Niet naar Qatar

Tags

column, oude doos, Qatar, themaweek, voetbal, WK 2022

Oorspronkelijk: 25 februari 2014

bron: lastfm

Ik was nog geen acht toen Bram en Freek de actie Bloed aan de Paal begonnen. Daar kreeg ik niets van mee. Mijn referentiekader was te beperkt. Voetballen na schooltijd, voetbal kijken op zaterdag (ARD) en zondag (studio sport) en op woensdagmiddag en zaterdagochtend zelf voetballen bij GFC, het spelletje was alles voor mij. Neerlands Hoop heb ik dus pas later ontdekt. Ze hadden gelijk, Argentinië was destijds geen land om een feestje te bouwen.

Maar sporters die jaren hebben toegewerkt naar het toernooi van hun leven moet je niet vlak voordien voor een dergelijk groot dilemma stellen. Zoals de ophef over homorechten vlak voor de Olympische Spelen ook mosterd vlak voor de maaltijd was.

Maar ondertussen is er in Qatar een drama gaande. Voor het WK over 8 jaar is men druk aan het bouwen. En terwijl de voetbalwereld discussieert over de hitte en of het WK zomers of in de winter moet plaatsvinden, zijn er al meer dan 900 arbeiders overleden. Schatting: het gaat richting 4000 (NRC). Beroerde werkomstandigheden, slavenpraktijken, alles waar de beschaafde wereld jaren tegen gevochten heeft, is in Qatar nog aan de orde van de dag.

Bill Shankly mag dan ooit de legendarische uitspraak hebben gedaan dat voetbal geen zaak is van leven en dood, maar nog belangrijker is, geen echte voetballiefhebber zal het op zijn geweten willen hebben dat er duizenden families zonder vader zitten in India, Nepal en Bangla Desh zodat zij voor de televisie kunnen zitten kijken naar een voetbalwedstrijd. Voetbal is leuk, maar het blijft een bijzaak.

Negenhonderd doden. Dat is Heizel (weet u nog meneer Platini?), Accra, Hillsborough, Port Said, Bradford, Ibrox, Lima, Bolton, Kayseri, Kathmandu en Moskou bij elkaar. Nog lang geen 4000. Vierduizend is meer dan de Twin Towers. De hele wereld stond stil. En nu? Waarom nu geen ferme taal van politici, officials of voetballers? En we moeten nog acht jaar voor het WK speelt. Geen fatsoenlijk mens zou dit mogen negeren.

Ik ben niet uniek. Er verschenen al columns van Menno Pot (nusport.nl) en Theo Hakkert (Tubantia), blogbroeders Voetblah en In de Hekken deden al mee. Maar blijkbaar is de voetbalwereld nog niet overtuigd. In 2021 protesteren is te makkelijk, er verandert dan toch niets meer. Laat nu je stem horen, nu het WK nog verplaatst kan worden. Omdat elk mensenleven telt.

Themaweek 37: Uit de oude doos

Advertenties

Lezen in een supporterskroeg

Tags

fcblogbroeders, Rotterdam, Sparta, Staantribune, voetbal, voetbalboek, voetbalfoto

Vorige week in Rotterdam de Staantribune ledendag bezocht. Mooie dag, elders op het web genoeg over te vinden (Staantribune, Twentesport), vele voetballiefhebbers gesproken.

De plek was geweldig. Het kasteel. Sparta. Vol traditie. Ik heb er vele prachtige foto’s kunnen maken. Velen met mij, social media waren druk. Een detail vond ik bijzonder. Onderstaande foto.

In een supporterskroeg verwacht je drank, oude voetbalfoto’s, prullaria en supporters die slap ouwehoeren over het spelletje in het algemeen, hun clubje in het bijzonder. Maar je verwacht geen boeken. Zeker geen goede boeken. Als al, dan voetbal gerelateerde. Maar geen literatuur. Toch stonden er twee rijtjes achter de bar. Herman Pieter de Boer, Tessa de Loo, Oek de Jong, Connie Palmen, Ronald Giphart, je kunt er een boekenlijst van je school mee vullen. Ook Benoite Groult, Ira Levin en Iris Murdoch kun je er tegenkomen.

Sparta, club van Jules Deelder en Hugo Borst. Maar ook van meer lezers. Sympathieke club.

