Harry Pearson – A tall man in a low land

Tags

België, boeken, boeken 2021, boekrecensie, Harry Pearson, lezen, reisboek, themaweek

Naast Parks op de plank Reizen stond een boek van een schrijver waarvan ik meer dan 20 jaar geleden een mooi voetbalboek las. Deze titel heb ik jaren later bij de American Book Center in Amsterdam gekocht. En daar ben ik al meerdere jaren niet geweest, dus dit boek heeft ook jaren staan wachten. Ik weet niet waarom, het enige boek dat ik kende was ik erg enthousiast over. Maar misschien is de switch van genre oorzaak, al is dat ook weer onzin, het zijn de twee genres waar ik zelf ook het meeste over schrijf.

Mijn wachten was onterecht. Pearson is gewoon een heel goede schrijver. Dus ook de Belgen analyseren, al rondreizend, gaat hem goed af. Hij is er samen met vrouw en kind, al speelt vooral die laatste nog nauwelijks een rol in de verhalen. Wat hij er precies doet is mij niet helemaal duidelijk, het lijkt op een mengeling van een lange vakantie of een korte sabbatical. Op meerdere plekken in België kijkt men hem dan ook vreemd aan, wanneer ze doorhebben dat hij er vrijwillig is, als toerist. Dat kent men blijkbaar niet overal.

En zo lees je een verslag over onontdekte musea, onooglijke appartementen, onpopulaire restaurants, maar ook over de verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië, het verschil tussen een dorp waar koers is of een half jaar later, het verschil tussen een Brits café en een Vlaams café. Over monniken die bieren brouwen, over mensen die gasten in huis ontvangen, over de lokale keuken en over de taalgrens. Regionale verschillen, bezoekjes aan Vlaamse koersen in het verleden en een stuk Belgische geschiedenis maken het af.

Met zijn typische Britse manier van kijken, zonder nationalistisch te zijn, zonder de oogkleppen van veel van zijn landgenoten, is het een genot om zijn visie op een land te leren kennen, zijn manier van kijken te volgen, zijn interpretatie van België te begrijpen.

Mooi boek, moet meer van hem lezen.

Citaat: “The Kong waited it out in Switzerland. Finally, in 1950, a referendum was held. After much debate it was agreed that a 55 per cent vote in Leopold’s favour would see the monarch’s return. Less that that and either a successor would be appointed or a republic declared.” (p.209)

Nummer:              21-071

Titel:                     A Tall Man in a Low Land

Ondertitel:           Some time among the Belgians

Auteur:                 Harry Pearson

Taal:                     Engels UK

Jaar:                     1998

# Pagina’s:           246 (15685)

Categorie:            Reizen

ISBN:                   0-349-11206-1

Meer:

Harry Pearson – The far corner

Themaweek 129: Reisboeken

Tim Parks – Italian ways

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, Italië, lezen, reisboek, Sicilië, themaweek, Tim Parks, trein, Verona

Als Brit wonend en werkend in Italië heeft Parks een klein goudmijntje, zijn dagelijkse leven. Want wanneer je als buitenstaander het land een beetje beter leert kennen en dat een beetje leuk op papier weet te krijgen, is het resultaat per definitie een interessant boek.

Dit keer heeft hij de trein als thema gekozen voor zijn verhalen. Dan verwacht je prachtige beschrijvingen van bijzondere landschappen, mooie steden en andere toeristische hoogtepunten, maar Parks kiest voor een iets andere aanpak. Zijn dagelijkse commute van Verona naar Milaan is genoeg voor het eerste derde deel van het boek. Geen aspect blijft onderbelicht. Het verschil tussen eerste en tweede klasse, wel of niet vooruit boeken, zitplaatsen wel of niet reserveren, medereizigers, stationshallen, conducteurs, tariefstructuur, omroepinstallaties en nog veel meer wat ik ondertussen weer vergeten ben. En met zijn typische Britse humor en relativeringsvermogen is zelfs het kleinste detail de moeite waard om te vermelden. De veranderingen in de loop van de tijd en de onderliggende politieke perikelen, het maakt de Italiaanse trein de moeite waard.

