Onze tourtoto gaat vandaag aan zijn 31e editie beginnen. Daar kan ik uren over vertellen. Maar eigenlijk hoeft dat helemaal niet. Peter, mededirecteur van de Oudste Goorsche Tourtoto, heeft het al mooi verteld. Daarom vandaag een gastpublicatie:
(bewerkte versie van die uit 2006 en van Op jacht naar eeuwige roem uit 2003)
Door Peter Visser (zijn WebLog)
Na al die EK voetbal-spelletjes is het nu de beurt aan de Tourpools. Met die voetbalspelletjes heb ik overigens niet zo veel. Te onvoorspelbaar en deelnemers zijn ineens voor die houterige Duitsers omdat dat hen beter uitkomt in het spelletje waar ze aan deelnemen. Met Tourpools heb ik meer.
Het fenomeen Tourpool bestaat al lang. Zo werd onze eigen Oudste Goorsche Tourtoto reeds in 1978 georganiseerd. Alle deelnemers aan de pool zijn bekenden, veelal Gorenaren en op uitnodiging deelnemer. Als organisatie trachten we het namelijk niet alleen kleinschalig maar ook persoonlijk te houden.
Het aanbod van Tourpools is, met de komst van internet, inmiddels erg groot geworden. Zo is er op de Tour de France-startpagina een hele verzameling te vinden met voor elk wat wils. Voor de liefhebbers is er dus keuze genoeg.
Belangrijk verschil zit ‘m vaak in het gehanteerde concept. Zo organiseerde ik een aantal jaren Tourpool Demarrage waarbij deelnemers 9 renners moesten selecteren en daarbij waren gebonden aan een maximaal budget. Een concept zoals dat nu ook door de Twentsche Courant Tubantia lijkt te zijn overgenomen.
Bij veel pools moet echter vooraf een ploeg van een x-tal renners worden samengesteld zonder dat er sprake is van een budget. Vervolgens kunnen dan met die renners punten worden gescoord in de etappes en soms ook in de klassementen. Er zijn ook pools waar men dagelijks één of meer namen moet doorgeven of renners kan transfereren. En er zijn pools waar men voor de start van de Tour voorspellingen moet doen van klassementen, etappes en andere prestaties.
Sommige pools zijn gratis en voor sommige pools moet inschrijfgeld worden betaald. Er zijn pools zonder sponsoren en pools met sponsoren. Pools zonder en pools met prijzen. Voor iedereen toegankelijke pools en besloten pools. Pools waar men zijn of haar ploeg een teamnaam mag geven en pools waar dat niet nodig is. Pools met veel en pools met weinig deelnemers. Pools met en pools zonder website.
En ook zijn er pools, de Goorse Tourpoule en de Tour de Mariënvelde bijvoorbeeld, die een heus Tourcafé als middelpunt voor haar deelnemers heeft. Daar kunnen de inschrijfformulieren worden ingeleverd, tussenstanden worden afgehaald en vindt de prijsuitreiking plaats. Tevens biedt het de deelnemers de gelegenheid om voor- en na te beschouwen. En van die gelegenheid maken de meeste deelnemers ook graag gebruik.
De Tourpoolliefhebbers kunnen hun hart dus weer ophalen de komende weken. Deelname aan één of meerdere pools kan voor wielerliefhebbers de Tour nóg boeiender maken dan hij al is. En niet-wielerliefhebbers die aan een pooltje deelnemen gaan de Tour plots ook interessant vinden en de koers intensief volgen. Ontsnappingen (zit er een renner van mij bij?), etappe-uitslagen (ook de nummers 19 en 20 zijn interessant!) en uitvallers (toch niet wéér een renner uit mijn ploegje?) worden vol spanning bekeken.
Helaas slaat bij sommigen het fanatisme echter nogal eens door. Zij verplaatsen zich dusdanig in de rol van Directeur Sportief dat de hele ronde slechts nog draait om hun virtuele Tourploeg(en). Voor hen is de eer veel belangrijker dan het meedoen. Voor hen is de Tour de France niet de strijd tussen de ploegen en haar renners om de klassementen. Voor hen is de Tour niet het kleurrijke lint van renners dat het gevarieerde Franse landschap doorkruist, van weelderig platteland tot Alpen en Pyreneeën. Voor hen is de gezelligheid van Radio Tour niet belangrijk, evenmin als die van de Tourjournaals. Voor hen is de Tour slechts de strijd in de Tourspelletjes. Waar die bewijsdrang bij hen vandaan komt, zouden ze zichzelf eens moeten afvragen.
Het moet vooral leuk blijven, vind ik. Het behalen van eeuwige roem valt overigens ook niet mee, het niveau van de deelnemers is de laatste jaren namelijk nogal gestegen. Opgedane ervaring en het internet, dat een bron voor veel relevante informatie is, spelen daarin een grote rol. Geheimtips zijn er nauwelijks nog en, naast enige wielerkennis, is het nodige geluk dan ook onontbeerlijk. Het ontbreken van één bepaalde renner kan zelfs doorslaggevend zijn voor winst of verlies.
Voor veel virtuele ploegleid(st)ers aan al die Tourpools is het dan ook altijd weer een heel gepuzzel om een uitgebalanceerde ploeg samen te stellen met een juiste mix van sprinters, klimmers, tijdrijders en allrounders èn met een enkele verrassing. Analyse van het rittenschema, het doornemen van uitslagen en een eerste selectie met veel te veel renners maken deel uit van het proces om nog net voor de deadline te komen tot de uiteindelijke selectie. En vaak is er, nog voor de Tour is begonnen, ook al weer de twijfel; had ik toch niet…
Dat het leven van een Directeur Sportief niet altijd over rozen gaat ondervindt je ook aan den lijve als jouw renner al in de 2e etappe betrokken is bij een valpartij en de koers moet verlaten. Of als jouw renner net op het verkeerde moment een lekke band krijgt. Of als juist jouw eerste reserve vele punten scoort (had ik toch hem maar opgesteld…). En zit jouw renner eindelijk in de kopgroep, wordt hij vervolgens laatste in de sprint…
Maar na de teleurstelling is er ook altijd weer de hoop om in de bergetappes wél goede zaken te doen. Of om te laten zien dat de keuze voor jouw verrassing écht wel van wielerkennis getuigt. Of om in ieder geval nog een gooi te doen naar een etappezege. En als er dan helemaal geen eer meer is te behalen, dan heb je hopelijk toch genoten van een mooie en gezellige Tour de France. Veel belangrijker ook dan de eer en de prijzen. Toch?
En een jaar later is er altijd weer een nieuwe de kans. Misschien dat kennis en een portie geluk je dan wel eeuwige roem bezorgen.
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 