Centjes ophalen

Tags

Amnesty International, collecteren, kleuter, snoep, Suus

Ik mocht met papa mee centjes ophalen. Dat was leuk. Had ik met oma ook al eens gedaan. Je neemt een hele grote bus mee, dan bel je bij de huizen aan en de mensen doen dan centjes in die bus. Die centjes waren voor mensen in de gevangenis geloof ik, maar waarom weet ik niet.

Die bus was best zwaar, dus moest papa die maar dragen. En als de deur open ging, hield ik de bus vast. Ik was nog een beetje te klein om zelf aan te bellen. Sommige bellen kan ik wel zelf doen als ik zes ben, maar de meeste moet je wel zeven zijn om er bij te kunnen. En ik ben pas vijf.

Als de mensen centjes gaan halen, laten ze meestal de deur een beetje open. Dan kun je mooi bij de mensen naar binnen kijken. Papa zegt dat ik nieuwsgierig ben, maar ik vind het gewoon leuk.

Maar het allerleukste was een verrassing voor mij. Ik heb heel veel snoepjes gekregen. En ook nog chocola en een dropje en een koekje. Ik mocht ze niet allemaal opeten van papa, het was al donker buiten. Maar ik had mijn jaszak helemaal vol, allemaal snoepjes van mensen die mij lief vonden.

Ik hoop dat papa die bus bewaart, dan kunnen we nog een keer langs de deuren gaan. Mag papa de centjes en ik de snoepjes.

Kamagurka – Berts brein

Tags

België, boeken, boeken 2013, boekrecensie, humor, Kamagurka, lezen, stripboek

Kamagurka – Berts brein

Net als Berts brein, is het brein van schrijver Kamagurka ook onmogelijk te beschrijven. Schrijver, acteur, komiek, striptekenaar, wat is Luc Zeebroek eigenlijk niet? En hoe moet je hem nu recenseren? Geen idee.

Dat hij een vreemde kronkel in zijn hoofd heeft lijkt me duidelijk. Maar dat is meer als compliment bedoeld dan als analyse of kritiek.

Zijn hoofdpersoon Bert Vanderslagmulders verschijnt in België in de Humo, in Nederland in de NRC. En ook in vele bundelingen, zoals deze dus. Een voorbeeldje vond ik online. Ik vind Kamagurka grappig.

Citaat: “Nee Bobje! Niet in dit album. Jij, allez eruit! Hup! Jij mag de volgende keer meedoen!” (p.48)

Nummer: 13-055

Titel: Berts brein

Auteur: Kamagurka

Taal: Nederlands (Vlaams)

Jaar: 1991

# Pagina’s: 48 (9798)

Categorie: Strips

ISBN: 90-6169-418-3

Meer:

De boekensalon

Over Bert (in De Morgen)

Kamagurka.com

Twitter

Wikipedia

Niet naar Qatar

Tags

column, fcblogbroeders, Fifa, in het nieuws, mensenrechten, politiek, Qatar, voetbal, WK 2022

bron: lastfm

Ik was nog geen acht toen Bram en Freek de actie Bloed aan de Paal begonnen. Daar kreeg ik niets van mee. Mijn referentiekader was te beperkt. Voetballen na schooltijd, voetbal kijken op zaterdag (ARD) en zondag (studio sport) en op woensdagmiddag en zaterdagochtend zelf voetballen bij GFC, het spelletje was alles voor mij. Neerlands Hoop heb ik dus pas later ontdekt. Ze hadden gelijk, Argentinië was destijds geen land om een feestje te bouwen.

Maar sporters die jaren hebben toegewerkt naar het toernooi van hun leven moet je niet vlak voordien voor een dergelijk groot dilemma stellen. Zoals de ophef over homorechten vlak voor de Olympische Spelen ook mosterd vlak voor de maaltijd was.

