Olympische kronkel, dag 16

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang

“We” zijn vijfde geworden op de Olympische Spelen. Het was dit weekend de vaste conclusie, de tevreden terugblik. Vreemd, want het zogenaamde medailleklassement bestaat eigenlijk alleen bij de gratie van de pers. Het is geen doel, het zegt niets over de individuele verhalen. Want het goud bij het ijshockey is net zo veel waard als het goud bij curling, parallelslalom, shorttrackrelay en 50km langlaufen. Elke medaille is er een. De medailles zijn leuk voor het land, maar zijn vooral voor de sporters. Bij het ijsdansen won een Oekraïner en een Francaise namens Duitsland. Begrijpt u het nog?

Het gaat niet om de optelling, het gaat om de sporters. Om de verhalen achter de medailles. Nederland heeft 20 medailles gewonnen, maar vooral hebben we veel mooie sporters gezien, prachtige verhalen gehoord en veel verbroedering gezien. Een noord- en zuid-koreaans ijshockeyteam. Een schitterende afsluiting, beter dan de openingsceremonie, want alle sporters deden mee en genoten, liepen door elkaar, niet meer formeel achter een bordje.

Over twee jaar weer in de zomer, over vier jaar in Peking weer verder. Ik vond het weer mooi.

Olympische kronkel, dag 15

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, schaatsen

De dag van de vernieuwing, een dag voor het eind van de Spelen. Bij de skiers een teamwedstrijd met vier kleine wedstrijdjes die samen bepalen welk land het beste is. Spectaculair, leuk voor het publiek, vernieuwend, dus is het IOC er gek op. Niet dat het IOC van de vernieuwing is, maar wel van de kijkcijfers, de commercie. Zwitserland won uiteindelijk van Oostenrijk, waar de beste slalommer niet meedeed, mij niet duidelijk waarom.

Op de ijsbaan de Massstart. Op het WK al een aantal jaren bekend, bij de WB vaste prik. Vooral de halve finales waren boeiend. Een tussensprint winnen was voldoende, dus zag je halverwege de race al deelnemers die aan het uitbollen waren, zonder zich te bemoeien met het verdere verloop van de race. Vier van de twaalf moesten er afvallen. Kramer had Pedersen in de finale kunnen toelaten, maar besloot de Noren toch nog even een oor aan te naaien.

De finales waren interessant, de tussensprints nutteloos, het ging om de laatste sprint. Twee keer brons, voor Oranje zat er niet meer in. Twee mooie winnaars. Leuk onderdeel.

Olympische kronkel, dag 14

Tags

dwdd, Mart Smeets, Olympische Spelen, PyeongChang

Vandaag kon ik het niet zien, maar straks kijk ik nog wel even via NPO Start. Geweldige zet van DWDD om DeMart dagelijks uit te nodigen.

Zijn parate kennis is gigantisch groot, zijn improvisatievermogen onovertroffen. Elke dag weer een mooi moment om hem live beelden van de dag van commentaar te voorzien. Een extra verhaal uit de oude doos er bij en de Olympische dag is afgesloten.

Jan Mulder gooide zoveel complimenten over tafel dat zelfs Smeets verlegen leek te worden. Zomers is er meestal geen DWDD, hopelijk mag Mart over vier jaar weer.

Olympische kronkel, dag 13

Tags

chauvinisme, Holland Heineken House, nationalisme, Olympische Spelen, politiek, PyeongChang

Vlamingen bij het veldrijden. Duitsers bij biatlon. Het Holland Heineken House. Ik hou niet van nationalisme. Politiek zit het niet mee, in de sport wordt het steeds erger.

Een Oostenrijkse skiër. Een Amerikaanse schaatsster. Een Ghanese skelletonner. Een Zwitserse langlaufster. Een Canadese schaatser. We hebben ze allemaal ingepikt.

Een Amerikaanse getrouwd met een Fries. Een coach van de Japanners. Een assistent coach van de Koreanen. Medaillewinnaressen die Nederlands spreken. Een Noor met Nederlandse opa. Als er maar een link met oranje is, dan pas is het interessant.

