Edwin Winkels – Xiringuito

Tags

Barcelona, boeken, boeken 2022, boekrecensie, Edwin Winkels, lezen

Edwin Winkels – Xiringuito

Zijn vorige boek staat nog ongelezen op de plank, maar deze titel moest ik gewoon meteen lezen. Durf niet te zeggen, maar soms voel je dat een boek je zal bevallen, dat je die niet eerst in de boekenkast moet zetten.

Mijn gevoel klopte. Dit is een erg goed boek. Boeiend, informatief, meeslepend. Een prachtig tijdsbeeld van een stad in transitie. Die transitie heeft Winkels natuurlijk van nabij meegemaakt. Maar zonder het expliciet te beschrijven, lukte het Winkels om een schitterend verhaal te schrijven dat je terug brengt in de tijd. Eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Barcelona op weg naar de Olympische Spelen. Er wordt wel eens beweerd dat Barcelona de laatste stad is die daadwerkelijk heeft geprofiteerd van de Spelen. Die uitspraak (niet van de auteur overigens) durf ik te betwijfelen, ik was tenslotte in Sydney acht jaar na Barcelona.

De hoofdstad van Catalonië heb ik ondertussen ook regelmatig bezocht. Voor 1992 helaas niet. Het was een andere stad. De Xiringuito uit het verhaal staat vlak bij de haven, aan het strand. Maar strand was in de stad destijds nauwelijks een factor, daarvoor had je badplaatsen. Het eettentje van de familie van Pepe moet weg. De bureaucratie heeft het, samen met een twintigtal buureettentjes, jarenlang gedoogd. Maar in de moderne stad is er geen plaats meer voor een Xiringuito. In de beleving van de mensen wel. Heerlijk een verse vis eten, borreltje drinken, bijpraten met vrienden en de eigenaars. Het conflict dreigt uit de hand te lopen.

Meerdere hoofdstukken zijn geschreven vanuit het perspectief van de stad, alsof het een persoon is. Mooie vondst van Winkels, want waarom zou een stad geen mening hebben, niet mee kunnen praten? Naast Pepe en Montse speelt ook het verhaal van de dochters. Willen zij het overnemen? Kunnen zij het overnemen? Een familiedrama speelt op de achtergrond altijd mee.

Wie Spanje beter wil begrijpen, wie de geschiedenis van de stad Barcelona wil kennen, wie van een mooi verhaal houdt, wie eerdere boeken van Winkels de moeite waard vond, wie graag een goed boek leest, pakke dit boek en leest het!

Citaat: “Maar deze twee torens worden helemaal niet gebouwd om in te wonen. Een kantoorgebouw en een hotel. Het eerste zou nog kunnen, wie weet hoe groot de bedrijvigheid hier ooit zal zijn, maar denken ze nou echt dat er het hele jaar door zoveel toeristen zullen komen om die veertig verdiepingen van een hotel vol te krijgen? Voor ook nog eens zulke hoge prijzen? Ik heb best wel iets te bieden, hoor, maar zo chic als Madrid, Wenen, Parijs of Praag ben ik echt niet.” (p.136/137)

Nummer:            22-021

Titel:                   Xiringuito

Auteur:               Edwin Winkels

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          283 (4983)

Categorie:           Fictie

ISBN:                 978-94-6381-090-6

Meer:

Winkels, Edwin – Het Barcelona gevoel
Winkels, Edwin – Escuchando a Cruyff
Winkels, Edwin – Haar laatste vlucht
Winkels, Edwin – Heimwee naar Navarra
Winkels, Edwin – Het oog van de orkaan
Winkels, Edwin – Welkom thuis

Mart Smeets – Doorstart

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sport, sportboek

Mart Smeets – Doorstart

2020 was een bijzonder jaar, in het jaarlijkse boek van Smeets kwam dat ook erg mooi naar boven, de tijdsgeest werd goed weergegeven. 2021 was, qua pandemie, misschien wel net zo erg, maar de wereld ging er anders mee om. Daarom was er ook meer sport, al dan niet in aangepaste vorm. Smeets schreef dus gewoon zijn wekelijkse columns, daarnaast meerdere verhalen. Die zijn weer gebundeld in dit boek, zoals erg bijna altijd wel een overzichtsboek van Smeets verschijnt.

