58 – André Manuel – Junkie

Tags

Andre Manuel, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	58
Artiest	André Manuel
Titel	Junkie
Jaar	1998
Wikipedia	André Manuel
Website	Maneman
Tekst	Muzikum

Het zal toch genetisch zijn. Een junkie van de taal, verslaafd aan het woord. Natuurlijk herken ik dat. Leeswoede gecombineerd met schrijfvreugde. Alleen heeft Andre er zijn werk van gemaakt. Terecht, het zou zonde zijn dat talent verloren te laten gaan. Al zou hij problemen krijgen wanneer we, zoals vroeger, een beroep verplicht in het paspoort noteerden. Schrijver, zanger, cabaretier, muzikant, columnist. Wat is hij niet?

De junkie spuit inkt in het bloed, taal is zijn verslaving. En dus schrijft hij daar een nummer over. Solo, tussen twee bands in. In deze lijst een voordeel, de bands volgen nog. Hij coverde het nummer ook nog met Roos Reebergen samen als Tjing tjing. Ik gok dat zij het graag wilde, hij geeft weinig uit handen in die versie.

Manuel is een uniek talent, verbindt tekst en muziek op geweldige wijze, maakt er een eenheid van. Vaak zie je dat bands slechts een van de twee echt beheersen. Geweldige muziek met matige teksten, schitterende teksten met een simpel melodietje. In zijn geval is de samensmelting een toegevoegde waarde. En terecht, verslaafd aan het woord.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Advertenties

59 – Bap – Kristallnaach

Tags

Bap, Duitsland, Gerbie's top 212, geschiedenis, Kristalnacht, muziek, Tweede Wereldoorlog

Nummer	59
Artiest	Bap
Titel	Kristalnaach
Jaar	1982
Wikipedia	Kristallnaach
Website	Bap
Tekst	Songtexte

Met mijn twaalf jaar wist ik niet beter dan dat alle Duitsers moffen waren, las ik graag boeken over de Tweede Wereldoorlog en beschouwde ik 1974 (een wedstrijd die ik niet eens mocht zien) als het vervolg van ’40-’45. Kortom, erg open stond ik niet voor een band van net over de grens.

Toch raakte de band de juiste snaar. Die neue Deutsche Welle was nog niet begonnen, maar Bap scoorde een hitje met Kristallnaach. Ik sprak eigenlijk geen Duits, verstond een beetje omdat ik op zaterdag het Duitse voetbal keek met mijn vader. Het Keulse dialect al helemaal niet. Daarbij kende ik wel wat feitjes over die verschrikkelijke oorlog, maar de nuance ging op dat moment nog compleet langs me heen.

Toch moet ik het begrepen hebben. Ik moet beseft hebben dat dit goede Duitsers waren. Dat er überhaupt goede Duitsers bestonden. Dat die Kristalnacht, waar we in Nederland nauwelijks iets van meegekregen hadden, jaren voordat de oorlog voor ons begon, een wezenlijk moment in de geschiedenis was. Een omslagpunt, de tijd waarin velen beseften dat het niet ‘allemaal wel los liep’. Dat uitsluiten slechts het begin was. Dat verschil maken tussen groepen mensen wezenlijk fout was.

Bijna veertig jaar later lijkt dit lied, over een gebeurtenis van meer dan tachtig jaar geleden, actueler dan ooit. Populisten slaan in heel Europa om zich heen. Zijn wij nu in 1932 of in 1937? Wanneer werd uitsluiting weer politiek mogelijk? Waarom zou nu niet meer hetzelfde kunnen gebeuren als destijds?

De tekst aan het eind komt nog steeds hard aan:

Wo man Hymnen auf dem Kamm sogar bläst,
in barbarischer Gier nach Profit,
“Hosianna” und “Kreuzigt ihn!” ruft,
wenn man irgendeinen Vorteil darin sieht,
ist täglich Kristallnacht

Het is nog steeds dagelijks Kristalnacht…

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

60 – Tindersticks – Tiny tears

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Tindersticks

Nummer	60
Artiest	Tindersticks
Titel	Tiny tears
Jaar	1995
Wikipedia	Tindersticks (1995 album)
Website	Tindersticks
Tekst	Genius

Wanneer je tegenwoordig bij Bol of Amazon iets aanklikt, krijg je meteen een advies in de categorie ‘als u deze leuk vindt, denk dan ook aan deze’. Een paar jaar geleden kreeg ik de analoge versie bij een boekhandel in de VS, meteen een advies voor iets anders bij de kassa.

