Joggen of sjokken?

Tags

corona, Facebook, Goor, hardlopen, lifeblog, lockdown

Vorig jaar schreef ik een stukje op FB, wat ik op dat moment eigenlijk geen blogje vond. Maar blijkbaar had ik het mis, want het bleek de populairste post van 2021 te zijn. Veel commentaar, nog meer likes. Voor iemand die dat niet gewend is, een flinke verrassing. Dus vandaag maar even in de herhaling. Alsnog op dit blog. De context is natuurlijk de tweede lockdown, waarin ik (en de rest van Nederland) niet mocht voetballen. Dan maar een rondje joggen/sjokken…

Beste verkeersdeelnemers in Goor en omstreken,

vrienden, bekenden, familie, vage kennissen. Mochten jullie mij zien lopen, meestal op een zondag, met loopschoenen, voetbalsokken (roodzwarte), oranje shirt, korte broek, een kilo of 10-15 overgewicht, duidelijk zichtbaar onder voornoemd shirt, tempo net iets sneller dan de gemiddelde wandelaar en mij groeten, dan zijn er drie mogelijke reacties.

1. Ik steek mijn tong uit. Dit is altijd een reactie op mijn geestelijke gezondheid op dat moment. Of ik heb weinig zin in hardlopen, of ik ben behoorlijk vermoeid, meestal beide. Dit is nooit een reactie op uw aanwezigheid.

2. Ik groet terug. Dit is een automatische reactie, iemand groet, ik groet terug. Dit zegt niets of ik u heb herkend of niet, de kans is vrij groot dat ik u niet herken. Zonder bril, met zweet in mijn ogen, hartslag gevaarlijk hoog, is de kans dat ik in een auto iemand herken niet heel groot (op een fiets niet veel groter). Auto’s herken ik mijn hele leven al niet, die zijn voor mij een stuk blik waarin je je kunt verplaatsen als het regent of als je ver weg moet.

3. Ik groet niet terug. Dit is zeer waarschijnlijk een combinatie van de eerste twee mogelijkheden. Niet alleen heb ik geen idee wie er voorbij komt, het zou zo maar kunnen dat ik de groet niet eens zie. En zelfs als ik dat wel doe, heb ik niet altijd de energie om een teken van herkenning te geven. Dit zegt dus niets over u, alles over mij. Bij deze mijn verontschuldiging.

Mocht u mij helemaal niet meer zien (hard)lopen, dan is de kans vrij groot dat de KNVB weer wat wedstrijden mocht programmeren van de regering en dat ik datgene doe wat ik leuk vind op zondagochtend: voetballen.

Einde themaweken…

Tags

lifeblog

…is het begin van de reguliere blogjes. Zoals vaker hier op deze site. Morgen weer verder met het aftellen naar de nummer 1 van mijn top 212. Ik zal her en der mijn mening droppen, boeken komen onregelmatig langs en de voetbalblogjes in het weekend blijven. Verder: we zullen zien.

Bloggen dus

Tags

lifeblog

Eind themaweken. Niet omdat ik geen inspiratie heb (zat). Niet omdat er geen boeken klaar liggen om te bespreken (meer dan zat).

Maar de tijd om vooruit te programmeren ontbreekt me. Steeds dichterbij kwam het moment dat er niets meer klaar stond. Steeds dichterbij het moment dat ik moest kijken hoe ik verder wil. Ik heb overwogen weer een reces in te lassen. Maandje, misschien twee. Geeft rust. Levert tijd op. Mijn boek moet af, moet geredigeerd worden. Moet beter worden. Het volgende boek ben ik al mee begonnen, lekker schrijven. Maar waar haal ik de tijd vandaan? Ik wil niet stoppen met voetballen, bij een vereniging horen betekent ook dat je meer doet dan 90 minuten in de wei lopen. Ik wil Suus zien hockeyen, zo vaak mogelijk. Ik ben politiek actief, kost ook steeds meer tijd.

Dus plan ik voorlopig even helemaal niets. Ook geen reces. Want soms wil ik wel snel een stukje tikken en op mijn site gooien. Misschien de laatste 10 platen in mijn top 212 eindelijk publiceren. Kan begin 2022 af zijn. Maar dan? Af is ook zo definitief.

Kortom, u ziet mij de komende tijd wel eens langskomen. Of niet.

Onderminister

Tags

droom, lifeblog, politiek

We hebben al zo lang een demissionair kabinet, er zit geen progressie in de formatie. Ik word gebeld. We willen jou als onderminister. Mijn vraag of dat geen staatssecretaris heet wordt genegeerd. Onderminister dus. Eitje, want je krijgt hetzelfde takenpakket als in de provincie. Dat ik ook provinciaal geen portefeuille heb, wordt ook aan voorbijgegaan. Men zal mij installeren als onderminister.

Ik word wakker.

