• Disclaimer
  • Mijn boeken
  • Twitter
  • Facebook
  • Goodreads
  • Instagram
  • Bookcrossing
  • Deezer
  • Polarsteps
  • LiveJournal
  • Hebban
  • Boekenblogarchief
  • Linkedin
  • YouTube
  • Last.fm
  • Pinterest
  • Tumblr
  • Spotify
  • About Me
  • MySpace

Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.

~ Boeken, reizen, voetbal, politiek, nieuws, onderwijs, wielrennen, kunst, foto's

Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.

Categorie Archief: Reisverhalen Ik

Stoplicht

14 woensdag sep 2016

Posted by Gerbie in Papa Gerbie, Reisverhalen Ik

≈ 1 reactie

Tags

Italië, reizen, stoplicht, Suus, vakantie

Ze is zeven en heeft verkeersregels geleerd op school. Met haar op de fiets steek ik over waar het hoort, niet waar het kan, zoals ik gewend ben. Nu slaat de twijfel echter toe. In de brandende zon staan we te wachten tot we de drukke weg kunnen oversteken. Het stoplicht werkt niet echt mee. Sterker nog, alle kanten zijn al twee keer aan de beurt geweest, maar ondanks het ingedrukte knopje, blijft ons mannetje op rood. Ook na de derde keer rood komen alleen de zijwegen aan de beurt, niet wij. Het verkeer raast weer voort.

De bushalte die we moeten hebben, staat aan de overkant. We hebben geen keus. Als de bus nu komt, staan wij aan de verkeerde kant van de weg. Diverse mensen die na ons bij het stoplicht kwamen, zijn al overgestoken. Zitten in de bus is straks een illusie. In het kader van opvoeden blijven we staan bij het rode stoplicht. Ik weet dat het werkt, maar waarom het voor ons nu niet op groen springt, is me een raadsel.

Als er weer anderen oversteken, geef ik het op. Nog even vertel ik haar dat dit normaal nooit mag, maar dat we nu, omdat het stoplicht het niet goed doet, voor een keer door rood lopen. Ze begrijpt het. Vijf minuten later is de bus er. Volgens mij is het stoplicht nog niet op groen geweest.

Themaweek 9: Italië

Mijn boek is bestelbaar

21 vrijdag aug 2015

Posted by Gerbie in Boekennieuws, Gerbie's Lifeblog, Mensen, Reisverhalen Ik

≈ 2 reacties

Tags

boeken, De doodgraver van Ciutadella, lezen, lifeblog, reizen

Het oudste verhaal is bijna twintig jaar oud. De eerste keer dat ik de verhalen bij elkaar in een document propte is meer dan twee jaar geleden. Daarna begon het redigeren. Het herschrijven. De taalfoutencontrole. De proeflezers kwamen er achter aan. De zevende versie werd de definitieve. En die is er nu. Vanaf vandaag is ‘De doodgraver van Ciutadella’ verkrijgbaar (lees een fragment uit het titelverhaal).

9789402219302_cov

Vol trots toon ik de wereld dit boek met 156 bladzijden, liefst 45 korte verhalen en drie eigen foto’s op de cover.

Verkrijgbaar rechtstreeks via Boekscout, ook je boekhandel kan het bestellen. Zelf zal ik komende week ook wel een stapeltje bestellen, gesigneerde boeken zijn dan ook op aanvraag!

Zoals dat tegenwoordig gaat, heeft het natuurlijk ook al zijn eigen Facebookpagina, dan kunnen jullie het allemaal liken en delen…

Zwitsers wegrestaurant

05 donderdag sep 2013

Posted by Gerbie in Reisverhalen Ik, Reisverhalen Reizen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

muziek, reizen, Tröckener Kecks, vakantie, wegrestaurant, Zwitserland

Uurtje gereden. Tijd voor ontbijt. In het overnachtingshotel te Bern veel te duur, dan maar onderweg bij een wegrestaurant. Suus heeft het minispeeltuintje ontdekt, wij wachten op onze broodjes en croissants, kijken wat om ons heen. Het bestellen viel mee. Frans na Duits vanochtend, vanmiddag Italiaans als alles volgens plan gaat.

Het is niet druk. Ook niet rustig. De radio staat aan. Zacht. Nauwelijks hoorbaar. Ineens hoor ik de intro van een lied dat me bekend voorkomt. Een lang intro. Past niet bij de band die ik in mijn hoofd heb. Die band hoor je hier natuurlijk ook niet, dertig kilometer van het meer van Geneve. Toch spoken de woorden al in mijn hoofd, voordat de zanger inzet. Het is wel het nummer dat ik dacht. Automatisch zing ik mee. Zachtjes. Net zoals de muziek, die hier duidelijk als achtergrond fungeerde.

De wind jaagt het huisvuil
Langs de gevels van de stad
Roemloos einde van een reis

…

De Kecks? Hier? Die hoor ik in Nederland al bijna nooit meer op de radio. En dan nog slechts een paar nummers, niet hun sterkste, helaas wel de bekendste. Maar achthonderd kilometer zuidwaarts vraag ik me af ‘waar ze zijn gebleven, de vrienden voor het leven’. Ik geniet van het moment, tegelijkertijd peinzend over hoe ik hier met de Kecks geconfronteerd kan worden.

