Sneller dan Daphne

Tags

liefde, papa gerbie, Suus, vakantie

Aan de noordkant moet ik het station verlaten, zegt het appje me, twee minuten voor we er zijn. Ik ken de weg nog niet zo goed, moet even kijken welke zijde de noordzijde is, maar loop al snel buiten. Bij de parkeerplaats zie ik dat ze me gespot heeft. En ze rent.

Ze rent alsof er niets anders op de wereld is. Ze rent langs anderen, ontwijkt tegenliggers en komt op me af. Anderhalve dag geleden ging ze van huis, een paar daagjes extra vakantie. Ik kon niet mee, ik had nog mijn werk en een vergadering. Maar de urgentie waarmee ze mijn kant op rent, doet vermoeden dat ik jaren van huis ben geweest.

Haar krullen wapperen in de wind, vol overtuiging rent ze op me af. Als in een film waarin de hele wereld stilstaat en alleen wij tweeën nog bestaan. Ze hangt in de bocht als Daphne Schippers die een 200 meter loopt. In mijn beleving gaat ze sneller. Geen seconde houdt ze in, zelfs niet nu ze vlak bij me is. De onvermijdelijke botsing gaat over in een knuffel. “Papa”, mompelt ze, maar ze is te druk met knuffelen om te praten.

Onvoorwaardelijke liefde, mijn kleine meisje geeft het me, een mooier cadeau bestaat niet. Gelukkiger dan op dat moment kun je je niet voelen. Mijn meisje en ik, een lange warme knuffel. Naast me zie ik een wat oudere man vertederd opzij kijken. Als de knuffel is afgelopen begint ze te vertellen wat ze me allemaal nog moet laten zien en wat ze de afgelopen twee dagen al heeft gedaan. Een spraakwaterval. Ik luister. Het leven is mooi met mijn dochter aan mijn hand.

Wat ben ik trots vader te mogen zijn.

Gebruiksaanwijzing

Tags

bloemen, Suus

Ze staat bij het aanrecht en lijkt de maatbeker aan haar lippen te zetten. Ik schrik, want ik zie het plastic zakje op het aanrecht dat er naast ligt. Maar ze verzekert me dat ze alleen maar kijkt of het al werkt.

Mijn eerste verbazing slaat om in bewondering. Ik zie wat ze heeft gedaan. Gewoon de gebruiksaanwijzing gelezen. Ze vond het kleine pakje op het aanrecht en zag bij punt vier wat er zou kunnen gebeuren. Dus begon ze netjes bij 1, vervolgde bij 2 en kwam toen vast te zitten.

Die ene roos bij 3 kwam maar niet, wat ze er mee moest doen, begreep ze ook niet helemaal. Maar dat ze op weg was naar 4, dat leek haar logisch. Mij ook.

Suus hartje Manu Chao

Tags

bevrijdingspop, Manu Chao, Suus, themaweek

Een bezoekje aan het bevrijdingsfestival in mei doen we al jaren. Maar dit jaar was er de afsluiter: Manu Chao. En laat mijn dochter die avond ineens een grote fan worden…

Dat ze het vol zou houden wist ik wel. Ze lijkt op haar vader, uren later naar bed is geen probleem. Maar of ze anderhalf uur zou luisteren, ik was er bang voor. Ze had al gespeeld, in de zweefmolen gezeten, een suikerspin gehad, nu was het haar beurt om aan te passen.

Het liep anders. Ze vond het mooi. Erg mooi. Ze deed mee. Vol enthousiasme. We hadden een mooie plek in het midden van het veld, redelijk zicht op het podium. Er stond een hek, waar ik achter stond. Zij kon er bovenop zitten, zo nu en dan even staan. En ze vond het geweldig. Ook al kende ze niets, ze danste, ze sprong en ze zong zelfs mee.

