Hard Gras 98 – Blind

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 98 – Blind

Leuk idee om de heren Mühren en Thijssen naar het debuut van Daley Blind bij Manchester United te laten kijken. Frank Heinen vond weer een geweldig verhaal over een Italiaanse voetballer die voor de meesten van ons onbekend was. Mooi stukje geschiedenis over Friedrich Donenfeld, dit zijn de verhalen die ik graag tegenkom in Hard Gras. Zou ik normaal niets over weten, maar nu lees ik geboeid van begin tot eind.

Verder niet echt een bijzondere uitgave.

Citaat: “Het zal wel weer door de oorlog komen, waarin de stad totaal werd verwoest, maar typerend voor de Arnhemmer is dat hij altijd het zwartste scenario als uitgangspunt neemt. De ingecalculeerde nederlaag. Er zijn er die dat cynisch vinden, maar de Arnhemmer redeneert: dan kan het alleen nog maar meevallen.” (p.70)

Nummer: 14-060
Titel: Hard Gras 98 – Blind
Auteur: Diversen (Mark van den Heuvel, Frank Heinen, Anton Stolwijk, Martin Hendriksma, Roman Helinski, Marcel van Roosmalen, Martijn Reinink, Rob Bouber, Theun de Winter, Gerrit de Jager)
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 103 (12997)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-2760-4

Meer Hard Gras:

97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Advertenties

Toys for boys

Tags

Britse humor, televisie, Top Gear

Helemaal niets heb ik met auto’s. Ik was pas 28 toen ik begon met rijles. Ik blader nooit door autofolders of -magazines. Als er in de reclame wordt gesproken over zoveel procent bijtelling, weet ik dat het iets met belasting te maken heeft, maar ik weet niet of de bijtelling gunstig of ongunstig is. Voor mij is een auto een stuk blik dat me van A naar B moet brengen, dat het gewoon moet doen.

Toch blijf ik bij het zappen steeds vaker hangen bij Top Gear. Geweldige gasten, komische presentatoren, enthousiast publiek, onbeperkt budget, humor, een eeuwigdurende competitie van gasten, nog meer humor en stunts die je zelf stiekem ook wel zou willen doen, maar vooral de lol die ze zelf hebben aan het maken van deze onzin, Top Gear is gewoon een geweldig programma.

En al heb ik nog nooit een hele aflevering gezien. Ook al is het extreem milieu-onvriendelijk, maakt presentator Jeremy Clarkson vaak politiek incorrecte opmerkingen en bedenken ze de meest absurde uitdagingen. Al snap ik nog steeds niets van de fascinatie voor auto’s, van mij mogen ze nog vele seizoenen maken.

Boekenkast

Tags

boeken, boekenkast, lezen

Van alle systemen die je kunt bedenken om een boekenkast in te delen, vind ik kleur met afstand de slechtste.

Knal

Tags

knal, Nederland, perceptie, uit het leven gegrepen, Verenigde Staten

Uur of elf ’s avonds. We zitten op de bank, televisie aan, buiten klinkt een harde knal. Het is al maanden na oud en nieuw, maar binnen een seconde concluderen we, zonder het uit te spreken, dat het vuurwerk moet zijn. Drie minuten later komt onze gast naar beneden. Hij was al iets eerder naar bed gegaan, maar sliep nog niet. “Did you hear that? Was that a gun?”, zijn zijn eerste woorden. We stellen hem gerust en hij gaat weer naar boven.

De conclusie is simpel. Terwijl een Amerikaan ’s avonds een knal hoort, denkt hij automatisch aan een pistool. Wij denken aan een puber die zich verveelt. Perceptie. Ik ben blij dat ik in Nederland woon.

177 – Supergrass – In it for the money

Tags

Britpop, Gerbie's top 212, muziek, Supergrass

Nummer	177
Artiest	Supergrass
Titel	In it for the money
Jaar	1997
Wikipedia	In it for the money (Album)
Website	Official website
Tekst	Metrolyrics

Volgens mij is de band in Nederland nooit echt doorgebroken, al weet ik dat niet zeker. Ik was weinig in mijn eigen land ten tijde van de hoogtijdagen van Supergrass. Als alternatief voor Oasis en Blur, was dit trio uit Oxford een geweldige band. Helaas zag ik ze nooit live, al zijn de livebeelden op YouTube ook weer niet zo overtuigend.

