In de vierde of de vijfde leerde ik bij Economie over de ‘Selffulfilling prophecy’. Als je maar vaak genoeg roept dat iets zo is, dan wordt het vanzelf zo. Simpel verklaard dan. Er zit meer theorie achter, maar in het kort komt het daar wel op neer. Dit zien we nu al dagen in de pers en op social media. Het zou namelijk zo maar kunnen dat ‘wij’ de nummer drie van de Poule des Doods treffen. Op dit moment Portugal. En daar doen wij het niet zo goed tegen de laatste jaren.
Op dit moment is er inderdaad een kans dat dat gebeurt, maar mocht het inderdaad zo ver komen, dan zijn we dus bij voorbaat uitgeschakeld. We roepen namelijk al sinds het begin van het toernooi dat we Portugal niet tegen willen komen. En dus zal juist Portugal tegen ons hun beste wedstrijd spelen en Oranje de slechtste.
Ten eerste is het nog helemaal niet zeker dat we tegen de nummer 3 van Groep F spelen. Daarbij is het nog helemaal niet zeker dat Portugal derde wordt in die groep. Tenslotte is het zelfs nog mogelijk dat zij een van de slechtste nummers 3 worden, zeker met een wedstrijd tegen de favoriete Fransen in het vooruitzicht.
Maar mocht het zo ver komen, zouden de Portugezen wel zo graag tegen ons spelen? Twee van de drie wedstrijden niet gewonnen, de derde pas in de laatste 10 minuten beslist. Willen zij tegen een team dat drie wedstrijden simpel won? Mocht je willen winnen, dan moet je eerst geloven dat je kan winnen. En winnen kun je tegen elke nummer 3 in dit toernooi. Garanties bestaan niet in voetbal. Geen garantie dat Portugal automatisch van Nederland wint, geen garantie dat Nederland niet van een angstgegner kan winnen.
EK-gedachtenspinsels, deel 11
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 