De Muur 44

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 44

Wagendorp: interessant. Idzenga: boeiend. Chevrolet: diep. Smeets: verrassend. Laitem: geschiedkundig. McMillan: schitterend. Willemse: mwoah. Van Zuilen: grappig. Verhegge: passend. Boers: lang.

Geheel: Goed.

Citaat: “Koarle verheelde zijn sympathie voor Buyze niet, een goedlachse man die altijd voor animo zorgde, ook naast de fiets. Wat een verschil met de berekenende Thys, voor wie hij slechts lauwe sympathie kon opbrengen. Thys was een stadsmens met een rationele kijk, die liefst het verschil maakte met een vroege inspanning – een eerste bergrit bijvoorbeeld – en daarna sluw en spaarzaam afwachtte” (p.54)

Nummer: 14-027
Titel: De Muur 44
Auteur: Diversen (Bert Wagendorp, Wiep Idzenga, Herman Chevrolet, Mart Smeets, Herman Laitem, Camille McMillann, Rob Willemse, Cees van Zuilen, Willie Verhegge, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 127 (4371)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-62-3100-63

Meer:
43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Blogestafette

Tags

blog, estafetteblog, lifeblog

Blijkbaar begon het bij Anna Maria, via Cultilicious kwam het bij Kliefje al dichtbij, maar dankzij Beggar mag ik ook meedoen.

Schrijf een blog met als onderwerp ‘Vijf dingen die je altijd wilde weten over (eigen naam, dat ben ik dus) …maar nooit durfde te vragen’ en tag onderop je blog 3 favo bloggers

Niet mijn hobby: over mezelf schrijven. Maar vooruit, vijf keer dan:

1. Ik sta ingeschreven bij Second Love. In overleg. Als ik er maar niet over vertel.

2. Ik ben 23 kilo afgevallen in het afgelopen jaar. Het was nodig. Geen geheim, gewoon minder eten.

3. Ik heb een veroordeling achter de rug dankzij mijn blog.

4. Ik heb drie kinderen in drie verschillende landen.

5. Op zolder heb ik een wereldkaart met daarop alle plaatsen waar ik geweest ben, omringd door 6 vitrinekasten met souvenirs.

En voor degenen die nu nog lezen: er is er precies een van de vijf inderdaad waar.

Ik tag niemand, want ik wil niemand verplichten dit ook te doen. Maar mocht er iemand onder mijn lezers zich geroepen voelen: Ga je gang.

Uitnodigings

Tags

kleuter, mama, Suus, verjaardag

“Papa, wil je me even helpen? We moeten nog uitnodigings schrijven.” Ik zit al aan tafel met mijn stiften. Ik kan nog niet zo goed schrijven. Sommige letters schrijf ik nog verkeerd om en sommige woorden zijn ook veel te moeilijk voor mij.

“Waarvoor wil je uitnodigingen schrijven dan schatje?”, antwoordt papa. “Voor het feestje natuurlijk”, zeg ik. “Mama is toch bijna jarig? Nog maar drie nachtjes!”.

“Wie wil je dan uitnodigen?”, vraagt mama vanuit de keuken.

Ik denk even na. “Melanie, Nova, Linde, Jasmijn, Evi, Lindsay”. “Dus alle meisjes uit je klas”, concludeert papa. “Ja”, beaam ik, “het is toch een feestje?”

Ik heb sterk de indruk dat ik mijn vriendinnetjes niet mag uitnodigen voor de verjaardag van mama. “Dat gaat niet gebeuren, het is niet jouw verjaardag”, zie je wel, daar heb je het al. Ik moet wel een beetje huilen, het is niet eerlijk.

“Ben jij wel eens op de verjaardag van de mama van Melanie geweest? Of op die van de moeder van Nova?”, vraagt papa. Daar heeft hij wel een punt. Zo had ik het nog niet bekeken. Maar ik moet toch wat proberen. “Eentje dan?”, misschien mag dat wel. “Maar alle neefjes en nichtjes komen al”, zegt mama. Daar had ik ook even niet aan gedacht. Dan kan ik mooi met Silke spelen. En Linde, Anna en Yara ook. En taartje eten. En chips. Dat wordt toch nog een mooie dag. Nog drie nachtjes..

