Edwin Winkels – Welkom thuis

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Edwin Winkels, lezen, politiek

Edwin Winkels – Welkom thuis

Een van de beste journalisten die Nederland kent, al jaren schrijver van vele mooie verhalen (Hard Gras, de Muur), vooral vanuit Barcelona, al de helft van zijn leven zijn woonplaats. Volgens mij was het de reorganisatie van zijn krant in Barcelona waardoor hij ineens meer vrijheid kreeg. Als freelancer met vele goede contacten, vooral in de sportwereld was dit geen ramp. Sterker nog, hij kreeg ineens de kans om een roman te schrijven. Een roman die blijkbaar al in zijn hoofd speelde, waarvoor hij nu ineens tijd kreeg.

Het motto schrijf over wat je weet, heeft hij gevolgd in zijn debuut. De hoofdpersoon in ‘Welkom thuis’, Harmen Turksma, is een Nederlander die in Argentinië was opgegroeid en weer terug naar Nederland moest. Hoe ziet Nederland er uit als je lang bent weggeweest. Ons land in 2024 is niet een land dat velen zullen herkennen. Er staat een muur omheen, je kunt er dus niet in, maar ook niet uit.

Van een afstandje, maar wel als iemand met vele contacten met zijn vaderland, heeft Winkels een duidelijke blik op ons land. En die blik is niet optimistisch, dat blijkt uiteindelijk wel uit deze roman. Bepaalde delen van het land zijn onbegaanbaar, rondreizen door het land is gevaarlijk, bijna onmogelijk. Groepen minderheden hebben hun eigen getto’s gecreëerd. Het land is sober, afgesloten van de buitenwereld, op zichzelf gericht.

Het prachtige gegeven van dit boek zorgt voor een blik naar binnen bij de lezer. Is het echt zo erg? Zijn we echt zo hard aan het veranderen? Uiteindelijk heb je een buitenstaander nodig om de realiteit te laten doordringen. Winkels is die buitenstaander. Het boek is een roman, maar kan ook als een waarschuwing worden gezien. Zoals 1984 dat 36 jaar voor dat moment was, zoals Brave New World dat was, zo is ‘Welkom thuis’ misschien wel de Nederlandse toekomstvoorspeller.

Uiteindelijk is dat volgens mij niet het doel, maar het levert wel een mooi en meeslepend verhaal op. Als de Odysee, 24 hoofdstukken lang, in elk hoofdstuk is zelfs een citaat verwerkt uit de inspiratiebron, moet Turksma terug naar Nederland om zijn zieke vader op te zoeken. Maar hoe kom je er in? En hoe kun je je dan verplaatsen, wat is de meest logische weg naar de boerderij in Friesland? Een ware helletocht ontvouwt zich, keer op keer vraag je je als lezer af wat er is misgegaan in Nederland dat het land er zo uitziet. Maar niet alleen dat, het maakt je ook nieuwsgierig naar de volgende stap. Rotterdam Antilliaans? Okay, maar Utrecht dan? En de Veluwe?

Schitterend boek dat niemand in 24 keer zal kunnen lezen, een hoofdstuk lezen en dan wegleggen gaat echt niet. Het plot is grappig, maar nauwelijks relevant voor de strekking van het verhaal. Als zo vaak gaat het niet om de bestemming, maar om de weg er naar toe. Welkom thuis is de zwaarst mogelijke weg. En nu maar hopen dat Winkels een zwartdenker is, dat Nederland zich niet zo zal ontwikkelen als geschetst in dit boek. Want volgens mij zit ik dan in 2021 al op de Argentijnse pampa’s. Daar is naast de Fries-Argentijnse familie Turksma vast nog wel ruimte voor een paar Twentse vluchtelingen.

Citaat: “Hij had Nederland tijdens zijn laatste reizen al steeds benauwender gevonden, druk, haast, geen ruimte. Zelfs bij zijn werkbezoeken aan boeren in Friesland en Groningen miste hij de weidsheid van de pampa. Reed je door Nederland over een snelweg, dan had je om de vijf kilometer wel een afslag, om de vijf kilometer een dorp, mensen, wegen, winkels, bezigheid. En huizen overal, ook waar geen afslag was. Nooit was de buurman verder weg dan een kilometer. (p.51)

Nummer: 13-053
Titel: Welkom thuis
Auteur: Edwin Winkels
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 320 (9206)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-388-9690-8

Meer:
Boek op zijn eigen site
Wikipedia
De Avonden (interview stream)
Escuchando a Cruyff
Spotify playlist bij dit boek

Themaweek 40: Uit de oude boekendoos

Alle boeken in 2013

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, De Muur, Hard Gras, lezen, sportboek, voetbalboek, wielerboek

Extreem laat, maar hier alsnog het boekenoverzicht voor het boekenjaar 2013. Sinds het begin van dit millennium probeer ik elk jaar een aantal doelen te halen. 52 boeken en 15000 pagina’s zijn de twee belangrijkste. Daarnaast kies ik sinds een paar jaar een thema voor dat jaar, de meerderheid van de boeken in dat specifieke jaar zal dus thematisch zijn.

