Tags
Argentinië, column, Diego Maradona, Italië, Napels, Napoli, voetbal
Op dit weblog heb ik al meerdere keren aandacht besteed aan de heer Diego Maradona. Tijdens het WK, toen een documentaire uitkwam (met Manu Chao!), een column uit december 1997, over een bezoek Napels en over het boek van Antonio Ghirelli.
Gisteren werd de mooiste voetballer aller tijden vijftig. De hele wereld besteedde er al aandacht aan. Ik durf niet achter te blijven. Zelfs al is het pas een dag later. Ik wil graag twee foto’s uit het bovengenoemde boek laten zien. Omdat de warming up in München al overal te zien was. Omdat ik La Vida Tombola met Manu Chao al twee keer op dit weblog heb gepubliceerd. Omdat het afscheid van de Bombonera me altijd ontroert, maar ook elders wel te vinden is.
Maar dit boek is een juweel in mijn boekenkast. Het komt met een verhaal. Ooit was ik een dag in Napels. In een dag maakte die stad zoveel indruk dat ik ’s avonds voor het eerst een reisverhaal schreef. Op het station, wachtend op de trein naar Florence. Een paar weken later kocht ik in Verona een boek over het kampioenschap van Napels. Volledig te danken aan Maradona. Mooie voetbalfoto’s, maar vooral schitterende foto’s van feestende supporters. En die blijdschap, door El Diego veroorzaakt, spat van de bladzijden. En alleen al daarom twee foto’s uit dat boek. Omdat we het hoofd van El Cebolita wel kennen. Maar de vreugde die hij de mensen bracht, mag nooit vergeten worden. Foto’s waarbij elke tekst overbodig is.