Nu is de muziek van Manu Chao natuurlijk ook erg aanstekelijk, zitten er vele momenten in dat ‘whoohoho’ en ‘yoyoyo’ meegeschreeuwd kunnen worden, maar zelfs ‘por la carretera’ klonk uit haar keel. Zo halverwege het concert hing ze tegen me aan, ze draaide iets en fluisterde in mijn oor dat we echt familie waren. Net als opa, ook al is die overleden. Even later staat ze weer op en zingt weer mee. Ik voel me gelukkig, trots, vol liefde, wat kun je nog meer wensen als vader? Zonder probleem doet ze mee tot kwart over elf de laatste toegift ook is afgelopen.

Een dag later wil ze de CD van haar vader lenen. Want K3 is dan wel leuk, maar Manu Chao is nu echt haar favoriete muziek.

Themaweek 26: 2016 in 1 week

Prife

Tags

Suus

Deel vier ondertussen al van de briefjes op de deur. Had eigenlijk niet verwacht dat het een serie zou worden. Ben benieuwd of er nog volgende versies komen.

Ook de code links boven is me niet helemaal duidelijk. Voor de rest is de boodschap wel duidelijk geloof ik.

Deel 1
Deel 2
Deel 3

Een elfje

Tags

elfje, poëzie, Suus

Eerlijk moet ik toegeven dat ik nog nooit van een elfje gehoord had. Tot mijn dochter er mee thuis kwam. Prachtig, poëzie van een zevenjarige. Ik ben niet een klein beetje trots. Zelfs al heeft ze het nog niet helemaal goed gedaan..

Stoplicht

Tags

Italië, reizen, stoplicht, Suus, vakantie

Ze is zeven en heeft verkeersregels geleerd op school. Met haar op de fiets steek ik over waar het hoort, niet waar het kan, zoals ik gewend ben. Nu slaat de twijfel echter toe. In de brandende zon staan we te wachten tot we de drukke weg kunnen oversteken. Het stoplicht werkt niet echt mee. Sterker nog, alle kanten zijn al twee keer aan de beurt geweest, maar ondanks het ingedrukte knopje, blijft ons mannetje op rood. Ook na de derde keer rood komen alleen de zijwegen aan de beurt, niet wij. Het verkeer raast weer voort.

De bushalte die we moeten hebben, staat aan de overkant. We hebben geen keus. Als de bus nu komt, staan wij aan de verkeerde kant van de weg. Diverse mensen die na ons bij het stoplicht kwamen, zijn al overgestoken. Zitten in de bus is straks een illusie. In het kader van opvoeden blijven we staan bij het rode stoplicht. Ik weet dat het werkt, maar waarom het voor ons nu niet op groen springt, is me een raadsel.

Als er weer anderen oversteken, geef ik het op. Nog even vertel ik haar dat dit normaal nooit mag, maar dat we nu, omdat het stoplicht het niet goed doet, voor een keer door rood lopen. Ze begrijpt het. Vijf minuten later is de bus er. Volgens mij is het stoplicht nog niet op groen geweest.

Themaweek 9: Italië

Kiekeboe

Tags

oude doos, Suus, themaweek

Oorspronkelijk: 30 januari 2010

Toen ik net had leren lachen vond ik het vooral grappig als iemand nieste. Vooral mama doet dat heel leuk. En toen ze door had dat ik dat moest lachen, deed ze nog heel vaak ‘Hatsjie’. Komisch hoor.

Maar zoals het gaat in het leven, humor ontwikkel je, dus nu vind ik verstoppertje spelen het allerleukst. Gelukkig heb je er niet zo veel voor nodig. Je neemt een doekje (en die liggen in het hele huis), doet dat over je hoofd en je bent al verstopt. Ik zie dan even niets, maar moet al lachen van de voorpret. Als ik dan het doekje van mijn hoofd trek, zegt papa of mama ‘Kiekeboe’ en dan lig ik echt helemaal dubbel van het lachen.

