Wielerverhalen uit de oude doos

Tags

oude doos, reizen, Tour de France, wielrennen

In de loop der jaren heb ik een aantal Touretappes mogen bezoeken. Een enkele keer schreef ik daar ook over:

Tour de France 2013: De berg op

Tour de France 2009: Op weg naar Andorra Arcalis

Tour de France 1984: Morzine

Giro in Nederland

Tags

Apeldoorn, fotooo, Giro 2016, Giro d'Italia, Wielerfoto, wielerwedstrijd, wielrennen, Zutphen

Grote wielerrondes zijn mooi voor het publiek. Je kunt dichtbij de sporters komen, er is nooit trammelant, geen vervelende supporters en je kunt prachtige sport zien. Gelukkig hadden we dit jaar weer een goede kans om de wielrenners van dichtbij te zien, de Girostart te Apeldoorn.

Naast de proloog bezocht ik ook nog de 3e etappe, bij Zutphen.

 

Kittel op weg naar een geweldige tijd:

 

Tjallingi in de aanval. Natuurlijk.

Themaweek 1: Wielrennen

Een dag uit het leven van een tourgek

Tags

filmpjes, Tour 2006, Tour de France, wielrennen

Acht jaar geleden kon ik een stagebezoek in Spanje combineren met een dagje Tour. De elfde etappe van de Tour de France 2006 naar Pla-de-Beret. ’s Avonds wegrijden van de Spaanse kust, een paar uur later ergens in de Pyreneeen in de auto slapen en de volgende ochtend een mooi plekje vinden op de laatste klim van de dag.

Met de nieuwe mogelijkheden van de digitale camera, voor mij nieuw tenminste, besloot ik om een soort videolog bij te houden. Een mini-documentaire. Zeventien delen over een dagje Tour. Van een seconde of tien tot een dikke minuut.

Tourgek 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16 en 17

Dus het rijden door de bergen, het zoeken van een plek, de fietstoeristen die naar boven gaan, de reclamekaravaan, de eerste renners in de diepte, alle groepjes inclusief achterblijvers, het wachten op de weg die vrij gegeven wordt, de terugreis, alles zit er in.

Acht jaar later zoek ik de statistieken van die race nog even op. In het shirt van Rabobank won Denis Menchov de etappe en Floyd Landis pakt net genoeg tijd om de gele trui over te nemen van Cyril Dessel. Van de eerste tien van de etappe zijn er slechts twee (nog?) nooit betrapt op doping.

Toch had ik een schitterende dag…

De berg op

Tags

fotooo, publiek, reizen, Tour 2013, wielrennen

Na vier jaar kon ik eindelijk weer eens aanwezig zijn bij een touretappe. Om een uur of elf was ik ver genoeg de berg opgelopen en vond een mooi plekje in de schaduw. Ik had een boek bij me, maar vermaakte me meer door te kijken wat er allemaal naar boven ging. Duizenden fietsers, dat wist ik wel. Maar ik pik er toch even een paar uit:

Een fietser met rugzak, waaruit zowel een paraplu als een stokbrood steken.
Hardlopers die ook naar boven rennen.
Basken. Veel Basken.
Hele families met proviand, koelbox en picknickbenodigdheden.
Een Australiër op een fiets met flipflops aan zijn voeten.
Mannen met te veel overgewicht op een extreem kleine versnelling.
Vele fietsers met een vlag aan de schouders vastgemaakt.
Een jong talent uit Bretagne dat zo makkelijk naar boven fietst, die zien we over 10 jaar weer gok ik.
Iemand die zo wit is, dat het verboden zou moeten zijn om in de zon te komen.
Basken die om 10 uur aan het eerste biertje begonnen.
Fietsers die zich omdraaien om een geloste op te halen.
Een Chinese mevrouw die, te dik ingepakt, zigzaggend naar boven kruipt.
Meer Basken. Meer hardlopers.
Maarten Ducrot (dacht ik te herkennen).
Mensen lopend naast hun fiets. Opgegeven.
Een moeder met een kind in een karretje achter de fiets.
Vele Barcelonashirts.
Fietsers met een camera op het stuur gemonteerd.
De witte, de roze, de bollen- en de regenboogtrui. Geen gele trui.
De allernieuwste racefiets, maar ook mountainbikes waar de modder al is opgedroogd.
Shirts van vele wielerclubs, lokale en regionale sponsoren.
Vele wielershirts van voormalige profteams. Geen Rabobank.
Twee wandelende dwergen.
Vele fietsers met een helm op de rug of aan de rugzak vastgemaakt.
Kind van vijf op een fietsje en ‘Wiggo’ op zijn shirt.
Een Japanner op een vouwfiets en een Union Jack bij zich.
Steeds meer fietsers zonder shirt.
Een meneer met een Barcelona shirt die niet meer recht kan lopen. Oorzaak drank.
Een Fransman van ver voorbij de zeventig met een wandelstok.
Een mevrouw met een hondje uit haar rugzak stekend.
Toch nog iemand met een gele trui.
Een oma van minstens zeventig op een wielerfiets met spatbord, model jaren zeventig en een Union Jack om de schouders.
Een wandelende Spanjaard met een kartonnen Contador op zijn schouders.
Een jongentje stuiterend met een bal.
Een mevrouw met een opblaaskangaroe op de nek.

Het wachten op de berg duurt uren, niemand verveelt zich. Wat een prachtige sport.

Proloog Giro te Amsterdam

Tags

Amsterdam, fotooo, Giro d'Italia, Italië, proloog, Wielerfoto, wielrennen

Schitterende dag, mooie sport, veel bezoekers, goede sfeer, het weer op het randje van goed, prachtig parcours, ik heb zaterdag een mooie dag gehad.

Wandelend langs het parcours van start tot finish bijna alle coureurs langs zien komen, bij het foto’s maken was de sport om én te zoomen én toch de renners op de foto te krijgen. Een aantal keren redelijk gelukt, al zeg ik het zelf. Ook vaak niet, met een reclamebord, lege weg of volgauto als resultaat.

Jos van Emden op weg naar een toptienpositie:

Addy Engels, Nederlands meest ervaren Girorenner, van boven gezien:

Rick Flens, een geweldige proloog, net iets te hard van start gegaan:

In totaal 48 foto’s achter de link. (De naam van de renner is te vinden bij de naam van het bestand.)

Giro in Amsterdam

Tags

Amsterdam, fotooo, Giro d'Italia, Wielerfoto, wielerwedstrijd, wielrennen

Over een half uurtje vertrek ik naar Amsterdam om voor de derde keer in mijn leven de proloog van de Giro te bekijken. Voor de tweede keer in Nederland. Acht jaar geleden in G(i)roningen en 4 jaar geleden in Luik was ik ook al aanwezig. Er lijkt een ritme in te zitten. Waar sta ik in 2014 aan de kant van de weg?

Ivan Basso ziet zichzelf dit jaar weer als favoriet.

Jan Ullrich fietst niet meer tegenwoordig

En een filmpje van de favoriet van mijn moeder: Victor Hugo Pena

Op weg naar Andorra Arcalis

Tags

Andorra, Tour 2009, Tour de France, Wielerfoto, wielrennen

Brice Feillu, uiterst rechts, vlak voor hij gaat aanvallen, de bocht nadat ik deze foto maakte.

Te laat

Tags

België, Ninove, Ronde van Vlaanderen, Vlaanderen, wielerwedstrijd, wielrennen

Het wordt stil in de auto. We weten dat we niet veel tijdmeer hebben. Vijf jaar geleden ging het mis. Te veel wegen afgesloten, te veel volgers op kleine boerenweggetjes. Eenmaal in Ninove negeerden we twee verkeersregelaars en twee agenten, parkeerden verkeerd en sprinten richting de bocht. Nog net zagen we het drietal onder het rode vod doorrijden. Weseman zou winnen.