Trots op Ajax

Tags

Ajax, Europa League, finale

Precies 22 jaar eerder zat ik in een Franse campingkantine in mijn eentje te juichen voor mijn club. Een jaar later zag ik voor het laatst Ajax in een grote finale. Woensdag was het weer zo ver. Het afbraakvoetbal van Mourinho was te veel voor onervaren jonkies.

Toch vond ik het een geweldig seizoen. Om vele redenen. Een paar momenten die er voor mij uitsprongen.

Sanchez die in de laatste minuut met een man minder op avontuur gaat en aan de overkant in de zestien belandde. Een counter was genoeg geweest voor uitschakeling, maar toch probeerde hij het.

De Ligt die na zijn desastreuze interlanddebuut in de eerste grote wedstrijd er na meteen voor zijn man komt, niemand ziet en dus het middenveld maar oversteekt en van afstand schiet. Met zijn chocoladebeen. En dan in de finale ook nog eens in de beste Ajacied was.

Dolberg die bijna niet in het spel voorkwam, komt alleen voor de keeper en stift. En stift niet zo maar, bij het kunstbiljarten zie je minder subtiele ballen.

Van der Beek die invalt en meteen de bal richting kruising stuurt, de bal was net een paar centimeter te hoog.

Onana die een beroerde terugspeelbal, meer kanonskogel, uit de lucht controleert, ver buiten zijn zestien, een man uitkapt en daarna een goed, maar risicovolle, pass geeft die de tegenaanval inluidt.

En zo kan ik er nog wel meer noemen, maar ik denk dat het wel duidelijk is. Een prijs winnen is mooi, de harten van het publiek winnen is nog mooier. Johan zei het treffend: in 1974 waren we geen wereldkampioen, maar de hele wereld heeft het nog steeds over dat team. Daarvoor hoef je niet te winnen.

Mijn club. En zo vonden 120.000 anderen op het museumplein dat ook.

#wengerout

Tags

Arsenal, Arsene Wenger, social media, voetbal

Hij zal vast niet de langstzittende manager ter wereld zijn, maar in de top het bijna twee decennia vol houden bij een enkele club is op zijn minst een prestatie. Toch lijkt het er op dat de fans klaar zijn met de Franse Arsenal manager.

Maar ze gaan niet alleen de straat op, ze laten zich niet alleen horen tijdens wedstrijden, de hashtag #wengerout gaat de hele wereld over. Je kunt het zo gek niet bedenken, of iemand komt met een spandoek met de bewuste tekst aanzetten.

Bij het cricket in India en Sri Lanka, bij een slecht bezochte voetbalwedstrijd in Nieuw Zeeland, bij de Rugby in Australië, tijdens een Trump protest, zelfs meerdere pas getrouwde stelletjes en bij het worstelen in de WWF. Ook bijzonder was de sighting in de controversiële Pepsireclame: 

 

 

 

 

 

 

Zoek op social media maar op de hashtag en vele nieuwe foto’s zullen opduiken. Dag in, dag uit. En mocht je geen social media volgen, dan huren de Arsenal supporters gewoon een vliegtuigje.

Geld heb ik er nog niet op ingezet, maar iets doet mij vermoeden dat het komende seizoen een andere manager voor de groep staat bij The Gunners.

Messi op doel

Tags

Barcelona, column, GFC, Goal, Lionel Messi, voetbal

Goal, September 2013

Een tijdje geleden verscheen er ineens een foto van Messi op internet. Carlos Puyol, medespeler bij Barcelona, had de foto op Twitter gezet. Het kleine mannetje stond tussen de palen, handschoenen aan en dook naar een bal in de bovenhoek. Ook dit kon hij, volgens zijn ploeggenoot.

Het verbaast niemand. Iemand die zo goed is, heeft vast talent voor andere dingen. Ik zie hem ook in het Basketbal uitblinken. De ‘kleine’ mannetjes in de NBA zijn meestal ruim boven de 1.90 meter. Maar waarom zou Messi niet een geweldig driepuntschieter zijn? Beachvolleybal, geef hem een jaartje en hij doet mee in de wereldtop. Vele voetballers blijken goede golfers, natuurlijk kan Messi dat ook.

