Anna Drijver – Je blijft

Tags

Anna Drijver, boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen

Anna Drijver – Je blijft

Het leek me leuk, die minibieb in de voortuin. Gewoon boeken weggeven, lekker filantropisch. Terwijl handige Harrie het kastje in elkaar timmerde, selecteerde ik een paar flinke boodschappentassen met boeken die de wereld in mochten. Het liep iets anders. Een mooi plaatje kwam erop, gekregen op mijn verjaardag. “Gratis lenen en ruilen”. Op die manier raak je geen boek kwijt. Sterker nog, menigeen zag mijn minibieb als een oplossing voor het eigen ruimtegebrek. De bieb leverde boeken op in plaats van dat ik ze kwijtraakte. En dan vooral boeken die ik niet zelf wilde lezen, totdat ik dit boek van Anna Drijver zag staan.

Die naam kende ik toch? Was dat niet die dame die in ons theater optrad met twee Syrische vluchtelingen een tijdje terug. Diepe bewondering voor die dame, ze had gewoon op het station een vluchteling opgewacht en onderdak geboden. En uiteindelijk resulteerde dat in een mooie voorstelling. Zo iemand deugt. Kan ze ook schrijven?

Daaf en Dora passen bij elkaar, dat vinden ze zelf, dat vindt iedereen. Als bijbaantje spreken ze op begrafenissen waar geen spreker is. Maar wat doe je op je eigen? Dora moet in een speciale outfit een speech doen over Daaf. Zo hebben ze dat afgesproken. Maar als het zo dichtbij komt, kan het bijbaantje dan nog wel verder? En welke zin heeft het leven als je voor je dertigste je geliefde al verliest? Dora pakt de trein en dwaalt door de Achterhoek, waar ze tot rust komt op een zorgboerderij.

Het verhaal leest lekker, maar ik had meer verwacht. Er zat meer in. Waarom weet ik niet, want ik was in no-time door het boek heen. Dora wordt goed uitgediept, maar toch mis ik iets in het boek.

Citaat: “Wat deed ik vorige week met Daaf? Wat hadden we afgesproken? Hij moest thuis doorwerken aan een tekst voor het museum. Ik zou een vertaling verder corrigeren. Hij stuurde een lief berichtje op vrijdagavond. Zouden we uit eten gaan de dag erna? Ik weet het niet meer.” (p.194)

Nummer: 18-051
Titel: Je blijft
Auteur: Anna Drijver
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 272 (9738)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-488-0717-8

Meer:
Hebban
Goodreads
Scholieren.com
Anna Drijver

Een erg populaire boekhandel

Tags

boeken, boekwinkel, Harry Potter, lezen, Porto, Portugal, reizen

In Porto staat een boekenwinkel waar je niet zo maar naar binnen mag.

Vooral dankzij deze trap moet je tegenwoordig eerst om de hoek een kaartje kopen, dan in de rij aansluiten, voordat je naar binnen mag.

In haar jaren in Porto kwam J.K. Rowling hier vaak. De trap vond ze zo bijzonder, dat ze in haar Harry Potter reeks een trap baseerde op dit originele exemplaar. En dus staan de toeristen in de rij om een kaartje te mogen kopen, zodat ze op deze trap een foto kunnen laten maken.

Terwijl ik onder de indruk ben van de schoonheid van de winkel, jaloers ben op de boekenkasten, loop ik vooral in de weg. De gemiddelde bezoeker wil alleen maar een mooie foto maken, een selfie, een herinnering, het bewijs dat ze bij DE trap zijn geweest. Ik pas hier niet.

74 – Crowded House – Don’t dream it’s over

Tags

Crowded House, Gerbie's top 212, muziek, Neil Finn

Nummer	74
Artiest	Crowded House
Titel	Don’t dream it’s over
Jaar	1986
Wikipedia	Don’t dream it’s over
Website	Crowded House
Tekst	Crowded House

In de jaren tachtig, toen postpunk en new wave het steeds vaker moesten afleggen tegen synthesizerbandjes, was daar ineens dat bandje uit Nieuw Zeeland. Een bandje dat geen herrie maakte, waar de melodie nog belangrijk was, waar het gewoonte was om nog gewoon een leuk liedje te maken.

