Voor wie moet ik zijn in Syrië?

Tags

Amnesty International, in het nieuws, oorlog, politiek, Syrië

Is er iets veranderd in die drie en een half jaar?

Advertenties

Wil Goor echt door?

Tags

Goor, in het nieuws, Molenstraat, politiek

Het vliegtuigje tijdens de optocht was de druppel. Het is een mooi democratisch recht om ergens tegen te zijn, we leven in een land waarin dat mag, en waarin je dat ook mag laten horen.

Als je de lokale en regionale media moet geloven, dan wil heel Goor door de Molenstraat rijden, terwijl de helft dat dus maar mag. Een protestprocessie, verhalen in de media, stickers, borden, reclamevliegtuigje en een petitie: hier lijkt meer achter te zitten.

Voor alle duidelijkheid, ik heb geen oordeel. Ben niet voor, niet tegen, ik sta aan de zijkant. Ik herhaal: Ik ben geen partij.

Wat mij opvalt is dat vele voorstanders van tweerichting-verkeer niet verder kwamen dan het hele beperkte argument: Nu moet ik omrijden. Als dat je sterkste argument is, dan ben ik bang dat je niet veel gaat bereiken. Ik heb de petitie op internet opgezocht. Er staan 1152 handtekeningen op, een indrukwekkend aantal. Maar klik even verder en je komt van alles tegen. Bijna 150 handtekeningen zijn niet uit Goor. Ik ben ze pagina voor pagina gaan lezen. Na 220 namen liep mijn browser vast. Op dat moment zat ik op 64 anonieme krabbels, meer dan een kwart dus. Liefst 76 mensen namen de moeite om een opmerking er bij te zetten. Tot mijn grote schrik deden liefst 55 daarvan dat met een of meerdere taalfouten (niet zo vreemd, de petitie zelf stikt er van). Ik zag namen twee keer in de lijst staan. Ik zag een handjevol dat zich niet in kon houden en taal uitte die je niet aan kinderen zou durven voorlezen. Is 1152 wel zo indrukwekkend?

Ik mis de nuance. Deze maatregel is ooit bedacht, omdat er sprake was van overlast. Omdat de gemeente verantwoordelijk is om deze overlast te beperken. Er zijn meerdere onafhankelijke onderzoeken gedaan. Natuurlijk mag je die in twijfel trekken, maar als je dat met zo weinig argumenten of met zo veel taalfouten doet, dan wek je op zijn minst de indruk dat je die twijfel hebt, ondanks argumenten.

Van alle argumenten is er slechts een enkele die gedeeltelijk klopt. Het extra verkeer langs een basisschool. Maar daar is een hele simpele oplossing voor. Als alle ouders eens beginnen met hun kind lopend of per fiets te brengen, dan scheelt dat al een hoop verkeer en dus ontstaan er ook minder gevaarlijke situaties.

Buiten dat: laten we naar elkaar luisteren. Democratie betekent niet dat wie het hardst schreeuwt gelijk heeft.

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2017

Tags

2017, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Fokke en Sukke, Geleijnse, in het nieuws, lezen, Reid, Van Tol

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2017

Natuurlijk zijn het geen studenten, ook al zijn de cartoons studentikoos. Onlangs zaten de drie heren voor het eerst samen in een talkshow. Wel grappig om te zien dat drie mannen van middelbare leeftijd, met goede banen, elke ochtend samen aan de telefoon hangen om de cartoon van de dag te bepalen. Meestal zijn ze nog goed ook.

Vorig jaar de inhaalslag gemaakt, zie bij 2014 hieronder, vanaf nu is het dus bijhouden. En dat is geen straf. Even 224 cartoons lezen, daar heb je geen uur voor nodig. Wel is het soms even terugdenken waar het ook alweer over ging. Dat was vorig jaar natuurlijk vaak Trump, hij komt natuurlijk ook regelmatig voorbij (al is natuurlijk de discussie mogelijk of 26 keer veel of weinig is).

