31 woensdag jan 2018
Posted in Sport Column, themaweek
Tags
Wanneer je een van de vier grote sporten in Noord Amerika wil volgen, dan vind je geen betere dan DeMart. Ook een dikke kwart eeuw geleden al, via Trouw.
Themaweek 49: Mart Smeets
30 dinsdag jan 2018
Posted in Sport Column, themaweek
Het blad Sportweek werd overgenomen door Nusport. Een column over een van de beste volleyballers die we ooit kenden in Nederland, die later een minstens zo goede coach werd.
Themaweek 49: Mart Smeets
29 maandag jan 2018
Posted in Sport Column, themaweek
Tags
Al bijna dertig jaar verzamel ik columns van Mart Smeets. Veel daarvan verschenen later in boekjes van hem. Maar lang niet allemaal. Deze week dus een greep uit het archief, zeven stukjes van een van de grootste sportjournalisten van Nederland.
Vandaag terug naar zomer 1989, column uit de Nieuwe Revu.
Themaweek 49: Mart Smeets
28 zondag jan 2018
Posted in Boekbesprekingen 2017
Tags
Arthur Japin – De gevleugelde
Is het fictie, is het een biografie? Zelfs na lezing ben ik er niet uit, een combinatie van beide dan maar. Albert Santos-Dumont groeit op in Brazilië, maar wordt wereldberoemd in Parijs. In de boeken van Jules Verne, die hij als kind verslindt, leest hij over een vliegmachine. Hij is ervan overtuigd dat het geen fabel is, dat het daadwerkelijk mogelijk is om te vliegen. In Frankrijk treft hij de juiste personen om zijn droom waar te maken.
De recensies die ik her en der elders op het web lees (zie ook onderaan), liegen er niet om. Dit is geen meesterwerk. Eigenlijk was ik zelf ook al tot die conclusie gekomen. De hoofdfiguur is boven discussie verheven, hij was uniek, genoeg voor een interessant verhaal. Als je er dan toch in slaagt om er een boek over te schrijven dat kabbelt, dat niet van de bladzijden (of in dit geval van het scherm) spat, dan doe je toch iets niet goed.
Over Japin heb ik genoeg positieve berichten gelezen, maar dit boek hoort daar helaas niet bij. Helaas.
Citaat: “de waarheid kende hij al. Die was hem te alledaags, te weinig ongerijmd en zo voorspelbaar dat het hem onmogelijk kon boeien. Waarom zou hij moeten lezen over iets dat hij zich toch al goed kan voorstellen? Wat hij met eigen ogen overal kon waarnemen hoefde hij toch niet ook nog eens verwoord te zien?” (280/1209)
Nummer: 17-051
Titel: De gevleugelde
Auteur: Arthur Japin
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 320 (12490)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-295-1117-9
Meer:
Arthur Japin
Facebook
De grote wereld
Wikipedia
Meer recensies:
Volkskrant
De leesfabriek
Hebban
NRC
Themaweek 48: E-boeken
27 zaterdag jan 2018
Posted in Boekbesprekingen 2017, Voetbalboek
Zlatan Ibrahimovic – Ik, Zlatan
Planken vol met voetbalboeken heb ik. Maar het minst boeiend vind ik de biografieën van voetballers. Michel van Egmond verdient er een goede boterham mee, nog mooier: hij kreeg volksstammen aan het lezen die sinds de boekenlijst geen boek meer hadden aangeraakt. Maar wat is er boeiend aan een doorsnee carrière van een topsporter? Ik vond Litmanen een geweldige voetballer. Een sympathiek mens ook nog eens. Maar zijn biografie hoef ik niet te lezen. Petersson idem. Laat staan van voetballers die ik niet eens sympathiek vind of bijzonder als voetballer. Waarom zou ik het levensverhaal willen lezen van een omhooggevallen Britse voetballer die op zijn 24e een journalist inhuurt om zijn verhaal te noteren?
