• Disclaimer
  • Mijn boeken
  • Twitter
  • Facebook
  • Goodreads
  • Instagram
  • Bookcrossing
  • Deezer
  • Polarsteps
  • LiveJournal
  • Hebban
  • Boekenblogarchief
  • Linkedin
  • YouTube
  • Last.fm
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Spotify
  • About Me
  • MySpace

Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.

~ Boeken, reizen, voetbal, politiek, nieuws, onderwijs, wielrennen, kunst, foto's

Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.

Categorie Archief: Reisverhalen Reizen

Over de grens tanken

13 maandag apr 2020

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

bekeuring, reizen, stoplicht, tanken, vakantie

Vlak bij de grens rijdend, steken we even over naar Vlaanderen. De tank moet toch vol, het scheelt te veel. Bij het laatste tankstation in Nederland kijk ik even naar de prijs. De eerste mogelijkheid in België slaan we over, de rijen zijn te lang. Tien kilometer verderop tanken we. Terwijl we weer noordwaarts rijden, op weg terug naar de Nederlandse autobaan, wil ik even uitrekenen hoeveel we hebben bespaard. Bijna een tank vol, ruim 39 liter, maal 47,7 cent per liter.

Terwijl ik aan het hoofdrekenen ben, geeft ze naast me gas bij oranje, schieten we door rood en zie ik in mijn ooghoek een flitspaal. Ik heb mijn berekening niet afgemaakt.

Strippenkaart

13 donderdag jun 2019

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen

≈ 1 reactie

Tags

openbaar vervoer, reizen, strippenkaart

In een la, nog vanuit het gulden-tijdperk. Moet er dus vrij lang hebben gelegen. Er zaten nog drie beschikbare strippen op.

Voor de chipkaart-generatie moet het onduidelijk zijn. Hoe werkt zo’n ding dan?

21 redenen waarom ik geen sleurhut wil

03 vrijdag nov 2017

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen, themaweek

≈ 2 reacties

Tags

caravan, oude doos, reizen, themaweek, vakantie

Oorspronkelijk: 18 september 2016

sleurhut1. Ik moet een extra rijbewijs halen. Ik was laat, kreeg dus niet meer automatisch E er bij.
2. Een grotere auto is nodig.
3. Ik moet leren rijden met een zwaar ding achter mijn auto.
4. De grotere auto en de caravan slurpen veel meer benzine.
5. De auto en de caravan kosten extra tol.
6. We voelen ons verplicht elke keer de caravan te gebruiken, we hebben dat ding tenslotte niet voor niets aangeschaft.
7. Een vliegvakantie is uitgesloten.
8. De caravan heeft een winterstalling nodig.
9. Wanneer ik de helft van het aantal uren dat de caravan op de oprit bij de buren staat, besteedt aan een bijbaantje kan ik weken all inclusive op vakantie.
10. Het chemisch toilet moet geregeld geleegd worden.
11. Op de autobaan waar ik nu 150 kan, mag ik dan maar 80.
12. Voor elke onvolkomenheid heb ik hulp nodig, zowel op de camping, als buiten het seizoen.
13. Als ik oud word, moet ik met omroep Max naar een uithoek van Europa rijden en elke dag verplicht gezellig doen.
14. Het grootste deel van Europa binnen caravanafstand heb ik al gezien.
15. Nog meer troep mee op vakantie. Omdat het kan.
16. Als je een stad wil bezoeken, sta je ergens buiten die stad op een camping. Niet in de stad.
17. Caravanbezitters groeten elkaar.
18. Met een caravan rijd je niet de bergen in, blijf je eeuwig in het dal.
19. Winterklaar schoongemaakt betekent niet automatisch zomerklaar is nog schoon.
20. Na een aantal jaar wil je een groter, nieuwer, beter model. Gewoon elk jaar luxe op vakantie gaan is goedkoper.
21. Schijten op een chemisch toilet.


Themaweek 37: uit de oude doos

Kecks on tour?

31 dinsdag okt 2017

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen, themaweek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

muziek, oude doos, reizen, themaweek, Tröckener Kecks, vakantie, Zwitserland

Oorspronkelijk: 5 september 2013

Uurtje gereden. Tijd voor ontbijt. In het overnachtingshotel te Bern veel te duur, dan maar onderweg bij een wegrestaurant. Suus heeft het minispeeltuintje ontdekt, wij wachten op onze broodjes en croissants, kijken wat om ons heen. Het bestellen viel mee. Frans na Duits vanochtend, vanmiddag Italiaans als alles volgens plan gaat.

Het is niet druk. Ook niet rustig. De radio staat aan. Zacht. Nauwelijks hoorbaar. Ineens hoor ik de intro van een lied dat me bekend voorkomt. Een lang intro. Past niet bij de band die ik in mijn hoofd heb. Die band hoor je hier natuurlijk ook niet, dertig kilometer van het meer van Geneve. Toch spoken de woorden al in mijn hoofd, voordat de zanger inzet. Het is wel het nummer dat ik dacht. Automatisch zing ik mee. Zachtjes. Net zoals de muziek, die hier duidelijk als achtergrond fungeerde.

De wind jaagt het huisvuil
Langs de gevels van de stad
Roemloos einde van een reis

…

De Kecks? Hier? Die hoor ik in Nederland al bijna nooit meer op de radio. En dan nog slechts een paar nummers, niet hun sterkste, helaas wel de bekendste. Maar achthonderd kilometer zuidwaarts vraag ik me af ‘waar ze zijn gebleven, de vrienden voor het leven’. Ik geniet van het moment, tegelijkertijd peinzend over hoe ik hier met de Kecks geconfronteerd kan worden.

Ik moet meteen denken aan een moment 17 jaar eerder. Op een besneeuwde avond door het Lake District in het Noorden van Engeland, kwamen we aan bij een tankstation. De auto was niet best, we hadden om moeten rijden, het was meer dan slechts een pauze, het leek op schuilen, vluchten. Ik roer wat door de opruimingsbak vol cassettebandjes. Sta ik ineens met een bandje van Herman Finkers in mijn handen. De pompbediende had geen idee hoe die daar was beland. Voor twee pond kon ik het niet laten liggen.