2013 was het jaar van de sportboeken. Ik had een flinke achterstand bij de boeken van Hard Gras en De Muur. En daar komen er elk jaar gecombineerd tien bij. Dus om die achterstand weg te werken en het thema toch wat breder te trekken, koos ik sportboeken. In totaal las ik 74 boeken. Dat is dus ruim boven de 52, maar vooral verklaarbaar doordat vele sportboeken niet al te dik zijn. De twee genoemde series zijn meestal boeken tussen de 112 en 144 bladzijden. Goed te doen dus. Dat blijkt ook wel uit het totaal aantal bladzijden. Weer haalde ik de 15.000 niet. Zoals de meeste jaren. Maar je kunt blijven proberen. 2013 leverde 13469 bladzijden op. 89,73% van het doel. Niet slecht. En ruim 2000 meer dan in 2012

Dan het thema. 68 van de 74 boeken die ik las vallen binnen het thema. Bijna 92% thematisch gelezen dus. Flink hoger dan de 55% en 79% van de afgelopen jaren.

14 delen van Hard Gras en 10 delen De Muur las ik in 2013. Pas in dit jaar had ik mijn achterstand weggewerkt en ben ik weer ‘bij’. Daarnaast dus nog 50 andere sportboeken. En toch staan er nog een heleboel sportboeken in de anderhalve kast sportboeken op zolder die ik ook had willen lezen. Wat dat betreft is het jaar niet helemaal gelopen zoals ik vooraf hoopte.

En dan ter afsluiting het thema van 2014: Geen. Lees maar eens een jaar wat je wil, ongedwongen, heb ik me zelf voorgenomen. Bevalt me goed. Al verheug ik me ook al op het thema van 2015: Herlezen. Vele schitterende boeken die ik de laatste jaren, kwart eeuw geleden soms, las, nog eens een keer lezen. Zijn ze echt zo goed als ik dacht? Lees ik de tweede keer iets anders dan de eerste? Maar eerst maar eens de achterstand in boekverslagen wegwerken de komende maanden. Ik heb al een boek of dertig uit namelijk.

De Muur 42 – Der Blitz

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, De Muur, Frank Heinen, Marcel Kittel, wielerboek, wielrennen

De Muur 42 – Der Blitz

Ik weet eigenlijk niet of het een primeur is, maar Frank Heinen staat wel twee keer in deze uitgave van De Muur. Dat hij een veelschrijver is, is bekend. Elke dag weer een lezenswaardige column op de site van HP/De Tijd. Al is een van zijn bijdragen eigenlijk gewoon een lange inleiding bij een fotoserie over ‘de achterkant’ van de Giro.

Nu Armstrong is ontmaskerd vroeg Martijn Sargentini zich af hoe het toch gaat met Filippo Simeoni. Het werd een mooi verhaal over een klimmetje, een koffiebar en het gebrek aan verzoening. Ook de teloorgang van Ronald Liboton is schrijnend om te lezen. Ooit groot kampioen, tegenwoordig blij dat er iemand op hem let.

Een stukje geschiedenis via Niek Pas, die het wielrennen in Algerije gebruikt om een mooi portret van het land te schetsen. Knap. En de ondertitel gaat over de populairste/knapste/mooiste *(doorhalen indien niet van toepassing) renner van het moment, de jonge Duitse sprinter Marcel Kittel. Hij komt uitgebreid aan het woord in de serie ‘Beroep Wielrenner’ van Nando Boers.

Citaat: “Terwijl de avond viel over Lombardije, zat Jean Nelissen moederziel alleen op een trapje voor een verveloos houten kot in het totaal verlaten stadionnetje van Como. In zijn linkerhand hield hij de fiets van Gerben Karstens, naast hem stond diens weekendtas.” (p.32)

Nummer: 13-074
Titel: De Muur 42 – Der Blitz
Auteur: Diversen (Mariska Tjoelker, Rob Willemse, Wiep Idzenga, Fred Segaar, Bibeb e.v.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 159 (13469)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1004-9

Meer:
41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Miel Vanstreels – Godsheide

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, Miel Vanstreels, poëzie, Wielerpoëzie, wielrennen

Miel Vanstreels – Godsheide

De Belg uit Maastricht maakt gedichtjes over wielrennen. Zelf blijft hij erg bescheiden, maar eigenlijk zijn er weinigen in het Nederlands taalgebied die hem overtreffen, hij is gewoon de wielerpoëzietop.

Het grootste nadeel van dichtbundels is dat je er vrij snel door heen bent. Dat gaat ook op voor dit boekje. Aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat 326 bladzijden gedichtjes gaan vervelen. Het is goed zo.

In dit boek geldt een simpel principe. Een gedicht per bladzijde over een renner. Legenden als Fausto Coppi, Jacques Anquetil en Briek Schotte komen voorbij, maar ook de voor mij onbekendere renners als Willy Vannitsen, Imerio Massignan en Frans Gielen.

Slechts een renner wordt niet bij naam en toenaam genoemd, begrijpelijk als je de eerste regels leest: “Ze zeiden dat hij vaak / bij de apotheek werd gezien / dat het schuim weer op zijn / mond stond toen hij over / de meet kwam”. Verwacht van Vanstreels geen grote woorden, omslachtige beschrijvingen of uitgebreide verhalen, hij blinkt juist uit door simpel te schrijven. In een paar woorden iemand neerzetten, het is een kunst die hij perfect beheerst.

