28 maandag sep 2020
Een weekje goede speeches, zonder twijfel leerzaam. Zeven tedtalks die mij aanspraken.
Vandaag de eerste. Priya Vulchi en Winona Guo zijn nog erg jong, maar hebben een mooie reis door de VS gemaakt en zijn op weg naar het begrijpen van racisme. U ook? Of bent u ook nog niet ‘racially literate’?
Themaweek 93: Ted Talks
26 zaterdag sep 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
Jeroen van Merwijk – Bestemming Paradijs
Mooi idee. In linkse kranten komen ook rechtse denkers aan het woord. Andersom niet. Dus besloot Jeroen van Merwijk linkse columns te schrijven en deze te mailen aan De Telegraaf. Nu is hij natuurlijk de juiste persoon om deze columns goed doordacht te verwoorden, daarbij is zijn motivatie goed, liefst 33 columns schreef hij, zonder dat er een ooit geplaatst werd in de krant van wakker Nederland.
Alle columns worden vergezeld van een persoonlijk briefje voor de hoofdredacteur, minstens zo vermakelijk als de columns zelf. Naast vermakelijk zijn de columns ook inhoudelijk sterk. Natuurlijk een cabaretier zal chargeren, is uit op het effect, maar veel punten die hij aanstipt kloppen gewoon, zijn zoals hij het zegt. Daarmee is het ook een politiek pamflet, een terugkeer naar de sociaaldemocratie in een sterk verrechtsende samenleving.
Uit elke column zou ik prachtige zinnen kunnen citeren. Maar dan kun je beter het boek zelf lezen. Is vast nog wel ergens verkrijgbaar.
Over linkse en rechtse auto’s, linkse en rechtse dieren en linkse en rechtse beroepen. Over Kamervragen of juist vervolgvragen daarop. Over marktwerking en vrolijk zijn, over openbaar vervoer en het nut daarvan.
Citaat: “Rechtse vredesactivisten bestaan niet. Rechts is misschien wel voor vrede, maar nooit op een activistische wijze. (…) En zo is er heel veel wat niet kan, althans, wat in theorie misschien wel kan maar wat in de vrije natuur niet wordt aangetroffen. Zo zijn er geen rechtste wereldverbeteraars. Geen rechtse protestzanger. (…) In het algemeen kunnen we zeggen dat bij alles wat goed is en de wereld een stukje vooruit probeert te helpen het bijvoeglijk naamwoord ‘links’ hoort en dat bij alles wat slechts is en alleen maar op korte termijn en aan zichzelf denkt het bijvoeglijk naamwoord ‘rechts’. Sorry, maar het is niet anders.” (p.99/100)
Nummer: 20-054
Titel: Bestemming Paradijs
Ondertitel: Linkse columns voor De Telegraaf
Auteur: Jeroen van Merwijk
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 128 (11187)
Categorie: Columns
ISBN: 978-90-388-9488-1
Meer Merwijk op gerbie.nl:
Treurige dingen
Meneer van Merwijks laatste woord over kunst en cultuur
Over kunst
Er zijn geen pleinen meer
Theater of voetbal?
Bestemming Paradijs:
Hebban
8Weekly
Merwijk en Paradijs bij Pauw & Witteman
Van Merwijk verkoopt
Themaweek 92: Meer boeken
23 woensdag sep 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020, Politiek
Joris Luyendijk – Je hebt het niet van mij, maar…
De ondertitel vat eigenlijk goed samen wat en hoe. Een maand aan het Binnenhof. Het is niet genoeg, voordat je alles door hebt, zit je tijd erop.
Luyendijk krijgt een perskaart als Nieuwspoortrapporteur. Een functie die hij eigenlijk zo mag invullen als het hem uitkomt. En als antropoloog is hem dat wel toevertrouwd. Tegelijkertijd komt hij zelf, en met hem de lezer, al snel tot de conclusie dat je veel meer tijd nodig hebt wil je daadwerkelijk iets vinden wat opzien baart, waar je een boek over kan schrijven.