Vorig jaar reden we om. Ver om. Maar daardoor haalden we het wel. We stonden achter de tribune toen De Volder in zijn eentje aan kwam rijden, het laatste half uur hadden we op het grote scherm bekeken. Op de derde rij zagen we hem vlak voor ons langs juichend de laatste 100 meter afleggen.

Dit jaar gaat het niet lukken. Waarom staan we stil? Dan ineens schuin voor ons, een groep renners. Hier klopt iets niet. Achterin pakken we de koersmap er bij, voorin de wegenkaart. We zitten vlak bij Ronse, hier hoort de koers helemaal niet langs te gaan! We zien ook een aantal shirts van teams die niet meedoen. Een andere wedstrijd? Dat bedenk je toch niet, op de dag van Vlaanderen’s mooiste een andere wedstrijd organiseren, vlak bij de Ronde zelf. Eindelijk mogen we verder.

Op de autobaan luisteren we naar de radio. De koers is mooi, dat viel ons net op de Eikenberg al op. Eigenlijk hadden we de Steenbeekdries willen zien, of de Taaienberg, maar die konden we niet vinden, al hielp het ook niet dat verkeersregelaars en lokale bevolking ons alle kanten op stuurden, behalve de goede. En hadden we eindelijk de berg, mochten we er niet op. Gaat dat kwartier ons nu opbreken? Het is warm, achterin vallen mij de ogen dicht, even maar, dan moeten we flink in de rem voor een flitspaal. Aan de chauffeur zal het niet liggen.

Naast me zie ik ook oogleden zakken, ik ben niet alleen. Ondertussen zit Pozzato nog steeds bij Boonen in het wiel en Chavanel nog steeds voorin. Zou die mogen winnen? We komen van de autobaan af en ik reken uit dat we het nog steeds zouden kunnen redden. In Enghien is het echter extreem druk. Politie regelt het verkeer. Hier komt de koers toch ook niet voorbij? Ze beklimmen toch net de Muur van Geraardsbergen? Het blijkt een tuinshow of iets dergelijks. Een weiland vol met geparkeerde auto’s en nog vele liefhebbers voor ons slaan af. Ook hier komen we langs, de tijd wordt steeds krapper.

Ik heb gelezen over Vlamingen die de koers 10 tot 14 keer zien. Ik vond vijf al ambitieus. De eerste vier keer waren wel goed te doen trouwens. De start, een autobaanafslag bij Drongen, een voorgemeente van Gent, de Wolvenberg en de Eikenberg. Maar het gaat om die vijfde keer, de finish. En die wordt steeds lastiger. Toen we 30 uur geleden wegreden viel het gesprek niet stil. Ook bij het Centrum Ronde van Vlaanderen waar we van Freddy Maertens een korte uitleg kregen, die niemand verstond zonder ondertiteling, was de sfeer goed. Gisteravond in Brugge helemaal. En de hele dag ging het geweldig, overal kwamen we veel volk tegen, veel kenners, honderden, duizenden liefhebbers. Op de autobaan vanochtend leek het wel een konvooi wielervolgers. Op diezelfde autobaan pasten we onze plannen aan. Geen Oude Kwaremont, maar Drongen en de Taaienberg.

Nu is het stil in de auto. Slechts de radio maakt nog wat geluid; tegen beter weten in rijdt de chauffeur 130 over de provinciale weg, in de hoop Ninove op tijd te bereiken. De radio wordt slechts onderbroken door de Miep van de TomTom. “Bij het volgende kruispunt rechtdoor”, hoor ik, terwijl ik liever hoor over De Volder die weer alleen op kop ligt. En dat kruispunt is het definitieve einde. Rechtdoor kan niet, een wegomlegging, echt alles zit tegen. Geen 10 kilometer te gaan, maar we moeten er minimaal 10 extra rijden voor we in de buurt van Ninove zijn. Vlak voor Denderwindeke valt het doek. Ik doe een suggestie. “Als we nou in het eerste dorpje een kroeg zoeken en daar de finish kijken?”, niemand reageert. Het irritante stemmetje wil ons elk lullig boerenweggetje insturen, de radio wordt steeds moeilijker verstaanbaar. We rijden nog steeds 130.