Maar ondertussen is er in Qatar een drama gaande. Voor het WK over 8 jaar is men druk aan het bouwen. En terwijl de voetbalwereld discussieert over de hitte en of het WK zomers of in de winter moet plaatsvinden, zijn er al meer dan 900 arbeiders overleden. Schatting: het gaat richting 4000 (NRC). Beroerde werkomstandigheden, slavenpraktijken, alles waar de beschaafde wereld jaren tegen gevochten heeft, is in Qatar nog aan de orde van de dag.

Bill Shankly mag dan ooit de legendarische uitspraak hebben gedaan dat voetbal geen zaak is van leven en dood, maar nog belangrijker is, geen echte voetballiefhebber zal het op zijn geweten willen hebben dat er duizenden families zonder vader zitten in India, Nepal en Bangla Desh zodat zij voor de televisie kunnen zitten kijken naar een voetbalwedstrijd. Voetbal is leuk, maar het blijft een bijzaak.

Negenhonderd doden. Dat is Heizel (weet u nog meneer Platini?), Accra, Hillsborough, Port Said, Bradford, Ibrox, Lima, Bolton, Kayseri, Kathmandu en Moskou bij elkaar. Nog lang geen 4000. Vierduizend is meer dan de Twin Towers. De hele wereld stond stil. En nu? Waarom nu geen ferme taal van politici, officials of voetballers? En we moeten nog acht jaar voor het WK speelt. Geen fatsoenlijk mens zou dit mogen negeren.

Ik ben niet uniek. Er verschenen al columns van Menno Pot (nusport.nl) en Theo Hakkert (Tubantia), blogbroeders Voetblah en In de Hekken deden al mee. Maar blijkbaar is de voetbalwereld nog niet overtuigd. In 2021 protesteren is te makkelijk, er verandert dan toch niets meer. Laat nu je stem horen, nu het WK nog verplaatst kan worden. Omdat elk mensenleven telt.

De Olympische Spelen zijn voor eeuwig..

Tags

column, lezen, Olympische Spelen, politiek, Rusland, Sotsji 2014

..maar Sotsji is afgelopen.

En ik had nog zoveel meer willen schrijven. Maar helaas zitten er maar 24 uur in een dag en kost het mij nog tijd en geld om hier te schrijven. Mocht er iemand zijn die mij wil inhuren om te schrijven bij volgende gelegenheden, dan hou ik me aanbevolen. De productie zal dan hoger zijn dan hier.

Wat mist u? Nationalisme en meer dan twintig medailles, Pussy Riot en TaTu, Poetin en zijn politieke Oligarchie, Vergeer en Van Gennip in 1988, duo rodelen en dan niet vanuit een homo-erotisch perspectief, handelsbelangen en politieke delegaties, dat topsporters per definitie niet leuk zijn en dat Ter Mors en Bergsma die stelling meteen weer onderuit halen.

Ik had nog wel willen schrijven over ijshockey en de NHL, over diverse Olympische boeken, over de wissel van Sven, het haar van Bob en de tussentijden van Gianni en de reactie van Bart daar op. Ik had nog zoveel…

Over vier jaar maar weer dan? Of zijn er verzoekjes voor blogjes? De reactiebox is open…

Sotsji 2014, deel 12 (en slot) uit een serie over de Olympische Spelen

Oranje in 2014 (deel 11, februari 2014)

Tags

Brazilië, fcblogbroeders, Louis van Gaal, Nederlands elftal, Oranje, voetbal, voetbalzondag

Zo langzamerhand krijgt de selectie vorm. Belangrijk wordt ook welk systeem de bondscoach uit zijn hoge hoed tovert. Alle posities dubbel bezet of meerdere multifunctionele spelers (Blind, De Jong, Emmanuelson, Kuyt) meenemen? Acht verdedigers of minder, omdat de kwaliteit toch niet overhoudt?