Goede Britpop, zeker de eerste drie albums zijn erg de moeite waard. Vele singles werden hit(je)s. Moeilijk kiezen. En dan kom ik dus uit op het titelnummer van de tweede plaat. Een nummer dat niet eens een single werd. Maar wel het heerlijke cynische dat vele Britse bandjes toen (ook) hadden, zij zeker, de titel zegt veel. Voor mij was de titel precies wat zij niet uitstraalden. Dit leek me gewoon een bandje dat tijdens hun studie graag een avondje muziek maakte in de lokale pub, maar op de een of andere manier ineens op een festival stonden. De muziek aan het begin van deze eeuw was al een stuk minder relevant, zelf zagen ze dat ook in, in 2010 gingen ze uit elkaar.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify.

Edwin Winkels – Haar laatste vlucht

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, Edwin Winkels, lezen, Spanje, vliegtuig

Edwin Winkels – Haar laatste vlucht

Blindelings schafte ik dit boek aan. Zijn eerste roman had erg veel indruk op gemaakt, zijn verhalen in diverse kranten en tijdschriften deden dat allang.

Ik las het ook vrij snel, deze roman gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Ik kan me de aanleiding zo goed voorstellen. Die prachtige begraafplaats aan de achterkant van de Montjuic, daar moeten veel meer verhalen te vinden zijn. Ik heb er zelf pas twee keer rondgedwaald, als ik er in de buurt zou wonen, zou ik er veel vaker willen dwalen.

Het verhaal van een van de jongste stewardessen die omkwam bij een vliegtuigongeluk bleek eigenlijk simpel te reconstrueren. De kranten uit die tijd zijn allemaal bewaard gebleven, er zijn nog wat ouderen die met herinneringen kunnen helpen, praat met de juiste mensen, wat verre familie en je hebt het boek zo bij elkaar.

En daar zit de crux, ondanks dat Winkels een erg mooi boek heeft geschreven, dat ik terecht vaak geprezen zag worden op blogs en twitter, heb ik mijn twijfel of Maribel Sastre genoeg is voor een hele roman. Mooi graf. Prachtig grafschrift. Bijzonder einde. Alle ingrediënten lijken aanwezig. Maar het verhaal raakt me niet genoeg. Er zijn veel vliegtuigen neergestort sinds 1958, zelfs in datzelfde jaar. Waarom is dit verhaal wel een roman, maar andere niet?

Is een aanleiding en voldoende informatie reden genoeg? Had er niet meer ingezeten, als het verhaal iets meer drama had gekregen? Wat was het verhaal van de piloot? Of van de kinderen die alleen reisden? Ik ben niet overtuigd.

Citaat: “Ze horen me niet. Er is geen cockpit. Ik sta weer op, ik kijk naar het einde, iets verder naar boven, misschien ligt hij daar ergens, intact, net als het staartstuk. Hoewel… als we tegen een berg zijn gevlogen… Het is mijn geluk geweest achterin te zitten. Geluk? Dit is vreselijk, dit kan niet. Dit is geen geluk.” (p.253)

Nummer: 14-059
Titel: Haar laatste vlucht
Auteur: Edwin Winkels
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 289 (12894)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-94-92037-04-6

Meer:
Welkom Thuis
Escuchando a Cruijff
Winkels’ website
Winkels over dit boek (YouTube)

Recensies:
Volkskrant
Hebban
Curled Up Book
Cutting Edge
Soraya schrijft

Laat eens wat van je horen (076-078)

Tags

citaat, Dennis Bergkamp, Feyenoord, quote, voetbal

Citaten uit kranten en tijdschriften die ik de afgelopen jaren de moeite vond.

076:

Ik geloof in boeken en ik geloof ook in Feyenoord, al zijn die al veertien jaar geen kampioen geworden. Desondanks kun je er een hoop plezier aan beleven. Er zijn heel veel mensen die die club steunen en dat geldt ook voor de boekensector.

Boudewijn Poelmann, ondernemer (postcodeloterij, Novamedia, Eci, Wereldbibliotheek, Scheltema), NRC 29 maart 2014

077:
Van trainer Nol de Ruiter mocht ik niet in de zaal spelen. Ik vond dat een rare regel, dus deed ik het stiekem toch. Toen De Ruiter in een verslag in de krant mijn tegenkwam, moest ik op kantoor komen. Ik kon meteen mijn spullen pakken. Typische man, die De Ruiter. Toen hij wegging, heeft hij al zijn spullen in brand gestoken op het trainingsveld.