Don’t dream it’s over was hun grootste hit, ook prachtig akoestisch te zingen, wat de band ook deed in vele radio-optredens her en der ter wereld. Het werd hun doorbraak.

Lang heb ik getwijfeld tussen deze en Into temptation, het beste nummer dat de Beatles nooit schreven. Ook prachtig, maar het had minder impact dan Don’t dream it’s over. Al is dat voor mij eigenlijk geen criterium.

Neil Finn wordt terecht gezien als een van de beste singer-songwriters van zijn tijd.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Kees ’t Hart – Wederzijds

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Kees 't Hart, lezen

Kees ’t Hart – Wederzijds

Ooit las ik een voetbalboek van hem, een jaar meelopen bij Heerenveen. Smaakte naar meer, zeker ook omdat ik begreep dat hij eigenlijk geen voetbalschrijver is. Deze las ik digitaal, via mijn telefoon. Keer op keer greep ik naar het apparaat, het verhaal trok mij helemaal naar binnen.

Het gegeven is vrij simpel. Je hebt last van iets. Lawaaiige buren, hangjongeren, kleine criminaliteit. Aangifte doen heeft bijna geen zin, er gebeurt toch niets. Dus moet je zelf wat doen, maar dan heb je meteen een conflict. Oplossing is de vereniging Wederzijds. In plaats van zelf, wordt er door anderen iets namens jou gedaan. Graffiti bij jou op straat, even later ook in de straat bij de daders. Maar dan moet je zelf ook anderen helpen. En zo ontstaat er een cirkel van wraaknemers die gezamenlijk de wereld een stukje beter maken.

Natuurlijk is het vreemd dat je lid wordt van een vereniging waarvan geen statuten zijn, geen herkenbaar bestuur, je weet niet eens precies wie er lid is of waarvoor je contributie gebruikt wordt. Maar je probleem is wel opgelost.

Mooi wordt het boek wanneer het uit de hand loopt. Wanneer de hoofdpersoon op zoek gaat naar meer informatie. Lukt natuurlijk niet, het wordt alleen maar erger. Gebruiken ze ook geweld?

Wederzijds is een prachtig verhaal dat de tijdgeest goed weergeeft. Een van de beste boeken dat ik het afgelopen jaar las. ’t Hart heeft blijkbaar een geweldig talent, absoluut noodzakelijk dat ik meer van zijn boeken ga scoren.

Citaat: “De waarheid over Wederzijds begon tot ons door te dringen, voor zover dat niet eerder gebeurd was. We hadden tot nu toe onze kop in het zand gestoken. Het was een doodordinaire terreurbeweging, een ander woord was er niet voor, en we zaten er middenin. We moesten onmiddellijk de politie inlichten.” (p.62)

Nummer: 18-049
Titel: Wederzijds
Auteur: Kees ‘t Hart
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 224 (9238)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-214-0405-9

Meer:
Het mooiste leven
Kees ’t Hart
Wikipedia
Hanta
Volkskrant
Literair Nederland
NRC
Hebban
VN

GFC tegen Vitesse in 1908

Tags

archief, GFC, Goor, krant, Vitesse, voetbal, wedstrijdverslag

Meer dan 110 jaar geleden speelde mijn clubje tegen Vitesse. Voordat de archivaris van de club uit Arnhem vertwijfeld op zoek gaat naar bewijs voor deze wedstrijd: Vitesse was destijds een club uit Enschede. GFC won. Maar het mooist is toch wel het begin van het verslag. Kom daar nog maar eens om tegenwoordig. Heren journalisten, een uitdaging?

