Mart Smeets – Nostalgie

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sportboek, voetbal, wielrennen

Mart Smeets – Nostalgie

Het jaar waarin Mart Smeets voor het laatst een klus had bij de NOS, het boek heet niet voor niets nostalgie. Er was al een boek minder, deze kwam natuurlijk aan het eind van het jaar uit, net voor de cadeaumaand. Voor mij niet nodig, ik koop ze toch wel, mijn collectie is nog steeds compleet.

De verzameling columns wordt aangevuld met een aantal langere verhalen. De columns zijn leuk, goed, vaak interessant en een enkele keer herhalend. Kan gebeuren. De lange verhalen maken het boek. Over het EK waar Nederland niet bij was, had Smeets wat mij betreft niet hoeven schrijven. Hij haalt wat stats erbij, beschouwt vanaf de zijkant, geeft zelf meerdere keren aan dat het niet zijn sport is, het verhaal is dus ook het minpunt van dit boek.

Twee andere lange verhalen daarentegen maken dit boek absoluut de moeite waard. Het eerst gaat over Daphne Schippers. Terecht relativeert hij de hosanna stemming die om de sprintster hing en die omsloeg toen ze geen goud won in Rio. Alsof goud winnen zomaar even te doen is. En dan ook nog eens in een sport met moordende concurrentie, waar het niveau extreem hoog is. Schippers deed het goed, won niet, was teleurgesteld, dat mag, Smeets zet het in het juiste perspectief. Iets dat vele journalisten niet lukt, veel nationalistische Nederlanders nog minder.

Het tweede lange verhaal dat erg leuk was ging over het EK Honkbal in Nederland. Hij mag, kort na de Olympische Spelen dagelijks verslag doen voor Ziggo. Dat is een hele opgave, aangezien de zender weinig kennis van de sport heeft. Smeets wel, maar kan het niet alleen. In korte tijd moet hij veel filmpjes met uitleg opnemen voor de dode momenten in de wedstrijd (en die zijn er geregeld bij honkbal), regelt ook nog eens een deskundige, zoon Tjerk, en als dan zijn dochter Nynke ook nog eens aan het productieteam wordt toegevoegd, werken driemaal Smeets aan een bijzonder toernooi. Helaas heb ik die zender niet en was ik ook op vakantie, maar het had me geweldig geleken om het EK op die manier te kunnen volgen.

Benieuwd hoe lang Smeets nog doorgaat met het jaarlijks een boek uitbrengen. Wat mij betreft mag dat best nog een paar jaar duren.

Citaat: “…staande voor een radio- en televisiezaak in de binnenstad van Marseille. Naast me stond een Nederlands echtpaar. De man had me gevraagd of ‘ik die kermis niet miste’ en ik had geantwoord ‘soms wel en soms niet’, waarna hij naar de televisiebeelden had geknikt en gevraagd: ‘Wie wint er nu?’ Ik had gezegd: ‘Matthews.’ Licht lachend was hij weggelopen met de woorden: ‘Ik heb het al die jaren van je aangenomen, dat zal ik nu ook maar doen.’ “ (p.114)

Nummer: 17-065
Titel: Nostalgie
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 255 (15816)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-6297-054-0

Meer:
Aan de meet
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportgek
Het Dream Team
Geel
Gepakt
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
Thuis in de Tour
De Tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Advertenties

Olympische kronkel, dag 14

Tags

dwdd, Mart Smeets, Olympische Spelen, PyeongChang

Vandaag kon ik het niet zien, maar straks kijk ik nog wel even via NPO Start. Geweldige zet van DWDD om DeMart dagelijks uit te nodigen.

Zijn parate kennis is gigantisch groot, zijn improvisatievermogen onovertroffen. Elke dag weer een mooi moment om hem live beelden van de dag van commentaar te voorzien. Een extra verhaal uit de oude doos er bij en de Olympische dag is afgesloten.