190 – Us3 – Cantaloop

Tags

Gerbie's top 212, hiphop, jazz, muziek, Us3

Nummer	190
Artiest	Us 3
Titel	Cantaloop
Jaar	1993
Wikipedia	Cantaloop (Flip Fantasia)
Website	Us3
Tekst	Lyrics Depot

Twee compleet verschillende muziekstijlen combineren en daar wat moois van weten te maken (eerste is niet zo moeilijk, tweede wel) is een hele prestatie. Us3 slaagt er in. Jazz en HipHop resulteren in Cantaloop. Niet de eerste (volgens mij was dat GangStarr, komen we op terug), maar wel een succesvolle. Wat heet, Cantaloop haalde de hitlijsten in de VS, werd het meest verkochte nummer van het label, wordt sindsdien gebruikt in films, televisieprogramma’s en documentaires. Volgens mij heeft iedereen het nummer wel eens gehoord, al zullen velen zich dat niet realiseren.

Knap is het verslavende deuntje. Legende Herbie Hancock doet mee, al is het dan maar via een sample. De kenmerkende trompet wordt gespeeld door Gerard Presencer. Het zou bijna helemaal jazz kunnen zijn, als daar niet ineens die rap dwars doorheen gaat. Het past allemaal, het klinkt geweldig, het nummer blijft in je hoofd.

De debuutsingle blijft de groep boven het hoofd hangen. Geen nummer werd meer zo groot, geen album verkocht meer zo goed. Twintig jaar later (vorig jaar) werd het album Hand on the Torch geremasterd en opnieuw uitgebracht, nadat in 2003 ook al The Ultimate Hand on the Torch was uitgekomen. Ik denk dat de band nu dus toewerkt naar 2023, al zou bij verrassing de band ons in 2018 ook al kunnen grijpen. We zullen het zien.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212

Johan Faber – Wende

Tags

Berlijn, boeken, boeken 2014, boekrecensie, geschiedenis, Johan Faber, lezen, New York

Johan Faber – Wende

Helemaal uit, anderhalve dag. Leuk om te lezen dus, er zat vaart in, het boeide, goed debuut. En toch ging er gaandeweg wat knagen. Wat was het allemaal gezocht, wat zaten er een hoop (bewust slechte?) verwijzingen in het verhaal.

Het begint al met de titel. Wende is de hoofdpersoon. Of eigenlijk een belangrijke bijrol. Leuke meisjesnaam, tot je door hebt dat een van de belangrijkste gebeurtenissen zich afspeelt in Berlijn, tijdens de val van de Muur, 1989. Dan is het gewoon flauw. Net zoals de hoofdpersoon Peter Hemel. Himmel uber Berlin? En dan regelmatig dingen uit de hemel zien vallen. Het wordt voorspelbaar. Hemel blijkt een schrijver die bestsellers verkoopt onder een vrouwennaam. Het ligt er wel heel dik bovenop (lees Suzanne Vermeer). En als ik dan even kritisch ga denken over het verhaal, dan zitten er meerdere onverklaarbare wendingen in. Waarom spioneren zonder dat je weet waarom? Waarom is de keuze voor de kleuterjuf boven de eeuwige liefde zo slecht beschreven? Wie kan me uitleggen waarom de politicus ineens jaren later zoveel interesse toont in een gebeurtenis van jaren ervoor, die door de geschiedenis allang is achterhaald?

Aan het eind moet ik dus toch concluderen dat de vele lovende recensies die ik vond onterecht zijn. Het is een leuk verhaal, de schrijver heeft zeker potentie, maar is er in dit boek in ieder geval niet in geslaagd mij te overtuigen.

Citaat: “Wolf zwaait zijn arm naar achteren en gooit de steen over de Muur, in de richting van de Brandenburger Tor. Het projectiel beschrijft een boog boven de Oost-Berlijnse skyline, boven het span paarden, en verdwijnt dan, maar een inslag blijft uit.” (H3, p325/418)

Nummer: 14-048
Titel: Wende
Auteur: Johan Faber
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 320 (10302)
Categorie: Fictie
ISBN: 9789038895178

Meer:
Cultuurbewust
Tzum
Recensieweb
De leesfabriek
Scholieren Boekverslag

Özcan Akyol & @DuBlanqeBogarde – He scheids

Tags

Özcan Akyol, boeken, boeken 2014, boekrecensie, DuBlanqeBogarde, humor, lezen, voetbal, voetbalboek

Özcan Akyol & @DuBlanqeBogarde – He scheids

Met de ondertitel: Jij hebt thuis zeker niks te vertellen. Het lijkt me duidelijk. Twee voetballiefhebbers vertellen over wat ze op zondagochtend zoal horen. Lastige opgave. De miljoen voetballers die zelf weten hoe dat is, komen niets nieuws tegen. De vijftien miljoen Nederlanders die geen idee hebben, zullen dit boekje niet lezen en als dat al zo is, dan begrijpen ze het niet.

