67 – Manu Chao – La vida tombola

Tags

Diego Maradona, Gerbie's top 212, Manu Chao, muziek, voetbal, voetballied

Nummer	67
Artiest	Manu Chao
Titel	La vida tombola
Jaar	2007
Wikipedia	La Radiolina
Website	Manu Chao
Tekst	Metro Lyrics

Het moeilijke met de liedjes van Manu Chao is, dat ze allemaal door elkaar lopen. De beste setting om ze te beluisteren is namelijk live. Maar tijdens die concerten komen flarden van vele liedjes op andere plekken weer terug. En dan zitten er ook nog regelmatig stukken Mano Negra tussen. Dus terwijl Manu een geweldig liedjesschrijver is, maakt hij van zijn optredens een prachtig spektakel, waarbij je graag meedoet, waar je weggaat nadat je drie lange medleys van geweldige muziek hebt staan meebrullen.

Toch viel de keuze eigenlijk vrij eenvoudig, dankzij de documentaire van Emir Kusturica over Diego Maradona. Jaren geleden schreef ik er al over (klik). Het simpele beeld van de Spaans-Franse zanger met zijn gitaartje in de straat, in een buitenwijk van Buenos Aires, met de grote man als publiek, geven me nog elke keer kippenvel. Maradona houdt zijn zonnebril op, maar kan niet verbergen dat hij geëmotioneerd raakt. Het is ook logisch, de tekst is niet alleen een ode aan de beste voetballer ter wereld ooit, het is een rechtvaardiging van diens keuzes. Keuzes die vaak bekritiseerd werden. Maar kritiek geven is niet moeilijk, achteraf weet iedereen wat er zou hebben moeten gebeuren. Maar wat zou je zelf doen? Manu geeft het antwoord. “Si yo fuera Maradona, vivaria como el”. Als ik Maradona was geweest, dan had ik net als hem geleefd. Maar ja, wij zijn hem niet, hij moet het doen met zijn leven, met alle voor- en nadelen. La vida es una tombola, het leven is een loterij, het komt zoals het komt.

Prachtige muziek, geweldige tekst, mooie levenslessen, schitterende ode. En Manu laat ook nog even zien dat een voetballied niet een simpel deuntje met een dreun hoeft te zijn, dat niet elk voetballied een flinterdunne tekst nodig heeft. Held.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Advertenties

68 – Bruce Springsteen – Born to run

Tags

Bruce Springsteen, Gerbie's top 212, muziek, Peter, Pinkpop 2009

Nummer	68
Artiest	Bruce Springsteen
Titel	Born to run
Jaar	1975
Wikipedia	Born to run
Website	Bruce Springsteen
Tekst	Genius

De zaterdag voor Pinksteren, een rustige ochtend, het is mooi weer. Peter komt aan. “Heb je vanavond al wat te doen?”, “Nee?, mooi, komen je straks ophalen, je gaat mee naar Bruce Springsteen. Die speelt vanavond op Pinkpop.” En weg was Peter.

Paar uur later zit ik met Hans en Peter in de auto, op weg naar Limburg. Willem komt rechtstreeks vanuit Amsterdam. Nu zat ik niet per se op Springsteen te wachten. Ik ben geen fan. Heb wel wat elpees en wat bandjes, maar heb niet veel met de goede man. Hij heeft een aantal mooie nummers geschreven, maar zijn grote doorbraak in Nederland, het kwartaal waarin Dancing in the Dark, Born in the USA en I’m on fire kort achter elkaar allemaal de hitlijsten bestormden. Niet mijn muziek.

De broertjes Jebbink denken daar anders over. Zij zijn grote fans, vooral van zijn concerten. Vandaag is een bijzondere dag, Pinkpop heeft een grote headliner binnengehaald. Maar, het voelt niet als Pinkpop. Ik ben er een aantal keer geweest, dit is anders. The Killers doen het voorprogramma. Op een festival heet dat niet zo, maar vandaag is het wel zo. De spanning wordt groter tijdens het wachten op The Boss. Zodra het begint zie ik het publiek veranderen. Deze man wordt aanbeden door tienduizenden om me heen. Ik voel me een buitenstaander. De Islamiet op de EO-landdag. De Ajacied in de Kuip. De vleeseter in het vegetarisch restaurant. Maar ik zie wat muziek kan doen met mensen. Ik geniet van het spektakel. Niet mijn muziek, maar zeker niet verkeerd om naar te luisteren. Het laatste nummer voor de toegift is Born to run. Het klinkt geweldig, iedereen gaat uit zijn dak.