Jan van Osenbruggen, Volkskrant augustus 2014

078:

Ik heb wel eens gelezen dat het brein pas vanaf het twaalfde levensjaar in staat is tactische zaken op te nemen. Dat zou betekenen dat je ze in de basisschoolleeftijd helemaal niet met spelsystemen en zo lastig hoeft te vallen

Dennis Bergkamp, juni 2014

Goorse vragen (deel 136)

Tags

fotooo, Goor, Goorse vragen, wc

Hoeveel jaren trouwe dienst voordat je je WC een prominente plek in de voortuin geeft?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

De Muur 46 – De dood rolt mee

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, De Muur, lezen, Thijs Zonneveld, wielerboek, wielrennen

De Muur 46 – De dood rolt mee

Themanummer van de Muur over de dood. Er blijken in het wielrennen relatief veel doden te vallen. Verrassend genoeg niet alleen door ongelukkige valpartijen, maar ook door zelfmoord. Vele namen zijn bekend, andere staan op een lijstje van vermoedelijk.

Het allereerste verhaal in deze Muur was genoeg geweest. Thijs Zonneveld schrijft een verhaal over een oude vriend waar me de tranen van in de ogen sprongen. Zo mooi beschreven, zo open, zo vol liefde, wat kan die man toch geweldig schrijven.

Verder nog best een aantal verhalen die de moeite waard zijn, die leuke nieuwtjes brengen (Edith Piaff met een wielrenner?), die in de wielergeschiedenis passen. Maar alleen het verhaal van Thijs Zonneveld over Bart Oegema was ook genoeg geweest.

Citaat: “De eerste maanden na zijn dood heb ik vaak gepeinsd over wat hem bezielde. Maar hoe langer ik er over nadacht, hoe minder ik ervan snapte. Het was alsof ik iets probeerde te begrijpen wat niet te begrijpen was.” (p.8)

Nummer: 14-058
Titel: De Muur 46 – De dood rolt mee
Auteur: Diverse (Thijs Zonneveld, Wiep Idzenga, Paul Feld, Ludo van Klooster, Joost Prinsen, Martijn Sargentini, Leon van Bon, Erik Brouwer, Ruurd Edens, Herman Laitem, Willie Verhegge, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 143 (12605)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1008-7

Meer:
45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Gesprekstechnieken

Tags

gesprekstechniek, onderwijs, school, vakantie, vakantiebeurs

Maanden zijn ze bezig geweest met de voorbereiding. Informatie verzamelen, etaleren en gesprekstechnieken, alles kwam langs. Vol trots stonden ze in hun zelf versierde stand. De Twentse Vakantiebeurs. Mooi schoolevenement.

Een beetje zenuwachtig waren de meeste leerlingen wel. ‘Straks vragen ze iets wat ik niet weet’, kwam geregeld langs. Hun mappen met info werden steeds dikker. Rondlopend op de gezellige beurs bleken de meeste gesprekken toch iets anders te gaan. Hadden wij ze de tip gegeven om het gesprek te leiden, om vragen te stellen, om te weten te komen wat de bezoeker wil weten, bleek in de praktijk de doorsnee bezoeker een doorgewinterde reiziger.

En die gaat niet naar de stand van zijn volgende vakantiebestemming, die wil graag vertellen. Dus die liep rechtstreeks naar de stand van zijn vorige vakantie en begon te vertellen. Daar stonden ze, mijn leerlingen, semi-geïnteresseerd, een beetje zenuwachtig, (‘Wat moet ik nu vragen?’), te luisteren naar het ene na het andere prachtige verhaal. En als het verhaal klaar was, liep de bezoeker tevreden verder, op zoek naar de stand van de vakantiebestemming van twee jaar geleden. Mijn leerlingen in verwarring achter latend. ‘Heb ik het nu goed gedaan?’

Ze deden het erg goed. Maar proefondervindelijk zijn ze er achter gekomen dat de meeste mensen nu eenmaal betere vertellers zijn dan luisteraars. Ook een nuttige levensles. Niet gepland, maar mooi meegenomen.

178 – Simple Minds – Promised you a miracle

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Simple Minds

Nummer	178
Artiest	Simple Minds
Titel	Promised you a miracle
Jaar	1982
Wikipedia	Promised you a miracle
Website	Official site
Tekst	LyricsFreak

New Wave, dat was het. Geen popmuziek voor op de radio, maar muziek die ergens over ging. U2 was de onbetwiste nummer een, maar Jim Kerr en zijn mannen zaten daar vlak bij. Hun doorbraak kwam via een filmhit, de daaropvolgende elpee was voor het grote publiek. Van obscuur bandje naar volle stadions in anderhalf album.

