31 maandag dec 2012
Posted in Gerbie's Lifeblog
maar daarom niet minder gemeend:
Alle vaste en incidentele bezoekers van www.gerbie.nl wens ik een geweldige jaarwisseling en een nog veel beter 2013!
Moge het nieuwe jaar u alles brengen wat u wenst. En meer.
En hopelijk in 2013 weer een stuk of 365 bezoekjes (of een paar minder) aan deze site…
30 zondag dec 2012
Posted in In het nieuws, Voetbal column, Voetbalzondag
Tags
column, corruptie, fcblogbroeders, Fifa, loting, Uefa, voetbal, voetbalzondag
Bron: dailymaverick.co.za
Vorige week de loting van de Champions League. Dermate belangrijk tegenwoordig dat er al een generale repetitie van is. En die is dan ook blijkbaar zo onmisbaar, die wordt ook gefilmd door de televisie. En dan blijkt ineens een dag later dat de loting precies hetzelfde is als een dag eerder. Dus 16 teams en precies dezelfde 8 wedstrijden. Kan dat?
Het zou een simpele kansberekening kunnen zijn voor 3 VWO, ware het niet dat er allerlei complicerende factoren zijn van teams die elkaar al tegenkwamen in de poule of uit hetzelfde land komen. Experts spraken van een kans van 1 op 5000. Maar ik vertrouw op bookmaker William Hill (bookmakers huren de beste wiskundigen in). Een kans van 1 op 1679 dus.
Lastige vervolgvraag. Is dat dus echt zo toevallig gegaan of is er gemanipuleerd? Natuurlijk zijn er vele critici van de Uefa (en daar zijn er miljoenen van) die een vooropgezet plan vermoeden. Ik geef toe dat ik bij de meeste grote sportbonden per definitie niemand vertrouw. FIFA, IOC, UCI, UEFA. De mafia, camorra en de Colombiaanse drugskartels hebben meer geloofwaardigheid in mijn ogen dan sportbestuurders.
Ik geloof dus niet in manipulatie deze keer. Ik denk dat ze (UEFA en FIFA) al 1678 keer een loting hebben gemanipuleerd en dat het nu per ongeluk te bewijzen valt met beelden.
29 zaterdag dec 2012
Posted in Fotooo, Goorse vragen
Tags
Net niet recht tegen over elkaar. Maar wel allebei oliebollen verkopen. De vraag is dus erg voor de hand liggend:
Kijken ze elkaar de oliebollen al uit de kraam?
Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.
28 vrijdag dec 2012
Posted in Gerbie's Lifeblog
Tags
Vorig jaar mislukte het net. Net als de jaren daarvoor. We waren er ook dit jaar al bang voor. Team Zoetemelk noemden we ons zelf. Ook altijd tweede. Ook geen verstand van muziek.
Gisteravond dus de vierde editie van de Classics-quiz van Wipneus en Pim. Ons team van veertigers had zich versterkt met een dertiger. Alle beetjes helpen.
We begonnen goed. Wat heet, na 18 rondes van 5 vragen hadden we pas 1 fout. 89 van de 90 punten dus. Toen ging het mis. Ronde 19 slechts 1 punt. Was er toch te veel alcohol genuttigd? Zenuwen? Pech?
En in de megamix op het laatst ging het wel heel snel. Maar we kwamen tot 24 antwoorden, ik gokte op 22 goed. Dit bleek te optimistisch.
Afwachten dus, het verschil bleek drie punten. Toen de winnaar van de vorige jaren als tweede naar voren werden geroepen, keek het hele cafe al verwachtingsvol naar onze hoek. En inderdaad was de overwinning voor Team Zoetemelk. Een jaar lang mogen we ons de popkenners van Goor noemen. Een ongeëvenaard lelijke beker was ons deel. Die kon dus de etalage van de kroeg in, benieuwd hoe lang het personeel het kreng daar laat staan.
Met dank dus aan de heren Wipneus en Pim, maar vooral aan teamgenoten Bas, Olaf, Wouter, Cuno en Manuel, het was weer een geweldige avond. De drankrekening rond half twee bevestigde dat beeld feilloos.