In de auto horen we de finish. We horen Haussler ontsnappen voor de tweede plaats, Gilbert de sprint winnen en Maaskant als vierde beste Nederlander worden. Even later rijden we Ninove binnen. Een parkeerplek is natuurlijk extreem lastig. Ook nu moeten we zoeken, maar de drang is weg, de haast is verdwenen. Teleurgesteld stappen we uit. We zien in de laatste bocht nog twee groepjes voorbijkomen. De eerste supporters vertrekken al weer. Bij de finish hebben we niets te zoeken en we lopen dus maar naar de Rabobankbus, die we net al hadden zien staan. We zien dat Erik Dekker wordt geïnterviewd,terwijl even verder Andrei Tchmil op het dak van de Katjoesjabus staat te telefoneren.

We zien Langeveld en Flecha de pers te woord staan, een Vlaming vraagt ons of ‘dat Erik Dekker is’ en wij bevestigen dat. De NOS komt en spontaan lopen we een voor een door het beeld. We hebben lol als we nonchalant door het beeld slenteren. Niet als die ene irritante fan die vlak achter de geïnterviewde recht de camera in staart, maar alsof we toevallig langs komen wandelen en verbaasd zijn een camera te zien.

De teleurstelling is al lang verdwenen. Berusting komt eerst. We hebben twee geweldige dagen gehad en veel gezien. Dit is toch de mooiste wielerwedstrijd, qua ambiance, qua parcours, qua koers. Hier wint geen outsider, hier staan geen toevallige voorbijgangers langs de weg. Tevreden lopen we terug naar de auto, de thuisreis duurt nog drie uur. Ik lees het boek van Peter Winnen uit, anderen de krant. We eten een hapje onderweg en zijn nog voor het donker thuis. Ons jaarlijkse wielerweekendje zit er weer op. Het was desondanks geweldig.

Te gast bij Vlaanderens mooiste

Tags

Erik Dekker, NOS, Ronde van Vlaanderen, Vlaanderen, wielerwedstrijd, wielrennen

Gisteren waren we met zijn vieren in Vlaanderen. Prachtige wedstrijd, de Ronde van Vlaanderen, geen koers kent zoveel traditie, zoveel beleving. Na start, een viaduct, de Wolvenberg en de Eikenberg, lukte het ons niet om de finish op tijd te bereiken. Wel zagen we nog dat Erik Dekker werd geïnterviewd voor de NOS. En zonder plan, zonder overleg, komen we een voor een even in beeld (na 12, 24, 37 en 59 seconden). Het haalde de televisie niet. De site gelukkig wel.

http://s.nos.nl/swf/embed/nos_video_embed.swf?tcmid=tcm-5-500882

Dit was ons zesde jaar dat we een wielerklassieker bezoeken. Volgend jaar hoop ik dat we Parijs – Roubaix eens kunnen zien.

Gavia

Tags

Gavia, Giro d'Italia, Italië, wielrennen

De Giro is weer begonnen. Helaas zie ik er te weinig van. Maar het blijft een prachtige wielerronde. Een van de mooiste etappes ooit werd gereden op 5 juni 1988. De renners moeten over de Gavia, een berg waar ik de afgelopen winter de latten nog onder deed. Ook in juni kan het daar sneeuwen.

Een terugblik met Delgado, maar vooral veel mooie beelden van renners die de top bereiken en nog aan de afdaling moeten beginnen. Supporters die de jasjes van de renners dicht moeten doen. Renners die warm gemasseerd moeten worden.