In deze ene maand spreekt hij politici, journalisten, personeel en vooral veel lobbyisten. Vooral die laatste beroepsgroep is boeiend, want onder het motto ‘kennis is macht’ hebben zij veel meer macht dan menigeen doorheeft. Maar dat hoeft niet alleen negatief te zijn.
Helaas heeft ook Luyendijk te maken met een ongeschreven erecode, waardoor niet iedereen open kan en wil zijn. Maar ook hijzelf kan niet alles schrijven, dat doe je maar een enkele keer en je carrière is voorbij. Daardoor is dit boekje niet meer dan een leuk tussendoortje, wetende dat er veel meer in had gezeten, dat Luyendijk een veel beter boek had kunnen schrijven.
Citaat: “Zo bezien is het probleem in Nederland de afgelopen twintig jaar misschien niet dat je van alles ‘niet mocht zeggen’. Bolkestein toonde aan dat je wel degelijk van alles kon zeggen, want hij deed dat voortdurend en zijn partij zat in de regering. Het probleem in Nederland is dat de discussie maar niet verder komt dan de vraag of iemand iets wel of niet mag zeggen.” (p.91)
Nummer: 20-049
Titel: Je hebt het niet van mij, maar…
Ondertitel: Een maand aan het Binnenhof
Auteur: Joris Luyendijk
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 111 (10498)
Categorie: Politiek
ISBN: 978-90-5759-425-0
Meer Luyendijk op gerbie.nl:
Dit kan niet waar zijn
Het zijn net mensen
Hoe lossen we de crisis bij de banken op
Laat eens wat van je horen 098
Meer Binnenhof:
Volkskrant
Sargasso
Joris Luyendijk
Themaweek 92: Meer boeken
27 donderdag aug 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
Tags
boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, politiek, Robert Seethaler, Wenen
Robert Seethaler – De Weense sigarenboer
Voor ik het doorheb, drukt Eddy me dit boek in de handen. “Mag je lenen, moet je lezen”. Zelf kwam hij al eerder tot de conclusie dat er weinig mannen zijn die lezen, vooral vrouwen pakken nog wel eens boek ter hand. Dus zijn we blij dat we een select groepje mannen kennen dat nog wel leest. En dus gaat het ook vaak over boeken (en wielrennen) als we elkaar tegenkomen.
Dit boek stond zelfs in zijn top 25 favoriete boeken. Hij heeft de lijst niet online gemaakt bij Hebban, maar gewoon thuis, handgeschreven in een schriftje. Tja, dan moet ik het wel lezen, het ging thuis meteen bovenop Mount TBR, de eeuwige stapel van boeken die ik nog moet lezen en nooit kleiner wordt.
Het verhaal neemt ons mee van het platteland (Salzkammergut) in Oostenrijk, door naar Wenen. De 17-jarige Franz wordt door zijn moeder naar de hoofdstad gestuurd, zij kan niet meer voor hem zorgen, het is tijd voor hem om op eigen benen te staan. De enige kennis in de hoofdstad is een oude joodse eenbenige sigarenboer waar Franz in de winkel kan assisteren. De man heeft geen opvolger, ziet in de jongen iemand die de zaak zou kunnen overnemen. Maar eerst moet hij wat wereldwijzer worden. De eerste weken doet Franz dan ook niets anders dan in de winkel zitten en kranten lezen. Hij luistert naar de gesprekken die Otto voert met zijn klanten, hij leert.
Pas als hij doorheeft wat er speelt in de wereld, wordt zijn rol wat groter. Hij begrijpt wat de eerste wereldoorlog met Otto Trsnjek en met zijn land heeft gedaan, hij ziet ook de groeiende rol van de nazi’s, het is ondertussen 1938 geworden. Maar nu hij de wereld een beetje beter snapt, moet hij zichzelf ook leren kennen. Want als jongvolwassene in de stad zonder vrienden, zonder familie, zonder kennissen, is het lastig opgroeien. En dus wandelt hij alleen rond door Wenen, op zoek naar wat het leven hem brengt. Natuurlijk wordt hij verliefd, maar hij begrijpt vrouwen niet, zeker niet het object van zijn verlangen.