En wie maakte de juiste transfer? Op dit moment lijkt Heitinga een goede keus te hebben gemaakt, Ola John niet. En welke keeper laat nou eens zien onvervangbaar te zijn?

Doel
Jasper Cillessen 80
Maarten Stekelenburg 70
Tim Krul 60
Michel Vorm 60
Jeroen Zoet 20
Kenneth Vermeer 10

Verdediging
Daryl Janmaat 90
Daley Blind 90
Ron Vlaar 80
Bruno Martins Indi 80
Stefan de Vrij 70
Gregory van der Wiel 70
Joël Veltman 40
Jeffrey Bruma 40
Paul Verhaegh 30
Karim Rekik 20
John Heitinga 30
Joris Matthijsen 20
Virgil van Dijk 10
Erik Pieters 10
Ricardo van Rhijn 10
Jethro Willems 10

Middenveld
Kevin Strootman 90
Rafael van der Vaart 80
Wesley Sneijder 80
Jonathan de Guzman 80
Nigel de Jong 80
Jordy Clasie 70
Leroy Fer 50
Stijn Schaars 40
Siem de Jong 40
Giorgino Wijnaldum 30
Davy Klaasen 20
Urby Emmanuelson 20
Davy Pröpper 10
Vurnon Anita 10

Aanval
Robin van Persie 90
Arjen Robben 90
Jeremain Lens 80
Klaas Jan Huntelaar 80
Dirk Kuyt 70
Memphis Depay 60
Luciano Narsingh 40
Ruben Schaken 30
Ricky van Wolfswinkel 20
Quincy Promes 20
Jean-Paul Boetius 20

47 namen nog, voor 23 plekken dus nog 24 afvallers.

De discussie is open, geef uw mening!

Goorse vragen (deel 117)

Tags

auto, fotooo, Goor, Goorse vragen, verkeer

Op de rotonde kun je nauwelijks lezen wat er op het bordje staat. Voorheen stond er dat je voor 500 euro per jaar de rotonde mocht sponsoren. Ik zag niet in waarom iemand dat zou willen, maar er bleken toch gegadigden. Ik schreef er al eerder over op dit blog, Goor als kapperswalhalla.

Voor nog geen 15 euro per knipbeurt, waarvan dan het salaris, huur van het pand, vaste lasten en alles van af gaat, dan is vijf euro bruto winst een vrij hoog bedrag. Dat betekent dat er dus 100 automobilisten per jaar naar aanleiding van dit bordje moeten bedenken dat ze naar deze kapper willen. Elke derde dag iemand. Ik waag het te betwijfelen.

Bent u of kent u iemand die naar ‘Knip ’n go’ gaat omdat ze dit bordje zagen?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Veldrijden moet Olympisch worden

Tags

Olympische Spelen, Sotsji 2014, veldrijden, wielrennen

Dertien redenen waarom veldrijden Olympisch zou moeten worden:

bron: wielrennen.blog.nl

1. Omdat de Belgen ook wel eens goud mogen winnen op de Olympische (winter-) Spelen.

2. Omdat het schitterend is om naar te kijken.

3. Omdat de beste van de dag wint. Een eerlijke sport dus.

4. Omdat er vele onzinnigere sporten al wel de Olympische status hebben.

5. Omdat vernieuwing niet altijd betekent dat je iets moet doen dat pas drie jaar geleden is bedacht.

6. Omdat goud voor Lars van der Haar over vier jaar een kans voor Nederland is.

7. Omdat wintersport niet perse op sneeuw of ijs hoort.

8. Omdat het gekker is dat de Winterspelen in een subtropische stad worden georganiseerd.

9. Omdat Hennie Stamsnijder als analyst in de studio een attractie zal blijken te zijn.

10. Omdat Marianne Vos nooit genoeg goud kan winnen.

11. Omdat de fotografen de kans biedt schitterende foto’s te maken van bemodderde gezichten.

12. Omdat de supporters weer eens in beeld kunnen komen met sluikreclame voor de lokale slager en slijter.

13. Omdat ik het mooi vind.

Sotsji 2014, deel 11 uit een serie over de Olympische Spelen

Russische kunst

Tags

boeken, boekrecensie, Fjodor Dostojevski, kunst, Leo Tolstoj, Olympische Spelen, Rusland, Sotsji 2014