Fokke & Sukke zijn snel, gevat, scherp, actueel, soms diep, vaak leuk en onmisbaar.

Citaat: “Wij komen toch uit bij de lijsttrekker..Met het beste algoritmegevoel” (p.24)

Nummer: 18-004
Titel: Fokke & Sukke. Het afzien van 2017
Auteur: Reid, Geleijnse & Van Tol
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 112 (1569)
Categorie: Cartoons
ISBN: 978-94-9240-928-7

Meer:
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
2003
2002
2001
2000
Officiële website

Rutte is de juiste man op de juiste plaats

Tags

in het nieuws, leugens, Mark Rutte, politiek, VVD

Natuurlijk vroeg ik me af of VVD’ers, ook in mijn directe omgeving, zich zouden schamen voor de leugens door Rutte. Ik ben tot een andere conclusie gekomen.

De VVD kijkt niet op een leugentje of twee. Deze website bestaat niet voor niets (deze bevestigt). De opsomming is lang, u herinnert zich ongetwijfeld Opstelten, Zalm, Keijzer, Teeven, Hennis, onlangs Haga, de gevangenisstraf voor Linschoten en de fantast Zijlstra. Ik laat velen weg.

Het probleem is dus niet DAT ze liegen, blijkbaar algemeen geaccepteerd binnen de VVD. Het probleem is juist dat de VVD denkt dat ze mogen liegen, dat ze onaantastbaar zijn. Sinds het kabinet Den Uyl hebben we in 4 decennia maar 4 VVD-loze regeringsjaren gehad. Dat maakt dat ze denken overal mee weg te komen. Dat ze het beter weten dan het volk. Dat ze openheid lastig vinden.

Laten we gewoon accepteren dat het belang van het grote geld voor de VVD belangrijker is dan mensenrechten, het milieu en de toekomst van onze kinderen. Dat de VVD liever naar een multinational luistert dan naar het volk. Dat gasinkomsten belangrijker zijn dan klagende Groningers.

Rutte is niet de beste premier ooit, wel de meest geschikte premier voor deze partij; juiste man op de juiste plaats. Een leugenaar die zonder enige visie het land regeert.

Gerbie vindt iets (deel 6). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2014

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Fokke en Sukke, Geleijnse, in het nieuws, lezen, Reid, Van Tol

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2014

Had ik het opgegeven om bij te bleven. Meer dan een decennium wilde ik dit boek hebben voordat januari begon. Maar steeds later in het jaar las ik het pas. De urgentie was weg. Dus schafte ik 2014 niet aan. Niet eens bewust niet, maar het kwam er gewoon niet van.

Toen kon ik in 2015 een gesigneerd exemplaar bestellen. Daar bovenop kwam dat 2000 ineens beschikbaar was. Het ontbrekende boek om compleet te zijn. Maar toen had ik dus ineens 2014 niet en was dat de missing link. En laat ik die nu toch tegenkomen in de opruimingsbak bij de lokale kantoorboekhandel (een boekhandel durf ik het niet meer te noemen).

En toen had ik halverwege 2017 ineens alle ‘afziens’ in mijn kast staan. Ik ben weer bij.

Nu nog lezen, maar dat is nooit een probleem. Duurt ook niet al te lang. 112 bladzijden, dus 224 cartoons. Dan kun je nog wel de beste cartoons selecteren, maar kun je er ook niet al te veel weggooien, want twee van de drie dagen moet in het jaaroverzicht belanden. Een paar vooruit getekende uitzonderingen misschien, maar het is niet anders.

Wat zijn de steekwoorden van 2014? Utopia, Snowden, Demmink, MH 370, Islamitische Staat, MH17, onthoofdingen, Sotsji, minder minder minder, Syrië en de sportevenementen als Olympische Winterspelen, het WK voetbal en WK Hockey.