Op de terugweg zetten we Willem er bij een station uit, in alle rust keren we terug naar Twente. Ik heb een bijzonder concert mogen bijwonen. Drie jaar later is Springsteen terug op Pinkpop. Peter is dan al bijna twee jaar niet meer onder ons. De tekst in de advertentie van zijn vrienden was een stukje uit dit nummer. Het nummer heeft veel meer lading gekregen. En dus zie ik die advertentie automatisch voor me, als ik dit nummer hoor. Tramps like us, baby we were born to run!

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

69 – Nena – Nur geträumt

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Nena

Nummer	69
Artiest	Nena
Titel	Nur geträumt
Jaar	1982
Wikipedia	Nur geträumt
Website	Nena
Tekst	Nena.de

Hitlijsten vond ik interessant toen ik een jaar of zeven, acht was. Een jaar later ontdekte ik dat ik elke week een gratis papiertje kon ophalen bij de platenzaak. Ik ging naar meerdere zaken en bouwde een hele collectie op. Ik schreef in schriftjes de lijsten op die ik niet kon ophalen. Maar dan nog is Nederland klein. En als je dicht bij de grens woont, kun je ook eens luisteren wat aan de andere kant van die grens populair is.

Dus had ik ontdekt dat ik, ik geloof op woensdagavond, op WDR4 een Duitse hitparade kon beluisteren. Daar stond veel in wat ik al kende, maar ook Duitse artiesten die in Nederland niet echt bekend waren. Terecht overigens meestal. Tot ik op een avond een liedje hoorde van een zangeres dat leuk klonk. En via een Duits blad (internet bestond niet, je informatie stond in tijdschriften als Popparade of Hitkrant) dat ik kocht ontdekte ik dat die zangeres een hele band had. Nena. De bijnaam die ze had gekregen op vakantie in Spanje, als klein meisje en sindsdien was blijven hangen.

In Nederland wilde het niet echt vlotten, de plaat was niet te verkrijgen. De single flopte in Nederland. De opvolger werd een wereldhit. Iedereen kende het nummer over de 99 ballonnetjes. Ook in het Engels verkrijgbaar. En iedereen vond Nena leuk.

Lastig, als puber. Vond ik haar leuk of alleen haar muziek? Wilde ik mijn ontdekking blijven claimen, zoals zo belangrijk is op die leeftijd? Kon je iemand die een commerciële wereldhit scoorde nog wel serieus nemen? Gelukkig was de LP goed. Ook de opvolger schafte ik zonder probleem aan. De derde werd al cult. De hits bleven uit, Nena werd een eendagsvlieg.

Toch heeft ze het nog redelijk uitgehouden. Een plaat met kinderliedjes, een plaat met remixes, een duet met Kim Wilde, over mevrouw Kerner hoeven we ons geen zorgen te maken. Voor mij blijft het eerste hitje, in Nederland na de grote hit opnieuw uitgebracht, het mooiste nummer. Kan door het verhaal komen, durf ik niet te ontkennen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

70 – Mano Negra – Mala vida

Tags

Gerbie's top 212, Mano Negra, Manu Chao, muziek

Nummer	70
Artiest	Mano Negra
Titel	Mala Vida
Jaar	1988
Wikipedia	Mala Vida
Website	Facebook
Tekst	Genius

Je gaat mee, volgende week. We slapen in Groningen. Het was een mededeling. Ik kende de band niet, maar een avondje naar een andere stad is altijd goed. Concert meepikken, ook leuk. King Kong Five kwam op de radio voorbij, ik was nog niet overtuigd.

Het duurde geen tien minuten. Kleine zaal Oosterpoort, bijna iedereen zat te wachten en luisterde naar dat Franse bandje dat het podium op kwam. Het was overdonderend. Zonder uitzondering ging het hele publiek binnen een paar minuten om. Voor de voorste banken ontstond een moshpit, toen we dat woord nog niet eens gebruikten. De eerste stagediver die ik ooit zag, klom daar op het podium, sprong er ook weer af. Wat een geweldige band!

