16 zaterdag jul 2022
Posted in Wielerfoto, Wielerwedstrijden
Tags
Bijna vier jaar geleden was ik voor het laatst bij een Touretappe. Na een aantal stagebezoeken in Zuid Frankrijk kon ik de etappe naar Mende meepikken. Een dag later weer naar huis. Vandaag doet de Tour Mende weer aan, een flink steile klim naar het vliegveld op de hoogvlakte. Laurent Jalabert is er (nog steeds) erg populair.
Toch tijd dat ik weer eens een bezoekje ga brengen aan Le Grand Boucle.
25 vrijdag mrt 2022
Posted in Wielerwedstrijden
In 1983 reed Pascal Simon een week in het geel, met een gebroken schouderbeen. Huilend gaf hij op. Ineens won die onbekende, studentikoze, Parijzenaar Laurent Fignon. Een jaar liet hij zien dat hij de beste was. Hij won meerdere etappes, vernederde Hinault en leek voor jaren de sterkste te zijn.
Wij stonden aan de kant van de weg, net over de Franse grens in Zwitserland. Een paar kilometer onder de top, radio mee om Radio Tour de France te luisteren, zodat we op de hoogte zouden zijn. En even later kwam die man in geel voorbij denderen. Ik weet nog dat dit jochie extreem onder de indruk was. Niet mijn eerste touretappe, wel erg indrukwekkend.
Themaweek 132: Sportgebeurtenissen waar ik bij was
13 donderdag jan 2022
Posted in Wielerwedstrijden
Tags
Het schemert als ik aan de klim begin, volgens planning. Kilometerslang zie ik vele goede parkeerplekken, slechts her en der wat campers. Ik kan het bijna niet geloven. Zo weinig belangstelling voor de laatste en misschien wel beslissende klim van de Tour de France?
Bij een infobordje stop ik. 3,2% stijging lees ik. Een kilometer verder is het 3,5%. De navigatie geeft aan dat het nog meer dan 20km is. Dit is een hele lange klim. Misschien dat daarom de drukte uitblijft. Nog 13km te gaan en na een afslag wordt het echt steil. Hier begint het echt.
Het is donker geworden, de camper voor me stopt en laat me erlangs. Ik kan het grote licht aandoen, geen overbodige luxe. Ik rij door een dorpje waar bijna niets te doen is, op een kroeg na die een terras heeft opgebouwd. Voor morgen natuurlijk.
Steeds meer campers, steeds meer verkeer. Al zestig kilometer zag ik de Tourborden, de campers en de lokale versiering, maar nu pas merk ik de Tourkoorts. Het volgende dorp heeft het druk. Hier vieren ze al. Buiten het dorp loopt iedereen met lichtstaven. Driekleurig. Mooi. In een weiland naast de weg staan er honderden, misschien wel duizenden te zwaaien met de gekleurde moderne variant op fakkels.
Echt tijd om te kijken heb ik niet. Aan beide kanten van de straat lopen mensen, het verkeer is ook druk. Stapvoets rij ik door. Tot het helemaal vastloopt. Een mevrouw aan de kant gebaart dat ze me wat wil vertellen, ik open het raam aan haar kant. “Verderop staan de Gendarmes. Die houden iedereen tegen.” Duidelijk, maar nu?
Met moeite keer ik op de weg, tussen de mensenmassa. Ook naar beneden gaat moeizaam. Het volk blijft midden op de weg staan. Al snel blijkt waarom. Vuurwerk in de verte. Prachtig gezicht. Al die mensen met hun lichtstaven en dan dat vuurwerk dat er bovenuit komt.
Terug in het laatste dorp besluit ik door te rijden. Dit is gezellig, maar als ik nog wat slaap wil pakken, heb ik meer rust nodig. Tussen twee dorpen kan ik in de berm staan. Wielen van de weg, ik weet hoe streng ze controleren tijdens de Tour.
Even een wandeling naar het rustige dorp. Mama bellen om haar gerust te stellen en haar te vertellen waar ze moet kijken. Een borrel in de enige kroeg. Een praatje met mijn Noorse buren op de weg terug. De nacht kan beginnen.
Hoe slaap ik comfortabel? De vraag wordt al snel aangepast. Hoe slaap ik? De bijrijder stoel kan niet ver genoeg naar achter. Dan maar op de achterbank. Hoofd naar boven, T-shirt als kussen. Benen opgetrokken. Het blijft behelpen.