Jan Mulder gooide zoveel complimenten over tafel dat zelfs Smeets verlegen leek te worden. Zomers is er meestal geen DWDD, hopelijk mag Mart over vier jaar weer.

Net niet uit de hand gelopen (augustus 2017)

Tags

basketball, column, Mart Smeets, NBA, themaweek

De krant waar Mart de meeste columns heeft ingeleverd is ongetwijfeld de krant uit zijn woonplaats Haarlem. Het lokale dagblad blijft doorgaan met zijn column. Eerder dit jaar een verhaal over een opstootje op het basketbalveld.

Themaweek 49: Mart Smeets

Omerta (juli 2003)

Tags

column, doping, Mart Smeets, themaweek, Tour de France

Tijdens de Tour schreef Mart vaak een dagelijkse column, voor verschillende kranten. Wanneer hij dat tikte vroeg ik me wel eens af. Denk dat hij in juni alvast een mapje vol schreef op zijn laptop. In de Tour de France 2003 sprak hij over een bekend onderwerp in de wielersport.

Een aantal jaren geleden doorbraken drie Nederlandse renners de omerta, de gedragscode. Maarten Ducrot, Steven Rooks en Peter Winnen vertelden dat ze wel eens uit de pot van verboden vruchten hadden gesnoept om tot betere prestaties te kunnen komen. In de conservatieve wielermaatschappij was dat ‘not done’ en de betrokkenen werden door hun ex-collega’s met de nek aangekeken.

Ze hadden de belofte van zwijgen doorbroken, zij bevuilden hun eigen nest. Kilte en zwijgzaamheid werden hun deel.

Rooks en Winnen waren afgelopen weekeinde te gast op Alpe d’Huez en ik zag ze terugkruipen binnen die omerta. Omdat ze ooit op de historische berg gewonnen hadden, werden ze geëerd en werd de rode loper voor hen uitgerold. Ze genoten met volle teugen.

Rooks en Winnen, helden van weleer, veertigers nu, bemerkten bij het grote publiek helemaal niets meer van rancune. Het was zelfs maar de vraag of de enthousiaste menigte nog van hun vaandelvlucht van een paar jaar geleden wist. En binnen hun eigen wereld? Ze stonden schouder aan schouder met andere helden, de Colombiaan Herrera, de Italianen Conti en Guerini, de Spanjaarden Echave en Mayo, de Fransoos Hinault, de Amerikaan Armstrong en hun landgenoten Kuiper en Zoetemelk. Camera’s snorden, gejuich weerklonk en een portret van innig geluk werd de wereld ingestuurd. Rooks en Winnen waren weer wielrenner en in deze setting werd niet over doping gesproken, er werd niet eens aan gedacht. Ik bekeek de voormalige helden, zag hun intense geluk en gunde hen dat. Ik zag hoe de omerta zich langzaam sloot. Ze waren weer thuis, opgenomen in het peloton. De dopingcontrole kon wachten, ze leefden nu op roem en eer van weleer.

Themaweek 49: Mart Smeets

WK Sprint 1980 (oktober 1990)

Tags

column, Mart Smeets, schaatsen, themaweek, Verenigde Staten

Een tijdje vond ik het onfatsoenlijk. Tot ik besefte dat het blad ook gewoon werd weggegooid aan het eind van de maand. Nog nam ik ‘m niet mee, maar bleef zitten in de trein op het eindstation tot het helemaal rustig was, scheurde snel de een-na-laatste bladzijde er uit en verliet de trein ook. Bijna vijf jaar volgehouden, daarna schreef DeMart niet meer in de Rails.

Themaweek 49: Mart Smeets

De gaai (Oktober 2014)

Tags

column, Mart Smeets, themaweek, Vroege Vogels

DeMart schreef columns aan de lopende band, voor veel verschillende media. De plek waar ik ‘m niet had verwacht, maar toch vond, was de website van Vroege Vogels. Maar blijkbaar is hij van vele markten thuis.

