Johan Goossens – Wie heeft er wél een boek bij zich?

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Johan Goossens, lezen, onderwijs, school

Johan Goossens – Wie heeft er wél een boek bij zich?

Her en der had ik al wel eens wat van hem gelezen. Columns. En omdat hij op een ROC les geeft, vaak herkenbare situaties. De bundeling moest ik dus maar eens aanschaffen. Zijn eerste column was meteen een herkenbare situatie. Ooit voerde ik een vergelijkbaar sollicitatiegesprek. Geen papieren, geen ervaring, maar durf je? Ja, ik durfde. Ik hield het meer dan een jaar vol en vertrok. Maar keerde zelfs terug, ondertussen meer dan 15 jaar.

Goossens was al cabaretier voordat hij de klas in stapte. Vooral de niveau 2 klassen raken hem, zowel positief als negatief. Mooi om te zien dat elke beginnende docent vergelijkbare problemen ondervindt. Aan de andere kant is het verschil tussen een ROC in de Randstad en een ROC in het oosten des landes groot. Het aantal probleemgevallen is kleiner, de problemen zijn kleiner. Wat dat betreft kan ik dus niet invoelen, niet meeleven. Ik snap soms helemaal niet het type leerling dat hij in de klas heeft, begrijp diens problemen niet, heb geen idee hoe diens leven er uit ziet. Dat maakt het des te interessanter om te lezen natuurlijk.

Wanneer je op een podium kunt vertellen over je leven, heb je relativeringsvermogen. Onmisbaar wanneer je ongekwalificeerd de klas inspringt. En Goossens overleefde, behoudt zijn gevoel voor humor en weet vele leerlingen nog wat bij te brengen ook. Een bonus, als je het moet geloven. En ik geloof hem

Enig minpunt van deze bundeling is dat er meerdere columns in staan die niet echt binnen het thema passen. Niet nodig volgens mij, als je een kwartaal had gewacht, dan waren er genoeg nieuwe stukjes geschreven om het thematische karakter van het boek niet aan te tasten.

Citaat: “Voor het eerst blijft de moeder stil. Haar ogen worden wazig en ze kijkt voor zich uit. (…) Ik zoek naar een ingang, een toon. Een magische manier om alles heel makkelijk bespreekbaar te maken. Maar hoe begin je over een alcoholische vader, een uithuisplaatsing en het herhaaldelijk ingrijpen van de politie? Ik kijk op mijn horloge. Nog vijf minuten.” (p.76/77)

Nummer: 16-069
Titel: Wie heeft er wél een boek bij zich?
Auteur: Johan Goossens
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 175 (16102)
Categorie: Columns
ISBN: 978-94-004-0019-1

Meer onderwijs gerelateerde boeken:
Eefje Pleij – Juf met staarten
Theo Thijssen – De gelukkige klas
Jacques Vriens – Is de klas nog wel zo gelukkig?
Leo Prick – Onderwijs op de divan
Herman Koch – Red ons Maria Montanelli
Bert Smit e.a. – Uit de school geklapt

Themaweek 36: Meer boeken

Janet Evanovich – Twelve sharp

Tags

boeken 2016, boekrecensie, Janet Evanovich, lezen, Stephanie Plum

Janet Evanovich – Twelve sharp

Massaproductie. Lectuur. Vakantieboek. Chicklit. Noem het zoals je wil, maar Evanovich moet er goed van kunnen leven. Groot in de VS, bekend in vele andere landen. Ooit vatte ik het onzalige plan op om ze op volgorde te lezen. Alle nummer, de hele Stephanie Plum reeks. Ik ben geloof ik tot zes of zeven gekomen, toen was ik er wel klaar mee. Elk deel voorspelbaarder, elke keer repeterende gebeurtenissen.

Mee opgehouden dus. Maar ja, wel nog twee delen in de kast die ik nog niet gelezen had. De tussenliggende delen negen en elf ontbraken. Het mag weg, neemt kastruimte in. Maar weg zonder lezen is ook zo wat, dus heb ik toch me maar een keer weer gewaagd aan een Plum verhaal.

