76 – Jacques Brel – Ne me quitte pas

Tags

Gerbie's top 212, Jacques Brel, muziek

Nummer	76
Artiest	Jacques Brel
Titel	Ne me quitte pas
Jaar	1959
Wikipedia	Ne me quitte pas
Website	Jacques Brel
Tekst	Zafiris

Hij werd niet oud, deze Franstalige Vlaming. Maar zijn invloed valt haast niet te overschatten. Je kunt de grote namen die hem coverden niet eens opnoemen, schier eindeloos is de lijst. En dan beginnen we niet eens aan de vertalingen.

Een enkele keer zong hij in het Nederlands, maar vooral in het Frans. Zelden zag ik iemand die zich zo overgaf aan zijn muziek, die zijn muziek leefde. De beelden van een nat bezwete Brel heeft iedereen wel eens langs zien komen.

Net als bij vele anderen die jong heengingen, krijgt hij na zijn dood nog meer status. Niet dat hij er iets aan heeft, tijdens zijn leven was hij vaak wat controversieel. Zijn teksten zorgden daar wel voor.

Zonder twijfel is ‘Ne me quitte pas’ zijn meesterwerk. ‘Ga niet bij me weg’, een tranentrekkend liefdeslied. Intens is het woord, denk ik. Muziek die je niet alleen moet luisteren, je moet het voelen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Advertenties

De muziek van 2018

Tags

last.fm, lifeblog, muziek

volgens last.fm dan tenminste:

Last.FM 2018

77 – Mana – Los desaparecidos

Tags

Gerbie's top 212, Mana, muziek, politiek

Nummer	77
Artiest	Mana
Titel	Los desaparecidos
Jaar	1999
Wikipedia	MTV Unplugged (Mana album)
Website	Mana.com.mx
Tekst	Songlations

Het origineel is van Ruben Blades. Ik zocht het op, nadat ik deze versie leerde kennen. Al backpackend door Centraal Amerika kon ik de band niet vermijden. Tussen vele lokale bagger was ik allang blij dat er een Mexicaanse band was die serieuze en goede muziek maakte. Dus kocht ik het bandje met de opname van MTV Unplugged voor in mijn walkman. Het nummer dat het meeste indruk maakte, was de cover van het nummer van Ruben Blades.

Via google op zoek gaand naar het filmpje en de tekst, kom ik erg vaak de titel Desapariciones tegen ipv Desaparecidos. Verdwijningen i.p.v. ‘zij die verdwenen’. Mijn Spaans is verre van perfect, maar volgens mij gaat het om de personen, de tekst verwijst daar ook de hele tijd naar, niet over de verdwijningen, dan gaat het om het fenomeen. Het is maar een marginaal verschil, maar wel een belangrijk.

Wie heeft mijn echtgenoot gezien? Mijn zus? Mijn zoon? Mijn moeder? De tekst is sterk, het wordt persoonlijk gemaakt. Zes miljoen joden in kampen. Duizenden Argentijnen vanuit een vliegtuig de oceaan in. Tienduizenden anderen die verdwenen in vele landen in Latijns Amerika. Het zijn allemaal niet te begrijpen aantallen. Maar iemand met een naam, een gezicht, een familieband, dat raakt je. En dat begreep Blanes toen hij de tekst schreef. En omdat veel, bijna alle, Latijns Amerikaanse landen kort of lang een dictatuur waren, omdat er velen verdwenen, kent iedereen de verhalen.

Mana heeft het nummer veel bekender gemaakt, in de Spaanstalige wereld is het een evergreen geworden. De aanleiding is een verkeerde, het resultaat is toch een erg mooi nummer. Zelfs als je geen Spaans spreekt of begrijpt, met een korte uitleg moet je het voelen, kan niet anders.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

78 – Pixies – Where is my mind

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Pixies

Nummer	78
Artiest	Pixies
Titel	Where is my mind
Jaar	1988
Wikipedia	Where is my mind?
Website	Pixies Music
Tekst	Debaser

Een band die eigenlijk een oeuvreprijs zou moeten krijgen. Niet een band waar je een enkel nummer van uit moet kiezen. Lang dacht ik aan Gigantic, met een prominente rol voor Kim Deal. Het eerste nummer van ze dat bleef hangen. Even wennen, het was soms een muur van geluid. Maar als je de band goed beluisterde, hoorde je door de herrie heen prachtige melodieën, mooie gedachten, goed samenspel. Van zacht naar hard, maar ook weer terug.