Themaweek 121: Dromen

Speech

Tags

droom, lifeblog, speech

Op een bruiloft, geen idee van wie, geeft de best man, in dit geval een mevrouw, haar speech. Saai, voorspelbaar, ik luister nauwelijks. Tegen het eind van haar speech vertelt ze iets over een levenshouding, een yoga-achtige terminologie, ik begrijp er niets van. De beeldspraak is echter duidelijk, ze rits haar jurk aan de voorkant open en staat halfnaakt te speechen. Dit is geen inkijk meer, dit is exhibitionisme. Ik kijk om me heen, maar het lijkt alsof ik de enige ben die dit vreemd gedrag vindt. Sterker nog, her en der zijn er andere gasten, vooral dames, die meedoen. En niemand reageert, ik zie vele borsten, waarvan ik er eerlijk gezegd een groot deel liever niet had gezien; de geslachtsdelen zijn slechter zichtbaar, sommigen omdat ze alleen hun shirt hebben geopend, anderen lijken barbie-achtigen.

Ik word wakker.

Themaweek 121: Dromen

Ontvoering

Tags

droom, lifeblog, ontvoering

De betonnen muren maken dat het ergens tussen een bunker en een niet-af huis inzit. Kale matrassen op de grond, in meerdere ruimtes. We zitten gegijzeld, maar wie ons bewaakt is me niet duidelijk. Niemand doet veel.

Timewarp. We zijn ergens geweest, keren terug naar de bunker. Er zijn niet genoeg zitplaatsen op de achterbank, de stoel naast de bestuurder is weg, ik zit daar op de grond. De weg heeft de breedte van een wandelpad, maar de chauffeur rijdt alsof hij haast heeft. Zonder problemen gebruikt hij de beperkte ruimte optimaal, voor mijn gevoel rijden we veel te hard, maar omdat ik lager zit dan de rest, kan ik het niet echt goed zien. Discussiëren heeft geen zin, hoe ik het weet, weet ik niet, maar volgens mij spreekt hij Russisch. We komen terug bij de bunker en worden weer naar binnen gestuurd.

Ik word wakker.

Themaweek 121: Dromen

Jong meisje

Tags

droom, kinderen, lifeblog

De winkel staat al een tijdje leeg. Waarom het kleine meisje daar ligt, geen idee, wel dat ze daar weg moet. De deur laat zich simpel forceren, ik haast me naar binnen en grijp het meisje. Een peuter, kleine kleuter misschien. We rennen naar buiten, net op tijd, de winkel ontploft. Ik werp het meisje, als in een actiefilm naar een groepje dat op straat niets staat te doen en duik zelf naar de grond, de stenen vliegen langs me heen. Men vraagt mij wie het meisje is, ik heb geen idee.

Ik word wakker.

Themaweek 121: Dromen

Olympische Spelen

Tags

#demart, droom, lifeblog, Mart Smeets, Olympische Spelen, Turkije

We zijn in Turkije, Mart Smeets geeft commentaar. Mathieu van de Poel zet zijn mountainbike tegen een boom en stapt op een wielerfiets en sluit aan bij het peloton dat op dat moment net langskomt. Smeets gaat in een politieke verhandeling over Erdogan en wat er de laatste jaren allemaal is misgegaan in dit land. Ik vraag me af waarom de Spelen hier zijn, de Spelen na Tokyo zijn al vergeven aan Parijs en Brisbane.

Ik word wakker.

Themaweek 121: Dromen

Vervanger

Tags

Dolf Jansen, droom, lifeblog, Spijkers met Koppen

De muziek is afgelopen en ik zit nog aan tafel. Dolf Jansen ziet me zitten, legt zijn papieren opzij en vertelt me dat ik het interview met de volgende gast maar moet doen. Waarom ik bij Spijkers met Koppen aan tafel zit, is me niet helemaal duidelijk, wel dat ik snel moet beginnen met het interview. Zonder voorbereiding kan ik niet meer doen dan luisteren waarom die gast hier zit, paar vragen stellen naar aanleiding van zijn verhaal. Het gaat me redelijk af. Het Spijkerlied wordt ingezet, de uitzending is afgelopen.

Dolf keer terug aan tafel en complimenteert me. Hij wil me meteen een contract voorleggen als invaller. Die nieuwe mevrouw, wiens naam ik even ben vergeten, die Felix Meurders heeft vervangen, sputtert tegen. ‘We hebben al invallers, dat kun je niet maken’, zegt ze tegen Dolf, verontschuldigend kijkt ze me aan. Joviaal antwoord ik dat ik wel zesde invaller wil zijn, ik wil geen ander verdringen.

Ik word wakker.

Themaweek 121: Dromen

Russische les

Tags

droom, lifeblog, Rusland

De docent Russische literatuur is een moderne. Hij gaat uit van intrinsieke motivatie. Geeft geen les, maar ondersteunt alleen degenen die vragen hebben. Hij zit voorin het lokaal en kijkt om zich heen. De gemiddelde leeftijd is die van een schoolklas, waarom ik hier zit, is me niet duidelijk. Ik kijk ook om me heen, maar zie weinig studenten wat doen. Zelf besluit ik om ook maar eens wat anders te doen. Ik redeneer dat ik meer Dostojewski en Tolstoj heb gelezen dan de rest van de klas gecombineerd, de taal kan wel even wachten.

Achter de docent is een archiefhok. Precies zoals je een archiefhok verwacht. Overvol, stapels papieren, kranten, tijdschriften en heel veel boeken. Daar tref ik oude kranten aan waarin ik voor het archief van GFC vele wedstrijdverslagen tegenkom en fotografeer. Ik ben enthousiast over dit hok, bedenk wat ik nog meer wil vinden.

Ik word wakker.

Themaweek 121: Dromen