Door de mindere urgentie, in vergelijking met het voorgaande jaar, is ook deze bundeling minder memorabel. Dat geeft niet, het staat straks gewoon weer op de plank, een van de twee planken die ik geheel voor de goede man heb gereserveerd.

Het bijzondere aan 2021 was natuurlijk dat de Olympische Spelen van 2020 werden ingehaald, voor het eerst in de geschiedenis Spelen in een oneven jaar. En dus kan Smeets ook daar zijn verhalen mooi aan koppelen.

Citaat: “Moeten de Spelen doorgaan, in volkomen quarantaine en in totaal uitgeklede vorm, ter meerdere glorie van het IOC en zijn regels? Ik moest terugdenken aan Avery Brundage, de oud-olympische baas die in 1972 luidkeels, hoestend en proestend, de zin ‘The games must go on’ uitsprak na de Palestijnse terreuraanslag op Israëlische atleten. Hij kon nooit voorzien dat zijn opvolgers om volstrekt andere redenen eenzelfde dilemma zouden hebben.” (p.141)

Nummer:            22-015

Titel:                   Doorstart

Auteur:               Mart Smeets

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2021

# Pagina’s:          223 (4066)

Categorie:           Sport

ISBN:                 978-94-6297-220-9

Meer Smeets:

Smeets, Mart – 100 mannen
Smeets, Mart – Aan de meet
Smeets, Mart – De afrekening
Smeets, Mart – Afzien
Smeets, Mart – Bruisend
Smeets, Mart – Commentator
Smeets, Mart – Dagboek van een sportgek
Smeets, Mart – Dertig
Smeets, Mart – Het dream team
Smeets, Mart – Geel
Smeets, Mart – Gepakt
Smeets, Mart – Helder
Smeets, Mart – De kopgroep
Smeets, Mart – Het laatste geel
Smeets, Mart – De Lance factor
Smeets, Mart – Mijn Amerika
Smeets, Mart – Murfreesboro blues
Smeets, Mart – Netwerk
Smeets, Mart – Niets is wat het lijkt
Smeets, Mart – Nostalgie
Smeets, Mart – De Olympische Spelen
Smeets, Mart – Oranje boven!
Smeets, Mart – Passie
Smeets, Mart – Prettig verslaafd
Smeets, Mart – Prikkels
Smeets, Mart – Retro
Smeets, Mart – Rond de 40
Smeets, Mart – Spelen
Smeets, Mart – Sportzomerdagboek
Smeets, Mart – Sterren
Smeets, Mart – Stille sport
Smeets, Mart – Thuis in de Tour
Smeets, Mart – De Tour van ’80
Smeets, Mart – De Tour wacht op niemand
Smeets, Mart – Verhaal halen
Smeets, Mart – Vuur
Smeets, Mart – Wereldtour
Smeets, Mart – Zomeravondvertellingen

Gerwin van der Werf – De droomfabriek

Tags

boeken, boekrecensie, lezen, onderwijs, school

Gerwin van der Werf – De droomfabriek

Schrijven over onderwijs is volgens mij niet eenvoudig. Iedereen heeft ooit op school gezeten. Iedereen heeft kinderen in het onderwijs. Iedereen heeft een mening over het onderwijs. Helaas is die mening bijna nooit gebaseerd op de realiteit, wordt het niet al te vaak gehinderd door echte kennis. Als zijinstromer denk ik zo langzamerhand mee te mogen praten, maar tegelijkertijd realiseer ik me des te beter dat ik erg weinig weet over het basisonderwijs, over het voortgezet onderwijs, over het hoger onderwijs. Zelfs het MBO, waarin ik me al ruim twee decennia beweeg, is zo gevarieerd, zo vaak vernieuwd, aangepast, wordt op zo veel plekken op verschillende manieren aangeboden, oordelen is erg lastig.

