De boekenkast van Linda Voortman

Tags

boeken, boekenkast, GroenLinks, lezen, Linda Voorman, politiek

Prachtige foto van het Groenlinkse Tweede-Kamerlid naast haar boekenkast. Ik ben meteen jaloers op het trapje. Politieke voorkeur indachtig zal ze het wel groen geschilderd zijn. Maar het feit is voor mij genoeg. Een trapje geeft aan dat de kast groot is. En niet alleen groot, ook dat je zo nu en dan op de bovenste plank moet zijn. Omdat er een boek bij is gekomen, of omdat je een boek van die plank wil lezen. Of even iets moet nakijken. Een boekenkast is nooit af. Een boekenkast, zo stil als die staat, is altijd in beweging. Tenminste als je een boekenkast niet voor de pronk hebt. En daar is de paradox: als je een boekenkast hebt om mee te pronken, valt er meestal niets te pronken. Maar pronken lukt vaak wel met de kast die er niet voor de pronk staat.

Genoeg gefilosofeerd. Wat komen we allemaal tegen in de kast van Linda Voortman? Allereerst systeem, altijd goed. De boeken staan niet lukraak of op kleur. Daardoor lijken sommige planken leeg, maar dat is onvermijdelijk als je je systeem consequent hanteert. Thematisch gesorteerd is denk ik de beste omschrijving.

Het plankje linksboven is zo goed als onleesbaar. Slechts twee keer is er iets te zien. ‘binnenhof’ en ‘tweede kamer’, tenminste dat maak ik er van, want ik ken geen boek dat over de ‘veede kamer’ gaat. Haar politieke plankje dus. Op de plank rechtsboven is de Bijbel duidelijk herkenbaar, net zoals ‘Ons kent ons’, het prachtige fotoboek over de types van Van Kooten en De Bie. Het volume 2 is volgens mij het vervolg over de Top 2000. Een ander boek lijkt me over de band ‘De Dijk’ te gaan, maar dat weet ik niet zeker. De liggende boeken lijken me fotoalbums.

Plank 2 links: J.F. Glastra van Loon, ik kan de titel niet lezen, maar Google vertelt me dat het waarschijnlijk ‘Kanalen graven’ heet. Het WBS Jaarboek 2006 ‘vier jaar Balkenende’ staat er ook. Henk te Velde (niet de zeiler) – Van regentenmentaliteit tot populisme.

Plank 2 rechts zijn de reisgidsen. Twee keer niet aan een bestemming toe te wijzen: Natuurwijzer en een vogelgids. Dichtbij: Hoge Veluwe, Utrecht. Zuid Limburg, Bijzonder welkom in Heel Nederland, Nederland voor nop en nog een keer Utrecht. Binnen Europa: Malta & Gozo, Kroatië (Capitool), Berlijn (Anwb, oud), Wenen (Anwb, nieuw), Berlijn (Anwb, nieuw), Praag (Anwb, oud), Ierland, Frankrijk, Rome en twee keer Noorwegen (1 keer Anwb). The Rough Guide USA completeert de plank.

Plank 3 links lijkt leeg, plank 3 rechts heeft meerdere herkenbare titels: Ik denk iets van Martin van Amerongen, de titel staat achter de trap. Thomas van der Dunk – Buiten is het koud en guur. Anna Politkovskaja – Russisch dagboek. Gladys Mejias – Morgen voor mij. Dan vier titels die ik niet kan plaatsen. Ton van Dijk – Hier gebeurt nooit iets. Tony Judt – Het land is moe. Primo Levi – Titel onleesbaar. Nog 1 onherkenbaar. Fay Weldon – Echte dames lunchen niet. Dan een boekje dat ‘het verhaal’ lijkt te heten. Tenslotte Hans Schoots – Gevaarlijk leven. Een biografie van Joris Ivens. Fay Weldon lijkt verdwaald op deze plank. Te licht tussen de zware boeken.

Plank 4 links, zes delen van een serie. Een encyclopedie? Klassiekers?

Plank 4 rechts. Een mooi (duur 39,90) boek over Groningen: Groningen uit de lucht

Plank 5 links: De plank over de Tweede Wereldoorlog. George E. Berkley – Theresiestadt. Melissa Muller – Anne Frank de biografie. T.Spaans-Van der Bijl – Utrecht in verzet. In de schaduw van de adelaar. Een titel die vaker voorkomt, auteur niet te lezen. J.A.A. Aarse en B. Marinus – Hou zee, Kameraad. Uit de serie ‘De tweede wereldoorlog’ – De bevrijding. Zeker zes boeken onherkenbaar.

Plank 5 rechts: Sport, vooral Feyenoord. Als eerste het dikke jubileumboek van 100 jaar Feyenoord. Dan minstens zo dik: Het geheim van Raleigh door J. Holthausen (zou natuurlijk op de wielerplank moeten staan (6, rechts) maar is daarvoor te groot). De seizoensgids 2010-2011 van VI. Een aantal onherkenbaar. Een fotoboek over de Olympische Spelen van Calgary. Nog een aantal onleesbaar. Wim Bot – Leve Feyenoord een. Tenslotte een blik over Feyenoord, ik gok met beeldmateriaal over het jubileumjaar.