Vaak speel ik het spel met papa op de bank, nadat ik een flesje heb gedronken. Als ik ben geweest dan geef ik het doekje aan papa en die doet het dan ook over zijn hoofd. Ik hoor hem dan wel praten (“Waar is papa?”), maar ik zie hem niet. Gelukkig weet ik dan dat hij onder het doekje zit, ik kruip langs hem heen of over hem langs en dan pak ik het doekje af. Kiekeboe!

Kiekeboe kun je overal spelen, daarom is het ook zo leuk. Met een slabbetje na het eten, of gewoon achter de bank. Ik verstop me dan achter de zijkant en kijk om het hoekje heen, prachtig. Je moet die gezichten van papa en mama eens zien, helemaal verbaasd. Of soms kruip ik onder de tafel door en verschijn ik ineens aan de andere kant. Lachen!

Ik denk dat ik nog heel vaak kiekeboe blijf spelen, ik vind het echt een leuk spelletje.

 

Themaweek 3: uit de oude doos

En toen volgden de regels

Tags

regels, schrijven, Suus

Na het eerste en tweede briefje volgen er nu regels.

Mijn dochter houdt van Manu Chao

Tags

bevrijdingspop, concert, Manu Chao, muziek, papa gerbie, Suus, Zwolle

Dat ze het vol zou houden wist ik wel. Ze lijkt op haar vader, uren later naar bed is geen probleem. Maar of ze anderhalf uur zou luisteren, ik was er bang voor. Ze had al gespeeld, in de zweefmolen gezeten, een suikerspin gehad, nu was het haar beurt om aan te passen.

Het liep anders. Ze vond het mooi. Erg mooi. Ze deed mee. Vol enthousiasme. We hadden een mooie plek in het midden van het veld, redelijk zicht op het podium. Er stond een hek, waar ik achter stond. Zij kon er bovenop zitten, zo nu en dan even staan. En ze vond het geweldig. Ook al kende ze niets, ze danste, ze sprong en ze zong zelfs mee.

Nu is de muziek van Manu Chao natuurlijk ook erg aanstekelijk, zitten er vele momenten in dat ‘whoohoho’ en ‘yoyoyo’ meegeschreeuwd kunnen worden, maar zelfs ‘por la carretera’ klonk uit haar keel. Zo halverwege het concert hing ze tegen me aan, ze draaide iets en fluisterde in mijn oor dat we echt familie waren. Net als opa, ook al is die overleden. Even later staat ze weer op en zingt weer mee. Ik voel me gelukkig, trots, vol liefde, wat kun je nog meer wensen als vader? Zonder probleem doet ze mee tot kwart over elf de laatste toegift ook is afgelopen.

Een dag later wil ze de CD van haar vader lenen. Want K3 is dan wel leuk, maar Manu Chao is nu echt haar favoriete muziek.

Al weer een briefje op de deur

Tags

papa gerbie, Suus

Een paar maanden geleden schreef ik al over een briefje op de deur. Een post-it, bleef niet lang hangen. En na een paar dagen verdween het richting oud papier.

Vorige week ineens een nieuwe versie. En de toon is iets strenger. Slaan? En dat is ook nog eens onvermijdelijk? Gelukkig eindigt het briefje op een stuk vriendelijker wijze.

Het briefje op de deur

Tags

lifeblog, papa gerbie, Suus

Weer zo’n verhaal dat zichzelf schrijft. Je loopt de trap op, kijkt tegen de deur aan en ziet een post-it. Leest met aandacht de tekst van je dochter. Prachtig beginnend handschrift. Heerlijk hoe de gedachtegang van haar helemaal te volgen is. Het lege briefje er naast, als een soort gastenboek. En papa die er zich gelukkig nog helemaal niets van hoeft aan te trekken.

Zeven jaar vroeger dan verwacht

Als vader weet je dat het moment komt dat je niet meer welkom bent op de kamer van je dochter. Toch schrok ik deze week nog wel even behoorlijk toen ik dit briefje op de deur zag hangen.

