maar na het lezen was ik overtuigd.
De heer Dubner gaat tegenwoordig verder, niet alleen artikelen, maar ook schitterende podcasts. Het komt nog regelmatig voor dat ik een titel zie en beslis over te slaan. Maar nog vaker luister ik naar iets dat ik het voordeel van de twijfel gaf om drie kwartier later gefascineerd mijn telefoon weg te leggen.
Waarom je geen restaurant moet openen. Hoe bereken je de waarde van een leven? Is de farmaceutische industrie echt zo slecht als men denkt? De gevolgen van de belastingverlaging door Trump. Hoe zit het nou met dat glazen plafond? Daarnaast geweldige interviews met gasten die je elders niet snel zal horen, die zich echt laten doorzagen. Mark Zuckerberg, Lance Armstrong, Elvis Costello en Richard Branson, de heer Dubner heeft blijkbaar ingangen die anderen niet hebben.
Als je dan toch niet leest, luister dan maar naar Freakonomics.
Themaweek 63: Podcasts
19 vrijdag Okt 2018
Posted in Elders op het web
Tags
Oneindig Noord-Holland. Gepubliceerd op 30 maart 2012
Er zijn een paar dingen die je als kind leert en daarna nooit meer afleert. Fietsen is er zo een. Schaatsen een ander. In beide bezigheden weet de gemiddelde Nederlander zich te redden. We fietsen om van a naar b te komen. We fietsen hard, op het gemak en in een groep. We fietsen, in het buitenland, tegen bergen op en verbinden daar een heldenstatus aan. Kortom, we fietsen. In 1971 reden 120 mensen de Ronde van Noord Holland. Blijkbaar hadden we toen andere dingen te doen. Verleden jaar waren dat immers al 7.000 mensen geworden. Vaderlanders die inzagen dat een dagje fietsen goed is voor een heleboel zaken: gezondheid, sociaal gedrag, ontspanning, het dienen van een goed doel, het leren waarderen van de eigen omgeving en het versterken van iets dat we nog in rudimentaire vorm herkennen: uithoudingsvermogen. Gemak maakt lui, staat er op een tegeltje en dat is waar. Fietsen maakt de mens wakker en vraagt aanpassing in de golf van digitale automatismen; je moet trappen, sturen, denken, kijken, opletten, genieten, een beetje pijn lijden en vooral voortgaan. In de komende weken zal ik wat gaan verhalen over fietsen in Noord-Holland, waar ‘we’ altijd wind tegen hebben. Fysiek ja, mentaal echter niet. Wie fietst, komt vooruit, zei mijn opa altijd en ik begreep hem. Ik zal schrijven over de provincie waar wij wonen, over prijzen die te winnen zijn in een tijd dat er over van alles geklaagd wordt. Dan kunnen we met fietsen de neuzen dezelfde kant opkrijgen en samen iets leuks doen. Simpel: door het fietsen door je eigen provincie.
Themaweek 58: DeMart
15 maandag Okt 2018
Posted in Elders op het web, Sport Column
Eerder dit jaar via EenVandaag. DeMart is weliswaar met pensioen, maar laat nog geregeld van zich horen.
zaterdag 6 januari 2018 | AVROTROS | Mart Smeets
Terwijl wij ons (en zeer terecht) druk maken over de flinke faux pas van ons enige IOC-lid, Camiel Eurlings, zijn ze in de USA (het land van de onbegrensde mogelijkheden, nietwaar?) bezig met het in elkaar timmeren (geen woordspeling) van de Olympische schaatsploeg voor Zuid-Korea.
Over Eurlings kan ik kort zijn. Het is goed dat hij ons aller kreet: “wegwezen”, heeft begrepen. De bijna kolderieke Mea culpa was zo laat, zo vreselijk ver te laat en dekte nooit, ik herhaal, helemaal nooit, de schade van weleer.
Onbesproken gedrag, daar ging het om in de eerste plaats en helaas, Camiel, hoe sympathiek je ook wenste over te komen, deze strijd had je op voorhand dik verloren en je hoopte alleen op beter, neem ik maar aan.
Lever de Olympische stropdassen, manchetknopen, dromen en gedachten nu per DHL in en kies een ander traject in je leven.
Hoe hard het ook voor je klinkt: er zit niet anders op.
Overigens vraag ik me wel af (zonder vilein te willen zijn) waarom Eurlings in hemelsnaam ooit in het IOC werd verkozen. Dat deed ik al ten tijde van zijn aanstelling en ik blijf het doen.
Is dit het bewijs dat verstand van (sport)zaken niet belangrijk is voor dit college en dat aanzien, de juiste baan, de goede ouders, ellebogen, de juiste vrienden en een gespreid bedje de aanlooproute is voor deze toch speciale “job”?