Verder in het boek krijgen we dan toch nog de reisschrijver te zien, wanneer hij heel Italië doorreist op weg naar Sicilië, waar de trein meer een symbolische functie lijkt te hebben dan een optie als vervoermiddel. Hij komt door de boemeltjes langs de kust in Zuid-Italië in de meest bijzondere dorpen, waar men hem vreemd aankijkt wanneer hij zegt dat hij als toerist rondrijdt met de trein.

Parks heb ik ondertussen gelezen over voetbal, zijn buren en nu over de trein. Nog een flink oeuvre te gaan geloof ik.

Citaat: “One of the great advantages of the 6.40 is that it departs from Verona. You don’t have to hang around on the platforms or in the waiting room. Even if you’re fifteen early, you can go right ahead and sit on the train. I make for the last carriage. It has a very particular smell that always affects me deeply when, after the long summer holidays, I return to the trains and another year’s teaching.” (p.20)

Nummer:              21-066

Titel:                     Italian Ways

Ondertitel:           On and off the rails from Milan to Palermo

Auteur:                 Tim Parks

Taal:                     Engels UK

Jaar:                     2013

# Pagina’s:           263 (14641)

Categorie:            Reizen

ISBN:                   978-0-09958-425-4

Meer:

Parks, Tim – Italiaanse buren
Parks, Tim – A season with Verona

Themaweek 129: Reisboeken

Ramon Chao – The train of ice & fire

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, lezen, Mano Negra, Manu Chao, Ramon Chao, reisboek, themaweek

Een boek waar ik ook flink naar heb gezocht is het avontuur van een van mijn favoriete bands on tour in Colombia. De vader van de zanger mocht het boek schrijven, dit dagboek was het resultaat.

Het idee was een gok, maar vooral een avontuur. Mano Negra, nog een Franse band, wat circusartiesten, journalisten en entourage en dan allemaal in een oude trein over een traject dat eigenlijk allang niet meer gebruikt is voor passagierstreinen. Onderweg in elk dorp en stad een concert geven, het hele circus optuigen en dan een dag later weer verder reizen.

Geweldig idee natuurlijk, ware het niet dat er flink wat hobbels te nemen waren. Te beginnen met het beperkte budget. Dan is er nog de onveilige situatie in veel delen van het land. Daar komen dan de problemen bij van het op elkanders lip zitten, weken achter elkaar, de verlokkingen van het land, waar je je van alles bij kunt voorstellen en je weet dat dit niet zomaar een tour is van een bekende Europese band. Voeg toe het gebrek aan (stromend) water, tropische temperaturen, slecht onderhouden rails en het heeft weinig meer met Mano Negra te maken.

En de schrijver is per definitie betrokken, zijn zoon is de belangrijkste muzikant in de trein. Er ontstaan dan ook problemen, waardoor een deel van de band al voor de helft van de tour vertrekt. Het voorprogramma wordt dus maar wat belangrijker gemaakt. Ze krijgen te maken met verstekelingen, hoeveel mensen kunnen daadwerkelijk mee in de trein?

Het boek leest als een geweldige roadmovie, het gaat steeds minder over de optredens, steeds meer over wat er al reizend gebeurt. Jammer dat er geen tot weinig beelden zijn van dit avontuur.