Na een kwartiertje wordt er geklopt. Gendarme. Aardige meneer die meteen begint te ratelen. Mijn Frans is redelijk, maar dit gaat te snel. Nu langzamer. Hij begrijpt het. Ik mag hier parkeren, maar alleen met de neus naar boven. Ik wil juist naar beneden, dat is na de koers eenvoudiger. Hij legt uit dat er angst is dat er iemand de auto gebruikt om tegen de koers in te rijden. Frankrijk heeft zijn portie aanslagen gehad de afgelopen jaren. Dit is belachelijk, maar discussiëren heeft geen zin. Ik draai de auto om.
Nieuwe poging om te slapen. Na een uur geef ik het op. De achterbank wordt het niet. Toch maar die stoel dan. Kan ik mijn benen tenminste kwijt. Het is half twee.
Koud. Heel koud. Half zes, toch vier uur gedoezeld. Paar miezerbuitjes gehoord. Heel veel auto’s. Maar nu is het te koud. Ik ben natuurlijk de slechtst voorbereide fan op deze berg. Een shirt met lange mouwen is het warmste wat ik bij me heb. Meer had ik ook niet nodig voor mijn stagebezoeken. Nu wel, maar ja. Motor aan, verwarming even op 24 en dan nog een laatste poging doen. Absurd eigenlijk. Toen ik gisteravond wegreed had ik de airco nog aan. Nu de verwarming.
In mijn warme auto rek ik de nacht tot zeven uur. Dan is het voorbij. De eerste fietsers gaan omhoog, de stroom auto’s gaat door. Even plassen in een weiland, het rijtje in de berm is mooi. Britten met tentjes en fietsen. Twee jonge stellen. Een Italiaan met twee zoontjes. Een Nederlander in een huurauto. Een Frans stel slapend achter in hun busje. Een Duits stel ook. En dan de Noorse familie die ik al sprak.
De miezerregen is opgehouden. Het plenst ondertussen. Ik ontbijt met brood van gisteren. Ik lees verder in mijn boek over Gino Bartali. Met medelijden zie ik fietsers langskomen en hoop ik dat de tentjes van de Britten en Italianen het droog houden.
Over twee uur beginnen de dames aan hun race die hier eindigt. De heren mogen iets langer uitslapen. Die verwacht ik hier kwart voor vijf ongeveer. Het is acht uur. De dag is begonnen.
Col d’Izoard, 20 juli 2017
25 donderdag jul 2019
Posted in Wielerwedstrijden
Tags
In de loop der jaren heb ik een aantal Touretappes mogen bezoeken. Een enkele keer schreef ik daar ook over:
Tour de France 2013: De berg op
Tour de France 2009: Op weg naar Andorra Arcalis
Tour de France 1984: Morzine
20 woensdag jul 2016
Posted in Wielerfoto, Wielerwedstrijden
Grote wielerrondes zijn mooi voor het publiek. Je kunt dichtbij de sporters komen, er is nooit trammelant, geen vervelende supporters en je kunt prachtige sport zien. Gelukkig hadden we dit jaar weer een goede kans om de wielrenners van dichtbij te zien, de Girostart te Apeldoorn.
Naast de proloog bezocht ik ook nog de 3e etappe, bij Zutphen.
Kittel op weg naar een geweldige tijd:
Tjallingi in de aanval. Natuurlijk.
Themaweek 1: Wielrennen
27 zondag jul 2014
Posted in Wielerwedstrijden, Wielrennen Artikelen
Acht jaar geleden kon ik een stagebezoek in Spanje combineren met een dagje Tour. De elfde etappe van de Tour de France 2006 naar Pla-de-Beret. ’s Avonds wegrijden van de Spaanse kust, een paar uur later ergens in de Pyreneeen in de auto slapen en de volgende ochtend een mooi plekje vinden op de laatste klim van de dag.
Met de nieuwe mogelijkheden van de digitale camera, voor mij nieuw tenminste, besloot ik om een soort videolog bij te houden. Een mini-documentaire. Zeventien delen over een dagje Tour. Van een seconde of tien tot een dikke minuut.
Tourgek 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16 en 17
Dus het rijden door de bergen, het zoeken van een plek, de fietstoeristen die naar boven gaan, de reclamekaravaan, de eerste renners in de diepte, alle groepjes inclusief achterblijvers, het wachten op de weg die vrij gegeven wordt, de terugreis, alles zit er in.
Acht jaar later zoek ik de statistieken van die race nog even op. In het shirt van Rabobank won Denis Menchov de etappe en Floyd Landis pakt net genoeg tijd om de gele trui over te nemen van Cyril Dessel. Van de eerste tien van de etappe zijn er slechts twee (nog?) nooit betrapt op doping.