Drie maanden later, nu ik dit schrijf, moet ik de achterkant eerst lezen om weer te weten waarover dit boek ging. Zo vluchtig is het dus. O ja, een dubbelganger van Ranger ontvoerde een kind, om zijn held uit de kast te lokken. En Stephanie speelt een belangrijke rol in diens gedachten.

Leuk? Ach, het vult de tijd en ik heb weer wat meer ruimte in mijn kast.

Citaat: “ ‘Yep, there she is. She’s right in front of the casket. Looks like the funeral director standing firm to one side, and everyone else is milling around, jockeying for position. And there’s Granny, holding her ground. I can only see the tops of heads.’, Sally said. ‘Hold on, something’s happening. People are scrambling. The funeral director’s waving his arms and bobbing around.’ “ (p.219)

Nummer: 16-067
Titel: Twelve sharp
Auteur: Janet Evanovich
Taal: Engels US
Jaar: 2006
# Pagina’s: 339 (15784)
Categorie: Chicklit
ISBN: 978-0-312-34953-0

Meer:
Hard eight
Seven up
Hot six
High five
Four to get ready
Three to get deadly
Two for the dough
One for the money
Metro girl
Motormouth

Themaweek 36: Meer boeken

Mammoet verhalen

Tags

Bart Chabot, boeken 2016, boekrecensie, Boudewijn Büch, Henk Verhaeren, Jan Cremer, Jan Rot, Joost Zwagerman, lezen, Maarten Spanjer, popmuziek

Diversen – Mammoet verhalen

Laten we beginnen op de achterflap: “Mammoet staat ergens voor. Mammoet is een eigentijdse reeks voor mensen die van popmuziek en natuurlijk van lezen houden.” Volgens mij pas ik in de doelgroep. Volgens mij zijn er niet genoeg mensen die hierin passen, aangezien ik het laatste decennium (of al langer) niets van de uitgeverij heb gezien. Zelfs googlen levert niets op. Twee boeken, beide staan in mijn kast, daarna was het afgelopen?

Dit boek draag ik op aan Henk Verhaeren. Ik ken hem wel niet, maar hij was een van de zeven schrijvers die in deze bundeling een verhaal mocht aanleveren. Ik gok beïnvloed door de beat generation schrijft hij een verhaal over California. En om welke duistere reden dan ook (ik gok dat hij de minst bekende schrijver van de zeven is) is zijn naam niet op de voorkant terecht gekomen. Kijk goed: verhalenbundel, dan zes namen en dan staat er e.a. Die en andere gaat dus over hem. Lijkt me frustrerend. Natuurlijk zal hij begrijpen dat in 1992 Zwagerman en Buch al grote namen zijn. Dat Chabot en Spanjer meer publiek trekken. Dat Jan Cremer en Jan Rot eigen publiek meenemen. Ik geef eerlijk toe, ook voor mij was hij de enige onbekende. Maar om hem daarom maar te schofferen en van de voorkant te halen, ik vind het niet netjes. Daarom, bij deze, ere wie ere toekomt, ook Henk Verhaeren staat in dit boek.

Chabot schrijft over Brood. Toen al. Zes jaar voordat de eerste biografie (van de vier) uitkomt. Het is een probeersel, zo lijkt het. Daarom erg interessant. Delen herken ik, andere niet. Prima. En het verhaal van Spanjer moet je, als zo vaak bij hem, gewoon van hem horen. In een café of zo. Desnoods in een klein theater. Of de wereldberoemde Nederlandse schrijver M. die in zijn verhaal figureert blij is met dit verhaal valt te betwijfelen. Maar daarom is het zeker niet minder leuk. Cremer op Ibiza boeide nauwelijks. Behalve dan om de bevestiging te krijgen wat een vervelende man hij is. Oplichter. Ook Zwagerman kon me niet echt raken.

