Johan Goossens – Wie heeft er wél een boek bij zich?

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Johan Goossens, lezen, onderwijs, school

Johan Goossens – Wie heeft er wél een boek bij zich?

Her en der had ik al wel eens wat van hem gelezen. Columns. En omdat hij op een ROC les geeft, vaak herkenbare situaties. De bundeling moest ik dus maar eens aanschaffen. Zijn eerste column was meteen een herkenbare situatie. Ooit voerde ik een vergelijkbaar sollicitatiegesprek. Geen papieren, geen ervaring, maar durf je? Ja, ik durfde. Ik hield het meer dan een jaar vol en vertrok. Maar keerde zelfs terug, ondertussen meer dan 15 jaar.

Goossens was al cabaretier voordat hij de klas in stapte. Vooral de niveau 2 klassen raken hem, zowel positief als negatief. Mooi om te zien dat elke beginnende docent vergelijkbare problemen ondervindt. Aan de andere kant is het verschil tussen een ROC in de Randstad en een ROC in het oosten des landes groot. Het aantal probleemgevallen is kleiner, de problemen zijn kleiner. Wat dat betreft kan ik dus niet invoelen, niet meeleven. Ik snap soms helemaal niet het type leerling dat hij in de klas heeft, begrijp diens problemen niet, heb geen idee hoe diens leven er uit ziet. Dat maakt het des te interessanter om te lezen natuurlijk.

Wanneer je op een podium kunt vertellen over je leven, heb je relativeringsvermogen. Onmisbaar wanneer je ongekwalificeerd de klas inspringt. En Goossens overleefde, behoudt zijn gevoel voor humor en weet vele leerlingen nog wat bij te brengen ook. Een bonus, als je het moet geloven. En ik geloof hem

Enig minpunt van deze bundeling is dat er meerdere columns in staan die niet echt binnen het thema passen. Niet nodig volgens mij, als je een kwartaal had gewacht, dan waren er genoeg nieuwe stukjes geschreven om het thematische karakter van het boek niet aan te tasten.

Citaat: “Voor het eerst blijft de moeder stil. Haar ogen worden wazig en ze kijkt voor zich uit. (…) Ik zoek naar een ingang, een toon. Een magische manier om alles heel makkelijk bespreekbaar te maken. Maar hoe begin je over een alcoholische vader, een uithuisplaatsing en het herhaaldelijk ingrijpen van de politie? Ik kijk op mijn horloge. Nog vijf minuten.” (p.76/77)

Nummer: 16-069
Titel: Wie heeft er wél een boek bij zich?
Auteur: Johan Goossens
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 175 (16102)
Categorie: Columns
ISBN: 978-94-004-0019-1

Meer onderwijs gerelateerde boeken:
Eefje Pleij – Juf met staarten
Theo Thijssen – De gelukkige klas
Jacques Vriens – Is de klas nog wel zo gelukkig?
Leo Prick – Onderwijs op de divan
Herman Koch – Red ons Maria Montanelli
Bert Smit e.a. – Uit de school geklapt

Themaweek 36: Meer boeken

Janet Evanovich – Twelve sharp

Tags

boeken 2016, boekrecensie, Janet Evanovich, lezen, Stephanie Plum

Janet Evanovich – Twelve sharp

Massaproductie. Lectuur. Vakantieboek. Chicklit. Noem het zoals je wil, maar Evanovich moet er goed van kunnen leven. Groot in de VS, bekend in vele andere landen. Ooit vatte ik het onzalige plan op om ze op volgorde te lezen. Alle nummer, de hele Stephanie Plum reeks. Ik ben geloof ik tot zes of zeven gekomen, toen was ik er wel klaar mee. Elk deel voorspelbaarder, elke keer repeterende gebeurtenissen.

Mee opgehouden dus. Maar ja, wel nog twee delen in de kast die ik nog niet gelezen had. De tussenliggende delen negen en elf ontbraken. Het mag weg, neemt kastruimte in. Maar weg zonder lezen is ook zo wat, dus heb ik toch me maar een keer weer gewaagd aan een Plum verhaal.

Drie maanden later, nu ik dit schrijf, moet ik de achterkant eerst lezen om weer te weten waarover dit boek ging. Zo vluchtig is het dus. O ja, een dubbelganger van Ranger ontvoerde een kind, om zijn held uit de kast te lokken. En Stephanie speelt een belangrijke rol in diens gedachten.

Leuk? Ach, het vult de tijd en ik heb weer wat meer ruimte in mijn kast.

Citaat: “ ‘Yep, there she is. She’s right in front of the casket. Looks like the funeral director standing firm to one side, and everyone else is milling around, jockeying for position. And there’s Granny, holding her ground. I can only see the tops of heads.’, Sally said. ‘Hold on, something’s happening. People are scrambling. The funeral director’s waving his arms and bobbing around.’ “ (p.219)

Nummer: 16-067
Titel: Twelve sharp
Auteur: Janet Evanovich
Taal: Engels US
Jaar: 2006
# Pagina’s: 339 (15784)
Categorie: Chicklit
ISBN: 978-0-312-34953-0

Meer:
Hard eight
Seven up
Hot six
High five
Four to get ready
Three to get deadly
Two for the dough
One for the money
Metro girl
Motormouth

Themaweek 36: Meer boeken

Mammoet verhalen

Tags

Bart Chabot, boeken 2016, boekrecensie, Boudewijn Büch, Henk Verhaeren, Jan Cremer, Jan Rot, Joost Zwagerman, lezen, Maarten Spanjer, popmuziek

Diversen – Mammoet verhalen

Laten we beginnen op de achterflap: “Mammoet staat ergens voor. Mammoet is een eigentijdse reeks voor mensen die van popmuziek en natuurlijk van lezen houden.” Volgens mij pas ik in de doelgroep. Volgens mij zijn er niet genoeg mensen die hierin passen, aangezien ik het laatste decennium (of al langer) niets van de uitgeverij heb gezien. Zelfs googlen levert niets op. Twee boeken, beide staan in mijn kast, daarna was het afgelopen?

Dit boek draag ik op aan Henk Verhaeren. Ik ken hem wel niet, maar hij was een van de zeven schrijvers die in deze bundeling een verhaal mocht aanleveren. Ik gok beïnvloed door de beat generation schrijft hij een verhaal over California. En om welke duistere reden dan ook (ik gok dat hij de minst bekende schrijver van de zeven is) is zijn naam niet op de voorkant terecht gekomen. Kijk goed: verhalenbundel, dan zes namen en dan staat er e.a. Die en andere gaat dus over hem. Lijkt me frustrerend. Natuurlijk zal hij begrijpen dat in 1992 Zwagerman en Buch al grote namen zijn. Dat Chabot en Spanjer meer publiek trekken. Dat Jan Cremer en Jan Rot eigen publiek meenemen. Ik geef eerlijk toe, ook voor mij was hij de enige onbekende. Maar om hem daarom maar te schofferen en van de voorkant te halen, ik vind het niet netjes. Daarom, bij deze, ere wie ere toekomt, ook Henk Verhaeren staat in dit boek.