Jammer, want een Noorse langlaufster, Nigeriaanse bobsleedames, Duitse biatlonsterren, ijshockeysensaties, de Spelen zijn zo schitterend als je langs dat nationalisme heen kunt kijken.

Sport is mooi, de belangrijkste bijzaak in het leven. Waarom zouden we chauvinisme ons plezier laten verpesten?

Olympische kronkel, dag 12

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, schaatsen

Het is zo voordehand liggend dat bijna iedereen het over het hoofd ziet. Het sterkste schaatsland wint niet automatisch goud op de ploegenachtervolging. Het is vrij simpel. In Noorwegen heb je vier, vijf heren die een redelijk schaatsniveau hebben, goed genoeg om mee te doen aan de Olympische Spelen. In Japan ook vier dames in dezelfde situatie. Deze schaatsers zijn net niet goed genoeg om de Nederlanders op de individuele afstanden te verslaan. Maar zij hebben twee gigantische voordelen: zij weten dat ze zich plaatsen, geen binnenlandse concurrentie hebben en daardoor kunnen zij zich al jaren voorbereiden op dit evenement, waar de som der delen meer is dan de som der losse onderdelen.

Kortom de kracht van de breedte in Nederland is daardoor automatisch de zwakte van de achtervolging. In december moet er nog gekwalificeerd worden. De opstelling kan pas anderhalve maand van te voren bepaald worden. In 45 dagen kun je niet genoeg doen om een bijnummer (hoe mooi dan ook, het is niet meer dan dat) zo goed te beheersen. De Noren en Japanners wisten dat dit hun beste kans op goud was, de Nederlanders doen het als extraatje.

Olympische kronkel, dag 11

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, shorttrack

Het ziet er spectaculair uit. Er gebeurt altijd wat. Ik snap best dat het bij velen populairder is dan schaatsen. Maar het kost mij moeite om shorttrack net zo te waarderen.

Als Bloemen na 25 rondjes de snelste is, dan heeft hij gewoon gewonnen. Als een heat bij het shorttrack is geweest, dan staat iedereen te wachten op de jury. En jurysporten zijn per definitie niet leuk.

Een Canadees tikt zijn landgenoot aan en die wordt alsnog toegevoegd aan de finale en wint die vervolgens. In de halve finale uitgeschakeld en dan toch brons winnen. Een heat met zeven in de baan ipv vier. Ik kan de sport niet echt serieus nemen. Leuk om te kijken. Knap van de medaillewinnaars. Schattig interview met die vier dames. Maar geef mij maar gewoon een allround toernooi schaatsen.

Olympische kronkel, dag 10

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, rodelen

In 1986 mislukte het, de Gay Olympics werden voor de tweede keer georganiseerd, maar een winterversie zat er niet in. In Whistler wordt wel iets dergelijks georganiseerd. Maar geen formele Olympische status. Gelukkig is het bij vele sporten geen enkel probleem dat je misschien een andere seksuele voorkeur hebt, je kunt gewoon meedoen aan de Olympische Spelen.

bron: barstoolsports

Een sport begrijp ik nog steeds niet. Dat ligt er te dik bovenop (geen woordgrap). Rodelen met z’n tweeën. Wie heeft dat bedacht? Ik stel me een vergadering voor waar sporten voor de gay olympics worden voorgesteld. “Gewoon, met z’n tweeën bovenop elkaar op een slee. Met een heel strak pakje aan.” En dan? Precies. En dan.

Afgewezen. Weet je wat, dan gaan we gewoon naar het IOC. En zo geschiedde. Alle geintjes zijn gemaakt toen de ‘double luge’ op Valentijnsdag werd gehouden. Ik kan er niet overheen (weer geen woordgrap). Maar begrijpen doe ik het ook niet. Het ziet er niet alleen vreemd uit, ik heb ook geen idee wat het toevoegt aan de Spelen. Er zijn sporten die ik leuk of minder leuk vind, maar de meeste begrijp ik. Zelfs van cricket heb ik de regels, in grote lijnen, geleerd. Maar waarom je op een lullig sleetje gezamenlijk door een ijsbaan van een berg wil glijden? Wanneer vraag je je partner of hij bovenop je wil gaan liggen? Hoe leg je thuis uit dat dit sport is? In welk gemeentehuis word je gehuldigd wanneer je een medaille haalt? Mocht je homoseksuele gevoelens hebben voor je partner, is dit een opwindende positie? Wat kan je als coach toevoegen aan een team? Zoek je samen een pak uit?