Citaat: “Tussen de omgevallen verfpotjes, tekeningen, vuile was, lege flessen, spuiten, etensresten, teksten, penselen, sexblaadjes en hotelservies schemert onder het bed iets dat verdacht veel lijkt op twee tennisrackets. ‘Herman, wat moet jij in godsnaam met twee tennisrackets?’ ‘O, die zijn voor ons (…) Ik had zo gedacht, we gaan ieder aan een kant van die Muur staan, jij in Oost-Berlijn, ik in West-Berlijn, dan kunnen we een partijtje tennissen, gebruiken we de Muur als net. Jij mag beginnen met serveren.’ “ (p.31)

Nummer: 16-066
Titel: Mammoet verhalen
Auteur: Diversen (Boudewijn Büch, Bart Chabot, Jan Cremer, Jan Rot, Maarten Spanjer, Henk Verhaeren, Joost Zwagerman)
Taal: Nederlands
Jaar: 1992
# Pagina’s: 128 (15445)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-6010-798-5

Meer:
Boekensalon
Henk Verhaeren schrijft biografie Ratelband
Bart Chabot – Broodje gezond
Ik, Jan Cremer
Buch’s boeket
Joost Zwagerman – Vals licht
Maarten Spanjer – Vissen is ook een sport

Themaweek 36: Meer boeken

Hard Gras 111

Tags

boeken 2016, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 111

Ook Hard Gras heeft duidelijk voor ogen dat de revolutie in Duitsland heeft plaatsgevonden, de ware vernieuwers zijn niet meer de Nederlandse voetbalscholen. En voordat we over Mainz lezen, de stad waar de vernieuwing werd uitgevonden, lezen we eerst over de rol die Daley Blind heeft gespeeld in die ontwikkeling. Boeiend.

De broertjes Heerman van Voss schrijven elkaar over Championship Manager, de eerste voetbalcomputergame. Roman Helinski verzon een leuk verhaal over Qatarese sjeik. Ook Frank Heinen komt een bekend fictief figuur weer tegen, CR7 komt regelmatig terug in zijn columns, nu ook in Hard Gras dus. Arjen Duinker zal blij zijn dat hij gepubliceerd wordt, zijn verhalen zouden mijns insziens beter op een blog passen, dan op papier. Maar goed, zal wel aan mij liggen.

Hoogtepunt is het verhaal van Erwin van de Pol over twee Nederlandse jongens die naar het WK in Argentinië mochten. Wilco en Erik mochten een balletje hoog houden op het WK. Erg leuk voor de dan 14 en 16 jarige jongens. Vergeten historie, mooi alsnog vastgelegd in deze Hard Gras.

Al met al niet het beste nummer van de serie, maar twee goede verhalen is genoeg reden om door te blijven lezen.

Citaat: “Voor de schrijver van een voetbalboek-van-binnenuit was zo’n positie goud waard, voor Davies zelf een verwerkelijking van een jeugddroom. Nog steeds schenkt hem dat plezier. In het interview vertelt hij meerdere keren over zijn blijdschap om als ‘one-of-the-gang-of-players’ te worden gezien: voor een hardwerkende, talentloze parkvoetballer, een ongekend hoogtepunt.” (p.71)

Nummer: 16-068
Titel: Hard Gras 111
Auteur: Diversen (Michel de Hoog, Daan en Thomas Heerma van Voss, Peter de Waard, Roman Helinski, Marco Magielse, Arthur van den Boogaard, Frank Heinen, Arjen Duinker, Erwin van de Pol, Raymond Cuijpers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 143 (15927)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-34788

Meer:
110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 34: Voetbal

Imogen Edwards-Jones & Anonymous – Beach Babylon

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, chicklit, Imogen Edwards-Jones, lezen, reisboek

Imogen Edwards-Jones & Anonymous – Beach Babylon

Onder het stickertje van 2 euro zit nog een sticker van 5. Niemand wilde het boek hebben toen het voor 5 euro in de opruimingsbak zat. Bij twee trapte ik er in. Ik weet zelfs nog waarom. In die tijd was er een of andere hotelserie waar we wel eens samen naar keken. Dit leek me wel grappige lichte vakantielectuur voor ons allebei.

Volgens mij heeft Yolanda het die zomer gelezen. Ik kwam er niet aan toe. Dus heb ik onlangs, toen de ruimte op de planken reisliteratuur krap werd, toch maar de stap gewaagd en het boek naast mijn hoofdkussen gelegd. Al snel zat ik er helemaal in. Een hoofdstuk per avond, zonder probleem.