Chabot schrijft over Brood. Toen al. Zes jaar voordat de eerste biografie (van de vier) uitkomt. Het is een probeersel, zo lijkt het. Daarom erg interessant. Delen herken ik, andere niet. Prima. En het verhaal van Spanjer moet je, als zo vaak bij hem, gewoon van hem horen. In een café of zo. Desnoods in een klein theater. Of de wereldberoemde Nederlandse schrijver M. die in zijn verhaal figureert blij is met dit verhaal valt te betwijfelen. Maar daarom is het zeker niet minder leuk. Cremer op Ibiza boeide nauwelijks. Behalve dan om de bevestiging te krijgen wat een vervelende man hij is. Oplichter. Ook Zwagerman kon me niet echt raken.

Citaat: “Tussen de omgevallen verfpotjes, tekeningen, vuile was, lege flessen, spuiten, etensresten, teksten, penselen, sexblaadjes en hotelservies schemert onder het bed iets dat verdacht veel lijkt op twee tennisrackets. ‘Herman, wat moet jij in godsnaam met twee tennisrackets?’ ‘O, die zijn voor ons (…) Ik had zo gedacht, we gaan ieder aan een kant van die Muur staan, jij in Oost-Berlijn, ik in West-Berlijn, dan kunnen we een partijtje tennissen, gebruiken we de Muur als net. Jij mag beginnen met serveren.’ “ (p.31)

Nummer: 16-066
Titel: Mammoet verhalen
Auteur: Diversen (Boudewijn Büch, Bart Chabot, Jan Cremer, Jan Rot, Maarten Spanjer, Henk Verhaeren, Joost Zwagerman)
Taal: Nederlands
Jaar: 1992
# Pagina’s: 128 (15445)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-6010-798-5

Meer:
Boekensalon
Henk Verhaeren schrijft biografie Ratelband
Bart Chabot – Broodje gezond
Ik, Jan Cremer
Buch’s boeket
Joost Zwagerman – Vals licht
Maarten Spanjer – Vissen is ook een sport

Themaweek 36: Meer boeken

Hard Gras 111

Tags

boeken 2016, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 111

Ook Hard Gras heeft duidelijk voor ogen dat de revolutie in Duitsland heeft plaatsgevonden, de ware vernieuwers zijn niet meer de Nederlandse voetbalscholen. En voordat we over Mainz lezen, de stad waar de vernieuwing werd uitgevonden, lezen we eerst over de rol die Daley Blind heeft gespeeld in die ontwikkeling. Boeiend.

De broertjes Heerman van Voss schrijven elkaar over Championship Manager, de eerste voetbalcomputergame. Roman Helinski verzon een leuk verhaal over Qatarese sjeik. Ook Frank Heinen komt een bekend fictief figuur weer tegen, CR7 komt regelmatig terug in zijn columns, nu ook in Hard Gras dus. Arjen Duinker zal blij zijn dat hij gepubliceerd wordt, zijn verhalen zouden mijns insziens beter op een blog passen, dan op papier. Maar goed, zal wel aan mij liggen.

Hoogtepunt is het verhaal van Erwin van de Pol over twee Nederlandse jongens die naar het WK in Argentinië mochten. Wilco en Erik mochten een balletje hoog houden op het WK. Erg leuk voor de dan 14 en 16 jarige jongens. Vergeten historie, mooi alsnog vastgelegd in deze Hard Gras.

Al met al niet het beste nummer van de serie, maar twee goede verhalen is genoeg reden om door te blijven lezen.

Citaat: “Voor de schrijver van een voetbalboek-van-binnenuit was zo’n positie goud waard, voor Davies zelf een verwerkelijking van een jeugddroom. Nog steeds schenkt hem dat plezier. In het interview vertelt hij meerdere keren over zijn blijdschap om als ‘one-of-the-gang-of-players’ te worden gezien: voor een hardwerkende, talentloze parkvoetballer, een ongekend hoogtepunt.” (p.71)

Nummer: 16-068
Titel: Hard Gras 111
Auteur: Diversen (Michel de Hoog, Daan en Thomas Heerma van Voss, Peter de Waard, Roman Helinski, Marco Magielse, Arthur van den Boogaard, Frank Heinen, Arjen Duinker, Erwin van de Pol, Raymond Cuijpers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 143 (15927)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-34788

Meer:
110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 34: Voetbal

Imogen Edwards-Jones & Anonymous – Beach Babylon

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, chicklit, Imogen Edwards-Jones, lezen, reisboek

Imogen Edwards-Jones & Anonymous – Beach Babylon

Onder het stickertje van 2 euro zit nog een sticker van 5. Niemand wilde het boek hebben toen het voor 5 euro in de opruimingsbak zat. Bij twee trapte ik er in. Ik weet zelfs nog waarom. In die tijd was er een of andere hotelserie waar we wel eens samen naar keken. Dit leek me wel grappige lichte vakantielectuur voor ons allebei.

Volgens mij heeft Yolanda het die zomer gelezen. Ik kwam er niet aan toe. Dus heb ik onlangs, toen de ruimte op de planken reisliteratuur krap werd, toch maar de stap gewaagd en het boek naast mijn hoofdkussen gelegd. Al snel zat ik er helemaal in. Een hoofdstuk per avond, zonder probleem.

En een week of twee later had ik het uit. Toen moest ik toegeven dat mijn vooroordeel nog mee viel. Het verhaal blonk uit in oppervlakkigheid. Naast de schrijver staat een anonieme bron. Daarmee moet ik geloven dat dit geen fictie was, maar waar gebeurde verhalen. En als ik dat nog niet geloofde, dan begint het boek nog even met de waarschuwing “Alles in dit boek is waar gebeurd” en dan een hele bladzijde verder over hoe waar het wel is.

Nu heb ik redelijk wat ervaring in de toerisme branche, het verbaast me niets. Maar wordt het boek beter omdat het waar gebeurd is? Zou het niet de moeite zijn wanneer sommige verhalen verzonnen waren door Edwards-Jones? Het werkt averechts, i.m.h.o. De karakters in het boek zijn eendimensionaal, tegen de klippen op. Zowel het personeel op het luxe eiland als de gasten die te veel geld hebben en het daarom daar uitgeven worden nooit meer dan namen, karakters. Het zij zo. Ik neem aan dat menig lezeres (de doelgroep) een paar leuke uurtjes aan de rand van het zwembad heeft gehad, wie ben ik dan om het boek af te kraken. Maar het blijft bagger.