De herfst heeft zich op een fraaie manier aangediend op mijn platte dak. Nog altijd woon ik midden in de stad, maar door zorgvuldig een soort van tuin op te bouwen met veel groen, zijn we erin geslaagd een parkeerplaats voor vogels te worden. Het zou nog steeds beter kunnen en we wachten al jaren op een zwerm mussen, die maar niet wil komen. Maar afgelopen week waren ze er dan: pa en ma Vlaamse gaai. Zoals zo vaak met z’n tweetjes en volledig op hun hoede.

Eerst vlogen ze aan, hupten over de tafel, klommen in een plant, keken van links naar rechts naar zaken die ze waarschijnlijk niet helemaal vertrouwden. Ze vlogen weer op en kwamen even later weer terug. Ja ja, met allebei een eikeltje in de snavel. Zo hadden ze zich ons verleden herfst en winter ook getoond, steeds met voedsel dat ze meedroegen en ergens gingen verstoppen. Ze zochten als het ware hun proviandkist voor de winter en deden dat op een leuke manier.

De gaai heeft een fraaie tekening: mooi lichtbruin met veegjes blauw, een kleur blauw die je direct herkent. Hun kopjes zijn lichtgrijs met zwarte stippen en ze hebben de neiging met een scheve kop de wereld aan te kijken. Mijn opa vertelde mij vroeger dat hij wel gaaien in zijn Arnhemse tuin had gehad, die uit de hand kwamen eten als het streng winterde. Dat waren wel vogels die al een paar jaar langs kwamen en die kind aan huis waren. De eikenboom is een grote vriend van de gaai, maar ook in de beuk vinden ze eten en bescherming. Weer mijn opa, maar die zag gaaien ook fruit eten en onder stenen wurmen om er dan pissebedden en torren op te schrikken. Hun beste eigenschap is die van alarmbeest. In welk bos dan ook zal de gaai zijn of haar schelle schreeuw laten horen bij nadering van dier of mens. Alle andere bewoners van het bos reageren vervolgens snel en duiken weg. De gaai vergist zich nooit en ziet veel, zo niet alles. Nou, dat is niet helemaal waar.

Ik had het al over het feit dat pa en ma gaai hun eikeltjes in mijn bloempotten en hangende mandjes verstoppen, maar het leuke is dat hun geheugen als een zeef is. Als ze in de winter langs komen voor het leeghalen van de proviandkist, dan zie je ze denken: ‘Pollens, waar heb ik die eikels nou toch ook alweer verstopt?’ Ze graven, ze woelen en je ziet ze soms boos worden: ‘Waar, oh waar….?’ Ze geven dan ook snel op en kenners weten dat er soms een scheut van een eikentak uit een onverwacht stuk aarde omhoog komt. Met de groeten van de vergeetachtige gaai.

Tevreden kijk ik toe en zie hoe een paar in de weer is. Zij is handiger in het klimmen, hij vliegt weer even weg, komt terug met een ander eikeltje in de snavel, hij woelt de dingen onder de aarde en kijkt nog even of het zo goed is. Vlaamse gaaien heten in Duitsland Eichelhäher en dat is een mooie vertaling. In het engels heten ze Jay. De Toronto Blue Jays horen bij mijn favoriete honkbalploegen in Amerika. Die beesten leggen vijf tot zeven eitjes per jaar, broeden snel: twee weken en laten de jongen ook al na twee weken uitvliegen. Zonder jeugdspaarrekening, maar wel met de waarschuwing altijd goed op te passen voor grotere roofvogels, katten en soms die strontvervelende eksters, die zo heel pesterig kunnen zijn en al hippend de gaaien nerveus weten te krijgen. De gaaien zijn mijn vrienden van dit moment.