Plank 6 links: leeg

Plank 6 rechts: Wielerboeken. 1e onherkenbaar. Marije Randwijk – De vergeten Tour. Gabriel Garcia Marquez – De kampioen van Colombia. 3e en 4e onherkenbaar. Dan lijkt me er een boek te staan uit de Nationale Sportbibliotheek. Weer twee onleesbaar. Theo Koomen – 25 jaar doping. Steven Rooks – De sportman van het jaar. Het grote tourboek (is van Peter Ouwekerk, niet zichtbaar). Dan acht delen van De Muur, wielertijdschrift in boekvorm. Daarna zijn de boeken weggedraaid, te schuin om nog goed te lezen. Even spieken in mijn eigen kast: Jean Nelissen – De 100 beste Nederlandse wielrenners aller tijden staat ook bij haar in de kast.

Plank 7 links: Veel politiek getinte, linkse lijkt mij, boeken. Gerrit Voerman – De meridiaan van Moskou, 2e is onleesbaar. J.W. Matthijsen – Sovjet-Rusland. Henk Sneevliet – Max Perthus. Weer een onherkenbaar. Mathieu Smedts – Een weerbarstig katholiek. Dan meerdere bedekt door de trap en als laatste George Holland Sabine en Thomas Landon Thorson – A history of political theory.

Plank 7 rechts. De Mart Smeets plank. Mijn territorium. Op volgorde staan er: 1. De afrekening 2. Het laatste geel 3. Helder 4. De Tour wacht op niemand 5. Wereldtour 6. Retro 7. Door naar de volgende ronde 8. Rugnummers en ingevette benen 9. Veelbesproken 10. De Tour van ’80 11. Oranje boven 12. Het dream team 13. Overleven 14. Passie 15. Dertig 16. Ik was nooit in Nagano (deductie, slechts heel klein hoekje zichtbaar) 17, 18 en 19 niet zichtbaar. 20. Geel 21. Net echte mensen 22. Bruisend 23. Stoempen, snot en sterven 24. Opgeruimd 25. Murfreesboro blues 26. Een lange ontsnapping 27. Een brok in de keel 28. Hoezo bezeten? 29. Netwerk 30. De kopgroep 31. Vuur 32. De Lance-Factor. Jammer dat er geen systeem zit in de plank. Chronologisch of alfabetisch was allebei mogelijk, is niet gebeurd.

In totaal dus bijna honderd boeken goed te zien, compliment aan de fotograaf. Ook een compliment aan Linda, ze heeft een prachtige boekencollectie en dan vermoed ik dat er elders in het huis nog wel meer boeken staan. Want fictie en/of literatuur kom je in de kast bijna niet tegen.

Conclusies: 1. Linda heeft bij de Slegte vele boeken gekocht. Ik herken namelijk de typische Slegte-aankopen die ook bij mij boven staan. 2. Ze las veel boeken op weg naar een politieke loopbaan die haar in de Tweede Kamer deed belanden. 3. Waarom iemand uit Enschede, die in Groningen woonde en nu in Utrecht voor Feyenoord kan zijn is mij een raadsel. 4. Ze leest net als ondergetekende graag een stukje van Mart Smeets, maar ligt nog zeker een dozijn boeken achter. 5. Haar wereldbeeld is mede bepaald door haar interesse voor de Tweede Wereldoorlog. 6. In de zomer zit Linda ook urenlang voor de televisie naar de Tour de France te kijken. 7. Ze komt niet toe aan of heeft geen geduld voor fictie. 8. Eigenlijk zou ze dat wel willen, maar haar carrière gaat op dit moment voor. 9. Ze leest het liefst in haar eigen taal, slechts 1 engels boek in de hele kast te vinden. 10. Ze reist graag, maar niet vaak.

De boekenkast van:

Muis (25-10-2011)
Jan Vertonghen (05-06-2011)
Meissie (15-04-2011)
Sanneke (05-03-2011)
Toaske (25-02-2011)
Zuster Klivia (15-02-2011)
Alexander Pechtold (25-05-2009)

Advertenties

De boekenkast van Muis

Tags

boeken, boekenkast, kinderboek, lezen, Muis, Suus

Mijn dochter hoeft in de bibliotheek nooit lang te zoeken, haar favoriete fictieve figuur staat er meestal wel tussen. Muis, in het origineel Maisy, vist ze feilloos uit het dozijn bakken met boeken voor haar leeftijd. Hoe ze het doet, weet ik niet, maar feilloos grijpt ze in de vele bakken naar haar favoriet. Als er geen boek van Muis tussen zit, dan is ze chagrijnig.

Mijn favoriet is ‘Muis in de bibliotheek’. Dus eigenlijk past het plaatje niet in deze serie. Want de boekenkast waar Muis voorstaat is in de bibliotheek, niet van haar zelf. Toch vond ik het beeld zo mooi, dat ik een poging doe.

Zes planken, de boeken staan een beetje rommelig opgesteld. Drie boeken met de voorkant naar buiten, zoals in boekhandels vaak gebeurt met bestsellers, de doorsnee boekenlezer wil niet lang zoeken is de achterliggende gedachte. Waarschijnlijk ben ik niet doorsnee, maar juist dat urenlange snuffelen in eindeloze boekenkasten verhoogt mijn plezier in boekenwinkels en bibliotheken.

Linksboven staan de reisboeken, rechtsboven de kookboeken. Als de halfgedraaide boeken tenminste representatief zijn voor de plank waarop ze staan. Dan komt het boek dat Muis in haar hand heeft, met de vogel, van de plank linksonder, waar ook het boek met een schildpad zichtbaar is. Het boek ernaast heeft duidelijk herkenbaar blaadjes op de zijkant, wat zou kunnen duiden op een boek met een dier in een boom, maar ook op een bredere indeling, bijvoorbeeld natuur, niet alleen dieren. We zullen het nooit weten.

