De vloek opgeheven

Tags

baseball, Chicago Cubs, Cleveland Indians, honkbal, World Series

Op moment van publicatie van dit blogje is waarschijnlijk net bekend wie er gewonnen heeft. De World Series Baseball beleefde vannacht (Nederlandse tijd) zijn climax, de zevende wedstrijd, een echte finale.

Het zou zo maar kunnen dat de Cubs hebben gewonnen. Voor het eerst sinds 1908, 108 jaar geleden dus. Dat hebben ze mede te danken aan deze toeschouwer. Want als er een ding is dat je niet wilt als toeschouwer, dan is het wel herhalen wat Steve Bartman deed. Dertien jaar geleden waren de Chicago Cubs ook op weg naar de World Series. En toen deed Bartman dit:

En omdat hij die bal ving en niet Alou, verloren de Cubs deze wedstrijd. En de volgende. Weg droom. Bartman werd met de dood bedreigd en heeft zich nooit meer laten zien in Wrigley Stadium.

Maar misschien heeft mijn vriend Ken de wedstrijd wel beslist, vanuit het hiernamaals. Want geboren in Cleveland, levenslang fan van de Indians, is het erg wrang dat twee maanden na zijn overlijden, zijn team voor het eerst sinds 1948 de World Series kan winnen.

Zijn vrouw Debbie zal vast in het stadion zitten. De zwarthandelaars zullen goede zaken hebben gedaan. En ik heb mijn wekker niet gezet. Een nacht zonder slaap trek ik niet meer.

Mijn hoogtepunten van Rio 2016

Tags

Anna van der Breggen, Brazilië, Fabian Cancellara, Greg van Avermaet, Juan Martin del Potro, Olympische Spelen, Rio 2016, Sanne Wevers, tennis, themaweek, volleybal, wielrennen

7. Fabian Cancellara. Velen rekenden op Tom Dumoulin, de Zwitser heeft al een tijdje geen belangrijke wedstrijden gewonnen. Maar net op tijd, aan het eind van zijn loopbaan, richtte hij zich nog een keer op. De kroon op een carrière. Een verdiende zege. Een prachtige tijdrit, zonder twijfel de beste op die dag.

6. De Nederlandse volleybaldames speelden hun eerste wedstrijd tegen China en wonnen verrassend met 3-2 van de nummer drie van de wereld. De wedstrijd daarna wankelden de Verenigde Staten, die pas na de blessure van de Oranje aanvoerster Balkenstein – Groothues terug in de wedstrijd kwamen en op het nippertje Oranje versloegen. Twee schitterende wedstrijden, die lieten zien dat Volleybal op topniveau een van de mooiste sporten is om te zien.

5. Mart Smeets, net als Cancellara bezig met zijn laatste kunstje. En ook hij doet dat geweldig. ’s Ochtends, net na het nieuws, de mooiste wedstrijd van de nacht ervoor. Met commentaar van DeMart. Niet een laffe vijf minuten, zoals hij zo vaak kreeg voor een NBA-wedstrijd, maar gewoon een dik half uur. Omdat het kan. Omdat de fans het willen zien.

4. De meest gepassioneerde fans waren niet de Brazilianen, die soms tot vervelens toe tegen sommige sporters floten, maar de Argentijnen. Ook de sporters konden er wat van. Niet gehinderd door enige terughoudendheid, niet gestoord door een camera of een microfoon, niet vertrouwend op enige zangkwaliteiten, zongen de Argentijnen vol passie hun volkslied. Van de Leones, de hockeydames, tot de rugbyers en de handballers allemaal zonder enige twijfel voor hun land.

3. Sanne Wevers. Op de leuning van de bank stond een meisje van zeven, op een been, draaiend, een oefening mee te doen. Ze concludeerde dat ze nog veel moet leren. Sanne Wevers is een inspiratiebron voor vele jonge meisjes. En dan in een wereldsport goud winnen. Niet Hockey waar een klein dozijn landen in aanmerking komen, of zeilen waar tig landen niet eens aan denken omdat elke beschikbare boot gebruikt wordt om te vissen. Nee, gewoon goud winnen in een sport waar bijna elk land aan meedoet.

2. Juan Martin del Potro. Van wereldtopper naar jaren blessureleed en weer terug. De nummer een van de wereld, Djokovic, trof de slechtst mogelijke loting in de eerste ronde. De oude Argentijn wilde nog een keer aan de wereld laten zien dat hij het kon. Vaak zie je dat een ronde later het effect voorbij is. Nu niet. In de halve finale moest Nadal er ook aan geloven. En toen stond de nummer 141 in de finale, tegen de titelverdediger Andy Murray.

