Voor wie moet ik zijn in Syrië?

Tags

Amnesty International, in het nieuws, oorlog, politiek, Syrië

Is er iets veranderd in die drie en een half jaar?

Advertenties

Wil Goor echt door?

Tags

Goor, in het nieuws, Molenstraat, politiek

Het vliegtuigje tijdens de optocht was de druppel. Het is een mooi democratisch recht om ergens tegen te zijn, we leven in een land waarin dat mag, en waarin je dat ook mag laten horen.

Als je de lokale en regionale media moet geloven, dan wil heel Goor door de Molenstraat rijden, terwijl de helft dat dus maar mag. Een protestprocessie, verhalen in de media, stickers, borden, reclamevliegtuigje en een petitie: hier lijkt meer achter te zitten.

Voor alle duidelijkheid, ik heb geen oordeel. Ben niet voor, niet tegen, ik sta aan de zijkant. Ik herhaal: Ik ben geen partij.

Wat mij opvalt is dat vele voorstanders van tweerichting-verkeer niet verder kwamen dan het hele beperkte argument: Nu moet ik omrijden. Als dat je sterkste argument is, dan ben ik bang dat je niet veel gaat bereiken. Ik heb de petitie op internet opgezocht. Er staan 1152 handtekeningen op, een indrukwekkend aantal. Maar klik even verder en je komt van alles tegen. Bijna 150 handtekeningen zijn niet uit Goor. Ik ben ze pagina voor pagina gaan lezen. Na 220 namen liep mijn browser vast. Op dat moment zat ik op 64 anonieme krabbels, meer dan een kwart dus. Liefst 76 mensen namen de moeite om een opmerking er bij te zetten. Tot mijn grote schrik deden liefst 55 daarvan dat met een of meerdere taalfouten (niet zo vreemd, de petitie zelf stikt er van). Ik zag namen twee keer in de lijst staan. Ik zag een handjevol dat zich niet in kon houden en taal uitte die je niet aan kinderen zou durven voorlezen. Is 1152 wel zo indrukwekkend?

Ik mis de nuance. Deze maatregel is ooit bedacht, omdat er sprake was van overlast. Omdat de gemeente verantwoordelijk is om deze overlast te beperken. Er zijn meerdere onafhankelijke onderzoeken gedaan. Natuurlijk mag je die in twijfel trekken, maar als je dat met zo weinig argumenten of met zo veel taalfouten doet, dan wek je op zijn minst de indruk dat je die twijfel hebt, ondanks argumenten.

Van alle argumenten is er slechts een enkele die gedeeltelijk klopt. Het extra verkeer langs een basisschool. Maar daar is een hele simpele oplossing voor. Als alle ouders eens beginnen met hun kind lopend of per fiets te brengen, dan scheelt dat al een hoop verkeer en dus ontstaan er ook minder gevaarlijke situaties.

Buiten dat: laten we naar elkaar luisteren. Democratie betekent niet dat wie het hardst schreeuwt gelijk heeft.

85 – Billy Bragg – Waiting for the great leap forward

Tags

Billy Bragg, Gerbie's top 212, muziek, politiek

Nummer	85
Artiest	Billy Bragg
Titel	Waiting for the great leap forward
Jaar	1988
Wikipedia	Waiting for the great leap forward
Website	Billy Bragg
Tekst	Songteksten

Een veel groter contrast tussen twee opeenvolgende nummers is bijna niet te vinden in deze lijst. Na het pretpunknummer met slechts een woord als tekst, volgt deze week de ouderwetse, zelfs toen al, singer-songwriter met een politieke boodschap in zijn muziek.

Ook Bragg leerde ik kennen via de tweemetersessies van Jan Douwe Kroeske. Maar in de jaren negentig kwam ik geregeld in Engeland, Bragg was bezig een indrukwekkend oeuvre op te bouwen, ik volgde hem. Zijn teksten gingen ergens over, er was een boodschap, er lagen idealen aan ten grondslag.