Ik moet meteen denken aan een moment 17 jaar eerder. Op een besneeuwde avond door het Lake District in het Noorden van Engeland, kwamen we aan bij een tankstation. De auto was niet best, we hadden om moeten rijden, het was meer dan slechts een pauze, het leek op schuilen, vluchten. Ik roer wat door de opruimingsbak vol cassettebandjes. Sta ik ineens met een bandje van Herman Finkers in mijn handen. De pompbediende had geen idee hoe die daar was beland. Voor twee pond kon ik het niet laten liggen.

Colombia toch maar overslaan

09 zaterdag jul 2011

Posted by Gerbie in Reisverhalen Gerbie on tour, Reisverhalen Ik

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Colombia, Gerbie on tour, Panama, reizen, rugzak, Venezuela

De beslissing om na Panama het vliegtuig te pakken heb ik al in Nicaragua genomen. Over land is dat niet echt een pretje. Door de Darien-gap is een risico. Behalve dat er erg weinig wegen zijn, het ook nog eens regenseizoen is, schijnt het gebied vooral een trainingsplek te zijn voor Guerilla strijders. Mocht je die per ongeluk tegen het lijf lopen, dan kun je het niet navertellen. Zo gaat het gerucht tenminste. Ik ben niet van plan het te testen, hoe veel goede verhalen ik ook over Colombia heb gehoord.

Een vlucht naar Caracas dus, waar ik meteen geconfronteerd wordt met Europese prijzen. Een hotelkamertje, niet eens een goede, voor meer dan 100 piek, daar sliep in in Honduras en Nicaragua bijna een week voor. Maar keus heb je niet als je om elf uur ’s avonds in een taxi zit op zoek naar een bed.

View Gerbie on tour 2 in a larger map

Vanuit Venezuela verscheen ook nieuwsbrief 12.

In een week door Costa Rica

14 zaterdag mei 2011

Posted by Gerbie in Reisverhalen Gerbie on tour, Reisverhalen Ik

≈ 1 reactie

Tags

Costa Rica, Gerbie on tour, reizen

Als ik nu elf jaar later terugkijk op dit deel van de reis, dan kan ik niet anders concluderen dat ik te snel ben gegaan. In een week door Costa Rica heen, je doet het land geen recht daarmee. Maar na Honduras (verpletterend) en Nicaragua (indrukwekkend) viel het land me gewoon tegen.

Dat lag dus meer aan mij dan aan Costa Rica. Toch zijn een aantal hoogtepunten van mijn reis juist daar gesitueerd. Zondag schreef ik al over een memorabele voetbalwedstrijd waar ik op de tribune zat. Ook de vulkaan Irazu was erg bijzonder. Het was voor mij de eerste keer achter het stuur met echt hoogteverschil. Ook dat viel mee. Het rijden in de hoofdstad San Jose bleek een stuk lastiger dan de vulkaan van meer dan 3000m op.

Net over de grens van Panama schreef ik mijn elfde nieuwsbrief.

View Gerbie on tour 2 in a larger map

Elf jaar geleden zag ik de club van Bryan Ruiz

08 zondag mei 2011

Posted by Gerbie in Reisverhalen Ik, Voetbal over de wereld, Voetbalzondag

≈ 1 reactie

Tags

Alajuela, Bryan Ruiz, Costa Rica, Gerbie on tour, GFC, Goal, reizen, voetbal

Vandaag won FC Twente na verlenging van Ajax, volgende week spelen de clubs weer tegen elkaar met als inzet het kampioenschap. Op deze voetbalzondag heb ik een oud verhaal, gisteren elf jaar geleden om precies te zijn, over een wedstrijd die ik in Costa Rica bezocht. De wedstrijd van Liga Alajuelense was een gedenkwaardige, jaren later las ik dat de club hier vlak bij een speler had aangetrokken die bij die club was begonnen. Vorig jaar mocht ik Bryan Ruiz daarover kort interviewen voor het clubblad van mijn clubje.

 

Ahi, ahi, ahi esta el campeon

Voor een voetbalwedstrijd sta ik nog steeds vroeg op, ook al ben ik het bijna niet meer gewend. Maar het stadion zal vol zitten is me gisteren verteld. Er is een reële kans dat ze vandaag kampioen zullen worden. ‘Ze’ is de thuisclub, Liga Deportiva Alajuense, roodzwarte gestreepte shirts uit Alajuela, de stad vlakbij het grootste vliegveld van Costa Rica.

Ooit speelde hier het grote talent Ledzema, waarover in Nederland een rel ontstond. Terwijl een delegatie van Feyenoord netjes in de ontvangsthal op de nieuwe ster stond te wachten, bleek Ajax de weg beter te kennen op Schiphol. Rechtstreeks uit het vliegtuig werd hij opgepikt en hij was al in de hoofdstad voor de Rotterdammers doorhadden wat er was gebeurt. Hij tekende in Amsterdam, speelde er een paar jaar, maar heeft geen minuut in het eerste meegedaan. De disco’s van Amsterdam, maar ook van San Jose kenden hem goed, ook werd hij opgepakt vanwege wapenbezit. Hij geldt hier nu als het voorbeeld van hoe het niet moet.