De band was het voorbeeld voor velen, zelfs voor Kurt Cobain was Black Francis een muzikale held. En toen stopten ze er mee. Zo maar, leek het. Een aantal soloplaten van Frank Black, zoals hij toen heette, waren de moeite waard, maar het niveau van de Pixies werd eigenlijk nooit gehaald. En dus kwamen ze een decennium later toch weer bij elkaar. Maakten nieuw werk, gingen weer op tour. En dus zag ik ze in Amsterdam, waar de laatste plaat het verrassend goed deed, maar uiteindelijk bleken de gouwe ouwen onmisbaar. Kies ik voor Tame? Of toch voor Hey? Here comes your man? Of die hit: Monkey gone to heaven?

Het wordt toch Where is my mind. Omdat het nummer voor zovelen de moeite waard is. Omdat er zo veel coverversies bestaan. Omdat het een geweldig nummer is. Het oeuvre-definierend nummer.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

79 – Blur – Parklife

Tags

Blur, Damon Albarn, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	79
Artiest	Blur
Titel	Parklife
Jaar	1994
Wikipedia	Parklife
Website	Blur
Tekst	Genius

Midden jaren negentig was mijn Britse tijd. Zomer en winter, beide seizoenen in dienst van, werkend met Britten. Britse toeristen, maar vooral Britse collega’s. Geweldige tijd gehad, regelmatig concludeerde ik dat ik een goede (noodgedwongen) keuze had gemaakt door voor Britse touroperators te gaan werken.

Muzikaal was Engeland in de ban van de strijd tussen Oasis en Blur. Dertig jaar na de keuze tussen de Beatles en de Stones moest men weer kiezen. De ruwe noorderlingen of de cheeky zuiderlingen. Rock en Roll of studentikoos. Als buitenstaander hoefde ik niet perse te kiezen. Ik kon beide waarderen. Om het kampvuur met flink wat drank was het vaak Oasis, andere momenten kwam Blur beter van pas.

Ik kan geen band bedenken die Britser is dan Blur. Hun ultieme anthem is Parklife. Het begint met een oerbrits ‘oi!’. De muziek, de uitspraak, de thema’s, het deuntje, alles is Brits. Vele CD’s van Blur staan te pronken in de kast achter mij. Meesterwerkjes. Muzikale hoogstandjes. Van There’s no other way tot Song 2 (Whoohoo!), Damon Albarn en zijn maten hebben de eeuwigheid allang bereikt. Met Parklife als definiërend nummer. Kort maar krachtig. Pop, maar toch alternatief genoeg.

Voor mij een titel dat staat voor een tijdperk.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

80 – The Scene – Rigoreus

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Thé Lau, The Scene

Nummer	80
Artiest	The Scene
Titel	Rigoreus
Jaar	1990
Wikipedia	Blauw
Website	The Scene
Tekst	Songteksten.nl

The Lau speelde al mee op nummer 159. Hij was jarenlang de drijvende kracht van The Scene, tegenwoordig, niet eens onterecht, vooral bekend van ‘Iedereen is van de wereld’. Dat nummer is zo langzamerhand een anthem geworden, een statement tegen ongelijkheid.

Een beetje wrang is het ongetwijfeld dat Lau pas waardering kreeg bij het grote publiek nadat bekend was dat hij ongeneeslijk ziek was. Zijn laatste tour trok grote aantallen, in tegenstelling tot vele voorgaande tours. In Vlaanderen kreeg hij meer waardering dan in zijn eigen Nederland.

Eind jaren tachtig zag ik de band een aantal keer live. Goede Nederlandse bands gingen toen nog regelmatig het land rond, ik zag er veel. The Scene waardeerde ik ten zeerste. In de jaren negentig ebde dat een beetje weg.