Citaat: “Het behoort ook tot mijn taken om de gasten op een zandbank of bij een barbecue op te zoeken. Het moet bijdragen aan de glamour van de gelegenheid, hoewel ze het volgens mij alleen maar irritant vinden. Maar deze taak wordt meestal uitbesteed aan een andere leidinggevende, die checkt of alles in orde is en de gasten zich vermaken. Vanavond ga ik, als ik het feestje van meneer Georgi bezoek, ook langs twee andere zandbanken. Godzijdank hebben we een speedboot.” (p.154)

Nummer: 16-065
Titel: Beach Babylon
Auteur: Imogen Edwards-Jones & Anonymous
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2007
# Pagina’s: 283 (15317)
Categorie: Chicklit
ISBN: 978-90-229-9380-4

Meer chicklit:
Suzanne Vermeer – All-Inclusive
Bianca Nederlof – Een onwerkelijke wending
Megan Crane – English as a second language
Karen Nelson – Italiaanse toestanden
Helen Fielding – Bridget Jones, the edge of reason

Themaweek 31: Boeken

Elegance – Over Holland

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Elegance, lezen, reisboek, reizen

Elegance – Over Holland

Volgens mij zijn er mensen die boeken lezen en anderen die tijdschriften lezen. Ik probeer weliswaar beide, maar vele tijdschriften blijven maanden liggen, anderen krijgen niet meer dan een keer extra bladeren. Ik ben dus een boekenlezer. De tijdschriftlezer wil wel een boek lezen, maar komt daar niet aan toe. In de zomervakantie ineens een hele stapel, de rest van het jaar niet.

Voor die mensen bedacht Elegance dat ze als bijlage een boek cadeau doen. Volgens mij hebben ze dat een aantal keer gedaan, via boekenmarktjes en tweedehands winkels heb ik er daar een aantal van gescoord. Ik lees dus geen Elegance, maar vind hun cadeau wel leuk.

Het geschenk van 1990 was een verhalenbundel met daarin vele buitenlandse schrijvers die schreven over Nederland. Of Holland, zoals het in de tijd van sommigen nog heette, in de beleving van anderen nog steeds is. En dat is best leuk, want de tevredenheid die sommige Hollanders uitstralen wanneer ze het over Holland hebben, is wel eens verbazingwekkend. Dus als er een buitenstaander ons land observeert, zeker als het iemand is die ook nog eens zijn gedachten goed kan verwoorden, dan is dat interessant.

Het allereerste verhaal begint al meteen mooi: “Een land waar alles in orde, samenhangend, onontkoombaar en logisch is. De mannen en vrouwen zijn er lelijk, niet op een menselijke manier, maar als vissen, met visseogen en vissekoppen, een gelaatskleur van gedroogde vis, en ze hebben iets van zeerobben en kikkers; ze lijken ook wel op die grof geschetste figuren die ruzie staan te maken op de achtergrond van een schilderij van Van Ostade.” Meer dan anderhalve eeuw geleden genoteerd, twee Franse broers zijn duidelijk in hun associatie.

En het is best pijnlijk dat een Rus ons wijst op onze bureaucratie, dat een Portugees de keuken en en passant de gezelligheid er door haalt, James Joyce het niet op honden blijkt te hebben en zelfs Casanova blijkt het in Nederland niet naar zin te hebben gehad. Maar het is goed om te lezen. Iets minder zelfingenomenheid is nooit verkeerd. Iets minder verlangen naar de gouden eeuw, de voc-mentaliteit of de jaren vijftig is zeker niet verkeerd.

En ook al is het maar een dun boekje, ooit gratis bovendien, lezen maakt je rijker, wijzer, intelligenter, opener en ruimdenkender. Zouden meer mensen moeten doen…

Citaat: “Niet alleen in Amsterdam hadden de goden de goedheid om mijn vooroordeel tegen blondines te elimineren. Ook in de rest van Holland had ik het geluk mijn vroegere vergissingen te kunnen corrigeren. Ik wil absoluut de Hollandse vrouwen niet ophemelen ten kosten van de dames van andere landen. De hemel beware me voor zulk een oprecht, hetwelk van mijn kant tegelijk de grootst mogelijke ondankbaarheid zou betekenen.” (p.77)

Nummer: 16-064
Titel: Over Holland
Auteur: Diversen (Edmond en Jules de Goncourt, Kirill Gradov, J. Rentes de Carvalho, Milan Kundera, Aldous Huxley, James Joyce, Octave Mirbeau, Jose Duarte Ramalho Origao, Heinrich Heine, Giacomo Casanova, Samuel Pepys, Charles de Coster, Karel Capek, Edmondo de Amicis, Ethel Portnoy)
Taal: Nederlands
Jaar: 1990
# Pagina’s: 127 (15034)
Categorie: Reizen
ISBN: nvt

Themaweek 31: Boeken

Ruth Rendell – Make death love me

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Ruth Rendell, thriller

Ruth Rendell – Make death love me

Een mooi boek voor de hashtag #toevalbestaatniet, geschreven ruim voor de tijd dat we via hashtags communiceerden. De kracht van Rendell, in dit boek zeker, is dat er een aantal zaken toevallig gebeuren, die samen een mooi verhaal opleveren, zonder dat het ongeloofwaardig is. Dat is een prestatie. Rendell is er goed in.

Ze schreef erg veel detectives, thrillers, whodunits, waardoor ze niet altijd de waardering kreeg die schrijvers van romans wel kregen en nog steeds krijgen. Tegelijkertijd verkocht ze stapels boeken, won ze prijzen, iets waar menig schrijver jaloers op was.

De filiaalhouder van de lokale bank, Alan Groombridge, fantaseert wat hij allemaal kan doen met het geld in de kluis. Nu is zijn kantoortje geen vetpot, maar een jaar zou hij toch moeten kunnen uitzingen met het geld. Maar dan. Wat doe je daarna? En dan op een dag is er de overval. Opportunisten, geen professionals. Dus ze scoren een buit en vluchten snel. Maar Alan ziet ineens een mogelijkheid om zijn droom waar te maken.

De politie ziet een bankoveral en een kidnapping ineen. Maar is dat wel zo?

Leuk boek, even tussendoor te lezen.

Citaat: “There was no one else in the bank now and it was nearly ten to one. Joyce might easily come into his office, so he put the money into a drawer and went out to the lavatory where there was a washbasin to wash the money dirt off his hands.” (p.43/44)

Nummer: 16-063
Titel: Make death love me
Auteur: Ruth Rendell
Taal: Engels UK
Jaar: 1979
# Pagina’s: 223 (14907)
Categorie: Thriller
ISBN: 0-09-922330-9

Meer Rendell door mij gelezen:
From Doon with Death
Shake hands forever
De vrouw met de sluier
The lake of darkness
The house of stairs
Put on by cunning

Themaweek 31: Boeken

Geert van der Kolk – Klein Amerika

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Geert van der Kolk, lezen, reisboek, reizen, Verenigde Staten

Geert van der Kolk – Klein Amerika

Het idee vind ik erg sympathiek. Een dorp ergens in ‘the middle of nowhere’ als onderwerp kiezen en dan in korte stukjes het dorp proberen te doorgronden, te begrijpen, te beschrijven, te voelen. Lijkt me ook een leuk project voor mezelf.