Is het daarom een slecht boek? Nee. Verrassend? Nee. Leuk? Soms. Een boek? Nee. Een boek heeft een verhaal, of een aantal verhalen. De pagina’s van deze bundeling zijn nauwelijks gevuld, een uitspraak per bladzijde. Een aantal keren moest ik grinniken, meerdere keren was het ook flauw. Misschien is het een idee om het hele boek niet aan een stuk te lezen. Een boek voor op de wc bijvoorbeeld.

Aan de andere kant begrijp ik Twitterfenomeen DuBlanqeBogarde best. In relatief korte tijd kreeg hij een gigantische aanhang. Bijna twintigduizend volgers heeft hij ondertussen. Maar je kunt er niets mee. Journalisten complimenteren hem om zijn inside informatie. Kranten jatten zijn bronnen. Voetballers tippen hem als ze iets weten. Maar je kunt er weinig mee. Als je dan een aanbod krijgt om een boek samen te stellen, dan pak je dat. De eerste manier om een klein beetje terug te verdienen, na alle tijd die je al in je hobby gestoken hebt.

De promotie van dit boek bij DWDD was niet echt geslaagd. DBB met een bivakmuts, hij wil anoniem blijven, Eus die nauwelijks uit zijn woorden kwam, het kan niet geholpen hebben. Ook hier staat tegenover dat een miljoen mogelijke lezers gekeken hebben die avond, dan is elke publiciteit goed.

Mijn motivatie om het boek te kopen was dan ook niet de hoop een meesterwerk te hebben gekocht, maar vooral omdat ik het DBB gun. Goede gozer, humor, bescheiden, ook al blijkt dat niet uit zijn tweets. Ik mag hem en ik hoop dat hij in de toekomst een manier vindt om te leven van wat hij doet. Tot die tijd mag hij dit soort boeken uitbrengen en op die manier wat pakken.

En de gevatte scheidsrechter die in dit boek regelmatig langskomt, mag mij op zondagochtend best een keer wijzen op het bedroevende niveau waarop ik zelf voetbal.

Citaat: “Scheidsrechter, ik zou u graag vertellen hoe ik denk over uw optreden tot dusverre. Uit zelfbescherming doe ik dat echter niet. Dat lijkt mij beter voor de sfeer bovendien.’

‘Doe niet zo bijdehand met je gestudeerde kankersmoel, anders bijt ik effe je tong uit je bek.’
(p.109)

Nummer: 14-021
Titel: He scheids, jij hebt thuis zeker niks te vertellen?
Auteur: Özcan Akyol & @DuBlanqeBogarde
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 159 (3535)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-446-2616-2

Meer:
Özcan op de radio
Site Özcan Akyol
Twitter DuBlanqeBogarde
DBB op Catenaccio
HP de Tijd
Football Culture: Ozcan Akyol
Football Culture: DuBlanqeBogarde
De heren promoten het boek bij DWDD

Extra tijd

Tags

auto, poëzie

Wat doen die mensen

Die eerst wegrijden

En dan pas

De gordel omdoen

Met die anderhalve seconde

Die ze zo elke dag winnen?

Michiel Stroink – Tilt

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, lezen, Michiel Stroink, poker

Michiel Stroink – Tilt

Nog twee dagen vakantie. Alle boeken uit. Sterker nog, een gevonden boek (achtergelaten door een andere vakantieganger neem ik aan, door de schoonmaakster op de trapleuning gelegd) ook al uit. Ik kan alleen nog maar digitaal verder, het boekenrekje in de souvenirwinkel is een nachtmerrie, ik moet er niet aan denken daar iets van te moeten lezen.

Ik kom uit bij dit boek, vakantiebieb-app, geen idee waar het over gaat. Maar ik moet toch wat. Al snel komen we Max tegen, het gaat niet goed met hem. Hij gaat van zijn stokje in de wc van het casino te Monaco. Al snel blijkt in het ziekenhuis dat het niet goed gaat komen. Zijn drank- en druggebruik zorgen er voor dat hij geen recht heeft op een transplantatie. Dus wacht hij zijn dood af. Maar dan is daar nog zijn verpleegster. Zij weet dat de chirurg gelijk heeft, maar zoekt toch een manier om de dertigjarige pokerspeler te redden.

Het verhaal heeft vaart, je vliegt van de ene naar de andere gebeurtenis en kleine details blijken verderop belangrijk, de wendingen zijn soms verrassend, soms voorspelbaar. Het einde niet al te sterk, maar al met al las ik het snel en met veel plezier, veel meer kun je van een vakantieboek niet vragen.