27 donderdag dec 2012
Posted in Boekbesprekingen 2012
Karin Slaughter – Onbegrepen
Dunnetje, gratis in de maand van het spannende boek. Soort boekenweekgeschenk maar dan voor degenen die geen tweede laag kunnen schrijven. Blijkbaar had Slaughter nog een kort verhaal liggen dat voor deze gelegenheid vertaald en weggegeven kon worden, als je tenminste een gewoon boek betaalde.
De titel vind ik een gemiste kans. Het origineel heet Martin Misunderstood en had zo overgenomen kunnen worden, maar een vertaling was toch niet zo moeilijk. Onno Onbegrepen was een veel betere titel geweest dan het kale ‘Onbegrepen’
Martin leest graag misdaadromans, maar wordt op een dag door de politie als verdachte gezien in een moordzaak waarbij een collega van hem is omgekomen.
Vervolgens lezen we hoe dat zo gekomen is, wat er allemaal gebeurt is en waarom Martin geen mogelijkheid heeft zich er uit te lullen, ook al is hij natuurlijk onschuldig. Het plot dat volgt is voorspelbaar en saai. De humor die sommigen (zie recensies onderaan) er in lazen, is volledig langs mij heen gegaan. Groot voordeel is wel dat dit boekje nog geen honderd bladzijden duurde en dat je er dus zo doorheen bent. Waarom het spannend genoemd werd is me ook nog niet helemaal duidelijk. De door mij zo verfoeide term ‘literaire thriller’ staat ook nog in heel kleine lettertjes op de voorkant. Er van uitgaande dat ik de term niet vind kloppen, is die dan wel weer van toepassing op dit boek. En dat is al een constatering die dieper gaat dan dit hele verhaal.
Citaat: “Hij vroeg zich af hoe het zou voelen als ze haar hoofd op zijn schoot legde. Martin bloosde bij het idee, want stel dat ze zijn gedachten kon lezen, dan zou ze concluderen dat hij uit seksuele motieven naar haar hoofd op zijn schoot verlangde, wat absoluut niet het geval was – hij wilde alleen maar haar haar strelen, haar vragen hoe haar dag was geweest.” (p.31)
Nummer: 12-051
Titel: Onbegrepen (Orig.: Martin Misunderstood)
Auteur: Karin Slaughter
Taal: Nederlands (Orig.: Engels)
Jaar: 2008
# Pagina’s: 95 (9720)
Categorie: Whodunit
ISBN: 978-90-5965-069-5
Meer:
GoodReads
Fantastic Fiction
Bookchase
Likesbooks
Spannings
Spanningzoeker
26 woensdag dec 2012
Posted in Gerbie's Lifeblog
Tags
Suikerklontjes op je verjaardag?
of toch maar Kevers?
25 dinsdag dec 2012
Posted in Gerbie kijkt YouTube
Gerbie kijkt YouTube 095
Volgens mij is deze serie in Nederland zelfs nooit te zien geweest. Dawn French is natuurlijk wel bekend. Deze rol als Vicar in de plattelandsgemeente Dibley is een van haar mooiste rollen.
24 maandag dec 2012
Posted in Gerbie kijkt YouTube
Gerbie kijkt YouTube 094
Een van de beste Britse comedies ooit, in Nederland nooit echt doorgebroken. Iets te Engels waarschijnlijk. Dankzij YouTube opgesplitst in stukjes van tien minuten.
En omdat het einde er blijkbaar af is geknipt, hier alsnog een stukje waarin het einde wel te zien is..
23 zondag dec 2012
Posted in Goal Columns
Tags
column, damesvoetbal, GFC, Goal, Goor, voetbal, voetbalzondag
Goal, april 2009
Net als vele anderen van mijn generatie ben ik opgegroeid bij GFC. Mijn vader ook. Vele echte GFC-families hebben zo vele GFC-leden voortgebracht. Het archief staat vol met Boswinkels, Schuttes en Endemans.