Snob als ik was, luisterde ik liever naar de elpee’s van voor de doorbraak. Vooral New Gold Dream werd mijn favoriet. Dit nummer was de eerste single van het album, geen toeval denk ik.

Terugkijkend blijft er weinig over van de band. Terwijl vele jaren tachtig albums nog steeds goed blijken te zijn dertig jaar later, luister ik eigenlijk nooit meer naar de Simple Minds. Een paar losse nummers staan nog en dat is het dan ook wel. De band speelt nog steeds maar is niet meer relevant en treedt steeds vaker op tijdens Golden Oldies festivals.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify.

P.F. Thomese – Het bami-schandaal

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, China, J.Kessels, lezen, P.F.Thomese

P.F. Thomése – Het bami-schandaal

Weer een boek over J.Kessels, het lijkt er bijna op dat de auteur, zodra hij vast zit, zijn favoriete hoofdfiguur maar weer eens uit de kast trekt om er een hilarisch boek over te schrijven. Het leest in ieder geval als een trein, vaak een compliment. Bij dit boek heb ik echter mijn twijfel. Waar ik J.Kessels The Novel een hoogtepunt vond, een geweldige pagetwister, heb ik bij het bami-schandaal het idee dat het de verplichte opvolger is. Zoals het altijd onmogelijk is om een boek te schrijven na een bestseller, een album te maken na een wereldhit.

Al snel in het boek zitten we in Shanghai, al is me nog niet echt duidelijk of het een logische stap is. Ik snap dat het voor het verhaal nodig is, maar zoeken in een wereldstad waar je de taal ook nog eens niet spreekt, lijkt mij geen eenvoudige opgave. Dat J. Kessels er is, is niet eens waterdicht gebleken.

Volgt een verhaal waarin alle vooroordelen over chinezen bij elkaar gepropt worden, Nederlandsers die in het buitenland wonen ook nog eens een sneer krijgen en de schrijver zichzelf een vreemde rol aanmeet van volger. De seks is onsmakelijk, vast de bedoeling, maar lijkt bijna bewust ranzig om de verkoopcijfers nog iets op te krikken, geen woordgrap bedoeld overigens.

Aan het eind blijkt er zelfs iets van een plot te zijn, maar wel weer dermate voorspelbaar dat het boek voor mij definitief op de plank komt te staan als mislukking. Dat ik een gesigneerd exemplaar heb, verzacht de pijn iets, maar kan de kwaliteit van het verhaal niet verdoezelen.

Citaat: “Op een wonder hoeven we hier nog niet te rekenen. Het is al een wonder dat ik met Peer en de Schel en die onverwachte kont door Shanghai loop te sjouwen. Dus J. Kessels in deze totaal idiote, volstrekt willekeurige megastad zomaar terugvinden is misschien net een wonder te veel.” (p.127)

Nummer: 14-057
Titel: Het bami-schandaal
Auteur: P.F. Thomese
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 272 (12462)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-204-1345-8

Meer:
Vladiwostock
Schaduwkind
J. Kessels The Novel
Hard Gras 57

Vaderstijndag

Tags

dochter, kleuter, ontbijt, Suus, vaderstijndag

Mama snapt er niets van. Met een l zegt ze. Vaderstijn is zonder l. Het is toch geen vaderlijn? Het is gewoon net zo iets als papa’s verjaardag en vaderdag. Dus sta ik op en ga ik alleen naar beneden. Eerst de iPad pakken, lekker muziekje er op. Wacht, ik doe mijn K3-jurkje aan, dan kan ik mooi even dansen. O ja, ik ging ontbijt maken voor papa.

Eerst de beker van papa mooi versieren. De letters van Suus en Mama uitknippen en met plakband op de beker plakken. Een hartje er bij. Die kleur ik rood zwart. Net als GFC. Ik ben voor GFC, daar voetballen papa en ook Gijs. Brood is niet bijzonder, ik kies ontbijtkoek. Drie plakjes afsnijden. Boter er op. Mmm, ziet er nog een beetje saai uit. Vlokken, hebben we gisteren gehaald. Die kunnen er ook wel op. Ziet er heerlijk uit. Nog een Garfieldkoekje er naast (daar zitten er twee in!) en dat wordt smullen.

