Mart Smeets – Passie

Tags

boeken, boeken 2010, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sport, sportboek

Mart Smeets – Passie

‘Veertig jaar in de journalistiek’ is de ondertitel van dit boek. Het geeft een beetje het idee aan waar het over zal gaan. Smeets is in zijn archief gedoken en hoefde daarom dus geen nieuw boek te schrijven, maar kon wel er voor zorgen dat er in feestmaand december een nieuwe titel in de winkel lag. Commercieel gedacht. De foto op de cover geeft aan hoe groot zijn archief is. De voormalige basketballer is van een behoorlijk postuur, hij hoeft nauwelijks te bukken om zijn rechterarm op de stapel papier te laten leunen, die waarschijnlijk ergens uit een kantoor is geplukt om zijn archief voor te stellen.

Smeets stelt zich kwetsbaar op door een zo eerlijk mogelijk overzicht te geven van veertig jaar stukjes schrijven. Het begint met gedichten. Niet dat iemand achter de sportjournalist nog een poëet vermoedde, maar hij vond ze en dus plaatst hij ze. Het interesseert hem niets wat anderen er van vinden, hij vindt het vervelend dat Nico Dijkshoorn weer inspiratie had voor tientallen nieuwe ‘gedichten’, maar desondanks laat hij de lezer zien wat de jonge Smeets dacht eind jaren zestig.

Meer foto’s dan in een normaal boek, maar zeker gezien het overzicht geen overbodige toevoeging, tijdsbeelden worden door een enkele foto soms beter neergezet dan door bladzijden tekst. De jonge Smeets, tien kilo lichter, meer haar, staat op vele foto’s. De accreditaties zijn mooi om te zien.

Smeets is een plichtmatig stukjesschrijver. Hij schrijft over wat hem interesseert, over wat hij tegenkomt, over wat hij ziet. Het maakt hem niet veel uit wie het publiceert lijkt het, gezien zijn opdrachtgevers, varierend van uitvaartverzekering tot brouwerij, via de Rabobank en de Stichting Max Havelaar. Zelfs de Margriet en Elsevier Mode (bestaat dat?) staan naast bijna alle grote kranten.

Inhoudelijk zit er niet veel coherentie in. Geeft niet, verwacht je ook niet van een boek als dit. Meer over Basketball dan in andere boeken van hem, maar ook wel weer logisch, dit boek is een verzameling verhalen met als belangrijkste gemeenschappelijke factor de schrijver zelf, niet het onderwerp. Mooie verhalen over Eric Heiden, Dick Fosbury, Marcel Wouda en Dirk-Jan van Hameren. Persoonlijk ben ik natuurlijk altijd blij te lezen over ‘Het wonder van Sydney’, de eerste honkbalnederlaag van Cuba ooit op de Olympische Spelen. Als een van de weinige Nederlanders in het stadion die dag, kan ik me de sfeer nog goed voor de dag halen. Een sfeerverhaal van een expert sluit daar natuurlijk mooi bij aan.

Op naar het volgende boek van Smeets, half jaar later, zal wel Tourgerelateerd zijn.

Citaat: “Maar ik had snel staan rekenen. Glibberend en glijdend zou ik het in vijf of zes uur moeten halen en hoewel mijn tweede ik mijn eerste volledig voor gek verklaarde, nam ik toch het besluit de weg op te gaan. Ik zou vooral gras of een zandondergrond opzoeken, door het Amsterdamse bos gaan, zodat ik vaart kon maken. Over het werkelijk overal spekgladde asfalt was niet of nauwelijks mogelijk.” (blz. 174)

Nummer: 10-012
Titel: Passie
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2009
# Pagina’s: 286 (2453)
Categorie: Sport
ISBN: 978-90-468-0698-2

Meer boeken van Smeets:
Geel
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Olympische spelen
Prikkels
Retro
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Vuur
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Advertenties

WK ergernissen

Tags

ergernissen, Fifa, voetbal, WK 2010, Zuid Afrika

Tijd voor een tussenbalans, 24 teams naar huis, 8 teams over. 3 daarvan zullen zich geen illusies maken, 3 waren ooit al wereldkampioen en zijn weer favoriet. De laatste twee levert de leukste finale op: Nederland tegen Spanje.