Twee decennia geleden was online nog marginaal en moest je dus afgaan op je muziekverkoper. Daar zijn er nog maar weinig van. Johan van Popeye in Hengelo wordt niet voor niets door velen geprezen, hij leert je smaak kennen als je er vaker komt. Mijn muziekadviseurs eind jaren negentig waren twee jochies die het branden van CD’s al vroeg onder de knie hadden. Ik bestelde titels en zij leverden. Na een tijdje kenden ze mijn smaak en kwamen, als vervolg op Tom Waits en Nick Cave met de Tindersticks aanzetten. Nooit van gehoord, maar goed, laat maar komen.

Geen seconde spijt. Een brombeer, Stuart Staples, begeleidt door prachtig sfeervolle muziek. Ik snap dat velen het depressieve muziek noemen, maar durf dat te accepteren en luister dan eens. Wat is er mis mee om soms even wat depri-muziek te luisteren? Of waarom zou je een slechte dag niet vergezeld laten gaan van bijpassende sfeervolle muziek.

Ondertussen heb ik de band live (14 november 2012) gezien, staan er meerdere CD’s in de kast en zijn er kwartalen dat ik niets beluister. Maar zo nu en dan even een CD opzetten en dan elke keer weer positief verrast worden door geweldige muziek, daar is niets mis mee. Laat die Tiny Tears maar komen!

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

61 – Urban Dance Squad – Deeper shade of soul

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Urban Dance Squad

Nummer	61
Artiest	Urban Dance Squad
Titel	Deeper shade of soul
Jaar	1990
Wikipedia	Deeper shade of soul
Website	Facebook
Tekst	Genius

Begin jaren negentig, Peter had kaarten geregeld, we konden naar het eerste concert van de band na hun terugkeer vanuit de Verenigde Staten, dan ook nog eens in hun thuisstad Utrecht. We pakten natuurlijk een terrasje en hoorden een mooi verhaal. De dag ervoor waren er een aantal Amerikanen geweest in de stad die in gesprek raakten met een aantal Utrechters over muziek. Ze wisselden bands uit die ze kenden. Bij de Urban Dance Squad ontstond een discussie. De Amerikanen wisten zeker dat ze die band in het clubcircuit gezien hadden, een Amerikaanse band dus. De Utrechters hielpen de gasten uit hun droom.

Of het echt gebeurd is, is niet belangrijk. Het zou waar kunnen zijn. De band had inderdaad opgetreden in de VS, hun eerste single, in Nederland slechts een bescheiden culthit, net buiten de hitparade, haalde de Billboard top 20. Het cliché ‘Onnederlands goed’ werd regelmatig van stal gehaald.

De band was ook echt goed. Ze speelden die avond Tivoli plat, we waren getuige van een legendarisch concert, want de band hield het geen jaren vol, dat zat er al snel aan te komen. Ze maakten een paar prachtige albums, waren vooral live erg goed en schreven geschiedenis.

Dat roem in Nederland en lof in de Verenigde Staten niet automatisch betekenen dat je binnenloopt, zag ik een paar jaar later. Rude Boy, toch een muzikale held, bleek in hetzelfde pand in Amsterdam te wonen als mijn zusje. Een klein kamertje voor weinig, waar je zo snel mogelijk weg wil als je de kans hebt. Maar goed, wie wil er een groot huis, wanneer je enkele prachtige albums voor de eeuwigheid hebt afgeleverd?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

62 – Marillion – Kayleigh

Tags

Fish, Gerbie's top 212, Marillion, muziek

Nummer	62
Artiest	Marillion
Titel	Kayleigh
Jaar	1985
Wikipedia	Kayleigh
Website	Marillion
Tekst	genius

Naast de muziek in de hitparades bleek er een heel spectrum aan andere muziek te bestaan. Sterker nog, de hits waren de uitzondering, vaak niet de positieve. Symphonic rock heette het genre dat ik midden jaren tachtig ontdekte, tegenwoordig heet Progressive rock. De bekendste band was Marillion. Zij scoorden namelijk een wereldhit met Kayleigh. Dat terwijl ze eigenlijk een albumband waren. Nummers die in elkaar overliepen, thema dat terugkwam, sfeer dat op de hele plaat klopte.