Maar keepen? Zou het hij echt kunnen? Zijn redding op de foto is stijlvol. Cruijff was ook een goede keeper, vertelde de overleving. Al geloof ik niet dat hij dat ooit buiten een training heeft moeten waarmaken. Toch lijkt het me leuk om te zien. Wat doet Barcelona als de wissels op zijn?

Ik ga even dagdromen. 24 mei 2014. Estadio da Luz, Lissabon. Champions League finale. Bayern München tegen Barcelona. De kans op revanche. Guardolia tegen zijn oude club. Vorig seizoen twee keer een makkie voor de Duitsers, dit jaar is de wedstrijd spannend. Tien minuten voor tijd scoort Messi, wie anders, de 1-0 voor de Catalanen. Guardolia gooit er nog wat wissels in, Barcelona moet verdedigen. De Duitsers willen graag de eerste club worden die de Champions League twee keer op rij winnen.

De buitenspelval klapt verkeerd open, Robben gaat alleen op Valdes af. Diens laatste wedstrijd. Robben probeert er om heen te gaan, maar Valdes pakt hem bij de enkels, net buiten de zestien. Hij wacht de scheidsrechter niet af en loopt naar de douche, rood, maar misschien wel de wedstrijd gered.

Barcelona heeft pas twee keer gewisseld. De reservekeeper Pinto trekt zijn jasje al uit. Neymar kijkt al bang naar de kant, hij er uit? Dan grijpt de vedette in. Hij gebaart naar de kant dat er geen wissel nodig is. Messi op goal. Het stadion gonst, de commentators weten niet wat er gebeurt. De kleine Argentijn pakt de handschoenen van Valdes, ze zijn hem veel te groot. Hij doet een hesje van een fotograaf aan over zijn shirt en gaat tussen de palen staan.

Guardolia schrikt. Hij had liever Pinto gezien en Neymar ook naar de douche. Maar vooral: hij heeft Messi zien keepen. Hij was er bij toen Puyol de bewuste foto maakte. Het momentum dat even naar Bayerns kant leek te swingen, is meteen weer terug bij de azulgrana’s. Messi staat in het doel en kijkt uitdagend naar Schweinsteiger, Lahm en Götzke die bij de bal staan, ‘kom maar op’. Hij tikt de daaropvolgende vrije trap uit de kruising. De laatste acht minuten komt er geen bal meer op goal.

In een kinderboek zou Messi ook nog een keer vanuit de eigen zestien het hele veld oversteken en scoren. Dat slaat natuurlijk nergens op. Maar wie er Man of the Match is, is voor niemand een verrassing. Mochten de kranten op 26 mei volstaan, herinnert u zich dan nog even waar u dit voor het eerst las.

 

Themaweek 34: Voetbal

Koot scoort. Bie niet.

Tags

humor, Koot en Bie, voetbal

De waardering die Van Kooten en de Bie nog steeds krijgen is terecht. Legendarisch duo. Met voetbal hadden ze niet zo veel. Dat is ook te zien in deze sketch uit 1973. Beiden spelen een rol, ze hebben zelf niet gevoetbald, dat is aan alles te zien.

Voor hun doen is dit zelfs een vrij zwakke sketch. Flauw.

Maar omdat een zwakke sketch van Koot en Bie nog altijd veel beter is dan de meeste sketches van hun nazaten en opvolgers, gewoon kijken. Al was het maar voor de koning voetbal mars.

De leukste uitwedstrijd van het jaar

Tags

away days, Hartlepool, reizen, voetbal

Hartlepool fans zijn niet verwend. De club bungelt ergens in de krochten van het betaalde voetbal in Engeland. De hoogtepunten zijn schaars. Sinds een aantal seizoenen zorgen ze zelf voor een prachtige afsluiting van het seizoen. De laatste uitwedstrijd reizen ze massaal mee. En elk jaar kiezen ze een thema. En zo zie je ineens honderden volwassen kerels die verkleed uit de metro komen.

Dit jaar kozen ze voor Stormtroopers. Omdat ze toch bijna nooit een schot op goal zagen…

Vorig jaar eerden ze Bob Marley. 2014 was het jaar van de Thunderbirds. 2013 Penguins. 2012 Smurfen. 2011 Oompa loompas.

