Bas Heijne – Een waanzinnig gaaf land

Tags

Bas Heijne, boeken, boekrecensie, lezen, NRC, politiek

Jarenlang was ik meer Volkskrant dan NRC. Maar uiteindelijk nam online nieuwsgaring het over. En omdat mama wel graag de NRC las, kreeg ik elke week naast de stapel regionale kranten ook een aantal NRC’s. Dus lees ik nu al jaren die krant meer dan mijn voormalige favoriete krant.

Een van de columns die ik leerde waarderen was de column van Heijne, bladzijde 2. Dit is een bundeling van die columns. Het boek verscheen in 2017 met columns vanaf 2011. Geselecteerd dus. De titel lijkt me duidelijk, een ironische verwijzing naar de premier die in die vijf jaar veel kapot maakte, ondertussen roepend hoe gaaf ons land is. Heijne fileerde hem, terecht, regelmatig. Maar het werd nooit een hetze. Omdat ook andere politici werden bekritiseerd, maar vooral omdat Heijne altijd een goede onderbouwing geeft, een logische redenering, een feitenrelaas.

Natuurlijk is het makkelijk om vanaf de zijkant te roepen wat er mis is, maar dat is nu eenmaal de rol die een columnist heeft. Heijne won de PC Hooftprijs in datzelfde jaar, ik heb niet genoeg van hem gelezen om te oordelen of het terecht is, maar deze bundeling geeft de indruk dat de jury geen vreemde keuze heeft gemaakt.

Citaat: “Het gettonarcisme van de straat, de eigendunk van ‘topmannen’, de massale vernielzucht in Haren – wanneer iedereen enkel de mores van zijn eigen milieu koestert, verandert de publieke ruimte in een jungle. Hoe komen we van een particuliere weer naar een publieke moraal? Dat is het heetste hangijzer.

Daar gaan we niet snel uitkomen. Maar toch. Winst is alvast het besef dat nog meer regels, nog strenger straffen, nog hardere sancties geen begin van een antwoord zijn.” (p.95)

Nummer:            22-011

Titel:                   Een waanzinnig gaaf land

Auteur:               Bas Heijne

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2017

# Pagina’s:          263 (2509)

Categorie:           Columns

ISBN:                 978-90-446-2955-2

Meer:

Bazarow (recensie)

Goodreads

NRC

Wikipedia

Voorbeeldfunctie

Tags

column, GFC, Goor, maatschappij, politiek, voetbal, voorbeeldfunctie

Goal, maart 2017

De voetballerij is een conservatieve maatschappij. Angst voor verandering is alom aanwezig, vasthouden aan oude tradities is normaal. Voor een club die al bijna 110 jaar oud is, misschien ook wel logisch. Maar voetbal is veel meer.

Onlangs zagen we in De Wereld Draait Door een discussie over een gekleurde regering. Lodewijk Asscher reageerde dat in de politiek blijkbaar nog niet kon, wat in het voetbalteam van zijn zoontje wel normaal is: verschillende culturen die met elkaar samen werken. Volgens mij gaat het verder. Of je nu voor of tegen de multiculturele samenleving bent, meer of minder vluchtelingen wil opnemen, feit blijft dat er in Nederland velen wonen die roots elders hebben. Vluchtelingen van over de hele wereld, gastarbeiders uit Spanje, Italië, Turkije en Marokko, of nog langer terug de Hugenoten, de Portugese Joden. In het voetbal kom je ze allemaal tegen. In de politiek of in de top van vele bedrijven niet.

Het gaat verder. Dankzij voetbal leren kinderen beter met elkaar omgaan. Winnen én verliezen. Wat doe je bij tegenslag? Tactiek. Plannen. Vrienden maken. Regels. Gezond bezig zijn. Nakomen van verplichtingen. Teamgeest. Voetbal is zo veel meer dan een spelletje van 22 individuen die achter een bal aanrennen.

Dankzij voetbal heb ik in mijn leven zo ongeveer elk dorp in Twente en de Achterhoek leren kennen. Ik denk niet dat ik ooit in Tilligte, Langeveen, Noordijk of Rekken zou zijn geweest, als ik er niet toevallig een wedstrijd had moeten spelen. Maar behalve dat het handig is wanneer je de weg een beetje kent, gaat ook deze kennis verder. Dankzij de voetbalclub, leer je de wereld kennen. Omdat je de clubs leert kennen op en naast het veld, krijg je kennis over de wijk of het dorp waar de club vandaan komt. Clubs verhuizen naar nieuwe buurten en bloeien op (ATC, Tubantia) of blijven achter en verpauperen met de wijk (Dolphia, Phenix). Je kent de religieuze achtergrond van een bepaald dorp dankzij de zaterdagclubs of het veld achter de kerk waar je op zondagochtend speelt. De club als spiegel van de samenleving.

Een voetbalelftal is bijna altijd een doorsnee van de bevolking. Weliswaar zijn er clubs voor specifieke doelgroepen (Barbaros, Drienerlo), maar de meeste clubs accepteren iedereen die zich aanmeldt. In een doorsnee team op zondagochtend zie je dat leeftijdsverschillen van meer dan een kwart eeuw helemaal niet vreemd zijn. Hoog- en laagopgeleid spelen samen, voetbalintelligentie is vaak wat anders dan geleerd zijn. In de kantine worden politieke discussies afgewisseld met dubieuze filmpjes op de mobieltjes. Lief en leed wordt gedeeld.

Voetbal is zo veel meer. De KNVB heeft meer dan een miljoen leden, de groei zit de laatste jaren vooral bij de meisjes en dames. Waar vele, vooral oudere mannen, voetbal als mannensport ziet, bewijzen vele meidenteams, ook bij GFC dat die tijd niet meer bestaat. Emancipatie ten top. Integratie gaat ook een stuk eenvoudiger dankzij voetbal. Menig anderstalige jeugdspeler loopt al op een voetbalveld, terwijl de taal nog een probleem vormt. Vrijwilligerswerk wordt bij voetbalclubs als iets vanzelfsprekends gezien, een feit dat elders in de maatschappij gewenst is, maar dat nog niet is.

Kortom, een voetballer is sociaal vaardig, doet wat voor een ander, is tolerant en geëmancipeerd, geschikt als ouder, leidinggevende en politicus. Een modelburger dus. Zouden niet-voetballers dit allemaal wel beseffen?

Onderminister

Tags

droom, lifeblog, politiek

We hebben al zo lang een demissionair kabinet, er zit geen progressie in de formatie. Ik word gebeld. We willen jou als onderminister. Mijn vraag of dat geen staatssecretaris heet wordt genegeerd. Onderminister dus. Eitje, want je krijgt hetzelfde takenpakket als in de provincie. Dat ik ook provinciaal geen portefeuille heb, wordt ook aan voorbijgegaan. Men zal mij installeren als onderminister.

Ik word wakker.

Themaweek 121: Dromen

Hongarije en Qatar

Tags

EK 2020, Hongarije, politiek, Qatar, QuitQatar, voetbal

Mooi dat er zoveel verontwaardiging is ontstaan door een afschuwelijke wet in Hongarije. Dat de halve voetbalwereld in opstand kwam, dat de regenboog overal (in heel München, voetbalstadions in heel Duitsland, diverse plekken elders in de wereld) zichtbaar was, met Manuel Neuer als boegbeeld die zijn aanvoerdersband tijdens een interview nonchalant om zijn pols liet bungelen, om de regenboog toch maar in beeld te blijven houden. Goed dat de UEFA (weer eens) ontmaskerd werd als hypocriete organisatie, waar harde valuta nog altijd belangrijker zijn dan mensenrechten.

Met het gevaar van ‘whataboutism’ in mijn achterhoofd, wil ik toch graag even wijzen op het WK van volgend jaar in Qatar. Ook een land waar het niet zo goed gaat met mensen die iets anders denken of anders zijn. Waar gastarbeiders als slaven worden behandeld. Zouden de heren spelers, journalisten, bloggers en iedereen die zo actief was op Social media de afgelopen dagen, eens willen nadenken wat ze vinden van het WK te Qatar. Of die 6500 doden een fictief getal zijn of daadwerkelijk mensen? En mocht je het, net als ondergetekende, verschrikkelijk vinden dat er daar gevoetbald moet worden, kom je dan ook in actie, net als eerder deze week? Samen kunnen we veel. Zelfs een WK verplaatsen. Het is nog niet te laat.

EK-gedachtenspinsels, deel 12

Molukken houden van Oranje

Tags

EK 2020, Indonesië, Molukken, Nederlands elftal, Oranje, politiek, voetbal

De onlangs verschenen documentaireserie over de Molukkers in Nederland heb ik nog niet gezien. Wel vertel ik elk jaar bij de les over Indonesië over de kwalijke rol die Nederland heeft gespeeld daar, zeker ook richting de niet nagekomen beloften aan Molukkers. Daarmee praat ik niet goed wat er eind jaren zeventig allemaal misging, wel dat er een begrijpelijke frustratie is ontstaan, na drie decennia niet nagekomen beloften. Een halve eeuw later nog steeds niet overigens.

Daarom was ik ook erg verbaasd over de beelden die ik zag over de feestvierende Molukkers na de winst van Oranje afgelopen weekend. Half vijf ’s ochtends, ik denk dat ik niet mijn bed was uitgekomen voor voetbal op dat tijdstip. Hier vierde een heel eiland feest leek het wel. Opvallend, in mijn beleving heeft Nederland sinds 1948 al een behoorlijke ereschuld, blijkbaar voelen ze zich nog steeds verwant.

EK-gedachtenspinsels, deel 6

Omtzigt is geen heilige

Tags

CDA, in het nieuws, Pieter Omtzigt, politiek

Graag relativeer ik via dit blog. De afgelopen maanden heb ik me verbaasd over de heiligverklaring van medetukker Pieter Omtzigt. Tuurlijk hij deed goed werk in de toeslagenaffaire, al schat ik de rol van Sp’er Renske Leijten (die net als Omtizgt ook vele voorkeursstemmen pakte bij de afgelopen verkiezingen) belangrijker in. Maar zijn we vergeten dat Pieter Omtzigt lid is van het CDA en niet mocht tekenen toen Leijten vragen stelde (luister naar Argos).

Zijn we vergeten dat Omtzigt een zaal vol nabestaanden van de MH17-slachtoffers een nepgetuige voorschotelde? Was dat een foutje of een bewussie? (Volkskrant en Brainwash).

En dat het beleid dat de toeslagenaffaire tot gevolg had, was mede dankzij Omtzigt die zich in de zogenaamde Bulgarenfraude (Joop) profileerde en riep om een strengere aanpak (Nu).

De laatste jaren werden vele onmenselijke (mensen op zee redden strafbaar maken; hoe bedenk je het?) wetten (NRC) erdoor gedrukt door de VVD en CDA, Omtzigt stemde netjes met zijn eigen partij mee.

Laten we ophouden met Omtzigt groter te maken dan dat hij al is. We peilen niet meer hoeveel zetels hij alleen zou kunnen krijgen. We zien hem als een CDA’er die soms goede dingen doet. Complimenten voor de toeslagenaffaire, maar verder hoort men hem kritisch te volgen, zoals alle Tweede Kamerleden.

Gerbie vindt iets (deel 14). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Lubach: Netherlands second

Tags

Arjen Lubach, Donald Trump, in het nieuws, Nederland, politiek, satire, Verenigde Staten

Zonder twijfel het populairste filmpje dat Lubach maakte is als hij Trump namens ons landje probeert te paaien, want als de dan net gekozen president Amerika First kiest, mag Nederland dan op twee.

De hele wereld zag de clip, het woord viraal kwam natuurlijk voorbij. En eerlijk is eerlijk, het zat goed in elkaar.

Themaweek 111: Arjen Lubach

Lubach: Het WK in Qatar

Tags

Arjen Lubach, in het nieuws, politiek, Qatar, QuitQatar, satire, voetbal, WK 2022

Al zeven jaar geleden deed ik een poging om mijn eigen voetbalclub te overtuigen om bij de KNVB aan te geven dat we het WK niet in Qatar zouden moeten spelen. Zelfs dat lukte mij niet.

Ondertussen is de beweging een stuk sterker, al zijn de voorronden ondertussen begonnen. Maar ik blijf achter mijn statement van jaren geleden staan, het WK moet verplaatst worden. Misschien ben je ook overtuigd, misschien helpt het filmpje dat Lubach maakte wel:

Themaweek 111: Arjen Lubach

Lubach: Vluchtelingen

Tags

Arjen Lubach, Geert Wilders, in het nieuws, politiek, satire

Het vluchtelingendebat wordt helaas vaak gesimplificeerd. Je bent voor of tegen. Alsof er geen andere mogelijkheden zijn, alsof nuance niet bestaat.

Daarom, probeer de nuance te vinden. Echt, het kan.

Themaweek 111: Arjen Lubach

Lubach: Geert Wilders

Tags

Arjen Lubach, Geert Wilders, in het nieuws, politiek, satire

Sinds vele jaren een van de belangrijkste politici van Nederland, oppositieleider Geert Wilders. Vaak wordt hij genegeerd als het om coalitievorming gaat. Is dat buitensluiten of heeft hij het aan zichzelf te danken?

Lubach kijkt zo objectief mogelijk naar het programma van Wilders.

Themaweek 111: Arjen Lubach