Toch ben ik gezwicht voor Zlatan. De Vakantiebiebapp had ‘m deze zomer. Dus staande buiten souvenirwinkeltjes en kledingzaken tijdens de zomervakantie las ik schermpje voor schermpje op mijn telefoon. En op die manier kun je tussendoor een heel boek lezen tijdens drie weken vakantie.
Nu is Zlatan wel een boeiend figuur. Kleurrijk. Niet bang voor een controverse. Daarbij heeft hij niet zomaar een journalist, maar David Lagercrantz ingehuurd om alles op te schrijven. Dat helpt zeker als je dan toch een genre leest dat niet je eigen is.
Al meteen in het eerste hoofdstuk, er was blijkbaar een flinke binnenkomer nodig, krijgt Guardiola een sneer. En dat is nog een understatement, hij probeert de trainer die het niet in hem zag zitten finaal af te branden. Nu is zelfkritiek nooit een eigenschap geweest die bij Zlatan paste, maar dit ruikt toch wel naar een afrekening en/of een knipoog op weg naar verkoopcijfers.
Toch lees ik verder, vind ik het best boeiend hoe dat straatschoffie stap voor stap groeit naar een wereldspits. Vaak dacht men dat hij de volgende stap niet kon maken, maar uiteindelijk lukte het hem elke keer weer. Kampioen worden in meerdere landen, bij verschillende clubs, onder verschillende omstandigheden, er zijn er weinig die het hem nadoen.
Ook Cruijff (‘die altijd iets te mekkeren had en die toen al een mening had over mijn techniek’) krijgt ervanlangs. Vele anderen passen niet in het leven van de zelfbenoemde wereldster. Per transfer, per club lijkt zijn ego te groeien.
Al met al het boek dat je verwacht, als je Zlatan weleens een helft hebt zien voetballen en twee minuten hebt horen praten. Dat is niet per se slecht, maar ook weinig verrassend.
Citaat: “..en als ik scheel zie van woede moet je niet met een potje aankomen om me in te laten pissen. Dan moet je me in alle rust dingen kapot laten slaan. Ik kookte van woede en was alleen maar blij dat de kranten het de volgende dag niet op me gemunt hadden en me geen onvoldoende gaven. Dar verdiende ik. Ik balde mijn vuisten. Maar in de volgende wedstrijd ging het niet beter en in de daaropvolgende ook niet..” (p.1575/1701)
Nummer: 17-047
Titel: Ik, Zlatan (Jag är Zlatan)
Auteur: Zlatan Ibrahimovic (David Lagercrantz)
Taal: Nederlands (Zweeds)
Jaar: 2012
# Pagina’s: 333 (11315)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-2632-633-2
Meer:
Hard Gras 82 – Zlatan is gek
Hard Gras 110 – Being Zlatan
Voetbalboeken
Punt naar voren
De leesclub van alles
Meer voetbalbiografieën:
Simon Kistemaker
Rene van der Gijp
Johan Cruijff
Frits Korbach
Andy van der Meijde
Michel Boerebach
Steve Mokone
Diego Maradona
Kuif den Dolder
Thomas Skuhravy
Toni Schumacher
Themaweek 48: E-boeken
26 vrijdag jan 2018
Posted in Boekbesprekingen 2017
Tags
Fausto Brizzi – Je leeft maar 1 keer
Aan het begin van het jaar las ik voor het eerst een boek van Brizzi. Boeiend. Maar hoe gaat het vervolg. Het toeval wil dat ik ook de opvolger als E-boek bemachtigde, een proefabonnement geloof ik. Weinig eigen keuze, maar nog minder investering.
Natuurlijk wil ik dan ook het daaropvolgende boek lezen. Brizzi verdient dat. Advocaat Diego is depressief. Midlife crisis. Huwelijk kapot. Zinloos werk. Zelfmoordneigingen. Op de sofa bij de zielenknijper. Kortom, het hele spectrum. Het begint op een trucje te lijken. Vorige boek kanker en dan nog 100 dagen te gaan, dus doen we deze keer maar depressie. Ietwat onbekender, maar ook een reden voor vreemd gedrag. En dat vreemde gedrag maakt een boek interessant.