Vaak draaide ik de bandjes met Fugazi, Script for a Jesters Tear en natuurlijk Misplaced Childhood. Albums die veel indrukwekkender waren dan de singles, die bands blijkbaar nodig hadden om aandacht te trekken, om überhaupt op de radio te komen.

De laatste jaren zie ik in de klassen voor me regelmatig een Kayleigh. Of Kaylee, afhankelijk van de ouders. Vaak vraag ik me af of dit nummer een inspiratiebron was, zoals het aan de andere kant van de Noordzee voor velen was, de statistieken bewijzen het.

Een paar jaar na hun grootste hit vertrok zanger Fish, de band vond een nieuwe zanger. Het eerste album van Fish stond op een bandje met het eerste album zonder Fish. Kant B draaide ik bijna nooit, ik haakte af. Kayleigh is een prachtig klassiek popnummer, maar eigenlijk niet heel representatief voor het oeuvre.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

63 – The Damned – In dulce decorum

Tags

Gerbie's top 212, muziek, The Damned

Nummer	63
Artiest	The Damned
Titel	In dulce decorum
Jaar	1987
Wikipedia	In Dulce Decorum
Website	Official Damned
Tekst	Genius

Het bekendste nummer van een punkband is geen punknummer. Ergens klopt er iets niet. Een nummer uit een soundtrack van een serie die ik niet keek. Klopt ook niet. Twee jaar latijn was niet eens genoeg om de titel fatsoenlijk te vertalen. Waarom dan toch dit lied?

Geen idee, maar het blijft zo heerlijk in je hoofd hangen. Het gitaarrifje is geweldig. De sfeer die de muziek teweeg brengt is mooi. Het verhaal over het gedicht uit de eerste wereldoorlog is memorabel. Ik denk zelfs dat het een anti-oorlogslied genoemd zou kunnen worden. Maar daar was ik in 1987 nog niet echt mee bezig. Misschien in mijn onderbewustzijn?

Goede band, goed nummer. Is dat genoeg motivatie?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

64 – Red Hot Chili Peppers – Under the bridge

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Red Hot Chili Peppers

Nummer	64
Artiest	Red Hot Chili Peppers
Titel	Under the bridge
Jaar	1992
Wikipedia	Under the bridge
Website	Red Hot Chili Peppers
Tekst	Lyrics Freak

Net als vele anderen in Nederland ging ik om toen ik de akoestische versie hoorde. Op de Amsterdamse grachten opgenomen was het beeld prachtig. Een gitaar, de zanger en dan zo nu en dan bukken voor een brug, het was voor de eeuwigheid.

Al jaren waren de Peppers een interessante band. Hun excentrieke interviews zorgden er voor dat ze publiciteit kregen, hun sokkenact nog meer. Maar juist hun muziek was boeiend. Het combineren van verschillende genres, de dynamische optredens, de energie die ze in hun muziek stopten, cross-over was het helemaal.

Een aantal keren zag ik ze op festivals, in die tijd waren ze daarvoor de ideale band. Het publiek zag een band die alles gaf, die hard speelde zonder pokkeherrie te produceren, die humor in een concert konden verwerken.

Under the Bridge komt van Blood Sugar Sex Magik, een album waar een beetje gebroken werd met de experimentele fase van daarvoor. Het leek even of ze het zat waren dat ze wel complimenten kregen, maar dat andere bands er van door gingen met de stadions, de gouden platen, de hits, de miljoenen, de roem. Het leek wel popmuziek, dat was een scheldwoord toen.

Het bleek een pad op weg naar populariteit, de uitverkochte stadions. En Under the Bridge werd een landmark van de jaren negentig. Een nummer dat bij elk kampvuur klonk, een nummer dat gecoverd werd. Maar nooit zo mooi als in Amsterdam.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

65 – Sisters of Mercy – This corrosion

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Sisters of Mercy

Nummer	65
Artiest	Sisters of Mercy
Titel	This corrosion
Jaar	1987
Wikipedia	This Corrosion
Website	Sisters of Mercy
Tekst	Genius

Een paar jaar geleden kwam dit nummer ineens weer in mijn geheugen terug. De cover van Lambchop was geweldig, zoals veel van die band. En zoals vaak realiseer je pas door de cover hoe goed het origineel is.