De afscheidstournee van The Lau op vele podia en langs vele talkshows was een groot succes, het was hem gegund. Hij is daardoor een van de artiesten op deze lijst die is overleden (2015) na het vaststellen van de lijst en het begin van deze serie, een teken van de vergankelijkheid. Ik kies voor Rigoreus, de single staat nog ergens in de kast, een intens nummer dat het grote publiek niet bereikte, maar wel door de echte fans werd geadoreerd. Terecht.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Tiny Desk Concerts

Tags

muziek, podcast, themaweek, Tiny Desk Concert

TDC

Meer dan zes jaar geleden blogde ik er al over, op YouTube vond ik vele mooie filmpjes van de Tiny Desk Concerts. Gelukkig hoef ik niet perse naar dat platform, maar kan ik ook gewoon in de trein naar mijn werk luisteren naar artiesten die ik nog nooit eerder hoorde, maar die toch de moeite waard zijn.

Het mooie van de Tiny Desk Concerts is dat de National Public Radio in de Verenigde Staten blijkbaar onafhankelijk genoeg is om artiesten uit te nodigen met een verhaal, niet eerst naar de hitlijsten kijken, of zich voor promotiedoeleinden laat misbruiken. Gewoon een muzikant uitnodigen, die een stukje muziek laten maken en luisteren. Of het nu klezmermuzikanten uit Rusland, singersongwriters uit Texas, sambaspelers uit Brazilie of wereldberoemde artiesten die een kale versie van een bekende hit spelen, meerdere keren per week staat er een kwartiertje prachtige muziek online.

Vind ik alle muziek mooi? Absoluut niet. Maar de gedachte achter de serie en de continue hoge kwaliteit zorgt er voor dat ik zonder enige twijfel download en luister, soms zonder enig idee wat ik te horen krijg.

En dan kun je ook nog eens kijken als je dat wil. Prachtige serie.

Themaweek 63: Podcasts

81 – Mo – Cheese

Tags

Gerbie's top 212, Mo, muziek

Nummer	81
Artiest	Mo
Titel	Cheese
Jaar	1982
Wikipedia	Mo
Website	Muziekencyclopedie
Tekst	Lyrics Wikia

Op de fiets naar Hengevelde, daar zouden allemaal goede artiesten komen. Los Vast komt, live op de radio, daar moet je bij zijn als tiener. Ik weet nog hoe teleurgesteld ik was. Honderden tieners onder aan het podium, Jan Rietman die de boel probeerde op te zwepen, maar alleen maar artiesten die snel een liedje kwamen playbacken.

Een enkele, positieve, uitzondering. Een bandje met veel orgeltjes, maar vooral een mooie en goede zangeres. Horse racing heette het nummer. De tent viel stil, dit hoorde er niet tussen. De meesten om me heen hadden niet door dat er live werd gezongen, dat die zangeres erg knap aan het zingen was.

De elpee kon ik meteen huren bij de bieb, de band brak niet echt door, was nooit echt populair. Ha ha, the sound of laughing. Mooie plaat, vooral leuke liedjes. Ik kende er al een aantal. Meer dan drie decennia later kan ik nog steeds hele stukken zonder enig probleem meezingen. Het is me zelfs al gelukt mijn dochter het refrein mee te laten zingen. Samen op de fiets: Smiling is my way out, when I’m lonely or in doubt. Crying doesn’t cheer you up, smiling, keep on walking.

De band heeft een typisch jaren tachtig geluid, daar twijfelt niemand aan. Het volgende decennium bestond ze ook niet meer. Echt grote hits ontbreken, maar het blijft leuk om ze zo nu en dan weer een terug te luisteren. Op Spotify of Deezer bijvoorbeeld. Als je niet, net als ik, de elpees hebt bewaard. Doen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

82 – Edith Piaf – Non, je ne regrette rien

Tags

Edith Piaf, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	82
Artiest	Edith Piaf
Titel	Non, je ne regrette rien
Jaar	1960
Wikipedia	Non, je ne regrette rien
Website	Britannica
Tekst	French Lyrics Translations