Zelden genoot ik zo van een partij tennis. Del Potro speelde geweldig. Was al halverwege de eerste set aan het eind van zijn latijn. Zes partijen in een week, het was te veel voor hem. Bijna haalde hij nog de vijfde set, maar de Schot was een stuk fitter, dat gaf de doorslag. Maar de gunst van het publiek, zelfs de Brazilianen waren op zijn hand, het overwinnen van zijn eigen tegenslagen, als het cliché van de gouden rand ooit terecht was, dan sloeg dat wel op de zilveren medaille van Del Potro.

1. Beide wegwedstrijden wielrennen. Het had gewoon alles. Een prachtig parcours met kasseien, flinke klimmen, zijwind en zware afdalingen. Een peloton dat vanaf het begin op hol sloeg, geen land sterk genoeg om het hele peloton te controleren. Het was genieten van begin tot eind. En dan ook nog eens een koersverloop dat je niet kunt bedenken. En dat tot twee keer toe. Een koploper die in het zicht van de haven strandt, een outsider die ineens in gewonnen positie ligt en de achtervolging die twijfelt maar dan toch nog terug komt. Twee fantastische dagen, spanning tot de laatste meters, twee geweldige winnaars, Greg van Avermaet en Anna van der Breggen.

Themaweek 5: Olympische Spelen

De spelen van Much Wenlock

Tags

Brazilië, Much Wenlock, Olympische Spelen, Rio 2016

bron: telegraph.co.uk

Vlak bij de grens met Wales ligt een klein dorpje van nog geen drieduizend inwoners. Een slaperig dorpje, niet al te veel te zien. Maar zonder dit dorpje hadden we nu in Rio niet kunnen kijken naar de beste sporters ter wereld. 166 jaar geleden werden in Much Wenlock namelijk de eerste Spelen gehouden van het moderne tijdperk. In naam weliswaar niet Olympisch, maar zelfs Pierre de Coubertin gaf toe dat de spelen van Much Wenlock de inspiratiebron waren voor de moderne Olympische Spelen.

Dus terwijl iedereen de Franse baron alle eer gaf voor het nieuw leven inblazen van de oude Spelen, voor de organisatie in 1896 in Athene, was het eigenlijk William Penny Brookes, de huisarts van het dorpje, die in 1850 voor het eerst de Spelen organiseerde.

Zelfs nu nog worden er elk jaar in het dorpje Spelen georganiseerd. Vier jaar geleden in London werd het dorpje geëerd, een van de twee mascottes heette Wenlock.

Themaweek 5: Olympische Spelen

Alternatieve Olympics

Tags

Olympische Spelen, Remi Gaillard

in Frankrijk is Remi Gaillard begonnen met zijn eigen alternatieve Olympische Spelen. Hij stond al eens eerder op dit blog, hij blijft doorgaan met bijzondere filmpjes maken (al zijn deze filmpjes wat ouder).

Themaweek 5: Olympische Spelen

Yurigate mist nuance

Tags

Brazilië, Olympische Spelen, Rio 2016, Rio de Janeiro, Yuri van Gelder

Binnen een paar uur nadat bekend werd gemaakt dat Yuri van Gelder waren de stellingen betrokken. Bijna iedereen had zijn mening klaar. Terwijl ik (en volgens mij de meeste volgers, liefhebbers) niet meer te horen kreeg dan het feit dat hij naar huis was gestuurd vanwege een paar te veel genuttigde biertjes, vormden zich al snel twee kampen.

Kamp 1 vond dat Yuri zelf mocht weten hoe hij leefde, al zou hij elke nacht bezopen terugkomen, zo lang hij maar presteert.

Kamp 2 vond het logisch dat hij werd weggestuurd, als je je niet aan de afspraken houdt, niet leeft als een topsporter, dan hoor je niet op de Spelen.

De kampen kwamen de dagen er na niet dichter bij elkaar. Sterker nog, het ging hard tegen hard. Een petitie om hem terug te sturen naar Rio werd gestuurd, een kort geding volgde al snel. Maurits Hendriks bleek al snel een gereformeerde kostschoolhouder.

Andersom werd gewezen op het gedrag dat anderen benadeelde, dat hij de regels al vaker gebroken had en dus niets te zoeken heeft op de Spelen, waar anderen wel serieus met hun sport bezig zijn.

In de discussie ontbrak alle nuance. Niemand die wilde luisteren naar de tegenpartij. Want beide kanten hebben sterke punten. De vergelijking met Best en Gascoigne is mooi. Twee spelers waar alle voetballiefhebbers gek op waren, ondanks hun levenswijze. Meteen kun je repliceren dat beide spelers veel meer hadden kunnen bereiken als ze voor hun sport geleefd hadden.

Aan de andere kant is het stringent en rigide toepassen van regels onzinnig, niet elke sporter is hetzelfde, wat voor de een goed is, is niet automatisch goed voor de ander. Maar als je eigen trainer het voorstel doet om je weg te sturen, dan weet je dat het niet om een enkel foutje gaat, dat het niet om slechts een paar biertjes gaat.

Al met al is het voor de leek onmogelijk een goed en gedegen oordeel te geven. Jammer is dat wel gebeurd. Nog jammerder dat het überhaupt nodig was hierover te praten.

Meningen:
Thijs Zonneveld
Wilfried de Jong
Theodor Holman
James Worthy
Auke Hulst

Themaweek 5: Olympische Spelen

Mijn boek als E-boek

Tags

Australië, boeken, Olympische Spelen, Sydney 2000

Zestien jaar geleden was ik in Sydney om de Olympische Spelen van dichtbij mee te maken. Ik werkte als vrijwilliger achter de schermen, maar bezocht ook vele sporten. Het was een geweldige tijd, ik was onderdeel van de beste Olympische Spelen ooit.

Ik schreef een dagboek dat ik acht jaar geleden uitgaf, acht jaar na de Spelen van Sydney. De site waar het boek destijds te bestellen was, bestaat niet meer. Gelukkig gaat de techniek mee met de tijd. Dus met enige trots kan ik zeggen dat mijn dagboek vanaf nu ook beschikbaar is als E-boek.

Dus mocht je het boek destijds niet hebben aangeschaft, dan is het boek nu digitaal beschikbaar via Bol en Kobo.

Themaweek 5: Olympische Spelen

Rio is een geweldige stad

Tags

Brazilië, Olympische Spelen, Rio 2016, Rio de Janeiro

Twee jaar geleden was het WK voetbal in Brazilië. Toen blogde ik al meer dan een maand dagelijks over dat prachtige land. Een aantal blogjes gingen natuurlijk over Rio de Janeiro, waar nu de Olympische Spelen zijn.

Elf jaar geleden was ik in Brazilië, een schitterend land. De foto’s bij dit blogje (en bij de meeste blogjes tijdens het WK 2014) zijn van mezelf.

Een aantal links naar blogjes over Rio:

Maracana

Michael Palin in Rio

Favela

Romario

Protest wordt kunst

Copacabana

Of alle andere blogjes over voetbal, Brazilië of het WK. 46 in totaal.

Themaweek 5: Olympische Spelen

Korte samenvatting van de Olympische sporten

Tags

Brazilië, Olympische Spelen, Rio 2016, Rio de Janeiro, sport

Voordeel van een flinke zomervakantie, je kunt wat meer zien van de Olympische Spelen. Toch kost het mij nog wel eens moeite bepaalde sporten te begrijpen, andere sporten vind ik totaal oninteressant. Maar de Olympische Spelen blijf ik fascinerend vinden, deze week dus een Olympische themaweek.

Als eerste een korte samenvatting.

Te beginnen met de sporten die ik niet begrijp, of waarvan de regels mij onduidelijk zijn: Paardrijden, Hockey, Moderne Vijfkamp, Zeilen, Schieten en Gewichtheffen.

Jurysporten kunnen nooit eerlijk zijn, altijd een reden voor discussie. Jammer. Turnen,
Boksen, Duiken, Paardrijden, Synchroonzwemmen en Trampoline.

Vechtsporten heb ik helemaal niets mee, waarom zou je elkaar de kop inslaan en daar dan trots op zijn? En dan ook nog eens vreemde regels, onduidelijke scores. Meteen afschaffen wat mij betreft: Boksen, Schermen, Judo, Taekwondo en Worstelen.

Dan zijn er nog sporten waarvan ik denk dat ze leuk zijn voor een dagje op de camping, een bedrijfsuitje of vrijgezellenfeestje, maar die ik als topsport niet serieus neem: Boogschieten, Badminton, Kano, BMX, Golf en Tafeltennis.

Dan zijn er een aantal sporten die ik wel als topsport inschat, maar die ik gewoon niet zo boeiend vind om naar te kijken: Voetbal (op de Spelen dan), Zwemmen, Handbal, Roeien en Waterpolo.

Tenslotte de sporten die voor mij de Spelen boeiend maken:Atletiek, Basketbal, Beach Volleybal, Wielrennen, Rugby, Tennis, Triatlon en Volleybal.

Themaweek 5: Olympische Spelen

Ivo de Wijs & Theo Danes – Olympische verzen

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Ivo de Wijs, lezen, Olympische Spelen, poëzie, sportpoëzie, Theo Danes

Ivo de Wijs & Theo Danes – Olympische verzen

Theo blijkt de neef van Ivo de Wijs en ook nog eens tienkamper. Samen schreven ze dit boek vol. Door het volume is een poëziebundel bij mij per definitie een tussendoortje. Snel een paar bladzijden, twee of drie keer en het is uit. Soms zelfs in een keer.

Daarom is de kwaliteit niet per definitie minder, soms zelfs omgekeerd. Ik lees boeken van een paar honderd pagina’s die een stuk minder blijven hangen.

Vele sporten komen langs, de versjes zijn soms erg gevat, soms iets te voor de hand liggend.

Citaat:
“Ik zweer je dat ik wel eens lees
Van polsstokkers met hoogtevrees
Maar net zag ik iets ongehoords
Een schoonspringster met plankenkoorts!” (p.39)

Nummer: 16-024
Titel: Olympische verzen
Auteur: Ivo de Wijs & Theo Danes
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 72 (5601)
Categorie: Poëzie
ISBN: 978-90-388-9068-5

Meer:
Ivo de Wijs
Theo Danes

Meer sportpoëzie:
Huisdichter Cornelis – Garage West
Peter Visser – Sportgedigtjes van Sylvester Menthol jr
Miel Vanstreels – Rijmend de berg op
Miel Vanstreels – Godsheide
Daan de Ligt – Gedichten uit het ballenhok
Miel Vanstreels – Een bidon met Zen
Miel Vanstreels – Behoedzaam dansen op pedalen

Themaweek 4: Sportboeken

Mart Smeets – Commentator

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sportboek

Mart Smeets – Commentator

In de introductie lees ik hoe dit boek tot stand is gekomen. Niet zijn geplande boek over Amerika, maar een dagboek over de sportzomer. Op veler verzoek. Zo wordt het beschreven tenminste. En daar gaat het mis. Als je als schrijver een bepaald idee hebt, blijf er dan bij. Laat je niet een andere kant opdrukken. In dit geval is een dagboek namelijk geen goed idee. Smeets kan elke dag een boeiend stukje schrijven, zonder problemen zelfs twee en ik twijfel er niet aan dat er nog meer uit zijn tekstverwerker zouden komen, als daarom gevraagd werd. Maar waarom een dagboek?

Dus lees ik op bladzijde 35 dat hij slechts de helft van een WK wedstrijd heeft gezien, omdat hij eters had, weet ik dat het op 21 augustus regende en dat hij op de dag van het WK wielrennen niet bij de koers is maar dit boek schreef. Nou en?

Smeets kan ontzettend boeiend schrijven over dingen die de meeste Nederlanders niet weten. Prachtige achtergrondverhalen van sterren in de NBA die in Nederland zo door de Kalverstraat zouden kunnen lopen. Om hemzelf maar eens te parafraseren. Hij kan geweldig het nieuws duiden, door de juiste historische context er bij te halen. Een verhaal schrijven dat boeiend is, inhoudelijk sterk en interessant voor de leek. Een boek is dus zo vol. Er staan ook in dit boek genoeg mooie anekdotes, prachtige verhalen en gekke gebeurtenissen om het boek te rechtvaardigheden. Maar de dagboeknotities en de Wikipedia-lijstjes (welke sporter heeft waar een tattoo?) hoeven wat mij betreft niet.

Ieder zijn meug.

Citaat: “Maar in plaats van naar de 76’ers te gaan, tekende hij bij de Spirits in de concurrerende ABA. Onder het mom: ‘Ik ga niet voor één miljoen bij de 76’ers tekenen. Dan kan ik net zo goed bij de buurtsuper gaan werken.’ Zo’n man dus.” (p.207)

Nummer: 15-024
Titel: Commentator
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 256 (4135)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-91567-82-7

Meer:
De afrekening
Dagboek van een sportboek
Geel
Gepakt
Helder De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Mart Smeets – Niets is wat het lijkt

Tags

baseball, basketball, boeken, boeken 2015, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sportboek, voetbal, wielrennen

Mart Smeets – Niets is wat het lijkt

Verzameling columns en korte verhalen van Smeets, een van de betere. De laatste jaren had ik wel eens de indruk dat er een mapje van zijn computer werd geplukt, alle artikelen samen in een document, kaft er bij, klaar; dat is deze keer zeker niet het geval.

Zou het te maken kunnen hebben met de extra vrije tijd die de workaholic ongetwijfeld heeft sinds zijn gedwongen pensionering? Natuurlijk klust hij (schnabbelen is zo’n vervelend woord) nog regelmatig bij, als freelancer is hij nog gretig in trek, maar hij zal vast wat meer tijd hebben.