Themaweek 37: Uit de oude doos

Eenentwintig redenen waarom ik geen sleurhut wil

18 zondag sep 2016

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen

≈ 1 reactie

Tags

caravan, Italië, reizen, vakantie

sleurhut1. Ik moet een extra rijbewijs halen. Ik was laat, kreeg dus niet meer automatisch E er bij.
2. Een grotere auto is nodig.
3. Ik moet leren rijden met een zwaar ding achter mijn auto.
4. De grotere auto en de caravan slurpen veel meer benzine.
5. De auto en de caravan kosten extra tol.
6. We voelen ons verplicht elke keer de caravan te gebruiken, we hebben dat ding tenslotte niet voor niets aangeschaft.
7. Een vliegvakantie is uitgesloten.
8. De caravan heeft een winterstalling nodig.
9. Wanneer ik de helft van het aantal uren dat de caravan op de oprit bij de buren staat, besteedt aan een bijbaantje kan ik weken all inclusive op vakantie.
10. Het chemisch toilet moet geregeld geleegd worden.
11. Op de autobaan waar ik nu 150 kan, mag ik dan maar 80.
12. Voor elke onvolkomenheid heb ik hulp nodig, zowel op de camping, als buiten het seizoen.
13. Als ik oud word, moet ik met omroep Max naar een uithoek van Europa rijden en elke dag verplicht gezellig doen.
14. Het grootste deel van Europa binnen caravanafstand heb ik al gezien.
15. Nog meer troep mee op vakantie. Omdat het kan.
16. Als je een stad wil bezoeken, sta je ergens buiten die stad op een camping. Niet in de stad.
17. Caravanbezitters groeten elkaar.
18. Met een caravan rijd je niet de bergen in, blijf je eeuwig in het dal.
19. Winterklaar schoongemaakt betekent niet automatisch zomerklaar is nog schoon.
20. Na een aantal jaar wil je een groter, nieuwer, beter model. Gewoon elk jaar luxe op vakantie gaan is goedkoper.
21. Schijten op een chemisch toilet.

Themaweek 9: Italië

Hoe lopen we?

17 zaterdag sep 2016

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Italië, reizen, vakantie

Het lijkt een eeuw geleden, maar het is veel korter. Toen ik alleen reisde, wist ik vaak waar ik naar toe wilde. Het was ook leuk om te dwalen en niet weten waar de dag me zou brengen, maar als ik ergens aankwam was het simpel. Dan liep ik er naar toe.

In de metro had ik me voorbereid. Eenmaal boven de grond even orienteren, drie blokken, afslag, nog vier blokken en ik was er. Acht minuten.

Dat moment schiet even door mijn hoofd als ik halverwege de wandeling buiten een schoenenwinkel sta te wachten, op zoek naar de wifiverbinding van de telefoonwinkel ernaast. We zijn al een behoorlijk stukje aan het wandelen. We hebben al stilgestaan bij de etalage met de Disneyfiguurtjes. Een plaspauze gemaakt in een boekwinkel.

Kinderhorloges bewonderd bij een straatverkoper. Twee schoenenwinkels bezocht. Op de plattegrond gezocht hoe we verder moesten. Een klerenwinkel meegepikt en een klein marktje grotendeels genegeerd. En we zijn pas op de helft.

Volgens mij ben ik niet veranderd. In de verte zie ik de toren boven alles uitsteken, daar moeten we zijn. Wat er anders is, is het gezelschap. De twee dames. De jongste is snel afgeleid, maar dat is logisch, een kind van zeven zit niet te wachten op een middagje sightseeing. De oudste van de twee heeft echter minstens zo veel moeite om ergens langs te lopen.

En dus zit ik een kwartiertje later op een bankje in weer een schoenenzaak. Gelukkig ligt er een sportkrant. Mijn Italiaans is niet zo goed, maar een sportkrant lukt me nog wel. Pas op de vierde pagina heb ik door dat de bijna ongelezen krant meer dan twee maanden oud is. De voetbaltransfers worden altijd uitgebreid besproken, daar kan ik het niet echt aan merken. De vooruitblik op het ondertussen reeds afgeronde EK voetbal maakt het wel duidelijk. Ook de tweede krant die ik vind, is niet veel nieuwer. De wifi werkt hier op wachtwoord, meer keus heb ik niet.

Na een wandeling van meer dan een uur zijn we eindelijk bij ons eerste doel van die middag. Twintig jaar geleden was ik al weer op weg naar het volgende doel. The times they are changing.

Themaweek 9: Italië

Zwitsers wegrestaurant

05 donderdag sep 2013

Posted by Gerbie in Reisverhalen Ik, Reisverhalen Reizen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

muziek, reizen, Tröckener Kecks, vakantie, wegrestaurant, Zwitserland

Uurtje gereden. Tijd voor ontbijt. In het overnachtingshotel te Bern veel te duur, dan maar onderweg bij een wegrestaurant. Suus heeft het minispeeltuintje ontdekt, wij wachten op onze broodjes en croissants, kijken wat om ons heen. Het bestellen viel mee. Frans na Duits vanochtend, vanmiddag Italiaans als alles volgens plan gaat.

Het is niet druk. Ook niet rustig. De radio staat aan. Zacht. Nauwelijks hoorbaar. Ineens hoor ik de intro van een lied dat me bekend voorkomt. Een lang intro. Past niet bij de band die ik in mijn hoofd heb. Die band hoor je hier natuurlijk ook niet, dertig kilometer van het meer van Geneve. Toch spoken de woorden al in mijn hoofd, voordat de zanger inzet. Het is wel het nummer dat ik dacht. Automatisch zing ik mee. Zachtjes. Net zoals de muziek, die hier duidelijk als achtergrond fungeerde.

De wind jaagt het huisvuil
Langs de gevels van de stad
Roemloos einde van een reis

…

De Kecks? Hier? Die hoor ik in Nederland al bijna nooit meer op de radio. En dan nog slechts een paar nummers, niet hun sterkste, helaas wel de bekendste. Maar achthonderd kilometer zuidwaarts vraag ik me af ‘waar ze zijn gebleven, de vrienden voor het leven’. Ik geniet van het moment, tegelijkertijd peinzend over hoe ik hier met de Kecks geconfronteerd kan worden.

Ik moet meteen denken aan een moment 17 jaar eerder. Op een besneeuwde avond door het Lake District in het Noorden van Engeland, kwamen we aan bij een tankstation. De auto was niet best, we hadden om moeten rijden, het was meer dan slechts een pauze, het leek op schuilen, vluchten. Ik roer wat door de opruimingsbak vol cassettebandjes. Sta ik ineens met een bandje van Herman Finkers in mijn handen. De pompbediende had geen idee hoe die daar was beland. Voor twee pond kon ik het niet laten liggen.

File

13 donderdag jun 2013

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

auto, file, reizen, reizigers, Rusland

SAM_3252Wonen buiten de randstad heeft als grote voordeel dat je naar je werk nooit in de file staat. Een rood stoplicht waar ik twee keer stil sta is al een flinke vertraging. Kom je dan een keer in de file terecht, dan is dat meteen een evenement. Helaas een die bijna een uur ging duren, maar dat wist ik op dat moment nog niet. Ik luister meestal naar mijn eigen muziek in de auto, niet naar de radio. Dacht ook dat het de spitsdrukte was gecombineerd met een wegversmalling.

Dan maar om me heen kijken. Voor me een Porsche met een klein hondje aan boord. Naast me een variërend gezelschap van vrachtwagens en auto’s, die dan weer sneller dan weer langzamer ging, zoals dat gaat in files. Achter me het hoogtepunt van de file. Of liever twee. De auto is felgeel, het nummerbord kan ik in de spiegel ontcijferen als Russisch en de twee dames in de auto zullen dus ook wel uit dat land komen.

Ze zijn knap. En dat scheelt een hoop, wanneer je tijd genoeg hebt om uitgebreid in je spiegel te kijken. En het leuke is dat ze dat niet door kunnen hebben. Je kunt rustig naar je achterbuurvrouw staren, zonder dat ze zich ongemakkelijk voelt. Aan de spiegel hangt een ketting met een kruis en een met het vredessymbool. De dame rechts is druk op haar iPad. De dame achter het stuur met haar mobieltje.
SAM_3253
Naast me rijdt een zwarte auto met vier jongelui langs. Uit een dorp, kan niet anders. Petjes, zwarte T-shirts, tattoos, foute muziek. De chauffeur heeft zijn vriendin mee. Maar achterin zitten twee heren die de Russische dames ook hebben gespot. Een kladblok wordt opgehouden met daarop een 06-nummer. Ik moet lachen en wijs met mijn duim naar achteren, ik heb ze door. Ze lachen over hun harde muziek heen, maar moeten doorrijden, terwijl wij stilstaan.

Een paar kilometer verder besluiten zowel de Porsche als de gele auto achter me de parkeerplaats te bezoeken. Als ik een paar minuten later er langs kom, zie ik ze niet meer staan. Snel een stukje file overgeslagen gok ik. De rest van de file is saai.

Het mooiste vervoermiddel blijft een tram

04 dinsdag jun 2013

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen, Reisverhalen Steden

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Lissabon, openbaar vervoer, Portugal, reizen, steden, tram

Dit weekend nog eens bevestigd gekregen in Lissabon. Prachtige manier om door de stad te reizen. Welke stad dan ook. In de hoofdstad van Portugal zeker.

SAM_3455

Een oudje dus, deze tram, net als onderstaand verhaal, ondertussen al meer dan zeven jaar geleden voor het eerst gepubliceerd:

De Tram

De mooiste vorm van openbaar vervoer is de tram. Terwijl hele boekenkasten gevuld kunnen worden met boeken over treinreizen, zou ik zo snel geen verhaal weten waar de tram een prominente rol in speelt. En dat terwijl ik niet de enige kan zijn die graag in een tram zit.

In een stad is de tram de beste manier om de stad te leren kennen. In een metro kun je snel van een punt naar een ander punt, maar je ziet niets. De trein is binnen een stad ook geen goed alternatief, terwijl een stadsbus een meer effectieve vorm van foltering is dan enig middeleeuwse martelobject. De tram brengt je niet alleen alleen door de stad naar een bepaald punt, de stad is aanwezig in de tram. Midden door de straat schommelt de tram op weg naar zijn bestemming. Zittend aan het raam, ga je nooit te snel dat je niets ziet, het leven buiten de tram kan eindeloos geobserveerd worden.

Maar ook in de tram is genoeg te zien. Want tramreizigers zijn leuke mensen. Ze hebben namelijk geen haast. Hadden ze wel haast, dan zaten ze hier niet. Dan waren ze wel met een taxi, een bus of een metro gegaan. Let maar eens op. Een snelle zakenman kom je bijna niet tegen. Werklieden ook niet al te veel. In de tram zitten de studenten, de reizigers, de vrouwen die boodschappen doen, maar ook de straatmuzikanten, de zwervers en de daklozen. In de tram zit iedereen op zijn gemak, om welke reden dan ook. Nog nooit heb ik iemand horen klagen dat de tram niet hard genoeg ging. Dat die vertraging had, dat ze een aansluiting gingen missen. In de tram staat de wereld eventjes bijna stil.

Het is het veiligste vervoermiddel. Bussen krijgen ongelukken, treinen missen seinen, taxichauffeurs zijn idioten, dat is algemeen bekend en zelfs de metro is niet onfeilbaar. Maar de tram gebeurt nooit iets. En zelfs al zou er wat gebeuren. Een auto op het spoor, of tegen de zijkant. Er zou niet veel aan de hand zijn. Een paar krassen, misschien een schaafwond voor degene die in het gangpad stond en even niet oplette. Maar een echt ongeluk met een tram? Ik heb er nog nooit van gehoord. De chauffeur in de tram zit op zijn gemak. Het is het enige vervoermiddel waar ik niet bang ben dat er iets mis gaat. In een vliegtuig ben je afhankelijk van de piloot. Bij menig taxichauffeur doe ik mijn ogen dicht. Maar in de tram zag ik laatst een chauffeur de laatste chips uit een zakje peuteren, terwijl we heerlijk de heuvel afgleden. Geen moment dacht ik: ‘als dat maar goed gaat’.

De chauffeur is meestal ook een stuk aardiger. Hij stopt als hij ziet dat er iemand aan komt rennen die nog meewil, hij lacht in zijn spiegel als er wat gebeurt. Hij trekt even, nauwelijks merkbaar, zijn wenkbrauwen op als er een mooie jongedame uitstapt en wegloopt van zijn tram. Een stad met een tram is een leuke stad. De tram geeft cachet aan het centrum. De buitenwijken zijn minder grauw als er een lijn naar toe loopt. Steden met een tram lijken ouder, lijken meer geschiedenis te hebben.

Zelfs in de Verenigde Staten helpt het als er een tramlijn door het ultramoderne centrum loopt. Ik ben er nog niet geweest, maar iedereen heeft wel eens beelden gezien van San Francisco, waar de tram de heuvels op en af gaat. Ik hou van de tram. Als ik de tijd heb, koop ik in een nieuwe stad een dagpas, of een lang retourkaartje en dan stap ik in. Op weg naar het onbekende. Mee tot aan het eindpunt. Uitstappen. Even rondlopen in de buitenwijk, waar meestal zo goed als niets te zien is en met de eerstvolgende tram weer terug naar het centrum. Verloren tijd? Nee, ik vermaak me best.
SAM_3429
Gewoon aan het raam zitten en de stad leren kennen. Niet alleen de gebouwen zien waar de stad om bekend staat, maar ook de lelijke buitenwijken. Dat ene oude fabriekje aan de rand van de stad, waar de helft van de ramen zo smerig zijn, dat het lijkt alsof het grijze platen zijn, terwijl de andere helft van de ramen ingegooid is door de jeugd uit de buurt, maar niemand die ooit iets met dat gebouw doet. De buurtwinkels in de wijken. Met een kwast is de naam boven de deur geschreven. De laatste letter net iets kleiner dan de eerste, anders past het niet. De reclame op de gevel in slecht engels of andere vreemde talen. ‘Niteclup’, ‘Laundrie’, ‘Shawarma’ en ‘Gordon blue’.

De in- en uitstappende medereizigers zijn een bron van inspiratie. De allochtone dames met hoofddoekje en een schaar van kinderen, schijnen in elke buitenwijk van elke grote stad ter wereld te wonen. De schooljongens met baseballpetjes, skateboards en te grote sportschoenen, verveeld kijkend, nog niet wetend welke houding geschikt is vandaag. De meiden altijd in groepjes, extra make-up opdoend, waarmee ze het huis niet uit waren gekomen. De supporter op weg naar huis, na een nederlaag, sip voor zich uitkijkend.

De tram gaat ook nauwelijks met de tijd mee. Het principe is na meer dan honderd jaar nog precies gelijk. Het spoor gaat door het midden van de straat en de tram volgt het spoor. De tram zelf wordt een keer in de zoveel tijd vernieuwd, maar nooit wanneer het daar tijd voor is. De tram lijkt altijd een decennium achter te lopen op de rest van het straatbeeld. In vele steden waar ooit een tram liep en nu niet meer wordt met nostalgie terug gekeken op de tijd dat hij er nog was. Om verschillende redenen is de tram verdwenen. Te duur, te langzaam, te weinig plaats, niet van deze tijd. Allerlei redenen worden bedacht om hypermoderne stadsbussen in te kunnen zetten, om nieuwe metrolijnen aan te leggen, maar uiteindelijk verliest de stad een hoop karakter wanneer het zijn tram afschaft. Helaas.

In sommige steden zie je nog stukjes rails liggen, in vergeten gedeelten van de stad, wanneer je een straat oversteekt. Het is een herinnering aan een mooie tijd, toen snelheid niet de enige factor was die van belang was. Toen stadsbesturen niet hoefden te kijken naar efficiency. Toen elke zich zelf respecterende stad nog een tram had. Ik hoop tijdens mijn reizen nog vele steden tegen te komen, waar de tram nog ouderwets functioneert. Waar ik grote gedeelten van de stad nog kan zien, door het raam van de tram. Elke driehonderd meter even stoppen, ietwat op mijn bankje heen en weer schommelend over de kruising, samen met de lokale bevolking. Helemaal tot aan het eindpunt. Heerlijk.

Vlucht VG8306

18 vrijdag jan 2013

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

reizen, Spanje, terrorisme, vliegtuig, vlucht

In Barcelona stap ik over. Ik moet lang wachten, ik zit op de laatste rij. Stoel 26D. Veel tijd heb ik niet, we zijn iets later aangekomen dan gepland. Bij de gate zie ik Amsterdam staan. Er klopt iets niet. Dan had ik kunnen blijven zitten. Maar volgens mijn boarding card zit ik zo meteen op stoel 31C en dit toestel heeft niet meer dan 26 rijen. Ik loop voor de zekerheid naar een scherm en zie dat het inderdaad hetzelfde toestel moet worden.

Vleugel

Bron: ytimg.com

Even later mag ik dus weer naar binnen, al weet ik dat ik niet kan zitten op de plek die mij is toegewezen. Bij het boarden krijg ik dan ook een nieuwe stoel. De stewardess herkent me, als ik een dik kwartier nadat ik wegliep terugkeer en op 25C mag zitten.

Naast me zitten twee mannen met een Noord Afrikaans uiterlijk. Ik zou hun nationaliteit niet durven gokken, gezien de krant die de man aan het raam leest, spreken ze Arabisch. De man in het midden is vrij stevig. Daar zit je dus liever niet naast. Geen schijn van kans dat ik kan profiteren van de armleuning links van me. Ik hang dus maar naar rechts, dat moet ik volhouden tot Amsterdam.

Naast me gaan schoenen uit, wordt er gebeden en valt mijn buurman in slaap. Hij begint zelfs lichtelijk te snurken. Halverwege de vlucht bedenk ik ineens dat wanneer ik een hysterisch Amerikaans wijf zou zijn, ik allang in paniek had moeten zijn. Uiterlijk als een Arabier, twee mobieltjes in bezit, onleesbare krant lezen en dan ook nog eens de schoenen uit doen (zou daar wat in zitten?), dit moeten wel terroristen zijn.

Die gedachte stoort me, maar mijn buurman, die nog net niet kwijlt, stoort me ook. Ik ga nog iets verder naar rechts. De dame in de stoel voor me is een goede afleiding. Haar witte jurk is niet al te lang. De bruine benen die er onder uit steken zijn dat dan weer wel. Ik kijk net iets vaker over mijn boek heen dat dan ik normaal zou doen. De vlucht gaat zo toch vrij snel. En van mijn buren heb ik zo erg weinig last.

Amersfoort, halverwege Reims en Metz

21 dinsdag jun 2011

Posted by Gerbie in Elders op het web, Gerbie's Lifeblog, Reisverhalen Reizen

≈ 1 reactie

Tags

Amersfoort, ANWB, routeplanner

Ik loop achter met veel gadgets. So is een Tomtom/satnav nog niet in mijn auto aangetroffen. Meestal geen probleem, ik ken de weg vrij goed in de buurt, kan ook goed kaartlezen, dus ik kom er meestal zonder problemen. Soms moet ik echter op stagebezoek op plekken waar ik de weg minder goed ken. Dus gebruik ik dan meestal de routeplanner van de ANWB. Extra voordeel is dat sinds de laatste update van die site ik niet eens de adressen eerst hoef op te zoeken, een kleine koppeling met de Gouden Gids of Telefoongids en de site zoekt het voor mij uit.

Vorige maand moest ik eerst in Holten zijn, daarna in Amersfoort. Ik plan mijn route en druk automatisch op printen. Bij de printer zie ik iets vreemds.

Amersfoort Reims

De eerste dertig kilometer klopt nog, maar dan buigt de route zuidwaarts, terwijl Amersfoort echt gewoon een rechte lijn westwaarts hoort te zijn. Na 410 kilometer passeer ik de grens van Luxemburg en Frankrijk. Anderhalve bladzijde later sla ik de Rue de la Gare linksaf op en moet dan nog 2.8 km rijden om te komen bij het Amersfoortse filiaal van de organisatie die mij deze routeplanner ter beschikking stelt.

Ik probeer het nog eens met hetzelfde resultaat. Via een andere routeplanner vind ik de juiste route alsnog, maar vreemd blijft het. Een week later zit hetzelfde foutje er nog in. Toch ben ik benieuwd naar 1 ding. Volgens de afdeling personeelszaken moet ik deze site gebruiken om het aantal kilometers voor mijn woon-werkverkeer aan te tonen. Dat die over een zandweg gaat waar ik niet eens mag rijden, bleek niet van belang. Zou ik nu ook de 491,4 km mogen declareren voor dit stagebezoek? Heen en terug toch bijna 983km. Ik ben bang van niet.

Suus op Cuba, deel 18 (en 19, slot)

09 zaterdag apr 2011

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen, Suus schrijft

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Cuba, reizen, Suus, vakantie

View Suus op Cuba in a larger map

Natuurlijk gingen we vanochtend weer zwemmen. We waren zo vroeg dat we het zwembad eerst helemaal niet in mochten. Gelukkig hoefden we niet zo lang te wachten. Na het zwemmen heb ik even heerlijk geslapen.

Toen ik wakker werd stonden alle koffers klaar en gingen we meteen weg. We werden met een bus opgehaald en gingen naar het vliegveld. Daar heb ik heel veel koekjes gegeten en samen met papa en mama heel veel rondjes gelopen. We mochten weer in het vliegtuig. Alleen duurde dat niet zo lang. We gingen namelijk naar Mexico. Wat wel grappig was, dat er een stewardess was die ook Suus heette. En ik had mijn jurk aan met mijn naam er op, zo kon iedereen zien hoe ik heet.

Mexico was niets aan. We gingen met een bus naar een hok, iedereen moest daar wachten, we mochten er niet uit, er was niets te zien en toen kwam die bus weer en bracht ons terug naar het vliegtuig. Van mij hadden ze Mexico wel mogen overslaan.

Eerst zaten we bij het raam, daarna mochten we toch in het midden zitten, ik had een eigen stoel tussen papa en mama in. Na mijn pap heb ik nog even gespeeld en toen ben ik gaan slapen. Toen ik wakker werd waren we al bijna in Nederland.

Na het vliegtuig gingen we met de trein. Dat was wel weer leuk. Kon ik een beetje rondlopen. Alleen overstappen was niet zo leuk, papa en mama helemaal zenuwachtig, de koffers moesten mee en ik mocht helemaal niet meer zelf lopen, moest in mijn karretje. Niet zo erg, want ik was wel heel erg moe zo langzamerhand. Het was al zondagmiddag geworden. En dat terwijl we zaterdag weggingen uit Cuba, dat was wel een hele lange reis.

Opa stond al op het station te wachten. Dat was lief. Hij bracht ons naar huis en iedereen kwam daar. Opa, Oma, Yara en Jesse, Michel en Roos, John en Mariel, gelukkig kwam Linde ook mee. Linde is mijn grote vriendin. Ik heb haar meteen een kus en een knuffel gegeven, ik was blij haar weer te zien. Later kwamen de andere opa en oma ook nog, ik zat toen net in bad.

Ik vond vakantie heel leuk, Cuba ook. Benieuwd waar we volgend jaar heen gaan.

Grijs rijden

03 donderdag mrt 2011

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen

≈ 2 reacties

Tags

grijsrijden, NS, openbaar vervoer, reizen, trein, zwartrijden

Het kaartje dat de studenten voor me hebben geregeld gaat naar Almelo. Maar dan moet ik me op laten halen of nog weer een half uur verder met de trein. Als er aansluiting is tenminste. Dus ik stap uit in Apeldoorn, maar weet dat ik daar maar twee minuten heb om over te stappen en een kaartje te kopen. Op het perron is geen automaat, dus moet ik gokken. Gaat het me lukken?

Ik besluit richting de trein te lopen en vraag een meneer in een NS uniform (ik gok de machinist, maar het zou ook de conducteur kunnen zijn) of ik nog de tijd heb een kaartje te kopen. Volgens hem niet, maar als ik in Zutphen een kaartje koop mag ik mee. Ik stap in en ga zitten. Dit is geen zwart rijden, maar ook niet zoals het hoort. Laat ik het grijs rijden noemen, ik heb toestemming tenslotte.

Ik lees verder in mijn boek, het verhaal heeft me te pakken. In Zutphen stap ik over en duik snel mijn boek in, als er iemand rennend aan komt en de stilstaande trein betreedt. Hij heeft nog drie minuten, rennen is overbodig. Hij komt vlak bij me zitten en als hij me vriendelijk aankijkt, vertel ik hem dat hij het wandelend ook had gered. “Maar ik heb geen kaartje”, antwoord hij, “zou ik dat nog kunnen halen?”

Op de klok zie ik dat we nog twee minuten heb en op dat moment realiseer ik me dat ik ook geen kaartje heb gekocht. Verzonken in mijn boek ben ik op de automatische piloot overgestapt en vergat dus een kaartje te kopen. Normaal ook niet nodig bij het overstappen. De trein vertrekt en twee niet zo heel jeugdige zwartrijders hopen dat er om kwart voor elf geen conducteur meer de moeite doet om te controleren.

Een station verder ben ik de enige zwartrijder. Bij het tweede station stap ik opgelucht uit. De NS heeft me genoeg geld gekost en veel ergernis in de loop der jaren, ik voel me niet echt schuldig.

We zijn toch allemaal gelijk

17 donderdag feb 2011

Posted by Gerbie in Reisverhalen Reizen, Uit de school geklapt

≈ 2 reacties

Tags

bus, onderwijs, reizen, reizigers, school, werkweek

Het is kwart voor vijf. Niet een tijdstip om een discussie aan te gaan. Kwart voor vijf ’s ochtends dus. Een mooie tijd om uit de kroeg gegooid te worden. Het is echter het tijdstip waarop een moeder bedenkt dat ze het beter weet.

Haar dochter ging net op de plek zitten in de bus die wij voor onszelf hadden uitgezocht. En ik weet dat een werkweek leuk is en door velen als een verkapte vakantie wordt gezien, maar het heet toch echt ‘werkweek’ en niet ‘weekje weg met vrienden’. In mijn vakantie kies ik de bestemming zelf en neem ik geen 50 studenten mee.

En zo raar is het toch niet. Dochterlief gaat mee, maar ik organiseer. Ik tikte dus even op de ruiten en verwees haar en wat vriendinnen naar boven in de bus, waar meer dan genoeg plekken zijn voor alle studenten. Maar ik ga met mijn collega’s beneden zitten.

“We zijn toch allemaal gelijk?”, vraagt moeder zich hardop af. Ik beheers me. Ik ben ook van de gelijkheid en solidariteit, maar deze situatie is toch even iets anders. “Belachelijk”, voegt ze er duidelijk hoorbaar aan toe. Ze zoekt steun bij andere ouders. In de bus staat mijn collega die de jongedames ook naar boven verwijst. Naast me hoor ik van mijn collega dat hij ze net ook al had weggestuurd. Ze zijn dus ook nog eens hardleers.

Moeders loopt ondertussen de bus in om eens even van dichtbij polshoogte te nemen. Gelukkig bemoeien de rest van de ouders zich er niet mee. Moet ik nou echt de discussie aangaan met deze dame? Moet ik uitleggen dat we niet gelijk zijn? Toen haar dochter besloot mee te gaan, was ik al bezig met organiseren. Ik heb er al vele uren ingestoken voor we zo kunnen vertrekken, zij heeft alleen haar tas hoeven pakken. Als haar dochter ziek is of iets breekt op de piste, moet ik mee naar de dokter. Als ze iets kwijt raakt, moet ik mee naar de politie. Als het lieve meisje in de apres ski zit, ben ik aan het overleggen met de studenten die het avondprogramma moeten doen. Als zij zit te kaarten in de bar, zit ik te overleggen met de hoteleigenaar, de skischooldirecteur of met mijn collega’s. Zonder mij en mijn collega’s had dochterlief honderden euro’s meer moeten betalen voor een vergelijkbare week. Moet ik dat echt allemaal gaan zeggen?

Ik wil geen medeleven. Ik vind het geweldig om mee te gaan met een werkweek, maar het blijft werk. Dus nee, we zijn niet gelijk. Ik ben twee keer zo oud als uw dochter, mijn collega zelfs drie keer. Ik geef niet mijn stoel op aan de brutaalste om dan zelf een stoel te moeten zoeken straks.

En nee, het is kwart voor vijf, ik heb geen zin in deze discussie. Ik ben al meerdere jaren vergelijkbare ouders tegengekomen die net als u extreem weinig inlevingsvermogen hebben. Dan bent u maar kwaad op me. Eenmaal terug buiten de bus hoor ik haar klagen over een ‘chagrijnig wijf’, waarmee ze ongetwijfeld mijn collega bedoelt. Het woord ‘onverantwoord’ valt ook nog. Gelukkig krijgt ze geen bijstand. Ik draai me weg en verheug me op een leuke werkweek. Hopelijk lijkt dochter niet op moeders…

← Oudere berichten

Nu te lezen op dit blog:

  • Havana 5 maart 2021
  • Belfast 4 maart 2021
  • Marbella 3 maart 2021
  • Remouchamps 2 maart 2021
  • Calvi 1 maart 2021
  • 1 – Dino Buzzati – De ronde van Italie 28 februari 2021
  • 2 – Nick Hornby – Fever pitch 28 februari 2021
  • 3 – Tim Krabbe – De renner 28 februari 2021
  • Het podium 28 februari 2021
  • 4 – Gabriel Garcia Marquez – De kampioen van Colombia 28 februari 2021

Recente reacties

Marco Pinotti op 70 – Gijs Zandbergen…
Koen op 1 – Dino Buzzati –…
Gerbie op 1 – Dino Buzzati –…
Erik Scheffers op 1 – Dino Buzzati –…
2 – Nick Hornb… op Nick Hornby – Fever pitch
Gerbie op Morgen de top 10
Koen op 3 – Tim Krabbe – D…
Koen op De laatste 10
4 – Gabriel Ga… op Gabriel Garcia Marquez – De ka…
6 – Mart Smeet… op Mart Smeets – De ko…
7 – Rino Negri… op Rino Negri – Un uomo sol…
10 – Antonio G… op Antonio Ghirelli & Uliano…
Erik Scheffers op Morgen de top 10
11 – Bill Bufo… op Bill Buford – Among the…
14 – Auke Kok… op Auke Kok – Johan Cruijff

Gerbie on Facebook

Gerbie on Facebook

Categorieën

  • Boeken (1.110)
    • Boekbesprekingen 2000 (1)
    • Boekbesprekingen 2001 (1)
    • Boekbesprekingen 2002 (1)
    • Boekbesprekingen 2003 (1)
    • Boekbesprekingen 2004 (1)
    • Boekbesprekingen 2005 (42)
    • Boekbesprekingen 2006 (60)
    • Boekbesprekingen 2007 (50)
    • Boekbesprekingen 2008 (51)
    • Boekbesprekingen 2009 (55)
    • Boekbesprekingen 2010 (50)
    • Boekbesprekingen 2011 (36)
    • Boekbesprekingen 2012 (61)
    • Boekbesprekingen 2013 (76)
    • Boekbesprekingen 2014 (65)
    • Boekbesprekingen 2015 (64)
    • Boekbesprekingen 2016 (70)
    • Boekbesprekingen 2017 (67)
    • Boekbesprekingen 2018 (78)
    • Boekbesprekingen 2019 (68)
    • Boekbesprekingen 2020 (123)
    • Boekennieuws (71)
    • De boekenkast van.. (8)
    • NaNoWriMo (9)
  • De Recensieprins (7)
  • De Rijdende Rechter (64)
  • Elders op het web (65)
  • Fictie (8)
  • Fotooo (363)
  • Gastschrijver Peter (3)
  • Gastschrijver Yolanda (6)
  • Gerbie kijkt YouTube (142)
  • Gerbie leest Wikipedia (16)
  • Gerbie schrijft een open brief aan (9)
  • Gerbie's Lifeblog (224)
  • Gerbie's Prijsvraag (68)
  • Gerbie's Recensies Concerten (28)
  • Gerbie's Recensies Televisie (55)
  • Gerbie's Recensies Theater (7)
  • GFC (213)
    • GFC Archief (44)
    • GFC Jubileum (7)
    • Goal Columns (148)
      • Goal Johan 4 (65)
    • Goal Interviews (2)
    • Goal Reisverhalen (8)
  • Goorse vragen (150)
  • In het nieuws (192)
    • Gerbie vindt iets (8)
  • In memoriam (36)
  • Kijk nog eens (211)
  • Kunst omdat het kan (30)
  • Laat eens wat van je horen (40)
  • Lezers helpen lezers (21)
  • Muziek (306)
    • Gerbie's top 212 (199)
    • Muziek 32 songs (9)
    • Muziek column (26)
    • Muziek teksten (7)
    • Tiny Desk Concert (7)
  • Nutteloze lijstjes (22)
  • Overige columns (17)
  • Poëzie (146)
    • Beeldprikkels (6)
    • Haiku (11)
    • Poëzie (90)
    • Vergaderpoëzie (32)
  • Politiek (151)
  • Reizen (218)
    • Mensen (21)
    • Reisboeken (11)
    • Reisverhalen Gerbie on tour (24)
    • Reisverhalen Ik (16)
    • Reisverhalen Natuur (12)
    • Reisverhalen Overig (21)
    • Reisverhalen Reizen (31)
    • Reisverhalen Reizigers (24)
    • Reisverhalen Steden (54)
  • Sport (241)
    • Olympische dagboek Sydney 2000 (12)
    • Olympische Spelen Rio 2016 (6)
    • Olympische Winterspelen 2006 (19)
    • Olympische Winterspelen 2014 (12)
    • Olympische Winterspelen 2018 (18)
    • Overige sporten (14)
    • Sport Column (21)
    • Sportboek (133)
    • Sportpoëzie (2)
    • Sportwedstrijden (7)
  • Suus (106)
    • Papa Gerbie (38)
    • Suus schrijft (64)
  • themaweek (240)
  • Uit de school geklapt (92)
  • Uit het leven gegrepen (44)
  • Uncategorized (1)
  • Voetbal (622)
    • Oranje in 2006 (7)
    • Oranje in 2008 (5)
    • Oranje in 2010 (13)
    • Oranje in 2012 (13)
    • Oranje in 2014 (16)
    • Oranje in 2016 (5)
    • Oranje in 2018 (5)
    • Oranje in 2020 (7)
    • Van der Meest (117)
    • Voetbal column (63)
    • Voetbal EK 2012 (15)
    • Voetbal over de wereld (19)
    • Voetbal WK 2010 Zuid Afrika (21)
    • Voetbal WK 2014 Brazilië (49)
    • Voetbalboek (186)
    • Voetbalfoto's (85)
    • Voetbalhelden (48)
    • Voetbalpoëzie (11)
    • Voetbalzondag (60)
  • Wielrennen (303)
    • Wielerboeken (115)
    • Wielerfoto (4)
    • Wielerhelden (9)
    • Wielerliederen (14)
    • Wielerpoëzie (83)
    • Wielerverhalen (14)
    • Wielerwedstrijden (23)
    • Wielrennen Artikelen (24)
    • Wielrennen Columns (23)
  • Z.K.V. (9)
  • Zoektermen stats (23)

Populaire berichten & pagina’s

  • Belfast
    Belfast
  • Havana
    Havana
  • 109 - Jeroen van Merwijk - Treurige dingen
    109 - Jeroen van Merwijk - Treurige dingen
  • Ben Elton – Two brothers
    Ben Elton – Two brothers
  • Gerbie's top 212
    Gerbie's top 212
  • 49 - Fatal Flowers - Nowhere to lay my head
    49 - Fatal Flowers - Nowhere to lay my head
  • Verboden te voetballen
    Verboden te voetballen
  • Het regent vissen ***
    Het regent vissen ***
  • 32 songs - Plork en de aannemers - Sja la la la la
    32 songs - Plork en de aannemers - Sja la la la la
  • Herfst op Saareema
    Herfst op Saareema
Follow Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. on WordPress.com