Geweldige club. Mooie fans. Niet na te doen.

Themaweek 11: Voetbal

Voetbal in Nederland

Tags

FC Groningen, FC Twente, in het nieuws, KNVB, krant, voetbal

Lees dit stukje en probeer een buitenlander uit te leggen wat er staat. Of sterker, probeer de eerste de beste die je tegenkomt op de hoogte te brengen. Zoek een voetballiefhebber en volgens mij lukt het dan nog niet.

Ik doe een poging. Doordat de B1 van Almere in blessuretijd scoorde tegen een niet-bestaande club (FC Brabant, een samenwerkingsverband), mag niet het Jong FC Groningen, maar het tweede van FC Twente in de toekomstige tweede divisie meedoen komen seizoen.

Wie ziet de logica?

Sorry FC Twente fans

Tags

column, FC Twente, in het nieuws, voetbal

Ik heb medelijden met jullie. Een van de ergste emoties in de sport, zoals toen Feyenoord met 10-0 verloor. Jullie kunnen er weinig aan doen. Maar je ziet het voor je ogen gebeuren, je club gaat kapot.

Toch begrijp ik de KNVB en de rechter. Vijf jaar geleden vertrok Jan van Halst. Heel voetballend Nederland had en heeft vertrouwen in hem. Er werden weinig vragen gesteld. Doyen kwam binnen eind 2013. Ook toen een paar kritische vragen, maar uiteindelijk vond een overgrote meerderheid dat jullie toen nog geliefde voorzitter gelijk had, vele clubs deden het, waarom jullie niet?

Ondertussen bleken het allemaal signalen, de club ging in volle vaart naar de kloten. Degradatie dreigt, een faillissement lijkt het logische gevolg. Ik snap dat jullie vechten voor jullie club. Ik vind ook dat de KNVB een heleboel fout doet. Maar zoals ik vele van jullie persoonlijk ken, intelligente wezens, die een goed gesprek kunnen voeren, zie ik de laatste maanden alleen maar blinde clubliefde. Sjaak Swart werd er belachelijk om gemaakt.

Pffff laat nu heel Nederland er maar last van krijgen! Gewoon weer in beroep. Wij tegen de rest! #FCTwente

— fctwente-denekamp (@fctdenekamp) June 10, 2016

Maar wie legt nu even uit hoe het precies zit? Tussen de linies becijferde dat er in 5 jaar tijd bijna 40 miljoen winst werd gemaakt op transfers. Tegelijkertijd beweert Johan Derksen dat de voormalige directie liefst 21 miljoen in de club stak. Dan is er dus ergens een miljoen of 60 verdwenen. Dat zijn niet de transfers van Corona en Tadic. Dat is niet het salaris van Engelaar, toen hij nog even een paar keer mocht invallen. Dat verklaart niet waarom Doyen nu nog steeds meer dan 8 miljoen claimt. De hypotheek van 34 miljoen op het stadion drukt zwaar, maar is met de goede bezetting van de tribunes nog te overzien.

Het geloof van de rest van Nederland is weg. Ook bij mij. Er klopt te veel niet. De drie lijken uit de kast in het laatste half jaar zijn niet de laatsten. Kan niet. Ook de huidige directie probeert wat het kan om eredivisie te blijven spelen. Een argument tegen degradatie is dat daar geen rekening mee gehouden was. Dat is dus ook slechte bedrijfsvoering van de club, als je vlak voor de winterstop op een nacompetitieplek staat en je sterspeler dreigt te vertrekken, dan is degradatie op sportieve gronden een reële optie. Dan neem je die optie mee in de onderhandelingen.

De straf zou te zwaar zijn, de consequentie moet je meenemen, ‘dat doet een goede rechter’. Dus als papa te veel gedronken heeft, een ongeluk veroorzaakt, is een geldboete voldoende straf, want anders raakt hij zijn baan kwijt, hebben zijn kinderen minder te eten? Is dat wat jullie bedoelen?

Jullie fans stellen slachtoffer te zijn van twee megalomanen. Maar jullie stonden wel te juichen toen zij jullie groter maakten dan eigenlijk mogelijk was. Jullie grepen niet in toen de signalen er steeds duidelijker kwamen. Jullie vinden dat je recht hebt op eredivisie, maar denken ze dat in Doetinchem en Venlo ook niet? Of in Leeuwarden en Breda? Dat terwijl jullie al een halve eeuw door staatssteun bij elkaar gehouden worden.

