Mike Blake – Baseball chronicles
Honkbalboeken in de VS zijn net als voetbalboeken in Nederland. Vrij voorspelbaar. Een biografie van een oude voormalige vedette. Een onvoltooide biografie van de ster van dat moment. Een seizoen van een bepaalde club. Een boek met cijfertjes en statistieken.
Dit boek is een mooie uitzondering hierop. Blake heeft jaren gewerkt aan deze collectie verhalen en heeft een geweldig criterium bedacht: De mooiste verhalen. Hij sprak dus tientallen, honderden honkballers en vroeg ze om hun beste verhaal. En daar dan weer de beste van staan in dit boek. Het boek gaat dus niet over de beste honkballers. Niet over een recordseizoen. Niet over de grootste schandalen, maar gewoon de leukste verhalen.
Sommige spelers zijn geboren vertellers, anderen waren geweldige spelers, maar hebben niets te melden. Op weg naar de VS begon ik in deze collectie, ter plekke, las ik tig verhalen verder, al was het honkbalseizoen zo goed als afgelopen. Het is ook geen boek om in een ruk uit te lezen. Elke keer een paar stukjes en je hebt een tijd lang leesplezier.
Wat ik best jammer vind, is de indeling per decennium. Zeker omdat er ook aan het begin van elk hoofdstuk een lijstje met ‘hoogtepunten’ uit dat tijdsvak staat. Nu is het best goed om een tijdsbeeld te hebben waarin de anekdotes te plaatsen vallen, maar om nu voor de zoveelste keer te lezen dat een bepaalde speler 4HR en 9 RBI in een wedstrijd behaalde, is niet echt boeiend.
Mooi voorbeeld van een speler die alleen in dit boek zou kunnen verschijnen is Buddy Hancken. Zijn MLB carrière was kort. Erg kort. Als pinchrunner in het veld gekomen in de laatste inning, twee uit, is hij de catcher voor de laatste drie uit. Verder heeft hij nooit meer een wedstrijd gespeeld op het allerhoogste niveau. Maar sluit hij zijn verhaal lachend af: “I may be the only catcher in Baseball history to have a perfect catching career – no one ever got on against me.”.
Grappig nutteloos feitje: Op 19 augustus 1951 speelt komt als pinch hitter Eddie Gaedel aan slag. Hij krijgt vier wijd en verlaat het veld voor een pinch runner. Gaedal is 3’7” lang (91 cm). Hij kreeg rugnummer 1/8.
Nog een bijzondere: Richie Ashburn raakt dezelfde toeschouwer twee keer in een at bat. Eerst breekt hij haar neus, dan raakt hij haar nog een keer als ze op een brancard wordt afgevoerd. In totaal slaat hij 17 foul balls in die ene keer aan slag.
Vele verhalen van de spelers zijn leuk om te lezen, ze hebben het over beroemde teammaten, over kleedkamerhumor, over het leven als honkballer. De verdeling in tijdvakken betekent automatisch dat dit boek een stukje geschiedenis beschrijft. De verhuizing van de New York teams naar de westkust, de eerste zwarte spelers in de MLB, het verschil tussen noord en zuid. Alles zit er in. Zo kan dit boek ook gelezen worden als een beschrijving van de VS aan de hand van honkbalverhalen. Alleen daarom al is het een leuk boek.
Natuurlijk is het leuk om te lezen over Babe Ruth, Mickey Mantle en Yogi Berra. Achterin kom ik eindelijk de spelers tegen die ik ken, als volger sinds een kwart eeuw. Tony Gwynn, Ozzie Smith en Dave Winfield, de spelers die ik nog heb zien spelen (op televisie dan).
Is er dan niets aan te merken op dit boek? Tuurlijk wel. Een belangrijk criterium van de schrijver is dat hij de verhalen alleen in zijn boek opnam, als hij ze zelf hoorde van de bewuste speler. Zo zijn er vele mooie verhalen gemist omdat de verteller ondertussen overleden was. Ook de eindeloze lijst feiten had een stuk korter gekund. Een bijna perfecte wedstrijd van een werper is geen bijzonderheid meer als je 23 Perfect Games hebt gehad in de geschiedenis. Niet elk verhaal is even boeiend, maar dat kan ook niet als je er honderden vastlegt. Maar al met al vond ik het erg interessant om een dikke pil te lezen over een sport die in Nederland nog altijd ondergewaardeerd wordt.
Citaat: “Pittsburgh Pirate hurler Dock Ellis throws a no-hitter against San Diego, 2-0. He walked eight and got help from Willie Stargell, who hit two homers. Ellis admitted later that he played the game under the influence of LSD and that the fieldwas ‘melting around him’. He pleaded with manager Chuck Tanner to take him out in the fifth.” (p.220)
Nummer: 13-065
Titel: Baseball chronicles
Auteur: Mike Blake
Taal: Engels (US)
Jaar: 1994
# Pagina’s: 324 (11911)
Categorie: Sport (Baseball)
ISBN: 1-55870-350-0
Meer:
Amazon (zelf kopen)
Meer honkbal op gerbie.nl:
Robert K. Adair – The physics of baseball
gerbie.nl (baseball tag)
Parijs is een stad als elke ander. Velen lopen hoofd gebogen over straat, kijkend naar een klein schermpje. Toeristen lopen met een plattegrond en/of reisgids rond, op zoek naar de mooiste foto. Zij die er wonen zijn chagrijnig, omdat ze niet door kunnen lopen op weg naar huis. Maar als je even iets verder kijkt, dan zie je toch wel weer wat bijzondere mensen. Zoals:
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 