De roman is dan de beste manier om daadwerkelijk iets te zeggen. Je hoeft geen pamflet te schrijven, geen mening te verwoorden, maar je visie, je mening, je frustratie kan in het verhaal mooi naar boven komen. Voor de goede lezer is het verhaal veel meer dan dat. Dat betekent ook per definitie dat het verhaal gelaagd moet zijn, dat de onderliggende boodschap wel moet schreeuwen van tussen de regels door. Ga er maar aan staan. Daardoor geloof ik dat er maar erg weinig goede boeken zijn geschreven over het onderwijs.

Van der Werf doet een goede poging, in dit verhaal over beginnend docente Josie. Ze begint op een VMBO, natuurlijk in een niet zo goede buurt. Een Vogelaarwijk, een probleembuurt, noem het zoals je wil. Ze geeft wiskunde aan een derde klas en wat eerste klassen. Die laatste staan er gewoon voor de vorm soms even tussendoor, maar die zijn er alleen maar om te laten zien dat een docent niet kan leven van les geven aan een enkele klas. Het gaat om die derde klas, vooral om hoe een beginnend docente moet om zien te gaan met een stelletje pubers dat van alles aan het hoofd heeft, al is school daar niet bij.

De beschreven leerlingen zijn allemaal erg stereotype. De jongen van het kamp. De Poolse druktemakers. De Noord-Afrikaanse probleemgevallen. Het meisje met de hoofddoek dat wel haar best doet. Alsof het boek geschreven is als een script voor een televisieserie. De school wordt bijzaak, het lesgeven is een katalysator voor het verhaal, waarin veel herkenbare figuren gecast kunnen worden.

Zelfs de collega’s van Josie komen nauwelijks in het verhaal voor. Buiten de conciërge en de bevlogen schoolleider komen we maar twee andere docenten tegen. Geen vergaderingen, geen informele gesprekken met andere collega’s, nee, het gaat om Josie en haar problemen. Daar waar zij zelf het idee heeft dat ze er niets van kan, lijken zowel de derde klas als de paar collega’s die we wel kennen haar allemaal te gek te vinden, al weet Josie niet omdat ze blij zijn dat ze niet binnen een week gillend is weggerend.

De belangrijkste bijfiguur is Carmen. Achter in de derde klas, druk bezig met allerlei zaken, maar liever niet met school, blijkbaar wel erg populair op Instagram. Het hele verhaal draait om de botsingen tussen Josie en Carmen. De confrontaties, de gesprekken, de toenadering, de band. Meer dan wat er in de klas gebeurt, meer dan wat er op de school gebeurt, is dit het verhaal van Josie en Carmen. Hoe verder je in het verhaal komt, hoe minder het met onderwijs te maken heeft. De school was een inleiding, het draait om de 15-jarige puber met een beroerde thuissituatie en de twee keer zo oude beginnend docent met de gouden lepel. Tegenstelling, maar toch ook weer niet. Zonder spoiler alert kan ik niet veel meer vertellen, al is het redelijk voorspelbaar hoe het zich ontwikkelt.

Daarmee is de droomfabriek nog steeds niet het boek over het onderwijs dat ik hoopte. Je hebt ook geen moment het idee dat Josie, die zich op een of andere manier elke keer marginaal verbetert als docente, over een paar jaar nog steeds voor de klas staat. Geen moment gaat het over andere klassen, de conciërge en de schoolleider blijven oppervlakkig. Resultaat is een lekker boek om te lezen, uit in een paar leessessies, maar toch een onbevredigend gevoel na het voorspelbaar eind.

Nummer:            22-055

Titel:                   De droomfabriek

Auteur:               Gerwin van der Werf

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          287 (12665)

Categorie:           Fictie

ISBN:                 978-90-254-7241-2

Meer Droomfabriek:

Hebban

Tzum

Scholieren

Meer onderwijsboeken op gerbie.nl:

Leo Prick – Onderwijs op de divan

Eefje Pleij – Juf met staarten

Theo Thijssen – De gelukkige klas

Jacques Vriens – Is de klas nog wel zo gelukkig?