De ergernissen top vijf van het WK tot nu toe:

5. Zwitserland. Wat ben ik blij dat dat land uitgeschakeld is. Wat een vervelend team. Straks nog pronken dat ze de wereldkampioen hebben verslagen, maar ondertussen konden ze tegen het zwakke Honduras, toen ze alles in eigen hand hadden, geen doelpunt maken. Dit is dus echt een land waardoor je het kijken naar voetbal vergaat.

4. De vrije trappen van Wesley Sneijder. Hij kan het wel (bewijs). Maar is het nou echt nodig om elke vrije trap over de middenlijn op te eisen en richting goal te jagen. Ik weet dat je een goede trap hebt, maar veertig meter is echt te ver. Zet dat ego eens op zij en speel zoals je kunt!

3. De analyse. Praten over voetballen is leuk. Niks mis mee om dat ook op televisie te doen. Maar dan moet het wel boeien, dan moeten de gasten wel wat te vertellen hebben. Sorry NOS, maar Keje Molenaar, Andre Wetzel, Alfons Groenendijk, Erwin Koeman en andere nietsnutten voegen niets aan mijn kijkgenot toe. En dan heb ik het nog niet eens over de altijd terugkerende Piet de Visser die alleen over zichzelf praat of Leo Beenhakker die nog steeds veel woorden gebruikt om niets te zeggen.

2. De Fifa persconferentie van gisteren. Wel journalisten uitnodigen, maar geen vragen beantwoorden. Wat een afgrijselijke organisatie. Natuurlijk worden er fouten gemaakt, dat is inherent aan het spelletje. Maar om dan net te doen alsof er niets aan de hand is, is gewoon oplichting. Ik heb ondertussen nog meer sympathie voor de PVV dan voor Blatter en zijn hofhouding. Kijk en huiver

1. De rode kaart van Harry Kewell. Eerste wedstrijd geblesseerd, tweede wedstrijd doe je mee als diepste spits, toch verdedig je mee. Een schot van een meter of tien komt tegen je arm aan. Kun je niets aan doen, maar je verhindert daarmee een doelpunt, dus zou je een strafschop kunnen accepteren. Maar een rode kaart? Einde WK, einde carrière. Belachelijke beslissing. Al die scheidsrechtertjes die blindelings achter de richtlijnen van de FIFA aanlopen, omdat ze anders geen wedstrijd meer mogen fluiten, zijn schijterds. Heb lef, fluit zoals je denk dat het moet. Durf zelf na te denken, Blatter is geen Orwell, de Mind Police staat niet op je stoep.

Deze weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 16.

Hoezo voetbal?

Tags

dieren, fotooo, reizen, WK 2010, Zuid Afrika

In Zuid Afrika is veel meer te zien dan een aantal voetbalwedstrijdjes. Hopelijk hebben die supporters dat ook door. Ik ben geen dierenliefhebber, maar als je de volgende dieren in het wild ziet, dan denk ik dat ik die mening toch moet bijstellen. Erg indrukwekkend vond ik het.

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 15.

Afwezig

Tags

Goor, lifeblog, Schoolfeest

Vanwege bezigheden elders, zou het zo maar kunnen dat de komende 72 uur geen nieuws op deze plek verschijnt. Daarentegen is de kans dat u mij in een van de (tijdelijke) horecagelegenheden op loopafstand tegenkomt vrij reëel. Mocht u ook uit deze contreien komen, dan hoop ik van ganser harte u tegen het lijf te lopen (figuurlijk), zo niet, dan hoop ik dat u na dit weekend weer de moeite neemt om dit weblog te bezoeken. Mocht de invloed van het gifgoedje dat ze in grote hoeveelheden dit weekend verkopen afgenomen zijn, dan hoop ik mijn dagelijkse blogritme weer op te pakken.

Voetbal kijken moet je alleen doen

Tags

column, voetbal, WK 2010, Zuid Afrika

Als je een wedstrijd echt goed wil zien, moet je eigenlijk gewoon alleen thuis zitten. Geen oranje muts en een bos wortelen op de kop, geen oranje reclameshirtje aan, geen klompen. Gewoon op de bank, afstandsbediening naast je, eventueel iets te drinken aan de andere kant, geluid net iets te hard en goed kijken.

Het is mij nog niet gelukt dit WK. De eerste wedstrijd was op maandagmiddag half twee. Ik zat tussen tientallen collega’s en honderden studenten naar een groot scherm te kijken. Kon ik tenminste de hele wedstrijd zien en vijf minuten na de wedstrijd weer verder met lesgeven. Jammer dat er de tweede helft iemand voor me ging zitten met een stropdas die het informele overleg belangrijker vond dan de wedstrijd.