Het is bijna onwerkelijk hoe ze met elkaar omgaan: stimulerend, oppassend en bijna lief. Dan ineens vliegen ze bruut op, mijn buren hebben de keukendeur met iets teveel lawaai open gedaan. Blijkbaar houden ze ook van tamelijke rust. Ik kan me zeker vier of vijf plaatsen herinneren waar ze nu hun eikels verstopt hebben. Zij kunnen dat niet, dat is opmerkelijk. Ik ben een groot fan van de Garrulus glandarius, de voortkrassende eikelzoeker. Zomaar, midden in de stad.

Themaweek 49: Mart Smeets

Pittsburgh Penguins (juni 1991)

Tags

column, Mart Smeets, NHL, themaweek, trouw

Wanneer je een van de vier grote sporten in Noord Amerika wil volgen, dan vind je geen betere dan DeMart. Ook een dikke kwart eeuw geleden al, via Trouw.

Themaweek 49: Mart Smeets

Avital Selinger (november 2010)

Tags

Avital Selinger, column, Mart Smeets, themaweek

Het blad Sportweek werd overgenomen door Nusport. Een column over een van de beste volleyballers die we ooit kenden in Nederland, die later een minstens zo goede coach werd.

Themaweek 49: Mart Smeets

Afscheid (juli 1989)

Tags

column, Mart Smeets, themaweek

Al bijna dertig jaar verzamel ik columns van Mart Smeets. Veel daarvan verschenen later in boekjes van hem. Maar lang niet allemaal. Deze week dus een greep uit het archief, zeven stukjes van een van de grootste sportjournalisten van Nederland.

Vandaag terug naar zomer 1989, column uit de Nieuwe Revu.

Themaweek 49: Mart Smeets

Mart Smeets – Aan de meet

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, wielerboek, wielrennen

Mart Smeets – Aan de meet

Wielerjargon leent zich voor vele momenten. De metafoor in de titel is niet alleen voor een wielerkoers of renner, het gaat ook op voor de journalist die vier decennia verslaafd was aan de Tour en andere koersen. Die ooit een samenvatting van drie minuten insprak, zonder de beelden te zien. Een kenner. Nu, als AOW-er, mag hij op zoek naar andere sporten, andere doelen.

Dit boek zal vast al jaren in zijn hoofd hebben gezeten. Een overzicht van de renners waar hij de afgelopen decennia mee te maken had, waar een verhaal in zit. Niet automatisch zijn favoriete renners, de verhalen zitten vaak zelfs bij de klootzakken, de onuitstaanbaren.

Tientallen boeken staan er van Smeets op zolder, twee planken vol ondertussen. Dit is geen hoogtepunt. Voor herlezing zal het niet in aanmerking komen. Te veel stukjes zijn vlak, feitelijk. Daarvoor bestaan naslagwerken en google, heb ik Smeets niet voor nodig. 27 portretten van renners die ik allemaal al ken. Waarover ik eerder heb gelezen, vaak zelfs bij Smeets zelf. Geen moment dat ik het boek niet kon wegleggen. Geen stukje waarvan ik ineens opkeek. Geen primeur. Geen opmerkelijke gedachtegang.

Daarmee is het geen slecht boek, maar in een oeuvre als dat van Smeets komt het gewoon onder in de middenmoot. Of in de staart van het peloton, om in wielerjargon te blijven. Niet erg, zonder dat peloton geen sterren. Zo is het ook met de boeken van Smeets.