Bijzondere boekhandel

Tags

boeken, boekwinkel, lezen, poëzie, Portugal, reizen, Spanje

Portugees is te moeilijk, al herken ik wel wat woorden. Maar in de etalage zag ik dit gedicht, het was in het Spaans. Simpel (anders lukt het mij ook niet om te vertalen), maar mooi. Erg mooi. Nadat ik de foto nam, raakte ik al snel in gesprek met de eigenaar.

Alhoewel, gesprek? Spaans en Portugees door elkaar, we deden ons best om elkaar te begrijpen. Hij legde uit dat hij niet alleen stripboeken voor kinderen verkocht, maar allerlei geïllustreerde boeken. Van prentenboeken voor baby’s tot superhelden voor volwassenen en zelfs literaire boeken met plaatjes er in. Maar geen gewone boeken.

Mijn stokpaardje kwam al snel ter sprake. Asterix. Portugees had ik al, maar bestaat er ook een vertaling in een of ander dialect? Zijn vrouw loopt de trap al af. De stapel Asterixen wordt doorgenomen en even later heb ik een uniek boek in mijn handen. Mirandees is een taal zelfs, maar een heel kleintje. In het grensgebied met Spanje wordt het gesproken, vroeger was de regio een soort vrijstaat. De Portugezen, noch de Spanjaarden durfden er te komen. Criminelen vluchtten er naar toe. Op Wikipedia lees ik later dat er slechts 15.000 mensen zijn die de taal spreken.

En ik heb weer een bijzonder boek in mijn Asterix-collectie.

Gerard de Villiers – Malko. Menschenjagd in Peru

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Gerard de Villiers, lezen

Gerard de Villiers – Malko. Menschenjagd in Peru

Als tiener ontdekte ik deze boeken in de lokale bieb. Een schaars geklede dame voorop, een exotische plek in de titel en een verhaal dat gekoppeld werd aan de actualiteit. Hoofdpersoon van de SAS-boeken is Prins Malko, een Oostenrijkse prins die financieel aan lager wal is geraakt, dus om zijn dure levensstijl te financieren geregeld een klusje aanneemt van de CIA. Meestal de klusjes die de Amerikanen zelf niet meer willen doen.

Daar waar bij James Bond de camera weg zoomde, bleek het verhaal bij Malko gewoon door te gaan. Leuk voor een puber, maar na een boek of drie begrijp je het wel. Elk boek verloopt volgens eenzelfde patroon. Malko wordt naar een ver land gestuurd, komt daar al snel een schoonheid tegen waarvan je weet dat hij daar verderop in het boek werk van wil maken. Dan ontmoet hij zijn lokale contact, die hem laat weten hoe nutteloos zijn actie is, hoe onmogelijk. Hij zoekt bondgenoten, komt voor het eerst in moeilijkheden omdat de lokale machthebbers/maffia/penoze hem hebben gespot. Na een paar schietpartijen, wat ‘collateral damage’ en een eerste vrij worstelpartij met de schoonheid, begint het boek te kabbelen. Er verschijnt een nieuwe dame, de missie lijkt eerst te slagen, dan compleet te mislukken en Malko moet vechten voor zijn leven. Dan keert het tij, blijkt de eerste dame beter dan de tweede, de dronkaard een held en de bozerik een dombo. Malko slaagt, bedankt dame nog even uitvoerig, int zijn bijdrage en verlaat het land.

Zo ook in Lima, waar ‘Sendero luminoso’ de vijand is, maar niet de enige.

Waarom ik dit boek nu nog las? Omdat het er lag. Omdat het weg mocht. Omdat ik iets in het Duits wilde lezen. Omdat het kon.