Eerlijk gezegd had ik het pas over een jaar of zeven verwacht. Of totdat ze genoeg schrijfuren heeft gemaakt om het in ieder geval zonder spelfouten te schrijven. Gelukkig heeft ze me er nog niet op gewezen. Gisteravond kreeg ik nog een paar heerlijke knuffels voordat ze ging slapen.

Themaweek 1. 2015 in 1 week

Best bezochte blogje van 2015

Tags

lifeblog, papa, Suus

Het best bezochte blogje van afgelopen jaar was het verhaal ‘van’ Suus over opa Henk. Vooral via social media veel aandacht. Suus heeft het zelf ook gelezen. Gezien de verhalen die ze na een paar maanden in groep drie al schrijft, zou het me niet verbazen als haar eerste compleet eigen schrijfsels niet lang uitblijven.

Opa is dood
en dat is niet leuk. Wel is het fijn dat hij geen pijn meer heeft. Maar ik ben nog wel verdrietig, ik vind het zo jammer dat opa dood is. Het is ook zielig voor oma, omdat die nu alleen is.

Eerst was hij ziek, toen moest hij naar het ziekenhuis. Daar ben ik met mama naar toe gegaan, papa was er al. We hebben opa toen even gezien. Ik had een tekening gemaakt, maar die was ik vergeten. Papa heeft die toen ‘s avonds meegenomen. Opa was blij dat wij er waren. Hij vond de tekening ook mooi.

Maar een paar dagen later al was hij dood. Dat was heel erg. Ik moest heel hard huilen. Het was wel gezellig dat we daarna bij oma pizza gingen eten met zijn allen, Anna en Gijs waren er ook. Samen met papa, mama en oma zijn we ook nog gaan kijken toen opa in de kist lag. Ik heb twee tekeningen meegenomen en bij opa gelegd. Papa had ‘m verkeerd om gelegd, ik moest ‘m omdraaien, anders kon opa het niet zien.

De begrafenis vond ik wel een beetje vreemd. Eerst met zijn allen in een grote auto, dat was gezellig. Er waren heel veel mensen, wel honderd, ik kende niet iedereen. Maar ik heb wel gezwaaid naar de mensen die ik wel kende. Allemaal mensen gingen over opa praten. Dat was wel een beetje saai, net zoals de muziek. Oma moest huilen, dus toen heb ik haar maar een knuffel gegeven. Papa en tante Marion vertelden samen ook verhaaltjes over opa. Dat vond ik wel grappig. Vooral over verstoppertje spelen.

Maar toen moesten we allemaal weg en lieten we de kist met opa staan. Ik had er nog wel een roos opgelegd, met brief. Moesten we opa niet begraven? Daarna was er condoleren, dat is eigenlijk hetzelfde als feliciteren. Ik heb een heleboel handen geschud. Ik kreeg ook nog een knuffel, een klein hondje. Ik noem hem ‘Hondje Opa’. Die neem ik ‘s avonds mee naar bed, dan kan ik beter slapen. En de foto van opa staat dan ook naast mijn bedje, dan mis ik hem niet zo.

Themaweek 1, 2015 in een week

Zeven jaar vroeger dan verwacht

Tags

lifeblog, papa gerbie, Suus

Als vader weet je dat het moment komt dat je niet meer welkom bent op de kamer van je dochter. Toch schrok ik deze week nog wel even behoorlijk toen ik dit briefje op de deur zag hangen.

Eerlijk gezegd had ik het pas over een jaar of zeven verwacht. Of totdat ze genoeg schrijfuren heeft gemaakt om het in ieder geval zonder spelfouten te schrijven. Gelukkig heeft ze me er nog niet op gewezen. Gisteravond kreeg ik nog een paar heerlijke knuffels voordat ze ging slapen.