Citaat: “Een avond eerder had Ducrot ons gezelschap het verschil tussen de werkelijkheid en de waarheid in het wielrennen proberen uit te leggen. Eigenlijk probeer ik dat in dit boek ook te doen. Het woordenboek zegt me: waarheid is wat waar is. Werkelijkheid? Daar staat voor: wat werkelijk is, en ook: het bestaande. (…) Veel renners spraken zich behoorlijk eerlijk uit.” (p.10)

Nummer: 17-004
Titel: Aan de meet
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 320 (1112)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6297-032-8

Meer Smeets:
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportgek
Het Dream Team
Geel
Gepakt
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
Thuis in de Tour
De Tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Themaweek 36: Meer boeken

Mart Smeets – Thuis in de Tour

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Mart Smeets – Thuis in de Tour

Door in 2015 te herlezen, kwam ik achter. Want Smeets schrijft net zo snel als een ander leest. En als fan wil ik alles lezen, ook zijn columns die niet gebundeld worden. Ook zijn stukjes die in hoekjes van het internet terecht komen, een gastcolumn, een schnabbel. Maar vooral natuurlijk zijn boeken. Vorig jaar verschenen vanwege weer een Tourstart in Nederland. Smeets concludeert dat hij misschien wel de enige Nederlander is die daadwerkelijk aanwezig is geweest bij elke Touretappe in ons land ooit. Mooie claim, geen idee of het klopt, wel passend bij de man. Terwijl hij gewoon een feitje ziet, zal het door andere wel weer als arrogantie worden vertaald.

Het boek is verder net als vele andere boeken van Smeets. Leuk om te lezen, persoonlijke herinneringen, vooral de eerste Tour, waar hij als klein Martje aan de hand van zijn vader mee mocht, is erg boeiend. Het verhaal over de Tour van 2006 had geredigeerd kunnen worden. Nee, moeten. In de eerste vier bladzijden staan dubbelingen, worden verschillende feiten meerdere keren genoemd, zonder dat er sprake is van enige logica, enige structuur. Jammer, want ik zie de goede man zwoegend boven zijn laptop, even in een hoekje van het vliegveld, snel nog even een begin maken met het hoofdstuk, de deadline komt er aan. Een goede uitgever zou dat zijn opgevallen, zou het geredigeerd hebben.

Maar dat maakt het natuurlijk geen slecht boek. Smeets herinneringen aan Jean Nelissen, de man die hij keer op keer ophemelt, zijn prachtig. De kijkjes achter de schermen interessant en de beschrijvingen van lang vergeten renners zorgen er voor dat deze wielrenners (nog) niet definitief in de vergetelheid raken.

Citaat: “Delion was een speciale vent, een goede coureur die voor de Zwitserse formatie Helvetia reed en er in 1996 ineens de brui aan gaf. Hij was het dopinggebruik in het peloton van toen spuugzat en leverde op 1 april van dat jaar al zijn proflicentie in. Hij was altijd een voorstander van schoon rijden geweest, maar zag om hem heen steeds meer renners EPO nemen: het spul was niet traceerbaar, niet verboden en dus gebruikten velen en zwegen allen.” (p.130)

Nummer: 16-005
Titel: Thuis in de Tour
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 221 (1157)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-91567-99-5

Meer Smeets:
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportgek
Het Dream Team
Geel
Gepakt
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De Tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Mart Smeets – Het Dream Team

Tags

Barcelona, basketball, boeken, boeken 2015, boekrecensie, Dream Team, herlezen, lezen, Mart Smeets, NBA, Olympische Spelen, sportboek, Verenigde Staten

Mart Smeets – Het Dream Team

Alle boeken van Smeets staan in mijn kast. Anderhalve plank ondertussen. Alleen de twee van eind 2015 moet ik nog aanschaffen. Daarnaast heb ik meerdere mappen met verzamelde columns, sinds begin jaren negentig, uit kranten en tijdschriften. En dan ook nog eens een paar honderd columns op de harde schijf.

Je kunt wel stellen dat hij een van mijn favoriete schrijvers is. Dus wilde ik ook aan het eind van het herleesjaar van hem nog een boek lezen. Ik koos een oudje. Niet een verhaal, daar ken ik de plot al van, niet columns, daar van lees ik er al zo veel. Een thematisch boek, daar kan Smeets het meest excelleren.