Jorge Zepeda Patterson – Zwarte trui

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Jorge Zepeda Patterson, lezen, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Jorge Zepeda Patterson – Zwarte trui

Uit de opruimbak pakte ik deze titel er snel uit. De wielrenner op de voorkant is onherkenbaar, de zwarte trui refereert aan het feit dat de Tour niet meer dan de context is. Toch maar meegenomen. Vaak verdwijnen dit soort boeken bij mij dan in de boekenkast om daar 8, 12 of 17 jaar later pas weer uitgehaald te worden. Soms om te lezen, een enkele keer om te concluderen dat ik het beter niet had kunnen kopen. Nu besloot ik een week later om het boek mee te nemen, toen ik naar Spanje reisde om stagiaires te bezoeken. Reistijd is veel leestijd. Wachtrijen, afspraken die te laat komen, trein en vliegtuig, het boek komt vaak uit de rugzak.

Na anderhalf hoofdstuk ging bij mij een lampje branden. Net als bij De Kopgroep van Mart Smeets zou het leuk zijn om de hoofdpersonen te ontleden en te zien wie de schrijver daadwerkelijk op zijn netvlies had toen hij het boek schreef. Maar al snel besloot ik dat dat weinig zin zou hebben, het wielrennen was duidelijk bijzaak. De titel ‘wielerthriller’ op de voorkant had me moeten waarschuwen.

Natuurlijk hebben de hoofdstukken de titels van etappes. Mooiere eenheid bestaat niet. Maar al snel kwam ik ook tot de conclusie dat ik het wielerdeel niet al te serieus moest nemen. De hoofdpersoon Marc Moreau, Frans-Colombiaans, is de meesterknecht van meervoudig Tourwinnaar Steve Panata. Zelf is hij een van de beste klimmers, maar niet de persoon om het kopmanschap op te eisen. Maar hij wordt ongewild toch de hoofdpersoon in het verhaal. Zijn achtergrond in het Franse leger zorgt er voor dat zijn hulp wordt ingeroepen om in het peloton te onderzoeken wie er achter een aantal vreemde gebeurtenissen zit. Een zelfmoord van een renner waarvan veel twijfel bestaat op het zelfmoord was. Een ongeluk dat toevallig een andere renner uitschakelt.

Zo krijgen we twee verhalen. Moordaanslagen, verdenkingen, onderzoeken, veel wisselende coalities naast het verhaal van de Tour zelf. Ploegen die samenspannen, renners die lijken te profiteren van de gebeurtenissen om de Tour heen. Op een derde van het boek was alle geloofwaardigheid verdwenen. De Tour win je in bed beweerde Joop Zoetemelk. Onze hoofdpersoon praat alle avonden met politieagenten, vertrouwelingen, ploegleiders, pers en zijn vriendin. Alsof er niet de volgende dag weer een zware etappe op het spel staat. In no-time heeft hij een verdachte, zonder daarvoor enig concreet bewijs te vinden. Maar na een gesprek met een journalist denkt hij er weer heel anders over.

Ondertussen ontwikkelt de Tour zich ook nog eens onlogisch, met blokkades na demarrages, vreemde coalities, ook daar is de geloofwaardigheid weg. Al met al had ik allang de conclusie getrokken dat dit geen memorabel boek is. Toch las ik het uit. Ten eerste had ik geen ander boek bij me. Daarbij boeide me het toch. Ik wilde weten hoe het afliep. Wie de Tour zou winnen, wie de dader achter de aanslagen is. Vreemde paradox. Misschien niet te serieus nemen, gewoon lezen als tussendoortje, want dat was het ook.

Citaat: “De laatste dag in de Pyreneeën was de ergste van allemaal: twee zeer zware bergen van de eerste categorie en aan het einde de ongenadige beklimming naar het Plateau de Beille, een col van de buitencategorie. Volgens de overlevering werden de bergen in categorieën ingedeeld al naargelang de versnelling waarmee een Citroën 2CV ertegenop kon komen: cols van de vierde categorie, de gemakkelijkste, werden zo genoemd omdat de auto van weleer in zijn vierde versnelling een dergelijke berg op kon rijden. En zo verder tot de zwaarste, een berg van de eerste categorie, die alleen op kwam als je de auto in de eerste versnelling zette. Logischerwijs moest je voor een beklimming van de buitencategorie de motor van je Citroën afzetten en hem door een span ossen naar boven laten trekken; ik neem aan dat ik het span ossen was dat Steve naar boven sleepte.” (p.120)