Het is de een na laatste speeldag van de tweede wedstrijdreeks. De twee winnaars van die reeksen spelen in een finale om de titel, tenzij er een club is die beide reeksen op zijn naam weet te zetten. Dat zou vandaag het geval zijn indien de thuisclub wint en 17 kilometer verderop directe concurrent Saprissa niet wint. Op ESPN, de Amerikaanse sportzender, zie ik dat Vitesse voorstaat in Alkmaar, even later, het is net acht uur, loop ik richting het stadion. Gelukkig ben ik vroeg genoeg  en is de rij bij de kassa kort. Ik koop dus elders een ontbijtje en een krantje waarmee ik in de rij aansluit, het stadion zal zo wel opengaan, de wedstrijd wordt om 11 uur ’s ochtends gespeeld.

Als we naar binnen mogen, is de voorwedstrijd van de oudste jeugd al begonnen. Terwijl het stadion langzaam volloopt wint de jeugd met 8-0. Ik vind een plek midden op de tribune, ter hoogte van de middellijn, een plek die ik vaak zoek in een voor mij onbekend stadion. Om mij heen zitten een aantal families, van jong (iets verderop wordt zelfs borstvoeding gegeven), tot oud (oma die slechts met hulp de trappen kan bestijgen), allemaal met roodzwarte shirts, vlaggen, petjes, hoofdlintjes en geluksbrengers.

Het clublied komt van een oude grammofoonplaat, aan het kraken te horen. Het volkslied wordt meegezongen, iedereen eindigt op hetzelfde moment als de muziek, iets wat met het Wilhelmus op de een of andere manier nooit schijnt te kunnen. Er volgt een minuut stilte, voor wie weet ik niet, maar ik zie beide keepers op hun knieën zitten, een kruisje slaan, de meest religieuze spelers dus. De wedstrijd is al begonnen als ze allebei nog moeten opstaan.

De eerste helft is leuk. Links van me springt de fanatieke aanhang continu, begeleid door meerdere trommels. De rest van het publiek zingt mee bij hun spreekkoren ‘Liga liga’. De thuisclub valt fanatiek aan, de bezoekers uit Santa Barbara beperken zich tot verdedigen, zij spelen met 1 spits. Slechts drie keer komen ze in de buurt van de goal van de favoriet. Twee keer daarvan scoren ze ook. Ondertussen mist de thuisclub zeker acht goede kansen. Ze raken de lat, zien een goal afgekeurd worden, claimen twee keer tevergeefs een strafschop en scoren in de blessuretijd toch nog de 1-2. De speaker meldde bij een 0-1 achterstand dat ook concurrent Saprissa met 0-1 achterstaat, de enige keer voor rust dat het publiek echt juicht.

De tweede helft overtreft echt alles. Dit is een wedstrijd voor de geschiedenisboeken. Na een minuut of tien krijgt een groengele verdediger zijn tweede gele kaart en mag douchen, maar meteen daarna lukt het de eenzame spits van de bezoekers weer om te scoren. 1-3. Het wordt onrustig in het stadion, tussen de aanmoedigingen door klinken er beledigingen richting de verdedigers die hun werk niet goed doen en de aanvallers die kansen missen. De frustratie wordt een aantal jongeren teveel. Ze rennen voor onze tribune langs op weg naar een ander vak om daar een paar klappen uit te delen. Het zijn onderlinge gevechten, de bezoekers hebben vandaag geen enkele supporter meegenomen.

De politie is traag, de rest van het publiek verontwaardigd. Men schreeuwt de beledigingen nu niet meer naar het veld, maar naar de vechtende groep achter het doel. Een deel van het publiek is zelfs zo afgeleid dat ze de 2-3 missen. Nadat de politie verscheen rennen de hooligans terug naar hun eigen vak, net op tijd om te zien hoe de strafschop die de gelijkmaker had moeten opleveren, gemist wordt. Vlak onder onze tribune vallen nog een paar klappen, een enkele angstige moeder klimt wat verder naar boven. Op het veld zijn de roodzwarten ondertussen nog fanatieker in de aanval gegaan en scoren de gelijkmaker. Er is nog een kwartier te spelen.

Agenten voeren vol machtsvertoon wel twee supporters af, terwijl een ander bloedend voor de tribune tegen het hek hangt. De tweede strafschop is de ontlading voor het overige publiek. De jonge vader naast me hangt bijna op me en ramt me onophoudelijk op de schouders, terwijl hij net bij de 2-3 nog geen glimlach kon produceren. “Hij moet er nog eerst in”, meld ik, refererend aan de gemiste strafschop van tien minuten geleden. Maar hij is niet te houden. Tijdens de eerste helft zat hij rustig naast me, zijn, ook in het rood uitgedoste, dochter op schoot, haar alle liedjes lerend, terwijl ze overduidelijk nog niet van een leeftijd is waarop je meer dan eenlettergrepige woorden uit je mond laat komen. Dochterlief is nu naar moeder getransfereerd, terwijl vader zijn shirt heeft uitgetrokken en het woest boven zijn hoofd rond zwaait, nadat Liga voor het eerst vandaag een voorsprong heeft genomen.

Niemand op de tribune zit meer op zijn plek, rustig toekijken is onmogelijk. De tribunes zijn nu de spreekwoordelijke kolkende massa. De vechtpartij van een half uur geleden is vergeten, de zon straalt nu ook, terwijl in de eerste helft, bij de stand 0-2 donkere wolken letterlijk en figuurlijk een schaduw over het stadion wierpen.