Het boek is simpel opgezet. Twaalf spelers vormden samen het beste basketbalteam ooit. Met de coach er bij zijn dat dus dertien hoofdstukken. Portretjes. Veertien hoofdstukken er bij om het verhaal van dit team chronologisch te vertellen en je weet meteen weer een stuk meer over de sterren uit de NBA.

Smeets is er vooral goed in om een sporter in een paar treffende anekdotes neer te zetten. Hij vertelt wat over hun achtergrond, over de mensen om ze heen, over hun opvoeding en scholen. Daardoor krijg je, zelfs in de relatief beperkte ruimte, een pagina of acht tot tien, het idee dat je de beschreven sporter redelijk hebt doorgrond. Dat je hem kent, dat je zijn rol in het team begrijpt.

Daarnaast veel achtergronden en duiding, de zwaarste wedstrijd voor het Dream Team was een trainingspartijtje waar ze onderling elkaar uitdaagden. De Olympische Spelen van Barcelona waren simpel daarna, geen enkele tegenstand.

Dat de spelers een slag apart waren blijkt uit alles. Al tijdens wedstrijden waren er tegenstanders die bankzitters vroegen foto’s van ze te maken. Na de tijd bleken die tegenstanders de grootste fans te zijn, toevallig de eersten die kans hadden hun idolen te spreken. Ze konden niet anoniem zijn, niet in het Olympisch dorp wonen, niet even de stad in. Zij waren de supersterren van de Spelen van 1992.

Mooi boek over een bijzonder en legendarisch team.

Citaat: “De vrouw, moeder van een twaalfjarig kind, vroeg zich af waarom Barkley geen beter voorbeeld voor de Amerikaanse jeugd kon zijn. Na enig nadenken zei de basketballer: ‘Omdat ik goed kan dunken en mijn rebounds er goed uitzien kan ik niet automatisch ook even goed uw kind opvoeden…’ Waarna de vrouw begon te schreeuwen.” (p.175)

Nummer: 15-064
Titel: Het Dream Team
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 1992
# Pagina’s: 200 (13223)
Categorie: Sport
ISBN: 90-254-0116-3

Meer Dream Team:
Nu (recensie)
Trouw (recensie)
Wikipedia
The Dream Team (YouTube)

Meer Smeets:
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportboek
Geel
Gepakt
Helder De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Themaweek 6. Herlezen

Mart Smeets – Commentator

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sportboek

Mart Smeets – Commentator

In de introductie lees ik hoe dit boek tot stand is gekomen. Niet zijn geplande boek over Amerika, maar een dagboek over de sportzomer. Op veler verzoek. Zo wordt het beschreven tenminste. En daar gaat het mis. Als je als schrijver een bepaald idee hebt, blijf er dan bij. Laat je niet een andere kant opdrukken. In dit geval is een dagboek namelijk geen goed idee. Smeets kan elke dag een boeiend stukje schrijven, zonder problemen zelfs twee en ik twijfel er niet aan dat er nog meer uit zijn tekstverwerker zouden komen, als daarom gevraagd werd. Maar waarom een dagboek?

Dus lees ik op bladzijde 35 dat hij slechts de helft van een WK wedstrijd heeft gezien, omdat hij eters had, weet ik dat het op 21 augustus regende en dat hij op de dag van het WK wielrennen niet bij de koers is maar dit boek schreef. Nou en?

Smeets kan ontzettend boeiend schrijven over dingen die de meeste Nederlanders niet weten. Prachtige achtergrondverhalen van sterren in de NBA die in Nederland zo door de Kalverstraat zouden kunnen lopen. Om hemzelf maar eens te parafraseren. Hij kan geweldig het nieuws duiden, door de juiste historische context er bij te halen. Een verhaal schrijven dat boeiend is, inhoudelijk sterk en interessant voor de leek. Een boek is dus zo vol. Er staan ook in dit boek genoeg mooie anekdotes, prachtige verhalen en gekke gebeurtenissen om het boek te rechtvaardigheden. Maar de dagboeknotities en de Wikipedia-lijstjes (welke sporter heeft waar een tattoo?) hoeven wat mij betreft niet.