Kent iemand van mijn lezers een rodelaar die dit ooit geprobeerd heeft?

Olympische kronkel, dag 9

Tags

biatlon, Olympische Spelen, PyeongChang

Tijdens de zomerspelen gaat mijn bewondering het meest naar tienkampers, tijdens de winterspelen zijn het zonder twijfel de biatleten die ik het hoogst heb zitten. Twee verschillende sporten, maar dan als een enkel onderdeel. Na het langlaufen zie je de atleten vaak ter aarde storten. Geen sport zo zwaar als langlaufen.

Schieten daarentegen is een sport van rust behouden, concentratie en precisie. Die twee sporten staan zo ver van elkaar, dat het combineren een mindfuck van jewelste oplevert. Met een hartslag in het rood kom je aan bij de schietbaan, je moet tot rust komen en schieten. Het allermoeilijkste is dus het juiste moment bepalen. Wanneer ben je rustig genoeg om te beginnen? Heb je je zenuwen onder controle, wat doet je concurrent een paar meter verderop?

Biathlon is een zwaar ondergewaardeerde sport. Zelfs door mij zelve. Want ook al weet ik hoe knap het is wat de sporters doen, ik kijk te weinig. Ik ken de meeste namen niet. Maar mijn bewondering is er niet minder om.

Olympische kronkel, dag 8

Tags

Olympische Spelen, Oostenrijk, PyeongChang, skiën

De super-G van de dames was het verhaal van de dag. Favoriete Lindsey Vonn mocht als eerste naar beneden, miste een bocht en werd zesde. Iedereen dacht dat het al beslist was, toen een Tsjechische de berg afdaalde. Haar specialiteit komt later: snowboard parallel reuzenslalom. Zeg maar een soort Ter Mors, twee sporten tijdens dezelfde Spelen.

Na de finish had ze precies 1/100 voorsprong op Anna Veith. Ze kon het zelf niet geloven. Schitterende beelden. Haar gezichtsuitdrukking was pure verbazing, niet de gespeelde die we zo vaak zien. Haar tijd was een foutje, opperde ze nog. Niet dus, ze won goud.

Leuk detail. Twee decennia geleden als reisleider, kwam ik geregeld bij de schoonouders van de zilveren medaillewinnares. Haar huidige echtgenoot was toen een puber die graag ging snowboarden, destijds een sport in opkomst. Hij werd prof, stopte en trouwde een van de beste skisters van het land. Benieuwd welke sport hun toekomstige kinderen zullen kiezen.

Olympische kronkel, dag 7

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, schaatsen, school

Meerdere laptops met livestream als ik het lokaal binnen loop. De eerste rit is halverwege. Ik laat ze even kijken naar Van der Weijden. In de dweilpauze wel wat doen, maar ben blij verrast dat er überhaupt interesse is. Ook grappig dat je je leerlingen beter leert kennen. Aan de andere kant zit iemand op YouTube filmpjes van speerwerpen te kijken. Ze doet zelf ook aan atletiek.

Na de dweilpauze zet ik het smartboard aan. We kijken de laatste ritten samen. Weer verrassen ze me. Ze kennen Pechstein en Sablikova, al blijkt de Tsjechische vlag niet bij iedereen bekend. Gezamenlijk bewonderen we de geweldige rit van Esmee Visser. We kijken nog even het interview en hervatten de les. In het kader van ‘actualiteit’ koppel ik het organiseren van de Olympische Spelen aan de Toeristische verwachtingen. Veel actueler kan een les niet worden.