Een stapje terug is een gunst. Net als RBC naar de vijfde klasse is ook een mogelijkheid. Er is geen automatisch recht op voetbal op het hoogste niveau. Ook grotere clubs als Juventus, Milan, Rangers en Marseille kregen terechte straffen. Zij kwamen er ook weer bovenop. Misschien jullie ook wel. Succes.

Jaarkaart bij Ajax

Tags

column, eredivisie, FC Twente, KNVB, voetbal, voetbalcolumn

bron: twenteinsite.nl

“ Drie van de leden van de licentiecommissie hebben een jaarkaart bij Ajax.” Hij vertelde het op een toon alsof dan alles duidelijk is. Op het feestje waar ik zondag was, waren de FC Twente fans duidelijk en eensgezind. De KNVB en Ajax spelen onder een hoedje en FC Twente moet boeten.

Waarom de Amsterdammers belang hebben bij degradatie van de kampioen van 2010 kon niemand mij uitleggen. Kijk op social media de laatste weken en het gevoel ‘wij tegen de rest’ wordt flink aangewakkerd. Alsof de hele wereld er op uit is de club uit Enschede te raken. Er is geen gesprek mogelijk. Alle rede is verdwenen.

Je zal rechter zijn en vandaag moeten oordelen of FC Twente terecht moet degraderen. Dan ben je niet te benijden. Het lijkt allemaal zo simpel, maar dat is het natuurlijk niet.

Volgens de duizenden fans heeft de club aan alle voorwaarden voldaan, als afgesproken en is de zaak afgedaan.

Volgens de licentiecommissie is ze structureel voorgelogen en kan de KNVB dit niet accepteren, ook al heeft de club de laatste maanden haar stinkende best gedaan om schoon schip te maken.

Probleem is dat de regels niet toereikend zijn. De maximale boete is nog geen halve ton, een bedrag dat elke eredivisieclub lachend opzij legt om daarmee een vrijbrief te krijgen een heel seizoen te frauderen. Koopje. Het andere uiterste is de licentie kwijtraken. Dat is wel heel drastisch. Dan speelt de doorstart van de club volgend jaar vijfde klasse, nog lager dan de twee clubs die ooit fuseerden. Uitwedstrijden in Barchem, Diepenheim en bij de buren van Phenix.

De tussenoplossing leek redelijk. Licentie kwijt. Nieuwe licentie en dus beginnen in de eerste divisie. Dan gaat de club failliet, beweren alle directeuren. Alsof een paar maanden geleden, toen Ziyech weg leek te gaan, die eerste divisie niet al heel dicht bij was.

Ik ben blij dat ik geen rechter ben. Je kunt het vandaag nooit goed doen.

Kortste column van Twente

Tags

column, schrijven, Twentesport, voetbal

Op de website Twente Sport pronken ze al jaren met de Kortste column van Twente. Sinds dit voetbalseizoen mag ik ook zo nu en dan een stukje daarvoor aanleveren. Dat heb ik ondertussen drie keer gedaan. Niet bewust, maar toevallig alle drie over het voetbal op zondagmorgen, op dat bedenkelijke niveau waarop ik ben aanbeland, maar waar ik nog veel plezier bleef. En die stukjes zijn natuurlijk behoorlijk kort.

Terug te lezen in het archief van Twente Sport.

Eerste training

Compliment

Hands

De columns verschijnen onregelmatig, worden door meerdere liefhebbers geschreven. Hou die site dus in de gaten.

Pieter Zwart ****

Tags

fcblogbroeders, journalistiek, Pieter Zwart, recensieprins, voetbal

Als je zijn naam intikt in Google, duurt het even voordat je hem gevonden hebt. Hij is nog niet zo bekend. Toch denk ik dat hij ondertussen al, op kousenvoeten, is opgegroeid tot een van de beste analisten van Nederland. Als het om voetbal gaat dan.