De rest van de wedstrijd is voor de statistieken. Nog een rode kaart, nog twee doelpunten en een stadion dat als uit een keel ‘ Ahi, ahi, ahi esta el campeon’  scandeert. Ze wijzen daarbij naar het veld, de kampioen aanwijzend zeg maar. De spreekkoren zijn zo luid, het zou me niet verbazen dat een kwartiertje verderop in de hoofdstad het geluid hoorbaar is. Nu de thuisploeg eindelijk voorstaat is de wedstrijd van de concurrent weer belangrijk. Honderden toeschouwers hebben een kleine radio meegenomen. ‘2-0 voor’, hoor ik teleurgesteld regelmatig herhalen. Volgens mij is men al vergeten dat in de eerste helft de speaker hier vertelde dat ze ook achter stonden. Een vergissing of een bewuste leugen om het publiek achter de thuisploeg te krijgen?

Na het eindsignaal krijgen de helden een staande ovatie, de aanvoerder krijgt zelfs een gigantische beker in zijn handen gedrukt, waarmee hij gewillig poseert voor de fotografen. Het kampioenschap moet nog een weekje wachten. Volgende week speelt Liga zijn laatste wedstrijd weer thuis. Wanneer ze dan weer winnen, dan tegen de nummer drie van de ranglijst, is het seizoen alsnog beslist.

De zon was krachtiger dan ik doorhad. Als ik het stadion uitloop merk ik dat mijn benen verbrand zijn, een rode rand onder mijn korte broek. Ik heb een bijzondere wedstrijd gezien. Een hele bijzondere.

Een week later, ik ben ondertussen in Panama, koop ik een Costaricaanse krant en lees dat LD Alajuelense alsnog kampioen is geworden.

(Alajuela, Costa Rica, 7 Mei 2000)

Het ergste compliment om te krijgen

03 donderdag feb 2011

Posted by Gerbie in Reisverhalen Ik, Uit de school geklapt

≈ 3 reacties

Tags

compliment, onderwijs, Oostenrijk, reizen, school, snowboard, werkweek

 

“Je doet wel goed je best”

Ik herken het meteen. Het meest dodelijke compliment dat je kunt krijgen. Ik sta voor de klas, ik gebruik het zelf ook wel eens. Het laatste positieve punt dat je kunt zeggen. Je hebt er alles aan gedaan en nog scoor je maar een vier. En je buurvrouw haalt zonder leren een zeven. Het is oneerlijk. Maar je doet wel goed je best.

Eigenlijk zeg je gewoon dat er geen hoop meer is. Als je je best doet en dit het resultaat is, dan is het voorbij. En nu sta ik aan de ontvangende kant van het compliment. En ik weet niet eens of de gever het doorheeft. Ik barst wel meteen in lachen uit, omdat ik de situatie herken.

“Je doet wel goed je best”

Het is de derde dag van de werkweek. Ik zit in een klasje snowboarders. We zijn de gevorderde groep, wat in dit geval inhoudt dat we wel eens eerder vast op een plank in de sneeuw hebben gezeten en niet meteen omvallen als we opstaan. Ik ben twee keer zo oud als de rest van de groep. Logisch, het is een werkweek. Vijf studenten en ik krijgen les. Ik had niet de indruk dat ik de slechtste was.

“Je doet wel goed je best”

En dan is er dat moment. We moeten een voor een een stukje boarden en onze leraar zegt ons wat er allemaal fout is. Hij zegt ook wel wat er goed gaat, maar buiten het feit dat we niet vallen (op dat moment dan, het is een vrij vlak stukje), gaat er vooral veel fout. Twee, drie keer per dag doen we dat. En dan worden we geacht wat te doen met de tips die je de vorige keer kreeg.

De tips voor mij zijn te uitgebreid. Meer naar het midden, meer vanuit de knieën, minder voorover hangen, niet naar de berg hangen, niet natrappen, langere bochten en nog wat dingen die ik niet onthouden heb. En al die dingen moet ik in drie, vier bochten verbeteren? Onmogelijk, ik ben al blij als ik een punt tegelijk kan verbeteren.

“Je doet wel goed je best”

Nadat ik ben uitgelachen om de verstopte boodschap in het compliment, weet ik dat ik nooit zal leren snowboarden. Op twee latten kan ik een hoop, als er maar sneeuw ligt durf ik dwars door bossen of weilanden heen, het maakt me geen moer uit. Maar met beide voeten vast op het zelfde stukje plastic en hout heb ik blijkbaar geen talent. Ik kom zonder te vallen een normale piste af, genoeg voor mij. Beroerde techniek, geen stijl, het is allemaal niet anders. Hier zal ik het mee moeten doen voor de rest van mijn leven. Morgen maar weer skiën.

Vandaag is rood, de kleur van bezochte landen

16 donderdag sep 2010

Posted by Gerbie in Gerbie's Lifeblog, Reisverhalen Ik

≈ 5 reacties

Tags

kaart, landen, lifeblog, reizen

Niet om op te scheppen, maar meer omdat ik het wel een mooi idee vind. Klik de landen aan die je bezocht hebt, World 66 maakt er een kaart van. En dat staat dan wel weer mooi. Weet ik meteen waar ik nog naar toe moet de komende jaren.

23% volgens de site. Niet slecht, ik kan meteen de leerlingen die elke keer roepen ‘u bent echt overal geweest..’ van repliek dienen. Nog meer dan drie kwart te gaan..