Twee verhalen mengen zich daardoor, het ‘coming of age’ verhaal van Franz, maar dan in Wenen, eind jaren dertig. En die twee verhalen bijten elkaar geregeld, wat voor het boek juist erg goed is, maar voor Franz zelf niet altijd. Een leuke bijrol is er voor een joodse professor die heel goed dromen kan interpreteren. Deze vaste klant van de sigarenwinkel geeft Franz soms advies, maar raakt ook op hem gesteld.
Mooi boek, ik begrijp de fascinatie van Eddy.
Citaat: “Otto Trsnjek boog zijn hoofd nog dieper. Een van de mannen trapte hem krachtig tegen zijn ribben. Met een grom viel hij opzij, hield zijn handen beschermend voor zijn gezicht en trok zijn been zo dicht mogelijk tegen zijn lichaam. Na een knik van zijn meerdere liep de derde man rond de toonbank, rukte de lade open, trok het stapeltje ‘dartele bladen’ eruit en hield het met een triomfantelijke grijns omhoog.” (p.157)
Nummer: 20-072
Titel: De Weense sigarenboer (Der Trafikant)
Auteur: Robert Seethaler
Taal: Nederlands (Duits)
Jaar: 2017 (2012)
# Pagina’s: 255 (13952)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-234-7160-8
Meer:
Mustreads
Literair Nederland
Tzum
Hebban
Themaweek 88: Boeken
24 maandag aug 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
Tags
Bill Clinton, boeken, boeken 2020, boekrecensie, Hillary Clinton, Hillary Rodham, lezen, politiek
Curtis Sittenfeld – Rodham
Natuurlijk heeft ze veel research gedaan, misschien wel te veel. Want het eerste deel van het boek komt erg gekunsteld over. Eigenlijk ook wel logisch, want ook al heb ik niet al die boeken gelezen die ze netjes achterin noemt, ik begrijp dat het begin moet kloppen. Om dit boek te kunnen schrijven, moet er een deel waar zijn. Pas dan kun je naar het ‘What if’-gedeelte. Dus lees ik hoe het jonge meisje een jonge vrouw werd. Hoe ze Bill Clinton ontmoette, die ze dan ook nog tijden met voor- en achternaam blijft benoemen, hoe seks erg belangrijk voor het jonge stel blijkt te zijn.
Het moment dat ze erachter komt dat hij een notoire vreemdganger is, is natuurlijk het moment dat de twijfel toeslaat. Uiteindelijk, wanneer hij dat ook toegeeft, hakt ze de knoop door: ze accepteert zijn huwelijksverzoek niet.
Dan wordt het boek leuker. Dan zien we het leven van de advocate, de hoogleraar, de carrièredame die politica wordt, de oude vrijster die nooit trouwde. En dat verhaal is niet alleen leuk omdat we Hillary beter leren kennen, maar ook omdat het een stukje Amerikaanse geschiedenis is, omdat we de politiek een stukje beter leren begrijpen.
Natuurlijk komt het moment dat Bill Clinton, voorbestemd om president te worden, het niet wordt en zich terugtrekt uit de politiek. Ze komen elkaar zo nu en dan nog tegen. Hij vertrekt naar Silicon valley, trouwt twee keer, is natuurlijk miljardair. Zij vecht voor vrouwenrechten en besluit om dat via de politiek te doen.
Onvermijdelijk komt alles weer samen als in 2015 beiden besluiten om president te worden. Opvolger van Obama. Het logische pad voor Hillary, een oude droom die weer opgegraven wordt door Bill. En dus staan ze tegenover elkaar, bij de democratische voorverkiezingen. Een leuke cameo is er voor Donald Trump, hij speelt een bijrol in de strijd tussen de twee voormalige geliefden.
Wie pakt de nominatie? Wie wordt president?