Citaat: “Fokke & Sukke verdedigen hun beloningstelsel. ‘ We moesten ze wel zulke hoge vertrekpremies geven…anders zouden ze overstappen naar een Amerikaanse woningcorporatie!” (p.68)

Nummer: 17-032
Titel: Fokke & Sukke. Het afzien van 2014
Auteur: Reid, Geleijnse & Van Tol
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 112 (7784)
Categorie: Cartoons
ISBN: 978-90-7875-371-1

Meer:
2016
2015
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
2003
2002
2001
2000
Officiële website

Themaweek 51: Meer boeken

Een jihad van liefde

Tags

2017, in het nieuws, Mohamed El Bachiri, politiek, themaweek

Mohamed El Bachiri kan prachtig verwoorden hoe de wereld er uit zou moeten zien. Hij is het bewijs dat we niet in oorlog zijn met een godsdienst, maar dat er idioten zijn die terrorist spelen, die anderen buitensluiten, die wapens willen verkopen, die op zoek zijn naar macht. Het enige antwoord is liefde.

Oorspronkelijk: 17 januari 2017

Ontzettend knap, geweldig verwoord, tranentrekkend.

Mohammed verloor zijn vrouw Loubna tijdens de aanslagen in Brussel, 22 maart jongstleden. Sindsdien kijkt men vreemd naar hem, hij is tenslotte een moslim. Alsof hij niet het grootste offer heeft gebracht. Maar zonder wrok zie je hem praten, hij begint over een Jihad van liefde.

Themaweek 45: 2017 in 1 week

Bert Wagendorp – Masser Brock

Tags

Bert Wagendorp, boeken, boeken 2017, boekrecensie, in het nieuws, krant, lezen, politiek, themaweek

Bert Wagendorp – Masser Brock

Al jaren ben ik fan van Wagendorp. Zijn wielerverhalen, zijn columns, zijn eerste boeken, zonder uitzondering vond ik het goed. Het was zelfs zo erg dat ik Ventoux lichtelijk vond tegenvallen. Natuurlijk vond ik het een geweldig boek, maar de massale aandacht, de hype rondom het boek, hadden het verwachtingspatroon zo hoog opgestuwd dat het bijna alleen maar kon tegenvallen. Niet eerlijk dus.

Uitverkoren, zo voelde ik me, toen ik van de uitgever een recensie-exemplaar kreeg opgestuurd. Ik mocht het nieuwe boek van Wagendorp lezen voordat het verkrijgbaar was. Met veel plezier stortte ik me op mijn taak. Dat was geen moeite, het boek trekt je naar binnen, het verhaal sleurt je mee. Andere boeken gingen even opzij, de krant bleef liggen, een paar dagen later had ik het al weer uit.

Masser Brock is de columnist van De Nieuwe Tijd, de beste krant van het land. Zijn pen is gevreesd, zijn mening relevant. Maar gaandeweg gaat bij Brock de twijfel toeslaan. Als jonge idealistische journalist was hij altijd op zoek naar de waarheid. In Urk kwam hij er achter dat de waarheid lastig was. Want zelfs al had je een bron, dan kan het nog gebeuren dat de bron ontkent. Of dat de bron gevaar loopt wanneer je de almachtige waarheid publiceert. Maar wat is die waarheid? Gaandeweg komt hij tot de conclusie dat er een gelaagde waarheid bestaat. Onder elke waarheid een andere waarheid.

Dat maakt het leven als columnist niet eenvoudiger. Zeker als hij door de voormalige hoofdredacteur op een spoor wordt gezet, dat door diens zoon, de huidige hoofdredacteur meteen wordt geblokkeerd. Natuurlijk lekt het later alsnog uit, moet de krant er in meegaan, al kost het ze vele abonnees. Een derde verhaallijn gaat over vier soldaten die een staatsbegrafenis kregen, maar dat achteraf niet verdienden. De overeenkomst tussen alle drie verhalen is dat de waarheid misschien wel niet de waarheid is. Of dat je niets met de waarheid kunt, omdat niemand er belang bij heeft om het naar buiten te brengen.