Denk ik terug aan eind jaren tachtig, dan weet ik zeker dat ik geen fan was van The Sisters of Mercy. Een aantal nummers vond ik dan weer wel goed. Erg goed zelfs. Blijkbaar had ik de leeftijd waarop ik muziek echt moest ontdekken. De gebruikelijke cyclus van eerst luisteren, dan muziek gaan waarderen, pas dan een eigen smaak ontwikkelen, die natuurlijk begint met leuk vinden wat op dat moment alternatief was, wat je leuk hoorde te vinden, waarna de fase komt waarin je van alles luistert om te zien of er meer is. Het bombastische Gothic was zeker niet mijn genre. Maar dat betekent niet dat je automatisch alle muziek uit dat genre afkeurt. En zo kwam het dus dat ik naast The Cult, The Cure ook wel wat andere bands een kans gaf, zoals The Mission en The Sisters of Mercy.

En dat het drie decennia later nog steeds leuk is om naar te luisteren, mee te zingen zelfs, geeft aan dat het beter was dan dat ik toen doorhad.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

66 – R.E.M. – The one I love

Tags

Gerbie's top 212, muziek, R.E.M.

Nummer	66
Artiest	R.E.M.
Titel	The one I love
Jaar	1987
Wikipedia	The one I love
Website	R.E.M. HQ
Tekst	AZ Lyrics

Als de lijst om artiesten zou draaien, dan zou de band een stuk hoger staan. R.E.M. is een band met een geweldig oeuvre, maar het heeft meer geweldige albums, dan losse nummers gemaakt. Of vele goede nummers, ligt er aan hoe je er naar kijkt. Het was ook best lastig om het meest geschikte nummer te vinden.

De band groeide met mij mee, als tiener. Bij Fables of the reconstruction ben ik aangehaakt. Document was geweldig, The one I love komt van die plaat. Hun beste plaat volgde: Green, al volgde het grote publiek pas bij Out of time en Automatic for the people. Hun hits zijn ook uit die tijd.

Het gevoel dat ik had vlak voordat de band opkwam tijdens Pinkpop 1989 kan ik nog oproepen. Ik had U2, Pink Floyd en vele Nederlandse muziekhelden al gezien, dit zou mijn eerste keer R.E.M. worden. Op de plek waar ik stond, volgens mij was ik al mijn vrienden kwijt tegen die tijd, was het geluid slecht. Zeg maar beroerd. De zang van Stipe kwam niet over de muziek heen, ik ben er nog van overtuigd dat het compliment van mijn buurman (‘ze kunnen jou daar beter neerzetten’) niet sarcastisch bedoeld was, ondanks mijn beperkte zangkwaliteiten. Een week later zat ik op dinsdagavond aan de radio gekluisterd, met een vers cassettebandje, we kregen een uur, bijna de hele set, te horen bij Jan Douwe Kroeske. Het klonk geweldig, het bandje heb ik heel vaak gedraaid. Vergeten was dat het niet zo goed klonk vlak bij het podium.

In 2000 reed ik op weg naar Atlanta een stukje om, om Athens, Georgia te bezoeken. De stad waar R.E.M. vandaan kwam. Ik reed in een huurauto de muziektour. De temperatuur en de ijzel nodigden niet uit om de tour te wandelen.

Michael Stipe is een van de grootheden van de moderne popmuziek, zijn band verdient veel lof. En het gekozen lied is geen liefdeslied, al zullen velen dat wel zo interpreteren.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

67 – Manu Chao – La vida tombola

Tags

Diego Maradona, Gerbie's top 212, Manu Chao, muziek, voetbal, voetballied

Nummer	67
Artiest	Manu Chao
Titel	La vida tombola
Jaar	2007
Wikipedia	La Radiolina
Website	Manu Chao
Tekst	Metro Lyrics

Het moeilijke met de liedjes van Manu Chao is, dat ze allemaal door elkaar lopen. De beste setting om ze te beluisteren is namelijk live. Maar tijdens die concerten komen flarden van vele liedjes op andere plekken weer terug. En dan zitten er ook nog regelmatig stukken Mano Negra tussen. Dus terwijl Manu een geweldig liedjesschrijver is, maakt hij van zijn optredens een prachtig spektakel, waarbij je graag meedoet, waar je weggaat nadat je drie lange medleys van geweldige muziek hebt staan meebrullen.