Uit de plank links midden is een boek verdwenen. Tussen het groene en het witte boek zit een gat. Het lijkt me een dik boek. Dubbelen zijn slechts met moeite te ontdekken. Een gele rug komt twee keer voor, net als de blauwe rug met een wit randje onderin. Ook het boek dat tussen geel en oranje zit, staat twee keer in de kast. Tenslotte nog twee keer een rood boek met een wit randje onderin. Wel elke keer op verschillende plekken, wat het vermoeden doet rijzen dat de boeken willekeurig in de kast geplaatst zijn. Er zou echter ook sprake kunnen zijn van toeval, al is dat met 4 x 2 boeken bijna uit te sluiten.

De twee rechterplanken die nog niet besproken zijn, zijn moeilijk te analyseren. Eigenlijk is het erg lastig zonder titels, schrijvers of andere herkenbare kenmerken. Toch heb ik het idee dat de schrijfster het er om gedaan heeft. Ze wil niet dat er een of andere bijdehante papa de kast gaat lopen analyseren. Voor je het weet vindt hij verborgen boodschappen en blijkt de schrijfster aanhanger te zijn van de KKK, Wilders, Al Quaida of de Scouting. Misschien moet ik het maar opgeven.

Er zijn overigens nog vele boeken te lezen voor mijn lieve meisje:

Maisy. Allemaal al vertaald?

De boekenkast van:
Alexander Pechtold (25-05-2009)
Zuster Klivia (15-02-2011)
Toaske (25-02-2011)
Sanneke (05-03-2011)
Meissie (15-04-2011)
Jan Vertonghen (05-06-2011)

De boekenkast van Jan Vertonghen

Tags

boeken, boekenkast, Jan Vertonghen, voetbal

Het is een kennersgrapje geworden ondertussen. Voetballers lezen maar 1 boek, ‘De ontvoering van Heineken’, door Peter R. de Vries. Vele voetballers bevestigen het beeld dat ze misschien niet dom zijn, maar op zijn minst onderontwikkeld. De voetballers met een opleiding zijn snel op te noemen. Leuke vraag voor een pubquiz: Welke voetballer heeft een universitaire opleiding afgemaakt? Verder dan Keje Molenaar en Johan de Kock kom ik niet.

Toch zijn niet alle voetballers in het hokje te duwen. Jens Toornstra haalde niet alleen Europees voetbal met Ado dit jaar, hij heeft ook bijna zijn propedeuse gehaald. En dan is er Jan Vertonghen. Dit seizoen een grote geworden bij Ajax, een leider. Maar ook iemand die wel eens een boek in de handen heeft. Dit blijkt wanneer we het filmpje bekijken dat onlangs op de Ajax-site verscheen.

Na 6.42 minuut in het filmpje, ineens een stukje boekenkast. Herman Koch twee keer, de Snoeks 2011 (typisch cadeau lijkt mij), Geert Mak met ‘In Europa’ (ziet er ongelezen uit), een dunnetje dat ik niet herken Maaike Schutten met ‘Bakfietsblues’, Maria Boonzaaier met ‘Papa Tango’ en nog en boek dat ik niet kan lezen. Vier reisgidsen sluiten dit deel af.

Het vak daarna is voor de voetbalboeken. Veel ‘Hard Gras’. Niet echt op volgorde, maar vele delen vanaf deel 50 tot deel 73 staan er toch. Europese voetbalverhalen van Frank Raes staat er tussen, de biografie van Kluivert er naast. En een boek dat ‘Kijk uit voor parachutes’ heet (?), lijkt mij een vreemde eend in de bijt van voetbalboeken.

Uit het derde vak haalt hij ‘Het verdriet van Belgie’ van Hugo Claus. Er zit een verhaal aan vast. Niet zo maar een boek dus. In datzelfde vak staat ook ‘De koele Minnaar’ (ook Claus) overigens. Net als ‘De eenzaamheid van Priemgetallen’ (Giordano), ‘Gala’ (Giphart) en ‘Tirza’ (Grunberg) en twee klassieke lijsters, boeken die je kon kopen als je op school zat: ‘De Avonden’ (Reve) en ‘Kaas’ (Elsschot).

Als zijn hand uit beeld verdwijnt, krijgen we nog een laatste kans wat boeken te herkennen. ‘100 jarige man die uit het raam klom en verdween’ (Jonas Jonasson) is zelfs een vrij actueel boek. Dit jaar net uitgekomen. Connie Palmen met ‘De Vriendschap’, ‘XY’ van Sandro Veronesi (ook net nieuw) en ‘500 gedichten die iedereen gelezen moet hebben’, een boek over Ramses Shaffy. Ook Khaled Hosseini ontbreekt niet bij Jan, en nog meer lijsters die ik herken aan de rug, maar niet kan lezen welke het zijn.

Ondanks dat ik Vertonghen toch al wel redelijk hoog had zitten, verbaasde hij me met een goed gevulde boekenkast. De zekerheid dat hij zelf ook de lezer in huis is, bestaat niet, zeker ook omdat zijn vriendin vanuit haar werk in de theaterwereld ook regelmatig een boek in haar handen zal nemen. Maar toch. Als fan van Hard Gras vind ik het allang mooi om te zien dat er meer mensen zijn die graag een goed en lang verhaal lezen over voetbal, in plaats van de Telegraaf en de Voetbal International.