Citaat: “Zou hij dezelfde chirurg zijn geworden als ze nog had geleefd? Dat lijkt onmogelijk. Misschien was hij wel een betere vader geweest. Misschien was hij wel meer als Miquel Fonts geweest. Beter in de communicatie met zijn patiënten. Hij had in ieder geval meer getwijfeld in zijn leven. Misschien is twijfel wel een belangrijke voorwaarde voor goede communicatie.” (p.27 H13)

Nummer: 14-042
Titel: Tilt
Auteur: Michiel Stroink
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 224 (9039)
Categorie: Fictie
ISBN: 9789029088916

Meer Stroink:
Site Stroink
Twitter
Wikipedia

Meer recensies:
De leesfabriek
Leesfanaten
Jenny’s Bookcase
Boekblogger
De Boekenbal

Zo verliefd

Tags

aap, Apenheul, herfst, papa gerbie, Suus, vakantie

In de auto zingt ze mee. Niet alleen met haar favoriete liedjes, maar ook met de andere nummers van het Klein Orkest op dezelfde CD. Gezellig. Op de parkeerplaats pakt ze mijn hand. Samen lopen we naar de ingang. Dat is een stuk verder dan we dachten, maar ik beloof een snoepje als we er zijn, de benen doen ineens niet meer zeer. Al snel zien we de eerste aapjes. Op een kinderwagen, in de bomen, overal om ons heen. En twee struisvogels die gewoon tussen de mensen door lopen. Het is allemaal leuk, nieuw, bijzonder. Geboeid kijkt ze rond.

Als het iets begint te druppelen, zoeken we een plekje op een terras. De boterham met worst vindt ze niet lekker. Zegt ze. Maar ze eet ‘m wel op. Dan heb ik straks die lekkere met hagelslag. Prachtige logica. We gaan samen op de foto en posten die meteen op Facebook, dan kan mama het ook zien.

De lunch van de gorilla’s zien we vanaf een tribune. Ze moet lachen om die gekke mensapen. Die hangen op de kop, slaan zichzelf op de borst en vangen de aangegooide stukjes wortel achteloos met één hand op. Het gezeur om een ijsje duurt maar heel kort. We hebben gewoon een heerlijke dag met elkaar. Ze houdt mijn hand vast, is verlegen als er mensen bij zijn, maar ook wel weer vrij genoeg om anderen te vertellen waar ze moeten kijken, waar zij de aapjes al ontdekt heeft. Hoe verder we lopen, hoe meer ze op zoek gaat naar speeltoestellen. Klimmen als een aapje, in plaats van aapjes kijken. Ze glundert (papa, kijk!) als ze heel hoog klimt. Ze is groot en stoer als ze van de hoge glijbaan gaat, maar klein en bang als er een makak langs komt rennen. En ik ben trots op haar.

Aan het eind van de middag nog een keer in de draaimolen. Een ijsje, ze is tevreden. In de auto weer meezingen. Even later meldt ze trots dat ze niet meer in het stoeltje zit, maar nog wel de gordel om heeft. Het duurt niet lang of ze ligt in droomland. Heerlijk gestrekt na een prachtige dag. De herfstvakantie is net begonnen, maar kan voor mij niet meer kapot. En ik kan het niet beter onder woorden brengen, maar ik ben zo ontzettend verliefd op mijn eigen dochter.

191 – Cloud Nine – Waterland

Tags

Cloud Nine, Gerbie's top 212, muziek, Verrukkelijke 15

Nummer	191
Artiest	Cloud Nine
Titel	Waterland
Jaar	1985
Wikipedia	Petra Lugtenburg
Website	Muziekencyclopedie
Tekst	De LP hoes

Dit is typisch een nummer dat op dinsdagmiddag op de radio was, maar de rest van de week niet. In de tijd dat Hilversum 3 nog programma’s hadden die zich echt konden profileren, voor de tijd van de eenheidsworst. Als verteld, de inspiratiebron voor deze lijst is de Verrukkelijke 15, daar kwam dit nummer dan ook hoog.

De groep maakte slechts een enkele plaat, nog voor het CD-tijdperk. Een eigen lemma bij Wikipedia blijkt niet eens te bestaan, slechts zangeres Petra Lugtenburg heeft dat bereikt. Mooi is wel te zien dat diverse leden van de band in andere tijden speelden in of samen werkten met bands als The Nits, Gotcha en The Dutch. Allemaal bands die ook de moeite waard zijn.

Waterland is een rustig nummer van de band die New Wave maakte, de zang van Lugtenburg draagt het nummer duidelijk. Maar dat is geen schande, zij heeft een prachtige stem. En velen zullen het wel eens gedacht hebben: “I wanna leave this waterland..”

Ik ben blij dat de LP in mijn kast staat. Het is het bewijs dat alle mensen die altijd roepen dat ‘alles wel op het internet staat’ geen gelijk hebben. Soms moet je gewoon zelf dingen bewaren.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212