Geert van der Kolk deed het. Hij woonde in de Verenigde Staten en had als correspondent tijd en oog voor detail. Het dorpje heeft niets te maken met de drukte van New York, de cultuurshock van Los Angels, de bureaucratie in Washington DC, het is klein, zelfstandig en lijkt achter gebleven. De bewoners hebben een kleine wereld, het land is zo onmetelijk groot, velen kennen niets anders dun hun eigen omgeving.

Het lukt hem om een mooi beeld te scheppen van de inwoners. De manier waarop ze met elkaar samenleven, omgaan. Hoe iedereen elkaar kent en dat de manier van communiceren beïnvloedt, hoe meerdere figuren verder in het boek opnieuw terugkeren. Je hebt het idee dat je het dorp kent en dus is Van der Kolk in zijn opzet geslaagd. Leuk boekje.

Citaat: “In ieder geval op de 20ste en soms al halverwege de maand ging hij op de bovenste trede van de houten trap zitten en hij keek East Main Street af in westelijke richting. Zodra de postbode verscheen klom hij naar beneden, langzaam en onhandig, maar met haast in zijn ogen en in zijn handen. ‘Is mijn cheque er al?’ vroeg hij dan. ‘Weet je ’t zeker? Heb je alle post wel bij je? Heb je wel goed gekeken? Onderop de stapel misschien? Misschien heb je je vergist bij het sorteren. Mag ik even kijken?’
De postbode legde altijd geduldig uit dat de cheques op de eerste van de maand kwamen…” (p.49)

Nummer: 16-060
Titel: Klein Amerika
Auteur: Geert van der Kolk
Taal: Nederlands
Jaar: 1988
# Pagina’s: 119 (14410)
Categorie: Reizen
ISBN: 90-204-2333-9

Meer:
John Steinbeck – Travels with Charley
Bill Bryson – One summer
Martijn de Waal – Toets 1 voor paradijs
Stephen Fry – In America
Bill Bryson – Notes from a big country
Bill Bryson – A walk in the woods
Bill Bryson – The lost continent

Themaweek 31: Boeken

Bert Klunder – Vette jus, De doorwerkers

Tags

Bert Klunder, boeken, boeken 2016, boekrecensie, cabaret, lezen

Bert Klunder – Vette jus, De doorwerkers

Vorig jaar was een van de populairste blogjes op deze site een stukje over Bert Klunder. De cabaretier werd geïnterviewd door Jacques d’Ancona en begon een verhaal over vrouwen. Zijn vertelstijl was uniek.

Helaas voor hem komt veel waardering pas na zijn dood. Ook ik was te laat. Ik ontdekte hem bij de prachtige televisieserie ‘Mannen voor vrouwen’, de DVD wordt hier thuis nog eens in de zoveel tijd uit de kast getrokken. Op een podium heb ik hem helaas nooit zien staan.

Dit boekje zijn teksten van twee van zijn shows. Lijkt me kort, maar gezien de manier waarop hij kan vertellen, gok ik dat dit de basistekst was en dat vanaf een podium het nog wel eens iets uit de hand loopt.

Hij had zo’n unieke verteltrant dat je al lezend de mopperende man op het podium ziet staan die hij zo geweldig kan spelen. Henk Zwakjes en onderwijzer De Windt zijn prachtige typetjes. Van die figuren die door vrienden worden geroemd om hun eerlijkheid, hun recht voor de raap communicatie, maar door vijanden worden gevreesd vanwege een grote bek, een altijd klagende houding en een te rechtstreekse of ongenuanceerde benadering.

Citaat Henk Zwakjes: “Maar niks, hoor. Henkie kunnen we wel in de steek laten. Henkie heeft toch geen gevoel, Henkie is toch maar een man. Nee, vrouwen, die zijn pas gevoelig. Als je voor elke gedachte vierduizend woorden nodig hebt, dan ben je pas gevoelig. Als je om de zin ‘zoiets van, zoiets van’ hebt, dan ben je pas een écht mens. Als je weet hoe je breien moet, als je borduren kunt, dan hoor je er helemaal bij. Als je elke week naar de markt gaat om een bos bloemen te kopen omdat het zo gezellig staat in huis, dan ben je pas een echt mens. Maar o wee als je weet wat een verdeelkap is. Dan moet je dood. Dan ben je van lager allooi, dan moet je je overal buiten houden. Dan houden we de goede gesprekken wel met onze vriendinnen, over de telefoon. Over gevoel, over wat je zoal kunt voelen in verschillende situaties en hoe dat dan voelt.” (p.42/43)

Citaat meester De Windt: “Maar tegenwoordig zijn ze onder ons. Tegenwoordig werkt het in glanzende gebouwen. Tegenwoordig heeft het allemaal een keurig pak aan. Tegenwoordig kan alles. Tegenwoordig word je genaaid door degene van wie je het niet verwacht. Tegenwoordig belazert iedereen iedereen. Zonder een viool of niks in de buurt. Tegenwoordig geeft het leiding aan een school. Tegenwoordig is het de veldwachter die de kip heeft gestolen. Daar zit ie, onze veldwachter, kijk hem spijt hebben. Als-ie een pistool had, schoot-ie me dood.
Niet echt slim, voor iemand met gymnasium. Om iemand die overspannen is het woord te geven. Valt me eerlijk gezegd een beetje tegen voor iemand met gymnasium. Je zou zeggen: iemand met gymnasium bedenkt zich wel drie keer. Maar niks, hoor. Zie me nou nog maar eens het podium af te krijgen. Op een charmante manier. Met je gymnasium. Dat gaat niet lukken. (p.64)

Nummer: 16-059
Titel: Vette Jus, De doorwerkers
Auteur: Bert Klunder
Taal: Nederlands
Jaar: 1998
# Pagina’s: 95 (14291)
Categorie: Cabaret
ISBN: 90-6806-280-8

Meer:
Een lijk kan heus wel even wachten
Over vrouwen
Wikipedia
Mannen voor vrouwen

Themaweek 31: Boeken

Büch’s boeket 1

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Boudewijn Büch, lezen

Büch’s boeket 1

Midden jaren tachtig mocht Boudewijn Büch een boekenprogramma maken op de televisie. Het was anders dan anderen. Hij bracht literatuur dichter bij de mensen, deed er niet hoogdravend over en sprak de taal die tot dat moment niet passend werd geacht als er over zoiets zwaars als literatuur werd gesproken. Ik was fan.

Bij die programma’s verschenen wat boekjes met door hem bij elkaar geraapte verhalen en boekfragmenten. Een amuse guelle. Een voorproefje. Een kennismaking.

Drie decennia later lees ik deel 1, ongetwijfeld een herlezing, midden jaren tachtig tot midden jaren negentig was ik een frequent bezoeker van de bibliotheek. Maar ja, wat blijft er een kwart eeuw hangen van dermate korte stukjes. Dus duik ik er met plezier weer in. Herman Brusselmans, Hans Dorrestijn, Bert Jansen, Tim Krabbé, Tom Lanoye en Willem Wilmink, vele boeken heb ik van ze gelezen. Dus is het juist leuk om nog eens wat nieuws te ontdekken. Riekus Waskowsky bijvoorbeeld, ooit prachtig bezongen door Harry Muskee. Pieter Brouwer die in een komisch kort verhaal uitlegt waarom je op moet letten bij wiskunde. J.P.Guepin, Laurie Langenbach en Kees Stip. Leuke kennismaking, ik zal opletten of ik nog eens wat van ze tegenkom in de toekomst.

Citaat: “Ik kocht nooit een plaat: ik had niet eens een eigen kamer, laat staan een pick-up. Die kwam er bij ons niet in. Mijn oudste broer, die in de stad woonde en één keer in de maand voor zijn vuile goed naar huis kwam, bracht een oude, Spaanse gitaar voor me mee. Maar ik kon er niet op spelen. En vragen om gitaarles zou alleen maar de spotlust van mijn familie hebben opgewekt.” (p.152)

Nummer: 16-056
Titel: Büch’s boeket 1
Auteur: Diversen (red. Boudewijn Büch)
Taal: Nederlands
Jaar: 1985
# Pagina’s: 192 (13845)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-351-0310-6

Meer:
De kleine blonde dood
Geestgrond
Over Redmon O’Hanlon
Zingende botten
Het ijspaleis
Voorgoed verliefd

Themaweek 31: Boeken

Neil Young – Waging heavy peace

Tags

biografie, boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, muziek, Neil Young

Neil Young – Waging heavy peace

Op reis loop ik graag een boekwinkel binnen. Gewoon, om de sfeer te proeven, om te kijken welke boeken daar gelezen worden, om te zien of er iets bij zit van mijn gading. Op bepaalde plekken weet ik welke boekhandels ik graag wil zien. Drie jaar geleden in de Verenigde Staten wist ik dat ik graag een van de grotere boekhandels wilde bezoeken. Zo’n gigant met meerdere afdelingen, met veel keus, waar je uren kon ronddwalen. Daar had ik er, anderhalf decennium daarvoor, al eens een aantal van gezien, maar het budget en vooral de beperkte ruimte in de rugzak, werkten toen tegen me.

Helaas is er veel veranderd deze eeuw. De grote boekhandels verdwijnen. Onlangs las ik nog een artikel over de laatste grote boekhandel in Queens (NY) die dicht ging. Een heel stadsdeel waar kinderen opgroeien met weinig boeken, er is onderzoek naar gedaan, daar worden kinderen niet beter van. Ook in Orlando, waar ik dus vertoefde drie jaar geleden, viel het aanbod me tegen. Niet een beetje, flink tegen. Uiteindelijk vond ik een Barnes & Nobles in een shopping mall. Daar heb ik dus maar even rondgestruind. Een aantal boeken uitgezocht. Het mooiste vond ik trouwens dat ik bij de kassa naast het kassabonnetje ook een briefje kreeg met drie mogelijke titels die ik misschien ook wel leuk zou vinden. Internet in reverse.

De biografie van een van mijn favoriete zangers lag er voor weinig. Kon ik me geen buil aan vallen dus. Een autobiografie nog wel. Dus niet de luie keuze zoals veel voetballers die een bevriend journalist inhuren om hun verhaal te vertellen, of de negatieve keuze dat iemand langs je heen een boek over je schrijft, maar gewoon zelf achter de tekstverwerker plaatsnemen en tikken. Young maakte de juiste keuze. Het boek was verrassend lezenswaardig. Het genre is zeker niet mijn favoriet, maar zijn herinneringen waren de moeite waard. Soms grappig, dan weer diep. Soms verwarrend, maar altijd nieuwsgierig makend.

Wat zeker hielp is dat Young hoofdstukken schreef die niet op een timeline passen. Geen van baby tot oude rocker verhaal. Gewoon anekdotes oplepelen, die een beetje structureren en dan nog eens redigeren. Al met al een erg leuk boek gewoon.

Het verhaal achter sommige nummers of hele albums. Zijn zonen. Zijn leven in Canada en in California. De tours. Andere muzikanten. Alles komt langs. Zijn gevecht tegen de MP3 ook, al leek dat meer een promotieverhaal voor zijn zelf ontworpen standaard die maar geen standaard wil worden. Enige minpuntje.

Citaat: “But I am a pain in the ass now. I can’t go anywhere without the annoying sound of MP3s or some other source of bad sound grating on my nerves and affecting my conversations. Everywhere is an elevator with bad sounds. Like tea bags that were hit with boiling water and scalded into submission, and like coffee that has been bombed by a boiling pot, my mind has been assaulted and has become edgy by this phenomenon of bad sound. This used to be my life, music. So I need to find or create a solution. Let everyone live, including those who crave quality. Mostly I stop ranting about it.” (p.144)

Nummer: 16-055
Titel: Waging heavy peace
Auteur: Neil Young
Taal: Engels US
Jaar: 2012
# Pagina’s: 502 (13653)
Categorie: Autobiografie
ISBN: 978-0-399-15946-6

Meer:
Keith Richards
Herman Brood
De Heideroosjes
De Raggende Manne

Themaweek 31: Boeken

Miel Vanstreels – Een toerist met altijd tegenwind

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Miel Vanstreels, poëzie, wielerboek, wielerpoëzie, wielrennen

Miel Vanstreels – Een toerist met altijd tegenwind

Al regelmatig verscheen er op dit blog een stukje over een van de boeken van Miel Vanstreels. Vaak het dunste boek dat ik dat jaar las. Ik kreeg al eens een recensie-exemplaar in een gewone envelop. Paste perfect.

Vanstreels is niet van de grote woorden. Hij beschrijft het simpel, laat de lezer dan zijn eigen gedachten er over hebben. Rijmpjes noemt hij het wel eens bescheiden. Te bescheiden naar mijn mening, want de man is een van de beste wielerpoëten van het land.

De toerist met altijd tegenwind is hij natuurlijk zelf. Dit boek is een verzameling van kleinere bundels en blogverhaaltjes die hij heeft gecombineerd tot een flinke bundel. En ondanks dat ik, na vijf boeken en vele blogjes van hem al te hebben gelezen, weinig nieuws tegenkwam, was het elke keer weer leuk om een gedichtje te herlezen.

Mijn favoriet:

Idolen worden betrapt
reputaties gaan naar de maan

maar mijn liefde voor de koers
blijft altijd bestaan

Hopelijk verwent Miel ons nog jaren met vele mooie boekjes.

Nummer: 16-054
Titel: Een toerist met altijd tegenwind
Auteur: Miel Vanstreels
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 120 (13151)
Categorie: Wielerpoëzie
ISBN: 978-90-825703-3-5

Meer:
Rijmend de berg op
Godsheide
Een bidon met Zen
Fietsvarianten
Behoedzaam dansen op pedalen
Fietsvarianten (site)

Themaweek 30: Poëzie

Half 3 Nummer 7

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Half 3, lezen, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Half 3 Nummer 7

In zijn eentje tegen de gevestigde orde, Ruud Doevendans moet het vast wel eens gedacht hebben. Hard Gras ligt in elke boekhandel, zijn geesteskindje Half 3 moest je zoeken. Volgens mij is het geen toeval dat hij de biografie schreef van Jan van Beveren. De beste keeper die Nederland ooit had, volgens vele kenners, moest opboksen tegen de macht van de Ajacieden bij Oranje. Dat was natuurlijk niet te doen. Nederland speelde twee WK-finales met een mindere keeper, omdat niet altijd de besten spelen.

Doevendans trok er zich niet veel van aan, hij ging door met zijn hobbyproject, rijk zal hij er wel niet van geworden zijn. Ik heb al meerdere uitgaven gelezen, maar raakte toch het pad kwijt. Onlangs stopte hij met Half 3 en bood via zijn site oude exemplaren aan voor een vriendenprijs (tip!). Dus schafte ik ook weer een stapel aan. Weliswaar een paar dubbelen, maar die geef ik dan wel weer aan vrienden die het waarschijnlijk ook wel de moeite waard vinden.

Verder lezen dus, deel zeven. Het minste onderdeel vind ik het mislukte experiment van het uitschrijven van het commentaar van een oude wedstrijd. Zestien bladzijden voor de tweede helft van Oranje tegen Oostenrijk in 1957, een mislukte WK-kwalificatie. Leuker zijn de analyses. Wie was er beter, Platini of Zidane. Met een schijnzekerheid (twee cijfers achter de komma voor een wedstrijd?) kwam er toch uit dat het lastig vast te stellen was. Tja, moet je daarvoor zo’n lang verhaal schrijven. Opvallender is de analyse van de slechtste Europacup finale van Johan Cruijff. Hij was beslissend, maar speelde nooit zo slecht. In 1972 was Cruijff al bezig met zijn spel aan te passen. Vooruit denken, de kwaliteit van de echte toppers.

Het interview met Harry Lubse vond ik boeiend. Als speler heeft hij me nooit zo geraakt, maar zijn vermogen tot reflectie, zijn zelfkennis, maken het een erg lezenswaardig verhaal. Ook de levensloop van Rinat Dasajev levert prachtige lectuur op. Al zal het zeker helpen dat er meer verhaal zit in triestheid dan in glorie.

Citaat: “Tegenwoordig huren we een zaaltje in Haarlem. De pakweg twintig leden komen uit alle windstreken, daarom zie je die ouwe knarren binnen komen lopen met een koffertje waarin ze hun teams hebben. Volgend jaar bestaan we 25 jaar. Een unicum voor zo’n spelletje!”. (p.38)

Nummer: 16-070
Titel: Half 3 nummer 7
Auteur: Ruud Doevendans e.a.
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 104 (16206)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-79067-00-8

Meer:
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1
Website

Themaweek 28: Sportboeken

Hard Gras 110 – Being Zlatan

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 110 – Being Zlatan

De schrijver van de biografie van Zlatan komt aan het woord. Dat is niet zo maar een boek dat je mag schrijver. De spits heeft een uitgesproken mening, weet precies wat hij wil, maar meer nog wat hij niet wil. En dan kun je wel Lagercranz heten en meerdere bestsellers hebben geschreven, Zlatan is toch iets anders. De meeste voetballers zijn al blij dat er iemand een boek over ze willen schrijven, als het maar een beetje positief is, Zlatan wil dat het beeld klopt. En praat dus mee. Arthur van den Boogaard spreekt de schrijver. Mooi openingsverhaal.

Ook in het tweede verhaal staat de schrijver centraal. Gay Talese ging op zoek naar Liu Ying, een Chinese voetbalster die in 1999 de beslissende strafschop miste in de finale van het WK voetbal. En dan moet je als Amerikaans journalist dus je hele leven op de kop zetten om de bewuste dame te spreken te krijgen. En te leren begrijpen. En daar dan een verhaal van kunnen maken.

Na mijn lof op de verhalen van Carolina Trujillo in de vorige uitgaven, moet ik mezelf deze uitgave blijkbaar meteen corrigeren. Het valt me deze keer tegen. Alsof de verhalen op zijn. Alsof er weinig voetbalgerelateerds beschikbaar is in haar leven. Erg benieuwd naar het volgende verhaal, neemt ze revanche of is de bron leeg?

Pieter van Os schrijf het mooiste verhaal van deze uitgave. Jakub Blaszczykowkski is het onderwerp van een mooi betoog over de klassenmaatschappij in het veranderende Polen. Dit is het type verhaal dat ik verwacht en regelmatig krijg van Hard Gras. De rol van voetbal in het land, de politiek en het spelletje. De geschiedenis aan de hand van voetbalmomenten. Prachtig.

Net zo boeiend is het verhaal van Martin van Neck over wachtmeester Vos die een voetballer arresteert na een zware overtreding. Of die overtreding wel zo zwaar is, is het onderwerp van discussie op de tribune, in de kranten, tot in de rechtbank aan toe. De rivaliteit tussen Deventer en Zwolle speelde ook in de jaren twintig al. Van Neck heeft vele kranten doorgeworsteld, een lezenswaardig stuk geproduceerd.

Al met al niet het beste nummer van Hard Gras, maar genoeg om het toch weer van kaft tot kaft door te spitten.

Citaat: “Opeens stond zijn besluit vast, hij ging helemaal niet terug naar New York. ‘Kunt u een boodschap voor Nan Talese opnemen?’ zo liet hij de receptie van hotel Frankfurterhof weten. ‘Kunt u haar vertellen dat haar echtgenoot heeft gebeld dat hij de vlucht naar New York heeft geannuleerd en op weg is naar China, en hij haar later zal laten weten wanneer hij terugkomt.’
Pas vijf maanden later keerde hij terug.” (p.27)

Nummer: 16-061
Titel: Hard Gras 110. Being Zlatan.
Auteur: Diversen (Arthur van den Boogaard, John Schoorl, Carolina Trujillo, Aleksander Hemon, Cor de Jong, Pieter van Os, Judith Spiegel, Erik Brouwer, Jos Houweling, Martin van Neck, Derek Hammond)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 135 (14545)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3477-1

Meer:
109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 27: Sportboeken

Herman Brusselmans & Tom Lanoye – De Canadese muur

Tags

België, boeken, boeken 2016, boekrecensie, Herman Brusselmans, lezen, Tom Lanoye, toneelstuk, voetbal, voetbalboek

Herman Brusselmans & Tom Lanoye – De Canadese muur

Als er ooit een boek is geweest waar ik lang naar op zoek ben geweest, is het dit boek. Eind jaren tachtig ontdekte ik Herman Brusselmans. Een Vlaming met geweldig gevoel voor humor, mooie schrijfstijl. Iets later een andere Belg: Tom Lanoye. Schreef ook leuk. En weer een paar jaar later kwam ik er achter dat de heren samen een toneelstuk hadden geschreven, over voetbal zelfs. Helaas kwam ik het boek nergens tegen, in welke boekhandel dan ook. En omdat ik in de jaren negentig meer in het buitenland zat dan in Nederland, kon ik ook niet actief op zoek. Internet bestond nog niet.

Toen ik dus een jaar of vijftien geleden weer in Nederland terugkeerde, werd dit boek een van mijn doelen. Geen tweedehands boekhandel, geen Slegte, nergens was het beschikbaar. Blijkbaar geen tweede druk. Een paar jaar geleden kwam ik op E-bay het eerste exemplaar tegen. Bijna tweehonderd euro werd er geboden. Ik ben gek op boeken, maar dit was me te gek. Maar toen Marktplaats en andere veilingsites in opkomst waren, zag ik mogelijkheden.

Te optimistisch, waar ik ook zocht, onder de honderd euro was een illusie. Ik sprak Brusselmans zelf er over, ook hij zag geen andere mogelijkheid, een tweede druk zat er niet in. En ineens zag ik afgelopen jaar een exemplaar voor een redelijke prijs. Geen seconde getwijfeld, bieden, geld overmaken, ik had, een kwart eeuw nadien, eindelijk het boek dat ik zocht. Zou Dave, de voormalige eigenaar van het boek weten hoe veel het werkelijk waard is? Zou Dick, zijn stagiaire, weten dat hij een collectors item weggaf?

Even was daar twijfel. Dit boek kon alleen maar tegenvallen. Twee van mijn favoriete schrijvers. Van de een las ik zeker dertig boeken, waarschijnlijk meer. Ook van de ander zat ik al in de dubbele cijfers. Een boek dat je een kwart eeuw van je leven wil, meer dan de helft van je leven dus. Hoe hoog kan je verwachtingspatroon zijn?

Toch ben ik er aan begonnen. Vrij snel zelfs. En ik vond het een leuk boek. Geen klassieker. Maar zonder twijfel een mooi verhaal. Een toneelstuk is altijd wat lastiger lezen, je moet het eigenlijk gewoon zien, maar aangezien dat niet meer kan, moet ik het bij lezen houden. Jean-Pierre Lambert was ooit een groot talent, hij zou het maken als voetballer, maar uiteindelijk lukte hem dat niet. Sonja zijn vrouw heeft het niet makkelijk met hem. Een voormalig vriend, Richard, komt langs. Oude koeien worden uit sloten gehaald, de tekortkomingen van de mens komen duidelijk naar boven. Wanneer ook de Lode, vader van Jean-Pierre er bij komt, gaat het bijna richting klucht.

Toch is het verre van een klucht, je voelt de onderliggende issues, je merkt dat het menselijk falen pijnlijk naar boven komt. Eigenlijk de grootste kwaliteit van Brusselmans, oppervlakkig overkomen maar ondertussen dieper gaan dan menigeen doorheeft. Daarmee concludeer ik dat Brusselmans de toon van het verhaal bepaalde, terwijl Lanoye, de veelzijdiger van de twee, de structuur bedacht. Kan het ook mis hebben overigens, maakt me niet zo veel uit.

Hoe dan ook, mijn zoektocht is voorbij, een collectors item staat op mijn plank. Mooi.

Citaat: “Ik heb het je op voorhand gezegd, is het niet? Dat is geen vrouw voor jou. Jij moet je niet bezighouden met vrouwen, jij moet voetballen. Een voetballer die begint te vrijen, daarmee is het afgelopen. Die kan het vergeten. Die trut is niet verliefd op jou, spreek me niet tegen, die trut is NIET verliefd op jou. Ze gebruikt je, zie je dat niet? Hoe kun je zo stom zijn, dat je dat niet ziet.” (p.58)

Nummer: 16-062
Titel: De Canadese muur
Auteur: Herman Brusselmans & Tom Lanoye
Taal: Nederlands
Jaar: 1989
# Pagina’s: 139 (14684)
Categorie: Toneel
ISBN: 90-351-0722-5

Meer Brusselmans:
Danny (Muggepuut-omnibus)
Guggenheimer wast witter
Vergeef mij de liefde
De dollartekens in de ogen van moeder Theresa
Wie is Herman Brusselmans en waarom?
In de knoei
Pitface
Bloemen op mijn graf
Patient HB
De man die werk vond

Meer Lanoye:
Heldere hemel
Maten en gewichten

Tomas Ross – Bloed aan de paal

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Tomas Ross, voetbal, voetbalboek

Tomas Ross – Bloed aan de paal

In de bundeling over Cruijff schreef hij het leukste verhaal. Zijn misdaadverhalen zijn zijn ware faam. Maar als je eenmaal bij een uitgever binnen bent, daarnaast ook wel eens een wedstrijdje meepikt, dan mag je ook een voetbalboek uitbrengen. Ross schreef dus columns voor Johan, een legendarisch voetbalblad, voorloper van Panenka, Staantribune en Santos. Wist ik niet (meer?), had er wel meerdere uitgaven van gelezen destijds.

Ross schrijft dus over zijn favoriete spelletje, over ADO, zijn club, maar valt helaas veel te vaak in de valkuil van columnisten: vroeger was alles beter. Vele voetballiefhebbers zijn net zo conservatief, dus dat werkt wel. De doodschop van nu was vroeger mannelijk spel. De teams van vroeger waren altijd vrienden van elkaar die door en dik en dun door muren gingen. De trainer die iets meer nadenkt over het spel en wel eens een boek heeft gelezen is een professor die vroeger onder de zoden zou zijn geschoffeld.

Zo nu en dan zit er wel een leuke gedachte tussen, een geslaagde column, vooral de verhalen die zijn vakgebied raken zijn goed. Criminaliteit en voetbal is een dankbaar onderwerp, de gedachtespinsels zijn geweldig. Maar een paar aardige ‘wat-als’-columns is niet genoeg voor een heel boek, over het algemeen viel het me toch een beetje tegen.

Citaat: “Ik heb het al vaker gezegd: de pest is dat iedereen zich er tegen aan bemoeit. Ik struikel tegenwoordig op de tribunes over de kunstenaars, columnisten, intellectuelen en nu dus ook politici. Hugo Camps interviewt Hans Dijkstal. ‘Sport is zo goed omdat je als mens ook leert te verliezen.’ “ (p.72)

Nummer: 16-057
Titel: Bloed aan de paal
Auteur: Tomas Ross
Taal: Nederlands
Jaar: 2004
# Pagina’s: 191 (14036)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-524-1

Meer:
Website Ross
De klokkenluider
Take care
Het meisje uit Buenos Aires

Themaweek 27: Sportboeken

De Muur 54

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 54

Frans Timmermans staat op de voorkant. Grote fan van Tom Dumoulin. Vele Nederlanders met hem, maar hij net iets meer. Zelfbenoemd voorzitter van de virtuele fanclub van de tijdrijder. De man heeft een neusje voor publiciteit, kan enthousiasme uitstralen, voor een politicus bijzonder en dus vond Dirk Jan Roeleven het leuk om de politicus te volgen. Hij maakte er meteen een documentaire over. Bijproduct was het verhaal in deze uitgave van De Muur. Leuk, maar niet perse ‘my cup of tea’.

Leuker is het volgen van Orlando van den Bosch door Joost-Jan Kool. Tegelijkertijd ook weer frustrerend. Want de schrijver wil graag vertellen wat een manager daadwerkelijk doet. En ook al schaaft hij lekker aan de rand, echt duidelijk wordt het niet.

Mijn favoriete verhaal schrijft Martijn Sargentini over de familie Groenenwegen. Een oude Amsterdamse wielerfamilie, met eigen fietsenzaak en meerdere talenten in de familie. Prachtige vertelling, daar zit een reality soap in, al is het eigenlijk leuker om dat juist niet te doen. De foto bij het verhaal, dwars over twee pagina’s is het absolute hoogtepunt van deze uitgave van De Muur. Het zou me meerdere pagina’s kosten om de foto goed te beschrijven. In het kort een mooi familieportret in de fietsenzaak, drie generaties tussen oude fietsen en blikken bekers. De foto is gewoon af. Klaar. Niets meer aan doen. Inlijsten en ophangen.

Citaat: “Er was nog iets meer dan tweehonderd meter te koersen, die 27ste augustus op het WK van 1978, toen Knetemann vol aanging. Moser, die net ervoor nog een paar keer angstig had omgekeken, volgde op een wielerlengte. Staand op de pedalen zette Knetemann zoveel kracht dat hij zijn fiets wat naar het midden van de weg trok, maar hij stuurde snel terug.” (p.40)

Nummer: 16-058
Titel: De Muur 54
Auteur: Diversen (Dirk Jan Roeleven, Wiep Idzenga, Willie Verhegge, Joost-Jan Kool, John Kroon, Peter Ouwerkerk, Martijn Sargentini, Frank Heinen, Erik Brouwer, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 160 (14196)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1022-3

Meer:
53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 27: Sportboeken

Yoeri van den Busken – De Kist

Tags

biografie, boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Simon Kistemaker, trainer, voetbal, voetbalboek, Yoeri van den Busken

Yoeri van den Busken – De Kist

Via Panenka-magazine kreeg ik de uitnodiging om naar de boekenpresentatie van De Kist te gaan. In Doetinchem op de Vijverberg, bij de club die hem een jaar geleden nog tot erelid uitriep waren vele coryfeeën uit de voetbalwereld verzameld. En de pers. En zijn fanatieke fans, vrienden en familie. En ik dus.

Een leuk evenement om eens mee te maken. Kraaij junior die uitlegt dat hij Erik ten Hag ooit betrapte bovenop de dochter van de trainer. De schrijver die zelf leuke stukjes uit het boek mocht voorlezen. Een aantal fanatieke fans over de impact die De Kist had op hun club, zelfs hun leven. En tussendoor de man zelf, die op eigen wijze een aantal verhalen van commentaar voorzag.

En wanneer je daar dan toch bent, dan blijkt het niet zo lastig om een recensie-exemplaar mee te krijgen. De officiële recensie staat natuurlijk in Panenka 9.

Citaat uit mijn eigen recensie: Wat opvalt is dat zonder enige uitzondering iedereen die met of onder de Kist heeft gewerkt extreem positief over hem is. Zijn voetbalvisie is niet zo moeilijk. Hij is nog uit de tijd ver voor de vijf secondenregel en de halfspaces. Gewoon met zijn allen flink jagen, over het hele veld, spektakel bieden, het publiek tevreden houden. Toch is Kistemaker niet van het lagere divisievoetbal in Engeland. Hij houdt ook van mooie, sierlijke voetballers. Die maken het verschil. Maar dat kunnen ze pas als hij een aantal stevige kerels, schrapers erachter staan. Hij wist zijn teams altijd goed te motiveren, presteerde vaak beter dan op basis van het materiaal verwacht mocht worden.

En ook: Zoals je mag verwachten van een boek dat door VI wordt uitgegeven, leest het boek vlot weg. De kunst van de vlotlezende biografie lijkt de zijn de chronologische volgorde los te laten. In plaats daarvan neemt de schrijver Kistemaker mee naar vele plekken uit zijn rijke trainersloopbaan. Zonder uitzondering levert dat een grote hoeveelheid prachtige anekdotes op. Als de trainer ze zelf niet vertelt, is er altijd wel iemand die er een paraat heeft. Niet altijd even netjes, maar daarom niet minder leuk.

Enige kritische voetnoot, die ik hier, achteraf, wel wil toevoegen is dat het in mijn ogen te veel is geschreven met het publiek voor ogen. Natuurlijk wil een schrijver dat hij gelezen wordt. Natuurlijk is de figuur Kistemaker ontzettend geschikt voor een boek vol mooie verhalen. Maar kan er in een biografie niet ook iets verder gekeken worden? Waarom kwam de Kist niet meer aan de bak in het betaald voetbal? Hoe kan iedereen positief zijn, maar is FC Utrecht, geen succes overigens, de grootste club op zijn CV?

Citaat: “’Volgende week gaan we een stukje rijden en een visje eten’. Het was geen vraag, maar een mededeling. Want een dag op stap met Simon Kistemaker kent altijd drie zekerheden: er wordt gelachen en gevloekt en er komt vis op tafel. Deze keer ligt er op zijn bord een kabeljauwfilet met de afmeting van een baksteen. ‘Ik denk dat ik er vast nog eentje bestel, als reserve’, zegt hij met een stalen gezicht. ‘Ik heb trek.’ “ (p.87)

Nummer: 16-052
Titel: De Kist
Auteur: Yoeri van den Busken
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 356 (12797)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-679-7123-2

Meer voetbalbiografieën:
Rene van der Gijp
Johan Cruijff
Frits Korbach
Andy van der Meijde
Michel Boerebach
Steve Mokone
Diego Maradona
Kuif den Dolder
Thomas Skuhravy
Toni Schumacher

 

Themaweek 27: Sportboeken