bron: massimilianodeconca.wordpress.com

De laatste jaren horen we bijna geen positief nieuws vanuit Rusland. Of het nu opgepakte demonstranten zijn, onderdrukte inheemse volken, vreemde wetten, dwarsliggende diplomaten, corrupte politici of zich misdragende toeristen in Turkse en Egyptische resorts, het is zonder uitzondering negatief als het om de inwoners van het grootste land ter wereld gaat.

En dat is best jammer. Want als het om kunst gaat, is Rusland gewoon een voorloper in de wereld. Geen ballet zo gerenommeerd als dat van Moskou (al is het daar ook niet altijd koek en ei), geen museum zo overweldigend als de Hermitage in Sint Petersburg en ook als het om klassieke muziek gaat staan de Russen, b.v. Tsjaikovski en Rachmaniniov, vooraan.

Maar mijn persoonlijke favorieten zijn twee schrijvers uit de negentiende eeuw. Als je boeken kunt schrijven die anderhalve eeuw later nog steeds wereldwijd gelezen worden, die zonder uitzondering geprezen worden, die historisch en tegelijkertijd actueel zijn, dan ben je volgens mij een hele grote.

Fyodor Dostojevski werd nog geen zestig. Maar in die korte tijd schreef hij een aantal schitterende boeken. Mijn favoriet is Schuld en boete (of misdaad en straf, afhankelijk van de vertaling). De jonge student Raskolnikov vermoordt een oude woekeraarster en geraakt in geestesnood. Is hij inderdaad meer waard dan iemand die anderen uitbuit of is hij door zijn daad net zo waardeloos als de andere mensen, waar hij eerst op neerkeek? Is hij gelukkig omdat niemand de moord oplost of moet het recht zegevieren? Een schitterende psychologische roman waarin waarden en normen continu ter discussie staan.

Ook graaf Leo Tolstoj raakte mij diep met diverse boeken. Van de tragische liefdesgeschiedenis Anna Karenina tot het dikste boek dat ik ooit las (en waarschijnlijk ooit zal lezen) Oorlog en vrede en vele dunnere boeken, in elk boek komt de diepgewortelde rechtvaardigheid van de schrijver naar boven.

Twee van mijn favoriete schrijvers komen uit hetzelfde land. Kan dus nooit een onverdeeld slecht land zijn…

Boekverslagen door mij:
Dostojewski – De dubbelganger
Dostoyevsky – Notes from the underground
Leo Tolstoj – Resurrection
Leo Tolstoj – Hadzji Moerat
Leo Tolstoj – Ivan the fool

Gratis te lezen online:
Crime and Punishment
Anna Karenina
War and Peace

Sotsji 2014, deel 10 uit een serie over de Olympische Spelen

Sarajevo 1984

Tags

Joegoslavie, Olympische Spelen, oostblok, Sarajevo 1984, Sotsji 2014, VHS, videorecorder

bron: andrewspaldingamer.wordpress.com

Al zo lang ik me kan heugen ben ik gefascineerd door de Olympische Spelen. En omdat de sporten in de winter meestal leuker zijn dan in de zomer, ben ik vooral fan van de winterspelen. Schaatsen, skien, zelfs langlaufen zijn mooi om te kijken, terwijl zomers de beste voetballers thuisblijven, de honkballers helemaal niet meer mee mogen doen en een oneindige reeks vechtsporten wel aandacht proberen te trekken.