Citaat: “Malkos Nachbar buckte sich und holte ein Maschinenpistole mit eingesetztem Magazin hervor und druckte sie ihm in die hand. Der zweite Peruaner hatte einen automatischen funfundvierziger Colt unter seinem T-Shirt hervorgeholt und auf Malko gerichtet. Monica Perez warf ihm einen fanatischen Blick zu.” (p.96)

Nummer: 18-048
Titel: Malko. Menschenjagd in Peru (Chasse a l’homme au Perou)
Auteur: Gerard de Villiers
Taal: Duits (Frans)
Jaar: 1986 (1985)
# Pagina’s: 194 (9014)
Categorie: Thriller
ISBN: nvt

Meer:
Wikipedia
Gerard de Villiers
Editions SAS
Hebban
Berlin Check Point Charlie

75 – The Pogues – And the band played Waltzing Matilda

Tags

Australië, Eerste wereldoorlog, Gerbie's top 212, muziek, The Pogues, Turkije

Nummer	75
Artiest	The Pogues
Titel	And the band played Waltzing Matilda
Jaar	1985
Wikipedia	And the band played Waltzing Matilda
Website	Pogues
Tekst	LyricsFreak

Toch weer een cover. Het origineel ken ik niet eens. De versie van The Pogues is schitterend. Een Australisch nummer, dat is meteen duidelijk als je de tekst beluisterd. En waar vele Pogues nummers het moeten hebben van de energie, van de melodie, is het overduidelijk dat de tekst in dit geval bepalend is.

En het is ook best vreemd dat je als soldaat uit Australië (of Nieuw Zeeland) maanden op een boot gaat zitten om in Europa, waar je nog nooit geweest bent, mee te vechten in een oorlog die jou eigenlijk niet aangaat. Niet alleen dat, nadat je je maten hebt zien omkomen en je zelf met mazzel overleefde, kom je kreupel terug in je eigen land en wordt je met de nek aangekeken. Hoe hard kan het leven zijn?

The Pogues hebben vele mooie nummers gemaakt. Dat hadden er nog veel meer kunnen zien, als Shane McGowan niet de ambitie had gehad om Keith Richards van de toppositie van de Death List te verdrijven. Toch kies ik voor dit anti-oorloglied, soms is muziek een mooie manier om een boodschap over te brengen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Neil Jordan – Night in Tunesia en andere verhalen

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Ierland, lezen, Neil Jordan

Neil Jordan – Night in Tunesia en andere verhalen

Al vele jaren stond deze in de kast. Aan het stickertje te zien, opruiming bij de Slegte. Ik gok in mijn studententijd. Een kwart eeuw later had ik het nog niet gelezen. Leek me een mooi boek om in mijn minibieb te zetten. Eerst toch maar lezen.

Jordan werd bekend als film director, niet als schrijver. Dit was zijn debuut. Korte verhalen die allemaal ergens in Ierland spelen, een Iers kustdorp. De overeenkomst is volgens mij het gebrek aan clou. De verhalen waren meer momentopnames, dan verhalen met een ontwikkeling. Er gebeurde wel het een en ander, maar tegelijkertijd ook weer erg weinig.

Het debuut van een jonge ambitieuze Ierse schrijver, het schreeuwt er doorheen. Wat is de beste vorm? Hoe vertel ik een goed verhaal? Gaat het om het verhaal of om het karakter? Dat maakt dat dit boek voor je gevoel nog niet af is. Dat er een redactieronde gemist werd. Dat het een ruwe versie lijkt. Coming of age, is de mooie Engelse term voor dit soort verhalen.

Desalniettemin las ik het met plezier en heeft Jordan zich nadien flink ontwikkeld tot de ster die hij nu is, ik zag meerdere van zijn films.

Citaat: “En op het vlot praatte de dikke astmatische jongen, meer dan wie dan ook geobsedeerd door het schouwspel op het strand, met zijn lispelende grafstem over ‘je weet wel’, en rookte sigaretten waarvan hij nog erger ging gieren. Hij had ze wetmatig als differentiaalrekening, nauwkeurig als algebra in categorieën onderverdeeld.” (p.56)

Nummer: 18-047
Titel: Night in Tunesia en andere verhalen
Auteur: Neil Jordan
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 1983 (1976)
# Pagina’s: 116 (8820)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-6012-590-8

Meer:
Wikipedia
Guardian
Goodreads

Oranje 1974

Tags

Gerbie kijkt YouTube, Johan Cruijff, Nederlands elftal, Oranje, totaalvoetbal, voetbal, WK 1974, YouTube

Gerrie kijkt YouTube 115

Waar je ook komt, in de hele wereld kennen ze het Nederlands voetbalelftal dat tweede werd op het WK in 1974. Waarom maakte dat team zoveel indruk?