Ik weet dat er mensen zijn die proberen de lijst zo lang mogelijk te maken. Er schijnt zelfs een aardrijkskundeleraar ergens te zijn, die alle landen op de wereld heeft bezocht.


create your own visited country map

En u bezoeker van dit weblog (ik heb dit even van Zuster Klivia afgekeken die op deze manier altijd vele reacties genereert), bent u een reiziger?

Terug in de Dominicaanse Republiek

30 woensdag dec 2009

Posted by Gerbie in Reisverhalen Gerbie on tour, Reisverhalen Ik

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Boca Chica, Dominicaanse Republiek, Gerbie on tour, reizen

View Gerbie on tour in a larger map

De milleniumwisseling kon ik maar het beste in de Dominicaanse Republiek doorbrengen bedacht ik me. Dus zat ik tijdens de kerst aan bij een Dominicaans kerstdiner. Ik kwam er ook achter dat terugkeren vaak geen goed idee is. Alleen 2000 ingaan ergens in de VS of Mexico leek me geen goed idee. Maar uiteindelijk oudejaarsavond vieren op straat zonder bekenden is ook niet alles. Zeven jaar na mijn vertrek bleek er toch wel erg veel veranderd in Boca Chica, ‘mijn’ dorp.

Het werd wel weer mijn uitvalsbasis voor excursies naar dorpen en steden aan de zuidkust die ik om verschillende redenen (nog) eens wilde bezoeken. En ik had er tijd om te schrijven, iets waar het me de eerste keer in de Dominicaanse Republiek behoorlijk aan had ontbroken. Nu, jaren later kom ik nog verhalen tegen in een schriftje die ik nog moet uitwerken. Dit is er een van:

Slaap zacht

De sprinkhanen buiten en de wc binnen zijn continu hoorbaar, dat is ook niet erg. Complete stilte ken ik haast niet, dan zou ik zeker niet in slaap vallen. Nu wel, het is weliswaar nog niet zo laat, maar vele ingrediënten van een zware dag (waaronder een flesje rum gedronken met mijn oude vriend Pedro) en drie hoofdstukken in Oorlog en Vrede zorgen daar wel voor.
Onder de tafel lopen een hagedis en een kakkerlak een wedstrijdje. De hagedis wint, de kakkerlak loopt namelijk tegen een plastic zak aan, die toevallig daar nog slingerde. Buiten schiet een motoconcho voorbij, zijn brommertje is niet al te nieuw meer hoor ik.

Een halve straat verderop wordt de stereo nog eens voluit gezet, de hond ziet buiten het hek een straathond en gaat een gesprek aan dat vrij veel van een discussie tussen twee honden weg heeft. De buurman hoest nog een keer dwars door de muur heen, waarna hij ook nog eens last lijkt te hebben van broekhoest.

Rond half een ben ik eigenlijk verbaast dat ik nog steeds wakker ben. Niet eens dat irritante draaien dat aangeeft dat de slaap uitblijft, maar pure verbazing. Een idioot op een zware motor vliegt voorbij, ik zet de radio maar aan. De ‘sleep’-knop zorgt ervoor dat over een uur het geluid automatisch stopt.

De hond buiten krijgt nu last van zijn hormonen en doet pogingen om het hek open te krijgen. Erg slim is hij niet. Na een half uurtje klimt hij over het hek, maar niet nadat hij dat half uur gebruikt heeft om tegen het hek aan te lopen. Net als gisteravond overigens. En de avond daarvoor. En daarvoor. Zijn gejank terwijl hij dat doet klinkt behoorlijk wolfachtig en is zo luid dat ik de net aangezette radio nauwelijks hoor.

Het is al twee uur geweest als ik Tolstoj maar weer eens er bij pak, een half uur en weer vele bladzijden Oorlog en Vrede later doe ik het licht weer uit. De koelkast raast maar door, een dag zonder stroom heeft de temperatuur van het ding flink doet stijgen, nu er wel stroom is moet hij flink werken om alles weer koel te krijgen. Een andere buurman wordt afgeleverd door een motoconcho, hij groet nog eens uitgebreid ter afscheid. Ik draai me nog eens om en hoor dat de haan slecht is in klokkijken. Een straat verderop schiet een andere haan ook wakker en ook die kraait maar eens flink, zonder op het horloge te controleren of de ochtend daadwerkelijk is begonnen.

Als mijn radio voor de tweede keer een uur klanken heeft voortgebracht, besluit ik het alarm af te zetten. Uitslapen mag wel morgen. Die paar uurtjes extra slaap zijn niet alleen welkom, zo langzamerhand zelfs hard nodig. Ik doezel iets, maar schiet wakker als een voorbijrazende brommer vol in de remmen moet om een aanrijding met een hond te voorkomen. Zowel bestuurder als viervoeter laten hun ongenoegen blijken.

Negen uur, ik heb toch nog een paar uur geslapen. Ik draai me gelukzalig om, ik heb vandaag niets op het programma staan. Er lopen een paar mensen bij mijn deur, maar negeren kan ik erg goed op dit tijdstip. Dit lukt totdat er een op het (golfplaten) dak klimt. Niet alleen dat, hij boort ook nog eens in mijn buitenmuur.

Geïrriteerd stap ik uit bed en schiet snel iets aan, in het proces de kakkerlak verpletterend die blijkbaar een rustige nachtrust genoot in mijn linkerschoen en die nu vastkleeft aan mijn sok. Een oud liedje schiet me te binnen. Het bandje noemde zich naar een bekend karakter uit het boek ‘To kill a mockingbird’, the Boo Radleys. “Wake up it’s a beautiful morning”…

(Boca Chica, Dominicaanse Republiek, 29 december 1999)

Terug in de tijd?