Een van de weinige momenten waar ik daadwerkelijk spijt van heb in mijn leven, was toen ik tijdens een wandeling in Camden in 1991 een verkoper zag met illegale bootlegs, hele concerten op cassettebandjes. Er lagen er alleen van Bragg al tientallen. Mijn gezelschap die middag had er geen oog voor, ik had niet de cash en de besluitvaardigheid om snel wat aan te schaffen en het momentum was weg. Zoals Harrie Jekkers in zijn Klein Orkesttijd tussen de nummers door wat te vertellen had, zo waren ook de concerten van Bragg zo ongeveer half ‘spoken word’. Geen moment ging voorbij om de wereld te verbeteren, zijn manier was de muziek. En dankzij de aandacht die zijn muziek genereerde, kreeg hij de kans om zijn boodschap te verspreiden. Als gast in talkshows, als muzikant, bij protesten, als schrijver.

Multi-talent. En een sympathieke in die categorie. Natuurlijk gaat de titel van deze hit over de tijd van Mao, al is het eerder een referentiekader, dan een rechtstreekse verwijzing. Wanneer krijgen wij onze Great Leap?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

90 – Bruce Cockburn – Nicaragua

Tags

Bruce Cockburn, Canada, Gerbie's top 212, muziek, Nicaragua, politiek

Nummer	90
Artiest	Bruce Cockburn
Titel	Nicaragua
Jaar	1984
Wikipedia	Stealing fire
Website	Bruce Cockburn
Tekst	Cockburn project

Midden jaren tachtig luisterde ik naar de LP van Overstekend Wild, zij hadden een vertaling van een nummer van Bruce Cockburn gemaakt. Cockburn? Dat is die Canadese zanger van dat hele boze nummer toch? Al snel ging ik op zoek naar het origineel.

De Nederlandse band was dicht bij het origineel gebleven, compliment voor hun vertaling. Cockburn bleek een geëngageerde Canadese zanger, die prachtige muziek voortbracht. Maar nog mooier waren zijn teksten. Poëtisch en klein, boos en groot, diep en gevoelig. Hij kan het allemaal. Hele websites zijn gewijd aan zijn teksten. Vele collega’s waarderen hem.

Nicaragua is een prachtig lied over een land in burgeroorlog, maar met een prachtige positieve insteek. Na een bezoekje aan het land had hij genoeg inspiratie voor dit nummer, waarin hij laat doorschemeren dat hij zeker is dat het beter zal gaan. Juist in de donkere jaren tachtig, waarin doemdenken geen uitzondering was, met genoeg reden voor een sombere blik op de wereld, schreef hij Nicaragua. Compliment!

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Rutte is de juiste man op de juiste plaats

Tags

in het nieuws, leugens, Mark Rutte, politiek, VVD

Natuurlijk vroeg ik me af of VVD’ers, ook in mijn directe omgeving, zich zouden schamen voor de leugens door Rutte. Ik ben tot een andere conclusie gekomen.

De VVD kijkt niet op een leugentje of twee. Deze website bestaat niet voor niets (deze bevestigt). De opsomming is lang, u herinnert zich ongetwijfeld Opstelten, Zalm, Keijzer, Teeven, Hennis, onlangs Haga, de gevangenisstraf voor Linschoten en de fantast Zijlstra. Ik laat velen weg.

Het probleem is dus niet DAT ze liegen, blijkbaar algemeen geaccepteerd binnen de VVD. Het probleem is juist dat de VVD denkt dat ze mogen liegen, dat ze onaantastbaar zijn. Sinds het kabinet Den Uyl hebben we in 4 decennia maar 4 VVD-loze regeringsjaren gehad. Dat maakt dat ze denken overal mee weg te komen. Dat ze het beter weten dan het volk. Dat ze openheid lastig vinden.

