Haruki Murakami – Norwegian wood
Het komt niet vaak voor. Een leerling in de klas die vrijwillig een boek leest. En nog veel zeldzamer is het wanneer die boeken verder gaan dan de Harry Potter en Bridget Jones. Aan de andere kant had ik het kunnen gokken. Al vanaf de eerste les had ze het over haar fascinatie voor Japan. En ze wilde Japans leren. Meestal is het dan een kwestie van eerst zien, dan geloven, maar zij bleef volhouden.
Anderhalf jaar later, tijdens een schooltrip in Dublin, duik ik een boekhandel in, terwijl de rest van de groep op zoek gaat naar koffie bij Starbucks en de bijbehorende gratis wifi. De rest min een. Zij ging met mij mee naar de boekhandel. Een lekker winkeltje waar je heerlijk kon snuffelen, met een eigenaar die dat begrijpt, zelf ook liefhebber, dat merkte je aan alles.
Ik kon niet achterblijven. Ook ik wilde wel eens een boek lezen van een Japanse schrijver. Natuurlijk is Murakami dan de meest voordehandliggende keuze. Vele prijzen won hij, critici zijn lovend. Een goede eerste keuze. Maar welke titel? Norwegian Wood werd me aangeraden, de duidelijke referentie aan het Beatlenummer maakte de keuze eenvoudig.
We volgen Toru tijdens een flinke flashback terug naar het Tokyo van de late jaren zestig. Ook in het Japanse studentenleven dringt de hippietijd langzaam binnen. Toru, een jonge student, wordt verliefd op Naoko. Haar vriendje, zijn beste vriend, is overleden en ze delen een gezamenlijke pijn. Maar Naoko trekt het leven niet meer, trekt zich terug in de bergen in een sanatorium waar ze in haar eigen tempo kan herstellen, zelf kan bepalen wanneer ze weer klaar is voor de maatschappij. Dat dit wel eens lang kan duren blijkt wel uit het feit dat haar kamergenote al vele jaren daar zit, eigenlijk bang voor de wereld schuilt.
Toru bezoekt haar, belooft haar te wachten, plant een leven met Naoko, maar tegelijkertijd gaat zijn leven verder. Zijn studie, zijn bijbaantje, alles ver weg van Naoko. En dan ontmoet hij Midori. En zij is vreemd maar aantrekkelijk. Lief, maar eigenzinnig. En dan moet hij ineens nadenken wat hij met zijn leven wil. En met wie?
De innerlijke strijd van Toru is prachtig om te lezen, Murakami is een goede schrijver. Al zal het zeker ook met de vertaler te maken hebben, want wat ik weet van de Japanse taal, is dat de structuur, grammatica en tekens zo wezenlijk anders zijn dan wat wij kennen, dat vertalen een hele klus zal zijn geweest.
Het verhaal geeft ook een mooi beeld van Tokyo en het leven daar, veertig jaar geleden. En het is natuurlijk ook nog eens een mooie liefdesgeschiedenis. Ik ben in ieder geval wel benieuwd naar de film die is gemaakt gebaseerd op dit boek.
Citaat: “Being able to say you don’t have any money. Like, if I suggested to a school friend we do something, she could say, ‘Sorry, I don’t have any money’. Which is something I could never say if the situation was reversed. If I said ‘I don’t have any money’, it would really mean ‘I don’t have any money’. It’s sad. Like, if a pretty girl says ‘I look terrible today, I don’t want to go out,’ that’s OK, but if an ugly girl says the same thing people laugh at her. That’s what the world was like for me. For six years, until last year.” (p.81)
Nummer: 14-015
Titel: Norwegian wood (orig.: Normeeei no marl)
Auteur: Haruki Murakami
Taal: Engels (orig.: Japans)
Jaar: 2000 (orig.: 1987)
# Pagina’s: 389 (2611)
Categorie: Literatuur
ISBN: 978-0-099-44882-2
Meer:
Wikipedia (Murakami)
Engelse site
Guardian (recensie)
New York Times (recensie)
Trailer film
Boek als PDF