16 donderdag jul 2009

Posted by Gerbie in Reisverhalen Ik

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Menorca, reizen, Spanje, stagebezoek

Afgelopen maandag mocht ik op stagebezoek bij een van mijn studenten op Menorca. Het toeval wil dat ik het zomerseizoen 1997 daar al doorbracht, meer dan een half jaar was dat mijn huis. Ik heb daar een geweldige tijd gehad, dus leek het me wel leuk terug te keren naar de plek waar ik mijn laatstezomerseizoen werkte. En laat die stagiaire nou precies werken in 1 van de 2 dorpen die destijds ‘mijn gebied’ waren.

Ik was er al vroeg (wat heet, 3 uur opstaan om de vlucht om 6 uur te kunnen halen), dus ik had tijd genoeg. Mijn stagiaire kort gesproken en afgesproken om ’s avonds samen wat te eten, dus voor mij een hele dag ‘back on memory lane’. In hotel 1 herkende ik niemand, hotel 2 was anders. De receptioniste was dezelfde als 12 jaar geleden. Ze was alleen wat ouder geworden. Ik ook, denk ik. Ik herkende haar. Zij mij niet. Het gesprek ging niet bepaald vlot. Ik vertelde nog wat over die zomer, informeerde naar een van haar collega’s (‘die werkt nu in Barcelona’) en zij vertelde me heel beleefd (want Engels) dat het leuk was mij weer te zien. 4 minuten later liep ik weer buiten. Ik kende de weg, maar daar was ook alles mee gezegd.

De kroeg waar we destijds ’s avonds de dag doornamen, is nu een restaurant. De mensen die er werken zijn óf nieuw óf nu net zo onbekend als 12 jaar geleden. Teruggaan had weinig zin. Niets herinnerde me aan de prachtige zomer die ik op Menorca heb beleefd.

De volgende ochtend zat ik om half zes in een taxi naar het vliegveld. De taxichauffeur was gezellig. Hij vertelde me over de voetbalclub uit Mahon, die ik toevallig ook had zien spelen 12 jaar ervoor. Ik vertelde hem ook dat ik de weg al nauwelijks meer herkende, dat terugkeren in de tijd eigenlijk nutteloos is. Ik had nog één laatste hoop. Vier keer per week deed ik een vliegveldtransfer. Ik leverde mijn gasten graag bij een bepaalde incheckbalie af. Het meisje er achter was niet alleen mooi, ook erg leuk. Als ik nu nog eens bij haar zou kunnen inchecken. De taxichauffeur lachte. Mijn verhaal indachtig reageerde hij ad rem: “Misschien is ze wel heel dik geworden”. Ze zat gelukkig niet aan de balie. Nu blijft ze voor eeuwig mooi.

Teruggaan in de tijd heeft geen zin.

P.s. Gelukkig bleek er ook uitzondering op deze regel. Hij werkt nog steeds met zeer veel plezier zag ik even later.

16 cent per bladzijde

03 vrijdag apr 2009

Posted by Gerbie in Reisverhalen Ik

≈ Een reactie plaatsen

Tags

NS, openbaar vervoer, reiskosten, trein

Vanochtend liep ik opgewekt richting station. Ik ga niet zo vaak meer met de trein, maar het blijft mijn favoriete vervoermiddel. Het was nog heerlijk fris, ochtendkou, maar tegelijkertijd al heerlijk zonnig, echt het begin van een prachtige dag.

De schok kwam toen ik een kaartje uit de automaat haalde. Net daarvoor liet de NS al merken van slag te zijn. Over het perron klonk de mededeling dat de kaartjesautomaat niet werkte en dat we ons naar het loket moesten begeven. Voor me haalden twee andere reizigers zonder problemen een kaartje, terwijl het loket hier al anderhalf decennium dicht zit. Ik kon geen kortingkaartje kopen en zag toen het bedrag dat ik betaald had voor een retourtje werk: 9,60 euri. Ik keek nog eens, maar het stond er echt.

Dat zijn meer dan twintig ouderwetse guldens, dacht ik. Half mijn leven geleden, toen ik nog regelmatig met de trein reisde, net voor de invoering van de OV-kaart, kon ik daarvoor dwars door het land reizen. Nu dus alleen maar op en neer naar het werk. Op het perron wachtend berekende ik wat mij deze rit met de auto zou kosten. Ik kwam aan 3,60 euro uit voor benzine. Dus de trein is meer dan 160% duurder dan de auto. Niet echt promotie voor het openbaar vervoer. Relativerend ging ik rekenen met mijn kilometervergoeding voor dienstreizen. Zelfs dan is de trein 30% duurder en dan heb ik de afschrijving, verzekering en belasting al doorbelast.

Even later in de trein zat ik echter met mijn boek op mijn dooie gemak te genieten van de rustige reis. Ik lees wat minder tegenwoordig, dus bedacht ik me, eigenlijk koop ik gewoon wat leesminuten. Vanmiddag op de terugreis wat meer, omdat de trein minder goed aansloot. Ik ben lekker opgeschoten in een mooi boek van Dimitri Verhulst. Ook wat waard. Om precies te zijn ruim 16 cent per bladzijde.

Lang lang geleden

12 donderdag mrt 2009

Posted by Gerbie in Reisverhalen Ik

≈ 1 reactie

Tags

Australië, Gerbie on tour, reizen, schrijven

Volgens mij heeft iedereen die vaker dan eens per week achter de computer zit het wel eens gedaan. Je eigen naam googlen. Een keer in de zoveel tijd doe ik dat dus ook. Vooral wielerspelletjes waar ik al jaren aan meedoe. Eén naamgenoot ietwat verder naar het noorden, mijn eigen blogs, en ineens ook een link die er ook al jaren moet staan, maar die ik nog niet eerder zag.

Aan het eind van mijn lange reis (de naam die ik geef aan anderhalf jaar backpacken), had ik in Australië een extreem ouderwetse laptop gekocht. Zonder harde schijf, met een opstartdiskette, veel te zwaar en vooral erg traag. Maar bovenal ideaal om reisverhalen op te tikken, dure internetcafé’s voorbijlopend. Een Australisch reizigersblad had een schrijfwedstrijd. Ik schreef twee verhalen op 1 avond. Niet verhalen die ik zelf zou hebben geschreven, maar meer wat ik verwachtte dat zij zouden willen zien.

Ik had gelijk. Ik was nog niet thuis of ik kreeg een E-mail dat 1 van de 2 verhalen uitverkozen was. Driving in the outback was precies het verhaal wat ze zochten. Zonder probleem stuurden ze een T-shirt, 100 Australische Dollar en gelukkig ook de uitgave waar het verhaal in stond naar Nederland. Toch leuk om je eigen naam in een blaadje aan de andere kant van de wereld te zien.

Bijna acht jaar later zie ik dat het verhaal nog steeds op hun website staat. Ook wel leuk. De laptop heb ik overigens weggeven aan een Engelse jongedame die de dag voor ik Australië verliet jarig was. Zelden iemand zo verbaasd zien kijken.

Weer thuis

27 zondag jan 2008

Posted by Gerbie in Fotooo, Reisverhalen Ik

≈ Een reactie plaatsen

Tags

fotooo, onderwijs, Oostenrijk, reizen, school, werkweek

Photobucket

Na een weekje afwezigheid, ben ik weer thuis.

Verona

05 zaterdag jan 2008

Posted by Gerbie in Reisverhalen Ik

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Italië, reizen, vakantie, Verona, vuurwerk

Photobucket

De foto is niet zo goed, maar het beeld is duidelijk. Oudejaarsavonden heb ik op vele verschillende plekken doorgebracht (Santo Domingo, Melbourne, Saalbach, Leeuwarden om er een paar te noemen), maar Verona is een hele bijzondere plek. Normaal ben ik niet zo’n fan van vuurwerk, maar als het uit een oude Romeinse Arena komt, is het toch wel een prachtig gezicht.

Ik hoop dat iedereen ook een mooie jaarwisseling heeft gehad.

← Oudere berichten

Nu te lezen op dit blog:

  • De 100 beste voetballers ooit 23 januari 2021
  • 2020 volgens Goodreads 22 januari 2021
  • Bart van Loo – De Bourgondiërs 21 januari 2021
  • 22 – Harrie Jekkers – Terug bij af 19 januari 2021
  • 2020 volgens Spotify 18 januari 2021
  • De 100 beste Nederlandse voetballers ooit 16 januari 2021
  • 2020 volgens Runkeeper 15 januari 2021
  • Jan Mulder – Spreek en vergissing 14 januari 2021
  • 23 – Guy Clark – Desperados waiting for a train 12 januari 2021
  • Knuffel 11 januari 2021

Recente reacties

Rob Alberts op De 100 beste voetballers …
Gerbie op De 100 beste voetballers …
Gerbie op De 100 beste voetballers …
Rob Alberts op De 100 beste voetballers …
Koen op De 100 beste voetballers …
Bart van Loo –… op Literair luisteren: de Bo…
22 – Harrie Je… op Gerbie’s top 212: De…
22 – Harrie Je… op Gerbie’s top 212
22 – Harrie Je… op Gerbie’s top 212
Gerbie op De 100 beste Nederlandse voetb…
Gerbie op De 100 beste Nederlandse voetb…
Koen op De 100 beste Nederlandse voetb…
Koen op De 100 beste Nederlandse voetb…
Jan Mulder – S… op Jan Mulder – Mobieliquett…
Jan Mulder – S… op Remco Campert & Jan Mulder…