Laten we gewoon accepteren dat het belang van het grote geld voor de VVD belangrijker is dan mensenrechten, het milieu en de toekomst van onze kinderen. Dat de VVD liever naar een multinational luistert dan naar het volk. Dat gasinkomsten belangrijker zijn dan klagende Groningers.

Rutte is niet de beste premier ooit, wel de meest geschikte premier voor deze partij; juiste man op de juiste plaats. Een leugenaar die zonder enige visie het land regeert.

Gerbie vindt iets (deel 6). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Nelson Mandela & Mandla Langa – De presidentiele jaren

Tags

biografie, boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Nelson Mandela, politiek, Zuid Afrika

Nelson Mandela & Mandla Langa – De presidentiele jaren

Natuurlijk wilde ik een recensie-exemplaar van de tweede autobiografie van Mandela, die man is fascinerend, zijn verhaal moet de moeite wel waard zijn. Mijn motivatie was goed genoeg voor de uitgever, een paar dagen later lag het boek in de brievenbus.

Wanneer je aan een biografie van Mandela begint, weet je dat het verhaal iets anders zal gaan dan wanneer je Keith Richards of Gijp leest. Mandela fascineert me al vele jaren, graag duik ik in zijn eigen verhaal. In het voorwoord blijkt al dat dat niet helemaal klopt. Toen hij president werd, maakte hij vele aantekeningen, het uitwerken kwam hij niet meer aan toe. Mandla Langa heeft er een boek van gemaakt. Maar al snel raak ik in verwarring. Wanneer is Langa aan het woord en wanneer Mandela? Het is niet de biografie die ik verwachtte, het is een boek over Mandela waarin hij zelf aan het woord komt. Nuanceverschil.

Tweede tegenvaller bleek de zwaarte van de tekst. Dit is geen leesboek, dit is een naslagwerk. De hoeveelheid voetnoten werd alleen overtroffen door de eindnoten, bijna 600 in totaal, alleen al daarvoor zijn meer dan 20 bladzijden nodig. Het was even een opgave om het boek door te werken. Maar toen ik me daarop eenmaal had ingesteld, wist waaraan ik was begonnen, was het vooral erg boeiend om te lezen over de jaren dat Mandela het nieuwe Zuid-Afrika mocht opbouwen.

Omdat het over vrij recente geschiedenis gaat, weet je automatisch iets meer dan wanneer je over andere historische politici leest. Daarbij reisde ik ooit een paar weken door zijn land. Maar zijn prestatie kan niet genoeg geprezen worden. Niet alleen werd hij president na drie decennia in de gevangenis te hebben gezeten, hij moest het hele land omvormen. Meer dan dat, als je leest over het opbouwen van een ambtenarenapparaat, over het samenvoegen van voorheen op voet van oorlog verkerende strijdtroepen, over zijn bewust gekozen brede regenboogcoalitie, dan zie je wat een ongelooflijke prestatie Mandela heeft geleverd.

Het boek beschrijft tot in details over de opbouw van het nieuwe Zuid-Afrika, soms tot aan vervelens toe, vele ministers zijn niet meer dan een voetnoot in de geschiedenis, maar krijgen toch een alinea, een bladzijde. Voeg dat samen met de bijna wetenschappelijke benadering van de schrijver, men zal snappen dat dit niet een boek is voor naast het zwembad tijdens een zomervakantie.

