Tags
Op mijn blog stond al eerder iets over de pindakaasvloer. Kunst!
Themaweek 61: Wim T. Schippers
10 zaterdag nov 2018
Posted Kunst omdat het kan, themaweek
inTags
Op mijn blog stond al eerder iets over de pindakaasvloer. Kunst!
Themaweek 61: Wim T. Schippers
08 donderdag nov 2018
Posted Kunst omdat het kan, themaweek
inTags
Een toneelstuk opgevoerd door honden.
Themaweek 61: Wim T. Schippers
07 woensdag nov 2018
Posted Kunst omdat het kan, themaweek
inLuister vooral naar het commentaar.
Themaweek 61: Wim T. Schippers
18 vrijdag mrt 2016
Posted Kunst omdat het kan
inTags
Geweldig idee. Een lichtwandeling door Diepenheim, dorp dat de laatste jaren steeds meer een openluchtmuseum dan een plek om te wonen is geworden. Ze doen toch iets goed, meer dan 4000 anderen bedachten dat het leuk was om mee te wandelen. Dat is ongeveer twee keer de bevolking van het Stedeke.
22 kunstwerken van 17 kunstenaars, allemaal met licht als centraal thema, langs een pad van een kilometer of vijf, eind februari drie avonden te bewonderen. We hadden toch een dag extra, dus liepen ook wij mee op de 29e. We hebben er van genoten. Zoals zo vaak met kunst, niet alles is even leuk, even begrijpelijk of even goed, maar het blijft kunst. En onze jongste vond het ook geweldig. Niet alleen omdat ze laat mocht opblijven.
Als gebruikelijk zijn mijn foto’s van een beperkte kwaliteit, doet het geen recht aan de intentie van de artiesten, maar goed, het is een indruk.
Meer via Deeps Nieuws, Facebook en Tubantia.
26 vrijdag feb 2016
Posted Kunst omdat het kan
inTags
Niet altijd is kunst even hoogdravend. Toch vind ik deze serie ook verre van platvloers. Leuk idee, naakt fastfood eten. Lijkt me wel even schrikken voor de bezorger van het voedsel, maar daarna heb je een mooi onderwerp voor een foto. Tenminste als je Sarah Bahbah (zou ze echt zo heten of is dat een artiestennaam?) heet. En dus maakte de Australische kunstenares een hele serie foto’s. Ze noemt het Sex and Takeout. Ben nog niet helemaal overtuigd wat er allemaal onder Takeout valt, want ik had eerder een Chinees verwacht en geen donuts. Volgens mij kun je met wat bami ook best artistieke foto’s maken in dit genre.
Meer voorbeelden te vinden via Mixed Grill of via haar eigen website Raised by the Wolves.
04 donderdag feb 2016
Posted De Recensieprins, Kunst omdat het kan
inTags
Kunst hoeft niet perse mooi te zijn. Een belangrijke misvatting. Kunst moet je aanzetten tot nadenken. Moet prikkelen. Mag provoceren. James Bridle heeft dat goed begrepen.
Zijn project Drone Shadows is op diverse plekken op deze aarde te zien. De foto hiernaast bijvoorbeeld is gemaakt in Istanbul. Hij noemt het ‘Drone shadow’. Bij oorlog hebben vele mensen nog de twee wereldoorlogen van de vorige eeuw in het hoofd. Of iets moderner, de voortdurende chaos in het midden Oosten.
Maar oorlog voeren gaat tegenwoordig heel anders. Een aantal whizzkids kan vanuit hun woonkamer ergens in de VS een drone besturen die fatale gevolgen heeft voor vele slachtoffers duizenden kilometers verderop. Sterker nog, drones worden gebruikt door vele partijen, zonder dat er ooit oorlog is verklaard. Een groot gedeelte van de mensheid heeft hier geen weet van. Maar er vallen wel veel slachtoffers. Vaak ook onschuldigen, mensen die toevallig in de buurt wonen of waren. Collateral damage heet dat tegenwoordig.
Door de schaduw van een drone groot en duidelijk op straat te tekenen, worden toevallig voorbijgangers geconfronteerd met de stille oorlog. Ook voor u kan het zo maar voorbij zijn…
Bridle zet mensen voor het blok, een extreem confronterende manier van kunst. Ik vind dat goed. Vier sterren.
Themaweek 5. De Recensieprins
09 woensdag sep 2015
Posted Kunst omdat het kan
inTags
Oorspronkelijk: 14 juni 2011
Het is Wim T. Schippers voor de zoveelste keer gelukt. Iedereen wil meepraten over zijn kunstwerk. Het gaat deze keer overigens om een kunstwerk dat al bijna vijftig jaar oud is. De vloer van pindakaas werd namelijk bedacht door de kunstenaar in 1962.
Meerdere blogcollegae hebben er al schamper over geblogd, daarmee bewijzend dat Schippers gelijk heeft. Dat kunst een aanleiding voor discussie mag, misschien wel moet zijn. Zoals het cliché zegt, over smaak valt niet te twisten. Net zo min als over de definitie van kunst. “Kunst is kunst als de kunstenaar zegt dat het kunst is”. En als het die kunstenaar lukt om pindakaas op een vloer te smeren en daar dan 30.001 euro voor te vangen: Gefeliciteerd.