Citaat: “In Rome werd de Keizer / van zijn derde wereldtitel gehouden, / een knecht had het / gewaagd, / heel België stond / in rep en roer, / ik jubelde in stilte, / ik had geen zin / in een pak slaag” (p.30)

Nummer: 13-073
Titel: Godsheide
Auteur: Miel Vanstreels
Taal: Nederlands
Jaar: 2009
# Pagina’s: 32 (13310)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-251-1107-6

Meer:
Een bidon met Zen
Fietsvarianten (site)
Fietsvarianten (boekrecensie)
Behoedzaam dansen op pedalen (boekrecensie)

Zwart IJs #02

Tags

Ben van de Burg, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, schaatsen, sportboek

Zwart IJs #02

“Als het voor voetbal (Hard Gras) werkt, als wielrennen (De Muur) meedoet, dan moet er ook over schaatsen een literair blad te maken zijn”, ik kan me de gedachtegang goed voorstellen. Nadeel is wel dat schaatsen meer folklore dan sport is. Dat schaatsen vele winters niet in het hoofd van de mensen zit, zoals afgelopen winter toen de ijsbaan geen dag is open geweest. Dan is schaatsen ineens een sport voor een klein beperkt groepje dat op kunstijsbanen onderlinge wedstrijden heeft.

Wat opvalt is dat de bijdragen bijna zonder uitzondering kort zijn. ZKV zou A.L.Snijders zeggen. Poëzie komt ook veel voor. Een column. Slechts de bijdragen van Bert Wagendorp en Maarten Moll (7 en 5 bladzijden) zijn vergelijkbaar met de verhalen in de bovengenoemde bladen. Vooral het verhaal van de Volkskrantcolumnist over het langebaanschaatsen in Groot-Brittannië is erg mooi.

Sommige gedichten leverden ook een glimlach op, bijvoorbeeld het rijmpje van Christian Morgenstern, dat in het Duits (origineel) als in de vertaling er in staat. Zelfs Tolstoj kwam in deze bloemlezing terecht, uit Anna Karenina nog wel. Gelezen, maar kon me niet herinneren dat er schaatsen in voorkwam.

Leuke poging, maar niet levensvatbaar. Volgens mij is er ook geen derde deel verschenen. (mis, zoekende naar een plaatje van dit boek zie ik een derde deel, maar volgens mij uitstel van executie)

Citaat: “Hoe langer ik er over nadenk, des te zekerder ik weet dat Engeland in potentie een groot schaatsland is. Dat de sport perfect past bij het nationale karakter. Engelsen zijn verhuisde Duitsers en Scandinaviërs. Engelsen wentelen zich genotvol in de eentonigheid der dingen. Engelsen houden van pijn.” (p.14)

Nummer: 13-072
Titel: Zwart IJs #02
Auteur: Diversen (Ingmar Heytze, Bert Wagendorp, Leo Tolstoj, Jan Boerstoel, Kader Abdolah, Maarten Moll e.v.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2001
# Pagina’s: 80 (13278)
Categorie: Sport
ISBN: 90-351-2310-7

Meer schaatsboeken:
Glad IJs
Mohammed Nasr – De elfstedentocht
Jacob Bergsma – Ontberingen
Marnix ten Kortenaar – Op weg naar het licht
Knut Naerum – Glad ijs
Hylke Speerstra – De koude kruistocht
Maarten Scholten – Ijskampioenen

Joris van de Wier – Terraces & Floodlights

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Brazilië, Engeland, fcblogbroeders, Joris van de Wier, lezen, Tom Egbers, voetbal, voetbalboek, WK 2014

Joris van de Wier – Terraces & Floodlights

Ik had zijn blog wel eens gelezen, volgde hem op twitter, maar ik leerde hem kennen in de kleedkamer vlak voor Ballen op de Berg. Hij was onze aanvoerder. Dat paste niet bij hem, die bescheiden, bijna verlegen jongeman uit Brabant. Trots kon hij wel vertellen dat hij ze eindelijk alle 92 had bezocht, alle profclubs in de Engelse vier profcompetities. Maar hij vertelde net zo smakelijk een anekdote over ‘ons mam’, alsof hij op een verjaardag van de familie zat, niet in een voetbalkleedkamer.

Joris bezoekt al sinds 2004 regelmatig voetbalwedstrijden in Engeland. En dan word je dus een groundhopper, iemand die alle voetbalstadions wil bezoeken. Het gaat hem namelijk niet om de grote namen, om de sterren, maar het liefst bezoekt hij een onbekende streekderby in de tweede divisie. Hij geniet net zoveel van een mooie lichtmast als van een schitterende assist. Hij zit graag met de lokale fans in de pub, maar net zo lief tussen de uitsupporters in een eigen vak. Kortom, hij is een echte liefhebber.