Nummer:            22-039

Titel:                   Zwarte Trui (Muerte contrarreloj)

Auteur:               Jorge Zepeda Patterson

Taal:                   Nederlands (Spaans)

Jaar:                   2018

# Pagina’s:          344 (9301)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 978-90-452-1259-3

Meer:
Wikipedia

El Universal (Recensie)

Vrij Nederland (Thrillergids)

Gijs Zandbergen – Het zure leven van Bart Zoet

Tags

Bart Zoet, biografie, boeken, boeken 2022, boekrecensie, Gijs Zandbergen, lezen, wielrennen

Volgens mij is dit een van de laatste boeken die ik kocht bij Kruimeltje, mijn destijds favoriete tweedehandszaak. Een paar jaar later was meer dan de helft van de boeken verdwenen en was er een koffiecounter. Het begin van het onvermijdelijke einde dat kort naar na natuurlijk kwam.

Eerlijk gezegd kende ik Bart Zoet niet. Gijs Zandbergen wel. Het levensverhaal van de hardrijder Zoet is interessant. Opgroeien tussen de kassen, vader gek van koers, zoon die hard kan fietsen. Zo hard dat hij veel won, gewoon door de kop te nemen en niet meer af te geven. Een nuttige kracht in de ploegentijdrit, in Tokio 1964 won hij dan ook Olympisch goud. Daar moest hij wel voor leren samenwerken, voordien reed hij zijn ploeggenoten naar de kloten, dat was niet goed voor het resultaat.

Als prof won hij minder, daar kon men hem volgen en profiteren. Dat was mentaal best lastig. Niet meer de beste zijn, niet meer winnen wanneer het uitkwam. Natuurlijk volgde er verval. Drank. Verwaarlozing. Een scheiding. Stoppen met wielrennen. Opkrabbelen. Succesvol café. Zelf je beste klant. Enzovoort. Ach ja, het verhaal is best voorspelbaar.

Zandbergen groeide op in de buurt van Zoet, tien jaar later. Ik gok dat hij als jochie een fascinatie heeft ontwikkeld voor de beste renner van de streek. Misschien hem wel gezien, langs de kant van een criterium. Later als journalist hem sprak, nog later besloot dat diens levensverhaal verteld moest worden. Dit boek was het resultaat.

Citaat: “Op 27-jarige leeftijd verdween Zoet geruisloos uit de actieve wielersport. Hij had in 1970 zo weinig van zich laten zien dat zijn naam niet eens werd vermeld in het rijtje van gestopte profrenners dat Wielersport aan het eind van elk seizoen publiceerde. Twaald maanden ervoor had hij daar nog mee gezeten. Nu niet meer.” (p.111)

Nummer:            22-028

Titel:                   Het zure leven van Bart Zoet

Auteur:               Gijs Zandbergen

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2002

# Pagina’s:          142 (6842)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 90-388-8753-1

Meer:
Gijs Zandbergen (eigen site)

Verlangen naar de Giro

Zeven meiden om verliefd op te worden

Edwin Winkels – Heimwee naar Navarra

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Edwin Winkels, lezen, Miguel Indurain, Tour 1995, wielrennen

Nergens ooit tegengekomen, terwijl ik toch regelmatig in tweedehands zaakjes snuffel, zeker ook Winkels al jaren volg. Maar online zag ik deze titel ineens langs komen. Klikken, betalen en paar daagjes later in de bus. Iets dunner dan ik had gedacht.

Edwin Winkels was natuurlijk de Nederlander die het best kon schrijven over de zwijgende Tourwinnaar uit Navarra. Miguel Indurain is een lastig onderwerp. Hij praat namelijk nauwelijks. Hij kon gewoon erg hard fietsen en won daardoor vijf keer de Tour. Twintig keer schreef Indurain een stukje, een column over Indurain. Oorspronkelijk in de Volkskrant, later gebundeld.

