De rijdende rechter 054

Tags

auto, Rijdende Rechter

Ook ik ben geen heilig boontje. Ik heb mijn gedachten wel eens elders tijdens het autorijden. Maar ik erger me steeds vaker aan medeweggebruikers die asociaal gedrag vertonen en daar mee wegkomen. U kent het allemaal. Slingerend rijden omdat je geen hands free hebt. Inhalen waar het echt niet kan. Parkeren waar velen er last van hebben. Tijd voor actie. De rijdende rechter begint daarmee, rapporteert over asociale weggebruikers en bedenkt een alternatieve straf. Een officiële straf zal er wel niet inzitten.

 

Datum: 30-6-2014

Tijd: 17.00 uur

Plaats: Zomerdijk te Goor

Dader: Zwarte Opel Astra Turbo (14-NVL-8)

Situatie: Vervelend. Wil je naar huis, staat er ineens een extra stoplicht. Men is aan het werk op de rotonde, om en om mag elke kant dwars over de rotonde. Kost wat extra tijd, maar het zij zo.

Niet iedereen heeft zin aan wachten. Over het fietspad aan de overkant rijdt al een auto. Vanochtend reed er al iemand door rood. Blijkbaar kunnen velen slecht omgaan met een afwijkende situatie. Of denken velen dat de regels niet voor hun gelden, dat kan ook.

Een aantal vrachtwagens trekt langzaam op, ik zie allang dat ik, als zevende in de rij dit groene licht niet ga halen. Jammer.

Inderdaad springt na vier (vracht-)auto’s het licht weer op rood. De vijfde auto stopt netjes. Voor me denkt de Astra er anders over. Zij schiet om de stilstaande auto heen en rijdt door het rode licht in volle vaart achter de anderen aan.

Dat het extreem weinig nut heeft blijkt als een minuutje later ik door mag rijden en bij twee kruisingen verder (en een rotonde) de Astra al weer vlak voor me zie rijden. Door de vrachtwagens voor haar, heeft ze geen enkele tijd gewonnen. Maar wel vond ze het nodig de regels te breken. De weg onveiliger te maken.
Straf: Een weekje meehelpen op de rotonde, in een fluoriscerend hesje alle andere aso’s ontwijken.

Roddy Doyle – Bullfighting

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, Dublin, Ierland, lezen, Roddy Doyle

Roddy Doyle – Bullfighting

Geweldige schrijver, die Doyle. Uit een land van vertellers komt hij bovendrijven als de verteller die het ook nog eens allemaal goed op papier weet te krijgen. Hij schreef twee prachtige trilogieën, maar ook mooi korte verhalen.

Deze verzameling korte verhalen is ook weer prachtig. Tegelijkertijd ook lastig om wat over te vertellen. Minder vrolijk dan je van een Ier zou verwachten. Maar ja, zwarte humor zit natuurlijk wel in de volksaard. Laat maar, lees een van de goede recensies hieronder. Soms moet je erkennen dat je zelf niets origineels te zeggen hebt. Lees niet de Nederlandstalige, die lijken vooral goed naar de achterkant te hebben gekeken en een andere recensie, maar de kwaliteitskranten hebben ook kwaliteitsrecensenten.

Citaat: “They’d have four pints. They might go to five. Four was automatic. The fifth was always a decision. It used to be more. They used to drink all day, days in a row, weekends drunk, into work on Monday, drunk. Donal and Gerry had gone twenty-four hours once, in Majorca. They’d found a bar that would let them drink till daylight” (p.181)

Nummer: 14-006
Titel: Bullfighting
Auteur: Roddy Doyle
Taal: Engels (Irl)
Jaar: 2011
# Pagina’s: 215 (1283)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-0-099-55562-9

Meer Bullfighting:
Guardian
NY Times
The globe and mail
Independent
nu.nl
Literatuurplein

Meer Doyle op gerbie.nl:
Oh, play that thing
Mad weekend
A star called Henry
The snapper

199 – Geier Sturzflug – Bruttosozialproduct

Tags

Geier Sturzflug, Gerbie's top 212, muziek, Neue Deutsche Welle

Nummer	199
Artiest	Geier Sturzflug
Titel	Bruttosozialproduct
Jaar	1982
Wikipedia	Bruttosozialprodukt
Website	Myspace
Tekst	Songtexte