Voor Saporro ben ik te jong. Innsbruck is een vage herinnering. Lake Placid vanwege het tijdverschil ook nauwelijks relevant (al herinner ik me de 14.28 van Heiden nog wel), dus zijn mijn eerste herinneringen eigenlijk van Sarajevo 1984.

Terugkijkend waren het waardeloze Spelen. Sfeerloos, slechte weersomstandigheden en vele wedstrijden die verplaatst werden. Het grauwe Oostblok zoals het in het westen werd beweerd. Nederlandse schaatsers die helemaal niets presteerden, het was allemaal ellende.

Een klasgenoot van me had een videorecorder. Dat was vrij bijzonder in 1984. Dus fietsten we op de dag van de 500 meter samen naar zijn huis en spoelden de band terug die hij had voorgeprogrammeerd. Maar wat we ook zochten, geen schaatsen. Pauzebeelden, herhalingen van interviews. Mist. In mijn geheugen zagen we vooral mist. Het is dertig jaar geleden ondertussen, het zal vast niet kloppen, maar ik associeer die Spelen vooral met mist.

Pas na een half uurtje heen en weer spoelen begrepen we dat we beter de televisie hadden kunnen aanzetten. De wedstrijd was uren uitgesteld en door op de videoband te zoeken, hadden we de halve wedstrijd alsnog gemist. We keken wel, maar de voorpret was teniet gedaan. De opwinding die de Spelen konden veroorzaken was ver te zoeken. Geen idee wie er won.

Sotsji 2014, deel 9 uit een serie over de Olympische Spelen

Allrounden moet Olympisch

Tags

Olympische Spelen, schaatsen, Sotsji 2014

Vele plannen zijn al gemaakt om schaatsen aantrekkelijker te maken voor de rest van de wereld. Een enkel talent doet nog wel mee, maar verder lijkt het meer op de Open Nederlandse kampioenschappen. Als je niet goed genoeg bent voor een van de vele commerciële teams, kun je altijd nog Belg, Oostenrijker of Oostblokkiaan worden en toch nog de Olympische Spelen halen.

Volgens mij is het simpel. Niet allerlei nieuwe onderdelen bedenken, maar sterk maken wat er is. Dus de achtervolging mag blijven, maar de massastart, de 100m of andere vreemde ideeën kun je een streep doorhalen. Het enige dat nodig is, is schaarste creëren. Dus niet meer tig wereldbekerwedstrijden per jaar, geen WK Afstanden en een WK Allround, maar keuzes maken.

In een Olympisch jaar telt maar een ding; dus doe je geen WK in dat jaar. Een jaar later is er een WK Allround, twee jaar later een WK Afstanden en het laatste jaar voor de Spelen weer een Allround toernooi. Op die manier is duidelijk wat elk jaar het belangrijkste toernooi is. Aan het WK Afstanden kun je dan het WK Sprint koppelen, aan de Spelen een Allroundtoernooi. Een of twee wereldbekerwedstrijden als voorbereiding, een EK, al dan niet met een kleine vierkamp en de kalender is vol.

Op die manier zijn er ook medailles te verdienen voor de Sighels, Bokko’s en Skobrevs van deze wereld, hoeven we geen tien kilometers meer te zien van Oostenrijkers die door de doorsnee Nederlandse marathonschaatser op een rondje zouden worden gereden en zitten we niet naar schaatsen te kijken als de eerste wielerklassiekers al gereden worden.

Elke belangrijke Olympische sport heeft een combinatievorm. De 100 meter hardlopen trekt het meeste aandacht, maar het echte koningsnummer is de tienkamp. Ook bij baanwielrennen, turnen en in de winter bij zowel het Alpine Skien als de Noordse nummers zijn er combinaties. Zelfs shorttrack doet mee. Ook bij schaatsen hoort er dus een klassement te komen. De 500 meter is spectaculair, de tien kilometer voor de liefhebber, maar de beste schaatser wint de Olympische Allround titel.

Sotsji 2014, deel 8 uit een serie over de Olympische Spelen