Sittenfeld heeft een leuke ‘What if’ geschreven, niet op het niveau van Ira Levin of Philip Roth, maar wel een goed verhaal dat meteen een goede beschrijving van de tijdgeest is. Het miljoenen verslindende circus dat de voorverkiezingen is geworden. De vorm die steeds belangrijker wordt dan de inhoud. En dat maakte dat ik elke avond een paar bladzijden meer wilde lezen, dat ik door het boek vloog. Compliment.
Citaat: “…en hij was het type man dat heel beleefd was in de omgang, maar heel conservatief als het ging om zaken als belastingen, gezondheidszorg en lhbt-rechten, waardoor zijn minachting voor iedereen die er anders over dacht dan hijzelf op het wrede af was. Zoals zo vaak bij deze mannen was hij strenggelovig. Jaren ervoor had een juridisch assistent van me dit soort mannen – altijd vijftig-plus, altijd wit en steevast middelmatig intelligent – gymleraarpolitici genoemd. Wat uiteraard een belediging was voor gymleraren.” (p.312)
Nummer: 20-077
Titel: Rodham. Een roman (Rodham. A novel)
Auteur: Curtis Sittenfeld
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2020
# Pagina’s: 459 (14832)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-254-6266-6
Meer:
Goodreads
Hebban
Guardian
Curtis Sittenfeld
New York Times
Washington Post
Themaweek 88: Boeken
14 dinsdag jul 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
Maarten van Rossem – De atoombom
Graag luister ik naar Maarten van Rossem. Hij is welbespraakt, nog beter belezen, deugt (wat voor velen een foute kwalificatie is, maar volgens mij nog altijd iets om naar te streven, dus ook als geuzennaam te gebruiken) en kan dingen duidelijk uitleggen. Zijn artikelen lees ik graag, ik leer de wereld beter begrijpen.
Zo ook dit boek, door hem zelf voorgelezen, wat altijd beter is dan wanneer een stemacteur dat doet, over de atoombom. Gelukkig is de mensheid zo slim om het gevaar van de atoombom te zien, helaas was ze dat niet altijd en werd ze gebruikt door de VS om een eind te maken aan de strijd tegen Japan, in de tweede wereldoorlog.
Stap voor stap legt Van Rossem uit hoe de bom werd ontworpen, getest en ook gebruikt, waarbij de technische uitleg best lastig te volgen was, ook al haalde ik in een grijs verleden 9’s voor scheikunde. Gelukkig gaat het grootste deel van het verhaal over de politieke consequenties, vooral de koude oorlog.
Boeiend, leerzaam, lekker om te luisteren tijdens een lange wandeling.
Citaat: “En Truman wist helemaal niet dat die bom bestond. Dus die minister van Defensie kwam bij hem in het kantoor, the oval office, die zegt Mister President, ik heb een interessante mededeling voor u. We hebben een gigantische bom gemaakt.”
Nummer: 20-021
Titel: De atoombom
Auteur: Maarten van Rossem
Taal: Nederlands
Jaar: 2009
# Pagina’s: 77 (Luisterboek) (4651)
Categorie: Geschiedenis
ISBN: 978-90-4682-572-3
Meer:
Wikipedia
BOL
YouTube
Wie zijn wij
Themaweek 82: Luisterboeken
24 woensdag jun 2020
Posted in Gerbie vindt iets
Bron: voetbalzone
Het is allemaal niet zo moeilijk. De waarheid ligt bijna altijd in het midden. Johan Derksen is geen racist, maakt wel eens slechte grappen en hoeft niet altijd serieus genomen te worden. Kun je boos op worden, je kunt het ook negeren.
Virgil van Dijk heeft het recht om namens de spelers van Oranje te zeggen dat hij niet meer met Veronica Inside wil praten. Dat heeft te maken met de uitspraken van Derksen, maar dat is wat anders dan verbieden. De vrijheid van meningsuiting geldt voor hem (en de andere spelers), maar ook voor Derksen.