Totaalvoetbal. Sindsdien verbeterd en geperfectioneerd, met Guardiola en Klopp op dit moment als trainers die het best hebben opgelet en aangepast.

Toch zou dit team ook anders bekend kunnen zijn geworden. Kijk maar eens naar deze beelden:

Toch mooi dat YouTube bestaat. Iets is nooit zwart of wit. Yin of yang. Er is altijd sprake van een evenwicht. In dit geval het mooie voetbal, maar ook het harde spel. Het een kan niet zonder het ander.

Dick Heuvelman, Frans van Schoonderwalt en Gerard Sierksma – Tour de France top 100

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Dick Heuvelman, lezen, wielerboek, wielrennen

Dick Heuvelman, Frans van Schoonderwalt en Gerard Sierksma – Tour de France top 100

Als misschien bekend, ben ik gek op lijstjes. Dit boek paste dus perfect in mijn collectie. Tijdens de Tour gelezen, wie is nu echt de beste? Daarvoor kun je natuurlijk meerdere criteria gebruiken, vooral over de onderlinge weging kun je discussiëren. Heerlijk. Is een vierde plek in het eindklassement beter dan winst in een etappe? Wat is moeilijker: tweede worden in het bergklassement of negende in het eindklassement? Was de Tour van 1964 zwaarder of juist eenvoudiger dan de Tour van 1983? Zowel Armstrong als Thevenet gaven toe doping te hebben gebruikt. De Fransman mocht zijn titels behouden. Is toegeven (Ullrich) erger dan niet toegeven (Zoetemelk)?

Meer tegenstand of juist betere omstandigheden? Maakt het uit of je in de Giro en Vuelta ook hebt gepresteerd? Ben je het hele jaar goed (Merckx) of richt je je slechts op de tour (Indurain)? Er zijn zoveel factoren die meetellen, dat het onmogelijk is een lijst te maken die boven discussie verheven is. Maar juist die discussie is het leukste!

Over de nummer 1 zal onder experts weinig discussie zijn, ook de rekenmethode die je gebruikt is niet relevant. Je moet van goeden huize komen wil je ooit nog hoger worden aangeslagen dan Merckx. Dat Zoetemelk de beste Nederlander is, zal zelfs Jan Janssen accepteren.

Leuk boek, zou elk decennium bijgewerkt kunnen (moeten!) worden.

Citaat: “De zogenaamde schone Tour van 2006, die zonder de sterren Jan Ullrich, Ivan Basso en Aleksandre Vinokoerov is verreden, kreeg een van doping beschuldigde winnaar, Floyd Landis die in het Universeel Tourklassement op de 83ste plaats staat. Indien Landis wordt gediskwalificeerd, verdwijnt hij uit de top 100 en komt de nieuwe winnaar, Oscar Pereiro Sio, op nummer 79 de top 100 binnen.” (p.8)

Nummer: 18-044
Titel: Tour de France top 100
Ondertitel: De honderd beste tourrenners aller tijden
Auteur: Dick Heuvelman, Frans van Schoonderwalt, Gerard Sierksma
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 160 (8497)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-4390-930-3

Meer:
Wielersportbroeken
Goodreads
Bol
Tour de France (op gerbie.nl)

76 – Jacques Brel – Ne me quitte pas

Tags

Gerbie's top 212, Jacques Brel, muziek

Nummer	76
Artiest	Jacques Brel
Titel	Ne me quitte pas
Jaar	1959
Wikipedia	Ne me quitte pas
Website	Jacques Brel
Tekst	Zafiris

Hij werd niet oud, deze Franstalige Vlaming. Maar zijn invloed valt haast niet te overschatten. Je kunt de grote namen die hem coverden niet eens opnoemen, schier eindeloos is de lijst. En dan beginnen we niet eens aan de vertalingen.