De tweede wedstrijd afgelopen zaterdag zat ik in gezelschap van 9 elftalgenoten in een kroeg. Paar dozijn onbekenden, vier schermen, redelijke borrel binnen handbereik. Kon slechter. Maar de wedstrijd was dermate saai dat ik Half 3, een net aan de overkant van de kroeg in de boekwinkel vers aangeschaft boek, al half uit had toen de wedstrijd afgelopen was.

Vanavond de derde en beste kans. Lukte ook niet. Huis vol vrienden. Nou, eigenlijk vooral vriendinnen. Het gesprek ging over de geschikte kleding voor de Schoolfeesttent en kleine kinderen. Al snel was het commentaar op de televisie compleet onverstaanbaar.

Volgens mij mogen we maandagmiddag weer het Nederlands elftal bekijken. Ik weet nog niet waar ik dan ben. Misschien maar gewoon in de auto op weg naar huis Langs de Lijn luisteren. Meestal een stuk spannender dan televisie kijken. En niemand die er doorheen lult. Ook wat waard.

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 14.

Rorkes drift, Zuid Afrika

Tags

fotooo, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto, WK 2010, Zuid Afrika

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 13.

Ook Helligen Hendrik kijkt naar het WK

Tags

column, Helligen Hendrik, voetbal, WK 2010, Zuid Afrika

Niet alleen ondergetekende volgt het WK, er zijn natuurlijk vele fanatieke voetbalfans die er veel meer van af weten dan ik. Of die veel meer bloggen. Maar het gaat niet altijd om de kwantiteit, het kan ook om kwaliteit gaan. En je kunt mee discussiëren over de positie van Van der Vaart, over de blessures van Robben of over de Franse spelersstaking.

Je kunt naar de bijzaken kijken (doe ik graag), maar je kunt je ook kwaad maken over diverse zaken. Zelf hoop ik van ganser harte dat Honduras, al jaren een favoriet van me, Zwitserland belet verder te komen. Wat een negatief afbraakvoetbal. Chili verdient het, Spanje hoort in de volgende ronde.

Maar kwaad maken is eigenlijk het vakgebied van Hendrikus Antonius van der Pette. Beter bekend als Helligen Hendrik. Tenminste voor luisteraars naar Radio Oost. Of voor theaterliefhebbers die een show van hem gezien hebben. Of voor mensen uit Goor, die Helligen Hendrik ook wel eens minder hellig gezien hebben. Wat wel weer leuk is dat Hendrik al sinds het begin van WK een aantal extra columns insprak. En dat die ook nog weer eens te beluisteren zijn via zijn site. En hij heeft toch eigenlijk wel altijd gelijk. Zelfs als hij het niet heeft. Maar dat durf ik hem niet te zeggen. Straks heb ik het gedaan. Krijg ik zijn toorn over me heen. mBah!

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 12.

Geen saai moment met Maradona

Tags

Argentinië, Diego Maradona, voetbal, WK 2010, Zuid Afrika

Na twee speelronden is het nog steeds lastig om te voorspellen. Zijn de Duitsers nu goed of toch niet? Is Brazilië of Portugal de favoriet in groep G? Kan Spanje beter of gaan ze roemloos ten onder in de poule?

Wel duidelijk is dat de meeste coaches saai zijn. Domenech heeft de grootste problemen, Van Marwijk is de saaiste, bijna al zijn collegae net zo erg. Er is een uitzondering: Diego Armando Maradona.

Als speler al was hij de meest opzienbarende voetballer van zijn tijd. Of het nu gaat om de hand van God, de mooiste goal ooit, omdat hij ietwat vreemd de camera in kijkt of omdat hij de mooiste warming up ooit doet.

Ook als coach baart hij opzien. Bijvoorbeeld vanwege zijn buikschuiver in de regen, of vanwege een bijzondere persconferentie met niet zo nette taal.

Vorige week weer een prachtige persconferentie:

Een van mijn favoriete Maradona-momenten blijft toch Manu Chao (die met zijn vorige band Mano negra ook al over Santa Maradona zong) in de straten van Buenos Aires. De grote held zelf komt aangereden en wordt toegezongen door de Franse artiest. Ondanks zijn zonnebril voel je dat het Maradona raakt. Prachtig. Kippevel.