In een prachtig meeslepend verhaal slaagt Wagendorp er in de hele gedachtegang van Masser Brock te volgen. Van jong en ambitieus naar oud en uitgeblust. Ongetwijfeld zitten er autobiografische elementen in de hoofdfiguur, zijn de vragen die hij zich stelt waarschijnlijk ook de vragen die Wagendorp zich heeft gesteld, na jaren columnist te zijn geweest van de Volkskrant. Maar de overeenkomsten zitten eerder bij de nevenfiguren, zoals de premier die erg veel wegheeft van de huidige minister-president en de cameo van Mart Smeets die aan het begin en aan het eind even langskomt.

Uiteindelijk zijn de gedachten van Brock, her en der in het verhaal, de ruggengraat van het verhaal. Alle gebeurtenissen komen daaruit voort. En die gedachten zijn volgens mij leuke lesstof voor een college op de school voor journalistiek. Zoals op blz. 409: “Nieuws is de nieuwe legitimatie van krankzinnigheid. Mensen blazen zichzelf op omdat ze weten dat ze daarmee het nieuws zullen halen en omdat het nieuws van hen zal overnemen waartoe ze zelf niet meer in staat zijn: angst zaaien, onrust. Ze snijden iemand zijn strot af en filmen het, omdat ze weten dat er genoeg mensen bereid zullen zijn het online te zetten, omdat het clicks oplevert. Nieuws maken is politiek doel geworden, een commercieel doel.”

Wel grappig dat de bescheiden Wagendorp, zoals ik hem heb leren kennen tenminste, in het boek iemand zijn vorige boek laat lezen (een blauw boek met Ventoux op de cover). Out of character en juist daarom wel weer passend bij dit boek.

Citaat: “Ik zeg het met een traan, maar er zal altijd een markt blijven voor de waarheid. Zelfs voor de halve waarheid. Er zullen altijd mensen blijven die de waarheid willen weten. Een paar, tussen de hele amorfe massa die het allemaal geen reet meer interesseert en die ervan uitgaan dat ze toch worden bedonderd. Voor die paar mensen die er anders over denken moet jij je krant blijven maken. En je moet je niet laten meezuigen in de platte nieuwsproductie want dan ga je kapot. Dat geef ik je op een briefje.” (p.316)

Nummer: 17-008
Titel: Masser Brock
Auteur: Bert Wagendorp
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 416 (2259)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-254-4961-2

Meer Masser:
Trouw
Volkskrant
Hebban
Atlas
DWDD
Volkskrant
NOS

Meer Wagendorp op gerbie.nl:
De dubbele schaar
De proloog
Ventoux
Het Nieuwste Schavot
Een zaterdagmiddag

Themaweek 40: Uit de oude boekendoos

Reid, Geleijnse & van Tol – Fokke & Sukke, het afzien van 2016

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Fokke en Sukke, in het nieuws, lezen, themaweek

Reid, Geleijnse & van Tol – Fokke & Sukke, het afzien van 2016

Volgens mij heb ik de derde versie, de voorkanten waren, geheel als gehoopt, voer voor discussie. Zwarte Pieten en gekleurde Pieter, er waren fanaten die elke versie kochten, voor hun verzameling. Nu heb ik ook een behoorlijke verzameling ondertussen, maar hetzelfde boek meerdere keren komen vanwege een andere voorkant gaat me net iets te ver. Daarbij begreep ik dat de eerste versie eind oktober al klaar moet zijn ivm de feestdagen, volgens mij gaat een jaar tot eind december, dus zou ook een jaaroverzicht pas daarna klaar kunnen zijn. De versie met de kerstmannen lijkt me dus beter dan de versie met de Pieten.