Een enkele keer zong hij in het Nederlands, maar vooral in het Frans. Zelden zag ik iemand die zich zo overgaf aan zijn muziek, die zijn muziek leefde. De beelden van een nat bezwete Brel heeft iedereen wel eens langs zien komen.

Net als bij vele anderen die jong heengingen, krijgt hij na zijn dood nog meer status. Niet dat hij er iets aan heeft, tijdens zijn leven was hij vaak wat controversieel. Zijn teksten zorgden daar wel voor.

Zonder twijfel is ‘Ne me quitte pas’ zijn meesterwerk. ‘Ga niet bij me weg’, een tranentrekkend liefdeslied. Intens is het woord, denk ik. Muziek die je niet alleen moet luisteren, je moet het voelen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Meer dan 4,6 miljoen

Tags

2018, gezond, lifeblog, stappen, stappenteller, wandelen

Goede voornemens doe ik bijna nooit aan. Tot ik half januari vorig jaar bedacht dat het misschien wel een goed idee was om elke dag van 2018 er voor te zorgen dat ik 10.000 stappen zou lopen. Was ik toch al mee begonnen, gewoon een kwestie van volhouden.

Het is gelukt. Op 31 december had ik precies 4.645.735 stappen gelopen. Tenminste volgens mijn telefoon (en Excel). Nu lag dat apparaat ook wel eens aan de lader, waarschijnlijk waren het er meer. Maar ook op de fiets telde het ding verder, alsof elke trap ook een stap was, gok ik.

Gemiddeld liep ik dus 12.728 passen per dag in 2018. Soms moest ik nog even wat moeite doen, ’s avonds nog een blokje om, vaker koos ik voor de benenwagen als het mogelijk was, fiets als het kon, de auto zo weinig mogelijk laten staan Trap in plaats van lift of roltrap. Op 20 januari liep ik het minst: 10.030 stappen. Op 9 april het meest: 25.270.

Was het leuk? Mwoah. Had het nut? Geen idee, ik geloof niet dat ik in 2018 op de weegschaal heb gestaan. Frustrerend? Soms. Na een voetbalwedstrijd op zondagochtend moest ik ’s middags of ’s avonds vaak nog een uur lopen om alsnog aan mijn stappen te komen. Ik had tenslotte besloten dat de teller op de telefoon bepalend was.

Mooi: in augustus het jaar ervoor was ik al begonnen met de ‘streak’. Toen ik onlangs op 1 januari dus voor het eerst niet meer aan de 10K kwam, had ik precies 500 dagen op rij het minimum gehaald. Wat nu? Ik ga niet meer geforceerd proberen elke dag de limiet te halen. Wel blijf ik lopen als het kan, fietsen ipv auto te nemen en hoop aan het eind van het jaar 10.000 gemiddeld nog steeds te halen. Maar de 6.633 van 1 januari was een opluchting.

Ruud Doevendans e.a. – Half 3 Nummer 9

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Half 3, Harry Walstra, lezen, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Ruud Doevendans e.a. – Half 3 Nummer 9

Al vaker heb ik het gezegd. De serie boeken van Doevendans zijn leuk, maar halen het niet bij Hard Gras. Dat is niet erg, maar wel jammer. Doevendans kan mooie columns schrijven, ook langere verhalen passen hem, maar in je eentje met een beetje aanvulling elke keer een editie vullen, blijkt toch erg lastig. Maar genoeg daarover, ik lees ze ook graag, heb er nog een paar in de kast staan.

