Hard Gras 129 – We missen Feyenoord

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Feyenoord, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 129 – We missen Feyenoord

De titel is kwetsend. Medelijden is erger dan haat, als het om voetbalclubs gaat. Gelukkig heeft de club uit Rotterdam nog niet zo lang geleden, bijna per ongeluk, een kampioenschap behaald. Boven het eigen kunnen uitstijgen, het verbloemt een beetje dat Feyenoord deze eeuw eigenlijk belachelijk weinig heeft gepresteerd. Te weinig om nog topclub te mogen heten. Sam Planting analyseert hoe de club er weer bovenop kan komen. Bijna vernederend, zou er binnen de club niet iemand zitten die een goede analyse kan maken? Blijkbaar niet, anders was het allang gebeurd.

De voorpublicatie deze keer komt uit de biografie van Marco van Basten, weet niet of ik die nog wil lezen, ben niet zo van de bio’s. Heb er desondanks redelijk wat gelezen, vaak teleurstellend.

Nico Dijkshoorn keert terug naar de stijl van Kuif den Dolder, zijn sterkste werk. Arie Dukkels is een sterk romankarakter, zou me niet verbazen dat hij nog eens opduikt in het werk van Dijkshoorn.

De voorpublicatie uit het fotoboek van Marco Magielse is wel lokkend. Of ben ik al te laat, nu ik dat boek nog steeds niet heb aangeschaft?

Een verhaal over Melkert en Kissinger is altijd boeiend. Wat is hun band? Kennen ze elkaar, zo ja, hoe lang al? En waarom staat dat in een voetbalboek? Hebben ze iets met het favoriete spelletje van de wereldbevolking? Erwin van der Pol praat u bij.

Mooie uitgave, geen topper tussen de 129, maar ook zeker geen dieptepunt, zoals een paar nummer geleden.

Citaat: “Misschien willen we hem vergeten. Misschien willen we vergeten dat we in België een degelijke versie van voetbal spelen die ons Europees snel weer huiswaarts stuurt. En dat slechts enkelen ons onszelf kunnen doen overstijgen, en laten dromen van de profvoetballers die we zelf zouden willen zijn.” (p.73)

Nummer: 19-064
Titel: Hard Gras 129
Ondertitel: We missen Feyenoord
Auteur: Diversen (Edwin Schoon, Sam Planting, Carla Boogaards, Nico Dijkshoorn, Zeger van Herwaarden, Marieke Groen, Klaas Hazenoot, Gerrit Janssens, Erwin van de Pol, Frank Ritmeester en Hans Kraan)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 112 (14421)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4747-4

Meer:
126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 75: Sportboeken

Santos 13 – De 25 schoonheden van het amateurvoetbal

Tags

amateur, boeken, boeken 2019, boekrecensie, lezen, Santos, voetbal, voetbalboek

Santos 13 – De 25 schoonheden van het amateurvoetbal

Na Panenka en Staantribune was er ineens Santos. Zo gaat het enige kwaliteitsvoetbalblad (Johan) ter ziele, zo sluit je ineens het ene na het andere abonnement af. Over de kwaliteit van Santos geen discussie, maar de opstart ging niet helemaal als gedacht. Er zat meer tijd tussen twee bladen dan verwacht, maar eigenlijk is dat helemaal niet erg. Tijdloos, de bladen gaan niet bij het oud papier, maar gewoon in de boekenkast.

En dan doen ze ineens wat anders. Ik vind dat wel leuk. Je verwacht een blad, je krijgt een boek. Het verschil is niet zo heel groot. Het is alleen wat lastiger om ze bij elkaar in de kast te zetten, maar om daar nou rekening mee te houden.

25 verhalen over het amateurvoetbal. Favoriete journalisten als Willem Vissers en Annemarie Postma staan er in. Een aantal onbekende namen (voor mij dan) ook. De onderwerpen zijn ook logisch. De voetbalvader, het vriendenteam, de kantine, de elftalfoto, de kleedkamer. Mooie stukjes, net ietwat langere columns, prachtige foto’s die bij de stukjes passen, maar ook foto’s die het verhaal zelf al vertellen, waar geen tekst bij nodig is. Iedere amateurvoetballer, en dat zijn er veel in Nederland, zal vele ‘o ja’-momentjes hebben. Een continue glimlach. Mooie uitgave van Santos!

Citaat: “Eenmaal vertrouwd met het karakteristieke hutje half onder de grond, ging-ie plots tegen de vlakte. Daarvoor in de plaats kwam – net als bij profclubs – een gelikt plexiglas hokje op dezelfde hoogte als het veld.” (p.126)

Nummer: 19-065
Titel: Santos 13
Ondertitel: De 25 schoonheden van het amateurvoetbal
Auteur: Diversen (Özkan Akyol, Kees van de Veen, Annemarie Postma, Willem Vissers, Julien Althuisius, Jan Mulders, Leon ten Voorde, Iris Koppe, Dick Sintenne, Willem de Kam, Wessel Penning en Guus Peters)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 224 (14645)
Categorie: Voetbal
ISBN: 710206247872

Meer:
Santos

Themaweek 75: Sportboeken

Anton Slotboom, Roger Rossmeisl, Herman Starink en Menno Pot – Kampioenen ’14 – ‘18

Tags

Ajax, Anton Slotboom, boeken, boeken 2019, boekrecensie, Go Ahead Eagles, Herman Starink, lezen, Menno Pot, Roger Rossmeisl, Sparta, voetbal, voetbalboek, Willem II

Anton Slotboom, Roger Rossmeisl, Herman Starink en Menno Pot – Kampioenen ’14 – ‘18

Vier schrijvers, vier liefhebbers, vier traditionele clubs, alle vier een keer kampioen in de eerste wereldoorlog. Prachtige ingrediënten voor een mooi boek.

De oorlog speelt zich weliswaar niet in Nederland af, maar het beïnvloedt ons land zeker wel. Bijna een miljoen vluchtelingen uit België, Nederlandse jongemannen worden allemaal opgeroepen, de kazernes zitten vol, maar ook Britse militairen worden hier gelegerd. En zij willen natuurlijk ook voetballen, nu ze er toch zijn. Het is een vreemde tijd. Competitievoetbal wordt afgelast, maar noodcompetities nemen de plek in en het volk komt toch wel kijken.

We beginnen in Rotterdam, waar Sparta de topclub is. De drie musketiers zijn Huug de Groot (het kanon), Cas Ruffelse en aanvoerder Bok de Korver. De club wordt kampioen in 1915, verhuist niet veel later naar Het Kasteel, waar het nog altijd resideert.

Een jaar later is Willem II de kampioen, de broers Jos en Toon van Son scoren er op los. Ongeslagen kampioen van het zuiden, spelen een tijdje later de beslissende wedstrijd in de kampioenscompetitie in Deventer. In Tilburg worden duiven gezocht om het nieuws naar de stad te kunnen vliegen. De trein met spelers keert om half een ’s nachts terug, velen hebben gewacht, het feest is groot.

De eerste club uit het oosten die kampioen wordt, was er in 1916 al dichtbij, maar wint de titel pas in 1917. Go Ahead (toen nog zonder Eagles) is de sterkste club aan de overkant van de IJssel. Niet alleen is het de eerste club uit het oosten, ook zijn de Deventenaren de eerste arbeidersclub die zo ver reikt. Tot de eerste wereldoorlog was voetbal behoorlijk elitair, nu hebben de arbeiders laten zien dat ook zij kunnen voetballen. De club van de elite, UD, feliciteert Go Ahead hartelijk. De Brit Jimmy Miller is een van de helden, in Deventer dus ook positieve gevolgen van de oorlog.

Ondertussen voetbalt in de hoofdstad een clubje dat er van overtuigd is dat ze zich met de besten kan meten, maar omdat de competities noodcompetities zijn, is degraderen en promoveren onmogelijk. Ajax speelt geregeld vriendschappelijk tegen clubs uit de hoogste klasse, haalt daarin goede resultaten, maar kan niet promoveren, ondanks kampioenschappen op het tweede niveau. Met veel gesteggel op bestuurlijk niveau lukt het uiteindelijk toch. En de Amsterdammers maken hun bluf waar. In 1918, het eerste jaar op het hoogste niveau pakken ze meteen de titel. In de kampioenscompetitie beginnen ze goed, maar nadat Gerrit Hulsman (negen jaar de eerste betaalde trainer van mijn clubje overigens) voor Go Ahead de winst pakte in Amsterdam, kwam de titel even in gevaar. En dan versliep sterspeler Jan de Natris zich ook nog eens voor de kampioenswedstrijd in Tilburg. Geen zorgen, het werd 0-3 en Ajax was landskampioen.

Vier mooie verhalen, prachtig tijdbeeld met een rommelige voetbalbond die bekerwedstrijden en competitiewedstrijden tegelijkertijd plant, met copieuze diners voor de bezoekers voordat er gespeeld kon worden, mooie doelpuntrijke wedstrijden en spelers die voetbal nog gewoon als een hobby zien.

Citaat: “De kampioenswedstrijden welke tusschen de beide clubs twee seizoenen geleden werden gespeeld en waarin Vitesse zoo ongelukkig was? Maar wie is ook vergeten de echt-sportieve houding, toen door Sparta aangenomen? Verklaarden de roodwitte Rotterdammers, met de Korver vooraan, zich toen niet onmiddellijk bereid een derde wedstrijd te spelen, om nu eens uit te maken, wie toch eigenlijk de sterkste was, een wedstrijd, waarin Sparta niets te winnen, wel wat te verliezen had. Zouden vele clubs evenzoo gehandeld hebben?” (p.59)

Nummer: 19-063
Titel: Kampioenen ’14 – ‘18
Ondertitel: Voetbal in neutraal Nederland
Auteur: Anton Slotboom, Roger Rossmeisl, Herman Starink en Menno Pot
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 300 (14309)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-8975-353-3

Meer Menno Pot:
De derby
Vak 127
Wenen van geluk
Mijn Johan Cruijff

Voetbalgeschiedenis:
August Willemsen – De goddelijke kanarie
Friedrich Christian Delius – Der Sonntag an dem ich Weltmeister wurde
Ruud Doevendans – Tussen twee finales
Harry Walstra – We proberen weer gewoon te doen
Eduardo Galeano – El futbol a sol y sombra
Franco Osolla & Renato Tavella – Breve storia del Torino calcio

Themaweek 75: Sportboeken

Hard Gras 128 – Hard Gras bestaat 25 jaar

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 128 – Hard Gras bestaat 25 jaar

Een jubileum, al een kwart eeuw betere voetbalverhalen. De redactie begint met hoogtepunten uit de eerste nummers, vooral Koch en Hornby zijn leuk om terug te lezen. Daarna terug naar de huidige tijd, te beginnen met een prachtig verhaal van Carolina Trujillo. Trouw lees ik haar columns in de NRC, soms rake observaties, maar haar verhalen voor Hard Gras blijven toch een stuk beter. Onlangs heb ik ‘Vrije radicalen’ aangeschaft, moet ik ook nog maar eens tijd voor vrij maken. Maar voorlopig is het lastig om het verhaal over de rol van voetbal in het voetbalgekke Uruguay tijdens de dictatuur, meer specifiek in de gevangenis onder de gevangenen, moeilijk te overtreffen. Een dergelijk verhaal past perfect in HG, sterker nog, het definieert het genre bijna perfect.

Thomas Heerma van Voss beleeft het moment dat vele kelderklassevoetballers kennen. In het veld staat een voormalig talent. In de loop der jaren heb ik een aantal voormalig profvoetballers bij de tegenpartij zien lopen, meestal perfect aangepast aan het niveau waarop wij spelen op zondagochtend. Hij kreeg een speler in zijn team die bij Ajax in de jeugd had gespeeld. Die moest toch het verschil kunnen maken in zijn elftal? Velen wisten niet eens dat hij zo hoog het gespeeld. Je zag het ook vaak niet. Maar daarom is het wel fascinerend om te lezen.

Twee mooie verhalen uit het rijke archief der voetbalsport worden geschreven door Martin van Neck en Erik Brouwer. Allebei erg de moeite waard.

Ook de foto’s die Jaap Biemans selecteerde vertellen verhalen. Mooie verhalen, de eenzame speler omringd door vele tegenstanders is het centrale thema.

Citaat: “De gesprekken van de bewakers gingen vaak over voetbal. Uit de stijgende opwinding daarin, konden ze destilleren dat er een WK werd gespeeld. Dan wisten ze: er zijn weer vier jaar voorbij. Met de knokkels tegen de muur zeiden ze: volgend WK zijn we buiten. Ze wisten niet eens waar dat zou worden gespeeld.” (p.52)

Nummer: 19-056
Titel: Hard Gras 128
Ondertitel: Hard Gras bestaat 25 jaar
Auteur: Diversen (Henk Spaan, Matthijs van Nieuwkerk, Carolina Trujillo, Thomas Heerma van Voss, Martin van Neck, Hugo Borst, Erik Brouwer, Erwin van de Pol, Jaap Biemans)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 135 (12417)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4746-7

Meer:
126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 75: Sportboeken

Hard Gras 127

Tags

Ajax, boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 127

De pijnlijkste voorkant van alle 127 edities. 90:00 + 05:01 staat er op de voorkant. Elke voetballiefhebber in Nederland weet precies waar die getallen voor staan. Zelfs vele Ajax-haters waren al om, dit team moest de finale van de Champions League halen. En toen gleed Magellan uit en rolde die bal net langs de vingers van Onana. Einde.

Natuurlijk moest Hard Gras daar aandacht besteden, de olifant in de kamer kun je niet negeren. Julien Althuisius schrijft het verhaal dat we allemaal hadden kunnen schrijven. De angst, de spanning, de overtuiging, de twijfel, de zekerheid, de ontluistering, de tragedie. Hij liep de Portugese nacht in. Ik zat verslagen op de bank. In vele kroegen en kantines werd hartstochtelijk gevloekt, alle fans waren verbijsterd. Zelfs de social media vielen stil. Toen kwamen de eerste jennende berichtjes. Van PSV-ers, FC Twentefans, ADO-tuigjes. Al snel overschaduwd door het virtuele applaus dat velen aan Ajax gaven. In het stadion overheerste snel de trots van de geweldige CL-run, niet de teleurstelling. Pijn is mooi. Verdriet heerst.

Het verhaal van Pieter van Os over de langharige popsterren van Ajax in de jaren zeventig vond ik een prachtige geschiedenisles. Kon Ajax in Tirana wel of niet spelen, en waarom stond het doorgaan van de wedstrijd op de tocht? Mooi detail in de rijke historie van de club. Mark van de Heuvel schrijft een verhaal dat volgend jaar in De Muur gewoon nog een keer gepubliceerd wordt. Zeger van Heerwaarden haalt de druk waar Dolberg aan onderdoor ging weer even op en legt hem vast bij Brobbey neer. Zo hoort dat, bij een Ajaxspits.

Sam Planting lijkt bij Hard Gras de rol te hebben gepakt van zijn kompaan Pieter Zwart. Leg het volk uit hoe het spelletje werkt. Neem het serieus, maar maak het niet te moeilijk. Blijft knap hoe hem dat vaak lukt. En erg mooi is het om Blogbroeder Gogme United op papier te zien, eindelijk een droom die voor hem uitkwam, schrijven voor Hard Gras.

Citaat: “Nog beter was dat hij, tijdens een diner in Londen in 1998, ten onrechte veronderstelde dat ik een relatie had met de prachtige vrouw die tegenover me zat. Ik kreeg zijn respect. Dagen na dat diner zwierf ik door een mediacentrum op het WK in Frankrijk, toen ik in mijn rug kabaal hoorde en iemand me van achteren vastgreep. Ik draaide me om en zag dat Valdano mij omhelsde, terwijl een meute journalisten achter hem aanrende.” (p.37)

Nummer: 19-045
Titel: Hard Gras 127
Ondertitel: 90:00 + 05:01
Auteur: Diversen (Julien Althuisius, Pieter van Os, Simon Kuper, Mark van den Heuvel, Zeger van Heerwaarden, Daan Heerma van Voss, Dieuwke Wynia, Sam Planting, Olga Kortz, Nachoem Wijnberg)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 120 (10062)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4745-0

Meer:
126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 75: Sportboeken

Joris van de Wier – Van Middlesbrough naar Millwall

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, groundhoppen, Joris van de Wier, lezen, voetbal, voetbalboek

Joris van de Wier – Van Middlesbrough naar Millwall

Na het succes van zijn eerste boek moest Joris natuurlijk met een vervolg komen. En als je al honderden wedstrijden hebt gezocht in Engeland, dan is het voorwerk wel af. Hij koos voor de rafelranden van een aantal mooie steden. Mooi in zijn ogen, oftewel steden die je normaal gesproken niet zo snel zou bezoeken, maar omdat er een voetbalclub zit alsnog wel. En dan bezoek je daar een wedstrijd, kijk je nog eens terug naar eerdere wedstrijden die je daar hebt gezien, loopt eens rond door de stad, na, maar liever nog voor de wedstrijd en er is genoeg inspiratie om per hoofdstuk een mooi verhaal te schrijven.

Achtereenvolgens bezoekt hij Middlesbrough, Grimsby Town, Barnsley, Burnley, Wigan Athletic, Stoke City, Wolverhampton Wanderers en Millwall. Acht bijzondere clubs, mede dankzij de plek waar ze voetballen.

Joris leest over de clubs en steden, kijkt onderzoekend rond als hij er dan is en komt uiteindelijk met een goed verhaal. Hij schuwt zichzelf niet, zijn voorkeuren komen duidelijk naar boven, als je goed leest zijn ze geen verrassing voor de lezer. De wedstrijden zelf zijn overduidelijk niet de hoofdmoot van het verhaal, zelfs als er al over de duels geschreven wordt, dan gaat het over de uitsupporters, de architectuur, de gezangen, de lichtmasten, het uitzicht, de catering en zijn ontvangst.

Niet zo goed als zijn eerste boek, maar onder voetballiefhebbers en zeker onder groundhoppers een onmisbaar exemplaar voor de boekenkast.

Citaat: “Ik vind Burnley zo’n fascinerende club en stad, dat ik de Clarets uitkoos voor mijn vijfhonderdste wedstrijd op de Britse eilanden. En niet met een gewone wedstrijd, maar de derby tegen Blackburn Rovers. (…)In mijn ogen met afstand de meest beladen derby van Engeland. Het was alleen wel opletten dat deze wedstrijd nummer 500 zou worden. Je bent vinckautist of niet natuurlijk. Albion Rovers – Stenhousemuir (499) en Pollok – Kilbirnie Ladeside (501) zijn natuurlijk ook mooie wedstrijden, maar de vijfhonderdste moest een knaller zijn.” (p.114/115)

Nummer: 19-051
Titel: Van Middlesbrough naar Millwall
Ondertitel: Langs de ravelranden van het Engelse voetbal
Auteur: Joris van de Wier
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 288 (11012)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-823758-4-8

Meer:
Pot 6
Glorious hearts
Terraces and Floodlights
Doing the 116

Themaweek 73: Gesigneerde boeken

Hard Gras 126. Sarina en haar meiden.

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 126

Ondertussen is het niet meer bijzonder dat Hard Gras voor het WK van de vrouwen in Frankrijk daar een themanummer aan wijdt. De leeuwinnen, foute marketingbijnaam, hebben hun plek veroverd. Het begint met een mooi verhaal van Suse van Kleef. Deze zomer hebt u haar allemaal leren kennen als analiste voor Studio Sport, eigenlijk is ze correspondent in Engeland, maar ooit jeugdinternational. Iemand die dus weet waar ze over praat. Haar voetbalcarrière wordt door haar mooi verteld en geduid, sterke opening.

De combi Vuijsje en Beerensteyn is bijna freudiaans te noemen, zo voordehandliggend dat het weer goed is. Het verhaal is kort. Het is goed zo. De mailwisseling tussen Kika van Es en Henk Spaan is interessant. Niet het beste verhaal, beetje gemakzuchtig, maar wel leuk. Melle Maré schrijft een jeugdherinnering mooi op. Past goed in deze bundeling.

Voorpublicatie is deze keer uit het boek van Annemarie Postma, boek gaat ook op de verlanglijst. Zij heeft zich de afgelopen jaren zonder twijfel ontpopt tot de ultieme kenner van het Nederlands damesvoetbalteam.

Citaat: “Ze had altijd wel gevoetbald, meestal als veldspeler, maar concentreerde zich vooral op skiën. Racen. Om van die stokjes heen. Keihard naar beneden. Ze deed mee aan NK’s. Ze mist het nog weleens. De slalom. Dat geluid van die stokken als je ze raakt. Ze zat in de topsportklas van het OSG Willem Blaeu in Alkmaar. Als ze in Nederland was trainde ze regelmatig mee met de Telstar Academie van Willem Blaeu een samenwerking mee heeft. Ze trainde dan als keeper en kwam zelfs uit voor het vertegenwoordigd elftal van O15. En dat terwijl ze niet echt lid was van een club of wedstrijden speelde met een team.”(p.42)

Nummer: 19-030
Titel: Hard Gras 126
Ondertitel: Sarina en haar meiden
Auteur: Diversen (Suse van Kleef, Anna Enquist, Robert Vuijsje, Janneke van der Horst, Rosa van Gool, Frank Heinen, Henk Spaan, Melle Maré, Arthur van den Boogaard, Annemarie Postma, Stephanie Hoogenberk)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 128 (6648)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4744-3

Meer:
125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 69: Sportboeken

Auke Kok – Tussen godenzonen

Tags

Ajax, Auke Kok, boeken, boeken 2019, boekrecensie, gesigneerd, lezen, voetbal, voetbalboek

Auke Kok – Tussen godenzonen

Een voetbalclub een jaar volgen is niet bepaald een origineel idee. Velen gingen Kok voor. Gelukkig is de aanpak van Kok wel wat anders. Hij laat zich iets minder leiden door de waan van de dag, door de resultaten. Hij probeert dichterbij te komen, te voelen wat er speelt, in de hoofden van de Ajacieden te komen. En met Ajacieden bedoel ik niet alleen de spelers, maar ook degenen die echt bij de club horen.

Mooi voorbeeld is Derek Boerrigter. Al in het trainingskamp in De Lutte, voor Ajax het begin van het seizoen, is de tukker terug op oude grond. Maar hij zit niet lekker in zijn vel. Past hij wel bij Ajax? Of misschien andersom: past Ajax wel bij hem?

Ook Van Rhijn, Cilessen en Daley Blind worden door Kok goed geobserveerd. Het levert interessante stukken op.

Aan de andere kant is een relatief dik boek, bijna 300 bladzijden, over een enkel seizoen, is jaren later wel heel veel. Is dat seizoen waarover geschreven wordt zo belangrijk in de geschiedenis dat daardoor het boek ook relevant blijft? Dat weet je vooraf nooit, achteraf is het antwoord bijna altijd nee.

Op dit moment is het boek voor de fanatieke fan nog leuk, de doorsnee voetballiefhebber zal andere boeken vinden. Geeft niets, Kok is een goede schrijver en met de definitieve biografie van Cruijff in het vooruitschiet, zal hij zeker nog vaker in mijn boekenkast belanden.

Citaat: “Twee weken na zijn goede optreden in Dortmund, thuis tegen Real Madrid, is Blind zo ongeveer de enige veldspeler die het naar zijn zin heeft. Hij passt en schuift op en ondanks het enorme overwicht van Real lijkt hij het een leuk spel te vinden. In tegenstelling tot de meeste anderen, bij wie de knieën op slot lijken te zitten van angst voor de wereldster Christiano Ronaldo, durft Blind te improviseren.”(p.79/80)

Nummer: 19-028
Titel: Tussen godenzonen
Ondertitel: Een jaar lang Ajax
Auteur: Auke Kok
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 287 (6245)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-94-004-0309-3

Meer:
Balverliefd
Auke Kok
Wikipedia

Themaweek 69: Sportboeken

Hard Gras 125

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 125

Julien Althuisius heeft het dilemma dat ik goed ken. Wat doe je als je ergens in Verweggistan zit en toch graag die ene wedstrijd wil zien. Hij ziet Ajax van Real Madrid winnen op een laptop op Bali. Mooi, herkenbaar verhaal.

Marcel van Roosmalen gaat met Theo Janssen op boektour, maar begrijpt het onderwerp van zijn laatste boek nog steeds niet. Andersom heeft Janssen het boek niet gelezen, maar doet wel, op zijn eigen manier, moeite om het te verkopen. Grappig.

Erik Brouwer weet weer eens een goed verhaal te vinden (en op te schrijven) over een voetballer die ik ongetwijfeld wel eens voorbij heb zien komen via Match of the Day, maar die mijn geheugen allang ontglipt was. Dalian Atkinson is een verhaal waard.

Michel van Egmond schrijft over Willem, de 75e verjaardag van de legende kan haast niemand zijn ontgaan. Al ligt dat zeker niet aan de voetballer. Mooi sfeerbeeld.

Vijf goede gedichten, Hard Gras is weer langzaam uit zijn dip aan het kruipen.

Citaat: “Een Vitesse-fan bracht ons toen hamburgers, een liefhebber van mijn boeken had mijn geboortehuis – een flat – met een drone gefotografeerd en met rode pijlen op de foto aangegeven waar ik geslapen zou kunnen hebben. Er was een paaldanseres die lang bleef hangen en er waren mensen die wilden dat Theo hele verhalen in hun boeken schreef.” (p.37)

Nummer: 19-020
Titel: Hard Gras 125
Ondertitel: Ajax what the fuck
Auteur: Diversen (Julien Althuisius, Simon Kuper, Marcel van Roosmalen, Betrouwbare mannetjes, Sam Planting, Erik Brouwer, Michel van Egmond, Cian O’Mahony)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 128 (4198)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-474-36

Meer:
124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 69: Sportboeken

Hard Gras 124 – Ten Hag? Niks mis mee

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 124 – Ten Hag? Niks mis mee

Toen de Telegraaf nog dagelijks aan de stoelpoten zaagde, toen Derksen nog twee keer per week over een Twents boertje met een hese stem geintjes maakte, toen schreef Sam Planting zijn verhaal over Ten Hag. Hard Gras bedacht zich geen moment en maakte er het coververhaal van. Niks mis mee, dat hebben we de afgelopen maanden gezien. Niet alleen statistieken, maar gewoon een goed verhaal waarin keihard wordt aangetoond dat Ten Hag bij Ajax goed bezig is.

Het verhaal van Zeger van Heerwaarden over te jong scouten zou wat mij betreft verplichte literatuur moeten zijn op elke trainerscursus, maar zeker voor de KNVB. Plezier in de sport zou altijd voorop moeten staan, ik roep het al jaren.

Erik Brouwer doet weer grondig werk, ditmaal over het Deense fenomeen Preben Elkjaer Larsen. Prachtige voetballer, fascinerende persoonlijkheid, hoge pieken, diepe dalen, dankbaar onderwerp voor een boeiend verhaal.

Het verhaal over voetbal via een toetsenbord gaat langs me heen. Generatiekloof. Ik weet dat het bestaat. Ik weet dat velen er door geboeid worden. Ik weet dat er op YouTube hele wedstrijden te zien zijn die vanachter een scherm worden gespeeld. Maar begrijpen, nee. Ik ben niet wereldvreemd, ik heb genoeg spelletjes gespeeld, maar het serieus nemen? Willem Dieleman mag er over schrijven.

Citaat: “Niemand kijkt meer op zijn telefoon. Hij heeft de lach aan zijn kont hangen en zijn timing is perfect. Soms klinkt hij war schor. Preben rookte lange tijd zelfs tijdens de warming-up. Na het eindsignaal friste hij zijn sigaretten uit zijn zak. Soms pafte hij er twee of drie achter elkaar.” (p.47)

Nummer: 19-008
Titel: Hard Gras 124
Ondertitel: Ten Hag? Niks mis mee
Auteur: Diversen (Sam Planting, Zeger van Heerwaarden, Gerrit Janssens, Erik Brouwer, Nachoem M. Wijnberg, Tan Tunali, Willem Dieleman en Koen van Wichelen)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 119 (1572)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4742-9

Meer:
123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Menno Pot – De derby

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, derby, lezen, Menno Pot, voetbal, voetbalboek

Menno Pot – De derby

Een mooi gegeven in het voetbal. Twee teams uit dezelfde stad (streek, provincie) spelen tegen elkaar. De Derby. Supporters beschouwen het als de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Een verloren seizoen kan in een enkele wedstrijd worden goedgemaakt. Een kampioenschap kan zijn glans verliezen. De mooiste is River – Boca, de fanatiekste Celtic – Rangers, de meest gepassioneerde in Belgrado. Voor dit boek beschrijft Menno Pot de belangrijkste Nederlandse Derby’s. Zijn handtekening is een bijzondere, mijn exemplaar is daardoor uniek. De eerste krabbel die hij zette als vader. Niet lang daarvoor had ik zelf de eer, ik kon me goed voorstellen dat hij even geen tijd had voor merchandise. Dus stuurde ik hem een berichtje dat er geen enkele haast achter zat. Hij stuurde het boek toch nog vrij snel, al had ik gelijk. Pas negen jaar later las ik het. Onterecht, want ik ben best een fan van het werk van Menno. Vooral zijn columns en zijn eerste boek waardeer ik ten zeerste.

Ergens moet ik toch gevoeld hebben dat dit boek mij zou tegenvallen. Want ook al lees ik graag over randverschijnselen, die bij derby’s vaak de hoofdzaak lijken te zijn, toch vermoedde ik blijkbaar dat dat niet perse automatisch leidt tot een goed boek.

Lezende werd mijn vooroordeel bevestigd. Prachtige persoonlijke herinneringen en mooie boeiende observaties worden afgewisseld met droge stukjes deskresearch, over derby’s die meer aandacht hadden verdiend, maar waarvoor blijkbaar geen tijd, budget of zelfs motivatie was. Het boek kwam uit in het kader van de Nationale Voetbalbibliotheek. Voor mijn gevoel is het geschreven in opdracht. En dat is niet de beste uitgangsituatie, het boek moet af, er is een deadline, dan maar een avondje wikipedia en fanblogs afstruinen en ook de laatste verhalen zijn klaar.

Maar alleen die kritische noot doet het boek geen recht. Want Pot kan goed schrijven en heeft er een aantal erg mooie stukken in verwerkt. Zo is zijn eigen persoonlijke ervaring als aanvoerder van Joure A2 terecht het openingsverhaal. Niet alleen is het mooi, het is ook erg eerlijk, met zelfspot, maar ook met passie geschreven. Het geeft de betrokkenheid van de schrijver goed aan. De inleiding over derby’s elders, daarna de polderderby’s is te lang, maar noodzakelijk. Broodnodige duiding voor je verder leest. In mijn beleving hadden de hoofdstukken over NAC-Willem II en Vitesse-NEC uitgebreider gekund, misschien wel gemoeten. Leuk dat de Katwijkse derby een eigen hoofdstuk verdient, al had de Twentse derby, een wedstrijd met niet al te veel historie, zeker op moment van schrijven, wel kunnen sneuvelen, niet de moeite waard.

Al met al, leuk boekje, maar had meer ingezeten. Mijn voordeel van de twijfel gaat naar Menno, mijn blaam richting uitgever, maar misschien zie ik het wel helemaal verkeerd.

Citaat: “Het contrast met Cambuur is groot. Cambuur is de club van Leeuwarden, een stad met een scherpere rand dan niet-Friezen geneigd zijn te denken. De aanhang is ook een stadse aanhang: kritisch, sarcastisch soms, compleet met een gewelddadige harde kern. Van Friesland voelen sommige Leeuwarders, en zeker veel Cambuur-fanatici, zich cultureel gezien geen deel.” (p.99)

Nummer: 19-007
Titel: De derby
Auteur: Menno Pot
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 176 (1453)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-77740-32-3

Meer op gerbie.nl:
Vak 127
Wenen van geluk
Mijn Johan Cruijff

Meer Menno:
Menno Pot
Twitter
Wikipedia

David Endt – Ajax-zielen

Tags

Ajax, boeken, boeken 2019, boekrecensie, David Endt, lezen, voetbal, voetbalboek

David Endt – Ajax-zielen

32 mooie stukjes over Ajacieden, geschreven door de man die ze allemaal langs zag komen. Die jarenlang het geweten van de club was. Die op een vreemde manier buiten de deur werd gewerkt, maar dit niet bepalend liet zijn voor zijn clubliefde. De man die ooit naast me in de auto zat, die elke keer weer de tijd neemt om een boek te signeren, wat bij hem meer is dan alleen een krabbel zetten.

Netjes op alfabet, van Gert Bals tot Rob de Wit. Niet het aantal jaren of het aantal wedstrijden is bepalend of je een echte Ajax-ziel bent/hebt, maar het gevoel dat daarbij hoort. Het gevoel dat in het moderne voetbal steeds meer buitenboord wordt gezet. Het gevoel dat Endt heeft bij sommigen, minder bij anderen.

Zonder uitzonderingen weet hij de 32 Ajacieden mooi te portretteren, hij weet in mooie bewoordingen elk onderwerp goed te belichten, elk stukje is zo mooi dat ze zonder uitzondering zouden kunnen dienen als de basis voor hun obituary, tegen de tijd dat het zover is.

Endt heeft een jaloersmakend mooie pen en is daarnaast ook nog eens sympathieke voetballiefhebber met een romantische ziel, een zeldzaamheid tegenwoordig.

Hoogtepunten in deze bundeling: Jari Litmanen, Stanley Menzo, Bennie Muller, Simon Tahamata en Frank Rijkaard.

Citaat: “Dit is wat blijft: onuitwisbaar swingend stoer rijzen de Hulshoff-jaren op uit de Gouden Tijd. Een adelaar stijgt op, ogen zoeken en vinden het ideale raakpunt in de bal, het voorhoofd slaat en plaatst het leer naar waar hij wil. De aanvaller knievalt en hoofdbuigt. Voor de Koning der Strafschopgebieden.” (p.52)

Nummer: 19-005
Titel: Ajax-Zielen
Ondertitel: 32 lyrische portretten
Auteur: David Endt
Taal: Nederlands
Jaar: 2003
# Pagina’s: 136 (989)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-204-0717-1

Meer:
Gloria Victoria
Twitter
Wikipedia

Hard Gras 123 – Hij kan echt niet meer

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 123 – Hij kan echt niet meer

Sam Planting heeft de eer het titelverhaal te schrijven. Het gaat over Mourinho. Niet lang na het verschijnen van deze uitgave werd de Portugees ontslagen bij Manchester United. Over voorspellende gaven gesproken. Mocht u willen weten waarom, lees het verhaal zelf.

Malle Wimpie liep rond bij Telstar. Hij had downsyndroom. Bij mijn clubje had je Jan Dekker. Vele clubs kenden zo hun clubmongool, toen dat nog niet als scheldwoord werd gezien. Ze hoorden erbij en iedereen accepteerde dat. Erwin van de Pol schreef het mooi op. Een beeld van een tijdperk.

Frank Heinen dook in de geschiedenis van David Icke, ooit talentvol keeper, maar uiteindelijk zelfbenoemd goeroe. Boeiend verhaal, met geweldige voetnoten die het verhaal een extra cachet geven. Het verhaal is te lang voor zijn rubriek op zondagavond, maar ik zou het Heinen wel willen zien oplezen, met beelden van Icke erbij. Avondvullend entertainment.

Lezen over Socrates, de voetballer niet de filosoof, is altijd leuk. Voetballers met een verhaal, het kan aan mij liggen, maar volgens mij zijn er steeds minder. Of ik word te oud. Peter Speetjens dan ook, want om de Braziliaan te eren, moet je als Nederlander in 1982 ook gefascineerd voor de buis hebben gezeten, dat kan niet anders.

Van voetballer tot kunstenaar, het is niet velen gegeven. Raymond Cuijpers vertelt er, autobiografisch, over. Erg interessant.

We gaan weer vooruit, benieuwd naar nummer 124!

Citaat: “Plugboers ‘coaching game’ – zoals consequent voor zijn linkerspits bepalen wanneer hij diep moet gaan of juist naar de bal toe moet komen, zodat hij het op den duur zelf niet meer weet – dooft het initiatief van de bijna veertienjarige voetballer uit.” (p.64)

Nummer: 18-077
Titel: Hard Gras 123. Hij kan echt niet meer
Auteur: Diversen (Sam Planting, Stephanie Hoogenberk, Rob van Vuure, Erwin van de Pol, Cor de Jong, Carolina Trujillo, Zeger van Heerwaarden, Frank Heinen, Erik Jan Harmens, Peter Speetjens, Raymond Cuijpers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 135 (14890)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4316-2

Meer:
122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Joris van de Wier – Pot 6

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Joris van de Wier, lezen, reizen, voetbal, voetbalboek

Joris van de Wier – Pot 6

Hij schrijft zoals ik wil kijken. En dat is het grootste compliment dat ik kan geven. Hij gebruikt het voetbal als kapstok voor zijn reizen. Dit idee is natuurlijk geweldig, alle landen bezoeken die geacht worden laatste te worden in hun kwalificatiepoule. En dus maakt hij er een boek van, schrijft tussendoor flink wat verhalen voor Staantribune en eventuele andere media en is twee jaar later in negen landen geweest waar menigeen nog nooit was, laat staan dat je er voetbal gaat kijken.

Elk hoofdstuk kun je los van elkaar zien, je kunt het geheel bekijken, maar het mooist is om je te laten meesleuren in zijn verhalen. In de zijweggetjes, in de nutteloze feitjes, in de bijzondere personen die Joris altijd weet te ontmoeten. Lees over het voetbal, maar ook over het leven ter plekke.

Het leuke is ook dat Joris zijn voorkeuren niet onder stoelen of banken steekt. Je weet waar hij het naar zijn zin heeft en in welk land ze hem niet weer zullen zien. En ook zijn voorkeur voor de voetbalteams wordt duidelijk. Het boek had een stuk dikker kunnen zijn, daar ben ik van overtuigd, maar hij heeft flink geredigeerd, elk land krijgt zo een eigen stuk boek, dat moet genoeg zijn.

Eigenlijk ben ik gewoon weer jaloers. Mijn volgende boek moeten verhalen in zijn stijl zijn. Voetbal als kapstok, maar vooral de zaken er omheen, de dingen die het leven kleur geven. Alleen ik kan en wil er niet speciaal voor op reis. Maar ja, ik heb dan ook het geluk dat ik vaak op reis kan en mag. Hopelijk in de loop van 2019 af. Misschien ook wel niet.

Het volgende boek van Joris staat alweer op de plank, heb hem al gewaarschuwd. Hij kan wel blijven schrijven, maar tussendoor moet ik toch ook eens iets anders lezen. Voetbalstad Liverpool moet nog even wachten.

Citaat: “Ik schrik mij kapot als ‘Ace of Spades’ om halfvier ’s ochtends ineens keihard door de kamer schalt. Maar ik ben wel wakker. Ik heb het gevoel amper te hebben geslapen. Astana wacht, de stad waar ik al veel negatiefs over heb gehoord. Toch ben ik heel nieuwsgierig. (…) Het nadeel van vertrekken uit Almaty is dat ik afscheid moeten nemen van Karlygash. Ze heeft zelfs nog een ontbijtpakket voor mij gemaakt. Als ik geen vriendin zou hebben, was ik hier bij haar in Almaty gebleven.” (p.202)

Nummer: 18-072
Titel: Pot 6
Ondertitel: Op bezoek bij de voetbaldwergen van Europa
Auteur: Joris van de Wier
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 310 (13864)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-8237-585-5

Meer:
Doing the 116
Tilburgse Koerier
In de hekken
Stadsblad Utrecht
Glorious hearts
Terraces and Floodlights

Henk Spaan – Nouri de belofte

Tags

Ajax, biografie, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Henk Spaan, lezen, Nouri, voetbal, voetbalboek

Henk Spaan – Nouri de belofte

Het meest beladen boek dat ik las in 2018. Is dit het meesterwerk van Spaan? Elke voetballiefhebber kent natuurlijk het verhaal van het grote talent dat door sommigen een gouden toekomst werd voorspeld. Anderen wezen op het feit dat zijn doorbraak uitbleef, ondanks dat hij de jeugd al was ontgroeid. Maar niemand twijfelde aan het talent van de kleine Ajacied van Marokkaanse afkomst. Niemand kon iets negatiefs vinden over het straatvoetballertje dat al meer dan een decennium in de jeugd van Ajax velen plezier bezorgde. Spaan was al jaren degene die schreef over Appie, het talent in de jeugd.

Tot die fatale dag, 8 juli 2017. Een oefenwedstrijdje in Oostenrijk, meer was het niet. Het werd veel meer, het werd het einde van de voetbalcarrière van een speler die iedereen graag in het eerste van Ajax had willen zien schitteren.

Spaan wist al dat er een boek in Nouri zat. Bekeek hem al jaren met bovengemiddelde belangstelling. Een tijdje na die rampzalige middag besloot hij dat die biografie er maar moest komen. Hij ging in gesprek met velen, hij begon te schrijven en besloot zijn eigen jeugd als leidraad te nemen, beiden groeiden op in dezelfde buurt, al zat er een halve eeuw tussen.

Je krijgt een goed beeld van de voetballer Nouri, nog beter van de mens Nouri. Of Appie, zoals hij voor bijna iedereen heette. Zijn familie, zijn vrienden op school en bij Ajax, trainers, iedereen die een rol speelde krijgt een kans. Het viel Spaan zelf al op, niemand kon wat negatiefs bedenken. Hij was geen ster op school, maar hij speelde wel een positieve rol, hij was een voorbeeld voor velen. Erg sociaal, men deed niet snel vergeefs een beroep op hem.

Het boek wordt daardoor een mooi eerbetoon, wat niemand eigenlijk wil lezen. Over vijftien jaar had ik over Appie willen lezen. Nadat hij meerdere kampioen was geweest met Ajax, had geschitterd met Oranje, met een grote Zuid-Europese club de Champions League had gewonnen. Een middenveld met Frenkie en Appie, dat was pas een waardig duo als opvolgers van Xavi en Iniesta. Het heeft niet mogen zijn. Appie ligt te vegeteren, zal nooit meer voetballen. Nog krijg ik tranen in mijn ogen als ik filmpjes van hem bekijk. Nooit sprak ik hem, ik zag hem zelfs nooit live voetballen. Maar ook ik, op meer dan honderd kilometer afstand, zag geregeld beelden voorbijkomen. Van de jeugdspeler, van de beste speler van de Eerste Divisie, van het grappige jonge mannetje dat filmpjes maakte voor de club. Soms zou je de tijd willen terugdraaien.

Spaan schreef een boek dat niet geschreven had moeten worden. Kan hij ook niets aan doen. Het doet pijn.

Citaat: “Ik ben van kleins af aan gewend dat Appie altijd de beste is, de beste speler van het toernooi, elke wedstrijd weer de aandacht. Dat is wat ik gewend ben. Dus ik kan mezelf niet met hem vergelijken. Ik denk: wat hij doet is waar het om gaat. Wat Appie deed vond ik uiteindelijk mooier. Ik was het allerbeste gewend. Jongens dromen ervan om bij Almere City te spelen, terwijl het helemaal niks is. Al speelde ik bij een andere profclub, dan vond ik het nog niet. Omdat ik Ajax gewend was. (…) Hoe kan je jaloers zijn op je eigen broertje? Ik was alleen maar blij en trots op hem.” (p.68)

Nummer: 18-073
Titel: Nouri
Ondertitel: De belofte
Auteur: Henk Spaan
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 232 (14096)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4583-8

Meer Nouri door Spaan:
Volkskrant
Trouw
Biografieportaal
NRC
AT5

Meer Spaan op Gerbie.nl:
Maldini heeft een zus
Mijn vrouw is weg
Alle dagen voetbal

Nouri op YouTube:
Assists, skills, goals
Appie loopt stage
Het debuut van Nouri
De schijntrap

August Willemsen – De goddelijke kanarie

Tags

August Willemsen, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Brazilië, lezen, voetbal, voetbalboek

August Willemsen – De goddelijke kanarie

De Nederlandse Sportbibliotheek, wat een geweldige uitvinding. Niet de voor de hand liggende onderwerpen, maar wel allemaal boeiende en leesbare boeken. Erg leuk is ook de lijst achterin, met daarin o.a. de nog te verschijnen titels. En dan titels tegenkomen die decennia later nog steeds niet zijn verschenen.

August Willemsen is de juiste persoon voor een boek over Brazilië. Al jaren vertaler van Portugese en Braziliaanse literatuur. En in Brazilië is voetbal meer dan een simpel spelletje, een boek daarover is natuurlijk goed samen te stellen.

Willemsen doet een poging om de geschiedenis in een enkel boek te proppen. Dat is best moeilijk, het ligt natuurlijk aan hoe je het aanpakt, maar dat er genoeg verhalen en anekdotes zijn voor een dozijn boeken, staat ook boven elke twijfel. De eerste drie delen lijken soms dan ook iets te veel op een opsomming. Deel 1 over de clubs, deel 2 de spelers en deel 3 de kanaries, allemaal logisch. Het tweede deel is natuurlijk het meest interessant. Want zonder die schitterende spelers, zijn de clubs en het nationale team ook nutteloos. Van Friedenreich tot Garrincha, er zijn veel goede spelers waar daarnaast nog eens de meest fantasierijke verhalen over verteld worden. Vele verhalen kent de doorsnee voetballiefhebber allang, maar ze nog eens te lezen is niet erg, in combinatie met wat andere verhalen zijn ze minstens zo goed.

Het wordt literair in het vierde deel van het boek. De antropoloog komt naar boven. Waarom is een Braziliaan anders in zijn beleving dan een Duitser of Italiaan? Waarom zit het in de taal, dieper dan het ooit kan komen? Een mooie en goede uitleg, met poëzie van Andrade. Alleen al voor dit deel zou je het boek zelf moeten lezen.

Er schijnt een nieuwe, bijgewerkte versie van dit boek te zijn verschenen, net voor het overlijden van Willemsen. Geen idee wat er veranderd is, maar aangezien deze versie bijna niet meer te vinden is, is de nieuwe editie misschien wel een noodoplossing.

Mooi naslagwerk, fijn leesvoer, goede verhalen, prachtig boek.

Citaat: “Wat zo verrassend werkte in Garrincha was paradoxaal genoeg, het feit dat hij altijd hetzelfde deed. Pele herhaalde zich niet. Pele aan de bal: wat zou hij gaan doen? Welk been zou hij gebruiken, het linker of het rechter? Iedereen maakte zich op om het nog ongeziene te gaan zien. Garrincha aan de bal: op welk moment zou hij gaan doen wat hij altijd deed? Altijd met rechts? Iedereen maakte zich op om te gaan lachen. Pele was beredenering; Garrincha was instinct. Pele was genie; Garrincha was magie. Pele wist wat hij ging doen; Garrincha wist wat hij ging doen (iedereen wist het) – maar niet wanneer.” (p.127/128)

Nummer: 18-064
Titel: De Goddelijke Kanarie
Auteur: August Willemsen
Taal: Nederlands
Jaar: 1994
# Pagina’s: 264 (12210)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-430-X

Meer:
De Nederlandse Sportbibliotheek
August Willemsen
Goodreads
Hebban

Meer Sportbibliotheek:
Tim Overdiek – Rik Smits, de Dunking Dutchman
Gijs Zandbergen & Jan Brouwer – Zeven meiden om verliefd op te worden
Paul Arnoldussen – Amsterdam 1928
David Endt – Gloria Victoria
Chris Willemsen – De moord op Maradona
Chris Willemsen – De moeder aller nederlagen
Ko van Geemert – Hi ha hondelul
Marcelle van Hoof – De lieverdjes

Pieter Zwart – De val van Oranje

Tags

boeken, boeken 2018, lezen, Nederlands elftal, Oranje, Pieter Zwart, voetbal, voetbalboek

Pieter Zwart – De val van Oranje

Al eerder schreef ik op mijn blog over Pieter Zwart. Ik noemde hem een talent. Dat was geen gewaagde uitspraak, dat zagen vele kenners, zelfs Johan Cruijff begreep dat. En dat is wel bijzonder, want toen Pieter meespeelde met de Blogbroeders tegen de Royal Dutch Press werd hij door kenners gekwalificeerd als compleet talentloos. Kortom, je hoeft geen topvoetballer te zijn geweest om toch kijk op het spelletje te kunnen hebben. En dat is precies wat Zwart al tijden bepleit, ook in dit boek. Doorbreek het topvoetballerskartel. Niet elke topvoetballer is automatisch een goede trainer. Gullit is het beste voorbeeld. Maar Mourinho, Klopp, Nagelsmann en meerdere anderen laten zien dat je toch best ver kunt komen, zonder zelf op het allerhoogste niveau te hebben gespeeld.

En dat is precies waar het in Nederland mis is gegaan. Terwijl in vele landen, maar zeker bij onze oosterburen, het voetbal zich verder ontwikkelde, bleef Nederland achter, steeds verder achter. Zwart laat in dit boek zien waar het allemaal is misgegaan. Dat mag arrogant klinken voor een jochie van net voorbij de twintig, er staan meer goede analyses in dan vele zogenaamde analisten ooit zullen maken. En die hebben er hun beroep van gemaakt.

Pieter heeft al die ex-profs allang ingehaald en is bij VI al een van de beleidsmakers geworden. En dat op een leeftijd dat ik acht columns per jaar voor het clubblad schreef. Diep respect voor Pieter, mooi boek, duidelijk geschreven, voor elke voetballiefhebber een must. En dat het met het Nederlands elftal ondertussen een stuk beter gaat? Scorebordjournalistiek. Want we missen geen drie toernooien op rij voor niets, maar dat wil niet zeggen dat we er ineens niets meer van konden. Tegelijkertijd is het behalen van de finales van de Nations League geen teken dat er niets aan de hand was, dat het dip achter de rug is. Lees zelf maar.

Citaat: “Op een zomeravond in 2011 schoof Rasmus Ankersen, een Deense voetbalbestuurder, schrijver en spreker, aan bij een diner met drie werknemers van Nokia. De medewerkers waren erbij toen het Finse bedrijf de mobiele wereld veroverde. Het eerste gsm-gesprek ooit werd gevoerd met Nokia-technologie en de Finnen groeiden uit tot de wereldwijde marktleider. Maar toen Ankersen aan deze Nokia-medewerkers vroeg welke telefoon ze zelf in hun broekzak hadden zitten, haalden ze iPhones tevoorschijn.” (p.59)

Nummer: 18-069
Titel: De val van Oranje
Ondertitel: en hoe we weer kunnen herrijzen
Auteur: Pieter Zwart
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 243 (13366)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-94-924786-1-0

Meer:
Trouw
Volkskrant
De leesclub van alles
Pieter Zwart is een talent
Twitter

Hard Gras 122 – Wesley Sneijder Grand cru

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek, Wesley Sneijder

Hard Gras 122 – Wesley Sneijder Grand cru

Na het slechtste (121) van alle nummers, was het dit nummer eenvoudig beter terug te keren. Dat lukt natuurlijk. Stephanie Hoogenberk mag beginnen met haar verhaal over Wesley Sneijder. Dat ze op Ibiza in het restaurant van Wes en Yolanthe zit, terwijl de voetballer zijn laatste interland speelt, is bijzaak. Er is zoveel in het leven van de twee dat juist voetbal een bijzaak lijkt te worden.

De bijna verplichte voorpublicatie is van Spaan zelf, zijn boek over Nouri krijgt wat extra publiciteit, al denk ik dat het niet per se noodzakelijk is. En lezen zonder tranen in de ogen is lastig.

Over Tull Harder had ik al gelezen, dankzij Harry Walstra (We proberen weer gewoon te doen), Frank Heinen doet het hier nog eens over. Blijft interessant, maar de eer moet gedeeltelijk naar Harry gaan. Ook Erik Brouwer schrijft over bijna vergeten Duitse voetballers, maar het ziet er meer uit als therapie. Hij blijkt naar Duitsland te zijn verhuisd, het inlezen in zijn nieuwe omgeving doet hij middels een verhaal in Hard Gras. Ook een optie.

Daarnaast nog een paar aardige verhalen, maar ook dit exemplaar is geen hoogvlieger in de serie. Zit na 24 jaar de sleet er op? Is het een tijdelijk vorm dip? Of zijn alle goede voetbalverhalen al verteld en beschreven?

Citaat: “Het was niet altijd eenvoudig, maar ik heb de zaak-Ozil gevolgd. Een Amerikaans-Duitse literatuurwetenschapper roemde zijn passes, die ‘eerder uit het niets lijken te komen dan uit de epische diepte van de ruimte’. Collega-intellectuelen wisten natuurlijk meteen dat dit een verwijzing was naar een legendarisch geworden typering van de hoed dragende literatuurtheoreticus en Heinrich Heine-kenner Karl-Heinz Bohrer. Die zag de grote Gunter Netzer in 1972 op Wembley uitblinken tegen Engeland en schreef: ‘Netzer kwam uit de diepte van de ruimte’.” (p.81)

Nummer: 18-061
Titel: Hard Gras 122
Ondertitel: Wesley Sneijder Grand cru
Auteur: Diversen (Stephanie Hoogenberk, Henk Spaan, Arthur van den Boogaard, Frank Heinen, Roman Helinski, Erik Brouwer, Carla Boogaards, Maarten Spanjer, Erik Jan Harmens en Gerrit Janssens)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 119 (11647)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4315-5

Meer:
121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1