Het boek moest er natuurlijk komen, hij besloot het uit te geven nadat hij de mijlpaal van 92 had bereikt. Helaas besloot hij om een selectie te maken, geen 92 verhalen dus. Natuurlijk wilde ik dat boek hebben, ik heb het ook meteen gelezen, met veel plezier. Wat opvalt is dat het niet alleen een boek over voetbal is, zelfs niet alleen over de bezochte wedstrijden. Joris doet research over alle clubs die hij bezoekt, hij leest veel over de geschiedenis van de clubs, maar net zo veel over de steden en de stadions. Zijn keuze voor welke wedstrijd hangt daar vaak mee samen. Hij pakt dus niet de ranglijst en kiest de volgende club die hij nog niet bezocht, maar weet van elke club de juiste wedstrijd om te bezoeken. Zelfs welke club nummer 92 zou zijn, zat al lang in zijn hoofd. Maar het moest wel een bijzondere wedstrijd zijn, vandaar dat hij Port Vale tegen Wolverhampton al lang voor de tijd op zijn reisschema neerzette.

Door zijn haast om het boek uit te laten komen, met een zelfopgelegde deadline, is het onvermijdelijk een paar keer mis gegaan. Simpele taalfoutjes, die door een corrector er zo uit gevist hadden kunnen worden, hebben de druk gehaald (“een van de beste nummers die ooit zijn geschreven”). Dat is jammer, want het boek verdient alle lof. Het hoofdstuk over Preston North End bijvoorbeeld, vijf bladzijden lang en nog geen alinea over de wedstrijd zelf. Maar wel een schitterende geschiedenis over een club die nu in de vergetelheid lijkt te zijn geraakt, maar wel de eerste landskampioen in 1889, de club bestond toen al meer dan een kwart eeuw trouwens.

Ook de derby tussen de twee clubs in Manchester zorgt voor een geweldig hoofdstuk. Gewoon een pagina schrijven over The Smiths en Oasis, muziek is minstens zo belangrijk (het hoofdstuk over Macclesfield gaat meer over Ian Curtis en Joy Division dan over voetbal) tenslotte. Dan vertel je over de sfeer die tegenvalt, de supporters die als consumenten zitten te kijken, maar tegelijkertijd het mooie verhaal over een spandoek dat jaren lang door United fans werd opgehangen. Van de Wier zou volgens mij dit boek hebben kunnen schrijven zonder een wedstrijd te zien. Maar om het te voelen, moest hij wel in de stadions aanwezig zijn geweest. Hij zou volgens mij met de rug naar het veld de mooiste verhalen kunnen opschrijven.

Ander hoogtepunt is de wedstrijd Brentford tegen Chelsea. Voldoet aan alle vijf eisen die Joris aan een bijzondere wedstrijd stelde. Meestal zijn een aantal al voldoende, deze keer was het volledig raak. En zijn verwachting kwam uit. De underdogs speelden de wedstrijd van hun leven, slaagden er in de winnaar van de Champions League op een gelijkspel te houden. Als groundhopper volgens mij een unieke ervaring om juist dan in het stadion te zitten.

Veertig mooie verhalen, niet in een ruk uitlezen, maar lekker opsparen, een of twee verhalen tegelijk en dan lekker lang met dit prachtboek (voorwoord van Tom Egbers) doen.

Citaat: “Zo heb je bij Barnet een zwarte mongoloïde hindoedwerg die erg op soulzanger James Brown lijkt. Politiek incorrect doopten wij hem om tot ‘James Down’, nog altijd de mooiste figuur die ik ooit ben tegengekomen in een Engels stadion. (…) Er zat ook een spierwitte rooie in het uitvak die continu de Carlislefans aan het jennen was en zich dan snel achter de stewards verschool. Na de wedstrijd kon dat niet en werd hij even terugbetaald.” (p.89)

Nummer: 13-071
Titel: Terraces & Floodlights
Auteur: Joris van de Wier
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 264 (13198)
Categorie: Voetbal
ISBN: 9789081662055

Ondertussen heeft Joris bedacht dat hij een jaar naar Schotland wil om in Edinburgh de net gedegradeerde Hearts te volgen. Lees er meer over op Glorious Hearts en help hem zijn budget bij elkaar te schrapen.

Meer:
FC Blogbroeders
Groundhopper
Rodzooi
Ian Curtis (Joy Division)

Gerbie’s WK-blog, deel 13

Hard Gras 90 – Iedereen praat over ons

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Brazilië, fcblogbroeders, Hard Gras, voetbal, voetbalboek, WK 2014

Hard Gras 90 – Iedereen praat over ons

Feyenoord B2, dat is het team waar we over een aantal jaar van gaan horen. Tenminste, als ik deze uitgave van Hard Gras mag geloven. Typisch zo’n special die in deze serie past. Perfect past zelfs. Als losstaand boek zou het slechts door een enkele hardcore Feyenoordfan gelezen worden, nu lezen vele anderen het ook en dat is niet meer dan terecht.

Steven van der Hoeven volgde de meest talentvolle lichting van de Rotterdammers een jaar en keek naar een bijzonder wereldje. Een jaar of vijf voor de spelers wel of niet doorbreken is elke week een strijd. Speel ik? Zijn ze tevreden over mij? Wat moet ik leren? Mag ik blijven?

Van der Hoeven heeft zijn ‘Fly on the wall’ principe niet doorgevoerd, hij sprak met meerdere spelers, er staan er 12 op de voorkant, alsof het toekomstige Paniniplaatjes zijn. Bijna allemaal hebben ze hun eigen problemen en uitdagingen. Geregeld keek ik weer even naar die voorpagina, over wie gaat dit ook al weer?