Een rek vol singles hadden mijn ouders. De eerste plaatjes die ik zelf draaide. Een stuk of 20 waren de moeite waard, tenminste toen ik een jaar of tien was. Dan moet het eenvoudig in het gehoor liggen. Cliff Richard, Elvis Presley en mijn favoriet de ‘Baby sitting boogie’. Pas een paar jaar later begreep ik dat er tussen de door mij genegeerde plaatjes nog een pareltje zat. Dat pareltje had ik op de radio gehoord. Niet dat ik het begreep, twee jaar middelbareschoolfrans is niet genoeg om de tekst te begrijpen. Laat staan dat ik de diepte begreep.

Maar ik had als tiener wel door dat het een klassieker was, een nummer dat je raakte, zelfs zonder het echt door te hebben. Geen spijt hebben, het klonk als een regel uit de Readers Digest. Een fout tijdschrift, waar je snel doorheen was, met tegeltjeswijsheden, waarvan ik er een mijn hele leven heb onthouden. “You only regret the things you didn’t do”.

Maar die zangeres uit Frankrijk, die niet ouder werd dan dat ik ondertussen al ben, die zong het zoals je verwachtte. Piaf, waarvan je begreep dat ze het nummer voelde, niet gewoon de tekst declameerde, maar uit haar binnenste haalde. Van diep. En dat is mooi, ook meer dan een halve eeuw later ook nog.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

83 – Beatles – In my life

Tags

Beatles, Gerbie's top 212, John Lennon, muziek

Nummer	83
Artiest	Beatles
Titel	In my life
Jaar	1965
Wikipedia	In my life
Website	The Beatles
Tekst	Genius

De beste band ooit op 83, ergens klopt het niet. De discussie of er betere bands zijn, ga ik niet aan. Alleen: ik was er niet bij. De groep is een aangeleerde smaak. Papa had het beroemde rode verzamelalbum. Leuk, maar veilig. Zoals veel muziek uit hun begintijd. Toen ik mijn eigen smaak ontwikkelde, leerde ik de experimentele Beatles kennen, uit de tweede helft van de jaren zestig. Dat vond ik de moeite waard. Nog weer later realiseerde ik me dat beide fasen in hun carrière knap waren. Simpele popliedjes maken, die iedereen leuk vind, is ook een prestatie. Net zoals hun White Album een legendarische plaat werd.

Wel was het voor mij al snel duidelijk dat Lennon mijn favoriete Beatle werd. Dat zijn de jaren zeventig. Working Class Hero of Mull of Kintyre, geen discussie. In de jaren zestig hadden ze elkaar nodig, het leverde een hoeveelheid klassiekers op die een halve eeuw later nog recht overeind staan.

Mijn favoriete Beatle nummer is lastig. Ik kies voor In my life, uit 1965, de overgang van simpel naar diep. Dit nummer is daar een perfect voorbeeld van. Melodie simpel, treffend, herkenbaar (hoeveel noten heb je nodig voor je het herkend?), maar de tekst gaat verder dan Love me do of Please please me. Een duidelijk Lennon lied, al gaan de credits naar beide heren, zoals zo vaak in die tijd.

In de loop der jaren, zoals bij veel Beatles liederen, tig keer gecoverd. Zonder twijfel de mooiste versie door Johnny Cash, die begreep hoe je dit nummer nauwelijks hoefde aan te passen. Toch kreeg hij er een traan in, erg knap.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

84 – Raymond van het Groenewoud – Je veux de l’amour

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Raymond van het Groenewoud

Nummer	84
Artiest	Raymond van het Groenewoud
Titel	Je veux de l’amour
Jaar	1980
Wikipedia	Je veux de l’amour
Website	Raymond van het Groenewoud
Tekst	Songteksten.nl

Ruim zeven jaar geleden stapte ik in de trein naar Hengelo. Tot mijn grote verbazing was de zaal niet vol. Ik had een geweldige avond. Een levende legende vanaf de voorste rij, terwijl er honderden muziekliefhebbers thuis niet door hadden wat ze misten.