Te veel analisten vallen in een van de drie nutteloze groepen. 1. Vroeger was alles beter, volgens veel oud-voetballers. 2. De jeugd is niet met de sport bezig, de hoed van Depay bepaalt het beeld. 3. We hadden 59% balbezit, maar wisten de mogelijkheden niet in kansen om te zetten. Naar al deze zogenaamde experts hoeven we niet te luisteren, dat kan ik thuis voor de televisie minstens zo goed.

Pieter Zwart kan dat beter. Veel beter. Hij legt in het kort even uit wat de problemen van Oranje zijn. Als de bondscoach het artikel gelezen had, was het zeker beter gegaan. Hij ziet waarom Ajax in Nederland goed speelt, maar in Europa geen deuk in een pakje boter schiet. Hij analyseert de Hollandse school en laat zien wie er goed heeft opgelet en wie alleen nog maar pretendeert Hollands te voetballen.

Zijn verhalen zijn duidelijk, goed leesbaar, begrijpelijk voor de doorsnee liefhebber. Zijn analyses hebben meer diepgang dan de familie Mulder en de rest van de Studio Voetbalcrew bij elkaar. Zijn liefde voor het spelletje gaat verder dan juichend achter de winnaar aan lopen. Met Catenaccio heeft hij een paar jaar geleden de journalistiek getorpedeerd en dit blog is nu een van de belangrijkste voetbalsites van Nederland. Voetbal International heeft hem al ingelijfd. Goede move van het blad.

Wat mij betreft is Pieter Zwart een groter talent in de voetbaljournalistiek dan de meeste Nederlandse voetballers op het veld.

Gelukkig is hij ook menselijk. Hij heeft het ook wel eens mis.

Vier sterren, omdat hij ook niet alles kan weten. Voor de liefhebbers: volg hem op twitter!

Themaweek 5. De Recensieprins

p.s. Het nadeel van vooruit programmeren: in de tussentijd schrijft hij weer een geweldig artikel over Sampaoli als ideale bondscoach van Nederland.

Eenzaam in Frankrijk

Tags

Ajax, Amsterdam, column, fcblogbroeders, Frankrijk, voetbal, Wenen

In januari 1994 belandde ik als dienstweigeraar in Amsterdam. De cultuurshock was voor een Tukker groot. In een discussie werd ik op mijn plaats gezet: “Jullie daar in de Achterhoek..”. Bijdehand antwoordde ik dat de Achterhoek voor Amsterdammers bij Utrecht begint. “Utreg? Diemen zal je bedoelen”, was het antwoord.

Voor een Ajax-fan is wonen in de hoofdstad natuurlijk geen straf. Maar omdat ik zelf voetballen ook nog erg leuk vond, maakte ik het seizoen af bij mijn eigen clubje, vierde klasse B Oost. Elke vrijdagmiddag en zondagavond in de trein. Ik zag mijn favoriete club dus niet vaak. Een inhaalweekend waarin Ajax wel speelde en ik niet, een wedstrijd van het tweede op maandagavond (“Stanley, naar vooore!”, schreeuwde men naast me) en een jeugdwedstrijd op zaterdag. Musampa speelde als A-junior Feyenoord helemaal weg. De thuiswedstrijd van Volendam tegen Ajax in het Olympisch stadion was ook bijzonder. Veertigduizend Amsterdammers, de scheidsrechter die in de eerste minuut fluit voor buitenspel en een Amsterdammer die hem meteen luidkeels beschuldigt een thuisfluiter te zijn. Volendam won wel.

In al mijn wijsheid besloot ik na de zomer een cursus te doen op woensdagavond. De cursus zat vol in Amsterdam en ik moest naar Utrecht elke week. Ik miste dus elke week de Champions League. Nu had ik daar niet zo veel verwachtingen van, de uitschakeling tegen Parma het seizoen daarvoor in de kwartfinale van de Europacup 2 was normaal in die tijd. Maar ik kocht toch een videorecorder, nam de wedstrijden op en zat dus om elf uur ‘s avonds met mijn walkman in de tram naar huis, hoofd naar beneden om maar geen Ajaxsupporter te zien of horen, ik wilde de wedstrijd ‘live’ zien. Om half twaalf begon voor mij de avond Champions League.