Ieder zijn meug.

Citaat: “Maar in plaats van naar de 76’ers te gaan, tekende hij bij de Spirits in de concurrerende ABA. Onder het mom: ‘Ik ga niet voor één miljoen bij de 76’ers tekenen. Dan kan ik net zo goed bij de buurtsuper gaan werken.’ Zo’n man dus.” (p.207)

Nummer: 15-024
Titel: Commentator
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 256 (4135)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-91567-82-7

Meer:
De afrekening
Dagboek van een sportboek
Geel
Gepakt
Helder De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Mart Smeets – Niets is wat het lijkt

Tags

baseball, basketball, boeken, boeken 2015, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sportboek, voetbal, wielrennen

Mart Smeets – Niets is wat het lijkt

Verzameling columns en korte verhalen van Smeets, een van de betere. De laatste jaren had ik wel eens de indruk dat er een mapje van zijn computer werd geplukt, alle artikelen samen in een document, kaft er bij, klaar; dat is deze keer zeker niet het geval.

Zou het te maken kunnen hebben met de extra vrije tijd die de workaholic ongetwijfeld heeft sinds zijn gedwongen pensionering? Natuurlijk klust hij (schnabbelen is zo’n vervelend woord) nog regelmatig bij, als freelancer is hij nog gretig in trek, maar hij zal vast wat meer tijd hebben.

En dan kom je dus een prachtig verhaal tegen over de Brooklyn Nets, voormalig New Jersey Nets. Juiste toon, informatief, vermakelijk, duidend. Dit soort verhalen zijn de reden dat ik Smeets graag lees. Ook de opkomst en ondergang van Lin, ooit een ontzettende hype in de NBA, wordt mooi beschreven. Het verhaal achter Sweet Caroline als lijflied van de Boston Red Sox is ook een hoogtepunt. Niet toevallig zijn de beste verhalen dus over Amerikaanse sporten, daar waar we hier nog niet zo veel over weten, maar waar Smeets graag meer tijd aan had willen besteden toen hij nog bij Studio Sport zat.

Tel daar bij op veel leuke columns, een centraal thema (de titel) dat vele keren terugkomt in het boek en ik moet zeggen dat ik weer vrolijk werd van dit boek.

Citaat: “Hij zat vijf uur in de natte sneeuw en de kou, tot er ineens een auto voor hem stopte. Mourinho draaide zijn raampje open en vroeg wat Abel, de man uit L.A., daar zat te doen. De verkleumde Amerikaanse Mexicaan vertelde snel zijn verhaal en voor hij het wist had Mourinho hem een luxe hotelkamer bezorgd, hem een diner voorgezet en hem verteld dat hij zich de volgende morgen moest komen melden.” (p.118)

Nummer: 15-006
Titel: Niets is wat het lijkt
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 253 (907)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-91567-56-8

Meer Smeets:
De afrekening
Dagboek van een sportboek
Geel
Gepakt
Helder De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Mart Smeets – Gepakt

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, doping, Lance Armstrong, lezen, Mart Smeets, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Mart Smeets – Gepakt

Na de onthullingen van Lance Armstrong dat ook hij een zware gebruiker was, werd journalist Mart Smeets regelmatig bedreigd. Nu kende hij al wel wat, maar dit overtrof alles. Waar de randdebielen vandaan komen vraag ik me vaak af, hoe haal je het in je botte hoofd om iemand met de dood te bedreigen omdat hij een tourwinnaar een aantal keer heeft gesproken die doping heeft gebruikt? Alsof het niets is.