Morgen spelen de Argentijnen weer. Alleen al vanwege Maradona de moeite van het kijken waard. En dan hebben we het nog niet eens over Messi gehad.

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 11.

Het beste team dat nooit wereldkampioen werd?

Tags

Brazilië, voetbal, WK 2010, YouTube, Zuid Afrika

Op dit moment spelen de Brazilianen tegen Ivoorkust. Ze staan met 1-0 voor, kunnen zich plaatsen voor de achtste finales. Al ben ik daar nog niet helemaal zeker van, gezien dit filmpje.

Als ik aan Brazilië denk, denk ik aan het WK van 1982. Mijn eerste bewust WK. In 1970 leerde ik kruipen, in 1974 te jong, in 1978 was het tijdverschil in mijn nadeel als jochie. Spanje 1982 dus. En het beste team daar werd in de tweede ronde onverwacht uitgeschakeld door Italië. Dat team kwam overigens door de eerste ronde door 3 keer gelijk te spelen, iets dat dit WK ook nog steeds mogelijk is. Let op de Azurri dus.

Volgens mij waren de Brazilianen in 1982 het beste team dat geen wereldkampioen werd. Jaren later, veel gelezen hebbend, kom ik tot de volgende top vijf van teams dat geen wereldkampioen werd, maar het wel zou hebben verdiend.

1. Hongarije 1954
2. Nederland 1974
3. Brazilië 1982
4. Sovjet Unie 1986
5. Portugal 1966

Vandaag dus beelden van het prachtige Braziliaanse team met een schitterend uitblinkend middenveld. Toninho Cerezo, Falcao, Socrates en Zico. Zonder twijfel een van de mooiste teams dat ik me kan herinneren.

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 10.

Ook in Zuid Afrika…

Tags

fotooo, Houtbaai, voetbal, voetbalfoto, WK 2010, Zuid Afrika

Vaak doe ik, al reizend, wel een beetje moeite om een wedstrijd mee te pikken. Maar soms wordt er ook iets in je schoot geworpen. Een dagje rondrijden over de Kaap, op zoek naar mooie natuur, leuke dorpjes, prachtige uitzichten en meer schoons leverde ineens een wedstrijdje op. Het leek me een officiële wedstrijd, shirts, scheidsrechter en publiek. Maar het veld maakt het helemaal de moeite waard. Hoezo aflassen? Alleen omdat er een beetje water op het veld staat? Let op de plek van de grensrechter…

Voetbal in Houtbaai, Zuid Afrika. Augustus 2007.

 

 

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 9.

Voetbalkenner?

Tags

voetbal, voetbalfoto, WK 2010, Zuid Afrika

In tegenstelling tot wat het lijkt, ben ik niet zo’n grote voetbalfan. Tenminste niet om te kijken. Ik heb nu net, 8 minuten voor het einde van de wedstrijd de livestream van Engeland – Algerije aangezet. Ik heb tijdens de eerste week van het WK maar 1 wedstrijd van begin tot eind gezien, Nederland – Denemarken inderdaad.

Maar ik wil wel graag op de hoogte blijven. Dus volg ik wedstrijden via Twitter als ik op de computer zit, kijk ik de samenvatting ’s avonds, lees ik de krant elke dag en mooie websites als Door de benen en Voetblah en schrijf ik graag over het spelletje. En na de zomer probeer ik zelf weer voetballend mijn gewicht richting de 95 kilo te krijgen.

Mijn eigen bewijs dat ik eigenlijk niet zo veel voetbal kijk, kreeg ik toen ik de WK-special van Voetbal International doorbladerde. Die had ik gratis gekregen bij vier flessen Cola light (niet voor mezelf). Ik probeerde de gezichten op de elftalfoto’s te herkennen voor ik de onderschriften las. Het viel me niet mee. Het Nederlands elftal kende ik geheel. Van Mexico, Nigeria, Zuid Korea, Griekenland, Verenigde Staten, Algerije, Slovenie, Servie, Ghana, Paraguay, Nieuw Zeeland, Noord Korea, Portugal, Spanje, Honduras en Chili herkende ik er geen een. Zelfs Christiano Ronaldo trok zo’n vreemd gezicht dat ik hem niet kon plaatsen tot ik zijn naam las.