Wat vooral opvalt is de wereld rondom de spelers. Hun school, ouders, trainers, scouts en vooral de toekomstige zaakwaarnemers. Ze zijn namelijk net te jong om een zaakwaarnemer te mogen hebben, maar als er gewacht wordt tot de beslissende verjaardag, dan vis je achter het net. Dus moet je als zaakwaarnemer je contacten gebruiken om de juiste spelers vooraf al te benaderen, zonder dat ooit bewezen kan worden dat je ze zelf rechtstreeks (of zelfs maar indirect) benaderd hebt. En dat is een vreemd spel, waarbij voetbal bijzaak lijkt.

En dan zijn er ook nog de spelers met eigen problemen. Een zieke moeder. Slechte resultaten op school. Onwennigheid. Fictieve blessures. Erg interessant allemaal, net zoals de observaties van de trainers onderling. Taument en zijn mannen hebben een jaar een pottenkijker in de keuken gehad en verdienen alleen daarom al een flink compliment. Dat ze ook nog eens de toekomst van de club een jaar vooruit hebben geholpen zal in een later stadium moeten blijken.

Maar een erg mooi en lezenswaardig kijkje achter de schermen van de beste jeugdopleiding van Nederland. En ik heb ondertussen mijn persoonlijke favorieten, hopelijk over een jaar of drie te bewonderen in de (nieuwe?) Kuip.

Citaat: “Pinas is absoluut niet de enige ‘scout’ die contact probeert te onderhouden of krijgen met spelers die nog geen zestien jaar oud zijn. Hij valt alleen op door zijn Sparta-kleding, amicale houding en optredens in de media. Het wemelt van de onduidelijke figuren op Varkenoord, elke wedstrijddag weer. De jongens weten negen van de tien keer niet eens wie ze nu weer aanspreekt en complimenteert, hun hoofd nog vol van de wedstrijd.” (p.123)

Nummer: 13-070
Titel: Hard Gras 90 – Iedereen praat over ons
Auteur: Steven van der Hoeven
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 160 (12934)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5970-5

Meer:
89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Gerbie’s WK-blog, dag 8

Pieter van Os – Johan Cruijff De Amerikaanse jaren

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Johan Cruijff, lezen, Pieter van Os, Verenigde Staten, voetbal, voetbalboek

Pieter van Os – Johan Cruijff De Amerikaanse jaren

Natuurlijk weet elke voetballiefhebber dat Cruijff een paar jaar in de Verenigde Staten heeft gespeeld. Hij moest wel. Een oplichter stak zijn geld in varkens en de Betondorper kon naar zijn geld fluiten.

Maar weet men hoe het er in de VS aan toe ging? Hoe de competitie georganiseerd was? Of Cruijff daar ook echt goed was? Bekend is dat vele wereldsterren voor meer dan gemiddelde salarissen de laatste jaren van hun carrière gingen cashen. Maar niet iedere ster is gelijk.

De keuze van Cruijff was niet een geheel vrijwillige. In geldnood kreeg hij al voor zijn afscheidswedstrijd een half miljoen dollar om een voorcontract te tekenen bij New York Cosmos. En dan hoefde hij alleen maar te beloven om als hij toch weer zou gaan voetballen, dat in New York te doen. Op het moment dat je van plan bent te stoppen, een mooie bonus. Als je dan wat later toch bedenkt dat voetbal het leukst is, de beste manier om geld te verdienen, dan moet je dus naar the Big Apple. Aan de onderhandelingstafel bleek Cruijff een taaie. Hij wilde voetballen, niet naar Amerika gaan om daar allerlei commerciële verplichtingen te krijgen. Dus terwijl Pele en Beckenbauer vooral wandelende reclamezuilen bleken, wilde Cruijff op het veld laten zien dat hij nog niet afgeschreven was. Na twee vriendschappelijke wedstrijden verkochten de New Yorkers hem dan ook graag. Bij de Aztecs kwam hij aan de andere kant van het land vele oude bekenden tegen. Een half jaar later hebben de nieuwe eigenaren hem al niet meer nodig. Mexicanen willen ze zien, Cruijff vertrekt naar Washington.

Het boek is een mooi verslag van drie seizoenen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Over de jaren dat vele Nederlanders hem kwijt waren, velen vonden dat niet zo erg overigens. Tussendoor speelt hij ook nog even voor Levante in Spanje. En wat oefenpotjes in Nederland. Echt een leven opbouwen in de VS was er dus niet bij. Maar voetballend heeft hij wel degelijk behoorlijk veel invloed gehad. Meer dan vele afbouwende sterren profileerde hij zich zoals de Nederlander hem kent. Bepalend op het veld, sturend, alles beter wetend en dus ook regelmatig in conflict met medespelers, managers en eigenaren.

Beroemd is het verhaal van Sonny Askew, het grootste talent van het land, die de strijd aanging, maar ten onder ging. Een kwart eeuw later wil zijn vrouw nog steeds niet dat hij er over praat. Het was te veel voor haar man. Het boek gaat in op de Amerikaanse competitie, op de vele Nederlanders die er speelden, op buitenlandse vedetten en is daardoor veel meer een tijdsbeeld dan een biografie. Cruijff is de kapstok, de NASL het onderwerp. Waarom was het korte tijd erg populair, maar ging de league een paar jaar later roemloos ten onder?