Een jaar later zag ik ze op Pinkpop, ook daar, vroeg in de ochtend, waren er weinig die stil konden blijven staan. Dit was een festival openen, geen rustig luistermuziekje, maar volle vaart vooruit. Mano Negra is zonder twijfel een van de beste bands als het op optreden aankwam. Hun platen waren leuk, maar je moest ze gewoon live zien.

Mala Vida was de tweede single van Patchanka, het doorbraakalbum. Al voordat Mano Negra bestond, speelde Hot Pants het nummer, de vorige band van Manu Chao. En nog lang nadat de band uit elkaar is gegaan, staat het nog op het repertoire van Manu, nu hij solo speelt. Het nummer leeft, de blazers kunnen voluit meedoen, het is het kenmerkende geluid van de band die allerlei stijlen, culturen en talen door elkaar mengt.

De vijf gulden die het concertkaartje destijds kostte is waarschijnlijk een van de beste investeringen van mijn leven geweest.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

71 – Nick Cave and the Bad Seeds – The Mercy Seat

Tags

Bad Seeds, Gerbie's top 212, muziek, Nick Cave

Nummer	71
Artiest	Nick Cave and the Bad Seeds
Titel	The Mercy Seat
Jaar	1988
Wikipedia	The Mercy Seat
Website	Nick Cave
Tekst	Mojim

Nick Cave zal volgens mij nooit een artiest voor het grote publiek worden, maar zijn fans zijn trouw, zijn oeuvre is indrukwekkend, hij wordt hogelijk gewaardeerd door medeartiesten en hij is gecoverd door Johnny Cash, zoals hij zelf al eens trots zei in een interview. Cave is niet de muzikant voor de arbeidsvitaminen, voor het meezingdeuntje, voor de achtergrond tijdens het koken, douchen of het lezen van de krant. Cave maakt muziek met een boodschap, zijn teksten zijn weldoordacht, zijn muziek heeft structuur, inhoud, een gedachte.

Hij stond al op 118 in deze lijst, maar omdat dat een duet was, mocht hij ook zelf nog een keer in de lijst. Genoeg mooie nummers, maar geen enkele twijfel over het hoogtepunt in zijn genre. Cash coverde dit nummer niet toevallig.

Een rustig akoestisch nummer of een bombastische pophymne, The Mercy Seat kan het allebei zijn. Het mooiste is de uitvoering waar beide uitersten elkaar ontmoeten. Staat het al in de top 2000?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

72 – Joe Jackson – Real men

Tags

Gerbie's top 212, Joe Jackson, muziek

Nummer	72
Artiest	Joe Jackson
Titel	Real men
Jaar	1982
Wikipedia	Real men
Website	Joe Jackson
Tekst	Songteksten

Het is bijna niet mogelijk om in deze lijst iemand te vinden die veelzijdiger is dan Joe Jackson. Ik weet nog zeker dat ik dit nummer waardeerde in 1982, al was ik veel te jong om het te begrijpen. Maar ik weet ook dat ik pas in de loop der tijd begreep hoe goed Jackson was, en nog steeds is. Angry young man, eind jaren zeventig, bleek hij in de jaren tachtig veel muzikaler te zijn dan men mocht vermoeden op basis van zijn eerste albums, de rockband met Jackson als zanger.

Night and Day bleek een pareltje, met vele prachtige nummers, waar Real men nog eens bovenuit stak. Maar klassieke albums volgden, jazz bleek geen enkel probleem, filmmuziek, samenwerkingen met voor mij onbekende grootheden uit andere muziekstijlen, Jackson bouwde een oeuvre waar je u tegen zegt, met een hoofdletter U eigenlijk.