Citaat: “We’ve only just landed when the train stops, abruptly. We’ve derailed. Already! Again! The state of the track is quite picturesque. The sleepers are only loosely nailed to the rails, and the rails are completely twisted because they don’t dilate very evenly. Sometimes, when we’re on the footplate we can see a huge bump where the rail is suspended in the air for about ten meters, thirty centimeters above the ballast. When the train arrives, it flattens the bump. But in the meantime, little stones get under the track and the convoy derails again with a huge shudder from top to trail.” (p.90)

Nummer:              21-060

Titel:                     The train of ice & fire (Un train de glace et de feu)

Auteur:                 Ramon Chao

Taal:                     Engels (Frans)

Jaar:                     2008 (1994)

# Pagina’s:           256 (12821)

Categorie:            Reizen

ISBN:                   978-1-901927-37-5

Meer:

Downloaden

Themaweek 129: Reisboeken

Valeria Luiselli – Lost children archive

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, lezen, Mexico, reisboek, themaweek, Valeria Luiselli, Verenigde Staten

Een schrijfster waarover ik al meerdere keren goede dingen las, waarvan ik meerdere positieve recensies las, maar die ik liever niet vertaald wilde lezen, is Valeria Luiselli. Het eerste boek dat ik tegenkwam was dit Lost Children Archive. Zware titel, moeilijk onderwerp. Maar wel een logische keuze, gezien de achtergrond van de schrijfster. Met de foto’s achterin concludeer ik dan ook dat het boek niet geheel fictie is, dat er een daadwerkelijke zoektocht heeft plaatsgevonden.

In New York is de schrijfster op haar plaats. Zij mag prachtige projecten doen, haar man helpt haar – zo hebben ze elkaar ontmoet – en het samengestelde gezin is gelukkig. Maar aan de grens gaat er van alles mis. Kinderen worden opgesloten, kinderen worden bij ouders weggehaald, kinderen proberen zonder ouders de grens te passeren. En als een vriendin haar hulp vraagt, omdat haar kinderen onderweg zijn naar NY, kan ze niet meer aan de zijlijn blijven staan.

Zeker als de kinderen ook nog eens kwijtraken, iemand moet naar ze op zoek. En dus beginnen ze aan een roadtrip vanaf NY naar de grens met Mexico. De beroemde speld in de hooiberg.

Het knappe van Luiselli is dat ze beide verhalen (de zoektocht en de tocht van de kinderen) naast elkaar kan vertellen, het perspectief wisselt regelmatig. En als lezer weet je dat er een moment komt dat de paden elkaar moeten kruisen. Maar de manier waarop dat uiteindelijk gebeurt is een stuk dramatischer, spectaculairder dan verwacht.

Luiselli heeft een prachtig boek geschreven, warm, betrokken. Maar tegelijkertijd een groot maatschappelijk probleem aangekaart, de grens die meneer Trump probeerde dicht te bouwen met een gigantische muur, is een grens die al jaren lek is. Te veel mensen hebben er belang bij dat die grens niet waterdicht wordt. Maar tussen mensensmokkelaars en drugsbendes lopen dus ook gewoon kinderen op zoek naar hun ouders. Kinderen die zo jong zijn dat ze geen idee hebben hoe gevaarlijk de wereld is, die zich moeten redden tegen alle verwachtingen in.

Schitterend boek, moet meer lezen van deze dame.

Citaat: “…I realized that what I was saying made no sense, that my brain was just going round and round, empty and full of hot air only, though sometimes when the desert wind came, it cleared my thoughts for a moment, but mostly there was just hot air, dust, rocks, bushes, and light, especially light, so much of it, so much light pouring down from the sky that it was hard to think, hard to see clearly, too, hard to see even the things we knew by name, by hear,…” (p.319)

Nummer:              21-042

Titel:                     Lost children archive

Auteur:                 Valeria Luiselli

Taal:                     Engels US

Jaar:                     2019

# Pagina’s:           391 (9257)

Categorie:            Fictie

ISBN:                   978-0-00-829004-7

Themaweek 129: Reisboeken

Bill Bryson – The road to Little Dribbling

Tags

Bill Bryson, boeken, boeken 2021, boekrecensie, Groot-Brittannië, lezen, reisboek, themaweek

Elk boek van Bryson is per definitie de moeite waard, maar zijn reisboeken zijn toch nog net iets boeiender dan al die andere boeken waardoor je elk spelletje triviant wint. Maar de goede man wordt natuurlijk ook niet jonger, de rugzak pakken en op pad gaan is steeds minder voor de hand liggend als je ouder wordt. Niet geheel toevallig begint hij het voorwoord ook met een anekdote over ouder worden. Verderop lezen we dat dit boek niet een spontaan idee was. Het was namelijk twintig jaar na publicatie van zijn beroemde ‘Notes from a small island’. Zijn uitgever vraagt een opvolger. Bryson overweegt en gaat akkoord.