Wie ik wel herkende? Pienaar, Forlan, Suarez, Henry, Ribery, Anelka, Veron, Messi, Terry, Ferdinand, Gerrard, Cole, Rooney, Ballack, Schweinsteiger, Culina, Poulsen, Rommedahl, Bendtner, Honda, Eto ‘O, Buffon, Stock, Kaka, Drogna en N’Kufo. In totaal dus 37 spelers, 26 als ik Oranje er buiten laat.

26 van de 341 spelers. Dat is nog geen 8 procent. En dan staan er tussen die 26 nog 2 spelers die er niet zijn ook. Meer dan 92% van de basisspelers van de 31 beste teams ter wereld zou ik op straat niet herkennen.

Al weet ik zeker dat ik spelers als Xavi, Iniesta, Klose en Lampard aan hun stijl op het veld wel zou herkennen. Of was ik mijn geloofwaardigheid als voetbalkenner al verloren?

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 8.

Zuid Afrikaanse supporter

Tags

fotooo, Orlando Pirates, Pretoria, voetbal, voetbalfoto, WK 2010, Zuid Afrika

 

 

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 7.

 

Het mooiste voetbal komt uit Spanje

Tags

column, Spanje, voetbal, WK 2010, Zuid Afrika

Gelukkig heb ik mij weten te ontworstelen aan het negatieve gevoel dat door velen als positief uitgelegd wordt: nationalisme. Het toeval (waar staat je wieg, wat staat er op de voorkant van je paspoort) kan nooit zo belangrijk zijn dat je daar gevoel voor eigenwaarde uithaalt.

Daardoor zul je mij ook niet snel in oranje kledij zien. Ik kan genieten van mooi voetbal. Of dat nu wel of niet door een Nederlands team wordt gespeeld. Het mooiste voetbal de laatste jaren wordt gespeeld door de terechte Europees Kampioen: Spanje.

Geweldig voorbeeld uit hun laatste oefenwedstrijd voor het WK, waarin ze Polen helemaal wegtikten. Wat een geweldige goal!

Op dit moment is Spanje bezig met de eerste horde op weg naar de wereldtitel. Van mij mogen ze het toernooi winnen.

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 6.

Vandaag is de eerste Ajaciedloze WK-dag

Tags

Ajax, voetbal, WK 2010, Zuid Afrika

Vandaag is de eerste Ajaciedloze WK-dag. Sinds de opening op vrijdag speelde er elke dag nog een Ajacied mee in een van de wedstrijden. Soms een voormalig Ajacied, want zoals elke voetballiefhebber weet, is Ajax de laatste decennia vooral een opleidingsinstituut voor de clubs die het financieel iets beter hebben dan de Amsterdammers.

Volgens de krantenberichten spelen er 9 Ajacieden het WK, voor vijf verschillende landen. Ik kom op 25 spelers uit 10 verschillende naties. En dan is het inderdaad sneu voor de FC Twente fans dat ik zelfs Sander Boschker meetel, maar de overgrote meerderheid van de spelers is toch echt door de Amsterdammers opgeleid of op jonge leeftijd daar beland.

Het lijstje is simpel op te splitsen in Nederlanders (12) en buitenlanders (13), maar ook kunnen we kijken naar huidige Ajacieden (9) en voormalige (16). Al zijn er natuurlijk vele fanatieke Ajax-fans die vinden dat ‘eens een Ajacied, altijd een Ajacied’ hoort op te gaan.

In het kort:
Australie: Jason Culina
Denemarken: Christian Eriksen, Jesper Gronkjaer, Dennis Rommedahl
Ghana: Quincy Owusu-Abeyie
Griekenland: Angelos Charisteas
Kameroen: Ejong Enoh
Nederland: Sander Boschker, Maarten Stekelenburg, John Heitinga, Andre Ooijer, Gregory van der Wiel, Nigel de Jong, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Demy de Zeeuw, Ryan Babel, Eljero Elia, Klaas Jan Huntelaar
Nigeria: Nwankwo Kanu
Servie: Marko Pantelic
Uruguay: Nicolas Lodeiro, Luis Suarez
Zuid Afrika: Aaron Mokoena, Steven Pienaar

Het had nog veel gekker gekund. Anita viel net voor het WK af, terwijl Emmanuelson en volgens sommigen (mijzelve bijvoorbeeld) ook Siem de Jong en Kenneth Vermeer mee hadden gemoeten. Bij de Denen viel Krohn-Dahlie vlak voor het WK af, net als Sulejmani bij de Serven. Escude staat nog op een recente elftalfoto van Frankrijk en ook Hans Vonk hoopte stiekem nog op een plek in de Zuid Afrikaanse selectie, waarvan ik de (ex-)spelers van Ajax Capetown nog niet eens heb meegeteld. En dan hebben we nog Morten Olsen, Frank de Boer, Rob Koster en Ron Spelbos. Of zullen we die maar niet meetellen?