Real men is het beste nummer. Niet alleen om de muziek, maar ook om de boodschap. Want waar in 2019 nog velen worstelen met medemensen die anders denken over liefde, vroeg Jackson zich in 1982 al af wanneer je nou een echte man bent. Wat zijn de criteria, wie bepaalt het? Denk eens goed na. Als alle boodschappen met dergelijk goede muziek kwamen, zag de wereld er ongetwijfeld een stuk mooier uit.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

73 – Sting – Bring on the night

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Sting

Nummer	73
Artiest	Sting
Titel	Bring on the night
Jaar	1979
Wikipedia	Bring on the night
Website	Sting
Tekst	Sting

Natuurlijk begon het met de Police. Een van de eerste elpees die ik kocht als jochie. Maar echt fanatiek was ik niet. Totdat we naar Werchter gingen, na ons eindexamen. Met negen, vier tentjes mee, in de trein. Na Leuven met de bus verder, tent ergens in een weiland opzetten en met z’n allen naar het festivalterrein. Een dag met veel goede bands en Sting, net na zijn eerste soloalbum, als headliner.

Het regende die dag. Bij de ingang raakten we elkaar kwijt. Het was een rampzalige dag. Schuilen aan de zijkant van het terrein, luisteren naar Bryan Adams, een beroerde dag. We bleven met zijn tweeën over. Want wij wilden Sting zien. Tijdens het optreden van de verguisde Canadees vermaakten we ons met het jennen van zijn fans, vragen wie dat bandje eigenlijk was. En we werkten ons naar voren.

Toen Sting eindelijk het podium betrad, stonden we geweldig midden voor het podium. En onze held had afscheid genomen van zijn rockbandje, hij had echte musici om zich heen verzameld. Kenny Kirkland, Branford Marsalis, Omar Hakim. En hij overdonderde ons compleet. Nummers van ‘Dream of the Blue Turtles’, zijn solodebuut. Een enkel Police-nummer, maar dan in een ander arrangement. Het meeste indruk maakten de jazzmusici die ook voor een groot publiek konden uitblinken, die niet alleen hoefden te improviseren, maar ook gezamenlijk een prachtig orkest vormden. Soli die eindeloos duurden, maar geen seconde verveelden, de show kon wat mij betreft niet lang genoeg duren.

De waardeloze dag was vergeten, zelfs alles wat er daarna nog mis ging. Ik had Sting gezien, en Sting op zijn best. Een paar jaar later zagen we hem weer, met een groot deel van dezelfde groep, in Den Haag. Leuk, maar het haalde bij lange na niet het niveau van die eerste tour. Het live dubbelalbum van die Tour is nog altijd een pareltje in mijn collectie. Daarom kies ik ook het titelnummer van dat album. Omdat het niet het bekendste Police-nummer is, maar wel een van de hoogtepunten van een schitterende verzameling artiesten die een tour samen deden. En ik was er bij.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

74 – Crowded House – Don’t dream it’s over

Tags

Crowded House, Gerbie's top 212, muziek, Neil Finn

Nummer	74
Artiest	Crowded House
Titel	Don’t dream it’s over
Jaar	1986
Wikipedia	Don’t dream it’s over
Website	Crowded House
Tekst	Crowded House

In de jaren tachtig, toen postpunk en new wave het steeds vaker moesten afleggen tegen synthesizerbandjes, was daar ineens dat bandje uit Nieuw Zeeland. Een bandje dat geen herrie maakte, waar de melodie nog belangrijk was, waar het gewoonte was om nog gewoon een leuk liedje te maken.

Don’t dream it’s over was hun grootste hit, ook prachtig akoestisch te zingen, wat de band ook deed in vele radio-optredens her en der ter wereld. Het werd hun doorbraak.

Lang heb ik getwijfeld tussen deze en Into temptation, het beste nummer dat de Beatles nooit schreven. Ook prachtig, maar het had minder impact dan Don’t dream it’s over. Al is dat voor mij eigenlijk geen criterium.

Neil Finn wordt terecht gezien als een van de beste singer-songwriters van zijn tijd.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

75 – The Pogues – And the band played Waltzing Matilda

Tags

Australië, Eerste wereldoorlog, Gerbie's top 212, muziek, The Pogues, Turkije

Nummer	75
Artiest	The Pogues
Titel	And the band played Waltzing Matilda
Jaar	1985
Wikipedia	And the band played Waltzing Matilda
Website	Pogues
Tekst	LyricsFreak

Toch weer een cover. Het origineel ken ik niet eens. De versie van The Pogues is schitterend. Een Australisch nummer, dat is meteen duidelijk als je de tekst beluisterd. En waar vele Pogues nummers het moeten hebben van de energie, van de melodie, is het overduidelijk dat de tekst in dit geval bepalend is.

