Paar daagjes blogpauze

Tags

Goor, lifeblog, Schoolfeest

Uit het schoolfeestarchief van deze site:

Altaar

Zaterdag

GSF11

Schoolfeest

Optocht 1982

53 – The Kyteman Orchestra – Preaching to the choir

Tags

Gerbie's top 212, Kyteman, muziek

Nummer	53
Artiest	The Kyteman Orchestra
Titel	Preaching to the choir
Jaar	2012
Wikipedia	The Kyteman Orchestra
Website	Colin Benders
Tekst	Genius

Schuif op Orff, hier komt Kyteman. Decennialang was de Carmina Burana het meest bombastische dat filmregisseurs konden vinden om onder dramatische scenes te zetten. Toen kwam daar dat verlegen jochie uit Utrecht die de HipHop uit de naam schrapte, een jaar lang intensief aan het werk ging met tientallen muzikanten, met als resultaat The Kyteman Orchestra. Een plaat vol schitterende afwisselende klassieke muziek met invloeden vanuit diverse andere muziekstijlen.

Een groter talent is er de laatste jaren niet opgestaan. Zo veel schitterende muziek op deze plaat, een kleine tour en dan zeggen: het is mooi geweest. Ik ga wat anders doen. Wat ben ik blij dat ik dit live heb mogen zien, wat werd ik achterover geblazen door de overweldigende muziek, Crossing Border heette het festival, toepasselijker muziek kon ik niet vinden die avond. Een klassiek orkest inclusief koor, maar daarnaast rappers, moderne muzikanten en dat allemaal onder de meer dan bezielende leiding van Colin. Die jongen die op het podium in opperste vervoering zijn eigen muziek dirigeert. Na het concert liet ik een CD signeren en dankte hem voor een mooie avond, voor prachtige muziek. Ineens was het verlegen jochie weer terug. Hij drukte mijn hand, dankte mij en was zichtbaar geraakt door het dik verdiende compliment.

De tour er na was minstens zo indrukwekkend. Elke avond improviseren. Niets op papier, gewoon spelen. In de zaal staand kon ik haast niet geloven dat er geen enkele repetitie aan vooraf ging. Wat een muzikanten, wat een talent.

Het is erg lastig een nummer te kiezen van dit album, er staan zoveel pareltjes op. Zoveel associaties, zoveel stijlen. Dus kies ik voor het meest bombastische nummer. Omdat het zo overweldigend (mooi) is.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Diederik Samwel – Blootvoeters en beschuitgras

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Diederik Samwel, lezen, reizen, Suriname, voetbal

Diederik Samwel – Blootvoeters en beschuitgras

Voor Hard Gras schreef hij al eens over het voetbal in Suriname, dit boek dat ik ooit op mijn E-reader zette, bleek een voorganger daarvoor. Ook daarin staat voetbal centraal, al is het meer een kapstok dan een doel.

Het leven in Suriname is boeiend, lang niet altijd makkelijk, maar wel zoals je verwacht. Het leven gaat iets langzamer, tijd is een rekkelijk begrip. Het is iets openlijker corrupter, publieke functies, voorzitters en politici, alles hangt met elkaar samen. Ook het voetbal gaat wat anders. Slechte velden, goede tegenstanders, een competitie die niet helemaal vlekkeloos is georganiseerd, het heeft een hoog kelderklassegehalte, al bestond die term nog niet toen Samwel dit boek schreef.

Toch blijft het hoogtepunt de omgang met de lokale bevolking. Samwel is dan weliswaar buitenstaander, maar hij is geen toerist. Hij woont en werkt er, leert het land beter kennen dan de gemiddelde reiziger en toont interesse in de wereld om hem heen. Vooral zijn teamgenoten in zijn voetbalteam, een eenvoudige ingang in de lokale cultuur, leren hem veel over het land. En juist dat maakt dat dit boek zo interessant is, dat je blijft lezen.

Citaat: “Toen ik hier net was, heb ik tegen hem gezegd dat ik me goed kon voorstellen dat hij een vakbond en een politieke organisatie leidde, maar niet dat hij kon voetballen. Nou, dat heb ik geweten. Ik ben een keer met hem meegegaan, en ik kwam bepaald van een koude kermis thuis. Man, Derby was een hele goede voetballer. Je kon goed zien dat hij vroeger, bij Voorwaarts, hoofdklasse heeft gespeeld.” (p.119/190)

Nummer: 19-011
Titel: Blootvoeters en beschuitgras
Ondertitel: Voetbal, Suriname en Nederland
Auteur: Diederik Samwel
Taal: Nederlands
Jaar: 2002
# Pagina’s: 257 (2341)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-94-622-5010-9

Meer:
Arm Suriname (Hard Gras 62)

De opstelling en de elftalfoto

Tags

column, elftalfoto, geschiedenis, GFC, Goal, Goor, voetbal, voetbalfoto

Goal, augustus 2014

Op het afgelopen WK speelde Nederland geregeld in een 5-3-2 opstelling. Al sprak Van Gaal graag over 1-5-3-2, want hij wil graag alle spelers in het systeem meenemen. Meestal als er over systemen gesproken wordt, negeert men de keeper. Daar mag elk team er toch maar een van opstellen, die staat ook altijd op dezelfde plek, dus is het niet nodig hem specifiek te noemen.

Vroeger, en we hebben het dan over bijna honderd jaar geleden, kon je de opstelling ook zien als je de elftalfoto bekeek.

Buiten de snorretjes die een jaar of tien later in Duitsland ook erg populair bleken te zijn (liefst drie keer bij GFC), is ook precies te zien wat de opstelling van ons eerste was. De keeper en zijn twee verdedigers voorop, het middenveld met drie spelers ertussenin en achteraan de vijf aanvallers. De man in pak er naast zal een bestuurslid zijn geweest, een trainer hadden we toen nog niet. Systeem 2-3-5.

Dit systeem was over de hele wereld gebruikelijk in die tijd en is dat vele decennia geweest. Precies gespiegeld aan het systeem dat Van Gaal (en velen met hem) tijdens het afgelopen WK speelde. Vijf aanvallers dus, met een linksbuiten, linksbinnen, spits, rechtsbinnen en rechtsbuiten. De binnenspelers speelden iets naar achteren, zouden tegenwoordig als aanvallende middenvelders worden gezien.

Voor de jaren twintig werd de opstelling ook nog wel eens andersom gezien:

Gewoon de 2-3-5 opstelling, alleen zitten de aanvallers nu op de eerste rij. De linkerarm van de rechtsbuiten is nog net zichtbaar.

 

 

 

 

Ook in 1929 speelde GFC nog zo, het bestuurslid moet achter de achterste rij plaatsnemen.

 

Begin jaren dertig was het al minder duidelijk. Het systeem 2-8 bestond niet, dus hebben de middenvelders geen zin gehad om gebukt er tussen in te staan:

Het was het begin van het einde van een bijzondere traditie. In de loop van de jaren dertig ging men in een of twee rijen staan, de opstelling was niet meer te zien door naar de foto te kijken.

De laatste foto waarop het nog wel ging, is een foto van net na de oorlog. Dit is het begin van het team dat het meest succesvolle team uit de GFC-geschiedenis genoemd kan worden. In 1949 werden ze kampioen in de vierde klasse, drie jaar later in de derde klasse. Tegen Oldenzaal ging het net mis, anders waren we in 1954 bij de start van het betaalde voetbal in Nederland er bij geweest.

Maar ook zij speelden nog steeds 2-3-5:

Misschien een leuk idee om in 2017 de elftalfoto’s ter ere van het 110-jarig jubileum te nemen op de manier van honderd jaar eerder. Dat de tegenstander dan het systeem al kan zien door de website te bezoeken, nemen we dan voor lief.

Hanna Bervoets – Ivanov

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hanna Bervoets, lezen

Hanna Bervoets – Ivanov

Het tweede digitale boek van de schrijfster. Het eerste was leuk, maar irriteerde me ook. Goed, maar met potentie van veel beter. Tweede kans dus. Het gegeven is weer leuk. Hoe is aids ontstaan? Het lijkt erg veel op een ziekte die bij apen voorkwam. Dus mocht je er in slagen een mens met een aap te kruisen, dan is er een kans dat je een tegengif vindt veel groter. Op het hoogtepunt van de epidemie (of was het de paniek) is er veel interesse voor het onderzoek van tig jaren eerder door de Russische wetenschapper Ivanov.

In New York is er wel een wetenschapper die diens onderzoek kent, verbeteren wil, verder wil gaan. Het zou zo maar kunnen dat dat de Nobelprijs op kan leveren. Of eeuwige hoon, ook de wetenschap is soms net een wedstrijd.

Felix is de Nederlandse student die in NY zijn draai niet kan vinden. Sociaal onhandig, op zoek naar de zin van het leven, maar concreter ook de juiste studie en nieuwe vrienden. Felix treft dankzij een medestudente Helena, de wetenschapper die geen funding meer heeft, maar wel door wil gaan met haar onderzoek.

Beter dan in het vorige boek dat ik van Bervoets las, zijn de tijdwisselingen in deze roman een versterking van het verhaal. Het blijft boeiend om continu geconfronteerd te worden met menselijke tekortkomingen, maar tegelijkertijd je zo in te leven dat je echt moet nadenken wat Bervoets nou verzonnen heeft en wat er waar zou kunnen zijn.

Goed verhaal, leuke what-if, boeiende karakters. Compliment voor Bervoets.

Citaat: “Nog erger dan iets verprutsen is een applaus dat verraadt dat men gelooft dat je met verprutsen op de toppen van je kunnen zit.”(200/981)

Nummer: 19-010
Titel: Ivanov
Auteur: Hanna Bervoets
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 320 (2084)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-254-4645-1

Meer:
Scholieren
Tzum
Hebban
Volkskrant
Alles wat er was

54 – Howard Jones – Hide and seek

Tags

Gerbie's top 212, Howard Jones, LiveAid, muziek

Nummer	54
Artiest	Howard Jones
Titel	Hide and seek
Jaar	1984
Wikipedia	Hide and seek
Website	Howard Jones
Tekst	Song Meanings

Er moet een gaatje gevallen zijn in de programmering. Maar ineens stond hij op het podium van Live Aid, voor mijn generatie minstens zo belangrijk als Woodstock voor de vorige. En tussen al die bombastische acts (Queen) en wereldverbeteraars (U2) en andere wereldsterren kwam ineens die zanger op met dat matje, typerend voor de jaren tachtig. Natuurlijk, zijn album Human’s Lib stond vol met hits, maar een aantal hits zou toch niet voldoende moeten zijn om op hetzelfde podium te mogen staan als grote wereldsterren?

Maar hij stond er toch en liet zijn synthesizer thuis, zijn band kreeg een weekendje verlof. Howard liep het podium op, ging achter de piano zitten en speelde Hide and Seek. Mooi, breekbaar, kwetsbaar. Het publiek ging mee, nog geen vijf minuten zat hij op het podium, maar zijn leven veranderde. Dit prachtige nummer werd een wereldhit, terecht. Jones was een wereldster.

Het vervolg kwam niet, hij maakte nog vele albums, scoorde nog wat kleine hitjes, maar het grote succes bleef uit. Net, bij het invullen van het schema hierboven, zag ik op zijn site dat hij een nieuw album heeft, nog steeds on tour is, maar het is allemaal niet meer relevant. Howard Jones blijft voor mij, en velen met mij, die man van die piano tussen al het rockgeweld op Live Aid. Een prachtige ballade over de zoektocht die een ieder kent in het leven. Over de oorsprong van alles. Over de zin van het leven. Existentiële vragen. Antwoorden zijn niet belangrijk, luister gewoon naar Howard Jones.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Stephen Fry – More fool me

Tags

biografie, boeken, boeken 2019, boekrecensie, gesigneerd, lezen, Stephen Fry

Stephen Fry – More fool me

Het eerste deel van zijn memoires las ik al heel lang geleden (Moab is my washpot). Wat bleef hangen was dat de fantastische schrijver, de geweldige acteur, de briljante komiek, de eloquente presentator en de sympathieke mediapersoonlijkheid helemaal niet zo aardig was als hij leek. Respect voor zijn openheid, maar wil ik daadwerkelijk weten welk ettertje hij vroeger was?

Deel twee stond dus al jaren in de kast, nooit aan begonnen. Kill your darlings, maar waarom zou je? Deel drie wilde ik niet eens aanschaffen, ware het niet dat ik die in de Ramsj tegenkwam en dan ook nog eens gesigneerd. En dan moet ik, gevolg gevend aan mijn eigen themajaar van gesigneerde boeken, er toch maar weer aan geloven.

Het ergste vrezend, gaf de allereerste regel mij al meteen een glimlach. “There is nothing very appealing about showbusiness memoirs”. Tergend eerlijk, wil ik wel verder lezen? Maar al snel hakt hij het hele genre aan mootjes, om vervolgens precies dat te doen wat hij zo erg vond. Rebels, grappig, eloquent. Zoals men Fry kent.

En dus vind ik na een paar hoofdstukken dat het helemaal geen straf is om dit te mogen lezen. Soms weer pijnlijk eerlijk, openhartig voorbij elke grens, maar hoe dan ook: geen doorsnee autobiografie. Zijn wereldbeeld klopt, hij heeft een mening, kan die onderbouwen en heeft geen angst om er voor uit te komen, deze te verdedigen.

En dan besluit hij halverwege, alsof het hem aan tijd ontbrak om fatsoenlijk te redigeren, om ineens zijn dagboek integraal in dit boek op te nemen. En zo lezen we over zijn extreme cocaïneverslaving, over het vervelende gedrag dat daarbij hoort, over wat er allemaal mis kan gaan in showbizland, kortom een saai verhaal dat in een enkel hoofdstuk samengevat had kunnen worden. Een kwart van dit stuk was de afgelopen bovengrens, tien procent was genoeg geweest. En dan was deel drie van zijn reeks memoires wel geslaagd geweest. Dan was ik nieuwsgierig geworden naar deel twee, had ik deel vier (tegen de tijd dat die uitkomt) waarschijnlijk ook wel aangeschaft.

Ergens blijft het zonde dat een schrijver die vier prachtige romans heeft geproduceerd zijn tijd verdoet met een reeks memoires, die an sich nog steeds interessanter zijn dan hele genres die ik niet eens wil lezen, maar waarvan je vermoedt dat wanneer ook maar de helft van de tijd besteed was aan een nieuwe roman, er zonder twijfel een meesterwerk zou zijn uitgerold.

Citaat: “Religionists from pulpits and evangelical TV stations announced that this was all God’s punishment for the perverted vice of homosexuality, quite failing to explain why this vengeful deity had no interest in visiting plagues and agonized death upon child rapists, torturers, murderers, those who neat up old women for their pension money (or indeed those cheating, thieving, adulterous and hypocritical clerics and preachers who pop up on the news from time to time weeping the repentance), reserving this uniquely foul pestilence only for men who choose to go to bed with each other and addicts careless in the use of syringes.” (p.95)

Nummer: 19-013
Titel: More fool me
Auteur: Stephen Fry
Taal: Engels UK
Jaar: 2014
# Pagina’s: 388 (3103)
Categorie: Biografie
ISBN: 978-0-718-18088-1

Meer:
Moab is my washpot
Rescuing the spectacled bear
The stars’ tennis balls
In America

Sant Gabriel

Tags

Barcelona, Catalonië, fotooo, Hans van der Meer, Spanje, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

C.E. Sant Gabriel (Barcelona), Catalonië

Voor je gevoel ben je de stad al uit, qua afstand ligt het ook dichter bij Badalona dan bij het centrum. Het veld zelf is ook niet zo heel bijzonder, maar met de fabriek op de achtergrond, heeft het toch karakter. En als je hun Facebook mag geloven, werden er meerdere jeugdteams kampioen afgelopen seizoen. Zelfs bijna van heel Catalonië.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Strippenkaart

Tags

openbaar vervoer, reizen, strippenkaart

In een la, nog vanuit het gulden-tijdperk. Moet er dus vrij lang hebben gelegen. Er zaten nog drie beschikbare strippen op.

Voor de chipkaart-generatie moet het onduidelijk zijn. Hoe werkt zo’n ding dan?

55 – Madness – One step beyond

Tags

Gerbie's top 212, Madness, muziek

Nummer	55
Artiest	Madness
Titel	One step beyond
Jaar	1979
Wikipedia	One step beyond
Website	Facebook
Tekst	Songteksten

Eind jaren zeventig was dit de doorbraak van Madness, er volgde een hele golf van Britse bandjes, ska was hot. Vond ik leuk, aanstekelijke muziek. Madness had een hele reeks hits in de jaren tachtig. Leuke band. In 1986 leek het einde verhaal, de rage was voorbij, de band stopte er mee.

Begin jaren negentig kwam de band terug, Madstock werd een succes. De videoband daarvan vond ik iets later in een opruimingsbak. Pas toen realiseerde ik me hoe goed de band was. Ik had elpees, singles, kende vele hits, maar toch werd ik nog een keer verrast door die videoband. Ik kende nog veel meer nummers dan dat ik door had. En niet zo maar kennen, ik kon hele nummers meezingen, waarvan ik de titel zo ongeveer van vergeten was. De band zat al in mijn onderbewustzijn, hun hits waren klassiekers. De tienduizenden die zo gelukkig waren daar Madness te zien optreden gingen uit hun dak. Ska is geweldige muziek voor een liveband.

Sindsdien lijkt het alsof Madness eens in de zoveel jaar weer bij elkaar komt. Ze maken zelfs nieuwe muziek. Maar zonder enige twijfel zijn het hun jaren tachtig hits die het populairst blijven. En de ultieme klassieker is One step beyond. Hele vakken vol uitsupporters gaan uit hun dak op de intro. Zelfs mensen die de muziek nauwelijks kennen of waarderen herkennen het. “Hey you, don’t watch that, watch this..”

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.