Een oproep doen aan de sponsors van Veronica Inside om zich terug te trekken is ook vrijheid van meningsuiting. Of die sponsors er wat op uit willen doen, is dan aan de sponsors. En dan is het weer aan de gebruikers om te zien of ze die producten nog willen aanschaffen.
Akwasi schreeuwt in zijn emotie iets dat niet netjes was. Dat is wat anders dan een oproep tot geweld, zoals velen ervan willen maken. Je hoeft het niet met hem eens te zijn, maar ook hij heeft dezelfde grondrechten als jij en ik.
Kortom, het is niet zo moeilijk, maar nooit zwart-wit. Laat je niet opstoken, daar wordt het nooit beter van.
Gerbie vindt iets (deel 8). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.
08 maandag jun 2020
Posted in In het nieuws
Waarom zijn er mensen die niet begrijpen dat Black Lives Matter niet impliceert dat andere levens er niet toe doen?
Waarom geven de peilingen de VVD zo veel extra zetels, terwijl vele (door sommige alle) maatregelen die ze nemen bekritiseerd worden?
Waarom is er zo veel ophef over een demonstratie in Amsterdam, terwijl in elke andere wereldstad geprotesteerd wordt en het wel over de inhoud gaat?
Waarom durven zo veel Nederlanders niet toe te geven dat institutioneel racisme in Nederland ook voorkomt, zij het dan niet zo veel als in de Verenigde Staten?
Waarom zijn er zoveel mensen die Trump prijzen, adoreren, verdedigen, terwijl ze niet in de Verenigde Staten wonen?
Waarom zijn er zo weinig Amerikanen die door de retoriek van Trump heen prikken?
Waarom komen er niet meer mensen in opstand als de vrijheid van pers in Hongarije, Turkije, Rusland, Verenigde Staten, het midden Oosten en vele andere plekken in gevaar is?
Waarom wordt de Nederlandse Publieke Omroep, met zijn vele rechtste en conservatieve omroepen als links gezien?
Waarom krijgt Halsema zo veel persoonlijke kritiek, terwijl ze dingen vergelijkbaar aanpakt als haar veelgeprezen voorganger Van der Laan?
Waarom zijn er nog steeds mensen die niet geloven dat de mensheid het klimaat beïnvloedt, terwijl 98% van de wetenschappers (99.9999% van de serieus te nemen wetenschappers) het hierover eens is?
Waarom moet elke talkshow op de Nederlandse televisie voor- en tegenstanders aan tafel zetten, terwijl het soms juist slim zou zijn om informatie te geven in plaats van discussies te genereren?
Waarom heeft Nederland nog steeds geen vrouwelijke premier gehad, terwijl te zien is dat op vele plekken waar die wel is, het een stuk beter gaat? (okay, soms niet)
Waarom worden Rutte en Dijkhof niet aangevallen als ze van mening verwisselen, terwijl andere politici meteen als draaikonten worden gezien?
Waarom is het boek van Rutger Bregman nog geen verplichte literatuur voor politici en op alle middelbare scholen?
Waarom denken vele Amerikanen nog steeds dat ‘the second amendment’ het belangrijkste grondwetartikel van hun land is, terwijl statistieken het tegendeel bewijzen?
Waarom wordt de zwartepietendiscussie nog zo vaak gevoerd door emoties, zonder rationele argumenten?
Waarom durft niemand de nuance te zoeken en te zeggen dat Halsema misschien een inschattingsfout heeft gemaakt, maar het daarna goed heeft aangepakt? Of dat ze het fout heeft aangepakt, maar toch een goede burgemeester kan zijn?
Waarom kunnen er in de VS zoveel politieagenten geweld gebruiken?
08 vrijdag mei 2020
Posted in In het nieuws
Als een ding heel duidelijk is geworden in de afgelopen anderhalve maand, is wel dat we niet kunnen omgaan met onzekerheid. Harrie Jekkers zong het ooit al prachtig in orkanen: “alles is genummerd en in kaart gebracht”.