En dan kom je dus een prachtig verhaal tegen over de Brooklyn Nets, voormalig New Jersey Nets. Juiste toon, informatief, vermakelijk, duidend. Dit soort verhalen zijn de reden dat ik Smeets graag lees. Ook de opkomst en ondergang van Lin, ooit een ontzettende hype in de NBA, wordt mooi beschreven. Het verhaal achter Sweet Caroline als lijflied van de Boston Red Sox is ook een hoogtepunt. Niet toevallig zijn de beste verhalen dus over Amerikaanse sporten, daar waar we hier nog niet zo veel over weten, maar waar Smeets graag meer tijd aan had willen besteden toen hij nog bij Studio Sport zat.

Tel daar bij op veel leuke columns, een centraal thema (de titel) dat vele keren terugkomt in het boek en ik moet zeggen dat ik weer vrolijk werd van dit boek.

Citaat: “Hij zat vijf uur in de natte sneeuw en de kou, tot er ineens een auto voor hem stopte. Mourinho draaide zijn raampje open en vroeg wat Abel, de man uit L.A., daar zat te doen. De verkleumde Amerikaanse Mexicaan vertelde snel zijn verhaal en voor hij het wist had Mourinho hem een luxe hotelkamer bezorgd, hem een diner voorgezet en hem verteld dat hij zich de volgende morgen moest komen melden.” (p.118)

Nummer: 15-006
Titel: Niets is wat het lijkt
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 253 (907)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-91567-56-8

Meer Smeets:
De afrekening
Dagboek van een sportboek
Geel
Gepakt
Helder De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Sportgala 2026

Tags

column, fcblogbroeders, sport, sportgala, tennis, voetbal, WK 2026

Op het podium refereert Anwar El Ghazi in zijn dankwoord aan Robben, Gullit en Abe Lenstra, hij is de vierde voetballer die wordt gekozen tot voetballer van het jaar. Guitig kijkt hij naar de camera en maakt een geintje dat het ook eigenlijk niet anders kon na zijn hattrick in de finale van het WK te Sydney. Ver van het podium zitten in de hoek, buiten het zicht van de camera twee wat oudere sporters met elkaar te praten.

• Eergisteren. Van Basten kon niet. Er was een plek vrijgekomen. Jij?
• Gisteren pas. Ik had de indruk dat ze al velen hadden gebeld. Ach, ik had nog wel wat vrije tijd.

De sporters zoeken naar aanwijzingen. Ze herkennen elkaar niet, maar willen het niet toegeven.

• 2003. Alles zat mee. Voor ik het wist stond ik in de finale. Alleen meedoen was al mooi, ik had geen schijn van kans. Ik was nog nooit verder gekomen dan de eerste ronde. Het jaar er op haalde ik de derde ronde nog, maar blessures bepaalden de rest van mijn carriere. Nummer 14 was ik ooit. Net als hij.

Ze lachen allebei, omdat die kale naar het podium wijst waar Cruijff weer eens staat te orakelen.

• Die werd ook nog nooit gekozen trouwens. Ik verloor van Wennemars in mijn beste jaar. Van schaatsers win je het nooit in dit stomme land. Zelfs nu. Wij zitten hier achterin de zaal, terwijl zij de beste tafel hebben.

Hij heeft gelijk. Vooraan zitten Schenk, Kramer, Wust, Wennemars en Van Benthem glunderend te kijken. Vijfenzeventig jaar sportman van het jaar in Nederland, van Abe Lenstra tot Anwar El Ghazi, maar vooral veel zwemmers en schaatsers.

• Jij dan?
• Elf jaar geleden pas. Ik had een maand dat alles lukte. Ik hoefde de zestien maar in te lopen en de bal viel voor mijn voeten. En elke bal vloog er in. Ik werd vergeleken met Messi en Ronaldo. Sloeg natuurlijk nergens op, ik was maar een simpele spits die er in de Bundesliga een paar inschoot.
• Heb je nog in Oranje gespeeld dan?
• Twee keer ingevallen. Hiddink was toen voor de tweede keer bondscoach. Die had geen idee meer wat hij moest. Die verloor toen vaker dan hij won en haalde met mazzel het EK. Toen was ik al weer uit beeld. Ook in Duitsland scoorde ik steeds minder. Kwam ik weer op de bank terecht.
• Spijt?
• Nee. Ajax had me leuk geleken. De clubs waren al rond, maar te laat om nog door te geven aan de KNVB. Maandenlang hebben ze me gepest omdat ik zei dat ik als kind al in een Ajax-pyama sliep. Jij?
• Nee. Ik ben even de weg kwijt geweest toen ik doorhad dat ik nooit meer de finale van een Grand Slam zou halen. Zelfs een gewoon ATP-toernooi was al lastig. Ik won er twee. Tegen Kafelnikov, die had al Olympisch goud, de tweede tegen Gonzalez, die pakte de Spelen daarna een medaille. Grappig toeval. Speel je nog?
• Gewoon op zondagochtend met wat vrienden. Paar balletjes er in trappen en vooral veel bier na de wedstrijd. Jij?
• Nee. Al jaren geen racket meer in handen gehad.