De rode draad in dit boek is de rechte lijn tussen de twee plaatsen in het Verenigd Koninkrijk die het verst uit elkaar liggen. Eenmaal in het boek heb ik door dat deze lijn eigenlijk een soort van excuus is, een lijn die niet meer dan een indicatie geeft van de route, er zijn veel plekken de moeite waard die Bryson nog eens wilde bezoeken en nu passen in zijn concept.

Sterker nog, halverwege het boek begrijp ik dat het niet een enkele reis is, maar dat hij elke keer een stukje heeft gedaan, samengevoegd in dit boek. Heel even ben ik verontwaardigd, waarom heb je dan überhaupt de moeite gedaan om op de kaart aan te geven wat je route wordt? Al snel concludeer ik echter dat het niet uitmaakt, zo lang Bryson maar doet waar hij goed in is. En dat is observeren, toeristische plekken bezoeken en daar rondkijken, medereizigers bekijken, wat achtergronden opzoeken en zijn eigen conclusies trekken. En dat kan hij nog steeds erg goed.

Vele dorpen en stadjes die hij bezoekt heb ik nog nooit van gehoord, maar juist daarom is het erg boeiend. Dat het Verenigd Koninkrijk mooi is om te bezoeken was mij al bekend, dat er nog zoveel te ontdekken valt wordt bewezen door Bryson, elke keer als ik iets van hem lees.

Ik hoop dat hij nog vele reisboeken gaat schrijven, dat hij op zijn eigen manier blijft reizen, er is volgens mij nog genoeg te ontdekken. Desnoods dicht bij huis. Ga nog eens naar het vasteland van Europa. Kies een andere lijn in het VK. Rij nog eens een route dwars door de VS. Maar blijf schrijven, blijf reizen.

Citaat: “And steam trains are only a small part of the Diversions No One Else Would Want. Britain also has a Water Tower Appreciation Society, a Society for Clay Pipe Research, a Pillbox Study Group, a Ghost Sign Society (which finds faded advertisements painted on the sides of buildings) and a Roundabout Appreciation Society. Are you following what I am saying? There are people who spend their free time, not at gunpoint, travelling around seeking out the most attractive and satisfying roundabouts. (How do they know when they have found one?) (p.259)

En omdat ik er zo van genoot, een extra citaat:

Citaat 2: “May I tell you what I would like to see? I would like to see a government that said: ‘We’re going to stop this preposterous obsession with economic growth at the cost of all else. Great economic success doesn’t produce national happiness. It produces Republicans and Switzerland. So we’re going to stop trying to be a powerhouse and instead concentrate on just being lovely and pleasant and civilized. We’re going to have the best schools and hospitals, the most comfortable public transport, the liveliest arts, the most useful and well-stocked libraries, the grandest parks, the cleanest streets, the most enlightened social policies.” (p.461)

Nummer:              21-031

Titel:                     The road to Little Dribbling

Ondertitel:           More notes from a small island

Auteur:                 Bill Bryson

Taal:                     Engels

Jaar:                     2015

# Pagina’s:           480 (6609)

Categorie:            Reizen

ISBN:                   978-0-552-77983-8

Meer:
Bryson, Bill – At home
Bryson, Bill – Down under
Bryson, Bill – Het lichaam
Bryson, Bill – The life and times of the Thunderbolt kid
Bryson, Bill – Made in America
Bryson, Bill – Neither here nor there
Bryson, Bill – Notes from a big country
Bryson, Bill – One summer America 1927
Bryson, Bill – A short history of nearly everything
Bryson, Bill – A walk in the woods