Een paar jaar geleden kwam de verzekering voor je korting op je autoverzekering. Ik heb mijn vader nog uitgelachen dat hij daarin trapte. Een verzekering op een verzekering, dan kun je eeuwig doorgaan.
En toen stortte onze wereld in. Mochten we ons huis nauwelijks meer uit. Moesten we de regering ineens blind vertrouwen. Nu heb ik ook vaak genoeg commentaar gehad op de het huidige kabinet, maar dit was niet het moment. Er kwam genoeg kritiek. Greep Rutte eerst niet snel genoeg in, dezelfde stuurlui vertellen nu weer dat hij te snel en vooral te rigoureus ingreep.
Het grote probleem is dat we te maken hebben met een virus en zo veel variabelen, dat het onmogelijk is om nauwkeurig te voorspellen wat er gaat gebeuren. Globaal hebben we wel een idee, maar precies is het niet te zeggen. Daarbij komt dat het virus zich in het ene land anders gedraagt dan in een ander land. Sterker nog, zelfs binnen ons kleine landje is er een gigantisch verschil tussen het oosten van Noord-Brabant en alles ten noorden van Steenwijk.
We hebben te maken met diverse factoren. Algemene gezondheid, leeftijd, gewicht, geslacht. Maar ook met gemiddeld inkomen, temperatuur, bevolkingsdichtheid, watervoorziening, testcapaciteit, intensive care capaciteit en opleidingsniveau. En dan begin ik nog niet eens over negatieve factoren als politieke spelletjes, niets ontziende handelaren, beschikbaarheid van medicijnen, persvrijheid en concurrentie op zaken waarop niet geconcurreerd zou moeten worden.
We hopen op een vaccin, terwijl normaal vijf jaar wordt gedaan over vaccinontwikkeling. Zonder garantie dat een vaccin, wat hopelijk sneller beschikbaar is, ook daadwerkelijk werkt. En geen negatieve bijwerkingen heeft, omdat we geen tijd hadden die te testen.
Duidelijk is dat we nog erg lang in onzekerheid zullen zitten. En daar moeten we mee leren omgaan, meer nog dan met een virus dat in 0,7% van de gevallen dodelijk lijkt te zijn. Maar pin me niet vast op dat percentage. Is ook onzeker.
02 zaterdag mei 2020
Posted in In het nieuws, Sportwedstrijden, Voetbal column
Nu de situatie in de wereld erg onduidelijk is, wordt steeds meer duidelijk dat hoop nodig is. Je hebt hoop nodig om ergens naar te streven. En dus zijn degenen die hoop bieden spekkoper tijdens de coronacrisis.
Het duidelijkst is dat te zien in de sport. Thuiszitten en niets doen is schadelijker dan besmet raken en beter worden. Alleen is er geen oplossing op dit moment, georganiseerde sport is erg lastig in de anderhalvemetersamenleving.
Minstens zo belangrijk, de Romeinen begrepen het al met hun ‘brood en spelen’, is de professionele sport. En daar gaat het op dit moment compleet mis. Alles wordt vooruitgeschoven, maar ook opnieuw gepland.
Anderhalve maand geleden gooide ik deze tweet de wereld in:
Nauwelijks serieus bedoeld, maar zoals dat op twitter wel vaker gebeurd, even een ander geluid laten horen. Week in, week uit raakte ik er steeds meer van overtuigd dat ik gelijk ga krijgen.
In Nederland mag er tot 1 september niet gevoetbald worden. In andere landen zijn ze nog niet zo ver. Tenminste niet op bestuurlijk niveau. In meerdere landen roepen virologen al om tot het eind van het kalenderjaar (of zelfs langer) niet te voetballen. Heel pragmatisch gezien lukt het al niet. In Italië willen ze op 2 augustus klaar zijn. Maar de eerste voorrondes van Europese toernooien zijn dan al bezig. In WitRusland voetballen ze gewoon door. Elk land heeft zijn eigen regels. Het is onmogelijk daar een nieuwe kalender voor te maken.