En een week of twee later had ik het uit. Toen moest ik toegeven dat mijn vooroordeel nog mee viel. Het verhaal blonk uit in oppervlakkigheid. Naast de schrijver staat een anonieme bron. Daarmee moet ik geloven dat dit geen fictie was, maar waar gebeurde verhalen. En als ik dat nog niet geloofde, dan begint het boek nog even met de waarschuwing “Alles in dit boek is waar gebeurd” en dan een hele bladzijde verder over hoe waar het wel is.

Nu heb ik redelijk wat ervaring in de toerisme branche, het verbaast me niets. Maar wordt het boek beter omdat het waar gebeurd is? Zou het niet de moeite zijn wanneer sommige verhalen verzonnen waren door Edwards-Jones? Het werkt averechts, i.m.h.o. De karakters in het boek zijn eendimensionaal, tegen de klippen op. Zowel het personeel op het luxe eiland als de gasten die te veel geld hebben en het daarom daar uitgeven worden nooit meer dan namen, karakters. Het zij zo. Ik neem aan dat menig lezeres (de doelgroep) een paar leuke uurtjes aan de rand van het zwembad heeft gehad, wie ben ik dan om het boek af te kraken. Maar het blijft bagger.

Citaat: “Het behoort ook tot mijn taken om de gasten op een zandbank of bij een barbecue op te zoeken. Het moet bijdragen aan de glamour van de gelegenheid, hoewel ze het volgens mij alleen maar irritant vinden. Maar deze taak wordt meestal uitbesteed aan een andere leidinggevende, die checkt of alles in orde is en de gasten zich vermaken. Vanavond ga ik, als ik het feestje van meneer Georgi bezoek, ook langs twee andere zandbanken. Godzijdank hebben we een speedboot.” (p.154)

Nummer: 16-065
Titel: Beach Babylon
Auteur: Imogen Edwards-Jones & Anonymous
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2007
# Pagina’s: 283 (15317)
Categorie: Chicklit
ISBN: 978-90-229-9380-4

Meer chicklit:
Suzanne Vermeer – All-Inclusive
Bianca Nederlof – Een onwerkelijke wending
Megan Crane – English as a second language
Karen Nelson – Italiaanse toestanden
Helen Fielding – Bridget Jones, the edge of reason

Themaweek 31: Boeken

Elegance – Over Holland

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Elegance, lezen, reisboek, reizen

Elegance – Over Holland

Volgens mij zijn er mensen die boeken lezen en anderen die tijdschriften lezen. Ik probeer weliswaar beide, maar vele tijdschriften blijven maanden liggen, anderen krijgen niet meer dan een keer extra bladeren. Ik ben dus een boekenlezer. De tijdschriftlezer wil wel een boek lezen, maar komt daar niet aan toe. In de zomervakantie ineens een hele stapel, de rest van het jaar niet.

Voor die mensen bedacht Elegance dat ze als bijlage een boek cadeau doen. Volgens mij hebben ze dat een aantal keer gedaan, via boekenmarktjes en tweedehands winkels heb ik er daar een aantal van gescoord. Ik lees dus geen Elegance, maar vind hun cadeau wel leuk.

Het geschenk van 1990 was een verhalenbundel met daarin vele buitenlandse schrijvers die schreven over Nederland. Of Holland, zoals het in de tijd van sommigen nog heette, in de beleving van anderen nog steeds is. En dat is best leuk, want de tevredenheid die sommige Hollanders uitstralen wanneer ze het over Holland hebben, is wel eens verbazingwekkend. Dus als er een buitenstaander ons land observeert, zeker als het iemand is die ook nog eens zijn gedachten goed kan verwoorden, dan is dat interessant.

Het allereerste verhaal begint al meteen mooi: “Een land waar alles in orde, samenhangend, onontkoombaar en logisch is. De mannen en vrouwen zijn er lelijk, niet op een menselijke manier, maar als vissen, met visseogen en vissekoppen, een gelaatskleur van gedroogde vis, en ze hebben iets van zeerobben en kikkers; ze lijken ook wel op die grof geschetste figuren die ruzie staan te maken op de achtergrond van een schilderij van Van Ostade.” Meer dan anderhalve eeuw geleden genoteerd, twee Franse broers zijn duidelijk in hun associatie.