Mijn conclusies zijn als volgt: 1. Vertonghen leest regelmatig zelf een boek. 2. Hij zit bij een interland, trainingskamp of Europese wedstrijd met een boek in de hand. 3. Hij zal komend seizoen met Theo Janssen samen voetballen, maar geen gesprek hebben over de vraag of Claus of Elsschot de beste Vlaamse schrijver was. 4. Hij is binnen de voetballerij toch nog een uitzondering als lezer. 5. Herman Koch is als Ajax-fan trots dat hij wordt gelezen door de Belg. 6. Hij weet dat er in Maart elk jaar een boekenweek is. 7. Hij heeft een boek over Ramses Shaffy gekocht, omdat hij bij Ajax regelmatig diens hit “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder” door het stadion hoorde schallen. 8. Ik zou een avond in de kroeg kunnen zitten met hem, zonder het over voetbal te hebben.

De boekenkast van:
Alexander Pechtold (25-05-2009)
Zuster Klivia (15-02-2011)
Toaske (25-02-2011)
Sanneke (05-03-2011)
Meissie (15-04-2011)

De boekenkast van Meissie

Tags

boeken, boekenkast, lezen

De erg populaire Toaske stuurde een flink aantal bezoekers naar mijn blog. Meissie was er daar ook een van. Ook zij wil graag haar boekenkast geanalyseerd zien. Strikt genomen kan dat niet, want ik zie geen kast, ik zie alleen een aantal planken. Want terwijl Zuster Klivia geen planken heeft maar wel een kast, moet ik de collectie van Meissie analyseren zonder dat er sprake is van een echte boekenkast.

En dan staat er in het blogje waar ik haar kast tegenkom ook nog een link naar Bol.com, waar Hetty vele boeken verkoopt. Goed recht natuurlijk, al zou ik een CD van Bryan Adams (voor degene die me goed kennen een stokpaardje) stiekem in de zwarte bak stoppen, dan er voor uitkomen dat die ooit in mijn huis is geweest.

Maar eenmaal kijkend door haar verkoopaanbod kom ik toch echt een aantal van mijn favorieten tegen. De beste CD van Portishead, het beste boek van Isabel Allende, door mij al meerdere keren cadeau gegeven aan speciale personen en een klassieker van Ira Levin voor maar anderhalve euro. Als je dus een aantal boeken van die kwaliteit wegdoet, dan moet de kast zelf wel vele pareltjes bevatten. En op haar blog staat ook al een stukje over Frederik van Eeden, toch ook een klassieker die door velen al vergeten is.

En daar zie ik meteen dat smaken toch duidelijk verschillen. Het begint linksbovenaan meteen met 8 boeken van Clive Cussler. Een Amerikaanse avonturenschrijver die mij niet echt aanspreekt. Ook op die bovenste plank Patricia Cornwell. Eindelijk eens iemand die boeken daadwerkelijk op alfabet gesorteerd heeft? Maar dan zou Cussler na Cornwell moeten staan en mis ik de A en B.

Op plank 2 Elizabeth George, Marilyn French, Helen Freeman en Allan Folsom (3). De volgende: Stephen King, Iris Johansen, Loes den Hollander, Thomas Harris (2) en Tami Hoag (zeker 6 keer). Een enkeling ken ik hier niet van. Maar ik zie wel Khaled Hosseini verdwaald op dit plankje staan tussen alle auteurs die alleen maar spannende boeken schrijven. En hoe voelt Arthur Japin zich hiertussen?

Vreemd. Het alfabet geldt nog steeds als leidraad, maar wordt niet consequent gehanteerd. De tweede foto geeft meer duidelijkheid. De rechterkant van deze drie plankjes was er afgevallen. Ik zie vijf keer Jean Auel, ik herken Kruistocht in een spijkerbroek en liefst 21 keer John Grisham. En ja daar is die weer: De wolvenlus, net als bij Zuster Klivia en Toaske. En ik zie het alfabet dus van rechts naar links in de kast. Is Meissie Japans, Chinees of Egyptisch?

Op de derde foto staat een plant behoorlijk in de weg. Irritant. Ik vind dat een huis best planten mag hebben, maar in een boekenkast horen ze niet. Weg ermee. Kate Mosse, de onvermijdelijke Wilbur Smith (9) en Karin Slaughter (11). Het begint voorspelbaar te worden. Op de onderste plank de nonfictiesectie, kookboeken en ‘vogels van europa’. Dat soort boeken kom ik altijd tegen bij de tweedehandskasten bij De Slegte. Bij elke erfenis zit wel zo’n stapeltje, niemand die ze wil houden. Toch leuk dat er iemand is die het wel vrijwillig in de kast zet. En zie ik daar rechts weer een encyclopedie of is het een reeks boeken die bij een krant meekwam?

Foto vier geeft me veel Kathy Reichs (4), Barbara Wood en Carlos Ruiz Zafon die twee exemplaren sterk het gemiddelde niveau van de plank flink opkrikt. De laatste foto is volgens eigen zeggen ‘het nog te lezen stapeltje’. Weer Cussler en Reichs, de besteller over iemand die fluistert tegen knollen, Erica James en Bea Gonzalez en Dara Horn, twee dames die op WikiPedia nog geen Nederlandstalige pagina hebben.

Al met al viel het me niet mee. Van iemand die zo veel goede boeken verkoopt, had ik verwacht dat er ook in de kast meer goede boeken zouden staan. Mijn conclusie is dan ook niet erg positief.