Met afstand het meest indrukwekkende hoofdstuk was het verhaal van de verzoening. Mandela begreep dat hij het land in een burgeroorlog zou storten wanneer hij meteen na de afschaffing van de apartheid namens de zwarte meerderheid alle macht naar zich toe zou trekken. Want ook al was de blanke bevolking een kleine minderheid, de economische macht, het opleidingsniveau, de militaire kracht, alles was terug te vinden bij die kleine groep. Hij had die groep dus nodig. En dus ging hij om tafel met de politici die hem hadden opgesloten. Liet hij de rechtspraak aan corrupte rechters die volgens nieuwe, grotendeels nog te ontwerpen wetten, moesten rechtspreken. Racistische politiemensen behielden hun baan. Een waarheids- en verzoeningscommissie moest in kaart brengen welke misdaden er allemaal waren gepleegd in naam van de Apartheid. Maar dankzij een ruimhartige amnestie konden velen een straf ontlopen. Juist deze niet eenvoudige verzoening zorgde ervoor dat Zuid-Afrika een nieuw land werd voor alle inwoners, een land met veel problemen, maar desalniettemin een eenheid. Een wankele eenheid, maar toch. In mijn beleving was dit de enige juiste beslissing, de enige mogelijke manier om verder te gaan. Juist daarom zal er over twee eeuwen nog over Mandela gesproken worden, in tegenstelling tot de Trumps, Putins en Erdogans van deze wereld die het niet begrepen hebben. In zijn eigen woorden: “Goede leiders zijn zich er volkomen van bewust dat het wegnemen van spanningen in een samenleving, van welke aard dan ook, creatieve denkers alle ruimte geeft door een ideale omgeving te scheppen voor mannen en vrouwen met een visie die invloed kan hebben op de samenleving. Extremisten gedijen daarentegen bij spanning en onderling wantrouwen. Helder denken en goed plannen is nooit hun wapen geweest.” (p.84)

Mooi boek, al is het geen eenvoudig te lezen boek. Maar dat is eigenlijk ook vrij logisch. De conversie van Apartheid naar eenheid kan nooit in Jip- en Janneke taal worden beschreven.

Citaat: “Onze emoties zeiden: ‘De witte minderheid is de een vijand. We moeten nooit met ze praten.’ Maar ons verstand zei: ‘Als je niet met deze man praat, zal ons land in vlammen opgaan en zal dit land nog vele jaren overspoeld worden door de rivieren van bloed.’ We moesten dat conflict dus oplossen, en dat we met de vijand zijn gaan praten, kwam doordat we ons verstand lieten domineren over onze emoties.” (p.234)

Nummer: 17-063
Titel: De presidentiele jaren (Dare not linger)
Auteur: Nelson Mandela en Mandla Langa
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2017
# Pagina’s: 399 (15258)
Categorie: Biografie
ISBN: 978-90-450-3148-4

Meer Mandela en RSA op gerbie.nl:
In de voetsporen
Mandela wint de wereldcup
I am prepared to die
Jan Dijkgraaf – Mandela in zijn eigen woorden
Liefde is de enige remedie
Mensenrechten
De gewone bevolking heeft niets aan het WK
Ernst van Heerden – Wolk van die mooi weer

Dank Atlast contact voor het recensie-exemplaar!

Conservatieve gemeente

Tags

gemeenteraadsverkiezingen 2018, Hof van Twente, politiek, verkiezingen

Helemaal zeker weet ik het niet, maar bij de meer dan 300 gemeentes waar deze week gestemd is, heb ik geen gemeente gevonden waar de raad-samenstelling gelijk is gebleven. In een aantal (Opsterland, Appingedam) veranderde er een enkele zetel. De Hof van Twente is ook zo’n gemeente.

25 zetels te vergeven. 24 daarvan blijven bij dezelfde partij. Slechts 1 enkele wijziging. 4% van de zetels dus. Het is niet te geloven. Op het platteland gaan veranderingen langzamer, dat is mij bekend. Maar we liggen toch niet in een Bermuda driehoek waar alles hetzelfde blijft?

De wereld verandert, de mensen veranderen, nieuwe inzichten, nieuwe ideeën, maar in de Hof van Twente blijft bijna alles gelijk. Je mag als wethouder fouten maken, je mag als partij de raad buitenspel zetten, je kunt doen wat je wil, de stemmers trekken er zich niets van aan, gewoon weer dezelfde partij stemmen. Ik snap het niet.

Waarom wel klagen over de gemeente, maar als je mening gevraagd wordt, geef je niet thuis? Over vier jaar een nieuwe kans…

Gelukkig betekent de enige wijziging dat mijn partij de komende vier jaar mag meepraten. Ook al is het dan maar voor 4%.

Themaweek 53: Gemeenteraadsverkiezingen 2018

Blij én teleurgesteld

Tags

gemeenteraadsverkiezingen 2018, Goor, Hof van Twente, politiek, verkiezingen

Natuurlijk ben ik blij dat we als GroenLinks eindelijk de stap naar de raad hebben weten te maken, maar als ik de hele uitslag zie, ben ik ook teleurgesteld. 24 van de 25 zetels blijven gelijk. Zijn we echt zo conservatief in de Hof dat het niet uitmaakt wat je doet, wat je vindt, wat je wil, maar dat we automatisch op dezelfde partij stemmen?

Blij met de uitslagen van GroenLinks in diverse steden, maar teleurgesteld dat de Hof daar nauwelijks bij aanhaakt. Procentueel gezien scoren we slechter dan tijdens de Tweede Kamerverkiezingen.

Blij dat er een redelijke opkomst was, maar teleurgesteld dat de campagne ‘Stem Goor’ ook een succes werd. Goede mensen bij andere partijen zijn gepasseerd door Goorenaren die profiteren van de campagne van de stadsraad. En o ironie, de aanvoerder van de campagne werd zelf ook verkozen…

Gemengde gevoelens…

Themaweek 53: Gemeenteraadsverkiezingen 2018

Uitslag verkiezingen

Tags

gemeenteraadsverkiezingen 2018, GroenLinks, Hof van Twente, politiek, verkiezingen

Gisteravond zijn de stemmen geteld. Ik was er niet bij. Best vreemd. Wel op de lijst, maar niet in het land. Het is ook een van de redenen dat ik heb gekozen voor een plek relatief laag op de lijst. Voor mijn werk mag ik geregeld op pad. De afgelopen dagen zat ik in Oostenrijk, een nieuw project waar ik misschien in de toekomst nog wel eens een blogje aan zal wijden.

Hopelijk heeft mijn partij een aantal zetels binnengehaald. Hopelijk hebben de drie linkse partijen samen een flink aantal zetels gewonnen. Vandaag zal het wel allemaal precies bekend worden.

 

Themaweek 53: Gemeenteraadsverkiezingen 2018

Stem! Echt!

Tags

gemeenteraadsverkiezingen 2018, Hof van Twente, politiek, verkiezingen

Op dit blog heb ik al vaker opgeroepen om te gaan stemmen. Iets nieuws vertel ik dus niet.

In 2014 stond ik zelf voor het eerst op de lijst. Ga stemmen. Vorig jaar mochten we stemmen voor de Tweede Kamer.

Op de site van de gemeente staat veel informatie. Zelfs burgemeester Nauta wil dat je komt.

Al anderhalve week staan er op deze site blogjes over de gemeenteraadsverkiezingen, allemaal nog terug te lezen.

Blijf vandaag niet thuiszitten. Ga naar dat stembureau, kies!

Themaweek 53: Gemeenteraadsverkiezingen 2018

Koploperteam

Tags

gemeenteraadsverkiezingen 2018, GroenLinks, Hof van Twente, politiek, verkiezingen

Natuurlijk moet er iemand op 1 staan, zo zijn de regels. Maar GroenLinks bedacht voor deze verkiezing een mooie nieuwe term: Het koploperteam. GroenLinks heeft drie kandidaten waar we het volste vertrouwen in hebben, die alle drie in de gemeenteraad zouden moeten komen.

Ook al haalden we vier jaar geleden net geen zetel, de Tweede Kamerverkiezingen vorig jaar gaven al aan dat er genoeg potentiële stemmer in de Hof wonen. Op basis van die uitslag, is twee zetels geen raar streven. Wanneer je dan ook nog eens bedenkt dat diverse partijen die landelijk wel meededen, lokaal niet op het stembiljet staan, dan mag je denken aan drie zetels voor GroenLinks.

Dus kunnen de lijsttrekker William Sanchez, ervaren rot Bert Eggink en de hoogste vrouw Mignon Sanchez-Gerritsjans alle drie rekening houden met een plek in de nieuwe gemeenteraad van de Hof van Twente na morgen.

Op naar drie zetels!

Themaweek 53: Gemeenteraadsverkiezingen 2018

Goor voor Goorenaren

Tags

gemeenteraadsverkiezingen 2018, Goor, Hof van Twente, politiek, verkiezingen

Onlangs begon de stadsraad Goor (een zelfbenoemde niet-democratische beweging) een campagne om meer Goorse kandidaten in de gemeenteraad te krijgen. De oproep was nieuws.

Procentueel gezien is Goor ondervertegenwoordigd. Klopt. Is dat erg? Volgens de stadsraad wel. Goor voelt zich achtergesteld bij andere kernen in de gemeente. Wat niet hardop gezegd wordt, maar wat wordt bedoeld: Het CDA zorgt beter voor zijn eigen achterban (Ambt Delden) dan voor de grootste kern (Goor).

Is de oplossing meer Goorenaren? Volgens mij niet. In een democratie gaat het om de ideeën, de plannen, de daden. Niet om de woonplaats van de kandidaat. Als je wil dat Goor de enige plek is die van belang is, richt een eigen partij op en stel je verkiesbaar. Maar corrigeer niet de ene fout met de andere. Het tegengaan van clientelisme is een goed streven. We wonen niet in Limburg of in Italië. Maar deze campagne is precies doen wat je de ander verwijt. Nutteloos dus.

Een extra Goorse CDA’er lost het probleem niet op. Een extra Goorse GroenLinkser betekent niet automatisch dat Goor meer aandacht/geld/voorzieningen krijgt. Kies voor iemand omdat zijn of haar ideeën kloppen. Omdat jij denkt dat hij/zij een aanwinst zal zijn voor de gemeenteraad. Omdat het over vier jaar beter gaat dan nu met die specifieke persoon. Niet om de plek waar zijn/haar huis staat.

Themaweek 53: Gemeenteraadsverkiezingen 2018

Denkend aan de toekomst

Tags

gemeenteraadsverkiezingen 2018, GroenLinks, politiek, verkiezingen

Op de site van GroenLinks Hof van Twente is het hele verkiezingsprogramma te vinden. Een paar citaten:

Uit het voorwoord: “Daarom kiest GroenLinks voor een gemeente waar iedereen de zorg krijgt die hij of zij nodig heeft. Waar we armoede en schuldproblemen aanpakken. Voor een gemeente met betaalbare en goed geïsoleerde huizen, schone lucht, en leefbare wijken. En voor een gemeente waar we niet tegen elkaar schreeuwen, maar met elkaar praten.”

Eerlijk delen: “In onze welvarende samenleving mag ‘echte‘ armoede, leven beneden het bestaansminimum, niet voorkomen. Dat is niet alleen een kwestie van een minimuminkomen. Ook de uitgavenkant kan, door een stapeling van kosten, bijdragen aan een onhoudbare en onaanvaardbare leefsituatie. Sociaal isolement is één van de gevolgen, met name kinderen worden hiervan de dupe. Een ‘zorgzame’ samenleving laat dat niet gebeuren.”

Duurzaam voor elkaar zorgen: “Onze inwoners blijven langer gezond en winnen aan kwaliteit van leven door het bevorderen van gezondheid (preventie), door het creëren van een goede toegankelijkheid (laagdrempelig, vroegtijdige signalering) en door een samenhangende aanpak (in de eigen omgeving, door zo nodig professionals).”