Wat gebeurde er in 2016? Een selectie van de achterkant: Keulen, GeenPeil, Cruijff, Panama Papers, Ebru Umar, couppoging Turkije, Olympisch Spelen, Vindicat, Sylvana, treitervloggers, genoeg voor onze gevederde vrienden om commentaar op te leveren.

En dat doen ze nog altijd met veel plezier. Net zo als ik het lees.

Citaat: “Fokke & Sukke zeggen waar het op staat: Wij vinden: die stenengooiers … moeten gewoon terug naar Stenengonië!!!”(p.59)

Nummer: 17-019
Titel: Fokke & Sukke, het afzien van 2016
Auteur: Reid, Geleijnse & Van Tol
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 112 (4576)
Categorie: Cartoons
ISBN: 978-94-9240-930-0

Meer:
2015
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
2003
2002
2001
2000
Officiële website

Themaweek 39: Boeken

TBS giga succes

Tags

in het nieuws, oude doos, politiek, tbs, themaweek

Oorspronkelijk: 9 oktober 2013

Afgelopen zomer las ik een artikel met een verontrustende kop. Fred Teeven luidde de noodklok, zo leek het. Het zero-tolerance beleid moest in Nederland ook maar eens ingevoerd worden. Liefst 56 keer overtraden tbs’ers de regels van hun verlof.

Nu valt het me de laatste jaren al vaker op dat er meteen landelijke paniek is zodra er iets aan de hand is met tbs’ers. En dan heb ik het nog niet over de hysterische reacties op diverse social media.

Wie het artikel goed doorleest, ziet dat binnen een etmaal 43 van de bewuste 56 weer terecht waren. Slechts 13 keer duurde het iets langer, geen enkele (voormalige) crimineel loopt vrij rond. Ook in het artikel lees ik dat er per jaar zo’n 70.000 verloven plaatsvinden. Dus in plaats van paniek te zaaien, zou je ook kunnen kijken naar het succes. Het is maar hoe je het bekijkt. Want liefst 99,92% van de verloven ging perfect. Slechts in 0,02% van de gevallen was er echt wat aan de hand.

Kan iemand mij vertellen waarom we tbs als een probleem zien? Elke student die alleen 9,9 op toetsen haalt wordt als een genie gezien. Een chirurg die 99,92% van de keren succesvol is, heeft wachtlijsten en kan zijn tarieven zonder aarzeling verdubbelen. Een voetballer die 99% van de ballen goed raakt zet Messi en Ronaldo in de schaduw. Ons tbs-systeem is gewoon een gigantisch succes.

Ik wil niet eens nadenken over het alternatief. Strenger straffen, maar alle probleemgevallen komen wel zonder behandeling terug op straat. Ik moet er niet aan denken.

Themaweek 37: uit de oude doos

Schijnwerkelijkheid

Tags

GroenLinks, in het nieuws, Jesse Klaver, politiek, vluchteling

Een paar dagen liep ik er mee. Wat vind ik van Klaver en de gemiste kans? Velen lieten zich binnen 24 uur horen, zowel positief, maar vooral negatief. Toen las ik gisteren de reactie van Vluchtelingenwerk. Daarvoor al een vergelijkbare conclusie van De Correspondent. Dus toen wist ik het zeker. Ik reageerde op Facebook. Omdat niet iedereen daar zit, omdat niet iedereen mij volgt, omdat de algoritmes van meneer Zuckerberg niet alles op ieders timeline pleurt, vandaag toch maar even hier, op mijn eigen plekje:

Iets met water en wijn en veel over gemiste kansen. Volgens mij ligt het, als zo vaak, genuanceerder. Grenzen dicht is een utopie. Migratie stoppen ook. Al duizenden jaren zoeken mensen naar de beste plek om te leven. Om dat tegen te gaan is geen muur hoog genoeg, geen wet streng genoeg en geen ontmoedigingsbeleid overtuigend genoeg. Accepteer dus dat er vluchtelingen bestaan.