Even drinken inschenken. Ranja voor mij, sinaasappelsap voor papa en koffie voor mama. Gelukkig komt mama er net aan, ik kan niet bij de koffiekopjes. Het ontbijt is bijna klaar. Hartje er bij, daar komt een geluidje uit als je er op drukt. Dan lijkt het net een kusje en zegt het Ai luf joe. Dat is engels, dat kan ik al een beetje, dat heb ik op school geleerd. Dat betekent ik hou van jou. En twee tekeningen natuurlijk. Dat zal papa mooi vinden. Mama draagt het blad naar boven, papa verrassen!

Gefeliciteerd met vaderstijndag!

Suus foeballe. Saam met papa.

Tags

column, GFC, Goal, Suus, voetbal

Goal, juni 2011

Het eerste jaar is prachtig. Een kind, elke dag worden er alleen in Nederland al een kleine 500 geboren. Maar je eigen kind is altijd bijzonder. Die andere 499 doen er niet meer toe. En na ruim een jaar begint het te brabbelen. Nog mooier dan het eerste jaar. Woordjes, of wat er op lijkt. En na een tijdje zinnetjes. Tenminste, meerdere woordjes achter elkaar.

Suus leerde al snel het woordje ‘foeballe’. Papa (dat woord kende ze al overigens) deed aan foeballe. Dus als papa de jas aandeed, klonk al snel de vraag ‘papa foeballe?’ Op donderdag en zondag kon ik die bevestigend beantwoorden, maar probeer een kind van anderhalf het verschil tussen de dagen maar eens uit te leggen. Papa ging erg vaak foeballe in die tijd.

Overal zag Suus toen voetballers. Op de televisie, buiten op straat, zodra ze een bal zag. En altijd was het ‘papa foeballe’. Bij oma en opa komt er tijdens het zappen minder dan een seconde rugby in beeld, ‘Foeballe. Papa ook.’ De grootouders waren verbaasd en trots op de kleindochter.

Aan het begin van dit seizoen een mooi moment. De eerste competitiewedstrijd kwam Suus met opa mee kijken. Het was niet zo best weer, miezerige regen, ze mochten gelukkig schuilen in de dug out. En papa op een afstand herkennen is niet eenvoudig als je zo klein bent. Ze hebben allemaal hetzelfde shirt aan tenslotte.

Halverwege de eerste helft is er echter een moment dat papa in de buurt van de zijlijn komt. De bal is er gelukkig uit, want Suus ziet papa en rent bij opa weg. Op naar papa, een zijlijn heeft ze nooit gezien. Normaal gesproken het mooiste moment van de dag. Thuiskomen of ophalen bij de crèche en dan begroet worden door die kleine krullenbol die op je af komt rennen. In een voetbaltenue tijdens een wedstrijd ook leuk, maar het moment is minder geschikt.

De tegenstander uit Rekken vindt het geen probleem, ze lachen als ik Suus optil en terug breng naar opa. Ze wachten zelfs met de inworp. ‘Papa foeballe’, hoor ik nog vanuit de dug out. In de rust kreeg ze een zakje snoep van opa. De tweede helft waren ze verdwenen. Maar mijn wedstrijd was al goed. Dat we wonnen was bijzaak. Als je op recreatief niveau voetbalt is dat toch al minder belangrijk.

Suus is ondertussen haar tweede verjaardag al voorbij. Haar zinnetjes worden langer. Ze wil later ook op voetbal. Tenminste als ik het goed vertaal. ‘Suus ook foeballe. Saam met papa. Mama niet. Mama kijken’. Ze speelt wel eens met een bal. Schopt er ook wel eens tegen aan, al kan ik nog niet zien of ze links of rechts is (tweebenig?). En ze gaat ‘foeballe’. Ik gok dat ik niet meer mee mag doen bij de Ukken en F-jes over drie jaar. Moet ik maar weer leider worden. Ook leuk. En mama moet kijken. Ik ben benieuwd.

Beste onderschrift ooit

Tags

fotooo, krant, onderschrift

Zo veel vragen…

(sorry, slechte kwaliteit, foto van een krantenbericht)

Alain de Botton – Religion for atheists

Tags

Alain de Botton, boeken, boeken 2014, boekrecensie, filosofie, lezen, religie

Alain de Botton – Religion for atheists

Ze zat naast me in het vliegtuig naar Barcelona, sprak Spaans, maar bleek uit Australië te komen. Erica was goed gezelschap, reisde graag, had veel van Europa gezien en dankzij Chileens bloed ook van Zuid America. We spraken Spaans en Engels door elkaar, waarom weet ik eigenlijk niet.