De jongste kijkt een keer naar het podium waar Marco Borsato doet alsof hij heel erg live aan het zingen is en weet wie de tennisser is. Maar hoe heet hij ook al weer? Wat zou hij nu doen? Zou hij het durven vragen?

• Biertje nog?
• Laten we maar doen. Het is gratis. Normaal moet ik daar eerst een groep zakenlieden een clinic voor geven. En die clinics zijn steeds schaarser, nu niemand me meer kent. Vond het al gek dat ze me belden, dat ze mijn nummer vonden.

Weer lachen ze allebei. De ander herinnerde zich de verhalen over mobieltjes in grachten en veel drank. Ze bestellen wat biertjes en kijken naar het podium. De jongste fantaseert dat hij er bij had kunnen staan. Een handjevol spelers dat daar staat, kent hij nog van die ene week bij Oranje. Aanvoerder Clasie en zijn vast compaan Klaassen. Zouden ze hem nog kennen? Hij zit te ver van het podium, ze zien hem niet eens. Nog een paar maanden en zijn vriendenteam wordt weer kampioen. Net als vorig seizoen. Op de platte wagen door het dorp. Ook mooi.

Gerben Kappert – Olympisch dagboek

Tags

1000 boeken, Aus, boeken, boeken 2014, boekrecensie, lezen, lifeblog, Olympisch Dagboek, Olympische Spelen, Sydney, Sydney 2000

Gerben Kappert – Olympisch Dagboek

Welk boek kies je als je weet dat het boek het duizendste boekverslag zal opleveren? Willekeurig kiezen kan niet meer, de lading is al te groot. Herlezen is een optie, maar de verrassing is dan weg, het was een lastige keuze. Tot me ineens een vreemd idee te binnen schiet. Mijn eigen boek. Niet de reisverhalen die ik gebundeld nog uit wil brengen (ooit), of de poging tot boek die ik afgelopen november deed toen ik meedeed aan NaNoWriMo. Nee, gewoon het boek dat ik zeven jaar geleden uitbracht, veertien jaar geleden schreef.

Ook daar zullen geen verrassende dingen uit naar voren komen, maar het leek me wel een bijzondere keuze. Daarbij was het een mooie manier om mijn eigen verhaal nog eens terug te lezen. Was het de moeite waard om uit te brengen?

Natuurlijk ben ik bevooroordeeld. Ik heb niet voor niets de moeite genomen om het dagboek bij te houden en ook nog eens uit te werken. Ik was best trots dat ik in Sydney een aantal keer met mijn snufferd vooraan stond. Dat ik achter de schermen mocht kijken. Dat ik midden in de Olympische Spelen werkte. Dus bracht ik het boek uit ten tijde van de Spelen in Athene. Het verkocht niet bijzonder goed. Maar dat was ook niet het belangrijkste doel. Vastleggen, (ook) voor mezelf. De Koninklijke Bibliotheek vroeg er zelfs een exemplaar van.

Eenmaal lezend herleefde ik mijn tijd. De wanhoop van het zoeken naar een plek tijdens de weken voor de Spelen. Het onverwachte enthousiasme van zo ongeveer elke Australiër die ik tegenkwam. De puinhoop de laatste dagen voor en de eerste dag van de Spelen zelf. Maar vooral de twee weken daarna, met prachtige sport, vele onvergetelijke ontmoetingen, geweldige collega’s en extreem lange werkdagen.

Nachten van drie, vier uur slaap, telefonisch correspondent van Radio Oost, soms op de automatische piloot, soms opgenomen alsof we al een dag verder waren. Het kleine groepje wielerkenners dat elkaar tegenkwam op een klimmetje in het parcours, het nog kleinere groepje Nederlanders dat er bij was toen het honkbalteam geschiedenis schreef door Cuba te verslaan. Dat volleybal zo’n geweldige kijksport bleek te zijn dat je ademloos zit te kijken naar Joegoslavië tegen Italië. De momenten midden in het park dat ik op een stoel boven het publiek zit, als een scheidsrechter bij tennis en met een megafoon meer dan honderdduizend man de juiste kant op moest sturen.

Een geweldige tijd heb ik gehad, vandaar dit boek. Is het daarmee een goed boek? Mwoah. Een aantal taalfouten kwam ik tegen, ondanks meerdere revisierondes. En de conclusie was ook al snel dat een dagboek niet automatisch de beste vorm is om je enthousiasme over te brengen. Het wordt al snel langdradig. Misschien wel saai voor een minder enthousiaste lezer. Een goede redacteur had waarschijnlijk het een en ander geschrapt, schrijven is schrappen tenslotte. Maar juist in een dagboek wil je zo volledig mogelijk zijn, vandaar ook dat ik destijds deze vorm koos.

