Blogtwijfel

Tags

bloggen, lifeblog

Een enkele keer komt het langs. Twijfel over dit blog. Het past goed bij me, ik beleef er veel plezier aan, maar het kost ook flink wat tijd. En die tijd kan ik ook anders gebruiken. Ben weer druk bezig met mijn nieuwe boek, was al begonnen met de research voor een ander boek en er ligt al een boek klaar dat nog flink wat uurtjes redigeren kan gebruiken.

Er zijn ook vele social media die meer 2023 zijn dan een blog. Met meer interactie, meer bereik. Zonder al te veel moeite te doen, heb ik op Insta al meer dan 300 volgers. Tiktok schijnt ook niet meer de pure kinderapp te zijn die het eerst wel was.

Maar bloggen past zo goed bij me, ik kan precies doen wat me uitkomt, frequentie aanpassen, lang of kort bezig zijn met een blogje, het is maatwerk. En als je bedenkt dat er op mijn LiveJournal, dat ik in 2000 aanmaakte, nog stukken staan uit 1999, ben ik ergens dit kalenderjaar al een kwart eeuw aan het bloggen. Daar stop je ook niet zo maar mee.

De bezoekersaantallen van dit blog lopen al een paar jaar terug. Is dat omdat ik niet meer zo boeiend ben of omdat bloggen tegenwoordig als ouderwets wordt gezien, niet van deze tijd? Tegelijkertijd krijg ik nog steeds eens in de zoveel tijd een nieuwe volger, samen met degenen die het blog volgen via social media zijn er dat toch wel weer meer dan 600. Niet niks.

Met mijn bezoekersaantallen kan ik door advertenties geld verdienen, werd me verzekerd. Maar is het dan nog wel mijn blog, of moet ik dan gaan bloggen voor het publiek, voor de grotere bezoekersaantallen? Echt populair wordt dit blog nooit, dan had het publiek het wel gevonden. Jaar in, jaar uit honderden blogjes over een aantal populaire onderwerpen, als ik een uniek talent was geweest, dan hadden de bezoekersaantallen dat wel aangegeven.

Twijfels, twijfels. Voorlopig hobbel ik nog wel even door. Er liggen nog tientallen boeken te wachten op een blogrecensie. Mijn top 212 is nog niet af, de volgende muziekseries heb ik al bedacht. Er liggen nog oude voetbalcolumns en foto’s van onbekende voetbalvelden klaar. Vele politici geven genoeg aanleiding voor een stukje. Maar toch twijfel ik wel eens.

Dit was 2022

Tags

lifeblog

Het was een bijzonder jaar, 2022. De wereld is er niet bepaald mooier op geworden, de invloed van gerbie.nl is erg beperkt. Toch kwam ik op deze site afgelopen jaar nog tot 278 posts. In totaal waren er 628 volgers, verdeeld over WordPress, E-mail en diverse social media. Al durf ik te gokken dat er door die laatste categorie wat overlap aanwezig is, er zullen geen 600 individuen zijn die dit blog volgen.

In totaal kwamen er afgelopen jaar 7775 bezoekers, zij keken samen naar 11683 posts. Dank daarvoor.

Hopelijk zie ik u allen in 2023 weer terug, ik heb, ook na 22 jaar, nog altijd lol in het bloggen. Dus ook in 2023 blijven er blogjes van mijn hand verschijnen. Nog tientallen boeken van afgelopen jaar die ik niet heb besproken. Nog tientallen liedjes die in mijn top 212 terecht zijn gekomen. Misschien wel weer een paar themaweken, al heb ik die nog niet voorgeprogrammeerd. Meer voetbal, wielrennen, politiek, reizen en andere onderwerpen. Kortom gerbie.nl blijft doorgaan.

Ik wens alle bezoekers, op welke manier u mij dan ook volgt, een geweldig 2023 toe!

In plaats van kaarten

Tags

Hein de Kort, kerst, lifeblog

Een oudje. Maar blijft goed.

Boekpresentatie ‘Gastspeler’

Tags

#ikkijkniet, boeken, boekpresentatie, boycottqatar, Gastspeler, GFC, Goor, lifeblog, voetbal, voetbalboek, WK 2022

Afgelopen zaterdag was de boekpresentatie van mijn boek ‘Het jaar van de gastspeler’. De kantine van GFC was vol, al was dat vooral het geval vanwege de jaarlijkse verloting van de Supportersvereniging. Het boek was tevens een prijs bij het Rad van Fortuin. Mooie aanleiding om het eerste exemplaar te overhandigen.

Rowin was een van de eersten die het boek bestelden. Maar vooral was Rowin de gastspeler die het afgelopen seizoen de meeste wedstrijden met ons meespeelde. Sterker nog, menig eigen speler haalde niet het aantal wedstrijden dat Rowin wel haalde. Hij wist niet dat ik hem naar voren ging roepen, maar was blij verrast dat hij het eerste exemplaar in ontvangst mocht nemen.

Daarna konden meerdere voorbestellers hun exemplaar in ontvangst nemen, daarnaast waren er gelukkig nog vele geïnteresseerden die ook een boek aanschaften. Vele boeken kregen ook een persoonlijke opdracht en handtekening op de eerste bladzijde.

‘Het jaar van de gastspeler’ is dus vanaf nu verkrijgbaar. Je kunt het bestellen bij ondergetekende (mail naar gastspeler@gerbie.nl), via Brave New Books, waar ook de digitale versie te downloaden is. Natuurlijk kan ook je lokale boekhandel het boek inkopen, het ISBN is 978-94-6465-641-1

Mooi cadeau voor in de schoen, voor onder de boom, of gewoon voor jezelf. Omdat je graag leest. Omdat je de avonturen van een iets te oud voetbalteam wil meebeleven. Omdat je zelf gastspeler was. Omdat je GFC een warm hart toedraagt. Omdat je de ‘Doodgraver van Ciuttadella’ een mooi boek vond. Ach, je kunt zelf vast wel een reden bedenken waarom je het boek wil hebben.

#ikkijkniet (deel 29)

Boekpresentatie

Tags

boeken, GFC, lezen, lifeblog, voetbal

Nog 12 nachtjes en mijn boek wordt gepresenteerd. De tweede drukproef zag er een stuk leesbaarder uit, de eerste bestellingen zijn binnen, de locatie is bekend (GFC kantine), dus de drukpersen mogen aan de slag.

Ook lezen? Bestellen kan via gastspeler@gerbie.nl

Van dit boek zal ook een digitale versie (E-boek) beschikbaar zijn.

En door

Tags

lifeblog

De zomer is afgelopen, de herfst begint. Tijd om weer eens te bloggen. Ik sla de themaweken over deze keer. Gewoon. Geen zin, geen tijd, geen motivatie. Dus begin ik meteen weer onregelmatig te bloggen, vanaf nu.

Joggen of sjokken?

Tags

corona, Facebook, Goor, hardlopen, lifeblog, lockdown

Vorig jaar schreef ik een stukje op FB, wat ik op dat moment eigenlijk geen blogje vond. Maar blijkbaar had ik het mis, want het bleek de populairste post van 2021 te zijn. Veel commentaar, nog meer likes. Voor iemand die dat niet gewend is, een flinke verrassing. Dus vandaag maar even in de herhaling. Alsnog op dit blog. De context is natuurlijk de tweede lockdown, waarin ik (en de rest van Nederland) niet mocht voetballen. Dan maar een rondje joggen/sjokken…

Beste verkeersdeelnemers in Goor en omstreken,

vrienden, bekenden, familie, vage kennissen. Mochten jullie mij zien lopen, meestal op een zondag, met loopschoenen, voetbalsokken (roodzwarte), oranje shirt, korte broek, een kilo of 10-15 overgewicht, duidelijk zichtbaar onder voornoemd shirt, tempo net iets sneller dan de gemiddelde wandelaar en mij groeten, dan zijn er drie mogelijke reacties.