En het is best pijnlijk dat een Rus ons wijst op onze bureaucratie, dat een Portugees de keuken en en passant de gezelligheid er door haalt, James Joyce het niet op honden blijkt te hebben en zelfs Casanova blijkt het in Nederland niet naar zin te hebben gehad. Maar het is goed om te lezen. Iets minder zelfingenomenheid is nooit verkeerd. Iets minder verlangen naar de gouden eeuw, de voc-mentaliteit of de jaren vijftig is zeker niet verkeerd.

En ook al is het maar een dun boekje, ooit gratis bovendien, lezen maakt je rijker, wijzer, intelligenter, opener en ruimdenkender. Zouden meer mensen moeten doen…

Citaat: “Niet alleen in Amsterdam hadden de goden de goedheid om mijn vooroordeel tegen blondines te elimineren. Ook in de rest van Holland had ik het geluk mijn vroegere vergissingen te kunnen corrigeren. Ik wil absoluut de Hollandse vrouwen niet ophemelen ten kosten van de dames van andere landen. De hemel beware me voor zulk een oprecht, hetwelk van mijn kant tegelijk de grootst mogelijke ondankbaarheid zou betekenen.” (p.77)

Nummer: 16-064
Titel: Over Holland
Auteur: Diversen (Edmond en Jules de Goncourt, Kirill Gradov, J. Rentes de Carvalho, Milan Kundera, Aldous Huxley, James Joyce, Octave Mirbeau, Jose Duarte Ramalho Origao, Heinrich Heine, Giacomo Casanova, Samuel Pepys, Charles de Coster, Karel Capek, Edmondo de Amicis, Ethel Portnoy)
Taal: Nederlands
Jaar: 1990
# Pagina’s: 127 (15034)
Categorie: Reizen
ISBN: nvt

Themaweek 31: Boeken

Ruth Rendell – Make death love me

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Ruth Rendell, thriller

Ruth Rendell – Make death love me

Een mooi boek voor de hashtag #toevalbestaatniet, geschreven ruim voor de tijd dat we via hashtags communiceerden. De kracht van Rendell, in dit boek zeker, is dat er een aantal zaken toevallig gebeuren, die samen een mooi verhaal opleveren, zonder dat het ongeloofwaardig is. Dat is een prestatie. Rendell is er goed in.

Ze schreef erg veel detectives, thrillers, whodunits, waardoor ze niet altijd de waardering kreeg die schrijvers van romans wel kregen en nog steeds krijgen. Tegelijkertijd verkocht ze stapels boeken, won ze prijzen, iets waar menig schrijver jaloers op was.

De filiaalhouder van de lokale bank, Alan Groombridge, fantaseert wat hij allemaal kan doen met het geld in de kluis. Nu is zijn kantoortje geen vetpot, maar een jaar zou hij toch moeten kunnen uitzingen met het geld. Maar dan. Wat doe je daarna? En dan op een dag is er de overval. Opportunisten, geen professionals. Dus ze scoren een buit en vluchten snel. Maar Alan ziet ineens een mogelijkheid om zijn droom waar te maken.

De politie ziet een bankoveral en een kidnapping ineen. Maar is dat wel zo?

Leuk boek, even tussendoor te lezen.

Citaat: “There was no one else in the bank now and it was nearly ten to one. Joyce might easily come into his office, so he put the money into a drawer and went out to the lavatory where there was a washbasin to wash the money dirt off his hands.” (p.43/44)

Nummer: 16-063
Titel: Make death love me
Auteur: Ruth Rendell
Taal: Engels UK
Jaar: 1979
# Pagina’s: 223 (14907)
Categorie: Thriller
ISBN: 0-09-922330-9

Meer Rendell door mij gelezen:
From Doon with Death
Shake hands forever
De vrouw met de sluier
The lake of darkness
The house of stairs
Put on by cunning

Themaweek 31: Boeken

Geert van der Kolk – Klein Amerika

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Geert van der Kolk, lezen, reisboek, reizen, Verenigde Staten

Geert van der Kolk – Klein Amerika

Het idee vind ik erg sympathiek. Een dorp ergens in ‘the middle of nowhere’ als onderwerp kiezen en dan in korte stukjes het dorp proberen te doorgronden, te begrijpen, te beschrijven, te voelen. Lijkt me ook een leuk project voor mezelf.

Geert van der Kolk deed het. Hij woonde in de Verenigde Staten en had als correspondent tijd en oog voor detail. Het dorpje heeft niets te maken met de drukte van New York, de cultuurshock van Los Angels, de bureaucratie in Washington DC, het is klein, zelfstandig en lijkt achter gebleven. De bewoners hebben een kleine wereld, het land is zo onmetelijk groot, velen kennen niets anders dun hun eigen omgeving.

Het lukt hem om een mooi beeld te scheppen van de inwoners. De manier waarop ze met elkaar samenleven, omgaan. Hoe iedereen elkaar kent en dat de manier van communiceren beïnvloedt, hoe meerdere figuren verder in het boek opnieuw terugkeren. Je hebt het idee dat je het dorp kent en dus is Van der Kolk in zijn opzet geslaagd. Leuk boekje.

Citaat: “In ieder geval op de 20ste en soms al halverwege de maand ging hij op de bovenste trede van de houten trap zitten en hij keek East Main Street af in westelijke richting. Zodra de postbode verscheen klom hij naar beneden, langzaam en onhandig, maar met haast in zijn ogen en in zijn handen. ‘Is mijn cheque er al?’ vroeg hij dan. ‘Weet je ’t zeker? Heb je alle post wel bij je? Heb je wel goed gekeken? Onderop de stapel misschien? Misschien heb je je vergist bij het sorteren. Mag ik even kijken?’
De postbode legde altijd geduldig uit dat de cheques op de eerste van de maand kwamen…” (p.49)

Nummer: 16-060
Titel: Klein Amerika
Auteur: Geert van der Kolk
Taal: Nederlands
Jaar: 1988
# Pagina’s: 119 (14410)
Categorie: Reizen
ISBN: 90-204-2333-9

Meer:
John Steinbeck – Travels with Charley
Bill Bryson – One summer
Martijn de Waal – Toets 1 voor paradijs
Stephen Fry – In America
Bill Bryson – Notes from a big country
Bill Bryson – A walk in the woods
Bill Bryson – The lost continent

Themaweek 31: Boeken

Bert Klunder – Vette jus, De doorwerkers

Tags

Bert Klunder, boeken, boeken 2016, boekrecensie, cabaret, lezen

Bert Klunder – Vette jus, De doorwerkers

Vorig jaar was een van de populairste blogjes op deze site een stukje over Bert Klunder. De cabaretier werd geïnterviewd door Jacques d’Ancona en begon een verhaal over vrouwen. Zijn vertelstijl was uniek.

Helaas voor hem komt veel waardering pas na zijn dood. Ook ik was te laat. Ik ontdekte hem bij de prachtige televisieserie ‘Mannen voor vrouwen’, de DVD wordt hier thuis nog eens in de zoveel tijd uit de kast getrokken. Op een podium heb ik hem helaas nooit zien staan.

Dit boekje zijn teksten van twee van zijn shows. Lijkt me kort, maar gezien de manier waarop hij kan vertellen, gok ik dat dit de basistekst was en dat vanaf een podium het nog wel eens iets uit de hand loopt.

Hij had zo’n unieke verteltrant dat je al lezend de mopperende man op het podium ziet staan die hij zo geweldig kan spelen. Henk Zwakjes en onderwijzer De Windt zijn prachtige typetjes. Van die figuren die door vrienden worden geroemd om hun eerlijkheid, hun recht voor de raap communicatie, maar door vijanden worden gevreesd vanwege een grote bek, een altijd klagende houding en een te rechtstreekse of ongenuanceerde benadering.

Citaat Henk Zwakjes: “Maar niks, hoor. Henkie kunnen we wel in de steek laten. Henkie heeft toch geen gevoel, Henkie is toch maar een man. Nee, vrouwen, die zijn pas gevoelig. Als je voor elke gedachte vierduizend woorden nodig hebt, dan ben je pas gevoelig. Als je om de zin ‘zoiets van, zoiets van’ hebt, dan ben je pas een écht mens. Als je weet hoe je breien moet, als je borduren kunt, dan hoor je er helemaal bij. Als je elke week naar de markt gaat om een bos bloemen te kopen omdat het zo gezellig staat in huis, dan ben je pas een echt mens. Maar o wee als je weet wat een verdeelkap is. Dan moet je dood. Dan ben je van lager allooi, dan moet je je overal buiten houden. Dan houden we de goede gesprekken wel met onze vriendinnen, over de telefoon. Over gevoel, over wat je zoal kunt voelen in verschillende situaties en hoe dat dan voelt.” (p.42/43)