Veel dames zitten daar niet tussen. Er waren best dames die bij GFC hoorden en horen, tante Betsy was een goed voorbeeld. Gerda Endeman en Ina Nijmeijer zijn ook nu nog regelmatig op het veld. Ondanks hun huwelijk worden ze overigens nog regelmatig met hun meisjesnaam genoemd.
Damesvoetbal bij GFC was eigenlijk altijd een ondergeschoven kindje. Na een kortstondig handbalteam in de jaren vijftig, kwam er begin jaren zeventig een damesvoetbalteam. Het speelde bijna een kwart eeuw een rol in de marge van de club. Vele vooroordelen over damesvoetbal werden door het team bevestigd. Het maakte de dames ook niet uit. De maandagavond was hun avond, vele seizoenen in een zogenaamde ‘wilde’ bond en een paar seizoenen met slechts wat wedstrijden, een kwart eeuw later was het voorbij. Echte talenten, zoals Tamara Kelderman, moesten elders kijken om serieus te voetballen.
Half mijn leven geleden was ik jeugdleider van F3. Nog altijd mijn favoriete leeftijdscategorie. Gezellig met zijn allen aan de kant kijken naar vijf-, zesjarige jochies die in het veld liepen en soms langzaam, soms sneller ontdekten wat voetbal inhield. De ‘allen’ in voorgenoemde zin was trouwens een select groepje. Naast mijzelf Peter, wat ouders, een enkele toevallige voorbijganger en vaak een heel klein meisje.
Dat kleine meisje met haar guitige gezichtje was het zusje van een van de spelers. Ze moest mee, moeder nam haar mee. Vele spelers hadden een vader als persoonlijk coach, hij had zijn kleine zusje als supportster. En ze was altijd vrolijk. Nooit was ze vervelend, wilde ze weg, nooit zeuren, nooit huilen. Bijna niet te geloven hoe ze elke zaterdag weer ging kijken naar die grote jongens die tegen een bal aan trapten. Waarschijnlijk zal ze toen wel eens gedacht hebben: “Later als ik groot ben…”
Maar meiden voetbalden eigenlijk niet bij GFC, op wat uitzonderingen nagelaten. Pas later kwamen er meisjesteams. Maar tegen de tijd dat ze richting senioren moest, hadden de meiden een probleem. Een generatiekloof van jewelste, maar ook het verschil tussen wedstrijden willen voetballen in een competitie of een leuke maandagavond van huis weg.
Het meisjesvoetbal hing er eigenlijk ook maar een beetje bij bij GFC. Het kleine meisje van toen speelde wel bij GFC, maar moest toch uitwijken naar een buurdorp om verder te kunnen spelen. Vorig jaar kwam er een cultuuromslag. Damesvoetbal bij GFC. Een team werd opgericht en ging competitie spelen, zoals dat eigenlijk al tijden gewenst was. Ook zijn er vele meisjesteams in bijna alle leeftijdscategorieën bij GFC. De dames en meiden horen er echt bij.
Zij zijn het vooral die verantwoordelijk zijn voor de ledengroei bij GFC. Zij zijn nu onderdeel van de club. Er wordt rekening met ze gehouden. En dat hele kleine giechelende meisje speelt weer bij GFC. Volgens mij zag ik haar laatst met een aanvoerdersband lopen. Een van de ervaren speelsters in een team vol jonge meiden. Ook zij is opgegroeid bij GFC. Merel is voor mij de verpersoonlijking van het volwassen worden van damesvoetbal. Al twintig jaar bij GFC, hopelijk nog vele jaren te gaan. Een echte GFC-er, opgegroeid bij de club. Zoals velen (vooral mannen) haar voorgingen, zoals velen (mannen en vrouwen?) haar zullen volgen.
22 zaterdag dec 2012
Posted in Fotooo, Goorse vragen
Tags
Weer eens de nadelen van een goedkope camera. Maar de nominaties zijn binnen:
Plan Moorman
Tuindorp
Deldensestraat
Van Kollaan
Wie komt er in aanmerking voor de Goorse versie van de Roseanne white trash Christmas episode? (voor degenen met weinig geduld of weinig tijd, de laatste minuut van deze aflevering was de inspiratie voor deze Goorse vraag)
Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.