Stop met de vooroordelen, lees door. Het lukt. Zonder problemen. En dan komt de praatjeswinkel in beeld. Massimiliano is de uitbater, blijkt beter dan menig geleerde, dokter, psychiater. Ook Giannandrea komt hij daar regelmatig tegen. Depressief, kleermaker. De drie heren vinden elkaar. Ze maken een plan. Voor iedereen die hem na staat iets goeds doen. Liefst iets goeds doen zonder dat ze het doorhebben. Een flink plan, zijn kinderen, familieleden, vrienden, iedereen krijgt een specifieke aanpak.
Hier verandert het verhaal in een klucht. Geheel voorspelbaar gaan de plannen bijna zonder uitzondering niet als gewenst. Desondanks is het bezig zijn met, het organiseren van, de uitwerking op, genoeg voor Diego om eindelijk een dag vulling te hebben waar hij trots op is, waar hij met plezier aan werkt, waar hij energie in wil steken.
Jammer, het vervolg moest hetzelfde effect als het eerste hebben. Een filmscript vermomd als boek. Een opvolger voor het grote publiek dat ongetwijfeld zat te hunkeren naar meer. Meer van hetzelfde helaas.
Citaat: ““Piero was er overigens eindelijk in geslaagd Simona te ontmoeten, dankzij een simpel maar doeltreffend idee van Loredana, die veel ervaring had met vrouwen die teleurgesteld raken in mannen. Op haar aanwijzingen was de aantrekkelijke acteur met een bos rozen naar het huis van mijn vriendin gegaan en had hij haar onthuld dat hij door Italia 1 was ingehuurd voor een candid-cameraserie voor stadsbewoners.” (176/250)
Nummer: 17-045
Titel: Je leeft maar 1 keer (Se mi vuoi bene)
Auteur: Fausto Brizzi
Taal: Nederlands (Italiaans)
Jaar: 2016
# Pagina’s: 288 (10622)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-2457-073-7
Meer:
100 gelukkige dagen
Chicklit
Hebban
BoekenId
Goodreads
Themaweek 48: E-boeken
25 donderdag jan 2018
Posted in Boekbesprekingen 2017
Tags
Thé Lau – Juliette
Sneu. Helaas het beste woord om te beschrijven dat Lau pas toen bekend werd dat hij terminaal was, de waardering kreeg die hem eigenlijk veel eerder had moeten toekomen. Eind jaren tachtig zag ik hem een aantal keer optreden met The Scene, een van de betere bands van dat moment. Veel verder dan de geijkte poppodia kwam hij niet. Hits scoorden ze nauwelijks. Toen ontdekte ik ook dat hij had meegespeeld met Bram en Freek, toen ik nog in de luiers liep. Zijn aankondiging was vaak ‘de helaas te vroeg overleden Thé Lau’. Profetie?
In 2013 werd bekend dat hij kanker had, zijn laatste optredens gaf hij in juni 2015.
Naast muziek en songteksten schreef Lau ook een aantal boeken. Tot mijn schaamte kwam ik daar ook pas veel later achter. Juliette is dus het eerste boek dat ik van hem las.
Een jongeman groeit op in een klein kunstenaarsdorp, vlak aan zee. Hij is een typische puber, lak aan de heersende moraal, maar een passie: tekenen. Hij kan het goed. Al snel wordt hij gevraagd om voor de regionale krant te werken. Samen met een oude verslaggever verhuist hij naar een grote landelijke krant.
Hij ontmoet er Juliette, een fotografe. Zij verandert zijn leven. Juliette is een sterke persoonlijkheid, die Robbie al snel in haar macht heeft. Ze komt en gaat, hij volgt als dat kan.