Twintig keer een leuk stukje om te lezen, maar kansloos mocht je denken de wielrenner beter leren kennen. Je komt niet bij hem, je raakt hem niet, je leert hem nauwelijks kennen. Dus doet Winkels het beste wat in die situatie mogelijk is: hij observeert, spreekt mensen om hem heen, beschrijft wat hij ziet.

Dat maakt dat dit boekje nog best leesbaar is. Niet memorabel, maar dat ligt niet aan de schrijver.

Citaat: “Niemand heeft wat met Marisa te maken, vindt Miguel. En eigenlijk ook niet met hemzelf. Nooit, echt nooit is hij op de Spaanse tv buiten een sportprogramma te zien. Geen spelletjes, geen shows, geen ‘andere’ interviews. Het is de enige manier om te beschermen wat hem het meest lief is, zijn leven. Niet dat van een gele ster, maar van een getrouwde boerenzoon.” (p.48)

Nummer:            22-016

Titel:                   Heimwee naar Navarra

Ondertitel:          Hoe een Spanjaard de Tour de France wint

Auteur:               Edwin Winkels

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   1995

# Pagina’s:          68 (4134)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 90-5429-044-7

Meer:

Edwin Winkels (eigen site)

Winkels, Edwin – Het Barcelona gevoel
Winkels, Edwin – Escuchando a Cruyff
Winkels, Edwin – Haar laatste vlucht
Winkels, Edwin – Het oog van de orkaan
Winkels, Edwin – Welkom thuis

Frank Heinen – Buiten de lijnen

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Frank Heinen, lezen, voetbal, voetbalboek

Zonder twijfel is dit het boek dat me de meeste voorpret heeft bezorgd. Elke keer als ik langs de boekenkast liep en deze prominent zag staan op de voetbalplanken (bijna 600 bladzijden, erg zichtbaar), verheugde ik me op het moment dat ik zou besluiten dit boek eindelijk te lezen. Dit is een geweldig boek om nog niet te lezen. Al jaren lees ik alles van Heinen dat ik tegenkom. En dat is veel. Columns in kranten, tijdschriften, mooie filmpjes op televisie, schitterende verhalen in De Muur en Hard Gras, meerdere websites, een productie waar honderden schrijvers gezamenlijk nog niet aan komen.

Ik wist wat ik kon verwachten, en toch werd ik keer op keer verrast. Zo veel schitterende verhalen. Zo veel onbekende voetballers. Het is onmogelijk om mijn favoriet er uit te pikken. Honderden die anders in de vergetelheid zouden geraken, worden door Heinen even in de spotlights gezet. En als fan herkende ik flarden. Omdat hij er bij Studio Sport op zondagavond al over had verteld. Omdat ik alle Hard Gras- en Muurverhalen al heb gelezen. Of een enkele keer omdat ik de voetballer en diens verhaal al wel kende.

Maar geen moment verveel je je, als je dit boek leest. Van korte columns van nog geen bladzijde tot hele hoofdstukken omdat het kan. Van een summiere opsomming tot epische geschiedenissen. Voetballers die pas beroemd werden na hun laatste wedstrijd, anderen die op het veld legendarisch werden. Voetballers uit voor de hand liggende landen, maar ook voetballers uit landen waarvan je niet eens wist dat ze bestaan, laat staan dat er gevoetbald wordt. Ik kan me geen voetballiefhebber voorstellen die dit boek nog niet heeft gelezen.

Vorig jaar kozen we met een aantal liefhebbers een sportboeken top 100. Dit boek koos ik toen niet, ik had het nog niet gelezen. Wel wist ik dat dit het beste boek was dat ik nog niet had gelezen. Nu is het een van de beste sportboeken ooit. Moet wel even nadenken welk boek nu de titel beste nog niet gelezen boek mag dragen.

Koop deze bijbel, die hoor je te hebben, te lezen, te kennen. Frank Heinen won meerdere prijzen met dit boek, dat moet voor de betrokken jury’s een makkie zijn geweest. Zonder twijfel is hij de maat der dingen als het over Nederlandse sportschrijvers gaat.