Dit boek volgde. Ik had verwacht dat er zijn verhaal in zou staan. Zijn versie. Een relaas van wat hij altijd al vermoedde, maar wat pas jaren later bleek te kloppen. Of zijn verhaal over die eerste weken na de bekentenissen van Armstrong. De inleiding was leuk, interessant. Maar dan volgt op pagina 19 deel 1 van het boek, het begint met Chiapucci. Daarna het verhaal over de vete tussen Post en Raas. Huh? Wat doet dat verhaal in dit boek? Ouwe meuk opwarmen en dan niet eens in de context passend? De titel van het boek slaat ondertussen op de lezer. Meer dan 100 pagina’s oude wielerstukjes. Niks mis mee, maar was dit waar je mee komt, terwijl je op de voorkant een minzaam lachende Smeets ziet die naast een microfoon en twee pennen, zijn gereedschap, een spuit op de tafel legt? Ik snap er niets meer van.

Al decennia ben ik een groot fan van de journalist Smeets, een liefhebber die van dichtbij sporten meemaakt die ik graag zie. Iemand met een objectieve en soms kritische blik. Iemand die in razend tempo stukjes er uit ramt, tussen al zijn andere werkzaamheden door. Tientallen boeken verschijnen, vele daarvan een verzameling van stukjes. Heerlijk om te lezen. Maar als er ooit een moment was om dit niet te doen, dan was dit het. Met dit nieuws, deze voorkant, deze gebeurtenissen, een mispeer van jewelste.

Gelukkig volgde deel 2 van het boek. Vanaf bladzijde 137. Over Armstrong, Longo, Pechstein, Contador. Over Hamilton, Ricco en Thomas Dekker. En daar lees ik ineens de stukjes die ik verwachtte. De open brieven, de beschuldigingen, de harde conclusies. Daar krijgt Rasmussen ineens wel te lezen wat Smeets denkt. En eigenlijk verbaast me het eerste deel nog meer dan voorheen. Wat deden die stukjes in dit boek?

Ik kan maar een verklaring bedenken. Het boek was half af toen Lance bij Oprah op de bank ging zitten. Smeets moest ineens een ander boek schrijven, want gewoon oude stukjes uitbrengen terwijl de wielerwereld op zijn kop stond, sloeg nergens op. Maar toen hij de nieuwe stukjes schreef, de passende oude stukjes herschreef, de commentaren bij oude columns bedacht, had hij nog steeds maar een half boek. Zijn uitgever besloot om de stukjes die toch al klaar lagen er dan maar tussen te stoppen. Weliswaar geen eenheid, maar wel een wielerboek. Nieuwe foto voor de voorkant en klaar is kees. De grote massa die de boekjes van Smeets toch vooral weggaf op verjaardagen en vaderdag zou het niet eens merken. Ik gok dat de schrijver nog even geprotesteerd heeft, maar het toen maar liet. De reacties naar zijn adres bevestigden de stelling van zijn uitgever dat het volk toch achterlijk is.

Jammer, maar helaas. Onmisbaar boek dus, maar geen onbetwistbaar hoogtepunt. Had gekund. Gemiste kans.

Citaat: “We hadden het over de vleesindustrie, waar het bedriegen blijkbaar ineens ook heel gewoon was. Ikea en de vleesballetjes… verdomme, van paardenvlees. (..) De kerk bedroog, der vertegenwoordigers van de kerk, tot heel hoog in de organisatie, zwegen en logen ook. (..) En dan hadden we natuurlijk altijd nog de politiek. We namen de huidige Nederlandse regering als voorbeeld, met een constant laverende en zich aanpassende premier Rutte voorop. (..) Waarschijnlijk zijn we in een tijdsgewricht beland dat we weinige gene meer kennen, dat we massaal bedrog dúrven te plegen, gedreven door de onderhuidse drang naar meer geld en macht.” (p.249/250)

Nummer: 14-033
Titel: Gepakt
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 253 (5791)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-91567-35-3

Meer:
De afrekening
Dagboek van een sportboek
Geel
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Vuur
Wereldtour
Zomeravondvertellingen