1. Ik steek mijn tong uit. Dit is altijd een reactie op mijn geestelijke gezondheid op dat moment. Of ik heb weinig zin in hardlopen, of ik ben behoorlijk vermoeid, meestal beide. Dit is nooit een reactie op uw aanwezigheid.

2. Ik groet terug. Dit is een automatische reactie, iemand groet, ik groet terug. Dit zegt niets of ik u heb herkend of niet, de kans is vrij groot dat ik u niet herken. Zonder bril, met zweet in mijn ogen, hartslag gevaarlijk hoog, is de kans dat ik in een auto iemand herken niet heel groot (op een fiets niet veel groter). Auto’s herken ik mijn hele leven al niet, die zijn voor mij een stuk blik waarin je je kunt verplaatsen als het regent of als je ver weg moet.

3. Ik groet niet terug. Dit is zeer waarschijnlijk een combinatie van de eerste twee mogelijkheden. Niet alleen heb ik geen idee wie er voorbij komt, het zou zo maar kunnen dat ik de groet niet eens zie. En zelfs als ik dat wel doe, heb ik niet altijd de energie om een teken van herkenning te geven. Dit zegt dus niets over u, alles over mij. Bij deze mijn verontschuldiging.

Mocht u mij helemaal niet meer zien (hard)lopen, dan is de kans vrij groot dat de KNVB weer wat wedstrijden mocht programmeren van de regering en dat ik datgene doe wat ik leuk vind op zondagochtend: voetballen.

Einde themaweken…

Tags

lifeblog

…is het begin van de reguliere blogjes. Zoals vaker hier op deze site. Morgen weer verder met het aftellen naar de nummer 1 van mijn top 212. Ik zal her en der mijn mening droppen, boeken komen onregelmatig langs en de voetbalblogjes in het weekend blijven. Verder: we zullen zien.

Bloggen dus

Tags

lifeblog

Eind themaweken. Niet omdat ik geen inspiratie heb (zat). Niet omdat er geen boeken klaar liggen om te bespreken (meer dan zat).

Maar de tijd om vooruit te programmeren ontbreekt me. Steeds dichterbij kwam het moment dat er niets meer klaar stond. Steeds dichterbij het moment dat ik moest kijken hoe ik verder wil. Ik heb overwogen weer een reces in te lassen. Maandje, misschien twee. Geeft rust. Levert tijd op. Mijn boek moet af, moet geredigeerd worden. Moet beter worden. Het volgende boek ben ik al mee begonnen, lekker schrijven. Maar waar haal ik de tijd vandaan? Ik wil niet stoppen met voetballen, bij een vereniging horen betekent ook dat je meer doet dan 90 minuten in de wei lopen. Ik wil Suus zien hockeyen, zo vaak mogelijk. Ik ben politiek actief, kost ook steeds meer tijd.

Dus plan ik voorlopig even helemaal niets. Ook geen reces. Want soms wil ik wel snel een stukje tikken en op mijn site gooien. Misschien de laatste 10 platen in mijn top 212 eindelijk publiceren. Kan begin 2022 af zijn. Maar dan? Af is ook zo definitief.

Kortom, u ziet mij de komende tijd wel eens langskomen. Of niet.

Onderminister

Tags

droom, lifeblog, politiek

We hebben al zo lang een demissionair kabinet, er zit geen progressie in de formatie. Ik word gebeld. We willen jou als onderminister. Mijn vraag of dat geen staatssecretaris heet wordt genegeerd. Onderminister dus. Eitje, want je krijgt hetzelfde takenpakket als in de provincie. Dat ik ook provinciaal geen portefeuille heb, wordt ook aan voorbijgegaan. Men zal mij installeren als onderminister.

Ik word wakker.

Themaweek 121: Dromen