Toch viel de keuze eigenlijk vrij eenvoudig, dankzij de documentaire van Emir Kusturica over Diego Maradona. Jaren geleden schreef ik er al over (klik). Het simpele beeld van de Spaans-Franse zanger met zijn gitaartje in de straat, in een buitenwijk van Buenos Aires, met de grote man als publiek, geven me nog elke keer kippenvel. Maradona houdt zijn zonnebril op, maar kan niet verbergen dat hij geëmotioneerd raakt. Het is ook logisch, de tekst is niet alleen een ode aan de beste voetballer ter wereld ooit, het is een rechtvaardiging van diens keuzes. Keuzes die vaak bekritiseerd werden. Maar kritiek geven is niet moeilijk, achteraf weet iedereen wat er zou hebben moeten gebeuren. Maar wat zou je zelf doen? Manu geeft het antwoord. “Si yo fuera Maradona, vivaria como el”. Als ik Maradona was geweest, dan had ik net als hem geleefd. Maar ja, wij zijn hem niet, hij moet het doen met zijn leven, met alle voor- en nadelen. La vida es una tombola, het leven is een loterij, het komt zoals het komt.

Prachtige muziek, geweldige tekst, mooie levenslessen, schitterende ode. En Manu laat ook nog even zien dat een voetballied niet een simpel deuntje met een dreun hoeft te zijn, dat niet elk voetballied een flinterdunne tekst nodig heeft. Held.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

68 – Bruce Springsteen – Born to run

Tags

Bruce Springsteen, Gerbie's top 212, muziek, Peter, Pinkpop 2009

Nummer	68
Artiest	Bruce Springsteen
Titel	Born to run
Jaar	1975
Wikipedia	Born to run
Website	Bruce Springsteen
Tekst	Genius

De zaterdag voor Pinksteren, een rustige ochtend, het is mooi weer. Peter komt aan. “Heb je vanavond al wat te doen?”, “Nee?, mooi, komen je straks ophalen, je gaat mee naar Bruce Springsteen. Die speelt vanavond op Pinkpop.” En weg was Peter.

Paar uur later zit ik met Hans en Peter in de auto, op weg naar Limburg. Willem komt rechtstreeks vanuit Amsterdam. Nu zat ik niet per se op Springsteen te wachten. Ik ben geen fan. Heb wel wat elpees en wat bandjes, maar heb niet veel met de goede man. Hij heeft een aantal mooie nummers geschreven, maar zijn grote doorbraak in Nederland, het kwartaal waarin Dancing in the Dark, Born in the USA en I’m on fire kort achter elkaar allemaal de hitlijsten bestormden. Niet mijn muziek.

De broertjes Jebbink denken daar anders over. Zij zijn grote fans, vooral van zijn concerten. Vandaag is een bijzondere dag, Pinkpop heeft een grote headliner binnengehaald. Maar, het voelt niet als Pinkpop. Ik ben er een aantal keer geweest, dit is anders. The Killers doen het voorprogramma. Op een festival heet dat niet zo, maar vandaag is het wel zo. De spanning wordt groter tijdens het wachten op The Boss. Zodra het begint zie ik het publiek veranderen. Deze man wordt aanbeden door tienduizenden om me heen. Ik voel me een buitenstaander. De Islamiet op de EO-landdag. De Ajacied in de Kuip. De vleeseter in het vegetarisch restaurant. Maar ik zie wat muziek kan doen met mensen. Ik geniet van het spektakel. Niet mijn muziek, maar zeker niet verkeerd om naar te luisteren. Het laatste nummer voor de toegift is Born to run. Het klinkt geweldig, iedereen gaat uit zijn dak.

Op de terugweg zetten we Willem er bij een station uit, in alle rust keren we terug naar Twente. Ik heb een bijzonder concert mogen bijwonen. Drie jaar later is Springsteen terug op Pinkpop. Peter is dan al bijna twee jaar niet meer onder ons. De tekst in de advertentie van zijn vrienden was een stukje uit dit nummer. Het nummer heeft veel meer lading gekregen. En dus zie ik die advertentie automatisch voor me, als ik dit nummer hoor. Tramps like us, baby we were born to run!