Mooi liefdesverhaal, coming of age roman, tijdsbeeld van de jaren zeventig. Drie in een, wat wil je nog meer.
Nummer: 17-043
Titel: Juliette
Auteur: Thé Lau
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 272 (10065)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-4882-133-4
Meer:
Thé Lau
Wikipedia
Nu
Hebban
De Morgen
Themaweek 48: E-boeken
24 woensdag jan 2018
Posted in Boekbesprekingen 2017
Tags
Thomas Acda – Onderweg met roadie
Zonder twijfel was hij de meest sympathieke acteur in All Stars. Ook als zanger was hij sympathiek, al vond ik Acda en de Munnik, wetende dat ik de uitzondering ben, leuker als cabaretiers dan als zanger. Het cabaret duo dat ik ontdekte op de uitmarkt, voor hun eerste tournee. Helaas bleek al snel dat ze meer succes hadden als zangers. De acteur Acda speelt in de meeste rollen vooral een variant op zichzelf. Een beetje sullig, dat uitvergroten en daar dan mee scoren. Niets mis mee.
Zijn debuutroman gaat over een zanger die lang onderdeel was van een populair duo. Een duo dat zich door flink te bluffen op de kaart had gezet, waardoor hij eigenlijk nog moest leren een instrument goed te spelen, terwijl de eerste optredens al gepland stonden. Op een dag komt er een eind aan het duo, zijn partner wil wat anders. Hij voelde zich verlaten, voor het blok gezet. Vlucht naar Amerika om daar een mooie road trip te maken.
Het is onmogelijk deze roman anders te lezen dan een autobiografisch verwerkingstraject. Ongetwijfeld zullen er dingen zijn verzonnen, natuurlijk, zo veel dingen die tijdens een trip gebeurden, dat zou wel heel vreemd zijn. Een zanger met een midlife crisis, afkickend van de coke, zijn leven in puin, het is wel een heel mooi gegeven voor een verhaal.
En daar zit dan de crux. Het verhaal boeit niet echt. Er gebeurt genoeg, ik kom genoeg mooie zinnen tegen, het nodigt ook wel uit om verder te lezen, maar tegelijkertijd is het te voorspelbaar. Er moet een geintje in. Een sneer. Weer een vreemde kronkel in het verhaal. Hoe kan ik Art Garfunkel nog verwerken in het boek? Het is niet geloofwaardig genoeg, het is niet scherp.
De Acda die in ‘Dit was het nieuws’ uitblonk, die vele mooie rollen speelde als acteur, is geen romanschrijver. Of nog niet, want schrijven kan hij best. Daarmee wordt dit boek automatisch een eerste poging of een mislukt experiment, de tijd zal het leren.
Citaat: “Sindsdien doe ik telkens alles wat ik niet wil doen. Geen idee waarom. Alsof ik geen controle meer heb, het niet meer voor het zeggen heb in mijn eigen hoofd. Ik nam bijvoorbeeld een lijntje. Nog geen drie maanden geleden het eerste en sindsdien elke dag.” (p.61/62)
Nummer: 17-040
Titel: Onderweg met roadie
Auteur: Thomas Acda
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 208 (9522)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-90-4883-408-2
Meer:
Scholieren.com
Hebban
Postscriptum
Miranda leest
Nu
Themaweek 48: E-boeken
23 dinsdag jan 2018
Posted in Boekbesprekingen 2017
Tags
Anton Chekhov – The lady with the dog and other stories
Weer trapte ik er in. Ik had beter moeten weten. Dailylit is een geweldige site, maar vele verhalen zijn nu eenmaal niet geschikt om dagelijks via E-mail tot je te nemen. Vooral het feit dat de computer geen rekening houdt met hoofdstukken, maar gewoon na een bepaald aantal regels/woorden besluit dat het voor die dag genoeg is, is erg irritant.