1. Meissie houdt erg veel van het genre ‘Literaire thriller’, een genre dat, ik heb het eerder beweerd, volgens mij een contradictio in terminis is. 2. Meissie leest van rechts naar links, anders kan ik haar kastindeling niet verklaren 3. Ze is trouw aan haar favoriete schrijvers en koopt van een dozijn schrijvers blind elk nieuw boek (niets mis mee overigens, doe ik zelf ook) 4. Ze maakt uitstapjes naar echte literatuur, maar haar voorkeur ligt er niet. 5. Meer dan vijf boeken zou ik uit haar kast niet mee willen nemen 6. Ze heeft al zeker twee weken teleurgesteld mijn blog bezocht, hopende dat dit stukje zou verschijnen 7. Nu het er staat vraagt ze zich af of het wel een goed idee was 8. Waar staat Palin in je kast? 9. En Paolo Giordano? 10. Meissie leest graag, maar praat net zo graag met anderen over haar laatst gelezen boek. 11. Dat moet dan wel een bekend boek zijn, want anders is het een monoloog ipv een dialoog 12. Je kunt haar altijd een plezier doen met een boek (erg foute, algemene en clichéconclusie, maar dan kom ik tenminste op 12 uit, mooier afgerond geheel dan 11).

De boekenkast van:
Alexander Pechtold (25-05-2009)
Zuster Klivia (15-02-2011)
Toaske (25-02-2011)
Sanneke (05-03-2011)

De boekenkast van Sanneke de moeder van zuster Klivia

Tags

boeken, boekenkast, lezen

Alleen al om de titel van dit stukje moest ik het schrijven. Prachtige volledige titel. Ik ken haar niet, maar ze wilde haar kast ook wel aan een Gerbie-analyse blootstellen. Dat kan. Het duurt soms even, maar elke boekenkast krijgt zijn beurt op dit blog. Deze keer dus Sanneke, blogdebutante.

Foto 5 is de mooiste. Want niet alleen staat daar een verhaal, het heeft eigenlijk weinig met een boekenkast te maken. Een encyclopedie bovenop de kast, je ziet ze niet zo veel meer tegenwoordig. WikiPedia heeft ‘m eigenlijk overbodig gemaakt. Vroeger werden ze deur aan deur verkocht. Mijn vader heeft er ooit een keer eentje terug laten sturen. Formeel waren ze geen analfabeet, die klanten van zijn bank, maar in de praktijk was een simpele encyclopedie wel te hoog gegrepen voor ze.

Daarvoor vier foto’s, drie keer zwart wit. Altijd mooi. Is de tweede van links onze link, beter bekend als zuster Klivia? Of is de foto iets ouder en zien we een hele jonge Sanneke? En wie staan er allemaal op het statieportret; de hele familie in 1956 gok ik. Dan een plankje boeken, voor mij niet scherp genoeg, niet in te zoomen, een plank fotoboeken, inclusief die vreselijke voorgedrukte titels waar je je vakantie moet aanpassen aan het fotoboek dat je er speciaal voor gekocht hebt en dan de plank met drank. Naast Sonnema, Passoa en wat ondrinkbaar spul zie ik vooraan de Strohrum. Als rumliefhebber altijd een mooi gezicht. Helaas wel de 80% versie, maar ja, je kunt niet alles hebben.

Terug naar de boeken. Foto 6 geeft me twee stapeltjes oninteressante boeken in het midden. Nicci French kan nog, maar Verhoef, Noort, van der Vlugt en Den Hollander mogen van mij allemaal de open haard in. Maar goed, die zie ik weer nergens. De foto’s er voor (weer vier) staan in kitscherige lijstjes en zijn minder duidelijk. Maar dan staan er rechts ineens een aantal pareltjes op deze plank. Twee keer John Irving, inclusief de nieuwste die bij mij al wel op de plank staat, maar nog wel ongelezen. Mario Vargas Llosa, een andere van mijn favorieten. Twee keer Khaled Hosseini. Helaas ook dat hysterische wijf Lulu Wang en Alice Sebold er weer tussen. Het blijft lastig. Nepbloemen links en rechts bedekken zeker een dozijn titels.

Door naar foto 2. Moeilijk leesbaar allemaal. Ludlum is herkenbaar, net als twee keer Geert Mak (compliment), een half plankje (gok ik) bridgeboekjes, met daarbovenop een recente aanwinst, een boek over Wilders. Maar ook boeken waarvan ik me altijd afvraag wie ze ooit koopt. ‘Goede raad van A-Z’, ‘Het weer’ en een aantal anderen waarvan ik vermoed dat ze in deze categorie vallen, maar waarvan ik de titels niet kan lezen. Leon de Winter is ook een nieuw boek voor Sanneke. Vreselijke man, maar geen slechte schrijver. Het een sluit het ander niet uit.

Foto 3 is de moeilijkste. De drie planken boven de televisie. Minimaal vijf woordenboeken misschien wel meer. Volgens mij wat oude leesboeken op de bovenste plank, uit de tijd van voor de ISBN en wat nieuwere rechts op de middelste plank. Maar herkenbare titels zie ik niet, op een na. “het verraad van links”. Is veel over te vinden als je even op google zoekt. En ligt ‘het groene boekje’ daar dwars? Zit Sanneke in het dicteecircuit van Vlaanderen? Zou bonuspunten betekenen.

Foto 4 levert vijf plankjes op, smalle plankjes, dat wel. De kast rechts naast de televisie. Erg moeilijk leesbaar allemaal. Henri Knap op de tweede plank? Hugo Claus op de vierde, logisch als je in Vlaanderen woont. De titel kan zo slaan op de huidige politiek van onze zuiderburen. Maar wie de mevrouwen zijn op de rug van de boeken op de vierde en vijfde planken, ik weet het echt niet. Ook de serie die dwars op de bovenste plank ligt heb ik niet herkend. Mijn analyse komt niet echt los op deze manier. ‘De prooi’, hoort ook bij de nieuwste generatie boeken in Huize Sanneke, maar mij zegt het niets. Google dus weer. Leest Sanneke over de ABNAmro?

Al met al ben ik niet veel verder gekomen. De conclusies zijn dus veel meer dan in eerdere afleveringen van deze serie onder voorbehoud. Maar goed, ik heb de uitdaging aangenomen, nu moet ik dus ook met conclusies komen.

1. Sanneke heeft zich niet gerealiseerd dat je foto’s van dichterbij moet nemen, willen ze nog leesbaar zijn voor iemand die inzoomt. 2. Sanneke heeft meer goede boeken dan haar dochter in huis. 3. Ze is ook gevallen voor de marketingmachine die de laatste jaren het genre ‘literaire thriller door lekker wijf geschreven’ dwars door de markt heen heeft geduwd. 4. Meer dan Klivia en Toaske heeft Sanneke non-fictie in de kast. 5. Ze heeft leren bridgen en speelt meestal een keer per week met leeftijdsgenoten. 6. In België wonend heeft ze soms een boek met achtergrondinformatie nodig om Nederland te blijven begrijpen. 7. Ze leest over Wilders, maar stemt niet op hem 8. De boekenkast heeft een belangrijke decoratieve functie in het huis, maar is vervangbaar als er een betere invulling van de kamer blijkt te zijn. 9. De boeken staan nauwelijks gesorteerd in de kast. Schrijvers met meerdere boeken staan bij elkaar en dat is het wel. 10. Sanneke kijkt meer televisie dan dat ze boeken leest. 11. Zuster Klivia staat tezijnertijd bij de erfenis niet te springen om deze boekencollectie 12. De bloemen naast de televisie (links en rechts) zijn rechtgezet voordat de foto’s werden gemaakt die ik mocht bestuderen.

De boekenkast van:
Alexander Pechtold (25-05-2009)
Zuster Klivia (15-02-2011)
Toaske (25-02-2011)

De boekenkast van Toaske

Tags

boeken, boekenkast, lezen

Wat als een geintje begon, wordt nu een nieuwe categorie op dit weblog. De boekenkast van. Nadat ik laatst de kast van Zuster Klivia besprak (en (natuurlijk) een reactie van haar kreeg), kwamen de aanmeldingen binnen. Klivia heeft blijkbaar veel lezende bezoekers. Toaske had haar boekenkast al eens gefotografeerd. Ik kreeg een link van bijna drie jaar geleden. Succes er mee.

Nu beweer ik wel eens dat ik aan iemands boekenkast kan zien wie die persoon is, maar nu moet ik het ook nog eens waarmaken. Gelukkig heeft Toaske een eigen blog zodat ik nog wel wat meer kan bekijken dan alleen de kast zelf. Ik vind het wel leuk dat ze de uitdaging aandurft. Want terwijl ik Klivia al een tijdje ‘ken’ en ik dus geen wilde gok nam toen ik haar kast analyseerde, loopt Toaske wel een risico dat ik haar en haar boekenkast helemaal afbrand.

Toaske is in ieder geval wel een fanatiek lezeres. Ze blogt ook over haar boeken en maakte dus al uit haarzelf foto’s van haar boekenkast, die ze ook nog eens met de wereld wilde delen. Het laatste boek dat ze las (volgens haar blog) is van Minette Walters. Ze laat doorschemeren dat ze Simone van der Vlugt waardeloos vind (mee eens). Ze begint vrijwillig aan een boek van 924 bladzijden. Compliment! In haar top vijftien favoriete schrijvers staan er drie die daar bij mij zouden kunnen staan, eentje ben ik het zeker mee eens. Van vier heb ik nog nooit gehoord en van twee weet ik zeker dat ze niet voor mij schrijven. Met het eerste boek dat ik tegenkom op haar blog dat ik ook heb gelezen (Benoite Groult) scoort Toaske geen punten.

Al scanlezend door jaren boekrecensies (alles lezen duurt veel te lang) kom ik veel herkenbare opmerkingen tegen. Over literaire thrillers (Noort), bestsellers (Brown), kinderboeken (Lindgren), hypes (Verhoef), niet meer lezen (Vermeer) en goede boeken (Foer). Zoek in mijn archief en we blijken veel te delen. Dat is meer dan ik verwachtte toen ik voor het eerst naar die boekenkast keek. Maar ook zag ik vele boeken die ik niet zou overwegen te lezen.

Terug naar de boekenkast, daar gaat het hier om eigenlijk. Een mooie kast, ook niet onbelangrijk, maar het gaat vooral om de inhoud. Achtereenvolgens foto’s van 51, 53, 39, 65, 37 (waarvan vier niet herkenbaar), 39, 60 en 27 boeken in de eerste kast. In totaal dus 371 boeken. Dan nog 24, 30 en nog eens 24 in de zithoekkast. Ik kom dan op 449 boeken. Die heb ik onderverdeeld in een aantal categorieën. Als eerste het aantal boeken dat ik ook/ooit zou willen lezen: 5 (Carlos Ruiz Zafon!). Dan het aantal dat ik ook heb (in de kast/gelezen): 8.

We gaan nog niet zo hard. Maar dan komen we bij de schrijvers die ik om goede of minder goede redenen niet hoef te lezen. Zeg maar de ‘Nee dank je’-boeken: Kluun, Wilbur Smith, Dean Koontz, Jean M. Auel, Stephen King, James Patterson, Iris Johanssen, David Baldacci, Ludlum, Tom Clancy, Olivia Goldsmith, Sidney Sheldon, Jackie Collins, Judith Kranz, Mary Higgins Clark, Josie Lloyd en nog iemand, Ken Follet, John Grisham, Adam Armstrong, Susan Madison, Tolkien, Donna Tart

Dat schiet al lekker op. Dan kom ik nog flink wat schrijvers tegen die ik niet ken: Raymond E. Feist, Tami Hoag, Diana Gabaldon, Martina Cole, Lee Child, Harlan Coben, John Gilstrap, Noah Gordon, Minette Walters, Susan Madison, Deborah Smith, Jonathan Kellerman, al moet ik toegeven dat de namen van Walters en Kellerman wel bekend zijn.

Erg mooi zijn drie atlassen, daar kun je er nooit genoeg van hebben. En schijft Frank Boeijen? Weer wat geleerd. En zag ik ‘De wolvenlus’ niet ook al in de kast van Zuster Klivia?

Wat kan ik nu concluderen? 1. Er zit systeem in de kast van Toaske. 2. Het is geen logisch of herkenbaar systeem. 3. Ook geen waterdicht systeem. 4. Er staat erg veel in de kast dat ik zeker niet wil lezen. 5. Haar afkeer van literatuur is duidelijk, maar onverklaarbaar voor mij 6. Nog veel meer dan Zuster Klivia vlucht ze in haar boeken 7. Het avontuur in haar leven komt vooral uit boeken 8. Ze heeft angst voor werkelijke diepgang 9. Veel van haar conclusies (zie haar blogjes) zijn goed. Maar waarom ze dan zoveel matige boeken leest snap ik niet. 10. Ook zij reageert zeker op deze stellingen.

Wat hoop ik van haar te horen: Welke van het rijtje schrijvers dat ik bij voorbaat afwijs zou ik toch moeten proberen?

De boekenkast van Zuster Klivia

Tags

boeken, boekenkast, lezen

Zoals ik al eens eerder de boekenkast van Alexander Pechtold analyseerde, kwam ik onlangs op het blog van Zuster Klivia een vergelijkbare foto tegen. Ik kan de verleiding niet weerstaan om ook die kast eens goed te bekijken.

Het eerste wat opvalt is dat dit geen boekenkast is. Tussen het gordijn rechts en de muur links zie ik boeken. Maar ik zie geen plank. Het ziet er uit alsof alle boeken er in gepropt zijn, een soort wandkast. Veel ruimte voor uitbreiding is er ook niet. Nog een boek of zeven, acht links, idem rechts, tussenin kunnen er dan nog een stuk of twaalf, als de pluchen (?) vogel verhuist, maar dan moet het schilderijtje verdwijnen. Of boeken. Kan ook. Wel leuk is dat dankzij het glas een kleine spiegeling zichtbaar is waardoor Klivia zelf vaag op deze foto verschijnt.

Het tweede wat opvalt is dat er een klein begin van orde zichtbaar is. Links onderin staan de woordenboeken. Zes keer, drie moderne talen, beide kanten op. Overblijfsel van de schooltijd gok ik. Meteen daarnaast vier boeken, waarvan drie herkenbaar zijn van Stephen King. Ook in het stapeltje daarnaast ligt er nog een van deze schrijver. Iets verder naar rechts weer een. Ik kan niet meepraten, want ik heb nog nooit een boek gelezen van King. Daarna wordt het een stuk rommeliger. Alsof het systeem dat in het hoofd zat al binnen twintig boeken is losgelaten. “Ach wat een werk, eerst die boeken maar eens allemaal uit de dozen halen”. Waarna het ordenen keer op keer werd uitgesteld.

 

Wat is er herkenbaar? Vijf keer King dus. Karen Slaughter (3x), Isabel Allende (3x), Nicci French (6x), Robin Cook, John Grisham, Patricia Cornwell, Dan Brown (5x), David Baldacci, Elisabeth Mollema & Siska Mulder, Stieg Larson het patroon is duidelijk, een oververtegenwoordigd genre. Ik kan het niet goed lezen, maar ik vermoed ook dat Whitley Strieber, Nevill Shuter (?) en de boeken met de titels ‘De dag na morgen’, ‘Mr. Murder’ en ‘Kat uit de hel’ hier onder vallen.

Daarnaast Chelsea Cain (ken ik niet), Paulien Cornelisse (moet ik nog eens lezen), Midas Dekkers, Vals Licht van Joost Zwagerman (een van mijn favoriete boeken aller tijden). Wat non fictie: lexicon van medische misverstanden, een boek over snoeien, een typische cadeauboekje over verschillen tussen mannen en vrouwen, ‘zo hoort het nu’, iets over voeding. Een aantal titels die me niets zeggen (Liefdesles, De wolvenlus, De kolonie, Mobiel). Stout (is toch dat fotoboek van Heleen van Rooijen en nog iemand?) en een hele dikke van Tolkien (in de ban van de ring) herken ik verder nog. Een ringbandboek, ook nog een boek met de rug naar de verkeerde kant gekeerd, een iets hogere resolutie en ik had een goede boekenlijst kunnen maken voor de 124 zichtbare boeken.