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

69 – Nena – Nur geträumt

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Nena

Nummer	69
Artiest	Nena
Titel	Nur geträumt
Jaar	1982
Wikipedia	Nur geträumt
Website	Nena
Tekst	Nena.de

Hitlijsten vond ik interessant toen ik een jaar of zeven, acht was. Een jaar later ontdekte ik dat ik elke week een gratis papiertje kon ophalen bij de platenzaak. Ik ging naar meerdere zaken en bouwde een hele collectie op. Ik schreef in schriftjes de lijsten op die ik niet kon ophalen. Maar dan nog is Nederland klein. En als je dicht bij de grens woont, kun je ook eens luisteren wat aan de andere kant van die grens populair is.

Dus had ik ontdekt dat ik, ik geloof op woensdagavond, op WDR4 een Duitse hitparade kon beluisteren. Daar stond veel in wat ik al kende, maar ook Duitse artiesten die in Nederland niet echt bekend waren. Terecht overigens meestal. Tot ik op een avond een liedje hoorde van een zangeres dat leuk klonk. En via een Duits blad (internet bestond niet, je informatie stond in tijdschriften als Popparade of Hitkrant) dat ik kocht ontdekte ik dat die zangeres een hele band had. Nena. De bijnaam die ze had gekregen op vakantie in Spanje, als klein meisje en sindsdien was blijven hangen.

In Nederland wilde het niet echt vlotten, de plaat was niet te verkrijgen. De single flopte in Nederland. De opvolger werd een wereldhit. Iedereen kende het nummer over de 99 ballonnetjes. Ook in het Engels verkrijgbaar. En iedereen vond Nena leuk.

Lastig, als puber. Vond ik haar leuk of alleen haar muziek? Wilde ik mijn ontdekking blijven claimen, zoals zo belangrijk is op die leeftijd? Kon je iemand die een commerciële wereldhit scoorde nog wel serieus nemen? Gelukkig was de LP goed. Ook de opvolger schafte ik zonder probleem aan. De derde werd al cult. De hits bleven uit, Nena werd een eendagsvlieg.

Toch heeft ze het nog redelijk uitgehouden. Een plaat met kinderliedjes, een plaat met remixes, een duet met Kim Wilde, over mevrouw Kerner hoeven we ons geen zorgen te maken. Voor mij blijft het eerste hitje, in Nederland na de grote hit opnieuw uitgebracht, het mooiste nummer. Kan door het verhaal komen, durf ik niet te ontkennen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

70 – Mano Negra – Mala vida

Tags

Gerbie's top 212, Mano Negra, Manu Chao, muziek

Nummer	70
Artiest	Mano Negra
Titel	Mala Vida
Jaar	1988
Wikipedia	Mala Vida
Website	Facebook
Tekst	Genius

Je gaat mee, volgende week. We slapen in Groningen. Het was een mededeling. Ik kende de band niet, maar een avondje naar een andere stad is altijd goed. Concert meepikken, ook leuk. King Kong Five kwam op de radio voorbij, ik was nog niet overtuigd.

Het duurde geen tien minuten. Kleine zaal Oosterpoort, bijna iedereen zat te wachten en luisterde naar dat Franse bandje dat het podium op kwam. Het was overdonderend. Zonder uitzondering ging het hele publiek binnen een paar minuten om. Voor de voorste banken ontstond een moshpit, toen we dat woord nog niet eens gebruikten. De eerste stagediver die ik ooit zag, klom daar op het podium, sprong er ook weer af. Wat een geweldige band!

Een jaar later zag ik ze op Pinkpop, ook daar, vroeg in de ochtend, waren er weinig die stil konden blijven staan. Dit was een festival openen, geen rustig luistermuziekje, maar volle vaart vooruit. Mano Negra is zonder twijfel een van de beste bands als het op optreden aankwam. Hun platen waren leuk, maar je moest ze gewoon live zien.

Mala Vida was de tweede single van Patchanka, het doorbraakalbum. Al voordat Mano Negra bestond, speelde Hot Pants het nummer, de vorige band van Manu Chao. En nog lang nadat de band uit elkaar is gegaan, staat het nog op het repertoire van Manu, nu hij solo speelt. Het nummer leeft, de blazers kunnen voluit meedoen, het is het kenmerkende geluid van de band die allerlei stijlen, culturen en talen door elkaar mengt.