Blijkbaar is het lied al uit 1978. Niet meegekregen. Wel toen het in 1982 opnieuw werd uitgebracht en in 1983 een grote hit werd. Op 1 in Duitsland. In heel Europa luisterde men ineens naar Duitse muziek. Die Neue Deutsche Welle kwam onder aanvoering van Nena alle grenzen over. Spider Murphy Gang (Skandal im Sperrbezirk), Spliff (Herzlichen Gluckwunsch), Peter Schilling (Major Tom), Trio (Da da da) en vele anderen volgden. Dus ook de band Geier Sturzflug UIT Bochum. Dit nummer werd door iedereen meegeklapt en -gebruld. Iedereen van mijn generatie kent het refrein: “Jetzt wird wieder in die Hände gespuckt”..

Hun succes was van korte duur. Ik vond de elpee nog best de moeite waard, de opvolger Besuchen sie Europa (so lange es noch steht) was ook goed. Maar eigenlijk zal de band als onehitwonder de geschiedenis in gaan. Totdat ze dit jaar ineens weer in de publiciteit kwamen, ze schreven namelijk een WK-nummer. ‘Es gibt nichts schöneres auf Erde, als Weltmeister zu werden’. Of het door het lied kwam, betwijfel ik, maar de Duitsers wonnen inderdaad het WK.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212

Ik begrijp het Midden-Oosten niet

Tags

in het nieuws, Midden-Oosten, politiek

’t Is een foto van een krantengrafiekje. Niet echt heel duidelijk dus. Maar dat klopt ook. Er is volgens mij niemand die precies kan uitleggen hoe het Midden-Oosten in elkaar steekt. De partijen zelf zeker niet, die zijn bevooroordeeld, maar een compleet objectief buitenstaander bestaat niet.

En zelfs als je die buitenstaander dan al kunt vinden, dan heeft die niet de volledige en duidelijke informatie, laat staan dat die het uit kan leggen aan leken.

Ik doe wel eens een poging. Lees de krant regelmatig. Zo nu en dan een boek. Klik wel eens wat aan op internet. Maar ik heb echt geen idee. En als ik dan bovenstaand plaatje nog eens bekijk en me realiseer dat de rode lijntjes zo maar blauw kunnen worden, of andersom. Dat er nog veel meer partijen zijn die een rol spelen (Rusland, EU, China, multinationals). Dat er geen nuance zit in die lijntjes, alsof iedereen in een land hetzelfde vindt. Dan zou dit schema bij een realistische invulling nog veel gecompliceerder er uit zien.

Een alternatief schema ziet er zo uit. Niet echt simpeler.

De enige zinnige uitspraak die ik dan ook kan doen over het Midden-Oosten is dat we niet moeten verwachten dat de komende eeuw de problemen er opgelost worden. Dat we beter zo weinig mogelijk partij kiezen. Dat ik het waarschijnlijk nooit zal begrijpen.

Dan Turell – Mord auf Bornholm

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, Dan Turell, Denemarken, lezen

Dan Turell – Mord auf Bornholm

Al vele jaren mijn favoriete Deense schrijver, slechts verkrijgbaar in de Duitse vertaling. En omdat ik elk jaar een Duits boek wil lezen, is Turell wel eens aan de beurt.

Hoofdpersoon is altijd een naamloze journalist, een romanticus en een cynicus, dat kan heel goed samen gaan, die vaak ongewild in de vreemdste zaken belandt. Zijn samenwerking met de politie, vooral commissaris Ehlers ziet hij als vriend, is redelijk. Zijn kennis van allerlei onderwereldfiguren groot, zijn omgang met zijn vriendin soms problematisch, soms geweldig.

Voordat ‘nonkel Dan’, zoals de schrijver in Denemarken werd genoemd, veel te vroeg overleed, schreef hij een dozijn boeken over deze journalist, waarin velen autobiografische elementen ontdekten.

Dit boek is een verzameling korte verhalen. Het lijken me probeersels. Soms een verhaal, dan weer een verhaaltje met een aantal korte hoofdstukken. Soms grappig, soms nietszeggend. De kwaliteit is duidelijk minder dan bij zijn boeken met een enkel verhaal, maar desalniettemin zijn het nog altijd verhalen die de moeite waard zijn. En niet elk boek hoeft een blijvende indruk te maken. Dat heeft de schrijver allang eerder gedaan.

Citaat: “Sie funktionierte nicht. Das tun Telefonzellen in dieser stadt einfach nicht, das ist ein Naturgesetz. Es gab immer irgendeinen – verlmutlich minderjärigen – Trunkenbold, für den es das Lustigste auf der Welt, der Höhepunkt seines lebens war, die Kabel aus Öffentlichen Fernsprechern zu reissen, damit die Leute nicht mehr miteindeander reden konnten.” (p.196)

Nummer: 14-003
Titel: Mord auf Bornholm (orig.: Mord pa Markedet)
Auteur: Dan Turell
Taal: Duits (orig.:Deens)
Jaar: 2008 (orig.: 1989)
# Pagina’s: 205 (845)
Categorie: Whodunit
ISBN: 978-3-404-15801-0

Meer:
Mord im Waschsalon
Mord in Vesterbro
Mord im März
Moord in het donker
Mord in der Dämmerung
Moord op Malta
Moord in het Paradijs
Wikipedia
Official site

200 – Joni Mitchell – Big yellow taxi

Tags

cover, Gerbie's top 212, Joni Mitchell, muziek, Nena

Nummer	200
Artiest	Joni Mitchell
Titel	Big yellow taxi
Jaar	1970
Wikipedia	Big yellow taxi
Website	jonimitchell.com
Tekst	Joni Mitchell.com/music

Meteen met een onvergetelijke regel beginnen. ‘They paved paradise, put up a parking lot’ Een regel die veel vertelt. Ze schreef de tekst toen ze de dag na aankomst op Hawaii uit het raam keek. Mitchell is overduidelijk van de hippiegeneratie. Iemand die haar idealen in prachtige teksten weet om te zetten.

Ik kon nog niet eens kruipen toen dit nummer uitkwam. Vijftien jaar later kwam ‘Good friends‘ in de Verrukkelijke Vijftien, van het album Dog Eat Dog. Ik huurde de LP bij de bieb. Het stond op een bandje, maar ik was nog niet overtuigd.

Een coverversie van Big Yellow Taxi kwam uit, ik denk de Counting Crows. Een band die ik maar niet kan leren waarderen. Niet mijn stijl gok ik. Maar het nummer wel. Zoek maar even en zie wie het ook coverde. Big Country, Amy Grant, Percy Faith, Bob Dylan en Nena. En dan nog een rijtje anderen.

Een schitterend nummer, passend bij de tijdgeest, de Woodstock generatie, maar tegelijkertijd tijdloos, eeuwig te coveren, helaas ook eeuwig geldend. ‘They paved paradise, put up a parking lot’.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212

Een groot acteur is niet meer

Tags

humor, In Memoriam, Robin Williams

Facebook stond vol, Twitter ontplofte, terecht, wat mij betreft. Vele mooie tributes werden geschreven, zoals deze in de New York Times. Velen vertelden over hun favoriete film met Williams. Hij werd geroemd op zijn improvisaties. Zoals hij ook hier doet als de techniek stokt bij een Ted BBC Conference. Met plezier keek ik weer naar Dead Poets Society en Good Will Hunting.

In de vele beschouwingen mis ik een van mijn favoriete films.
.
Al ben ik ook van mening dat Jakob the Liar ondergewaardeerd is.

Robin Williams, Rest in Peace.

David Sedaris – Dress your family in corduroy and denim

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, David Sedaris, lezen

David Sedaris – Dress your family in corduroy and denim

Vaak is het een nadeel om achter te raken met je boekverslagen. Te veel boeken gelezen in de tussentijd om nog een goed stukje te kunnen schrijven over dat ene boek, dat je een paar maanden geleden las. Toch heeft het ook een voordeel. Contemplatie. Een boek dat je net uit hebt, is onmogelijk te recenseren. Laat het even bezinken.

Toen ik dus dit boek ter hand nam om dit stukje te produceren was mijn eerste gedachte dat ik helemaal niets meer wist van het boek. Geen flauw idee. Wel dat het korte verhalen waren, het genre van Sedaris, dus dat is logisch. Dat ik heb gelachen. Ook een goed teken. Ik vond het dus geen slecht boek.

Maar bladerend, links zoekend die onderaan het stukje passen, kwam er een hoop naar boven. Een schitterend openingsverhaal over kinderen die opgroeien in een gezin die ‘niet geloven in televisie’. Een stukje waarin Sinterklaas en Zwarte Piet worden uitgelegd aan niet-Nederlanders. Sedaris die uit de kast komt en hoe zijn vader daar mee omgaat. Een reisverhaal op het platteland van Frankrijk, zoekend naar het huis waar ze moeten zijn.

Sedaris kan prachtig korte verhalen schrijven. Tussen de column en de novelle in, een mooie lengte. 22 verhalen in dit boek. Niet allemaal even goed, maar wel allemaal interessant. De ene keer met een duidelijke moraal, de andere keer totaal doelloos.

Dit was het derde boek dat ik van hem las. De laatste die ik nog in de kast had staan. Maar vast niet de laatste die ik zal lezen.

Citaat: “According to Gretchen, the turtles had no memories of their former limbs, but Lisa wasn’t buying it. ‘Oh, come on,’ she said. ‘They must at least have phantom pains. I mean, how can a living creature not mind losing its legs?” (p.151)

Nummer: 14-002
Titel: Dress your family in corduroy and denim
Auteur: David Sedaris
Taal: Engels (US)
Jaar: 2004
# Pagina’s: 259 (640)
Categorie: Fictie
ISBN: 0-349-11670-9

Meer Corduroy and Denim:
NPR
Wikipedia
David Sedaris books
New York Times

Andere boeken van Sedaris op gerbie.nl:
Holidays on ice
Me talk pretty one day

201 – Tanita Tikaram – Cathedral song

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Tanita Tikaram, Twee meter sessie

Nummer	201
Artiest	Tanita Tikaram
Titel	Cathedral song
Jaar	1989
Wikipedia	Cathedral Song
Website	Tanita-Tikaram.com
Tekst	Letras

Eind jaren tachtig was men klaar met de orgeltjes en andere blikken geluiden. MTV startte met Unplugged en in Nederland was er Jan Douwe Kroeske die begon met zijn 2 meter sessies. Als een nummer goed was, kon je er een akoestische versie van spelen. En Kroeske bouwde een archief met pareltjes op.

De in Duitsland geboren zangeres met Aziatisch en Polynesisch bloed had een LP gemaakt, een klein hitje gescoord met ‘Twist in my sobriety‘ toen ze bij de lange presentator mocht langskomen. De beelden van de zangeres die helemaal opging in het liedje, wegdraaiende ogen, maar o zo mooi zingend, staan me een kwart eeuw later nog bij.

Het album Ancient Heart was schitterend. Het daaropvolgende album heb ik ook nog aangeschaft. Zonder te spieken zou ik er nu geen nummer van kunnen noemen. Ze bleek een one-hit-wonder. Maar dan zonder concessies te doen, niet op zoek naar de eeuwige roem, maar gewoon muziek maken die van diep kwam. Muziek die ze zelf mooi vond.

Cathedral song werd vertaald naar het Portugees (volgens mij een vrije vertaling)  door de Braziliaanse Zelia Duncan, in haar land razend populair. Het nummer Cathedral geldt daar ook als een evergreen.

Dit nummer staat voor mij symbool voor de eerste jaren Twee Meter Sessies. Voordat ook Kroeske concessies moest doen, studio’s ging afhuren, moest scoren. Gewoon een lief meisje met een gitaar en een prachtig liedje.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212

Mokboom

Tags

boom, kunst, mok, Verenigde Staten

Of het een Nederlands woord is, durf ik niet te zeggen. Maar het is volgens mij de beste vertaling van Coffee Mug Tree. Als je daar naar zoekt via Google krijg je allerlei exemplaren voor in de keuken, waar je 4 of 5 van die mokken kunt ophangen. Maar er is er maar een op de wereld die de titel echt verdient.

Deze boom staat in Catawba, Virginia, Verenigde Staten. Iemand had blijkbaar veel te veel mokken. Zijn moeder bracht er elke keer een mee als souvenir. Vind ik niet eens een slechte keuze trouwens, de meeste souvenirs vallen in de categorie prullaria, zijn veel te duur en gaan niet lang mee. Maar als je er tientallen in huis hebt staan, kan ik me voorstellen dat je er iets mee moet. Een in gebruik en een in de afwasmachine, hoeveel heb je er nodig?

Mooi.