Zo lang de wereldeconomie niet open en eerlijk is, zo lang er uitbuiting bestaat, zo lang belastingontwijking legaal blijft en moreel acceptabel voor velen, zo lang zullen er vluchtelingen zijn.

Aan ons de taak daar op een goede manier mee om te gaan. Deals sluiten met landen die ons geld graag accepteren, maar waar mensenrechten niet hoog op de agenda staan, is geen oplossing, dat is een schijnwerkelijkheid.

Compliment voor Jesse Klaver en de zijnen dat ze daar niet aan mee willen doen.

Je verzint het niet: Het interlanddebuut van Fredrik Jensen

Tags

FC Twente, Finland, Fredrik Jensen, in het nieuws, interview, Oostenrijk, papa, voetbal

Onlangs een leuk interview met FC Twente talent Fredrik Jensen. Een klein stukje viel mij meteen op. De journalist blijkbaar niet.

Dus ergens in het voorjaar van 2016 besluit vader Jensen om een wintersportvakantie te boeken met vrienden. Ze besluiten naar Oostenrijk te gaan. Eind maart 2017 gaan ze. Op dat moment speelt zijn zoon in de A1 van FC Twente, hij heeft net een keer meegedaan met Jong Twente.

Paar maand later mag zoonlief meetrainen met de selectie, maakt in Augustus 2016 zijn debuut in het eerste van FC Twente. Een half jaar later heeft hij een basisplaats en besluit de Finse bondscoach hem te selecteren voor het nationale elftal.

En waar mag hij voor het eerst meedoen? Oostenrijk uit. En die wedstrijd wordt niet gespeeld in Graz of Wenen, maar ook nog eens in Innsbruck. Een uurtje van het dorp waar vader net die week op vakantie is. Niet in de krokus, niet met Pasen, maar net die week.

Natuurlijk scoorde Fredrik bij zijn debuut, het verhaal kent een happy end. En vader zat in het stadion. Trots. Samen met zijn vrienden. Een supertrotse vader. Wie gaat die man interviewen?

Weer mis ik de nuance

Tags

geweld, homofobie, homoseksualiteit, in het nieuws, politiek

De hele week al zie ik mensen die iets durven te copy/pasten op hun timeline. Ik zie helden die iemands hand vast houden. Ik zie verontwaardiging in talkshows. Protesten. Brieven. Blogs. Nieuwe hashtags. Maar ik mis de nuance.

Natuurlijk ben ik de eerste om geweld te veroordelen. Iemand tanden uit de mond slaan is per definitie niet goed. Maar het maakt niet uit of je homo of hetero bent, Marokkaan of Duitser, loodgieter of chirurg, geweld is fout.

Binnen een dag bleek er ook aangifte te zijn gedaan tegen een van de vermeende slachtoffers. Kortom, ik weet niet wat er gebeurd is. Niet wie er eerst geslagen heeft. Niet wie er het hardst sloeg. Ik weet de aanleiding niet. Ik weet niet wat er vooraf ging aan het geweld. Ik kan dus niet oordelen.

Wel kan ik geweld veroordelen. Dat doe ik al heel lang. Daar ben ik niet trots op, daar gebruik ik social media niet voor om zo vele likes en complimenten te ontvangen. Ik vind een homo die slaat net zo’n klootzak als een meppende Marokkaan. Geweld is niet gebonden aan een paspoort, een ras, een religie of geaardheid. Geweld hoort universeel veroordeeld te worden. En daar las ik dan weer nergens over tussen al die mensen die willen laten zien dat ze niet homofobisch zijn.

Slechts de column van Wagendorp legde terecht de link tussen de homohaat en het bestaan van homo-ontmoetingsplekken waar vele gemeenten tegen ageren. Zo lang dergelijke plekken nog nodig zijn, zo lang ze zelfs worden tegengewerkt, moet er nog veel gebeuren. Hoe veel mensen via social media ook (doen alsof ze) tolerant zijn.