Bij de bagageband bleek dat ze geen idee had hoe ze de stad in moest. Ik had een huurauto en moest toch de stad door. Weinig moeite en wel zo gezellig. Ze kon kaart lezen als de beste, ik kende de stad een beetje en reed al in de goede richting. Kwartiertje later stond ik al voor haar hostel. Ze bedankte me voor de lift met het boek dat ze in het vliegtuig uitlas, dat ons gesprek gestart had. Als tip gaf ze me nog mee niet te veel tegelijk te lezen, het kon deprimerend zijn. Ik had mazzel, mijn eigen boeken had ik al snel uit, de stagebezoeken gingen vlot, al moest ik regelmatig ergens even wachten, waardoor ik snel in dit boek kon beginnen.

De Botton is een filosoof, schreef vele boeken over diverse onderwerpen, ooit las ik er eentje. De titel van dit boek is een mooie, zet aan tot denken, een goed startpunt voor een filosofisch boek.

Heel weinig heb ik met religie, zeker niet met georganiseerde religie. Het kan voor sommigen een antwoord zijn, wanneer iets onverklaarbaar lijkt. Maar zodra men bij elkaar komt, wil men voor anderen bepalen hoe ze moeten leven. Overtuigen met geweld. Misbruik maken van allerlei zaken onder de vlag van, kortom er is weinig goeds voortgekomen uit georganiseerde religie. Ik ben zelfs geen atheïst of agnost, dat zou betekenen dat ik het wel weet. Maar dat is niet zo. Misschien is het juist wel daarom dat ik dit boek interessant vind. Omdat het goede punten uit diverse religies haalt, omdat ook religie goede punten heeft. Het voorbeeld van een Agape restaurant vind ik boeiend. Gedwongen samen te zitten met mensen die je niet kent, juist niet bij je familie of vrienden, maar bij willekeurige vreemden. Dat zou voor velen geen slecht idee zijn, even uit je comfort zone.

Ik heb me gehouden aan de opdracht van Erica. Stukjes. Zoals de schrijver ze ook schreef. Met foto’s om het overzichtelijk te houden, licht. Gaandeweg verloor ik mijn interesse. Er kwamen geen prikkelende ideeën meer naar boven. Geen controversiële stukjes. Maar ook niet het deprimerende boek waarvoor ze me waarschuwde. Gewoon een redelijk boek dat je soms aan het denken zette.

Citaat: “To answer our longing for calm, Western consumer society has over the last fifty years refined the concept of sunbathing; Buddhism has taken over a thousand years to perfect the art of meditation.” (p.152)

Nummer: 14-056
Titel: Religion for atheists
Auteur: Alain de Botton
Taal: Engels (UK)
Jaar: 2012
# Pagina’s: 320 (12190)
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-0-141-04631-0

Meer:
De troost van de filosofie
Official site
Guardian
NY Times

Negen pie charts

Tags

humor, nutteloze lijstjes, pie chart

179 – The Ex & Tom Cora – State of shock

Tags

Gerbie's top 212, muziek, The Ex

Nummer	179
Artiest	The Ex (with Tom Cora)
Titel	State of shock
Jaar	1991
Wikipedia	Scrabbling at the lock
Website	Official website
Tekst	Wikia

Anarchopunk, alleen de omschrijving is al mooi. Als er een band is die altijd zijn eigen gang is gegaan, is het wel The Ex. Veel optreden, samenwerken met andere musici, geen concessies aan de commercie, albums maken zoals ze dat zelf wilden, op die manier kun je het lang volhouden. Meer dan een kwart eeuw ondertussen.

Omdat je de band niet snel op de radio zal horen, duurde het even voordat ik ze ontdekte. Maar ik weet nog wel dat ik Scrabbling at the Lock aanschafte, de platenzaak waar ik het kocht is allang ten onder gegaan.

Dit album is een samenwerking met cellist Tom Cora, je hoort hem dus al vrij snel in het nummer. Het klinkt als raggen, soms is het dat ook, maar net als je denkt dat het uit de hand loopt, komt er prachtige zang tussendoor. Of een compleet ander melodietje. Het is geen muziek voor de massa, verwacht het onverwachte, maar geniet van de rasmuzikanten.

Een aantal albums van de band staan in mijn kast, dit nummer was voor mij de drempel. Schitterende muziek, in de originele versie, maar zeker ook live. Echt een band waar Nederland trots op mag zijn.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify.