Tags
Het was behoorlijk gezellig. De toekomstige bruidegom had nog wel even zijn twijfels gehad, maar omdat de bruiloft al in Schotland was, moest het vrijgezellenweekend natuurlijk in Nederland. Met zijn 15-en in een paar gehuurde vakantiehuisjes, het ging goed. Een groepje Nederlanders, wat Schotten en wat Engelse Schotten. Ze gingen de stad maar even in.
Het provinciestadje was altijd vol op zaterdagavond. Het werd natuurlijk laat. Een aantal van de Nederlanders moesten de volgende ochtend al vroeg voetballen, de net ingevoerde zomertijd had al een uur van hun zuivere drinktijd afgesnoept, dus was het taxibusje vast gebeld. Zondag was erna de wedstrijd nog een hele dag om door te drinken.
Ze stonden met zijn allen buiten te wachten, toen een van de Schotten besloot er nog een te nemen. Ze haalden hem op, maar omdat het busje nog steeds op zich liet wachten, ging hij de nog steeds gezellige kroeg weer in. Toen hij voor de derde keer de groep achter liet, riepen ze hem na. Zorg zelf maar dat je terug komt. Het busje vertrok zonder hem.
Om een uur of negen arriveren ze op het voetbalveld. De zwanenhals is vanochtend door menigeen intensief bestudeerd. Een ander waarschuwt dat hij even gebruik gaat maken van de wc. In de kantine doen een aantal Schotten een vergeefse poging om een biertje te bestellen. “Zo doen wij dat hier niet”, vertelde het kantinepersoneel. Stiekem waren ze wel blij dat ze het bij koffie moesten laten.
De wedstrijd begon toen bij de bruidegom de telefoon ging. Of hij even naar het politiebureau wilde komen van het provinciestadje. Hij trof zijn vriend aan in totale ontreddering. Na de avond die voor hem erg lang had geduurd, was er toch het moment aangebroken dat ook het barpersoneel huiswaarts keerde. Menigeen zat al aan het ontbijt op dat moment. Hij wist heg noch steg en liep verdwaasd zo maar ergens heen. Zijn mobiel had geen bereik of geen beltegoed, hoe dan ook, hij was verdwaald, behoorlijk ver heen en had geen idee hoe hij zijn vrienden terug kon vinden.
In een nieuwbouwwijk had hij door dat hij fout zat. Maar waar moest hij heen? Hij klopte op de ramen van mensen die hij zag ontbijten, belde elders aan, maar niemand die open deed. Niemand die hem hielp. Vreemde gezichten zijn niet zo populair op zondagochtend, zeker niet als ze zichtbaar de weg kwijt zijn. De politie kwam al snel en nam hem mee.
Op het bureau sloeg de paniek toe. “I’m a decent man”, “I’ve got a good job”, de agenten leken het niet te willen verstaan. Zonder enige twijfel werd hem een klein hokje toegewezen. Gelukkig werd hij een uur later al opgehaald. De politieagenten knepen een oogje dicht toen de bruidegom achter het stuur stapte. De avond ervoor kon onmogelijk uitgewerkt zijn, maar hij hielp hen van de dronken Schot af, dus lieten ze hem gaan.
Bij de voetbal trof hij eerst weinig medelijden van zijn vrienden. Diverse leuk bedoelde opmerkingen, maar snel zagen ze dat het niet het juiste moment was. Op het veld ging het al nauwelijks beter dan met hem, aan de kant stonden zijn landgenoten te wachten tot ze weer verder konden drinken. Hij kon er echter niet bij dat hij was opgepakt. Dit was hem nog nooit overkomen. De tranen stonden te wachten op het moment dat ze naar buiten mochten.
Men hielp hem een lege kleedkamer in en liet hem een douche nemen. Een broodje werd voor hem gehaald in de kantine. Compleet van de wereld zat hij in het luchtledige te staren. Een tik in zijn gezicht deed niets. Pas bij de tweede, die eerder de titel klap verdiende, leek hij zich te realiseren dat hij niet alleen zat op een stukje wereld waar hij nooit was geweest. Langzaam kwam hij weer bij.
Een uurtje later was het in de kantine al weer gezellig. Hij dronk water en lachte toen men hem vroeg of het wodka was. Hij belde met huis, hij had wat uit te leggen. Weer kwamen de tranen, maar nu wist hij tenminste waar hij was, wat er was gebeurd. Ondanks dat zijn vrienden het hem afraadden, wilde hij zijn vrouw laten weten dat het goed met hem ging.
Diezelfde avond in de kroeg deed hij weer gezellig mee. Maar hij lette wel op dat het niet weer zo ver kwam. Twee keer de weg kwijt in een weekend was zelfs hem te gek…
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 