Wat zegt dit over Zuster Klivia? Heel weinig. Maar een aantal conclusies durf ik wel te trekken. 1. Mocht ze haar boeken ooit verkopen, dan zal ze er niet veel voor vangen. 2. Spannende boeken geven haar de kans even te ontsnappen aan het leven zelf. 3. Ze krijgt zo nu en dan een boek cadeau van iemand, maar men weet niet precies wat ze wil lezen. 4. In haar kast staat slechts een handvol boeken dat ook bij mij in de kast staat. 5. Zij reageert op dit blogje 6. Ze heeft al jaren geen van de woordenboeken nodig gehad. 7. Hoe ik ook kijk, ik heb geen idee wat het groene doosje op de linkerstapel is. 8. Ik heb nog niet de helft van de boeken herkend. 9. Elders in huis staan doosjes met boeken onuitgepakt en stapeltjes boeken die nog geen plek hebben gekregen. 10. Voor haar dochter ligt er weinig dat ze binnen vijf jaar zal oppakken. 11. In de kast van Pechtold staan meer boeken die ik zou willen lezen. 12. De kleur van muur, gordijn en schilderijtje zijn op elkaar afgestemd.

Andere lezers die hun boekenkast aan een analyse willen/durven laten onderwerpen?

De boekenkast van Alexander Pechtold

Tags

Alexander Pechtold, boeken, boekenkast, D66, politiek

Hij is niet van mijn partij. Sterker nog, zijn partij vind ik ultiem nietszeggend. Opgericht voor vernieuwing van de politiek, maar in meer dan veertig jaar nog niets bereikt. Voorstander van het referendum, iets waar ik echt tegen ben. Toch mag ik hem wel. Hij blijft overeind in het debat, is een van de weinigen die Wilders durft aan te vallen en zorgt er eigenlijk in zijn eentje voor dat zijn partij terugkeert van splinterpartij naar een partij waar rekening mee gehouden wordt.

Vorige week een interview met hem in de zaterdagbijlage van de NRC. Het mooiste van het interview vond ik niet het gesprek zelf, niet zijn uitspraken, niet zijn lef door toe te geven dat het lastig is om te functioneren binnen het systeem dat zijn partij juist wil hervormen, maar de paginagrote foto bij het artikel. De helft van die foto is zijn boekenkast en dat vind ik natuurlijk erg interessant.

Eén van de eerste dingen die ik onvermijdelijk doe als ik ergens binnenkom, is het bekijken van iemands boekenkast. Een huis waarin geen boekenkast staat, daar is iets niet goed. Maar ook de boekenkast zelf vertelt mij veel. Heeft de lezer smaak? Staan de boeken georganiseerd en zo ja hoe? Iemand die zijn boeken op kleur en grootte in de kast heeft staan, staat er slechter op dan iemand die een systeem bedenkt waardoor boeken snel terug te vinden zijn. Iemand die boeken leest of iemand die boeken ter decoratie gebruikt. Iemand die een eigen smaak heeft of iemand die de AKO toptien als leidraad hanteert. Laat mij je boekenkast zien (daar zijn hele websites aan gewijd) en ik vertel je wie je bent.

Pechtold scoort goed moet ik zeggen. De kast is simpel. Het zou een Billy kunnen zijn, maar ik tel liefst 10 planken, dus de kast is groter dan de standaard Billy, zelfs met bovenstuk (de zolder hier staat er vol mee). En Pechtold heeft systeem. De bovenste vijf planken zijn voor Nederlandse literatuur/lectuur. Daarna de vertaalde boeken, een plank Engelstalig en eenplank kinderboeken. Helaas zijn de onderste twee planken gereserveerd voor spelletjes en troep, maar ja, je kunt niet alles hebben.

Het is moeilijk op de foto precies alle boeken te herkennen, maar goed speurend zie ik staan: Bernlef, Wim de Bie (4x), Borderwijk, Remco Campert (plank 1), Jules Deelder (3x), Max Dendermonde, Adriaan van Dis, Willem Elsschot, Arnon Grunberg (plank 2), Arthur Japin, Kees van Kooten (9x liefst) (plank 3), Connie Palmen en 8 gebonden boeken verzameld werk (Vestdijk?) (plank4), zeker 23 keer Jan Wolkers, Leon de Winter (plank 5), Isabel Allende zeker acht titels, John Irving, Nicci French (plank 6), minstens zes keer Jeffrey Archer en ik gok vijf keer John Grisham (plank 7).

Plank 8 de kinderboeken en de laatste twee planken laat ik even buiten beschouwing. Wat zeggen deze boeken nu over de heer Pechtold? Veel, maar tegelijkertijd ook niets. Ik kan wel amateur-psycholoog gaan spelen en de Wolkers-collectie gooien op de tijdgeest, zoals Pechtold ontgetwijfeld ook een fan van Koot en Bie was vroeger op televisie. Hij gaat mee met zijn tijd, als je Grunberg tenminste modern mag noemen. Maar tegelijkertijd is hij gevoelig voor de bestsellerlijst en leest dus Grisham, French en Allende.

Ik herken tientallen boeken die ook in mijn kast staan, maar ik herken ook honderden boeken überhaupt niet, daar is de foto net niet gedetailleerd genoeg voor. Ik dacht ook Joe Speedboot te zien staan, maar ik kan de kaft niet lezen. Er liggen ook een aantal boeken dwars bovenop de anderen. Ruimtegebrek. Iedere boekenliefhebber kent het. Pechtold is niet anders. Ik ben benieuwd hoeveel boeken hij nog niet gelezen heeft, in mijn kast is dat ongeveer een derde, maar dat is een erg ruwe schatting. Maar dat hij een lezer is, behoeft geen discussie. Scoort hij bij mij toch weer punten. Mijn stem zal hij wel nooit krijgen, maar iemand sympathiek vinden is ook vrij uniek bij politici.