En het is ook best vreemd dat je als soldaat uit Australië (of Nieuw Zeeland) maanden op een boot gaat zitten om in Europa, waar je nog nooit geweest bent, mee te vechten in een oorlog die jou eigenlijk niet aangaat. Niet alleen dat, nadat je je maten hebt zien omkomen en je zelf met mazzel overleefde, kom je kreupel terug in je eigen land en wordt je met de nek aangekeken. Hoe hard kan het leven zijn?

The Pogues hebben vele mooie nummers gemaakt. Dat hadden er nog veel meer kunnen zien, als Shane McGowan niet de ambitie had gehad om Keith Richards van de toppositie van de Death List te verdrijven. Toch kies ik voor dit anti-oorloglied, soms is muziek een mooie manier om een boodschap over te brengen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

76 – Jacques Brel – Ne me quitte pas

Tags

Gerbie's top 212, Jacques Brel, muziek

Nummer	76
Artiest	Jacques Brel
Titel	Ne me quitte pas
Jaar	1959
Wikipedia	Ne me quitte pas
Website	Jacques Brel
Tekst	Zafiris

Hij werd niet oud, deze Franstalige Vlaming. Maar zijn invloed valt haast niet te overschatten. Je kunt de grote namen die hem coverden niet eens opnoemen, schier eindeloos is de lijst. En dan beginnen we niet eens aan de vertalingen.

Een enkele keer zong hij in het Nederlands, maar vooral in het Frans. Zelden zag ik iemand die zich zo overgaf aan zijn muziek, die zijn muziek leefde. De beelden van een nat bezwete Brel heeft iedereen wel eens langs zien komen.

Net als bij vele anderen die jong heengingen, krijgt hij na zijn dood nog meer status. Niet dat hij er iets aan heeft, tijdens zijn leven was hij vaak wat controversieel. Zijn teksten zorgden daar wel voor.

Zonder twijfel is ‘Ne me quitte pas’ zijn meesterwerk. ‘Ga niet bij me weg’, een tranentrekkend liefdeslied. Intens is het woord, denk ik. Muziek die je niet alleen moet luisteren, je moet het voelen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

De muziek van 2018

Tags

last.fm, lifeblog, muziek

volgens last.fm dan tenminste:

Last.FM 2018

77 – Mana – Los desaparecidos

Tags

Gerbie's top 212, Mana, muziek, politiek

Nummer	77
Artiest	Mana
Titel	Los desaparecidos
Jaar	1999
Wikipedia	MTV Unplugged (Mana album)
Website	Mana.com.mx
Tekst	Songlations

Het origineel is van Ruben Blades. Ik zocht het op, nadat ik deze versie leerde kennen. Al backpackend door Centraal Amerika kon ik de band niet vermijden. Tussen vele lokale bagger was ik allang blij dat er een Mexicaanse band was die serieuze en goede muziek maakte. Dus kocht ik het bandje met de opname van MTV Unplugged voor in mijn walkman. Het nummer dat het meeste indruk maakte, was de cover van het nummer van Ruben Blades.

Via google op zoek gaand naar het filmpje en de tekst, kom ik erg vaak de titel Desapariciones tegen ipv Desaparecidos. Verdwijningen i.p.v. ‘zij die verdwenen’. Mijn Spaans is verre van perfect, maar volgens mij gaat het om de personen, de tekst verwijst daar ook de hele tijd naar, niet over de verdwijningen, dan gaat het om het fenomeen. Het is maar een marginaal verschil, maar wel een belangrijk.

Wie heeft mijn echtgenoot gezien? Mijn zus? Mijn zoon? Mijn moeder? De tekst is sterk, het wordt persoonlijk gemaakt. Zes miljoen joden in kampen. Duizenden Argentijnen vanuit een vliegtuig de oceaan in. Tienduizenden anderen die verdwenen in vele landen in Latijns Amerika. Het zijn allemaal niet te begrijpen aantallen. Maar iemand met een naam, een gezicht, een familieband, dat raakt je. En dat begreep Blanes toen hij de tekst schreef. En omdat veel, bijna alle, Latijns Amerikaanse landen kort of lang een dictatuur waren, omdat er velen verdwenen, kent iedereen de verhalen.