Mijn definitie van kunst is eigenlijk afgeleid van een tekst van Lou Reed, die samen met John Cale een prachtig album schreef over en ter ere van Andy Warhol. In het nummer “Style it takes” komt Warhol aan het woord:
I’ve got a Brillo box
And I say it’s art
It’s the same that you can buy
In any supermarket
But I’ve got the style it takes.
Je mag het mooi vinden of lelijk, je neefje van vijf kan het ook, het is te duur, je vindt het geen kunst, allemaal oninteressante meningen. De kunstenaar kwam op een idee, een museum of liefhebber betaalt er een bedrag voor en daarmee is het per definitie kunst.
Dus als er iemand zo stom is om er over heen te lopen, dan moet er betaald worden om het kunstwerk in oorspronkelijke vorm te herstellen. Simpel.
Zomerthemaweek 5: Uit de oude doos
06 donderdag aug 2015
Posted Kunst omdat het kan
inTags
borsten, censuur, kunst, Picasso, schilderij, Verenigde Staten
Dat het lichaam, en dan vooral het vrouwelijke lichaam, vaak het onderwerp is van een kunstenaar, is geen geheim. Omdat de meeste kunstenaars door de eeuwen heen mannen waren, zijn er dus veel naakte vrouwen in de kunst te bewonderen.
Grappig wordt het wanneer die kunst ineens aanstootgevend blijkt te zijn. Eerder dit jaar werd een Picasso verhandeld voor 179 miljoen dollar. Vind ik een behoorlijk bedrag. Sterker nog, ik had het er niet voor over gehad, zelfs als ik vanochtend wakker was geworden en per ongeluk 180 miljoen in mijn portemonnee was tegengekomen. Maar goed, over smaak valt niet te twisten en voor kunst wordt betaald wat de gek er voor geeft, in dit geval dus ongeveer het bruto nationaal inkomen van Kiribati voor een enkel schilderij.
Het mooiste was dat Fox in de VS het schilderij moest laten zien, het was groot nieuws tenslotte. En dus moesten de herkenbare borsten in het beeld gecensureerd worden. Dat zag er dus ongeveer zo uit.
Het kan aan mij liggen, maar hadden die billen in het midden niet ook geblurd moeten worden? Voor de liefhebber, iets kleiner, het origineel hier rechts –>
Heel graag zou ik de telefoontjes willen horen van boze ouders die naar Fox belden dat hun kroost werd blootgesteld aan pornografische beelden. Die telefoontjes zijn er ongetwijfeld geweest. In de claimcultuur zijn die vast en zeker ook opgenomen. Welke journalist gaat op zoek?
Zomerthemaweek 3: Borsten
05 woensdag aug 2015
Posted Fotooo, Kunst omdat het kan
inTags
Eva Snoijink maakt mooie foto’s. Jaren geleden was dat het boek ‘De Upside of Down‘, vorig jaar kwam ze met het boek Bella Donna. Een boek vol met vrouwen die topless poseerden. Alleen topless is een ongelukkig gekozen woord in dit geval. De vrouwen hebben namelijk allemaal borstkanker gehad en een borst verloren. Of zelfs beide.
De foto’s zijn dan ook zeker niet erotisch bedoeld, al zullen ze door sommigen misschien nog wel zo geïnterpreteerd worden. Liefst 5500 boeken werden vorig jaar verspreid door het land, vooral op plekken waar vrouwen ze tegenkomen die er zelfvertrouwen uit zouden kunnen halen. Ziekenhuizen, huisartspraktijken, je kunt zelf wel voorstellen waar ze liggen.
Te veel vrouwen krijgen nog te maken met borstkanker. Ik ken te veel vrouwen die er mee te maken hebben gehad. Een aantal kan ik niet meer spreken vandaag, zij verloren de strijd. Een aantal anderen gelukkig nog wel. Ik hoop dat nog velen de strijd gaan winnen. En blijven winnen.
Voor allen die met deze vreselijke ziekte te maken hebben gehad of die een naaste of geliefde hebben die borstkanker had of heeft, sterkte. Blijf positief. Het gaat steeds vaker goed. De wetenschap gaat vooruit.
Zomerthemaweek 3: Borsten
26 vrijdag jun 2015
Posted Kunst omdat het kan
inWie bedenkt het? Hoe kom je op het idee? Ik hoop dat ik er nooit wat naar toe hoef te sturen, maar vind het idee geweldig. Een onderwerp waar je niet snel op komt als je een museum wil beginnen. Of andersom, als het je overkomt, is een museum niet een logische reactie. Toch bestaat het. Het Museum of Broken Relationships. Je moet er wel voor naar Zagreb reizen, in Kroatië dus. Of er een correlatie bestaat tussen de plek en het onderwerp is mij nog niet duidelijk.
Wel begreep ik dat het aanslaat. Dat er mensen van over de hele wereld dingen opsturen voor het museum. En dus dat er geregeld een nieuwe tentoonstelling is. Gaat je relatie dus uit, kom je in je huis nog dingen tegen die van je ex waren, gooi het dan niet weg, maak het niet kapot, maar stuur het naar Zagreb. Het wordt ineens kunst…
Op Tumblr al een mooi overzicht van een aantal objecten. De potloden zijn mooi. De pruik vind ik erg bijzonder. Mocht ik ooit in Zagreb zijn, dan denk ik dat een bezoekje wel op het programma staat. Ik zou zelf overigens niet zo snel iets kunnen bedenken dat ik in huis kan tegenkomen en dat in aanmerking zou komen voor de expositie. Goed teken denk ik.