Het had en heeft er alle schijn van.
Dus: hij was de verkeerde man op de (voor hem) verkeerde plaats; dat ten eerste.
Een aanstelling waar je toen en nu nog een ton aan vraagtekens achter mag zetten, dat ten tweede.
En dan die lelijke, menselijke fout, die ernstiger was en is dan b.v. een verkeerde wissel op de 10 kilometer: dus? Hij, Camiel, hoe correct en ook plezierig hij zich in mijn bijzijn heeft voorgedaan: hij diende uit de uitslagen geschrapt te worden, zoals gisteren, eindelijk, gebeurde.
In de USA was een ander levend wezen dat we mens noemen bezig zich een plaats op de berg Olympus te verkrijgen. Hij, Theron Sands uit Champaign, Illinois, probeerde afgelopen donderdag op 53-jarige leeftijd voor het eerst van zijn leven een Olympisch startbewijs te behalen. Nadat hij er niet in geslaagd was zich op de 5000 meter zich te plaatsen (hij eindigde diep in de achterhoede van het startveld in de voor ons Nederlanders volkomen ridicule tijd van 7.05.17, zeg twee rondjes achter Sven Kramer) zette hij in Milwaukee aan voor de langste afstand. Hier had hij jaren voor getraind, dus waarom niet geprobeerd?
Tot zijn onuitsprekelijke genoegen had hij ook een tegenstander: de twintig jaar jongere Chase Reichmann begeleidde de krasse knar op zijn lange worsteling van 25 rondjes in een vrijwel lege, grote, holle zaal. Ja, ooit was de USA een land waar topschaatsers huisden, nu waren er twee man gevonden die de tien kilometer durfden te rijden.
Reichmann reed tien seconden sneller dan Sands en beiden begrepen dat het Amerikaans Olympisch comité voor hen geen Olympische pakken zou laten maken.
Voor de echte schaatsfanatici onder U: het lukte ook niet aan KC Boutiette, de inmiddels 47-jarige vedette van weleer, om zich op de 5 km te plaatsen. Hij ging er vol voor, maar er waren ook voor hem grenzen. Zijn 6.47.02 betekende een volle ronde achter de mondiale wereldtop.
Overigens hield die 53-jarige mijnheer Sands wel drie rijders van in de twintig achter zich, hetgeen hem tot een daverende lachbui bracht. Was al dat trainen (op een ijshockeybaan in zijn woonplaats en eenmaal in de week op de grote 400-baan van Milwaukee, waarvoor hij meer dan 700 kolometer moest rijden!!!) toch niet voor niets geweest.
Waarom deze twee Olympische verhalen aan elkaar geknoopt zijn?
U begrijpt het…
De een, met besproken gedrag, wilde coute que coute zijn pluche stoeltje op de berg Olympus verdedigen; ondanks het feit dat hij ook de betekenis van “onbesproken gedrag” ten volle begreep en hopelijk nog steeds begrijpt. De ander, een noeste werker, die op latere leeftijd lol kreeg in schaatsen nadat hij ooit in-line-schaatser was geweest in zijn woonstaat Mississippi, een man met een eerzame baan, wilde, tegen alle wetten van de logica in, eens kijken of een mens in staat is het uiterste uit zichzelf te halen. Daarvoor begaf hij zich op letterlijk glad ijs. Hij schaatste zijn droom achterna, met onbesproken gedrag in zijn sporttas.
De twee Olympische verhaaltjes staan zo haaks op elkaar, maar hebben toch ook zo veel met elkaar te maken. Het gaat over mensen en hun daden. Over een ieders doen en laten. Over betamelijk en onbetamelijk, over besproken en onbesproken, waarbij ik, eerlijkheidshalve, niet weet of die Theron Sands nooit zijn partner een ferme lel heeft gegeven.
Het kwam in ieder geval nooit in het nieuws als zodanig.
Themaweek 58: DeMart
07 zondag Okt 2018
Posted in Elders op het web
06 zaterdag Okt 2018
Posted in Elders op het web
Record digging. Een hobby, of is het toch meer? Alexis legt het uit.
Themaweek 56: TED Talks
05 vrijdag Okt 2018
Posted in Elders op het web
Tags
Schrijf eens een brief, wie doet dat nog?
Themaweek 56: TED Talks
04 donderdag Okt 2018
Posted in Elders op het web
Tags
Joan Blades en John Gable zijn vrienden. Dat is niet zo logisch als het lijkt. Zij zijn politiek heel verschillend. De wereld gaat, ongemerkt, steeds meer in eigen ‘bubbels’ leven. Je komt steeds minder vaak mensen tegen waarmee je het oneens bent. In het leven, maar zeker ook online. Is dat goed?
