Ooit gepubliceerd, vergeten, maar toen de schrijver met zijn reeks over het Kerkhof der verdwenen boeken (jaloersmakend mooie vondst) doorbrak werd het opnieuw uitgebracht. Young Adult vind ik een lastige categorie. Wie bepaalt hoe oud je moet zijn om een bepaald boek te lezen. Kinderboeken snap ik. Sommige typisch genres voor een wat ouder publiek ook. Maar waarom is dit genre bedacht, wat zijn de kenmerken dat mijn dochter van veertien dit boek niet zou kunnen lezen, terwijl het voor mijzelve ook niet meer geschikt zou zijn?
Afgelopen zomer, de eerste vliegvakantie na de lockdowns, weinig ruimte voor boeken, ik was dus volledig aangewezen op mijn E-reader. Op de een of andere manier heb ik toch moeite met het kopen van titels voor dit digitale medium. Een nieuw boek is een plezier, een digitaal bestand van hetzelfde bestand is niet meer dan een file op een computer. Maar er zijn vele manieren om legaal aan digitale uitgaven te komen. En zo staan er dus een paar honderd titels in een mapje op mijn computer, eens in de zoveel tijd sleep ik een selectie daarvan naar mijn Kobo.
Dat zijn dus niet altijd de titels die je zou kiezen zonder beperkingen. Aan de andere kant kom je dan wel uit bij boeken die anders ondergesneeuwd zouden geraken in het aanbod, die zeer waarschijnlijk genegeerd zouden worden. En dat zou ook weer zonde zijn, de comfort zone verlaten is voor een lezer zo nu en dan zeker aan te raden.
Hoe dan ook, dit was in noord Portugal het eerste boek waar ik aan begon. Op vakantie is er, ondanks een vol programma, ondanks reisdagen, meestal tijd genoeg om heerlijk in een boek te duiken. Drie dagen voor een boek, geen zware opgave, ik las met plezier.
Het verhaal speelt in India, bijna een eeuw geleden. Een groepje vrienden is oud genoeg om het weeshuis van hun jeugd te verlaten. Maar ze raken ook betrokken bij een verhaal dat lang geleden al begon. En dat verhaal maakt het voor hun niet eenvoudig, zorgt voor gevaar, maar kietelt ook hun nieuwsgierigheid en hang naar avontuur. Paar fantasy-elementen, stukje coming of age, deel lokale cultuur, brok spanning.
Ruiz Zafon wordt wel eens verweten omslachtig te zijn, te veel franje, maar ik heb daar eerlijk gezegd geen last van. Ook dit verhaal, wat volgens mij best door tieners al gelezen kan worden, maar waar iedereen van kan genieten, loopt, boeit, maakt nieuwsgierig, heeft spanning en bezit alle eigenschappen van een goed boek. Niet het niveau van de Kerkhof-trilogie, maar wel de moeite waard. Al moet ik dan ook eerlijk toegeven dat het daarmee genoeg lof heeft gehad. Je moet de fantasy-elementen wel serieus nemen (wat mij vaak moeite kost), je moet je willen laten meeslepen.
Citaat: “’Versteend van angst keken de jongens toe hoe het bouwwerk van meer dan tweehonderd meter lang, voor hun ogen smolt als een klontje boter in een hete pan. Het vloeibare metaal zonk in de rivier, en de intense amberkleurige gloed werd weerspiegeld op de gezichten van de vijf vrienden. Eindelijk vervaagde het gloeiende rood tot een doffe, metalige tint, en de twee uiteinden van de brug zakten boven de Hooghly in elkaar als metalen treurwilgen, verdiept in de aanblik van hun eigen beeltenis.’ (p.303/304 v. 399)
Nummer: 22-047
Titel: Het middernachtspaleis (El palacio de medianoche)
Auteur: Carlos Ruiz Zafon
Taal: Nederlands (Spaans)
Jaar: 2011 (1994)
# Pagina’s: 187 (10725)
Categorie: Young adult
ISBN: 978-90-449-6200-0
Meer Middernachtspaleis:
Wikipedia
Hebban
Coole suggesties
Meer Ruiz Zafón:
Ruiz Zafon, Carlos – De gevangene van de hemel (Kerkhof der Vergeten Boeken 3)
Ruiz Zafon, Carlos – De schaduw van de wind (Kerkhof der Vergeten boeken 1)
Ruiz Zafon, Carlos – Het spel van de engel (Kerkhof der Vergeten Boeken 2)
Themaweek 138: E-boeken
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 