Natuurlijk kende ik het nummer toen ik tien was, de talen door elkaar, ‘heute godverdomme’, grappig. Pas jaren later, toen ik meer van zijn werk kende, begreep ik hoe groot deze meneer is. Dit is een taalkunstenaar, een rasartiest, een cultureel icoon. Velen zijn schatplichtig aan hem.

Nederlandse vader, Vlaams bloed. De tekst van dit nummer, van het begin van zijn carrière, passen ondertussen beter bij de eminence grise die hij is geworden. Hij is de dertig jaar al ruim voorbij. Hij heeft vele klassiekers op zijn naam staan. Maar ook grappige niemendalletjes, komische gelegenheidsnummers en diepe levensmijmeringen. Je kunt de man niet genoeg prijzen.

Je veux de l’amour is zijn klassieker, iedereen kent het, elke artiest begrijpt het, het is subtiel maar ook sarcastisch, het is bombastisch, maar toch ook weer beschouwend. En het grappige vind ik dan weer dat hij het niet eens zelf geschreven heeft, hij heeft het vertaald en aangepast. Maar het is zo eigen geworden, dat we dat kleine detail even vergeten.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

85 – Billy Bragg – Waiting for the great leap forward

Tags

Billy Bragg, Gerbie's top 212, muziek, politiek

Nummer	85
Artiest	Billy Bragg
Titel	Waiting for the great leap forward
Jaar	1988
Wikipedia	Waiting for the great leap forward
Website	Billy Bragg
Tekst	Songteksten

Een veel groter contrast tussen twee opeenvolgende nummers is bijna niet te vinden in deze lijst. Na het pretpunknummer met slechts een woord als tekst, volgt deze week de ouderwetse, zelfs toen al, singer-songwriter met een politieke boodschap in zijn muziek.

Ook Bragg leerde ik kennen via de tweemetersessies van Jan Douwe Kroeske. Maar in de jaren negentig kwam ik geregeld in Engeland, Bragg was bezig een indrukwekkend oeuvre op te bouwen, ik volgde hem. Zijn teksten gingen ergens over, er was een boodschap, er lagen idealen aan ten grondslag.

Een van de weinige momenten waar ik daadwerkelijk spijt van heb in mijn leven, was toen ik tijdens een wandeling in Camden in 1991 een verkoper zag met illegale bootlegs, hele concerten op cassettebandjes. Er lagen er alleen van Bragg al tientallen. Mijn gezelschap die middag had er geen oog voor, ik had niet de cash en de besluitvaardigheid om snel wat aan te schaffen en het momentum was weg. Zoals Harrie Jekkers in zijn Klein Orkesttijd tussen de nummers door wat te vertellen had, zo waren ook de concerten van Bragg zo ongeveer half ‘spoken word’. Geen moment ging voorbij om de wereld te verbeteren, zijn manier was de muziek. En dankzij de aandacht die zijn muziek genereerde, kreeg hij de kans om zijn boodschap te verspreiden. Als gast in talkshows, als muzikant, bij protesten, als schrijver.

Multi-talent. En een sympathieke in die categorie. Natuurlijk gaat de titel van deze hit over de tijd van Mao, al is het eerder een referentiekader, dan een rechtstreekse verwijzing. Wanneer krijgen wij onze Great Leap?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

86 – Boegies – Meh

Tags

Boegies, Gerbie's top 212, Groningen, muziek

Nummer	86
Artiest	Boegies
Titel	Meh
Jaar	1986
Wikipedia	Boegies
Website	Poparchief Groningen
Tekst	Meh

Iconische anarchopoëzie. Klinkt zwaar. Maar tegelijkertijd wel kloppend. In het voorprogramma van de Kecks, mijn eerste echte concert, stond een bandje uit Groningen waar ik wel eens van gehoord had. Op de tv had ik ze gezien bij Jonge Helden, een mooi VPRO-programma uit die tijd. We waren op tijd in Deventer, meer dan dertig kilometer gefietst. Ik wilde vooraan staan, dat had ik me voorgenomen.