Mooi geschiedenisboek, leuke nieuw informatie over de beste Nederlandse voetballer aller tijden, dit boek is gewoon goed.

Citaat: “Kort na het Amerikaanse seizoen 1980 probeerde hij te spelen voor Ajax, dat in die dagen kampte met een enorme ziekenboeg. De KNVB vond het niet goed. Ook Cosmos lag dwars, want de afkoopsom van het voorcontract was nog altijd niet volledig betaald. In november tekende hij maar voor het adviseurschap van Ajax. Dat bleef hij tot en met februari 1981, drie maanden later. In de tussentijd liet hij zich op 17 december uit het veld sturen wegens zeuren tegen de leiding, in een vriendschappelijke (!) wedstrijd met een sterrenteam in en tegen Barcelona.” (p.243)

Nummer: 13-069
Titel: Johan Cruijff De Amerikaanse jaren
Auteur: Pieter van Os
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 288 (12774)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-499-7038-3

Meer Cruijff op gerbie.nl:
Hard Gras 87
Maarten van Roozendaal
Cruijff in zwart wit
Hard Gras 57
Cruijff verklaart ‘de ruit’
Half drie #2
Edwin Winkels – Escuchando a Cruijff
Cruijff werd 65

De Muur 41

Tags

Bert Wagendorp, boeken, boeken 2013, boekrecensie, De Muur, Frank Heinen, lezen, Mart Smeets, Tour de France, wielerboek, wielrennen

De Muur 41

De Tour bestaat 100 jaar. Daar kun je dus niet om heen als literair wielermagazine. Frank Heinen, die ik overigens zeer hoog acht, geweldige columns dagelijks op HP de Tijd, maar dit terzijde, doet een poging om 1001 redenen te vinden om van de Tour te vinden. Hij komt tot 762. Niet gek. Maar ook slordig. 620 en 638 zijn gelijk. Even over het hoofd gezien?

Ook Wagendorps column is niet zijn sterkste. Leuk hoor om te pleiten voor de sport en Froome als voorbeeld te nemen, maar de wens om de sport weer populair te krijgen sijpelt er zo duidelijk doorheen, er zit niet genoeg klasse in. Die Wagendorp overigens wel heeft, zoals zijn boeken en veel van zijn columns bewijzen.

Veel mooie terugblikken staan er wel in dit nummer. Wiep Idzenga over Merckx en Ocaña, John Kroon nog langer terug naar Joris van den Bergh, Peter Ouwerkerk naar Hinault en Lemond. Dominique Elsschot heeft een dankbaar object: Kees Pellenaars. Vele mooie verhalen gaan er de ronde over de legendarische ploegleider, die zelf ook aardig heeft gefietst overigens. Maar vaak komt terug dat men hem niet vertrouwde. Dat hij je beduvelde. Gerben Karstens doet een aantal stevige uitspraken.

Mart Smeets mag terugkijken naar de start van de Tour in Straatsburg, toen de laatste 48 uur voor de start genoeg gebeurde om een jaar kranten te vullen. Jeroen Wielaert kijkt vooruit naar de start op Corsica. Mooie foto’s uit het Spaarnestad Photo-archief, mooie woorden van Willie Verhegge en het nummer is weer bijna vol. Als laatste mag Nando Boers weer een erg lang interview doen, deze keer met Koen de Kort.

Citaat: “Over de doden niets dan goeds, behalve over De Pel. Een etterbak was het.” (p.97)

Nummer: 13-068
Titel: De Muur 41
Auteur: Diversen (Mart Smeets, Frank Heinen, Bert Wagendorp, Jeroen Wielaert, John Kroon e.v.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 160 (12486)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1003-2

Meer:
40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Tim Overdiek – Rik Smits, Dunking Dutchman

Tags

biografie, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, NBA, Rik Smits, sportboek, Tim Overdiek

Tim Overdiek – Rik Smits, Dunking Dutchman

Overdiek was jarenlang correspondent in de VS, ik gok dat zijn interesse voor de NBA daar gewekt is. Ik kende hem niet als basketballkenner ten minste. Maar de eerste Nederlander die het als basketballer maakte in de beste competitie ter wereld is natuurlijk wel bijzonder. Verdient ook absoluut een biografie. Of hij dat zelf ook vindt, is te betwijfelen. Het beeld dat je al snel van Smits krijgt in dit boek is er een van een introverte jongeman die door zijn lengte gedoemd was om basketballer te worden, maar eigenlijk het liefst sleutelt aan brommers en later oude auto’s.

Dat is ook meteen het cliché beeld dat blijft hangen. “Hij is zo gewoon gebleven”, “hij blijft een nuchtere Nederlander” en “hij is zichzelf en dat is een hele prestatie”. Best jammer, want de beste prestatie is volgens mij nog altijd dat die jongen uit Eindhoven een van de beste spelers van de NBA werd. En dat was zeker geen logische levensloop.

Hij begon laat met het spelletje. Kwam uit een land waar basketball niets voorstelde. Had weinig natuurlijke aanleg. Eigenlijk sprak er maar een ding voor hem: zijn lengte. Daar kwam wat bij. Doorzettingsvermogen. En dat was een belangrijke eigenschap voor de puber uit Eindhoven die zijn school niet afmaakte en bij de beroepskeuzeadviseur voor een schok zorgde: basketballen als beroep? Bestond dat?