Citaat: “Bovendien houdt Vendrame niet echt van voetbal. Dat klinkt vreemd, voor iemand die niets liever doet dan voetballen, maar het Voetbal, de wereld die je er gratis bij krijgt als je het talent van Ezio Vendrame bezit, de mensen, de trainers, journalisten, fans: alles kan hem gestolen worden. Hij wil voetballen en met rust gelaten worden. Dribbelen en daarna met een onbekende vrouw naar bed, dat het liefst.” (p.297)

Nummer:            22-012

Titel:                   Buiten de lijnen

Auteur:               Frank Heinen

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2019

# Pagina’s:          566 (3075)

Categorie:           Voetbal

ISBN:                 978-94-931680-8-4

Meer:

Heinen, Frank – Ergens heen fietsen
Heinen, Frank – Fietsen om niet aan te komen
Heinen, Frank – De zaak Tom

Michael T. Tusa jr. – Chasing Charles Bukowski

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Charles Bukowski, lezen, Michael T. Tusa jr.

Elke zaterdag krijg ik een mail met daarin tips voor gratis digitale boeken. Meestal kijk ik kort, of het iets kan zijn, vaak niet. Maar een enkele keer zit er een titel tussen die ik normaal gesproken niet zo snel zou kiezen, maar als ze toch gratis zijn, misschien een tweede blik waard zijn. Helaas zijn die boeken meestal in het format van Kindle, niet beschikbaar als .epub waardoor ik ze niet op mijn E-reader kan lezen. Maar op de iPad kun je met de Kindle app ook best aardig lezen. En dus lees ik tussendoor soms een paar bladzijden. Dan duurt het vrij lang voor je door het boek bent, maar dat is dan maar een logische consequentie van de keuze.

De keuze van welk boek je op die manier moet lezen is dan wel belangrijk. Het moet boeien, maar niet te zwaar zijn. Je moet het weg kunnen leggen en zo weer op kunnen pikken. Die keuze is niet eenvoudig.

Omdat Bukowski in de titel zit, leek me dit boek wel geschikt. We krijgen twee verhalen naast elkaar voorgeschoteld, waarvan je vermoed dat ze op een bepaald moment in elkaar gaan grijpen, maar waarvan je nog geen idee hebt hoe de twee samen kunnen komen. Ergens in midden Amerika, ik vermoed Honduras, maar de meest recensies op het web gaan uit van Mexico, leeft een Amerikaan in een klein slaapdorpje. Veel gebeurt er niet in het dorp, maar de wisseling van de lokale pastoor zorgt voor wat reuring. Dan is er een schrijver in New Orleans die aardig kan leven van zijn boeken, maar eigenlijk wat meer wil leven. Voor research redenen gaat hij naar een stripclub, maar weet niet wat de consequenties zijn van deze stap.

Natuurlijk lukt het om de twee verhaallijnen bij elkaar te krijgen. De referentie aan Bukowski gaat gok ik over het feit dat vele scenes, aan beide kanten van de grenzen zich in bars afspelen. Zijn poezie wordt zelfs aangehaald.

Het boek haalt het niveau niet van de held van de schrijver. Maar als tussendoortje is het best aardig. 

Citaat: “At my age, Rosalita, when I think back on my past love life, I only think about the women long ago that I could have slept with but didn’t and wonder why I didn’t. It is, I confess, a deeply puzzling issue for which I have no answer. Maybe it was an intercession by God each time.” (p.123)

Nummer:            22-013

Titel:                   Chasing Charles Bukowski

Auteur:               Michael T. Tusa Jr. 

Taal:                   Engels US

Jaar:                   2019

# Pagina’s:          337 (3412)

Categorie:           Fictie

ISBN:                 978-1-7321933-5-2

Meer:

Goodreads

Amazon (zelf downloaden)

Levi Weemoedt – Met enige vertraging

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Levi Weemoedt, lezen, poëzie

Mede dankzij Eus heeft de poëzie van Weemoedt een soort van revival beleefd. Voor mij niet nodig, ik geniet al decennia van zijn boeken, ontdekte hem eind jaren tachtig in een taalprogramma (Van de rug af gezien) dat het niet zo lang volhield, maar op ondergetekende zo veel indruk maakte dat alle schrijvers die daar meededen een leven lang een streepje voor hebben.