21 vrijdag dec 2012
Posted in Gerbie kijkt YouTube
Gerbie kijkt YouTube 093
Bert Klunder was een genie. Ik las zijn boek en keek naar de schitterende serie Mannen voor vrouwen.
Onlangs trof ik via Facebook onderstaand filmpje. Hij legt in het kort even uit hoe vrouwen zijn. Erg leerzaam:
Helaas een veel te vroeg overleden genie. In de Volkskrant stond volgend In Memoriam, Vincent Bijlo schreef ook over Bert Klunder. Een van de laatse columns van Bert. Bij het onthullen van zijn gedenkteken, zong Angela Groothuizen het mooie ‘Bier en bitterballen’.
20 donderdag dec 2012
Posted in Papa Gerbie
Tags
bron: meerkleurplaten.nl
Tijdens de maaltijd ben ik aan het woord. Ik vertel over mijn dag. We lijken wel een doorsnee gezin, vader vertelt over zijn werk. Moeder luistert. Midden in mijn verhaal komt Suus ineens tussendoor. “Stop. Wacht even papa. Mama, nu mag jij. Vertel jij over jouw werk nu?”
We zijn allebei met stomheid geslagen. We barsten in lachen uit. Suus lacht niet mee, maar kijkt tevreden als de voorzitter die net die ene zeurpiet de mond heeft gesnoerd en het woord heeft gegeven aan die ene zielige medewerker die er nooit tussen kan komen. We accepteren haar gezag en mama mag haar verhaal doen. Volgende maand wordt onze voorzitter vier.
19 woensdag dec 2012
Posted in Boekbesprekingen 2012
Tags
Ruth Rendell – From Doon with death
Ruimte maken in de kast betekent keuzes maken. De ‘simpele’ detectives en whodunits mogen weg. Dit jaar lees ik er daar zo veel mogelijk van, zodat ik ze met een gerust hart de wereld in kan sturen, hopende dat er nog anderen zijn die het willen lezen.
Dit boek was het debuut van Ruth Rendell, schrijfster van vele succesvolle thrillers nadien. Al snel had ik door dat ik het al had gelezen. Maar dan wel meer dan 15 jaar geleden, dus was het niet zo erg om nog eens te lezen, ook al blijft het zonde om een boek te herlezen, terwijl je nog tientallen boeken ongelezen in de kast hebt staan. Zeker als het boek geen klassieker is.
In zijn genre is dit een leuk boek. Het was de introductie van Inspector Wexford. Een man die zijn eigen tv-serie kreeg later. Het gegeven van het boek is ook erg vooruitstrevend, zeker voor een boek uit 1964.
Verder was het een beetje een kabbelend verhaal, niet al te veel opwinding, al was dat misschien juist wel de bedoeling, om het plot er meer uit te laten schieten.
Citaat: “Burden groped vainly. The letter, like its recipiënt, was a puzzle. As he put it down and turned to the telephone he was certain of only two facts: Doon hadn’t been making avances; he wanted something else, something that frightened Mrs Parsons but which was so innoucuous in the estimation of her cousin that it would be showing excessive suspicion to be scrupulous about it” (p.103)
Nummer: 12-050
Titel: From Doon with death
Auteur: Ruth Rendell
Taal: Engels UK
Jaar: 1964
# Pagina’s: 183 (9625)
Categorie: Whodunit
ISBN: 0-09-920350-2
Meer over dit boek:
Wikipedia
IMDB
Paradise Mysteries
Jenny’s books
Marilyn Reads
Meer Rendell door mij gelezen:
Shake hands forever
De vrouw met de sluier
The lake of darkness
The house of stairs
Put on by cunning
18 dinsdag dec 2012
Posted in Gerbie's Lifeblog
Tags
zdnet.be
Bijna zeven jaar geleden heb ik al eens een lijstje gemaakt van de diverse kranten die ik lees. Sindsdien zijn de internetversies van vele kranten verbeterd, uitgebreid en sneller geworden. Ik lees dus steeds meer de krant via een scherm.
Toch kan ik niet stoppen met het lezen van de papieren versie. Toen er onlangs dan ook een aanbod kwam om de Volkskrant eens twee weken zonder enige verplichting te proberen, vulde ik natuurlijk meteen het bonnetje in.
Mijn zusje heeft die krant nog wel, maar aan de klaagtweets van mijn zwager te zien, ging het met de bezorging niet al te best. Dit werd meteen bevestigd toen op de eerste dag de krant niet op de mat lag. Op de derde dag was de krant laat, zodat ik eigenlijk geen tijd meer had om er nog eens doorheen te bladeren toen ik al naar mijn werk moest. De vierde dag kwam die zelfs zo laat, dat het huis al verlaten was. De tweede zaterdag kreeg ik ineens het AD in de bus, maar wel kreeg ik de krant bijna drie weken in plaats van de beloofde twee.
Toen ontstond het volgende probleem. Doordat ik ook de Tubantia elke week van mijn ouders krijg en die sinds een tijdje ook het NRC laten bezorgen (als je allebei pensioen hebt, heb je tijd om kranten te lezen), zag ik de stapel ‘nog te lezen’ kranten elke dag groeien.
Ik kan niet niet lezen.
Dus lag ik op een gegeven moment meer dan twee weken achter. Vooral drie zaterdagkranten nemen veel vrije tijd in beslag. En die had ik de afgelopen weken niet echt. Ik nam een stapeltje mee in de trein naar het werk, maar kon dan de Spits en Metro weer niet negeren, dus ging de onderste van de stapel thuis meteen weer bovenop de stapel.
Ik ben ondertussen in december aanbeland. Hopelijk ben ik na de kerstvakantie weer bij. Kan ik eindelijk beginnen aan de stapel tijdschriften die ook al maanden aangroeit..
17 maandag dec 2012
Posted in In het nieuws, Politiek
Tags
doden, geweld, in het nieuws, politiek, wapenbezit, wapenlobby, wapens
Bron: dosomething.org
De vraag is natuurlijk hoe we in de toekomst dit soort incidenten kunnen voorkomen. Volgens mij zijn er twee mogelijkheden: dit soort idioten op tijd vinden en vastzetten voor ze iets kunnen doen. Zo goed als onmogelijk. Al snel kwam een tweet langs van Michael Moore. 31 vergelijkbare schietpartijen op scholen sinds Columbine. Het is dus erg lastig om te voorkomen dat een ‘lonesome wolf’ iets dergelijks wil kopiëren.
De andere mogelijkheid is er voor zorgen dat idioten die dit willen doen niet de beschikking hebben over wapens. Daar kan volgens mij ook niemand tegen zijn. Kortom we moeten de wapenindustrie aan banden leggen (afschaffen?). Ik kan me voorstellen dat dat politiek best lastig is, maar het is de enige manier.
Slechts de staat heeft het monopolie op geweld, burgers moeten wel een erg goede reden bedenken om een wapen te bezitten. Ik wil best een uitzondering maken voor een Canadese boer die zo nu en dan een beer moet omleggen, maar de rest van de wereld hoeft geen wapens te hebben. Dus alle wapenproducenten morgen sluiten. Alle wapens in laten leveren, bezit meteen strafbaar maken. Het zal even duren, dat is niet volgend jaar geregeld, dat snap ik ook wel, maar we moeten ergens beginnen.
Dus moet er een politieke partij zijn die morgen een motie indient in het parlement met deze strekking. Geen fatsoenlijke politieke partij kan daar tegen zijn. Zo ja, weten we meteen waar het geweld vandaan komt. Bij de volgende verkiezing wegstemmen. En wanneer een meerderheid van de landen deze motie door het parlement krijgt, meteen naar de Verenigde Naties. Kijken welk land tegenstemt. Meteen een handelsboycot instellen en alle verdragen met dat land opzeggen.
De overgrote meerderheid van de mensheid kan toch alleen maar voor dit plan zijn? Meerdere oorlogen en gewapende conflicten zullen een langzame dood sterven (of is dat te veel beeldspraak?) Of ben ik nou een idealist?
16 zondag dec 2012
Posted in Voetbal over de wereld, Voetbalzondag
Tags
Ooit bezocht ik een wedstrijd in het oude Abe Lenstra stadion. In de bodem van de eerstedivisie zag ik dat de bezoekers uit Velsen liefst zes supporters hadden meegenomen. Ze werden door de ook niet al te ruim aanwezig Friezen uitgelachen.
Van Kooten en de Bie hadden ooit al een prachtige sketch over een alleenstaande voetbalvandaal.
Afgelopen week in Italië was er ineens Arrigo Brovedani. Sampdoria tegen Udinese, een regenachtige maandagavond. En om dan helemaal van het noordoosten naar het westen te reizen, iets van 600km, dat ging de meeste supporters te ver. Alleen Arrigo was toevallig in Genoa voor zijn werk. Hij kocht een kaartje en zag tot zijn verbazing dat hij alleen in het uitvak zat.
bron: uk.eurosport.yahoo.com
Hij hing zijn vlag op, die hij altijd bij zich heeft voor de zekerheid, besloot het aanbod van de thuisclub te weigeren om op de hoofdtribune te komen zitten en zag zijn club met 0-2 winnen. Hij kreeg koffie van de stewards, een staande ovatie van de thuisfans, een gesigneerd shirt van de aanvoerder van Sampdoria en vele complimenten en drankjes na de wedstrijd.
Prachtig verhaal!
Lees ook: Eurosport/yahoo, Parliamo di calcio of Daily Mail.
15 zaterdag dec 2012
Posted in Fotooo, Goorse vragen
Tags
Vorige winter gefotografeerd. Is dit decoratie van de tuin of het voorportaal van de glasbak?
Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.
13 donderdag dec 2012
Posted in Fictie
Deel 4,
vervolg op deel 1 (Die ogen), deel 2 (Weer die ogen) en deel 3 (Nog steeds die ogen.
Bron: rohitsaxenaspeaks.blogspot.nl
Hij kan maar nauwelijks wennen aan het leven dat hij al jaren ondergaat. Want zo voelt het deze dagen. Hij gaat naar zijn werk, slaapt, droomt (over die ogen natuurlijk) en gaat weer naar zijn werk. Het is meer vegeteren dan leven. Maar hij weet ook dat alles zo verder zal gaan. Al weken ziet hij haar niet meer. Ze is verdwenen. Zoals ze er op een dag was in de file, zo was ze ook weer verdwenen. Nieuwe baan? Verhuisd? Andere auto? Hij heeft nog indringend in heel wat spiegels gekeken, maar nooit zag hij ze meer, die ogen. Verbaasde blikken, opgestoken middenvingers en vele ogen die niet op de hare leken, maar nooit meer haar ogen.
Elf keer in totaal had hij achter haar gereden. Na de zevende keer had hij het opgegeven. Nooit zou hij haar zien, nooit zou hij meer zien dan die ogen. De tiende keer was zijn kans. Er zat een gat, hij had er in kunnen duiken. Hij deed het niet.
Bang. Wat had hij kunnen bereiken? Ze zou hem kunnen negeren. Ze zou lelijk kunnen zijn. Ze zou hem kunnen uitlachen. Veilig bleef hij achter haar rijden, wetende dat hij nooit zou weten wat er gebeurt zou zijn als. Als wat?
Maar hij had nu wel mooi voor eeuwig dat beeld van die ogen in zijn hoofd. Die ogen die werelden voor hem openden. Die ogen, die ongeëvenaard mooi waren. Die ogen die zijn file draaglijk maakten. Die ogen, die hem door een lange werkdag heen hielpen. Die ogen…
Nooit zou hij ze meer zien. Behalve soms in zijn dromen. Dan werd hij weer wakker met die grijns op zijn gezicht. Zijn vrouw vroeg allang niet meer waarom. Het zou zijn geheimpje zijn. Zijn walhalla. Zijn droom. Voor eeuwig. Die ogen.