Themaweek 129: Reisboeken

Frank Heinen – Fietsen om niet aan te komen

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, Frank Heinen, lezen, reisboek, themaweek

Voor de tweede keer schreef Heinen een Literair Juweeltje. Snel meegrijpen bij de kassa, alles van Heinen hoor je te lezen. Voor de tweede keer gaat Heinen op pad met Dr. Pompsky. Voor de tweede keer schreef hij speciaal voor deze serie, niet een verhaal uit een andere bundel, een fragment uit een ander boek of een probeersel op weg naar een roman. Nee, gewoon een nieuwe titel.

En Heinen fietst met haar door Belgie en Frankrijk. En hij beschrijft dat weer prachtig, met vele nutteloze feitjes, lyrische beschrijvingen, zelfspot, mooie observaties en onderkoelde humor. En dat is erg leuk om te lezen. Ik hoop dat Heinen nog menig zomervakantie fietsend gaat doorbrengen en deze twee boekjes vele vervolgtitels krijgen.

Citaat: “’Weet je wie er in Kanne woont?’ vraag ik Dr. Pompsky, volgens ons gemeenschappelijk motto ‘Wie quizvragen kan stellen, is nooit echt uitgepraat’. ‘Tom Dumoulin,’ antwoordt zij. Kennelijk zijn we hier al eens eerder geweest. Of misschien weet ze het omdat ze samen is met een Dumoulin-superfan.” (p.11)

Nummer:              21-030

Titel:                     Fietsen om niet aan te komen

Auteur:                 Frank Heinen

Taal:                     Nederlands

Jaar:                     2021

# Pagina’s:           63 (6129)

Categorie:            Reizen

ISBN:                   978-90-8516-698-6

Meer:

Heinen, Frank – Ergens heen fietsen
Heinen, Frank – De zaak Tom

Themaweek 129: Reisboeken

Chuck Palahniuk – Fugitives and refugees

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, Chuck Palahniuk, lezen, reisboek, themaweek

Zijn bekendste boek, Fight club, werd verfilmd, al heb ik het boek niet gelezen, noch de film gezien. Toch leek me dit wel een leuk boek, volgens mij aangeschaft bij mijn favoriete boekenzaak in Munster, waar ik onlangs zag dat een andere winkel in zit, bestaat niet meer dus. Bijzaak.

Al snel had ik door dat dit niet het boek was dat ik had verwacht toen ik het aanschafte. En hoe verder ik kwam, hoe grappiger ik dat vond. De schrijver vertelt over zijn eigen stad, daar waar hij werkt en woont. Portland, Oregon. In de VS moet je altijd de staat erbij noemen, vele plaatsnamen komen meerdere keren voor in dat land.

Dit boek is te veel reisgids om een leesboek te noemen, maar tegelijkertijd staan er te veel leesbare verhalen in om een reisgids te noemen. Interessant, want waar zet je het boek in de kast na lezing bijvoorbeeld?

En toch zie ik ook mogelijkheden voor dit genre. Niet de saaie, opsommerige, Wikipedia gevulde reisgidsen, maar ook niet de reisverhalen waarbij het om de schrijver draait, ongeacht waar hij is (maak ik me zelf ook schuldig aan). Gidsen geschreven door kenners, lokale schrijvers, die de stad zo goed kennen, die je niet langs de zes monumenten, veertien kerken en twaalf lokale marktjes laat hobbelen, maar je daarheen stuurt waar je de stad echt leert kennen. Welke uitgever pakt het idee op?

Citaat: “Free speech is so protected under the Oregon State Constitution that we have the largest number of adult businesses in the nation. And, thanks to our free-speech rights, pretty much any type of no-contact nude performance is legal. According to Teresa, Portland (aka ‘Pornland’) had at least fifty nude dance clubs and twenty lingerie studios and shops with fantasy booths.” (p.101)

Nummer:              21-020

Titel:                     Fugitives and refugees

Ondertitel:           A walk in Portland, Oregon

Auteur:                 Chuck Palahniuk

Taal:                     Engels US

Jaar:                     2003

# Pagina’s:           175 (3937)

Categorie:            Reizen

ISBN:                   0-099-46467-5

Themaweek 129: Reisboeken

De Muur 71

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek

• 

Nando Boers sluit elk nummer, deze keer schrijft hij een extra verhaal, het openings- tevens titelverhaal. Want het leven en de topsportcarrieres van zowel Fabio Jakobsen als Dylan Groenewegen veranderde behoorlijk na de beruchte etappe in de Ronde van Polen vorig jaar. Beschouwend, niet oordelend, integer verhaal.

Het verhaal van de wielerploeg Israel start up nation is boeiend. Sport verbroedert, mocht er een streek zijn waar dat van nut kan zijn, dan is dat het midden oosten. Benieuwd hoe het project gaat verlopen de komende jaren, het aantrekken van Froome lijkt op dit moment weinig succes te hebben. Het verhaal van Eelco Hiltermann meer.

Bert Wagendorp zocht even op het web en kon met de juiste stats een mooi verhaal schrijven. En kwam er achter dat Carlos Vergara even een unieke renner was. Waarom?

Wiep Idzenga vervolgt zijn serie met het verhaal van Marianne Vos en een bijna volle bingokaart. Alleen die Olympische wegwedstrijd had nog geen vinkje. Tot 2012.

Het tragische verhaal over Kelly Catlin kan natuurlijk het best verteld worden door Erik Brouwer. Zijn verhalen over renners waar ik voorheen niets van wist, maar wel stuk voor stuk geboeid las, verdienen zo langzamerhand wel een eigen bundeling.

Ook het verhaal over de enige koers ooit op een eiland in Nederland was geweldig. Slechts een enkele editie op Schier, misschien wel juist daarom zo interessant.

Al met al weer een prachtige editie, ik blijf blij dat ik als abonnee de verhalen elk kwartaal thuisbezorgd krijg en ze als eerste kan lezen. Nog vele jaren hoop ik.

Citaat: “Adams en Baron benadrukken dat zij niets dan vredelievende motieven hebben. Ze gaan nog een flinke stap verder: hun wielerploeg zal het diepgewortelde conflict in het Midden-Oosten tot een einde brengen.” (p.48)

Nummer:            21-007

Titel:                   De Muur 71

Ondertitel:          De sprinters die zij waren

Auteur:               Diversen (Nando Boers, Frank Heinen, Eelco Hiltermann, Bert Wagendorp, Willie Verhegge, Wiep Idzenga, Erik Brouwer, Jurre van den Berg, Joost-Jan Kool)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2021

# Pagina’s:          144 (1487)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 978-94-6231-051-3

Brian Thacker – Planes, Trains & Elephants

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, Brian Thacker, lezen, reisboek

Brian Thacker – Planes, Trains & Elephants

Al vele jaren citeer ik uit een van zijn vorige boeken. Op FB volg ik hem, hij is een van de leukste reisschrijvers van de laatste jaren. Volgens mij ongeveer mijn generatie. Hij woont in Melbourne, dit is het derde boek dat ik van hem las.

En ook al heb ik me best vermaakt, is dit helaas het minste van de drie die ik gelezen heb. Ik vermoed een marketingmedewerker van de uitgeverij. Het boek heeft een ‘haakje’, de verschillende manieren van transport die een heel boek vormen. Een roeiboot, liften, een brommer, wandelend, per vliegtuig, huurauto en taxi. Het is een behoorlijk lange lijst, maar het wordt daardoor soms ook een ietwat ‘gezochte’ lijst. Uit de vorige twee boeken weet ik dat Thacker humor heeft, leuk kan vertellen, nu staan er een paar hoofdstukken tussen die in een andere bundeling buiten de boot (no pun intended) zouden zijn gevallen.

Wat niet wil zeggen dat er geen goede verhalen staan in dit boek, maar alleen dat het een beter boek had kunnen zijn. Wie veel reist, en in die categorie durf ik mezelf ook wel te scharen, heeft waarschijnlijk meerdere verhalen die bekend voorkomen, die niet perse boekwaardig zijn.

Maar goed, ook dit boek is uiteindelijk best de moeite waard. Ben ongeveer op de helft van zijn oeuvre, moet maar eens kijken hoe ik de volgende aanschaf, in Nederland ben ik ze nog niet tegengekomen.

 

Citaat: “By the way, the word ‘posh’ comes from the early Atlantic crossings of the early 1900’s, the most expensive cabins on the ship were the POSH cabins. Because ships had no airconditioning, these cabins would be on the side of the ship away from the warm sun. On the return journey, you would move to a cabin on the other side. They were the Port Out, Starboard Home (POSH for short) cabins.” (p.111)

 

Nummer:            21-006
Titel:                   Planes, trains & elephants
Auteur:               Brian Thacker
Taal:                   Engels
Jaar:                   2002
# Pagina’s:          268 (1343)
Categorie:           Reizen
ISBN:                 1-86508-884-6

 

Meer:

Brian Thacker
Thacker, Brian – The naked man festival
Thacker, Brian – Rule No.5 No sex on the bus

• 

Jaap Scholten – Van Oldenzaal tot Ouagadougou

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Jaap Scholten, lezen, reisboek, reizen

Jaap Scholten – Van Oldenzaal tot Ouagadougou

Hij werd me aangeraden bij Broekhuis, mijn favoriete boekhandel. In de ramsj nog wel, dus waarom laten liggen? Leek me ook best leuk, reisverhalen. Sterker nog, als ik de achterkant lees, doet het me wel denken aan mijn eigen bundeling reisverhalen.

Toch was het verschil (buiten het feit dat mijn eigen bundeling matig verkocht en dit boek na twintig jaar herdrukt werd) al snel duidelijk. De tekst in de flap was misschien wel de duidelijkst mogelijke uitleg. “Veel teksten uit Scholtens oeuvre zijn met elkaar verbonden en het onderscheid tussen fictie en non-fictie is niet altijd even duidelijk”. Nu geloof ik dat weinig schrijvers compleet uit hun fantasie putten, er is altijd een autobiografisch element, al was het maar omdat inleven in karakters waar je zelf helemaal niets mee hebt, bijna onmogelijk is.

Maar toen ik dus eenmaal zo ver was om het boek als fictie te lezen, heb ik me behoorlijk vermaakt. Met de nadruk op de hoofdpersonen, die toevalligerwijze soms elders in de wereld vertoeven, zijn de verhalen boeiend, intrigerend, soms triest, vaak grappig, kortom heerlijk om te lezen. Ik was dan ook snel door het boek heen.

Net nu ik dit blogje tik, een paar maand na lezing, is zijn nieuwste boek uitgekomen en krijgt vele positieve recensies. Op het verlanglijstje dus maar.

Citaat: “Op een gegeven moment stopte de taxichauffeur op een hoek en zei dat hij liever niet verder reed. O, dat was prima, we waren er al bijna, daar deden wij niet moeilijk over. De laatste paar honderd meter naar Choice liepen we door een brede uitgestorven straat die deed danken aan Berlijn juni ’45. Om de paar huizen was er een uitgebrand. Uitgebrande autowrakken langs de stoep completeerden het sfeervolle tafereel.” (p.148)

Nummer: 20-028
Titel: Van Oldenzaal tot Ouagadougou
Ondertitel: de avonturen van Jaap Scholten
Auteur: Jaap Scholten
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 177 (6124)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-90-254-3548-6

Meer:
Wikipedia
Uitgeverij Pluim
Reisboeken
Hebban