Toch had ik een schitterende dag…
19 vrijdag jul 2013
Posted in Wielerverhalen, Wielerwedstrijden
Tags
Na vier jaar kon ik eindelijk weer eens aanwezig zijn bij een touretappe. Om een uur of elf was ik ver genoeg de berg opgelopen en vond een mooi plekje in de schaduw. Ik had een boek bij me, maar vermaakte me meer door te kijken wat er allemaal naar boven ging. Duizenden fietsers, dat wist ik wel. Maar ik pik er toch even een paar uit:
Een fietser met rugzak, waaruit zowel een paraplu als een stokbrood steken.
Hardlopers die ook naar boven rennen.
Basken. Veel Basken.
Hele families met proviand, koelbox en picknickbenodigdheden.
Een Australiër op een fiets met flipflops aan zijn voeten.
Mannen met te veel overgewicht op een extreem kleine versnelling.
Vele fietsers met een vlag aan de schouders vastgemaakt.
Een jong talent uit Bretagne dat zo makkelijk naar boven fietst, die zien we over 10 jaar weer gok ik.
Iemand die zo wit is, dat het verboden zou moeten zijn om in de zon te komen.
Basken die om 10 uur aan het eerste biertje begonnen.
Fietsers die zich omdraaien om een geloste op te halen.
Een Chinese mevrouw die, te dik ingepakt, zigzaggend naar boven kruipt.
Meer Basken. Meer hardlopers.
Maarten Ducrot (dacht ik te herkennen).
Mensen lopend naast hun fiets. Opgegeven.
Een moeder met een kind in een karretje achter de fiets.
Vele Barcelonashirts.
Fietsers met een camera op het stuur gemonteerd.
De witte, de roze, de bollen- en de regenboogtrui. Geen gele trui.
De allernieuwste racefiets, maar ook mountainbikes waar de modder al is opgedroogd.
Shirts van vele wielerclubs, lokale en regionale sponsoren.
Vele wielershirts van voormalige profteams. Geen Rabobank.
Twee wandelende dwergen.
Vele fietsers met een helm op de rug of aan de rugzak vastgemaakt.
Kind van vijf op een fietsje en ‘Wiggo’ op zijn shirt.
Een Japanner op een vouwfiets en een Union Jack bij zich.
Steeds meer fietsers zonder shirt.
Een meneer met een Barcelona shirt die niet meer recht kan lopen. Oorzaak drank.
Een Fransman van ver voorbij de zeventig met een wandelstok.
Een mevrouw met een hondje uit haar rugzak stekend.
Toch nog iemand met een gele trui.
Een oma van minstens zeventig op een wielerfiets met spatbord, model jaren zeventig en een Union Jack om de schouders.
Een wandelende Spanjaard met een kartonnen Contador op zijn schouders.
Een jongentje stuiterend met een bal.
Een mevrouw met een opblaaskangaroe op de nek.
Het wachten op de berg duurt uren, niemand verveelt zich. Wat een prachtige sport.
10 maandag mei 2010
Posted in Wielerwedstrijden
Tags
Amsterdam, fotooo, Giro d'Italia, Italië, proloog, Wielerfoto, wielrennen
Schitterende dag, mooie sport, veel bezoekers, goede sfeer, het weer op het randje van goed, prachtig parcours, ik heb zaterdag een mooie dag gehad.
Wandelend langs het parcours van start tot finish bijna alle coureurs langs zien komen, bij het foto’s maken was de sport om én te zoomen én toch de renners op de foto te krijgen. Een aantal keren redelijk gelukt, al zeg ik het zelf. Ook vaak niet, met een reclamebord, lege weg of volgauto als resultaat.
Jos van Emden op weg naar een toptienpositie:
Addy Engels, Nederlands meest ervaren Girorenner, van boven gezien:
Rick Flens, een geweldige proloog, net iets te hard van start gegaan:
In totaal 48 foto’s achter de link. (De naam van de renner is te vinden bij de naam van het bestand.)
08 zaterdag mei 2010
Posted in Wielerwedstrijden
Over een half uurtje vertrek ik naar Amsterdam om voor de derde keer in mijn leven de proloog van de Giro te bekijken. Voor de tweede keer in Nederland. Acht jaar geleden in G(i)roningen en 4 jaar geleden in Luik was ik ook al aanwezig. Er lijkt een ritme in te zitten. Waar sta ik in 2014 aan de kant van de weg?
Ivan Basso ziet zichzelf dit jaar weer als favoriet.
Jan Ullrich fietst niet meer tegenwoordig
En een filmpje van de favoriet van mijn moeder: Victor Hugo Pena
18 zaterdag jul 2009
Posted in Wielerfoto, Wielerwedstrijden
Brice Feillu, uiterst rechts, vlak voor hij gaat aanvallen, de bocht nadat ik deze foto maakte.
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 