De vergelijkingen tussen twee middenvelden is leuk. Was het Brazilië van 1982 beter dan Frankrijk in 1984? Zeg het maar. Het verhaal over Silvio Piola, door Roberto Pennino, is waarom ik dit blad lees. Een mooi stuk over een spits die ik nog niet kende, maar die je als voetballiefhebber wel zou moeten kennen. 24 seizoenen lang scoren, doe het hem maar na.

Het verhaal over de keepers carrière van Doevendans zelf is het meest persoonlijke in de hele serie Half 3. Mooi beschreven, mooi gereflecteerd, kwetsbaar, compliment!

Nog twee verhalen van achter het ijzeren gordijn, Dan Coe vanuit Roemenië en Peter Kohl vanuit de DDR (Harry Walstra!) en als afsluiting een reconstructie van een vreemd trainingskamp van FC Twente, waardoor we Kees Rijvers anders leren kennen.

Mooie editie.

Citaat: “Westerhof ging volledig los. Hij begon te vloeken, te schelden en te tieren. Ik dook nog achter mijn eigen terugspeelbal aan, maar het was al te laat. Anti peristaltisch hijgend probeerde ik nog te redden van niet meer te redden was. ‘Mijnheer Westerhof, word nu niet boos. Dat was niet de bedoeling. Kunnen we dan echt niet…’ Helaas. De bal was al over de lijn, de scheidsrechter had al naar het midden gewezen. Westerhof luisterde niet eens meer en produceerde in een minuut meer scheldwoorden dan Vitesse in een heel seizoen aan punten verzamelde.” (p.47)

Nummer: 18-046
Titel: Half 3 Nummer 9
Auteur: Ruud Doevendans e.a.
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 104 (8704)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-79067-09-1

Meer Half 3:
Nummer 8
Nummer 7
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1

Meer Doevendans:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans

Al tien jaar vader

Tags

papa gerbie, Suus

Een mooie schaatsdag, had ik in mijn hoofd. De dag ervoor was het ook gelukt. Zij dacht daar duidelijk anders over. ’s Ochtends vroeg moest ik naar het ziekenhuis, haar moeder had de eerste weeën zelf opgevangen. En toen, om 11.42 uur was ik vader van een dochter. Suus. Het tijdstip zal ik nooit meer vergeten.

En het klopte: mijn leven was nooit meer hetzelfde. Al na anderhalve week, ze was net een paar dagen thuis, schreef Suus haar eerste blogje op deze site. Gelukkig hield ze ook van bloggen en schreef nog tientallen stukjes sindsdien. Al is ze de laatste jaren wat actiever op Twitter.

En nu ben ik dus vader van een tiener. In mijn beleving zijn dat altijd oude ouders, daar had ik mezelf nog niet bij ingedeeld. Gelukkig is ze nog wel mijn kleine knuffelbeestje, (nog) geen pubergedrag.

Tien…

Marcel Vaarmeijer – Voor wie ik heb liefgehad

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Marcel Vaarmeijer

Marcel Vaarmeijer – Voor wie ik heb liefgehad

Soms is het goed om een boek pas een tijdje na lezing te beschrijven, om het blogje uit te stellen. Reflectie door tijd. Maar soms ook is het boek dermate ver weggezakt dat het erg lastig is nog iets zinnigs te schrijven. Daarbij komt, in mijn geval, dat E-books sneller en verder in het geheugen gedreven worden dan ‘echte’ boeken. Vreemd, want uiteindelijk gaat het om de inhoud, niet waar je de woorden las, maar het is wel zo.

Dus ik weet nog wel waar en wanneer ik dit boek las, maar veel verder dan de spreekwoordelijke achterflap kom ik niet als het op navertellen aankomt. Als ik elders op het web op zoek ga (zie onderaan), dan komen er wel weer dingen terug. Gelukkig maar. Ook in dit geval, positief en negatief. Ik las het boek snel, de zogenaamde pagetwister, wat op een E-reader toch al sneller het geval is. Maar ik zie ook waarom het niet per se vastgesetteld in mijn brein zit. Te veel chicklit, te veel geschreven op het effect, niet uit het hart. Wat best vreemd is, want het boek schijnt gebaseerd te zijn op het leven van de schrijver.