Verduurzaming en een schone economie: “Duurzaamheid raakt ons allemaal. We kunnen niet doorgaan met het uitputten van onze aarde, uitbuiten van ontwikkelingslanden door geen eerlijke prijs te betalen, onze aarde te zwaar te belasten met verontreiniging van grond, water en lucht. We onderschrijven het ingezette beleid van de gemeente: klimaatneutraal, nul- emissie CO2, gesloten kringlopen, kortom circulaire economie en verduurzaming in brede zin. We voegen daar het doel ‘fairtrade gemeente’ aan toe. Deze inspanningen zijn we verplicht aan onze mede wereldbewoners en aan onze kindskinderen. We vinden het niet meer dan ‘normaal’ om geen misbruik te maken van anderen, om het aards bezit niet meer dan evenredig op te souperen, om ons ‘huis’ niet te bezoedelen en om de gevolgen van ons handelen niet ten laste te laten komen van degenen die deze wereld na ons zullen bewonen. Verduurzaming is dan ook noodzaak vanuit vier gezichtspunten: economisch, sociaal, klimaat en ethisch.”

De inwoner centraal: “De overheid dient een beter luisterend vermogen aan de dag te leggen en niet als obstakel de burger te ontmoedigen bij initiatieven door bij voorbeeld zelf met voorstellen te komen. GroenLinks is een warm voorstander van dit soort burgerinitiatieven en zet zich in om belemmeringen, zoals overbodige regels, onnodige ambtelijke bemoeienis, complexe verordeningen op te heffen.”

Themaweek 53: Gemeenteraadsverkiezingen 2018

Sleepwetreferendum

Tags

Amnesty International, gemeenteraad, gemeenteraadsverkiezingen 2018, politiek, referendum, sleepwet

Omdat we op de 21e toch naar de stembus gaan, krijgen we meteen ook nog een referendum voor de kiezen. Ik heb hier al eerder over geblogd, ik ben namelijk tegen referenda.

Dit referendum gaat over de zogenaamde sleepwet. Meer dan 400.000 handtekeningen om dit referendum te houden. Overigens is in de tussentijd door de Tweede Kamer besloten dat het referendum wordt afgeschaft. Vreemd genoeg door een D66 minister, de partij die al 52 jaar voor meer directe democratie strijdt en nu een van haar eigen kroonjuwelen weggooit.

Voor mij een dilemma. Ik ben namelijk zowel tegen de sleepwet als tegen een referendum. Moet ik dan tegen stemmen of niet stemmen?

Hoe dan ook, voor stemadvies volg ik Amnesty International, die meer dan duidelijk uitlegt waarom deze wet een gedrocht is.

Themaweek 53: Gemeenteraadsverkiezingen 2018

Op de lijst

Tags

gemeenteraad, gemeenteraadsverkiezingen 2018, GroenLinks, politiek, verkiezingen

Natuurlijk sta ik, net als vier jaar geleden, weer op de lijst van GroenLinks. Ik heb op dit blog in het verleden al geregeld geschreven over deze partij. Niet altijd positief, maar zonder twijfel altijd uit betrokkenheid. Het is mijn partij. In mijn beleving de enige partij die doorheeft dat we de aarde lenen van onze (klein)kinderen, beter achter moeten laten dan dat we hebben gekregen, maar tegelijkertijd oog heeft voor de zwakkeren in de samenleving, waar solidariteit geen vies woord is en als eerste doorhad dat eeuwige groei onmogelijk is.

GroenLinks is een partij die keuzes durft te maken, een partij die de wereld beter wil maken. Progressief. Welzijn is belangrijker dan welvaart. Solidariteit houdt niet op bij de gemeentegrens of bij de landsgrens. Een partij met vele goede politici. Mijn partij dus.

Themaweek 53: Gemeenteraadsverkiezingen 2018