De top werd als eerste bereikt door Johan van der Velde. Erik Breukink won uiteindelijk de etappe, Andrew Hampsten werd tweede, maar won eigenlijk op die dag de Giro. De etappewinnaar moet praten voor de Italiaanse televisie, maar zit zichtbaar te snakken naar een warm bad. In de tussentijd kwam de Amerikaan Bob Roll binnen. Ontluisterende beelden.

Ik ben niet de enige die onder de indruk was van die etappe. Ook wielerliefhebber en Italiëkenner Wilfried de Jong had de beelden in zijn hoofd. Toen hij mocht beginnen met een serie programma’s onder de naam Sportpaleis de Jong koos hij meteen voor een reconstructie van die rit.

Hij ging met Breukink en Van der Velde terug naar Bormio en filmde de renners, weer in de sneeuw:Aflevering Gavia, met daarbij de beelden. Na dertien minuten komt Breukink door een half overdekte tunnel, waarin Wilfried de Jong stond. Toen ik deze winter met de skibus door dat bewuste tunneltje reed, had ik meteen het beeld van die kale Rotterdammer voor ogen. Dan heb je toch wel iets goed gedaan. Wanneer de reconstructie net zo goed blijft hangen als het origineel, dan heb je wat bereikt. Petje af.

Al gaat het petje natuurlijk af met een diepe buiging voor alle renner die de bewuste etappe fietsten.

Kwaremont

Tags

België, Oude Kwaremont, Ronde van Vlaanderen, Wielerfoto, wielrennen

Net terug uit Vlaanderen waar we met ons vaste groepje wielerfans de Ronde van Vlaanderen hebben gevolgd. Prachtige koers, geweldige sfeer, mooie sport.

Hier was onze derde ontmoeting met de renners vandaag. Op de Oude Kwarement was de kopgroep net ingelopen en trekt Flecha aan kop van de groep behoorlijk door. Hij zal de wedstrijd als derde eindigen.

Tourgek

Tags

filmpjes, Frankrijk, Spanje, Tour 2006, Tour de France, wielrennen

Zoals degenen die mij kennen wel weten, zoals de vaste bezoekers van dit weblog kunnen concluderen, is de Tour de France volgens mij de mooiste sportwedstrijd van het jaar. Het is dan de laatste jaren een gemengd genoegen dat ik naar Spanje mag op stagebezoek. Dit kan namelijk alleen tijdens de Tour. Ik mis daardoor veel, eigenlijk te veel, om er echt lekker ‘in te zitten’.
Groot voordeel is wel dat in noord Spanje de Pyreneeën ineens relatief dicht bij zijn. Dus is het mij twee weken geleden voor het derde achtereenvolgende jaar gelukt om de Tour te bezoeken. Slechts 1 etappe dit jaar, maar wel een hele mooie.

Ik stond op een hele mooie plek, een kilometer of vier van de finish van de Pla de Beret, de etappe die Menchov won. Zoals op bovenstaande foto te zien is, een geweldig uitzicht op het dal, waar de renners zeker 4 keer te zien waren voor ze bij mij voorlangs kwamen fietsen.

Om er te komen moest ik wel wat meer moeite doen dan de vorige twee jaren. De etappe lag op zeker 6 uur rijden van mijn hotel. Ik ben dan ook al de avond voordien vertrokken om in het donker een aantal bergpassen te nemen, in de auto te slapen, een paar uur later weer doorrijdend om toch een goede plek te vinden. ’s Avonds in die auto kwam ik op het idee om in plaats van foto’s eens een paar filmpjes te maken. Deze zijn nu te zien. Een soort videodagboek van een Tourgek. Over mijn Tourbezoek dus, maar natuurlijk zijn er ook wel wat bewegende wielrenners te zien.

De 17 korte en heel korte filmpjes zijn te zien via:deze link al staan ze daar helaas in de omgekeerde volgorde. Het leukste lijkt mij om te beginnen met nummer 1, onderaan en dan door te gaan tot nummer 17. Voor degenen die alleen wielrennen willen zien en niet het spektakel eromheen, kijk naar filmpjes 10, 11 en 12.