Is er een andere club ter wereld, die dit aantal haalt op dit WK? Ik gok dat zelfs het koopzieke Real Madrid niet voorbij de twee elftallen komt.

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 5.

Waarom schnabbelen voetballers?

Tags

Albert Heyn, Muller milch, reclame, voetbal, WK 2010, Zuid Afrika

Elk groot toernooi lijkt het erger te worden. Oranje reclames. Amstel was de eerste. De Nuon commercial is goed voor een glimlach. Of twee. ING heeft tenminste mooie beelden van Afrika.Het wordt al onbegrijpelijker wanneer Coca Cola me aanspoort om in een leeg stadion naar een scherm gaan zitten kijken.

De enige die de moeite is, is de Nike commercial, waar tijd en aandacht aan is besteed: Nike, al meer dan 15 miljoen keer bekeken ondertussen.

Reclames met voetbalspelers er in zijn meestal het ergst. Van de broertjes Van de Kerkhof verwacht je niet beter. Ruud van Nistelrooy doet een filmpje voor deodorant, is al fout.

Maar de ergste is toch wel het filmpje van Albert Heijn waar meerdere spelers aan mee doen.

Waarom doen spelers hier aan mee? Een jaarsalaris van miljoenen zou voor mij betekenen dat ik me niet hoefde te lenen voor tenenkrommend slecht acteerwerk. Net doen alsof je zelf boodschappen doet bij de AH? Het gaat al snel mis. Na 9 seconden komen de eerste spelers in beeld. En wie loopt er op de tweede rij? Orlando Engelaar. Die kan volgens mij elke dag naar AH, was in Zuid Afrika namelijk niet nodig.

Nigel de Jong pakt een pot pindakaas. Kun je overal ter wereld krijgen. Als je dan toch wat speciaals wil meenemen naar het WK, pak dan hagelslag, dat is uniek in de wereld. Na 29 seconden zien we Robin van Persie in een drukke gang. De Beesies zijn erg enthousiast. Hij heeft een sliert WC-papier om zijn nek. Er zweven er nog een paar bij hem in de buurt. Stuk of 5, 6, waarvan op zijn hoogst 2 Van Persie zullen bereiken. Eén seconde later komt hij het gangpad uitgestormd met het mummiepak uit de BOL reclame. Klopt niet.

En dan de slotscene. Na 39 seconden zitten de spelers in de bus. We herkennen De Zeeuw en Heitinga naast Robben op de eerste rij. Van Bommel, Van der Vaart en Huntelaar daar meteen achter. Matthijsen zit er ook, met een figurant naast zich. Net als achter hem. Waar zijn Stekelenburg, Van Persie, de Jong en Van Bronckhorst gebleven? Staan die nog in de rij te wachten binnen?

Arjen Robben zit te juichen alsof Bayern een grote prijs heeft binnengehaald. Ook De Zeeuw en Huntelaar klappen boven hun hoofd. Misschien wel begrijpelijk. Hun grootste premie dit jaar komt via dit spotje. Een beetje voetballer heeft zoveel kloten dat hij tegen de KNVB en AH zegt dat ze de pot opkunnen met hun spotje. Zou een stuk meer waardering opleveren dan dit debiele gedoe.

Het kan nog erger. In de tijd ver voor YouTube, en ik heb echt gezocht, maar zelfs geen foto kunnen terugvinden, nam het Duitse nationale team een reclame op voor Müller Milch. Die was achterlijker dan bovenstaand filmpje. Littbarski heb ik nooit slim gevonden, maar na die reclame heb ik hem nooit meer serieus genomen. Als ik voetballer was die nu onder Littbarski moest trainen, zorgde ik dat ik de foto bij me had in de kleedkamer. Even die foto ophoog houden tijdens zijn speech en hij zou weten wie de werkelijke macht heeft in de kleedkamer.

De komende weken zal er op dit weblog regelmatig aandacht zijn voor het WK en/of Zuid Afrika. Dit is deel 4.