Maar omdat Oscar Wilde (The picture of Dorian Gray) meeviel, probeerde ik toch nog een keer. En aangezien ik Tolstoj, Dostojewski en menig andere Russische schrijver me plezier las, werd het tijd voor Tsjechov. Of Chekhov, in de Engelse spelling. Bewust gekozen, korte verhalen. De eerste mail kwam op 9 maart 2016, de laatste zeven maanden later. Maar toen moest ik er nog vele lezen. Ergens in het voorjaar had ik ze alle 76 gelezen.
Vraag me een van de verhalen na te vertellen en het gaat me niet lukken. Ja, ik heb alle woorden gelezen, ja, ik kan me zelfs herinneren dat ik sommige verhalen vond tegenvallen, wat impliceert dat voorgaande verhalen beter waren, maar er is gewoon niets blijven hangen. Ligt vast niet aan de veelgeprezen auteur, maar zeer waarschijnlijk aan de manier van lezen. De volgende van hem, moet ik maar gewoon weer vanaf papier tot me nemen. Dan kan ik een eerlijk oordeel geven.
Citaat: “Then, still speaking French, she described how she had broken with her husband the day before and her eyes were alternately full of tears and of laughter while she gazed with rapture at Orlov. She told him her husband had long suspected her, but had avoided explanations; they had frequent quarrels, and usually at the most heated moment he would suddenly subside into silence and depart to his study for fear that in his exasperation he might give utterance to his suspicions or she might herself begin to speak openly.” (48/76)
Nummer: 17-026
Titel: The lady with the dog and other stories
Auteur: Anton Chekhov
Taal: Engels (Russisch)
Jaar: 1904
# Pagina’s: 384 (6489)
Categorie: Literatuur
ISBN: 9780140447873
Meer:
Daily Lit
Wikipedia
Gutenberg (boek downloaden)
Themaweek 48: E-boeken
22 maandag jan 2018
Martin Bons – De kunst van het dalen
Dankzij de VakantieBieb-app op mijn telefoon. Tussendoor, elke keer een paar schermpjes. Uit na een paar weken.
Bons vroeg zich af of hij kon leren dalen. Amateurwielrenner, zoals zo vele, met bewondering voor de professionals die er goed in zijn. Bons deed research, boeken, kranten, videobeelden. Sprak experts en mensen die er vlak bij stonden.
Interessant? Mwoah. Best grappig om sommige anekdotes te lezen. Altijd interessant om goede wielrenners aan het woord te laten. Maar het maakt geen volledig boek. Een goede conclusie, eindresultaat van zijn studie, is er niet. Je weet iets meer over. Daar blijft het bij. Wielerboek voor de fanatieke wielerboekenlezer dus. Voor de rest: overslaan.
Citaat: “Hushovd heeft als hoogste snelheid 112 kilometer per uur. De cameraman die de afdaling filmde, zei later op de Franse televisie at hij nog nooit zoiets had meegemaakt. Lionel Marie, de ploegleider van de Noor, bekende dat hij in elke bocht zijn zenuwen nauwelijks de baas was. En wat zei Hushovd na afloop? ‘I didn’t take any too large risks.’ Tijdens de afdaling had hij aan zijn dochtertje Isabel gedacht en besloten dat het geen enkele zijn had om tot het uiterste te gaan.” (p.21)
Nummer: 17-039
Titel: De kunst van het dalen
Auteur: Martin Bons
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 224 (9314)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-0040-160-0
Meer:
De kunst van het dalen (Website)
Het is koers
Cycling story
Goodreads
Themaweek 48: E-boeken
21 zondag jan 2018
Posted in themaweek
Tags
Kan het?
Themaweek 47: Hein de Kort
20 zaterdag jan 2018
Tags
ik weet hoe Dirk zich voelt..
Themaweek 47: Hein de Kort
19 vrijdag jan 2018
Posted in themaweek
Tags
De trend begon al meer dan 20 jaar geleden, maar bestaat nog steeds.
Themaweek 47: Hein de Kort
18 donderdag jan 2018
Posted in themaweek
Tags
Zou de Rijdende Rechter het kunnen oplossen?