Themaweek 56: TED Talks
03 woensdag Okt 2018
Posted in Elders op het web
Tags
Als acteur speelde hij veel rollen waarin hij een ‘echte man’ was. Maar wat is een echte man dan? Justin Baldoni vraagt zich hardop af waar de verschillen tussen mannen en vrouwen echt zitten.
Themaweek 56: TED Talks
02 dinsdag Okt 2018
Posted in Elders op het web
Tags
Op het internet kun je je anders voordoen dan je bent. En zo kun je dus als zwarte acteur ineens een witte racist spelen. Theo E.J. Wilson deed het.
Themaweek 56: TED Talks
01 maandag Okt 2018
Posted in Elders op het web
Tags
Identiteit, een belangrijk issue tegenwoordig. Bhatt laat je denken, hopelijk.
Themaweek 56: Ted Talks
16 zaterdag Jun 2018
Posted in Elders op het web, Voetbal
Tags
Op dit blog schreef ik al vaker over de Blogbroeders. We vonden elkaar in onze liefde voor voetbal, maar de waan van de dag ging aan de meesten van ons voorbij. We speelden samen een potje tegen de pers, we organiseerden een alternatieve WK-pool en we bezochten wedstrijden die anderen links lieten liggen. Mooi gezelschap. We zijn niet zo actief, maar we bestaan nog wel, zo nu en dan laten we nog wel eens wat van ons horen.
De site die centraal stond was Voetblah. Blog met een knipoog, maar tegelijkertijd bepalend in voetballand. Vooraanstaande columnisten en journalisten schreven voor de site. Van de kantlijn naar agenda bepalend. Maar onlangs maakten ze bekend er mee te stoppen. Meer van hetzelfde was hun angst. In mijn ogen onterecht, maar ja, verder dan een gastbijdrage ben ik niet gekomen.
Met trots kan ik dan ook melden dat ik liefst drie keer op de site mocht schrijven. Over Ryan Giggs, Lionel Messi en de mooiste wedstrijd die ik zelf mocht spelen.
Deze dagen duiken diverse scribenten in het archief. Daar hoef ik niet aan mee te doen, er komen genoeg mooie blogjes voorbij. Maar voor de zekerheid wil ik toch nog een enkele keer het allermooiste verhaal in de tien jaar van het bestaan in het zonnetje zetten. Omdat het ons bloggers zo prachtig typeert. Omdat we allemaal begrijpen wat ze bedoelt. Omdat het woord voetbal er niet eens in voorkomt. Omdat het stil makend mooi was. Annemarie Postma schreef het.
Heren (en dame) van Voetblah: Bedankt. En we blijven elkaar nog wel tegenkomen, dat kan niet anders.
29 zondag Jan 2017
Posted in Elders op het web, Fotooo
Precies weet ik het nog niet. Snapchat is meer voor de jeugd, dat snap ik best. Instagram is echter ook steeds populairder. En ook daar was ik te laat, geen gerbie dus maar gerbie7.
Ben er nog niet uit wat ik er mee moet. Probeer maar eens het een en ander met die filtertjes. Foto’s om het maken van foto’s, niet zoals hier, waar een foto een verhaal moet hebben of vertellen. Ik ben geen fotograaf, maar sta wel achter de theorie dat een goed beeld meer vertelt dan duizend woorden. Dus heb ik ook instagram.
Mocht je me ook daar willen volgen, ga dan naar gerbie7
Themaweek 29: Fotooo
27 donderdag Okt 2016
Posted in Elders op het web
Tags
De fontein waar muntjes in gegooid wordt, heb ik op vele plekken in deze wereld gezien. Maar een boom waar je een muntje insteekt voor geluk, had ik nog nooit gezien. Die blijken in het Verenigd Koninkrijk op meerdere plekken te staan. De muntjes blijven jaren zitten en doordat de boom verder groeit, wordt het onmogelijk om de muntjes er weer uit te halen. Vooral de 2-p muntstukken zijn geliefd. Of die ook twee keer zo veel geluk brengen als de 1-p is mij niet duidelijk.
Het hele verhaal lees je hier. Vond ik leuk.
14 donderdag Jul 2016
Posted in Elders op het web
De mens is een kuddedier. Ze willen dezelfde dingen als hun buren. Ook op vakantie. En dus maken ze dezelfde foto’s. Als je eens her en der op het internet rondsnoept, kom je ze tegen. Alle mogelijke clichés. Alle toeristische hoogtepunten, maar dan met toerist er bij.
De bekendste:
’t Is maar een voorbeeld. Een heel blog vol: Bad Tourist Pictures