Het archief

  • maart 2021 (5)
  • februari 2021 (119)
  • januari 2021 (23)
  • december 2020 (27)
  • november 2020 (30)
  • oktober 2020 (31)
  • september 2020 (31)
  • augustus 2020 (31)
  • juli 2020 (26)
  • juni 2020 (21)
  • mei 2020 (20)
  • april 2020 (22)
  • maart 2020 (31)
  • februari 2020 (28)
  • januari 2020 (17)
  • december 2019 (16)
  • november 2019 (23)
  • oktober 2019 (32)
  • september 2019 (16)
  • juli 2019 (22)
  • juni 2019 (16)
  • mei 2019 (17)
  • april 2019 (18)
  • maart 2019 (20)
  • februari 2019 (17)
  • januari 2019 (23)
  • december 2018 (14)
  • november 2018 (30)
  • oktober 2018 (31)
  • september 2018 (15)
  • juli 2018 (10)
  • juni 2018 (14)
  • mei 2018 (17)
  • april 2018 (17)
  • maart 2018 (28)
  • februari 2018 (32)
  • januari 2018 (31)
  • december 2017 (28)
  • november 2017 (30)
  • oktober 2017 (3)
  • september 2017 (1)
  • juni 2017 (15)
  • mei 2017 (16)
  • april 2017 (17)
  • maart 2017 (30)
  • februari 2017 (46)
  • januari 2017 (31)
  • december 2016 (22)
  • november 2016 (20)
  • oktober 2016 (23)
  • september 2016 (30)
  • augustus 2016 (31)
  • juli 2016 (27)
  • juni 2016 (18)
  • mei 2016 (21)
  • april 2016 (19)
  • maart 2016 (23)
  • februari 2016 (25)
  • januari 2016 (29)
  • december 2015 (21)
  • november 2015 (20)
  • oktober 2015 (18)
  • september 2015 (23)
  • augustus 2015 (22)
  • juli 2015 (26)
  • juni 2015 (22)
  • mei 2015 (23)
  • april 2015 (21)
  • maart 2015 (28)
  • februari 2015 (24)
  • januari 2015 (25)
  • december 2014 (27)
  • november 2014 (12)
  • oktober 2014 (27)
  • september 2014 (28)
  • augustus 2014 (13)
  • juli 2014 (30)
  • juni 2014 (32)
  • mei 2014 (20)
  • april 2014 (21)
  • maart 2014 (21)
  • februari 2014 (25)
  • januari 2014 (19)
  • december 2013 (20)
  • november 2013 (19)
  • oktober 2013 (20)
  • september 2013 (19)
  • augustus 2013 (19)
  • juli 2013 (19)
  • juni 2013 (29)
  • mei 2013 (29)
  • april 2013 (29)
  • maart 2013 (31)
  • februari 2013 (24)
  • januari 2013 (31)
  • december 2012 (30)
  • november 2012 (30)
  • oktober 2012 (30)
  • september 2012 (29)
  • augustus 2012 (52)
  • juli 2012 (31)
  • juni 2012 (30)
  • mei 2012 (31)
  • april 2012 (30)
  • maart 2012 (30)
  • februari 2012 (29)
  • januari 2012 (30)
  • december 2011 (2)
  • november 2011 (5)
  • oktober 2011 (26)
  • september 2011 (17)
  • augustus 2011 (15)
  • juli 2011 (26)
  • juni 2011 (29)
  • mei 2011 (24)
  • april 2011 (28)
  • maart 2011 (31)
  • februari 2011 (25)
  • januari 2011 (23)
  • december 2010 (29)
  • november 2010 (7)
  • oktober 2010 (28)
  • september 2010 (27)
  • augustus 2010 (12)
  • juli 2010 (22)
  • juni 2010 (28)
  • mei 2010 (29)
  • april 2010 (25)
  • maart 2010 (28)
  • februari 2010 (18)
  • januari 2010 (25)
  • december 2009 (29)
  • november 2009 (28)
  • oktober 2009 (24)
  • september 2009 (26)
  • augustus 2009 (20)
  • juli 2009 (18)
  • juni 2009 (24)
  • mei 2009 (25)
  • april 2009 (22)
  • maart 2009 (26)
  • februari 2009 (24)
  • januari 2009 (22)
  • december 2008 (28)
  • november 2008 (20)
  • oktober 2008 (13)
  • september 2008 (24)
  • augustus 2008 (13)
  • juli 2008 (26)
  • juni 2008 (12)
  • mei 2008 (22)
  • april 2008 (26)
  • maart 2008 (25)
  • februari 2008 (17)
  • januari 2008 (16)
  • december 2007 (25)
  • november 2007 (24)
  • oktober 2007 (20)
  • september 2007 (20)
  • augustus 2007 (7)
  • juli 2007 (9)
  • juni 2007 (5)
  • mei 2007 (19)
  • april 2007 (13)
  • maart 2007 (9)
  • februari 2007 (13)
  • januari 2007 (18)
  • december 2006 (16)
  • november 2006 (17)
  • oktober 2006 (27)
  • september 2006 (23)
  • augustus 2006 (9)
  • juli 2006 (14)
  • juni 2006 (21)
  • mei 2006 (23)
  • april 2006 (26)
  • maart 2006 (31)
  • februari 2006 (38)
  • januari 2006 (23)
  • december 2005 (26)
  • november 2005 (23)
  • oktober 2005 (21)
  • september 2005 (23)
  • augustus 2005 (3)
  • juli 2005 (14)
  • juni 2005 (19)
  • mei 2005 (15)
  • april 2005 (1)
  • maart 2005 (2)
  • februari 2005 (3)
  • januari 2005 (1)

Ajax Australië auto boeken boeken 2005 boeken 2006 boeken 2007 boeken 2008 boeken 2009 boeken 2010 boeken 2011 boeken 2012 boeken 2013 boeken 2014 boeken 2015 boeken 2016 boeken 2017 boeken 2018 boeken 2019 boeken 2020 boekrecensie Brazilië Britse humor citaat column De Muur Duitsland fcblogbroeders fotooo Frankrijk Gerbie's top 212 Gerbie kijkt YouTube Gerbie on tour geschiedenis GFC Goal Goor Goorse vragen Hans van der Meer Hard Gras in het nieuws In Memoriam Italië Kijk nog eens kunst lezen lifeblog Mart Smeets muziek Nederlands elftal Olympische Spelen onderwijs Oranje politiek poëzie prijsvraag quote reizen Rijdende Rechter school Spanje sportboek sportboeken Suus themaweek Tour de France vakantie Van der Meest Verenigde Staten verkiezingen voetbal voetbalboek voetbalfoto voetbalzondag wielerboek Wielerpoëzie wielrennen WK 2014 YouTube Zuid Afrika

Klik hier als je een mail wilt wanneer er een nieuwe blog verschijnt.

Voeg je bij 573 andere volgers

maart 2021
M D W D V Z Z
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  
« feb    

Gerbie leest

  • Abubakari de Vries
  • At the Sea
  • Bad Tourists
  • Beggar
  • Edwin Winkels
  • Koen Schyvens
  • Rob Alberts
  • Rodzooi
  • Oudste Goorsche Tourtoto
  • Goors Nieuws
  • Sport Amerika

Bloglovin’

Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. gerbie7's Profile Page

Blog op WordPress.com.

Annuleren

 
Reacties laden....
Reactie
    ×
    Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
    Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid