Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Duitsland, Friedrich Christian Delius, lezen, voetbal, voetbalboek, WK 1954

Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde

Een dunnetje, ik had niet zo’n zin in een dikke Duitse pil. En omdat Arthur van den Boogaard deze had aanbevolen in Hard Gras, een paar afleveringen geleden, heb ik Delius opgezocht afgelopen december, tijdens mijn jaarlijkse bezoekje aan de boekhandels van Munster.

Het lijkt een voetbalboek, het gaat tenslotte om de dag dat Duitsland wereldkampioen werd in 1954. Een belangrijk moment in de geschiedenis. Een dag die veel meer was dan een voetbaltitel die behaald werd. Negen jaar na het verlies van de Tweede Wereldoorlog kwam in West-Duitsland het besef dat het niet minderwaardig was, dat ze weer werden geaccepteerd, dat ze geen losers waren.

Delius beschrijft deze dag prachtig. Het zou autobiografisch kunnen zijn, waarschijnlijk is dat grotendeels ook zo, maar het maakt voor het verhaal niets uit. Hij is elf. De leeftijd waarop voetbal extreem belangrijk is. Hij leeft dus toe naar de finale. Het boek beschrijft zijn dag. Daarom is het ook geen voetbalboek, maar speelt voetbal wel een belangrijke rol. Die dag duurt hem veel te lang, erg begrijpelijk. Hij heeft allerlei verplichtingen, terwijl hij maar een ding wil: naar het radioverslag luisteren.

Ook dat zal voor de jeugd tegenwoordig een openbaring zijn, mochten ze dit boek ooit lezen. Televisie bestaat pas een ruime halve eeuw, de radio was vroeger een belangrijke informatiebron. Alles stond in het teken van de finale, het moment waarop hij naar de radio mag luisteren.

Delius beschrijft prachtig het gevoelsleven van het jongetje. Het jochie dat niet kan wachten tot het begint. De domineeszoon die Fritz Walter adoreert, niet God. Delius geeft een prachtig tijdsbeeld van zijn jeugd in Hessen, van het naoorlogse Duitsland, van de grens die ineens dwars door zijn land liep en er voordien nooit was, van een land dat zijn wonden nog aan het likken is. Erg leuk verhaal.

Citaat: “Ich fuhlte mich in diesem Chor geborgen, hielt den Kopf gesenkt, war lieb oder wollte lieb sein, und als mir bei die Kraft und die Herrlichkeit Fritz Walter und die deutschen Fussballer einfielen, schickte ich eine schnelle Bitte um den Sieg zum Himmel, Amen.” (p.54)

Nummer: 18-005
Titel: Der Sonttag, an dem ich Weltmeister wurde
Auteur: Friedrich Christian Delius
Taal: Duits
Jaar: 1994
# Pagina’s: 128 (1697)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-3-499-26685-0

Meer:
Hard Gras 112
Wikipedia
Lezen voor de lijst
Volkskrant
FC Delius (Biografie)
Sonntag

Advertenties

Hard Gras 117 – Vrouwennummer

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek, vrouwen

Hard Gras 117 – Vrouwennummer

Natuurlijk is voetbal een mannenbolwerk. Maar nu het afgelopen decennium steeds meer meisjes en vrouwen gingen voetballen, komen er ook steeds meer vrouwen terecht in andere functies. Zaakwaarnemers, journalist, grensrechter, scheidsrechter, management. En natuurlijk schrijven ook steeds meer vrouwen over voetbal. Voor Hard Gras was het blijkbaar tijd voor een specifiek vrouwennummer.

Nu denk ik dat het een leuk gebaar is, maar in Hard Gras stonden al veel vaker verhalen door vrouwen. Niet voor niets ontdekte ik Janneke van der Horst, Annemarie Postma (die schittert door afwezigheid in deze uitgave) en Carolina Trujillo via HG. Op dit blog kon je al veel complimenten lezen aan het adres van deze schrijvende vrouwen.

Maar goed, een compleet themanummer dus. Tijd om nieuwe namen te ontdekken. Ik moet eerlijk zeggen dat het me niet allemaal meeviel. Je hoeft als vrouw niet per se over vrouwenvoetbal te schrijven. Je verhaal moet iets toevoegen, meer dan het feit dat. Het openingsverhaal doet dat. Priya Ramesh laat meteen zien wat ik bedoel. Prachtig beschreven ervaringen in de Sunday League door de jongste schrijver van dit nummer. Ze schreef dan ook al vanaf haar 17e voor de Guardian, zal geen toeval zijn.

Ander hoogtepunt is het portret van een collega-schrijver door Stephanie Hoogenberk. Zij heeft perfect begrepen hoe voetbal op laag niveau, waarop het merendeel van Nederland elk weekend voetbalt, in elkaar steekt. Het lukt haar daar een mooi ironisch verhaal van te maken, zonder dat het er te dik bovenop ligt.

Carolina Trujillo gebruikt haar verhaal om afscheid te nemen van de Nederlandstalige fictie. Of dat an sich ook fictie is, is nog af te wachten. Zou in ieder geval doodzonde zijn. Haar verhalen in Hard Gras las ik al jaren met erg veel plezier.

Leuk experiment HG, maar vanaf nu gewoon de dames regelmatig vragen voor de reguliere nummers. Er is genoeg talent.

Citaat: “Hij zegt dat hij het tot zijn zeventigste wil blijven doen. Vorig jaar hadden ze een begrafenis van een van de jongens van de veteranen, dat krijg je dan ook. Maar dat is toch ook hoe Jan het voor zich ziet. En dat zijn zoon dan veertig is en bij Heren 1 voetbalt. Dat zou wel mooi zijn.” (p.63)

Nummer: 17-062
Titel: Hard Gras 117. Vrouwennummer
Auteur: Diversen (Priya Ramesh, Emma Curvers, Janneke van der Horst, Anna Enquist, Nathalie Huigsloot, Stephanie Hoogenberk, Rosa van Gool, Eva Maria Staal, Esther Gerritsen, Melle Mare en Carolina Trujillo)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 127 (14859)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3884-7

Meer:
116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Hard Gras 116

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 116

Zonder twijfel een van de mooiste voorkanten in de geschiedenis van het blad. De Sgt. Pepper’s remake ziet er uit als een remake van wie is wie in de voetbal. Of van een geweldige rodedraadvraag in een voetbalquiz.

David Winner krijgt het openingsverhaal. Terecht. De rechtstreekse correlatie tussen de Brexit en de staat van het voetbal op het eiland wordt duidelijk verklaard. Boeiend. Rob Waumans schrijft een lange column over een prachtig idee. Een Whatsapp-groep van een niet-bestaand voetbalelftal. Het idee is genoeg, de rest schrijft zich vanzelf.

De voorkant komt voort uit het verhaal van Martin van Neck over Albert Stubbins, de enige voetballer tussen de tientallen celebrities die de originele hoes van het Beatles album hebben gehaald. Was het toeval of was een van de Beatles echt fan van de voetballer?

Luke ‘Sonny’ Pike mocht ooit meetrainen bij Ajax. De wereld zag er nog iets anders uit. Voor een Engels jochie was dat een hele eer. Tegenwoordig is hij taxichauffeur. Ergens ging het mis. Ik ben jaloers op Erik Brouwer, hij mag altijd de mooiste verhalen schrijven. Of is dat juist zijn talent?

Filip Joos over Totti, altijd goed, Arthur van den Boogaard met en over Tim Parks, een uitgebreide lezerspost. Ook deel 116 was weer de moeite.

Citaat: “Totti en Roma waren voor mekaar gemaakt. Een ploeg die weinig prijzen wint, waar de tifosi zich niet warmen aan iets aards als trofeeën, maar zich verlustigen in een hakje, een steekpass, een atoomschot, in het begrip vista dat Totti zijn hele carrière lang naar een nieuwe dimensie tilde.” (p.71)

Nummer: 17-057
Titel: Hard Gras 116
Auteur: Diversen (David Winner, Rob Waumans, Martin van Neck, Erik Brouwer, Zeger van Heerwaarden, Filip Joos, Roman Helinski, Arthur van den Boogaard, Frank Ritmeester, Peter de Waard)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 143 (13422)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3883-0

Meer:
112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 50: Sportseries

Hard Gras 115 – Jan Luitzen en Wim Zonneveld – Kicksen en wickets

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, cricket, geschiedenis, Hard Gras, Jan Luitzen, lezen, voetbal, voetbalboek, Wim Zonneveld

Hard Gras 115 – Jan Luitzen en Wim Zonneveld – Kicksen en wickets

Het boek dat ze in Haarlem vreesden. Een goede en grondige studie naar het eerste georganiseerde voetbal in Nederland. Veelal een verhaal over de gegoede burgerij, jongelui die clubjes oprichten om te sporten. Een boek over cricket, rugby, kostscholen en studenten.

Het is ook geen leesboek. 309 voetnoten, dit is een naslagwerk. Het is ook met aan zekerheid grenzende waarschijnlijk de ontmaskering van de oprichtingsdatum van HFC. Buiten Pim Mulier zelf is er eigenlijk geen bron die bevestigt dat de club daadwerkelijk in 1879 is opgericht. Een halve eeuw verder, bij een jubileumfeest is het pas algemene kennis geworden, het bewijs is te dubieus.

Ondanks dat niet iedereen even blij met de boodschap zal zijn, is het boek wel een pareltje. De verhalen over de cricketclubs en verschillende vormen van ‘football’ is geweldig om er geregeld even bij te pakken. Een mooi bron voor quizvragen.

Blij dat de heren van Hard Gras de schrijvers de kans gaven om dit voor een flink publiek te presenteren. De themanummers van Hard Gras blijven een jaarlijks hoogtepunt.

Citaat: “De captain van Amsterdam, de heer Bicker, en de captain van Haarlem, de heer Mulier, waren door ongesteldheid verhinderd aan den wedstrijd deel te nemen, en traden toen als umpires der beide clubs op; zij wisten zich op zeer verdienstelijke wijze van hunne eerder moeielijke dan aangename taak te kwijten.” (p.114)

Nummer: 17-054
Titel: Hard Gras 115 – Kicksen en wickets
Auteur: Jan Luitzen en Wim Zonneveld
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 151 (12920)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3882-3

Meer:
112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Half 3 – Nummer 8

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Half 3, lezen, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Half 3 – Nummer 8

Het volgende deel in de inmiddels ter ziele gegane hobbyserie van Ruud Doevendans begint met een verhaal over de wedstrijd van de eeuw, Italië tegen West-Duitsland op het WK 1970 te Mexico. Mooi.

Piet den Boer is een bijna vergeten prof, maar won toch mooi een Europacup in Mechelen. Ook bijna vergeten is het minivoetbal van de NCRV. Doevendans reconstrueert. Had van mij wel langer gemogen, mooi artikel.

Tegenwoordig lijkt Europees voetbal het summum in een loopbaan, dan pas tel je als voetballer mee. Dat was veertig jaar geleden niet zo. Ad Brouwers scoorde in de bekerfinale voor NAC, maar speelde liever gewoon in het weekend. Vrije dagen regelen om in Oost-Duitsland te mogen voetballen was niet zo eenvoudig. Typerende uitspraak: ‘Had ik moeten kiezen tussen voetbal en onderwijs, dan had ik zeker voor het onderwijs gekozen.’

De statistische vergelijking wordt deze keer gemaakt tussen Franz Beckenbauer en Daniel Passarella. Ik blijf het een schijnzekerheid vinden om bepaalde acties tot twee cijfers achter de komma te beoordelen. Eigenlijk vindt Doevendans dat zelf ook. Hij vindt de Duitser een betere voetballer, maar de statistieken lijken eigenlijk in het voordeel van de Argentijn.

Tenslotte wordt de mythe van het gouden binnentrio doorgeprikt. Lenstra, Wilkes en Rijvers waren op Nederlands niveau zonder twijfel geweldige spelers, maar in Oranje speelden ze ten eerste nauwelijks samen, maar vooral lieten ze dan niet zien dat ze wereldtop waren.

Citaat: “Niet alleen werd het duel tegen de beenharde Zuid-Amerikanen (die West-Duitsland) met veel geschop en het nodige geluk op 1-1 hadden gehouden) een hoogtepunt voor Denemarken, maar ook in de carrière van Preben Elkjaer. De kettingroker en lolbroek van de ploeg was op deze avond niet te stoppen. Elkjaer had zijn werkgever Hellas Verona aan de eerste – en tot dusverre enige – scudetto in de clubhistorie geholpen en werd een van de grote sterren in de met topvoetballers bepakte Serie A.” (p.47/48)

Nummer: 17-061
Titel: Half 3. Nummer 8
Auteur: Ruud Doevendans e.a.
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 104 (14732)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-79067-08-4

Meer Half 3:
Nummer 7
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1

Meer Doevendans:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans

Themaweek 50: Sportseries

Hard Gras 114 – Speciaal Spanje nummer

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Spanje, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 114 – Speciaal Spanje nummer

Spanje is een mooi land. Daarbij zijn ze het beste voetballand in het afgelopen decennium. Een special van HG dus. Wel grappig dus dat het eerste verhaal gaat over een Braziliaan (Roberto Carlos), het tweede over een Argentijn (Sampaoli), waarna Sierd de Vos wordt geportretteerd door Marcel van Roosmalen.

Dan zijn het twee buitenlanders die in Spanje wonen die een prachtig verhaal schrijven. Zowel Edwin Winkels als Jimmy Burns maken hun reputatie waar. Van den Boogaard zorgde voor een nieuw boek op mijn verlanglijst. De biografie van Pep, die volgens de schrijver geen biografie is. Leo Verheul mag op zijn eigen wijze schrijven over de voorzitter van Real Madrid, zijn stijl past goed bij het onderwerp. Carolina Trujillo mag haar tweetaligheid benutten om een verrassend verhaal te schrijven, in dit geval over de vertaling van het woord voetbal naar het Spaans. Geen spoiler hier. Wel erg goed.

Citaat: “Emilio legde uit hoe bijzonder het was want zijn voorzitter had een gruwelijke hekel aan de pers. Maar omdat El Buitre had gezegd dat ik uit Nederland kwam, was hij gezwicht. ‘De voorzitter is uit hetzelfde bouwjaar als Johan Cruijff.”, vertelde Emilio. ‘en hij is een enorme fan van hem, een man die in zijn eentje de voetbalwereld had veranderd, zoals hij de bouwwereld een ander aanzicht gaf.” (p.113)

Nummer: 17-034
Titel: Hard Gras 114
Auteur: Diversen (Thomas Heerma van Voss, Marcela Mora y Aurajo, Marcel van Roosmalen, Edwin Winkels, Jimmy Burns, Sam Planting, Arthur van den Boogaard, Luis Martin, Leo Verheul en Carolina Trujillo)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 127 (8341)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3881-6

Meer:
110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 50: Sportseries

Hard Gras 113

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hans van der Meer, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 113

De vergelijking blijft. Cruijff kreeg na zijn overlijden een zee van zendtijd, honderden vrienden die hem allemaal erg goed kenden, werden aan het woord gelaten. Boeken waren al klaar, alleen het laatste hoofdstuk moest nog worden aangepast. Keizer krijgt een aantal extra bladzijden in Hard Gras, een mooi verhaal. Zelfs na zijn dood staat hij nog in de schaduw van zijn ploegmaat.

Vooral de prachtige foto’s bij de, op zichzelf al boeiende herinnering van AJ Heerma van Voss, trekken de aandacht. Toch mooi als je kunt zeggen dat je tegen Keizer hebt gespeeld. Zelf kwam ik niet verder dan een erg korte, woordeloze, ontmoeting. Maar daar was ik al trots op.

Erik Brouwer verhaalt over twee legendes die in de MLS hun laatste wedstrijden hebben gespeeld. Kaka en Pirlo, toppers in hun nadagen, mooi om over te lezen. Mark van den Heuvel sprak met John van ’t Schip over het verlies van zijn vader, maar ook van zijn voetbalvader. Prachtig verhaal, boeiend om zijn visie te zien. Een paar maanden later begon hij bij PEC en bij die club presteert hij sindsdien boven verwachting goed.

Fotograaf Hans van der Meer is echt een held (zie de blogserie op dit blog), maar blijkt ook leuk te kunnen schrijven. Een van zijn helden, Jacques Tati schijnt een film te hebben gemaakt over Bastia – PSV. Op zoek dus! Voor filmliefhebbers is diens naam natuurlijk bekend, zo niet, dan zijn vriend Bert Haanstra wel. Erg interessant om over te lezen.

Citaat: “Ik ben ervan overtuigd dat Pep weleens denkt, als hij op kantoor zit: hoe zou Johan dit hebben aangepakt? Zijn invloed is constant aanwezig, ook na z’n dood. Misschien nog wel meer na zijn dood. Het vlammetje wordt voortdurend aangewakkerd. Roberto Martinez, de huidige bondscoach van Belgie, is ook een mooi voorbeeld van een trainer die de filosofie van Cruijff verder uitdraagt en ontwikkelt. Zelfs in Duitsland zie je nu trainers die denken vanuit balbezit. Dat stamt af van Johan.” (p.56/57)

Nummer: 17-022
Titel: Hard Gras 113
Auteur: Diversen (A.J. Heerma van Voss, Carolina Trujillo, Pieter van Os, Erik Brouwer, Mark van den Heuvel, Igor Wijnker, Arthur van den Boogaard, Rob Willemse, Sam Planting, Hans van der Meer)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 127 (4845)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3880-9

Meer:
112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 50: Sportseries

Zlatan Ibrahimovic – Ik, Zlatan

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, voetbal, voetbalboek, Zlatan Ibrahimovic

Zlatan Ibrahimovic – Ik, Zlatan

Planken vol met voetbalboeken heb ik. Maar het minst boeiend vind ik de biografieën van voetballers. Michel van Egmond verdient er een goede boterham mee, nog mooier: hij kreeg volksstammen aan het lezen die sinds de boekenlijst geen boek meer hadden aangeraakt. Maar wat is er boeiend aan een doorsnee carrière van een topsporter? Ik vond Litmanen een geweldige voetballer. Een sympathiek mens ook nog eens. Maar zijn biografie hoef ik niet te lezen. Petersson idem. Laat staan van voetballers die ik niet eens sympathiek vind of bijzonder als voetballer. Waarom zou ik het levensverhaal willen lezen van een omhooggevallen Britse voetballer die op zijn 24e een journalist inhuurt om zijn verhaal te noteren?

Toch ben ik gezwicht voor Zlatan. De Vakantiebiebapp had ‘m deze zomer. Dus staande buiten souvenirwinkeltjes en kledingzaken tijdens de zomervakantie las ik schermpje voor schermpje op mijn telefoon. En op die manier kun je tussendoor een heel boek lezen tijdens drie weken vakantie.

Nu is Zlatan wel een boeiend figuur. Kleurrijk. Niet bang voor een controverse. Daarbij heeft hij niet zomaar een journalist, maar David Lagercrantz ingehuurd om alles op te schrijven. Dat helpt zeker als je dan toch een genre leest dat niet je eigen is.

Al meteen in het eerste hoofdstuk, er was blijkbaar een flinke binnenkomer nodig, krijgt Guardiola een sneer. En dat is nog een understatement, hij probeert de trainer die het niet in hem zag zitten finaal af te branden. Nu is zelfkritiek nooit een eigenschap geweest die bij Zlatan paste, maar dit ruikt toch wel naar een afrekening en/of een knipoog op weg naar verkoopcijfers.

Toch lees ik verder, vind ik het best boeiend hoe dat straatschoffie stap voor stap groeit naar een wereldspits. Vaak dacht men dat hij de volgende stap niet kon maken, maar uiteindelijk lukte het hem elke keer weer. Kampioen worden in meerdere landen, bij verschillende clubs, onder verschillende omstandigheden, er zijn er weinig die het hem nadoen.

Ook Cruijff (‘die altijd iets te mekkeren had en die toen al een mening had over mijn techniek’) krijgt ervanlangs. Vele anderen passen niet in het leven van de zelfbenoemde wereldster. Per transfer, per club lijkt zijn ego te groeien.

Al met al het boek dat je verwacht, als je Zlatan weleens een helft hebt zien voetballen en twee minuten hebt horen praten. Dat is niet per se slecht, maar ook weinig verrassend.

Citaat: “..en als ik scheel zie van woede moet je niet met een potje aankomen om me in te laten pissen. Dan moet je me in alle rust dingen kapot laten slaan. Ik kookte van woede en was alleen maar blij dat de kranten het de volgende dag niet op me gemunt hadden en me geen onvoldoende gaven. Dar verdiende ik. Ik balde mijn vuisten. Maar in de volgende wedstrijd ging het niet beter en in de daaropvolgende ook niet..” (p.1575/1701)

Nummer: 17-047
Titel: Ik, Zlatan (Jag är Zlatan)
Auteur: Zlatan Ibrahimovic (David Lagercrantz)
Taal: Nederlands (Zweeds)
Jaar: 2012
# Pagina’s: 333 (11315)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-2632-633-2

Meer:
Hard Gras 82 – Zlatan is gek
Hard Gras 110 – Being Zlatan
Voetbalboeken
Punt naar voren
De leesclub van alles

Meer voetbalbiografieën:
Simon Kistemaker
Rene van der Gijp
Johan Cruijff
Frits Korbach
Andy van der Meijde
Michel Boerebach
Steve Mokone
Diego Maradona
Kuif den Dolder
Thomas Skuhravy
Toni Schumacher

Themaweek 48: E-boeken

Gijs Lauret – Het vijftiende

Tags

blogbroeders, boeken, boeken 2017, boekrecensie, Gijs Lauret, lezen, voetbal, voetbalboek

Gijs Lauret – Het vijftiende

De samenwerking met andere bloggers die we zelf Blogbroeders (voorliefde voor voetbal, maar dan vooral randzaken) noemen, heeft me al flink wat geld gekost. Want bloggers zijn schrijvers die naast hun digitale gedachtespinsels ook zo nu en dan proberen wat op papier uit te brengen.

Gijs sprak ik op een avond toen we met een aantal bloggers aanwezig waren bij een evenement georganiseerd door weer andere bloggers. We keken in een theater naar de finale van de Champions League, maar vooral was het een avond om bij te praten, slap te ouwehoeren, te bomen over voetbal en waarom het leuk is daarover te schrijven.

Hij had al een voorsprong op me, een van zijn verhalen verscheen al eens in Hard Gras (HG 91). We spraken over het plezier van een stukje schrijven.

Dit boek kwam een paar maanden later uit, natuurlijk bestelde ik het. Al snel zat ik diep in de wedstrijdverslagen van VV-HEDW 15, een club waarover ik voordien weinig wist. Nu is het lezen van een verslag van een specifiek elftal niet perse een manier om de club te leren kennen, maar het team leerde ik al snel beter kennen. De scoringsdrang van Torder. De blessures van anderen, zijn eigen bescheiden rol, de logische bijnamen, die voor buitenstaanders vreemd aandoen, maar die in elk voetbalelftal heel normaal zijn. Kim Jos-un die ongetwijfeld veel vriendelijker is dan zijn bijnaam doet vermoeden. KoenLinks, die zo nu en dan het verslag mag schrijven, als Gijs er zelf niet is.

We beginnen in september 2012, tegen de tijd dat we twee seizoenen verder zijn, heb ik het boek weggelegd. Een verslag, erg nuttig en leuk wanneer je het wekelijks leest, is minder geschikt om lineair te lezen. Met bekerwedstrijden en onderling toernooi aan het eind van het seizoen, na twee seizoenen had ik meer dan vijftig verslagen gelezen. Voor een buitenstaander, want dat ben ik natuurlijk, iets te veel. En dan was ik pas halverwege het boek.

Een paar maanden later, menig boek tussendoor weggewerkt, heb ik Het Vijftiende weer uit de boekenkast gepakt en ben ik op weg gegaan naar de apotheose van het boek. Het kampioenschap waar het team al jaren naar hunkerde. In mei 2016 was het eindelijk zo ver. Het boek was af.

Het vijftiende is leuk voor elke amateurvoetballer die op zaterdagmiddag of zondagochtend op een bedenkelijk niveau speelt. De meeste voetballers doen dat. Lezenswaardige verslagen, kelderklassewaardige bloopers, voetbalhumor en een goede inkijk in het proces dat een voetbalteam is. De foto’s zijn een prachtige omlijsting.

Tegelijkertijd geloof ik dat het boek voor een buitenstaander veel leesbaarder zou zijn geworden wanneer het niet vier seizoenen had gebundeld, maar slechts een of maximaal twee. Voor de heren van het vijftiende zelf is dat natuurlijk onzin, zij hebben, vooral dankzij Gijs, over een jaar of veertig, wanneer ze kleinkinderen hebben, in de kast een prachtig bewijs dat ze ooit voetbalden. Zelfs kampioen werden. Misschien kunnen ze hun kleinkinderen nog wijs maken dat het vijftiende heel hoog was.

Citaat: “Daarbij tekende hun nummer 17 voor de Quote van de week: “Zij bakken er ook niet veel van he!” Dit nu mensen is een fantastische uitspraak. Waarom? Ze is oneindig toepasbaar. Iedere kutsituatie, ieder kutleven zou ermee op de rit geholpen kunnen worden. Louis van Gaal zou het tegen de bank hangende Memphis kunnen schreeuwen terwijl ze gedemotiveerd naar het geklungel van de basis elf turen. Een positivistisch interimmanager zou het over zijn lamgeslagen personeel kunnen uitbraken, wijzend op het gekloot van de concurrent.” (p.271)

Nummer: 17-055
Titel: Het vijftiende
Auteur: Gijs Lauret
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 298 (13218)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-825821-0-9

Meer Gijs:
gijslauret.nl
Bestel dit boek
Twitter
Brugkrant (columns Gijs)
AT5 (over dit boek)

Meer Blogbroeders:
Wouter Schollema
Annemarie Postma
Joris van de Wier – Terraces and floodlights
Rodney Rijsdijk
Joris van de Wier – Glorious hearts
Wenen van geluk
Tom Bodde
Voetbalavonturiers

Themaweek 46: Sportboeken

Jorrit Smink – Staanplaats

Tags

Ajax, boeken, boeken 2017, boekrecensie, Jorrit Smink, lezen, voetbal, voetbalboek

Jorrit Smink – Staanplaats

Columns uit Parool over Ajax. Leuk om jaren later nog eens terug te lezen, het geeft een goed beeld over het seizoen dat de Amsterdamse club had ooit.

Chivu, Zlatan, Litmanen, Van der Vaart en Sneijder, maar ook Jamal Akachar, Nourdin Boukhari, Victor Sikora, Jan van Halst en de onlangs overleden Abubakari Yakubu, leuk om over te lezen.

Bijzonder boek? Mwoah. Interessant voor niet Ajacieden? Denk het niet, maar daar kan de schrijver niets aan doen, daarvoor was het seizoen 02-03 net niet bijzonder genoeg.

Citaat: “Het is dat Maarten Stekelenburg in vorm is, anders was het verloren zaak geweest. In de 68e minuut vervangt Cameron Sikora. Ook de spits heeft het moeilijk. Maar als Krohn Dehli in de verlenging een scherpe voorzet geeft, duikt hij plotseling op. Met zijn teen werkt hij de bal binnen. Een kans, een goal, 1-0: een echte spits. Cameron lijkt klaar voor meer.” (p.99)

Nummer: 17-028
Titel: Staanplaats
Auteur: Jorrit Smink
Taal: Nederlands
Jaar: 2003
# Pagina’s: 112 (6871)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-5956-046-9

Meer:
Sportboek
Volkskrant
Goodreads
Ajax op gerbie.nl

Themaweek 46: Sportboeken

Hard Gras 112 – Hoe Cru14ff aan dat diploma kwam

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 112 – Hoe Cru14ff aan dat diploma kwam

Het titelverhaal is meteen een interessant verhaal. Cruijff wilde geen cursussen volgen, maar wel trainer zijn in het betaalde voetbal. Hoe pak je dat aan? Hier is al meer over geschreven, ik gok dat het ook in de toekomst nog een punt van discussie zal zijn. Erwin van de Pol doet een goede poging tot reconstructie van de gebeurtenissen. De rol van Michels in dit verhaal wordt door Doevendans (zie blogje gisteren) groter gemaakt dan dat Van de Pol hier beschrijft. Het een sluit het ander overigens niet uit. Als de archieven van de KNVB opengaan, dan zal dit onderwerp ongetwijfeld terugkeren.

Voor de fanatieke vinckers is het verhaal van Martin van Neck over het Vaticaan erg boeiend. Maarten Spanjer schrijft een mooie ode aan Piet Keizer. Jan Luitzen eert Jan Bernard van Heek, de pionier uit Enschede, die de eerste voetbalwedstrijd ooit in Nederland organiseerde. Arthur van den Boogard zorgde met zijn verhaal over de Duitse schrijver Delius er voor dat ik onlangs in Munster in een boekenzaak op zoek ging naar een boek dat ik graag in het Duits wil lezen.

Erik Brouwer zorgt voor een ander hoogtepunt in deze aflevering. Het verhaal over Beitar, de enige Israëlische club die nog nooit een Israëlische Arabier heeft opgesteld, werd ook in een documentaire (onlangs op televisie) verteld. Voor de zoveelste keer wordt duidelijk dat voetbal voor velen veel meer is dan een spelletje, een sport. Politiek, het dagelijks leven, alles wordt er door beïnvloed. Beitar is het perfecte voorbeeld.

Ook een leuke voorpublicatie uit het boek van Annemarie Postma in deze Hard Gras, smaakt naar meer.

Citaat: “Met Maradona was ze een moordteam. Met Higuita ook. Yuri van Gelder vindt ze maar zozo. ‘Da’s een natte snuiver,’ zegt ze. Natte snuivers drinken alcohol bij hun coke. Als iets je doof, blind en stomp maakt is het wel alcohol. Je hele synapsen vol GABA. Binnen de kortste keren de hele connectie met je bewegingsapparaat verstoord en iets onthouden wordt hogere wiskunde.” (p.37)

Nummer: 17-017
Titel: Hard Gras 112 – Hoe Cru14ff aan dat diploma kwam
Auteur: Diversen (Erwin van de Pol, Martin van Neck, Carolina Trujillo, Maarten Spanjer, Jan Luitzen, Arthur van den Boogaard, Erik Brouwer, Annemarie Postma, Jan van der Mast)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 119 (4257)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3879-3

Meer:
111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 46: Sportboeken

Ruud Doevendans – Tussen twee finales

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Nederlands elftal, Oranje, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Ruud Doevendans – Tussen twee finales

Dit boek is voor mijn generatie. Ik groeide op als voetbalgek in een tijd waarin het normaal was dat de tweede ronde Europacup het eindstation was voor Nederlandse clubs. Waarin het Nederlands elftal regelmatig niet meedeed aan een groot toernooi. Waar een wedstrijd op televisie een bonus was, meestal pas ’s middags duidelijk, als er tenminste genoeg kaarten waren verkocht. Met drie samenvattingen op zondagavond. Ik groeide op in een tijd waarin voetbal nog niet zo belangrijk was.

Doevendans zag de parallel met het heden, dook in de archieven en wist, hier zit een boek in. Het tijdperk 1978 tot 1988. Een toernooiloze periode voor Oranje. Een verloren generatie. Wie kent tegenwoordig nog Ben Wijnstekers, Edo Ophof, Adrie van Kraaij en Ronald Spelbos. Was John Metgod echt een wereldster, aangekocht door Real Madrid? Waarom scoorde Ruud Geels wel overal aan de lopende band, maar werd hij niet echt een internationale bekendheid? Een tijd toen Ierland, Griekenland en Tsjechoslowakije erg lastige tegenstanders waren. Een tijd waarin Cees van Kooten, Willy Janssen en Martin Vreijsen international werden.

Dit boek kijkt vooral naar Oranje. Het Oranje dat in 1980 nog wel meedeed aan het EK, maar dat de weg naar beneden al had ingezet. Vele Nederlanders zijn er nog van overtuigd dat de Spanjaarden destijds Malta omkochten om het EK te halen. 12-1, wat een absurde uitslag. Maar we vergaten dat de thuiswedstrijd van Malta werd gespeeld in een koud Aken, in een stadion vol Nederlandse supporters. Hoe was dat ook al weer mogelijk? Corruptie is iets voor zuid Europa. Maar waarom klopt de begroting van de KNVB dan niet, net toen wij in Hongarije een onwaarschijnlijke overwinning haalden?

Door veel te lezen, heel veel boeken en nog veel meer kranten. Door vele interviews en zelfs door hele wedstrijden terug te kijken, heeft Doevendans een mooie reconstructie geschreven over het tijdperk waarin ik opgroeide. De goal van Rob de Wit in Boedapest. De tennisbal vol strijkers in de Kuip. De onwaarschijnlijke winst in de DDR. De machtspelletjes van Michels. De stereotoren van Frank Rijkaard. De stervende zwaan door Vercauteren. Alles kwam weer terug.

Enige nadeel van het boek is dat het je niet echt meesleept naar de tijd. Het is te veel een opsomming van feiten, een chronologisch relaas geworden, te weinig een pagetwister, de uitkomst is al bekend. Maar juist tussen de regels lees je veel dingen die erg interessant zijn. Dat Gullit het nooit over Mandela had gehad, maar wel die prijs aan hem opdroeg. De brief die Rob de Wit kreeg na een wedstrijd van Jong Oranje. De frustratie en berusting van Peter Houtman. De manier waarop de KNVB omging met Krol, Van der Kerkhof en Tahamata. Het spelletje van Beenhakker en Michels om Rijvers buiten te werken.

Leuk boek, aanrader voor mijn generatie.

Citaat: “En toen Arie van Dijk (Rijnsburgse Boys) de tweede treffer voor de Leidse amateurs scoorde, was het openingsdoelpunt van Ronald Koeman al ruimschoots vergeten. ‘We merkten dat ze niet echt gemotiveerd waren’, zei Noordwijkspeler John Marijt later, ‘De animo bij de tegenstander was vrij gering, terwijl wij juist een tandje bijschakelden.’ Oranje ging af, als een gieter.” (p.180)

Nummer: 17-064
Titel: Tussen twee finales
Auteur: Ruud Doevendans
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 303 (15561)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-8975-492-9

Meer:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans
Doevendans op gerbie.nl

Themaweek 46: Sportboeken

Wouter Schollema – Daar waar de bal rolt

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, groundhoppen, lezen, reizen, voetbal, voetbalboek, Wouter Schollema

Wouter Schollema – Daar waar de bal rolt

Sinds het WK te Brazilië is Wouter een blogvriend. In de organisatie van de CultSelecao waren het een Fries en een Tukker die elkaar vonden om wat tegengas te geven in de voornamelijk randstedelijke club die zich de Blogbroeders noemden. Sindsdien komen we elkaar onregelmatig tegen. Meestal bij een voetbalwedstrijd, in Antwerpen, Apeldoorn, Leeuwarden of Schiedam. En ik mocht de Blogbroeders vertegenwoordigen op zijn bruiloft.

De liefde voor de randverschijnselen van het prachtige spelletje is wat ons bindt, we kunnen daar flink over bomen. Daarnaast staan we ook allebei voor de klas, weliswaar voor een compleet andere doelgroep, maar ook daar vinden we elkaar. De generatiekloof is snel overbrugd. Natuurlijk wilde ik zijn boek lezen, zoals hij mijn vorige boek las. Het verhaal krijgt meer emotie wanneer je weet dat hij het boek zo snel mogelijk afschreef om zijn vader nog voor diens overlijden te kunnen laten zien dat zijn debuut uitkwam. Zijn vader, die hem ooit meenam naar Cambuur, waar zijn liefde voor het spelletje ontstond.

Het boek gaat natuurlijk over voetbal. Wouter is toch wel een beetje besmet met het groundhopvirus. Vijftien landen, 28 wedstrijden. Dichtbij, ver weg. Volle stadions en verlaten sportparken. Wouter is historicus, dus verwerkt hij veel (levende) geschiedenis in zijn verhalen. Het geeft de verhalen meer diepgang, cachet en coleur locale. Maar ook zijn eigen geschiedenis. Vader Schollema bezocht ooit een wedstrijd in Valencia, zoon doet een generatie later hetzelfde stadion aan. Hij snapt zijn vader (nog) beter.

Natuurlijk herken ik het een en ander in zijn verhalen. Drie maanden na Wouter zat ik ook in Rome te hopen dat Totti nog een paar minuten mee zou mogen doen. Allebei kijken we tijdens een buitenlandse reis toch nog even of er niet een clubje op het achtste niveau speelt met een paar dozijn toeschouwers aan de lijn.

Met veel plezier las ik deze collectie verhalen, ik hoop Wouter de komende jaren nog regelmatig ergens op een onooglijke tribune tegen te komen en ik hoop zeker nog vele mooie verhalen van hem te mogen lezen. Al was het maar omdat ik niet alle stadions kan bezoeken die ik zou willen bezoeken. Lezen erover is een redelijk surrogaat. Dat het dan geschreven is door iemand die je mag, kent en wiens oordeel je vertrouwt is alleen maar meegenomen.

Citaat: “De overweldigende eerste helft wordt gevolgd door een zelden vertoond saai bedrijf. De schaakpartij slaat over op de tribunes, waar het bij tijd en wijle akelig stil wordt. (..) Voor de 54.000 dik ingepakte supporters op de tribune is het echter dodelijk saai. Het is een opluchting als de scheidsrechter na 90 minuten de bal opeist. (p.87)

Nummer: 17-053
Titel: Daar waar de bal rolt
Auteur: Wouter Schollema
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 165 (12769)
Categorie: Voetbal
ISBN: nvt

Meer:
Twitter
Suksawat (oude columns)
Bestellen

Themaweek 41: Bijzonder/Gesigneerde boeken

Lezen in een supporterskroeg

Tags

fcblogbroeders, Rotterdam, Sparta, Staantribune, voetbal, voetbalboek, voetbalfoto

Vorige week in Rotterdam de Staantribune ledendag bezocht. Mooie dag, elders op het web genoeg over te vinden (Staantribune, Twentesport), vele voetballiefhebbers gesproken.

De plek was geweldig. Het kasteel. Sparta. Vol traditie. Ik heb er vele prachtige foto’s kunnen maken. Velen met mij, social media waren druk. Een detail vond ik bijzonder. Onderstaande foto.

In een supporterskroeg verwacht je drank, oude voetbalfoto’s, prullaria en supporters die slap ouwehoeren over het spelletje in het algemeen, hun clubje in het bijzonder. Maar je verwacht geen boeken. Zeker geen goede boeken. Als al, dan voetbal gerelateerde. Maar geen literatuur. Toch stonden er twee rijtjes achter de bar. Herman Pieter de Boer, Tessa de Loo, Oek de Jong, Connie Palmen, Ronald Giphart, je kunt er een boekenlijst van je school mee vullen. Ook Benoite Groult, Ira Levin en Iris Murdoch kun je er tegenkomen.

Sparta, club van Jules Deelder en Hugo Borst. Maar ook van meer lezers. Sympathieke club.

Hugo Borst – Over vaders & zonen

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hugo Borst, lezen, voetbal, voetbalboek

Hugo Borst – Over vaders & zonen

Vorig jaar liet ik dit boek signeren, na een Hard Gras theatervoorstelling. Dat doe ik al jaren, stapeltje boeken mee van meerdere schrijvers, handtekening scoren na de tijd. Hij keek en concludeerde dat ik het boek niet eens gelezen had. Ik ontkende. Veel van mijn boeken zijn in goede staat, de rug ongebroken.

Hij had gelijk. Sorry Hugo. Ik had dit boek niet gelezen. Toch was de gedachte logisch. Zes verhalen stonden ooit in Hard Gras en aangezien ik die serie sinds het begin lees, had ik het halve boek dus al eerder gelezen. De televisieserie met dezelfde naam heb ik ook geheel gezien. Toch was het geen straf om het boek alsnog te lezen. Borst is op televisie niet door iedereen geliefd, zijn eigenzinnigheid zit hem nog wel eens in de weg.

Als schrijver is hij geweldig. Hij weet de hoofdpersonen in de verhalen zo te raken, dat ze naar hem open zijn, zo open dat het ontroerd. De voetballers die je kent, blijken ineens ook gewoon mensen. Het verhaal over de vader van Marco van Basten vind ik mooi, maar triest tegelijk. De man die er alles voor over had om van zijn zoon een topper te maken. Zijn andere zoon verwaarlozen, zijn vrouw negeren, de gezondheid van Marco op het spel zetten, alles is geoorloofd als je zoon ooit Oranje moet halen. Ook het verhaal over de zoon van Coen Moulijn was tranen trekkend. Als vader angst hebben dat je je zoon overleeft, dat is de omgekeerde wereld.

Met wat columns uit het AD en wat verhalen speciaal voor deze bundel geschreven, is dit gewoon een heel geslaagd boek. Tijdloos ook. Aanrader!

Citaat: “Ik wil gewoon naar huis, maar als ik dat doe word ik ontslagen door Heerenveen. Daar heb ik een verklaring voor moeten ondertekenen. Daar ben ik boos over, ja. Maar ik ga er niet meer over in discussie, ik maar er geen ruzie over. Ik heb alles gedaan wat in mijn mogelijkheden ligt.” (p.71/72)

Nummer: 17-007
Titel: Over vaders & zonen
Auteur: Hugo Borst
Taal: Nederlands
Jaar: 2005
# Pagina’s: 190 (1843)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-204-0658-2

Meer:
Goodreads
Waarom ik zo van Sparta hou (en Aad de Mos haat)
Over lust en liefde
Alle ballen op Heintje

 

Themaweek 36: Meer boeken