Toen ik dit voorjaar in Deventer de nieuwe winkel van Praamstra bezocht, kwam ik deze bundel tegen in de tweedehands sectie. En nog gesigneerd ook. Ooit bezocht de schrijver op 1 augustus een tuinfeest. En degene die het boek uithad, is of vergeten dat het gesigneerd was, of heeft geen interesse in het boek gehad, maar voelde zich moreel verplicht het aan te schaffen en te laten signeren. Mij maakt het niet uit, ik heb een mooie bundeling voor mijn collectie, en dan ook nog eens met de handtekening van de schrijver.

Veel van zijn gedichten zijn eigenlijk extreem korte verhalen, waarin vooral veel niet wordt gezegd. Tragikomisch is een kwalificatie die vaak wordt gebruikt voor de donkere humor en zelfspot die Weemoedt in zijn werk verweeft. Puntdichten kan hij erg goed.

Het is geen boek dat weken op je nachtkastje ligt, wel een titel die je over een paar jaar nog eens uit de kast trekt, een paar willekeurige bladzijden leest, waarna je het met een glimlach weer op zijn plek legt.

Citaat: “Forens // In treinen / sta ik dichter / op een vrouw geplet // dan ’s avonds / op mijn echtgenote / in bed.” (p.47)

Nummer:            22-017

Titel:                   Met enige vertraging

Auteur:               Levi Weemoedt

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2015

# Pagina’s:          96 (4230)

Categorie:           Poëzie

ISBN:                 978-90-388-9945-9

Meer:

Weemoedt, Levi – Geduldig lijden
Weemoedt, Levi – Liedjes van Welzijn, Volksgezondheid & Cultuur
Weemoedt, Levi – Rijk verleden

Bas Heijne – Een waanzinnig gaaf land

Tags

Bas Heijne, boeken, boekrecensie, lezen, NRC, politiek

Jarenlang was ik meer Volkskrant dan NRC. Maar uiteindelijk nam online nieuwsgaring het over. En omdat mama wel graag de NRC las, kreeg ik elke week naast de stapel regionale kranten ook een aantal NRC’s. Dus lees ik nu al jaren die krant meer dan mijn voormalige favoriete krant.

Een van de columns die ik leerde waarderen was de column van Heijne, bladzijde 2. Dit is een bundeling van die columns. Het boek verscheen in 2017 met columns vanaf 2011. Geselecteerd dus. De titel lijkt me duidelijk, een ironische verwijzing naar de premier die in die vijf jaar veel kapot maakte, ondertussen roepend hoe gaaf ons land is. Heijne fileerde hem, terecht, regelmatig. Maar het werd nooit een hetze. Omdat ook andere politici werden bekritiseerd, maar vooral omdat Heijne altijd een goede onderbouwing geeft, een logische redenering, een feitenrelaas.

Natuurlijk is het makkelijk om vanaf de zijkant te roepen wat er mis is, maar dat is nu eenmaal de rol die een columnist heeft. Heijne won de PC Hooftprijs in datzelfde jaar, ik heb niet genoeg van hem gelezen om te oordelen of het terecht is, maar deze bundeling geeft de indruk dat de jury geen vreemde keuze heeft gemaakt.

Citaat: “Het gettonarcisme van de straat, de eigendunk van ‘topmannen’, de massale vernielzucht in Haren – wanneer iedereen enkel de mores van zijn eigen milieu koestert, verandert de publieke ruimte in een jungle. Hoe komen we van een particuliere weer naar een publieke moraal? Dat is het heetste hangijzer.

Daar gaan we niet snel uitkomen. Maar toch. Winst is alvast het besef dat nog meer regels, nog strenger straffen, nog hardere sancties geen begin van een antwoord zijn.” (p.95)

Nummer:            22-011

Titel:                   Een waanzinnig gaaf land

Auteur:               Bas Heijne

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2017

# Pagina’s:          263 (2509)

Categorie:           Columns

ISBN:                 978-90-446-2955-2

Meer:

Bazarow (recensie)

Goodreads

NRC

Wikipedia