De vijf gulden die het concertkaartje destijds kostte is waarschijnlijk een van de beste investeringen van mijn leven geweest.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

71 – Nick Cave and the Bad Seeds – The Mercy Seat

Tags

Bad Seeds, Gerbie's top 212, muziek, Nick Cave

Nummer	71
Artiest	Nick Cave and the Bad Seeds
Titel	The Mercy Seat
Jaar	1988
Wikipedia	The Mercy Seat
Website	Nick Cave
Tekst	Mojim

Nick Cave zal volgens mij nooit een artiest voor het grote publiek worden, maar zijn fans zijn trouw, zijn oeuvre is indrukwekkend, hij wordt hogelijk gewaardeerd door medeartiesten en hij is gecoverd door Johnny Cash, zoals hij zelf al eens trots zei in een interview. Cave is niet de muzikant voor de arbeidsvitaminen, voor het meezingdeuntje, voor de achtergrond tijdens het koken, douchen of het lezen van de krant. Cave maakt muziek met een boodschap, zijn teksten zijn weldoordacht, zijn muziek heeft structuur, inhoud, een gedachte.

Hij stond al op 118 in deze lijst, maar omdat dat een duet was, mocht hij ook zelf nog een keer in de lijst. Genoeg mooie nummers, maar geen enkele twijfel over het hoogtepunt in zijn genre. Cash coverde dit nummer niet toevallig.

Een rustig akoestisch nummer of een bombastische pophymne, The Mercy Seat kan het allebei zijn. Het mooiste is de uitvoering waar beide uitersten elkaar ontmoeten. Staat het al in de top 2000?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

72 – Joe Jackson – Real men

Tags

Gerbie's top 212, Joe Jackson, muziek

Nummer	72
Artiest	Joe Jackson
Titel	Real men
Jaar	1982
Wikipedia	Real men
Website	Joe Jackson
Tekst	Songteksten

Het is bijna niet mogelijk om in deze lijst iemand te vinden die veelzijdiger is dan Joe Jackson. Ik weet nog zeker dat ik dit nummer waardeerde in 1982, al was ik veel te jong om het te begrijpen. Maar ik weet ook dat ik pas in de loop der tijd begreep hoe goed Jackson was, en nog steeds is. Angry young man, eind jaren zeventig, bleek hij in de jaren tachtig veel muzikaler te zijn dan men mocht vermoeden op basis van zijn eerste albums, de rockband met Jackson als zanger.

Night and Day bleek een pareltje, met vele prachtige nummers, waar Real men nog eens bovenuit stak. Maar klassieke albums volgden, jazz bleek geen enkel probleem, filmmuziek, samenwerkingen met voor mij onbekende grootheden uit andere muziekstijlen, Jackson bouwde een oeuvre waar je u tegen zegt, met een hoofdletter U eigenlijk.

Real men is het beste nummer. Niet alleen om de muziek, maar ook om de boodschap. Want waar in 2019 nog velen worstelen met medemensen die anders denken over liefde, vroeg Jackson zich in 1982 al af wanneer je nou een echte man bent. Wat zijn de criteria, wie bepaalt het? Denk eens goed na. Als alle boodschappen met dergelijk goede muziek kwamen, zag de wereld er ongetwijfeld een stuk mooier uit.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

73 – Sting – Bring on the night

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Sting

Nummer	73
Artiest	Sting
Titel	Bring on the night
Jaar	1979
Wikipedia	Bring on the night
Website	Sting
Tekst	Sting

Natuurlijk begon het met de Police. Een van de eerste elpees die ik kocht als jochie. Maar echt fanatiek was ik niet. Totdat we naar Werchter gingen, na ons eindexamen. Met negen, vier tentjes mee, in de trein. Na Leuven met de bus verder, tent ergens in een weiland opzetten en met z’n allen naar het festivalterrein. Een dag met veel goede bands en Sting, net na zijn eerste soloalbum, als headliner.