Citaat meester De Windt: “Maar tegenwoordig zijn ze onder ons. Tegenwoordig werkt het in glanzende gebouwen. Tegenwoordig heeft het allemaal een keurig pak aan. Tegenwoordig kan alles. Tegenwoordig word je genaaid door degene van wie je het niet verwacht. Tegenwoordig belazert iedereen iedereen. Zonder een viool of niks in de buurt. Tegenwoordig geeft het leiding aan een school. Tegenwoordig is het de veldwachter die de kip heeft gestolen. Daar zit ie, onze veldwachter, kijk hem spijt hebben. Als-ie een pistool had, schoot-ie me dood.
Niet echt slim, voor iemand met gymnasium. Om iemand die overspannen is het woord te geven. Valt me eerlijk gezegd een beetje tegen voor iemand met gymnasium. Je zou zeggen: iemand met gymnasium bedenkt zich wel drie keer. Maar niks, hoor. Zie me nou nog maar eens het podium af te krijgen. Op een charmante manier. Met je gymnasium. Dat gaat niet lukken. (p.64)

Nummer: 16-059
Titel: Vette Jus, De doorwerkers
Auteur: Bert Klunder
Taal: Nederlands
Jaar: 1998
# Pagina’s: 95 (14291)
Categorie: Cabaret
ISBN: 90-6806-280-8

Meer:
Een lijk kan heus wel even wachten
Over vrouwen
Wikipedia
Mannen voor vrouwen

Themaweek 31: Boeken

Büch’s boeket 1

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Boudewijn Büch, lezen

Büch’s boeket 1

Midden jaren tachtig mocht Boudewijn Büch een boekenprogramma maken op de televisie. Het was anders dan anderen. Hij bracht literatuur dichter bij de mensen, deed er niet hoogdravend over en sprak de taal die tot dat moment niet passend werd geacht als er over zoiets zwaars als literatuur werd gesproken. Ik was fan.

Bij die programma’s verschenen wat boekjes met door hem bij elkaar geraapte verhalen en boekfragmenten. Een amuse guelle. Een voorproefje. Een kennismaking.

Drie decennia later lees ik deel 1, ongetwijfeld een herlezing, midden jaren tachtig tot midden jaren negentig was ik een frequent bezoeker van de bibliotheek. Maar ja, wat blijft er een kwart eeuw hangen van dermate korte stukjes. Dus duik ik er met plezier weer in. Herman Brusselmans, Hans Dorrestijn, Bert Jansen, Tim Krabbé, Tom Lanoye en Willem Wilmink, vele boeken heb ik van ze gelezen. Dus is het juist leuk om nog eens wat nieuws te ontdekken. Riekus Waskowsky bijvoorbeeld, ooit prachtig bezongen door Harry Muskee. Pieter Brouwer die in een komisch kort verhaal uitlegt waarom je op moet letten bij wiskunde. J.P.Guepin, Laurie Langenbach en Kees Stip. Leuke kennismaking, ik zal opletten of ik nog eens wat van ze tegenkom in de toekomst.

Citaat: “Ik kocht nooit een plaat: ik had niet eens een eigen kamer, laat staan een pick-up. Die kwam er bij ons niet in. Mijn oudste broer, die in de stad woonde en één keer in de maand voor zijn vuile goed naar huis kwam, bracht een oude, Spaanse gitaar voor me mee. Maar ik kon er niet op spelen. En vragen om gitaarles zou alleen maar de spotlust van mijn familie hebben opgewekt.” (p.152)

Nummer: 16-056
Titel: Büch’s boeket 1
Auteur: Diversen (red. Boudewijn Büch)
Taal: Nederlands
Jaar: 1985
# Pagina’s: 192 (13845)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-351-0310-6

Meer:
De kleine blonde dood
Geestgrond
Over Redmon O’Hanlon
Zingende botten
Het ijspaleis
Voorgoed verliefd

Themaweek 31: Boeken