De vormgeving is zeker ook niet boven kritiek verheven. De voorkant is matig, de foto mooi, maar de kwaliteit ervan beroerd. Een zoom van een gescande foto van een wegwerptoestel. Maar een foto jatten om te gebruiken op de cover leek om ook niet gepast. Daarbij was het mijn eigen foto, past bij mijn dagboek. Verder was het formaat waarop ik schreef een ander formaat dan dat er uiteindelijk werd gebruikt door de drukker. Daardoor een lege strook papier onderaan elke bladzijde. Leuk om aantekeningen te maken, ware het niet dat het geen schoolboek is. Maar onbescheiden durf ik wel te stellen dat de terzijdes, columns en verhaaltjes tussendoor, een mooie aanvulling op het dagboek zijn. Dingen die me opvielen, typische observaties die je niet thuis voor je televisie had kunnen doen, zaken van binnenuit. Het maakt het boek sterker in mijn ogen.

Mocht er een beoordeling gevraagd worden, zou het nog wel op een voldoende uitkomen. De site waarop het te koop was bestaat niet meer. Een heruitgave zou dus elders moeten gebeuren. Maar goed, het boek is te leen bij de bieb. Misschien wel te leen ergens. Of anders bij de Koninklijke Bibliotheek te vinden. Genoeg mogelijkheden lijkt me.

Citaat: “Het is weer een gezellige avond. We hebben succes met onze act, het publiek lacht, al is de rij voor het station nog nooit zo lang geweest. Na een tijdje praten we alleen nog maar in op de gigantische massa voor ons op weg naar het station. We vragen om geduld, vertellen ze wat uitslagen van evenementen waar ze niet zijn geweest en vragen of ze niet willen drukken, omdat er ook kinderen in de massa lopen. Tussendoor maken we tientallen foto’s, tenslotte hebben wij daar de beste plek voor en maken we nog wat geintjes over treinen naar Adelaide en het feit dat er nog vijf dagen treinen lopen, dus dat ze zich niet hoeven te haasten. “ (p.82)

Nummer: 14-062
Titel: Olympisch Dagboek
Auteur: Gerben Kappert
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 127 (13236)
Categorie: Sport
ISBN: nvt

Meer:
Google books
Leestafel
Bibliotheek
Bookcrossing
Bookcrossing (2e)

Zwart IJs #02

Tags

Ben van de Burg, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, schaatsen, sportboek

Zwart IJs #02

“Als het voor voetbal (Hard Gras) werkt, als wielrennen (De Muur) meedoet, dan moet er ook over schaatsen een literair blad te maken zijn”, ik kan me de gedachtegang goed voorstellen. Nadeel is wel dat schaatsen meer folklore dan sport is. Dat schaatsen vele winters niet in het hoofd van de mensen zit, zoals afgelopen winter toen de ijsbaan geen dag is open geweest. Dan is schaatsen ineens een sport voor een klein beperkt groepje dat op kunstijsbanen onderlinge wedstrijden heeft.

Wat opvalt is dat de bijdragen bijna zonder uitzondering kort zijn. ZKV zou A.L.Snijders zeggen. Poëzie komt ook veel voor. Een column. Slechts de bijdragen van Bert Wagendorp en Maarten Moll (7 en 5 bladzijden) zijn vergelijkbaar met de verhalen in de bovengenoemde bladen. Vooral het verhaal van de Volkskrantcolumnist over het langebaanschaatsen in Groot-Brittannië is erg mooi.

Sommige gedichten leverden ook een glimlach op, bijvoorbeeld het rijmpje van Christian Morgenstern, dat in het Duits (origineel) als in de vertaling er in staat. Zelfs Tolstoj kwam in deze bloemlezing terecht, uit Anna Karenina nog wel. Gelezen, maar kon me niet herinneren dat er schaatsen in voorkwam.