Stap voor stap ging Smits verder. Marist college was geen grote naam in de NCAA. Maar voor hem was het de juiste stap. En na een paar jaar weer een treetje omhoog. De Pacers uit Indiana. En elke keer weer verbaasde hij iedereen om zich heen. Elke keer weer moest hij beter worden en werd hij beter.

Het verhaal is mooi. Interessant voor liefhebbers. Maar tegelijkertijd ook weer niet echt boeiend voor buitenstaanders. Je moet wel weten wie Smits is om het boek in de hand te nemen. Het is geen Gijp, door iedereen gelezen. Wel leuk is de lijst achterin het boek, van titels uit de Nederlandse Sportbibliotheek, een prachtige serie boeken van Thomas Rap. Terwijl de lijst al is gevorderd tot deel 30, zijn deel 10 en 12 bijvoorbeeld nog steeds in ontwikkeling. En ik zie toch ook boeken staan die ik nooit in de boekhandel ben tegengekomen. Een boek van Danny Blind en Julien Bracco Gartner? Volgens mij de drukpers niet gehaald.

Terug naar Smits. Die heeft het toch maar goed gedaan. All Star. Beslissende punten. Vele miljoenen verdiend. Het maximale uit zijn mogelijkheden gehaald. Overdiek beschrijft het goed, raakt de juiste snaar als het om de sportman gaat, objectief zonder afstandelijk te schrijven. Gewoon zoals Smits was. Je best doen om zo goed mogelijk te worden. Dat is Overdiek ook gelukt. Passende biografie dus.

Citaat: “O’Neals bitte geweld was niet voldoende om Smits af te stoppen, en daar was het team zich terdege van bewust. (…) Op alle mogelijke manieren probeerden we Rik in de problemen te brengen door hem persoonlijke fouten aan te smeren. Alles is geoorloofd tegen de vierde of vijfde beste center in de wereld.” (p.248/249)

Nummer: 13-067
Titel: Rik Smits Dunking Dutchman
Auteur: Tim Overdiek
Taal: Nederlands
Jaar: 1997
# Pagina’s: 279 (12326)
Categorie: Sport
ISBN: 90-6005-840-2

Meer:
Bol (bestellen)
Rik Smits (Wikipedia)
Tim Overdiek (Wikipedia)
Boek gesigneerd te bestellen
RikSmits.nl

Hard Gras 89 – Op weg naar het einde

Tags

Annemarie Postma, Özcan Akyol, boeken, boeken 2013, boekrecensie, Edwin Winkels, fcblogbroeders, Hard Gras, Leo Verheul, lezen, Lionel Messi, voetbal, voetbalboek, Wesley Sneijder, Zlatan Ibrahimovic

Hard Gras 89 – Op weg naar het einde

We beginnen met een verhaal over Wesley Sneijder door Özkan Akyol. Leuk voor hem dat hij een vliegticket naar Istanbul mocht declareren. Hij schrijft wel een vermakelijk verslag van een wedstrijd van Galatasaray waar hij samen met een neef naar toe ging.

Echt goed wordt het als in het tweede verhaal Edwin Winkels de autobiografie van Zlatan (achternaam overbodig) vergelijkt met Portnoy’s complaint van Philip Roth. Dit is waarom Hard Gras een literair blad wordt genoemd, het verschil met vluchtige websites en halve roddelblaadjes (VI) is duidelijk.

Een postuum debuut van Paul Teunissen is minder vlot geschreven, maar wel vergelijkbaar met het verhaal van Winkels. Messi als gitarist. Kun je JJ Cale vergelijken met Jimi Hendrix? Is het mogelijk om te kiezen tussen Christiano Ronaldo en Lionel Messi?

In 1997 liep er een lichting jeugdspelers bij Ajax waarvan extreem veel werd verwacht. Toch haalde slechts reality-ster Andy van der Meijden echt de top. En dan nog niet eens zo heel lang. Wat ging er mis? Een reconstructie van Sander van Hal.

De Bernardino mails gaan volledig langs me heen, dat gebeurt me niet vaak in Hard Gras. Zal wel aan mij liggen. Een verhaal over een voetbalschool in China is weer wel leuk om te lezen, vooral omdat ik altijd nieuwsgierig ben naar voetbal in niet-voetballanden. En omdat er altijd Nederlanders bij betrokken zijn, waar dan ook ter wereld. Denken wij het echt altijd beter te weten of zit de zendingsdrift van de middeleeuwen nu in de voetbalwereld?

Citaat: “Succes, blonde vrouwen en moeizaam aangeleerde tafelmanieren tillen Portnoy en Zlatan uiteindelijk uit het getto. Portnoy krijgt zijn topbaan in het New Yorkse stadsbestuur; Zlatan wordt de beste Zweedse voetballer aller tijden. Hun ouders aanschouwen het succes met open mond.” (p.28)

Nummer: 13-066
Titel: Hard Gras 89 – Op weg naar het einde
Auteur: Diversen (Annemarie Postma, Edwin Winkels, Thijs Pennings, Leo Verheul, Jan van der Mast e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 136 (12047)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5989-7

Meer:

88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Mike Blake – Baseball chronicles

Tags

baseball, boeken, boeken 2013, boekrecensie, honkbal, Mike Blake, MLB, sportboek

Mike Blake – Baseball chronicles

Honkbalboeken in de VS zijn net als voetbalboeken in Nederland. Vrij voorspelbaar. Een biografie van een oude voormalige vedette. Een onvoltooide biografie van de ster van dat moment. Een seizoen van een bepaalde club. Een boek met cijfertjes en statistieken.