Bert Wagendorp – Masser Brock

Tags

Bert Wagendorp, boeken, boeken 2017, boekrecensie, in het nieuws, lezen, politiek

Bert Wagendorp – Masser Brock

Al jaren ben ik fan van Wagendorp. Zijn wielerverhalen, zijn columns, zijn eerste boeken, zonder uitzondering vond ik het goed. Het was zelfs zo erg dat ik Ventoux lichtelijk vond tegenvallen. Natuurlijk vond ik het een geweldig boek, maar de massale aandacht, de hype rondom het boek, hadden het verwachtingspatroon zo hoog opgestuwd dat het bijna alleen maar kon tegenvallen. Niet eerlijk dus.

Uitverkoren, zo voelde ik me, toen ik van de uitgever een recensie-exemplaar kreeg opgestuurd. Ik mocht het nieuwe boek van Wagendorp lezen voordat het verkrijgbaar was. Met veel plezier stortte ik me op mijn taak. Dat was geen moeite, het boek trekt je naar binnen, het verhaal sleurt je mee. Andere boeken gingen even opzij, de krant bleef liggen, een paar dagen later had ik het al weer uit.

Masser Brock is de columnist van De Nieuwe Tijd, de beste krant van het land. Zijn pen is gevreesd, zijn mening relevant. Maar gaandeweg gaat bij Brock de twijfel toeslaan. Als jonge idealistische journalist was hij altijd op zoek naar de waarheid. In Urk kwam hij er achter dat de waarheid lastig was. Want zelfs al had je een bron, dan kan het nog gebeuren dat de bron ontkent. Of dat de bron gevaar loopt wanneer je de almachtige waarheid publiceert. Maar wat is die waarheid? Gaandeweg komt hij tot de conclusie dat er een gelaagde waarheid bestaat. Onder elke waarheid een andere waarheid.

Dat maakt het leven als columnist niet eenvoudiger. Zeker als hij door de voormalige hoofdredacteur op een spoor wordt gezet, dat door diens zoon, de huidige hoofdredacteur meteen wordt geblokkeerd. Natuurlijk lekt het later alsnog uit, moet de krant er in meegaan, al kost het ze vele abonnees. Een derde verhaallijn gaat over vier soldaten die een staatsbegrafenis kregen, maar dat achteraf niet verdienden. De overeenkomst tussen alle drie verhalen is dat de waarheid misschien wel niet de waarheid is. Of dat je niets met de waarheid kunt, omdat niemand er belang bij heeft om het naar buiten te brengen.

In een prachtig meeslepend verhaal slaagt Wagendorp er in de hele gedachtegang van Masser Brock te volgen. Van jong en ambitieus naar oud en uitgeblust. Ongetwijfeld zitten er autobiografische elementen in de hoofdfiguur, zijn de vragen die hij zich stelt waarschijnlijk ook de vragen die Wagendorp zich heeft gesteld, na jaren columnist te zijn geweest van de Volkskrant. Maar de overeenkomsten zitten eerder bij de nevenfiguren, zoals de premier die erg veel wegheeft van de huidige minister-president en de cameo van Mart Smeets die aan het begin en aan het eind even langskomt.

Uiteindelijk zijn de gedachten van Brock, her en der in het verhaal, de ruggengraat van het verhaal. Alle gebeurtenissen komen daaruit voort. En die gedachten zijn volgens mij leuke lesstof voor een college op de school voor journalistiek. Zoals op blz. 409: “Nieuws is de nieuwe legitimatie van krankzinnigheid. Mensen blazen zichzelf op omdat ze weten dat ze daarmee het nieuws zullen halen en omdat het nieuws van hen zal overnemen waartoe ze zelf niet meer in staat zijn: angst zaaien, onrust. Ze snijden iemand zijn strot af en filmen het, omdat ze weten dat er genoeg mensen bereid zullen zijn het online te zetten, omdat het clicks oplevert. Nieuws maken is politiek doel geworden, een commercieel doel.”

