Ruud Doevendans – Tussen twee finales
Dit boek is voor mijn generatie. Ik groeide op als voetbalgek in een tijd waarin het normaal was dat de tweede ronde Europacup het eindstation was voor Nederlandse clubs. Waarin het Nederlands elftal regelmatig niet meedeed aan een groot toernooi. Waar een wedstrijd op televisie een bonus was, meestal pas ’s middags duidelijk, als er tenminste genoeg kaarten waren verkocht. Met drie samenvattingen op zondagavond. Ik groeide op in een tijd waarin voetbal nog niet zo belangrijk was.
Doevendans zag de parallel met het heden, dook in de archieven en wist, hier zit een boek in. Het tijdperk 1978 tot 1988. Een toernooiloze periode voor Oranje. Een verloren generatie. Wie kent tegenwoordig nog Ben Wijnstekers, Edo Ophof, Adrie van Kraaij en Ronald Spelbos. Was John Metgod echt een wereldster, aangekocht door Real Madrid? Waarom scoorde Ruud Geels wel overal aan de lopende band, maar werd hij niet echt een internationale bekendheid? Een tijd toen Ierland, Griekenland en Tsjechoslowakije erg lastige tegenstanders waren. Een tijd waarin Cees van Kooten, Willy Janssen en Martin Vreijsen international werden.
Dit boek kijkt vooral naar Oranje. Het Oranje dat in 1980 nog wel meedeed aan het EK, maar dat de weg naar beneden al had ingezet. Vele Nederlanders zijn er nog van overtuigd dat de Spanjaarden destijds Malta omkochten om het EK te halen. 12-1, wat een absurde uitslag. Maar we vergaten dat de thuiswedstrijd van Malta werd gespeeld in een koud Aken, in een stadion vol Nederlandse supporters. Hoe was dat ook al weer mogelijk? Corruptie is iets voor zuid Europa. Maar waarom klopt de begroting van de KNVB dan niet, net toen wij in Hongarije een onwaarschijnlijke overwinning haalden?
Door veel te lezen, heel veel boeken en nog veel meer kranten. Door vele interviews en zelfs door hele wedstrijden terug te kijken, heeft Doevendans een mooie reconstructie geschreven over het tijdperk waarin ik opgroeide. De goal van Rob de Wit in Boedapest. De tennisbal vol strijkers in de Kuip. De onwaarschijnlijke winst in de DDR. De machtspelletjes van Michels. De stereotoren van Frank Rijkaard. De stervende zwaan door Vercauteren. Alles kwam weer terug.
Enige nadeel van het boek is dat het je niet echt meesleept naar de tijd. Het is te veel een opsomming van feiten, een chronologisch relaas geworden, te weinig een pagetwister, de uitkomst is al bekend. Maar juist tussen de regels lees je veel dingen die erg interessant zijn. Dat Gullit het nooit over Mandela had gehad, maar wel die prijs aan hem opdroeg. De brief die Rob de Wit kreeg na een wedstrijd van Jong Oranje. De frustratie en berusting van Peter Houtman. De manier waarop de KNVB omging met Krol, Van der Kerkhof en Tahamata. Het spelletje van Beenhakker en Michels om Rijvers buiten te werken.
Leuk boek, aanrader voor mijn generatie.
Citaat: “En toen Arie van Dijk (Rijnsburgse Boys) de tweede treffer voor de Leidse amateurs scoorde, was het openingsdoelpunt van Ronald Koeman al ruimschoots vergeten. ‘We merkten dat ze niet echt gemotiveerd waren’, zei Noordwijkspeler John Marijt later, ‘De animo bij de tegenstander was vrij gering, terwijl wij juist een tandje bijschakelden.’ Oranje ging af, als een gieter.” (p.180)
Nummer: 17-064
Titel: Tussen twee finales
Auteur: Ruud Doevendans
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 303 (15561)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-8975-492-9
Meer:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans
Doevendans op gerbie.nl
Themaweek 46: Sportboeken