Het regende die dag. Bij de ingang raakten we elkaar kwijt. Het was een rampzalige dag. Schuilen aan de zijkant van het terrein, luisteren naar Bryan Adams, een beroerde dag. We bleven met zijn tweeën over. Want wij wilden Sting zien. Tijdens het optreden van de verguisde Canadees vermaakten we ons met het jennen van zijn fans, vragen wie dat bandje eigenlijk was. En we werkten ons naar voren.

Toen Sting eindelijk het podium betrad, stonden we geweldig midden voor het podium. En onze held had afscheid genomen van zijn rockbandje, hij had echte musici om zich heen verzameld. Kenny Kirkland, Branford Marsalis, Omar Hakim. En hij overdonderde ons compleet. Nummers van ‘Dream of the Blue Turtles’, zijn solodebuut. Een enkel Police-nummer, maar dan in een ander arrangement. Het meeste indruk maakten de jazzmusici die ook voor een groot publiek konden uitblinken, die niet alleen hoefden te improviseren, maar ook gezamenlijk een prachtig orkest vormden. Soli die eindeloos duurden, maar geen seconde verveelden, de show kon wat mij betreft niet lang genoeg duren.

De waardeloze dag was vergeten, zelfs alles wat er daarna nog mis ging. Ik had Sting gezien, en Sting op zijn best. Een paar jaar later zagen we hem weer, met een groot deel van dezelfde groep, in Den Haag. Leuk, maar het haalde bij lange na niet het niveau van die eerste tour. Het live dubbelalbum van die Tour is nog altijd een pareltje in mijn collectie. Daarom kies ik ook het titelnummer van dat album. Omdat het niet het bekendste Police-nummer is, maar wel een van de hoogtepunten van een schitterende verzameling artiesten die een tour samen deden. En ik was er bij.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

74 – Crowded House – Don’t dream it’s over

Tags

Crowded House, Gerbie's top 212, muziek, Neil Finn

Nummer	74
Artiest	Crowded House
Titel	Don’t dream it’s over
Jaar	1986
Wikipedia	Don’t dream it’s over
Website	Crowded House
Tekst	Crowded House

In de jaren tachtig, toen postpunk en new wave het steeds vaker moesten afleggen tegen synthesizerbandjes, was daar ineens dat bandje uit Nieuw Zeeland. Een bandje dat geen herrie maakte, waar de melodie nog belangrijk was, waar het gewoonte was om nog gewoon een leuk liedje te maken.

Don’t dream it’s over was hun grootste hit, ook prachtig akoestisch te zingen, wat de band ook deed in vele radio-optredens her en der ter wereld. Het werd hun doorbraak.

Lang heb ik getwijfeld tussen deze en Into temptation, het beste nummer dat de Beatles nooit schreven. Ook prachtig, maar het had minder impact dan Don’t dream it’s over. Al is dat voor mij eigenlijk geen criterium.

Neil Finn wordt terecht gezien als een van de beste singer-songwriters van zijn tijd.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

75 – The Pogues – And the band played Waltzing Matilda

Tags

Australië, Eerste wereldoorlog, Gerbie's top 212, muziek, The Pogues, Turkije

Nummer	75
Artiest	The Pogues
Titel	And the band played Waltzing Matilda
Jaar	1985
Wikipedia	And the band played Waltzing Matilda
Website	Pogues
Tekst	LyricsFreak

Toch weer een cover. Het origineel ken ik niet eens. De versie van The Pogues is schitterend. Een Australisch nummer, dat is meteen duidelijk als je de tekst beluisterd. En waar vele Pogues nummers het moeten hebben van de energie, van de melodie, is het overduidelijk dat de tekst in dit geval bepalend is.

En het is ook best vreemd dat je als soldaat uit Australië (of Nieuw Zeeland) maanden op een boot gaat zitten om in Europa, waar je nog nooit geweest bent, mee te vechten in een oorlog die jou eigenlijk niet aangaat. Niet alleen dat, nadat je je maten hebt zien omkomen en je zelf met mazzel overleefde, kom je kreupel terug in je eigen land en wordt je met de nek aangekeken. Hoe hard kan het leven zijn?

The Pogues hebben vele mooie nummers gemaakt. Dat hadden er nog veel meer kunnen zien, als Shane McGowan niet de ambitie had gehad om Keith Richards van de toppositie van de Death List te verdrijven. Toch kies ik voor dit anti-oorloglied, soms is muziek een mooie manier om een boodschap over te brengen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.