Themaweek 47: Hein de Kort
17 woensdag jan 2018
Posted in themaweek
Tags
Is er veel veranderd?
Themaweek 47: Hein de Kort
16 dinsdag jan 2018
Tags
Welke politicus heeft deze cartoon gelezen?
Themaweek 47: Hein de Kort
15 maandag jan 2018
Posted in themaweek
Tags
Een themaweek door/over mijn favoriete cartoonist. We beginnen met een oudje:
Themaweek 47: Hein de Kort
14 zondag jan 2018
Tags
Aili McConnon, Andres McConnon, boeken, boeken 2017, boekrecensie, Gino Bartali, Italië, lezen, politiek, Tour de France, wielerboek, wielrennen
Aili & Andres McConnon – Gino Bartali De leeuw van Toscane
Verbaasd was de eerste reactie. Waarom schrijven een Canadese broer en zus over een Italiaanse wielrenner die ze zelf nooit hebben zien fietsen? Begrijpen ze überhaupt wat een grote wielerronde is aan de andere kant van de oceaan? Wat bezielt deze mensen om dit boek te schrijven?
Toch ben ik gefascineerd. Coppi tegen Bartali is ook voor mij een prachtige legende. Sterker nog, ik denk dat de tweestrijd in de geschiedenis van het wielrennen onovertroffen is. Dus lees ik graag over beide heren. Dit boek hoort dus gewoon bij mij op de plank wielerboeken te staan.
Deze zomer in Frankrijk had ik ‘m bij me. Wachtend op de Tour, aan de kant van de weg, Col d’Izoard, las ik over de ronde van een jaar of zeventig eerder. En dan ook nog eens over diezelfde col fietsen, een berg die niet zo vaak in het parcours van de Tour is opgenomen. Bartali zorgde juist daar voor de beslissing.
Het verhaal is bij de ware liefhebbers wel bekend. Bartali wint de Tour, de Tweede Wereldoorlog is een keiharde onderbreking van zijn carrière, maar na de oorlog wint hij tien jaar later toch weer de Tour. Nooit zat er meer tijd tussen twee overwinningen. Bartali wordt een legende. En alsof dat nog niet genoeg was, hangt er zelfs een politiek luchtje aan zijn Tourzege. Dankzij zijn overwinning werden de hoog opgelopen gemoederen in Italië gekalmeerd. De aandacht werd verlegd. Een revolutie werd voorkomen. Meer kun je als sportman niet bereiken.
Mijn aanvankelijke terughoudendheid hebben de schrijvers weg weten te werken. Dit boek leest als een trein, al is dat natuurlijk vooral te danken aan de renners die zorgden voor een historische Tour.
Citaat: “Jaren later, toen Coppi en Gino elkaars rivalen waren in de grootste concurrentieslag die Italië ooit had meegemaakt, zouden de mensen terugdenken aan dit eerste duel en er in bijna mythische termen over spreken. De coppiani zeiden dat dit het archetypische ogenblik was waarop de dappere leerling voor het eerst zijn meester uitdaagde. De bartaliani zouden zich laten leiden door Gino’s wat aangezette verhalen over zijn steun aan Coppi en het zien als een bijna messianistisch voorbeeld van zelfopoffering waarbij de legendarische kampioen zijn eigen kans op de zege vaarwel zegde om zijn jongere ploeggenoot te laten winnen.” (p.108)
Nummer: 17-044
Titel: Gino Bartali. De leeuw van Toscane (Road to valor. A true story of World War II Italy, the Nazia , and the cyclist who inspired a nation)
Auteur: Aili & Andres McConnon
Taal: Nederlands (Orig.: Engels)
Jaar: 2012
# Pagina’s: 269 (10334)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-488-1310-0
Meer:
Goodreads
Penguin
Road to valor
Bettina schrijft
Sportliteratuur
Themaweek 46: Sportboeken