De twee wedstrijden tegen Salzburg waren dramatisch, ik viel in slaap voordat het rust was, maar de winst in Triest was geweldig. Ik was blij met mijn videorecorder. In 1995 moest ik op zoek naar werk. Dat viel niet mee, de economie was niet veel beter dan de afgelopen jaren en het duurde een paar maanden voordat ik besloot een contract te tekenen om in Frankrijk te werken. Kinderen vermaken op een camping had ik al vaker gedaan, mooie omgeving, beter dan thuis zitten.

De halve finale tegen Bayern München zag ik nog in Twente, daarna ging ik met rugzak op weg naar de Vendee. In de Franse krant las ik dat Feyenoord in de eigen Kuip nog even vernederd was, ik moest op zoek naar een televisie. Achter de campingkantine zat een televisiehok. Daar zat ik dus op 24 mei 1995 ruim voor de wedstrijd, op zoek naar een voorbeschouwing, sfeerbeelden of welk nieuws uit Wenen dan ook. Niets van dat alles. Een minuut voor de wedstrijd begon de Franse tv pas met de uitzending.

Geen van mijn Engelse collega’s had enige interesse in voetbal, geen Fransman vond de wedstrijd boeiend genoeg om te kijken, helemaal alleen zat ik te kijken naar een zenuwachtig spelletje van twee teams die beide niet het niveau haalden van de rest van het seizoen. Halverwege de eerste helft kreeg ik gezelschap. In mijn beste Frans probeerde ik een gesprek over de wedstrijd met hem aan te knopen. Het lukte niet. In de rust ging hij weer weg.

Toen Kluivert eindelijk scoorde, juichte ik kort. De euforie is toch minder wanneer je alleen bent, wanneer je het met niemand kunt delen. Twee minuten na de wedstrijd was de uitzending al weer afgelopen. Mijn collega’s informeerden niet eens naar de uitslag. Een dag later heb ik nog L’Equipe aangeschaft voor wat meer nieuws. Foto’s. Reacties. De huldiging in Amsterdam kreeg ik niet mee. Slechts een paar maanden vertrokken uit Amsterdam en nu miste ik alles. Ik kon wel wenen.

 

Deze column verscheen eerder op Wenen van Geluk.

Zomerthemaweek 6: Voetbal

Sportgala 2026

Tags

column, fcblogbroeders, sport, sportgala, tennis, voetbal, WK 2026

Op het podium refereert Anwar El Ghazi in zijn dankwoord aan Robben, Gullit en Abe Lenstra, hij is de vierde voetballer die wordt gekozen tot voetballer van het jaar. Guitig kijkt hij naar de camera en maakt een geintje dat het ook eigenlijk niet anders kon na zijn hattrick in de finale van het WK te Sydney. Ver van het podium zitten in de hoek, buiten het zicht van de camera twee wat oudere sporters met elkaar te praten.

• Eergisteren. Van Basten kon niet. Er was een plek vrijgekomen. Jij?
• Gisteren pas. Ik had de indruk dat ze al velen hadden gebeld. Ach, ik had nog wel wat vrije tijd.

De sporters zoeken naar aanwijzingen. Ze herkennen elkaar niet, maar willen het niet toegeven.

• 2003. Alles zat mee. Voor ik het wist stond ik in de finale. Alleen meedoen was al mooi, ik had geen schijn van kans. Ik was nog nooit verder gekomen dan de eerste ronde. Het jaar er op haalde ik de derde ronde nog, maar blessures bepaalden de rest van mijn carriere. Nummer 14 was ik ooit. Net als hij.

Ze lachen allebei, omdat die kale naar het podium wijst waar Cruijff weer eens staat te orakelen.

• Die werd ook nog nooit gekozen trouwens. Ik verloor van Wennemars in mijn beste jaar. Van schaatsers win je het nooit in dit stomme land. Zelfs nu. Wij zitten hier achterin de zaal, terwijl zij de beste tafel hebben.

Hij heeft gelijk. Vooraan zitten Schenk, Kramer, Wust, Wennemars en Van Benthem glunderend te kijken. Vijfenzeventig jaar sportman van het jaar in Nederland, van Abe Lenstra tot Anwar El Ghazi, maar vooral veel zwemmers en schaatsers.