Net zoals het een illusie is dat eind augustus de Tour gereden kan worden, terwijl in Frankrijk op dit moment nog bekeuringen worden uitgedeeld wanneer je maar 1 stokbrood koopt. Om dan meteen door te gaan met de klassiekers en twee andere grote rondes binnen 2 maanden.
Gaat allemaal niet gebeuren. Maar ja, zo lang er hoop is…
15 vrijdag nov 2019
Posted in Gerbie vindt iets
Tags
bron: reuma-alkmaar.nl
Mijn moeder heeft reuma, dus last van haar gewrichten. Ze loopt minder, dus neemt haar gewicht toe: meer last. De reumatoloog wil een nieuwe knie, maar de specialist niet. Medicijnen om de reumapijn te verlichten zijn slecht voor haar weerstand, waardoor een verkoudheidje bij haar een fikse griep is. Gevolg: meer last van haar gewrichten. Enzovoort. Een simpele oplossing bestaat niet. Alles heeft een neveneffect.
Politiek heeft dezelfde complexiteit. Populisten (links en rechts) zijn op zoek naar simpele oplossingen. Die bestaan niet. Minder stikstof is niet dé oplossing, het kan een deel van de oplossing zijn. Grenzen dicht bestaat niet, maar zelfs als het zou lukken, zijn de problemen niet voorbij. Meer geld naar onderwijs is geen oplossing, maar kan wel helpen. Zorg idem. Er zijn meer dan een miljard Chinezen, maar dat ontslaat ons niet van onze verantwoordelijkheid.
Oplossingen voor grote problemen zijn nooit simpel, hebben altijd neveneffecten. Maar dat wil niet zeggen dat we maatregelen maar moeten uitstellen of afstellen. We moeten de wereld netjes afleveren bij onze kinderen. We kunnen niet blijven wachten. We moeten iets doen.
Schreeuwen dat iets geen probleem is, tegen beter weten in, is geen oplossing. Toegeven aan protesterende boeren ook niet. Wachten tot alle andere landen maatregelen hebben genomen is minstens zo fout.
Gerbie vindt iets (deel 7). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.
27 woensdag mrt 2019
Tags
Wist u dat de ANWB nog altijd 4,5 miljoen leden heeft? Dat is bijna een op de vier Nederlanders.
Kent u Tavi Castro? Ik niet. Maar 2,5 miljoen Nederlanders volgen hem op Instagram.
In Nederland hebben we ongeveer 1,63 miljoen melkkoeien. Dan tel ik de voor vlees bestemde zusters dus niet mee.
De grootste sportbond van Nederland, de KNVB heeft 1,2 miljoen leden. Dat is ongeveer net zo veel als het aantal geregistreerde vissers, turners en golfers gezamenlijk.
Afgelopen zondag keken er 1,1 miljoen mensen naar het nieuws van half acht. Dat programma stond daarmee net in de top tien.
Ook Milan Knol haalde net de top tien met 1,1 miljoen. En dan hebben we het over zijn followers op YouTube.
Net buiten de top tien van populairste radiozenders staat 3FM. Er luisteren ongeveer 1 miljoen mensen naar de elfde zender van het land. Vele stemmen hebben het over opheffen.
En 1.057.029 stemgerechtigden stemden vorige week op FvD.
Zes miljoen, tweehonderdtwintigduizend en achtentwintig stemden op een andere partij. Vijf en een half miljoen mensen namen niet eens de moeite om te stemmen.
15 vrijdag mrt 2019
Posted in Gerbie's Lifeblog
Op dit blog heb ik me vaker gestoord aan de organisatie van het Openbaar Vervoer in Nederland. Vorig jaar schooljaar heb ik bijgehouden hoe vaak ik de aansluiting haalde bij mijn verplichte overstap. Dat bleek aan het eind van het jaar ruim 2 van de 3 keer te zijn. Een stuk lager dan de cijfers die elk jaar, bijna juichend, naar buiten komen.