Leuke poging, maar niet levensvatbaar. Volgens mij is er ook geen derde deel verschenen. (mis, zoekende naar een plaatje van dit boek zie ik een derde deel, maar volgens mij uitstel van executie)

Citaat: “Hoe langer ik er over nadenk, des te zekerder ik weet dat Engeland in potentie een groot schaatsland is. Dat de sport perfect past bij het nationale karakter. Engelsen zijn verhuisde Duitsers en Scandinaviërs. Engelsen wentelen zich genotvol in de eentonigheid der dingen. Engelsen houden van pijn.” (p.14)

Nummer: 13-072
Titel: Zwart IJs #02
Auteur: Diversen (Ingmar Heytze, Bert Wagendorp, Leo Tolstoj, Jan Boerstoel, Kader Abdolah, Maarten Moll e.v.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2001
# Pagina’s: 80 (13278)
Categorie: Sport
ISBN: 90-351-2310-7

Meer schaatsboeken:
Glad IJs
Mohammed Nasr – De elfstedentocht
Jacob Bergsma – Ontberingen
Marnix ten Kortenaar – Op weg naar het licht
Knut Naerum – Glad ijs
Hylke Speerstra – De koude kruistocht
Maarten Scholten – Ijskampioenen

Tim Overdiek – Rik Smits, Dunking Dutchman

Tags

biografie, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, NBA, Rik Smits, sportboek, Tim Overdiek

Tim Overdiek – Rik Smits, Dunking Dutchman

Overdiek was jarenlang correspondent in de VS, ik gok dat zijn interesse voor de NBA daar gewekt is. Ik kende hem niet als basketballkenner ten minste. Maar de eerste Nederlander die het als basketballer maakte in de beste competitie ter wereld is natuurlijk wel bijzonder. Verdient ook absoluut een biografie. Of hij dat zelf ook vindt, is te betwijfelen. Het beeld dat je al snel van Smits krijgt in dit boek is er een van een introverte jongeman die door zijn lengte gedoemd was om basketballer te worden, maar eigenlijk het liefst sleutelt aan brommers en later oude auto’s.

Dat is ook meteen het cliché beeld dat blijft hangen. “Hij is zo gewoon gebleven”, “hij blijft een nuchtere Nederlander” en “hij is zichzelf en dat is een hele prestatie”. Best jammer, want de beste prestatie is volgens mij nog altijd dat die jongen uit Eindhoven een van de beste spelers van de NBA werd. En dat was zeker geen logische levensloop.

Hij begon laat met het spelletje. Kwam uit een land waar basketball niets voorstelde. Had weinig natuurlijke aanleg. Eigenlijk sprak er maar een ding voor hem: zijn lengte. Daar kwam wat bij. Doorzettingsvermogen. En dat was een belangrijke eigenschap voor de puber uit Eindhoven die zijn school niet afmaakte en bij de beroepskeuzeadviseur voor een schok zorgde: basketballen als beroep? Bestond dat?

Stap voor stap ging Smits verder. Marist college was geen grote naam in de NCAA. Maar voor hem was het de juiste stap. En na een paar jaar weer een treetje omhoog. De Pacers uit Indiana. En elke keer weer verbaasde hij iedereen om zich heen. Elke keer weer moest hij beter worden en werd hij beter.

Het verhaal is mooi. Interessant voor liefhebbers. Maar tegelijkertijd ook weer niet echt boeiend voor buitenstaanders. Je moet wel weten wie Smits is om het boek in de hand te nemen. Het is geen Gijp, door iedereen gelezen. Wel leuk is de lijst achterin het boek, van titels uit de Nederlandse Sportbibliotheek, een prachtige serie boeken van Thomas Rap. Terwijl de lijst al is gevorderd tot deel 30, zijn deel 10 en 12 bijvoorbeeld nog steeds in ontwikkeling. En ik zie toch ook boeken staan die ik nooit in de boekhandel ben tegengekomen. Een boek van Danny Blind en Julien Bracco Gartner? Volgens mij de drukpers niet gehaald.

Terug naar Smits. Die heeft het toch maar goed gedaan. All Star. Beslissende punten. Vele miljoenen verdiend. Het maximale uit zijn mogelijkheden gehaald. Overdiek beschrijft het goed, raakt de juiste snaar als het om de sportman gaat, objectief zonder afstandelijk te schrijven. Gewoon zoals Smits was. Je best doen om zo goed mogelijk te worden. Dat is Overdiek ook gelukt. Passende biografie dus.

Citaat: “O’Neals bitte geweld was niet voldoende om Smits af te stoppen, en daar was het team zich terdege van bewust. (…) Op alle mogelijke manieren probeerden we Rik in de problemen te brengen door hem persoonlijke fouten aan te smeren. Alles is geoorloofd tegen de vierde of vijfde beste center in de wereld.” (p.248/249)

Nummer: 13-067
Titel: Rik Smits Dunking Dutchman
Auteur: Tim Overdiek
Taal: Nederlands
Jaar: 1997
# Pagina’s: 279 (12326)
Categorie: Sport
ISBN: 90-6005-840-2

Meer:
Bol (bestellen)
Rik Smits (Wikipedia)
Tim Overdiek (Wikipedia)
Boek gesigneerd te bestellen
RikSmits.nl