Wel grappig dat de bescheiden Wagendorp, zoals ik hem heb leren kennen tenminste, in het boek iemand zijn vorige boek laat lezen (een blauw boek met Ventoux op de cover). Out of character en juist daarom wel weer passend bij dit boek.

Citaat: “Ik zeg het met een traan, maar er zal altijd een markt blijven voor de waarheid. Zelfs voor de halve waarheid. Er zullen altijd mensen blijven die de waarheid willen weten. Een paar, tussen de hele amorfe massa die het allemaal geen reet meer interesseert en die ervan uitgaan dat ze toch worden bedonderd. Voor die paar mensen die er anders over denken moet jij je krant blijven maken. En je moet je niet laten meezuigen in de platte nieuwsproductie want dan ga je kapot. Dat geef ik je op een briefje.” (p.316)

Nummer: 17-008
Titel: Masser Brock
Auteur: Bert Wagendorp
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 416 (2259)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-254-4961-2

Meer Masser:
Trouw
Volkskrant
Hebban
Atlas
DWDD
Volkskrant
NOS

Meer Wagendorp op gerbie.nl:
De dubbele schaar
De proloog
Ventoux
Het Nieuwste Schavot
Een zaterdagmiddag

Mohamed El Bachiri met de mooiste speech van 2016

Tags

Brussel, in het nieuws, Mohamed El Bachiri, politiek, speech

Ontzettend knap, geweldig verwoord, tranentrekkend.

Mohammed verloor zijn vrouw Loubna tijdens de aanslagen in Brussel, 22 maart jongstleden. Sindsdien kijkt men vreemd naar hem, hij is tenslotte een moslim. Alsof hij niet het grootste offer heeft gebracht. Maar zonder wrok zie je hem praten, hij begint over een Jihad van liefde.

Themaweek 28: Inspirerende speeches

De boze blanke man was een vrouw

Tags

Goor, in het nieuws, politiek, themaweek, uit het leven gegrepen

Een nieuw begrip in 2016 was de boze blanke man. Blijkbaar bestonden die voordien niet. Maar waar die dan allemaal waren, werd mij niet duidelijk. Ik ken ze niet. En toen kwam ik er een tegen. Al moet ik toegeven: ze was een vrouw.

 

Nog snel even pinnen, kan net. Ik kom de hoek om gefietst en zie dat er iemand aan het pinnen is. Ik wacht tegen de pilaar, zeker twee meter afstand van de geldautomaat.

Ik pak mijn portemonnee, haal het pasje er vast uit. Dan spreekt ze me aan. Ietwat zeurderige stem, een accent dat verraadt dat ze niet hier is geboren. Is ze serieus? “Ga even naar achter”, het klinkt als bevel, niet als verzoek. Ze heeft gelijk, ik sta schuin naast haar, niet achter haar. Ik moet lachen, kan niet omgaan met haar boosheid. “Ik kijk jou toch ook niet in de portemonnee”, blaft ze nu. Het zou kunnen, ik sta tenslotte met mijn portemonnee en pasje in de hand, maar het lijkt me niet het moment om dat nu te zeggen.

Overdreven stap ik van de fiets, zet ‘m op de standaard en demonstratief vergroot ik de afstand tussen mij en haar. “U heeft helemaal gelijk, zo goed?”, probeer ik met zo weinig mogelijk sarcasme te zeggen.

Ze is al klaar en draait weg van de geldautomaat. “Of moet ik naar de politie gaan en zeggen dat u vrouwen lastig valt en in de portemonnee kijkt?” Ze is echt boos. Ik hou me niet langer in. “Ja, dat lijkt me een goed plan, gaat u maar naar de politie.” Ze loopt weg en ik kan pinnen. Eindelijk heb ik er een ontmoet, een boze blanke man. De kranten staan er vol van, politici zoeken hem. Alleen in dit geval was hij een zij.

Themaweek 26: 2016 in 1 week