Dit boek is een mooie uitzondering hierop. Blake heeft jaren gewerkt aan deze collectie verhalen en heeft een geweldig criterium bedacht: De mooiste verhalen. Hij sprak dus tientallen, honderden honkballers en vroeg ze om hun beste verhaal. En daar dan weer de beste van staan in dit boek. Het boek gaat dus niet over de beste honkballers. Niet over een recordseizoen. Niet over de grootste schandalen, maar gewoon de leukste verhalen.

Sommige spelers zijn geboren vertellers, anderen waren geweldige spelers, maar hebben niets te melden. Op weg naar de VS begon ik in deze collectie, ter plekke, las ik tig verhalen verder, al was het honkbalseizoen zo goed als afgelopen. Het is ook geen boek om in een ruk uit te lezen. Elke keer een paar stukjes en je hebt een tijd lang leesplezier.

Wat ik best jammer vind, is de indeling per decennium. Zeker omdat er ook aan het begin van elk hoofdstuk een lijstje met ‘hoogtepunten’ uit dat tijdsvak staat. Nu is het best goed om een tijdsbeeld te hebben waarin de anekdotes te plaatsen vallen, maar om nu voor de zoveelste keer te lezen dat een bepaalde speler 4HR en 9 RBI in een wedstrijd behaalde, is niet echt boeiend.

Mooi voorbeeld van een speler die alleen in dit boek zou kunnen verschijnen is Buddy Hancken. Zijn MLB carrière was kort. Erg kort. Als pinchrunner in het veld gekomen in de laatste inning, twee uit, is hij de catcher voor de laatste drie uit. Verder heeft hij nooit meer een wedstrijd gespeeld op het allerhoogste niveau. Maar sluit hij zijn verhaal lachend af: “I may be the only catcher in Baseball history to have a perfect catching career – no one ever got on against me.”.

Grappig nutteloos feitje: Op 19 augustus 1951 speelt komt als pinch hitter Eddie Gaedel aan slag. Hij krijgt vier wijd en verlaat het veld voor een pinch runner. Gaedal is 3’7” lang (91 cm). Hij kreeg rugnummer 1/8.

Nog een bijzondere: Richie Ashburn raakt dezelfde toeschouwer twee keer in een at bat. Eerst breekt hij haar neus, dan raakt hij haar nog een keer als ze op een brancard wordt afgevoerd. In totaal slaat hij 17 foul balls in die ene keer aan slag.

Vele verhalen van de spelers zijn leuk om te lezen, ze hebben het over beroemde teammaten, over kleedkamerhumor, over het leven als honkballer. De verdeling in tijdvakken betekent automatisch dat dit boek een stukje geschiedenis beschrijft. De verhuizing van de New York teams naar de westkust, de eerste zwarte spelers in de MLB, het verschil tussen noord en zuid. Alles zit er in. Zo kan dit boek ook gelezen worden als een beschrijving van de VS aan de hand van honkbalverhalen. Alleen daarom al is het een leuk boek.

Natuurlijk is het leuk om te lezen over Babe Ruth, Mickey Mantle en Yogi Berra. Achterin kom ik eindelijk de spelers tegen die ik ken, als volger sinds een kwart eeuw. Tony Gwynn, Ozzie Smith en Dave Winfield, de spelers die ik nog heb zien spelen (op televisie dan).

Is er dan niets aan te merken op dit boek? Tuurlijk wel. Een belangrijk criterium van de schrijver is dat hij de verhalen alleen in zijn boek opnam, als hij ze zelf hoorde van de bewuste speler. Zo zijn er vele mooie verhalen gemist omdat de verteller ondertussen overleden was. Ook de eindeloze lijst feiten had een stuk korter gekund. Een bijna perfecte wedstrijd van een werper is geen bijzonderheid meer als je 23 Perfect Games hebt gehad in de geschiedenis. Niet elk verhaal is even boeiend, maar dat kan ook niet als je er honderden vastlegt. Maar al met al vond ik het erg interessant om een dikke pil te lezen over een sport die in Nederland nog altijd ondergewaardeerd wordt.

Citaat: “Pittsburgh Pirate hurler Dock Ellis throws a no-hitter against San Diego, 2-0. He walked eight and got help from Willie Stargell, who hit two homers. Ellis admitted later that he played the game under the influence of LSD and that the fieldwas ‘melting around him’. He pleaded with manager Chuck Tanner to take him out in the fifth.” (p.220)

Nummer: 13-065
Titel: Baseball chronicles
Auteur: Mike Blake
Taal: Engels (US)
Jaar: 1994
# Pagina’s: 324 (11911)
Categorie: Sport (Baseball)
ISBN: 1-55870-350-0

Meer:
Amazon (zelf kopen)

Meer honkbal op gerbie.nl:
Robert K. Adair – The physics of baseball
gerbie.nl (baseball tag)