Mana heeft het nummer veel bekender gemaakt, in de Spaanstalige wereld is het een evergreen geworden. De aanleiding is een verkeerde, het resultaat is toch een erg mooi nummer. Zelfs als je geen Spaans spreekt of begrijpt, met een korte uitleg moet je het voelen, kan niet anders.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

78 – Pixies – Where is my mind

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Pixies

Nummer	78
Artiest	Pixies
Titel	Where is my mind
Jaar	1988
Wikipedia	Where is my mind?
Website	Pixies Music
Tekst	Debaser

Een band die eigenlijk een oeuvreprijs zou moeten krijgen. Niet een band waar je een enkel nummer van uit moet kiezen. Lang dacht ik aan Gigantic, met een prominente rol voor Kim Deal. Het eerste nummer van ze dat bleef hangen. Even wennen, het was soms een muur van geluid. Maar als je de band goed beluisterde, hoorde je door de herrie heen prachtige melodieën, mooie gedachten, goed samenspel. Van zacht naar hard, maar ook weer terug.

De band was het voorbeeld voor velen, zelfs voor Kurt Cobain was Black Francis een muzikale held. En toen stopten ze er mee. Zo maar, leek het. Een aantal soloplaten van Frank Black, zoals hij toen heette, waren de moeite waard, maar het niveau van de Pixies werd eigenlijk nooit gehaald. En dus kwamen ze een decennium later toch weer bij elkaar. Maakten nieuw werk, gingen weer op tour. En dus zag ik ze in Amsterdam, waar de laatste plaat het verrassend goed deed, maar uiteindelijk bleken de gouwe ouwen onmisbaar. Kies ik voor Tame? Of toch voor Hey? Here comes your man? Of die hit: Monkey gone to heaven?

Het wordt toch Where is my mind. Omdat het nummer voor zovelen de moeite waard is. Omdat er zo veel coverversies bestaan. Omdat het een geweldig nummer is. Het oeuvre-definierend nummer.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Spotify in 2018

Tags

2018, muziek, Spotify

We hebben allemaal weer een jaar achter de rug. Zo klonk mijn 2018. Ontdek jouw jaar: #2018Wrapped @Spotify https://spotifywrapped.com/share/8d5d54b727?lang=nl

79 – Blur – Parklife

Tags

Blur, Damon Albarn, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	79
Artiest	Blur
Titel	Parklife
Jaar	1994
Wikipedia	Parklife
Website	Blur
Tekst	Genius

Midden jaren negentig was mijn Britse tijd. Zomer en winter, beide seizoenen in dienst van, werkend met Britten. Britse toeristen, maar vooral Britse collega’s. Geweldige tijd gehad, regelmatig concludeerde ik dat ik een goede (noodgedwongen) keuze had gemaakt door voor Britse touroperators te gaan werken.

Muzikaal was Engeland in de ban van de strijd tussen Oasis en Blur. Dertig jaar na de keuze tussen de Beatles en de Stones moest men weer kiezen. De ruwe noorderlingen of de cheeky zuiderlingen. Rock en Roll of studentikoos. Als buitenstaander hoefde ik niet perse te kiezen. Ik kon beide waarderen. Om het kampvuur met flink wat drank was het vaak Oasis, andere momenten kwam Blur beter van pas.

Ik kan geen band bedenken die Britser is dan Blur. Hun ultieme anthem is Parklife. Het begint met een oerbrits ‘oi!’. De muziek, de uitspraak, de thema’s, het deuntje, alles is Brits. Vele CD’s van Blur staan te pronken in de kast achter mij. Meesterwerkjes. Muzikale hoogstandjes. Van There’s no other way tot Song 2 (Whoohoo!), Damon Albarn en zijn maten hebben de eeuwigheid allang bereikt. Met Parklife als definiërend nummer. Kort maar krachtig. Pop, maar toch alternatief genoeg.

Voor mij een titel dat staat voor een tijdperk.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.