Het voorprogramma begint, ik zie een papiertje op de grond bij de microfoon van de zanger. Een stuk of dertig titels. Dit kon wel eens een lange avond worden. Na twee of drie nummer gebeurde er van alles achter me. Dit was geen dansen, geen bewegen, hier was een kolkende massa die tegen elkaar aan botste en alle kanten op sprong. Gerbie maakt kennis met pogo. Ik vond het vreemd, je ging toch naar een concert om naar muziek te luisteren?

Een half uur heb ik geprobeerd oogcontact te krijgen met de zanger, die zou dit toch ook wel maf vinden? Toen raakte hij de draad kwijt. “Het volgende nummer heet..” en toen viel het stil. Hij keek op de lijst voor hem, maar wist niet precies waar ze waren gebleven. “Ach, speel maar wat”, mompelde hij en de band deed exact dat. Een ruim uur was voorbij en de setlist was af. Piepke/Speedy bedankte ons en het hoofdprogramma kon beginnen met opbouwen.

Natuurlijk bleef ik meer fan van de Kecks dan van de Boegies, maar ik heb de band wel leren waarderen. Pretpunk uit Groningen, geweldig om naar te luisteren. Meerdere goede albums. Tig legendarische nummers. Maar natuurlijk was hun doorbraakhit de klassieker. De eerste keer na 126 nummers in deze lijst dat de tekst hierboven in het vakje past, dat er geen link nodig is.

Als de Boegies ons iets geleerd hebben is dat het niet altijd diep hoeft te gaan. Dat je lol moet hebben. Dat pretpunk een genre is. En Piepke staat nu drie keer in deze lijst, na Jammah Tammah en ADHD Spietmobiel.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

87 – Don Dixon – Praying mantis

Tags

Don Dixon, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	87
Artiest	Don Dixon
Titel	Praying mantis
Jaar	1982
Wikipedia	Don Dixon
Website	AllMusic
Tekst	LyricsMode

Don Dixon heeft nooit een hit gehad. Toch werd hij gewaardeerd door medemuzikanten. Zijn eigen muziek mag dan wel minder populair zijn, als producer had hij genoeg werk.

Zijn eerste LP, met de lange titel ‘Most of the girls like to dance but only some of the boys like to’ staat nog steeds achter me in de kast, het is een verzameling demo’s. Kwam uit in 1985, het openingsnummer werd drie jaar daarvoor al opgenomen. Een nummer over een dier dat we in Nederland niet kennen; de bidsprinkhaan. Bijzonder dier. Na het paren eet het vrouwtje het mannetje op.

Dixon voelde zich als dat dier, toen hij haar tegenkwam. Tenminste, dat doet dit nummer ons geloven. Op zijn LP staan meer leuke nummers, maar geen enkele haalde de radio. Dit nummer meestal ook niet, maar gelukkig op dinsdagmiddag nog wel. Categorie one hit wonder of vergeten pareltjes.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

88 – Green on Red – Little things in life

Tags

Gerbie's top 212, Green on Red, muziek

Nummer	88
Artiest	Green on Red
Titel	Little things in life
Jaar	1991
Wikipedia	Green on Red
Website	Green on Red
Tekst	Genius

Nieuw album, dus mag je op promotour. En dan zit je dus bij Jan Douwe Kroeske in de studio en speel je akoestisch drie nummers van Scapegoats. En wat klinkt dat geweldig. De jaren ervoor werd mijn smaak steeds extremer. Moeilijke muziek, doorgeleerde muzikanten. Maar nu hoorde ik een simpel deuntje met een simpele tekst en de boodschap kwam aan.

Hoe kun je het leven leven, de wereld veranderen, als je niet eerst de kleine dingen kunt waarderen? En dus is het ook een prachtig liefdeslied. Want pas toen hij haar ontmoette, zag hij in dat hij de kleine dingen negeerde.

Dus geloof Dan Stuart wanneer hij je verteld over het geluid van een lachend kind. Of hoe de kleur van een schemering er uit ziet. En een hele mooie: de reflectie van mijn lach in jouw ogen. Ik ben overtuigd. Geniet van de kleine dingen in het leven!

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.