• Jij dan?
• Elf jaar geleden pas. Ik had een maand dat alles lukte. Ik hoefde de zestien maar in te lopen en de bal viel voor mijn voeten. En elke bal vloog er in. Ik werd vergeleken met Messi en Ronaldo. Sloeg natuurlijk nergens op, ik was maar een simpele spits die er in de Bundesliga een paar inschoot.
• Heb je nog in Oranje gespeeld dan?
• Twee keer ingevallen. Hiddink was toen voor de tweede keer bondscoach. Die had geen idee meer wat hij moest. Die verloor toen vaker dan hij won en haalde met mazzel het EK. Toen was ik al weer uit beeld. Ook in Duitsland scoorde ik steeds minder. Kwam ik weer op de bank terecht.
• Spijt?
• Nee. Ajax had me leuk geleken. De clubs waren al rond, maar te laat om nog door te geven aan de KNVB. Maandenlang hebben ze me gepest omdat ik zei dat ik als kind al in een Ajax-pyama sliep. Jij?
• Nee. Ik ben even de weg kwijt geweest toen ik doorhad dat ik nooit meer de finale van een Grand Slam zou halen. Zelfs een gewoon ATP-toernooi was al lastig. Ik won er twee. Tegen Kafelnikov, die had al Olympisch goud, de tweede tegen Gonzalez, die pakte de Spelen daarna een medaille. Grappig toeval. Speel je nog?
• Gewoon op zondagochtend met wat vrienden. Paar balletjes er in trappen en vooral veel bier na de wedstrijd. Jij?
• Nee. Al jaren geen racket meer in handen gehad.

De jongste kijkt een keer naar het podium waar Marco Borsato doet alsof hij heel erg live aan het zingen is en weet wie de tennisser is. Maar hoe heet hij ook al weer? Wat zou hij nu doen? Zou hij het durven vragen?

• Biertje nog?
• Laten we maar doen. Het is gratis. Normaal moet ik daar eerst een groep zakenlieden een clinic voor geven. En die clinics zijn steeds schaarser, nu niemand me meer kent. Vond het al gek dat ze me belden, dat ze mijn nummer vonden.

Weer lachen ze allebei. De ander herinnerde zich de verhalen over mobieltjes in grachten en veel drank. Ze bestellen wat biertjes en kijken naar het podium. De jongste fantaseert dat hij er bij had kunnen staan. Een handjevol spelers dat daar staat, kent hij nog van die ene week bij Oranje. Aanvoerder Clasie en zijn vast compaan Klaassen. Zouden ze hem nog kennen? Hij zit te ver van het podium, ze zien hem niet eens. Nog een paar maanden en zijn vriendenteam wordt weer kampioen. Net als vorig seizoen. Op de platte wagen door het dorp. Ook mooi.

Cijfers geven aan voetballers is onzin

Tags

Amsterdam, fcblogbroeders, kranten, Nederlands elftal, Oranje, Spanje, statistieken, voetbal, voetbalzondag

Als kind was ik gek op de cijfertjespagina van de Voetbal International. Welke speler was het beste bij dat middenmootduel dat zondag niet werd uitgezonden door Studio Sport? Hoe deed de scheidsrechter het bij Roda JC – Helmond Sport? Wat was de amusementswaarde van Sparta – FC Utrecht? Elke woensdag zat ik weer te studeren op de statistieken, de gemiddelde amusementswaarde per club hield ik zelf bij, die kwam nooit terug aan het eind van het seizoen namelijk.

Onlangs moest/mocht ik een paar dagen naar Spanje voor mijn werk. Ik was te laat om de goals te zien van De Vrij en Klaassen. Maar ik kon wel mooi de volgende dag de sportkranten kopen. Al snel viel me iets op.

Waar de Marca behoorlijk slechte cijfers uitdeelde, bleken de cijfers die Sport gaf een stuk hoger. In Madrid vonden ze Depay de enige Nederlander die een 7 waard was, terwijl in Barcelona liefst 9 spelers (en twee invallers) dat minimaal haalde. Huntelaar kan bij de krant van zijn oude club weinig goeds doen en was samen met Cesc de slechtste van het veld: een 4. In Catalonie zien ze dat toch anders, liefst drie punten meer voor de spits en hun oud-speler was ook een van de weinige Spanjaarden die wel een voldoende haalde.

Laten we het er maar op houden dat verschillende mensen verschillende dingen zien. Maar zouden ze ook de toeschouwers zelf geteld hebben?