Opa is dood

Tags

In Memoriam, lifeblog, papa, Suus

en dat is niet leuk. Wel is het fijn dat hij geen pijn meer heeft. Maar ik ben nog wel verdrietig, ik vind het zo jammer dat opa dood is. Het is ook zielig voor oma, omdat die nu alleen is.

Eerst was hij ziek, toen moest hij naar het ziekenhuis. Daar ben ik met mama naar toe gegaan, papa was er al. We hebben opa toen even gezien. Ik had een tekening gemaakt, maar die was ik vergeten. Papa heeft die toen ’s avonds meegenomen. Opa was blij dat wij er waren. Hij vond de tekening ook mooi.

Maar een paar dagen later al was hij dood. Dat was heel erg. Ik moest heel hard huilen. Het was wel gezellig dat we daarna bij oma pizza gingen eten met zijn allen, Anna en Gijs waren er ook. Samen met papa, mama en oma zijn we ook nog gaan kijken toen opa in de kist lag. Ik heb twee tekeningen meegenomen en bij opa gelegd. Papa had ‘m verkeerd om gelegd, ik moest ‘m omdraaien, anders kon opa het niet zien.

De begrafenis vond ik wel een beetje vreemd. Eerst met zijn allen in een grote auto, dat was gezellig. Er waren heel veel mensen, wel honderd, ik kende niet iedereen. Maar ik heb wel gezwaaid naar de mensen die ik wel kende. Allemaal mensen gingen over opa praten. Dat was wel een beetje saai, net zoals de muziek. Oma moest huilen, dus toen heb ik haar maar een knuffel gegeven. Papa en tante Marion vertelden samen ook verhaaltjes over opa. Dat vond ik wel grappig. Vooral over verstoppertje spelen.

Maar toen moesten we allemaal weg en lieten we de kist met opa staan. Ik had er nog wel een roos opgelegd, met brief. Moesten we opa niet begraven? Daarna was er condoleren, dat is eigenlijk hetzelfde als feliciteren. Ik heb een heleboel handen geschud. Ik kreeg ook nog een knuffel, een klein hondje. Ik noem hem ‘Hondje Opa’. Die neem ik ’s avonds mee naar bed, dan kan ik beter slapen. En de foto van opa staat dan ook naast mijn bedje, dan mis ik hem niet zo.

Slaap maar lekker uit

Tags

koekje, schrijven, snoep, Suus

Toen ik nog wat kleiner was, ging ik altijd meteen naar papa en mama als ik wakker werd. Soms kroop ik dan tussen ze in, lekker warm in het midden van het grote bed. Maar eigenlijk wilde ik meteen naar beneden. Spelen. Televisie kijken. Op de iPad. Maar niet alleen. Dus moest papa of mama mee naar beneden. Vooral in het weekend vonden ze dat vervelend, want dan wilden ze uitslapen. Maar meestal gaat mama op zaterdag wel mee naar beneden, papa op zondag, want dan moet hij toch voetballen.

Nu ik wat groter ben, durf ik wel alleen naar beneden. Kunnen papa en mama lekker uitslapen. Wat nog leuker is, is dat ik als ik alleen ben stiekem een koekje of een snoepje kan pakken. Of twee. Of drie. Of…

Maar die papiertjes moet ik dan wel verstoppen, anders zien ze dat ik stiekem heb gesnoept. In de prullenbak valt het op, dus moet ik een andere plek kiezen. Mama heeft een hele grote mand met heel veel tijdschriften. Daar kan ik de papiertjes mooi bij instoppen. Een beetje naar beneden drukken, dan zien ze dat vast niet.

Dus tegenwoordig als ik wakker word in het weekend, steek ik mijn hoofd even om de deur van de slaapkamer om te zien of ze nog slapen, ik zeg nog even ‘Slaap maar lekker uit’ en ga dan lekker alleen naar beneden.

Laatst waren ineens alle papiertjes uit de mand weg. Gek. Maar papa en mama hebben niets tegen me gezegd, dus het zal wel goed zijn. Ze hebben vast niets door…