Moeders kijkt terug op haar leven. Ze zit al in het verzorgingstehuis, krijgt oude dagboeken terug en wil ze weggooien. Een verpleger haalt haar over het niet te doen en samen lezen ze over haar geschiedenis. Natuurlijk een belangrijke tweede wereldoorlog component, vormende gebeurtenis voor een hele generatie. De verpleger en de oude dame, samen herbeleven ze een boeiend leven. Geen gemakkelijk, dat klopt.

Al met al kan ik de heer Vaarmeijer weinig recht doen. Mijn schuld. Het is niet anders. Lees de andere recensies voor betere samenvattingen, meningen. Sorry.

Citaat: ““Looburg, 14 augustus 1937.
Morgen ben ik jarig, morgen word ik dertien jaar. Maar het echte feest was vandaag, bij Daniël thuis. Zijn moeder had een taart gebakken, een grote taart met slagroom en dertien kaarsjes. Ik heb ze uitgeblazen, in één keer. Dat brengt geluk, zei Sonja, het kleine zusje van Daniël. Nog meer geluk, dacht ik, dat kan bijna niet.”” (p.143)

Nummer: 18-043
Titel: Voor wie ik heb liefgehad
Auteur: Marcel Vaarmeijer
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 298 (8337)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-245-7095-9

Meer:
Goodreads
Hebban
Chicklit.nl
De Leesfabriek
Stoerboek
Marcel Vaarmeijer

De muziek van 2018

Tags

last.fm, lifeblog, muziek

volgens last.fm dan tenminste:

Last.FM 2018

77 – Mana – Los desaparecidos

Tags

Gerbie's top 212, Mana, muziek, politiek

Nummer	77
Artiest	Mana
Titel	Los desaparecidos
Jaar	1999
Wikipedia	MTV Unplugged (Mana album)
Website	Mana.com.mx
Tekst	Songlations

Het origineel is van Ruben Blades. Ik zocht het op, nadat ik deze versie leerde kennen. Al backpackend door Centraal Amerika kon ik de band niet vermijden. Tussen vele lokale bagger was ik allang blij dat er een Mexicaanse band was die serieuze en goede muziek maakte. Dus kocht ik het bandje met de opname van MTV Unplugged voor in mijn walkman. Het nummer dat het meeste indruk maakte, was de cover van het nummer van Ruben Blades.

Via google op zoek gaand naar het filmpje en de tekst, kom ik erg vaak de titel Desapariciones tegen ipv Desaparecidos. Verdwijningen i.p.v. ‘zij die verdwenen’. Mijn Spaans is verre van perfect, maar volgens mij gaat het om de personen, de tekst verwijst daar ook de hele tijd naar, niet over de verdwijningen, dan gaat het om het fenomeen. Het is maar een marginaal verschil, maar wel een belangrijk.

Wie heeft mijn echtgenoot gezien? Mijn zus? Mijn zoon? Mijn moeder? De tekst is sterk, het wordt persoonlijk gemaakt. Zes miljoen joden in kampen. Duizenden Argentijnen vanuit een vliegtuig de oceaan in. Tienduizenden anderen die verdwenen in vele landen in Latijns Amerika. Het zijn allemaal niet te begrijpen aantallen. Maar iemand met een naam, een gezicht, een familieband, dat raakt je. En dat begreep Blanes toen hij de tekst schreef. En omdat veel, bijna alle, Latijns Amerikaanse landen kort of lang een dictatuur waren, omdat er velen verdwenen, kent iedereen de verhalen.

Mana heeft het nummer veel bekender gemaakt, in de Spaanstalige wereld is het een evergreen geworden. De aanleiding is een verkeerde, het resultaat is toch een erg mooi nummer. Zelfs als je geen Spaans spreekt of begrijpt, met een korte uitleg moet je het voelen, kan niet anders.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.