Dit schooljaar heb ik uit ergernis besloten het maar niet meer bij te houden. Gisteren was het weer raak. De tegentrein heeft vertraging, dan weet je, aansluiting halen is onmogelijk. En inderdaad, terwijl tientallen reizigers gehaast aan komen rennen, trekt de volgende trein al op.
Alternatief is dan de bus. Stukje verder lopen, tja. Staan in de te drukke bus, vervelend. Tijdverlies, erg vervelend. Nog een flink stuk extra lopen, tja. Maar het allerergste vind ik dat Syntus/Keolis beloond wordt voor een wanprestatie. Want ik moet uitchecken op het station en opnieuw inchecken bij de bus. Voor dezelfde reis betaal ik anderhalve euro extra. Zowel de bus als de trein zijn van Syntus, maar doordat ik mijn aansluiting niet haal, maken zij meer winst. Hoe kan dit?
Als zo vaak is bij de aanbesteding van het OV slecht gekeken naar centen, niet naar het belang van de reizigers. Deze extra winst is gelukkig niet wekelijks, maar elke keer is er een te veel. Tientallen euri per jaar onterechte winst. En dan gaat het om een enkele reiziger, in de bus gisteren ging het al om tientallen reizigers, tel uit je winst.
Wie gaat hier iets aan doen?
07 donderdag mrt 2019
Posted in Laat eens wat van je horen
Tags
Citaten uit kranten en tijdschriften die ik de afgelopen jaren de moeite vond.
100:
Kwaliteitsmedia is iets anders. Daar is de populistische stem afwezig omdat het de ene helft niet lukt om drie coherente zinnen achter elkaar te schrijven zonder in samenzweringstheorieën te vervallen of apengrapjes te maken. En de andere helft kan wel schrijven, maar schaamt zich te diep om zijn steun aan een talkshowtafel te komen toelichten. Daar komt het op neer. Er zijn hoogstens wat mannetjes die heel stoer op televisie op Hillary gaan schelden en allerhande vage dingen roepen over wat er allemaal mis is met de elite en ‘de gevestigde orde’. Maar kandidaten als Trump verdedigen? Ho maar.
Rosanne Hertzberger, NRC, November 2016
101:
We lieten in die uitzending de verhalen horen over het geweld tegen migranten. We lieten de cijfers zien die bewijzen dat het aantal migranten dat nu nog Europa haalt, geen fractie meer is van de piek uit 2015, het jaar waarin migratie definitief tot het probleem van het decennium werd verheven. Maar zelfs al laat je zien dat de routes naar het noorden geblokkeerd zijn, bij de kijker blijft het beeld achter van grote groepen jongens die naar Europa willen. Alsof migratie het enige is wat Afrikanen bezighoudt. Een continent van 54 landen en 1,2 miljard inwoners, van wie slechts drie procent buiten zijn geboorteland woont. Meer dan de helft van die groep migreerde bovendien binnen het eigen continent. Dus 99 procent van de Afrikanen is met heel andere dingen bezig dan met migreren naar Europa.
Bram Vermeulen, NRC, november 2018
102:
Ook goed verdienende medici, apothekers, paramedici, de geneesmiddelenindustrie en vele andere bedrijfstakken die toeleveranciers zijn van de miljardenindustrie hebben er een financieel belang bij dat de huidige opzet van onze ‘gezondheidszorg’ onveranderd blijft. Zelfs de verzekeraars tonen opmerkelijk weinig interesse in lagere kosten. Lagere uitgaven aan gezondheidszorg betekenen immers dat de premies ook omlaag kunnen en voor je het weet zit je in een krimpende industrie en is het crisis. Zo wordt de pakweg vijftigduizend euro voor een hartoperatie zonder problemen vergoed, maar een gesprek van een uur met een leefstijlarts, die uitlegt hoe je kunt voorkomen dat je later hartproblemen krijgt, moet je als particulier uit eigen zak betalen.
William Cortvriendt, HP de Tijd, juli 2017