Gerbie on Facebook

Gerbie on Facebook

Categorieën

  • Boeken (1.103)
    • Boekbesprekingen 2000 (1)
    • Boekbesprekingen 2001 (1)
    • Boekbesprekingen 2002 (1)
    • Boekbesprekingen 2003 (1)
    • Boekbesprekingen 2004 (1)
    • Boekbesprekingen 2005 (42)
    • Boekbesprekingen 2006 (60)
    • Boekbesprekingen 2007 (50)
    • Boekbesprekingen 2008 (51)
    • Boekbesprekingen 2009 (55)
    • Boekbesprekingen 2010 (50)
    • Boekbesprekingen 2011 (36)
    • Boekbesprekingen 2012 (61)
    • Boekbesprekingen 2013 (76)
    • Boekbesprekingen 2014 (65)
    • Boekbesprekingen 2015 (64)
    • Boekbesprekingen 2016 (70)
    • Boekbesprekingen 2017 (67)
    • Boekbesprekingen 2018 (78)
    • Boekbesprekingen 2019 (68)
    • Boekbesprekingen 2020 (117)
    • Boekennieuws (71)
    • De boekenkast van.. (8)
    • NaNoWriMo (9)
  • De Recensieprins (7)
  • De Rijdende Rechter (64)
  • Elders op het web (65)
  • Fictie (8)
  • Fotooo (358)
  • Gastschrijver Peter (3)
  • Gastschrijver Yolanda (6)
  • Gerbie kijkt YouTube (141)
  • Gerbie leest Wikipedia (16)
  • Gerbie schrijft een open brief aan (9)
  • Gerbie's Lifeblog (223)
  • Gerbie's Prijsvraag (68)
  • Gerbie's Recensies Concerten (28)
  • Gerbie's Recensies Televisie (54)
  • Gerbie's Recensies Theater (7)
  • GFC (211)
    • GFC Archief (43)
    • GFC Jubileum (7)
    • Goal Columns (147)
      • Goal Johan 4 (65)
    • Goal Interviews (2)
    • Goal Reisverhalen (8)
  • Goorse vragen (150)
  • In het nieuws (191)
    • Gerbie vindt iets (8)
  • In memoriam (36)
  • Kijk nog eens (211)
  • Kunst omdat het kan (30)
  • Laat eens wat van je horen (40)
  • Lezers helpen lezers (21)
  • Muziek (300)
    • Gerbie's top 212 (195)
    • Muziek 32 songs (9)
    • Muziek column (24)
    • Muziek teksten (7)
    • Tiny Desk Concert (7)
  • Nutteloze lijstjes (21)
  • Overige columns (17)
  • Poëzie (146)
    • Beeldprikkels (6)
    • Haiku (11)
    • Poëzie (90)
    • Vergaderpoëzie (32)
  • Politiek (150)
  • Reizen (213)
    • Mensen (21)
    • Reisboeken (11)
    • Reisverhalen Gerbie on tour (24)
    • Reisverhalen Ik (16)
    • Reisverhalen Natuur (12)
    • Reisverhalen Overig (21)
    • Reisverhalen Reizen (31)
    • Reisverhalen Reizigers (24)
    • Reisverhalen Steden (54)
  • Sport (136)
    • Olympische dagboek Sydney 2000 (12)
    • Olympische Spelen Rio 2016 (6)
    • Olympische Winterspelen 2006 (19)
    • Olympische Winterspelen 2014 (12)
    • Olympische Winterspelen 2018 (18)
    • Overige sporten (14)
    • Sport Column (21)
    • Sportboek (28)
    • Sportpoëzie (2)
    • Sportwedstrijden (7)
  • Suus (106)
    • Papa Gerbie (38)
    • Suus schrijft (64)
  • themaweek (239)
  • Uit de school geklapt (91)
  • Uit het leven gegrepen (44)
  • Uncategorized (1)
  • Voetbal (619)
    • Oranje in 2006 (7)
    • Oranje in 2008 (5)
    • Oranje in 2010 (13)
    • Oranje in 2012 (13)
    • Oranje in 2014 (16)
    • Oranje in 2016 (5)
    • Oranje in 2018 (5)
    • Oranje in 2020 (7)
    • Van der Meest (116)
    • Voetbal column (63)
    • Voetbal EK 2012 (15)
    • Voetbal over de wereld (19)
    • Voetbal WK 2010 Zuid Afrika (21)
    • Voetbal WK 2014 Brazilië (49)
    • Voetbalboek (186)
    • Voetbalfoto's (83)
    • Voetbalhelden (47)
    • Voetbalpoëzie (11)
    • Voetbalzondag (60)
  • Wielrennen (302)
    • Wielerboeken (115)
    • Wielerfoto (4)
    • Wielerhelden (9)
    • Wielerliederen (14)
    • Wielerpoëzie (83)
    • Wielerverhalen (14)
    • Wielerwedstrijden (23)
    • Wielrennen Artikelen (24)
    • Wielrennen Columns (23)
  • Z.K.V. (9)
  • Zoektermen stats (23)

Populaire berichten & pagina’s

  • De 100 beste voetballers ooit
    De 100 beste voetballers ooit
  • Goal, Mei 1997
    Goal, Mei 1997
  • De 100 beste Nederlandse voetballers ooit
    De 100 beste Nederlandse voetballers ooit
  • Hard Gras 109 - Rory de Groot – L’Équipe du FLN
    Hard Gras 109 - Rory de Groot – L’Équipe du FLN
  • Rutger Kopland – Alles op de fiets
    Rutger Kopland – Alles op de fiets
  • 37 - In tua nua - Seven into the sea
    37 - In tua nua - Seven into the sea
  • Umberto Eco – Op reis met een zalm
    Umberto Eco – Op reis met een zalm
  • Tom Tully en Michael White - Rob van de Rovers 22
    Tom Tully en Michael White - Rob van de Rovers 22
  • 22 - Harrie Jekkers - Terug bij af
    22 - Harrie Jekkers - Terug bij af
  • 67 - Manu Chao - La vida tombola
    67 - Manu Chao - La vida tombola
Follow Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. on WordPress.com

Het archief

  • januari 2021 (17)
  • december 2020 (27)
  • november 2020 (30)
  • oktober 2020 (31)
  • september 2020 (31)
  • augustus 2020 (31)
  • juli 2020 (26)
  • juni 2020 (21)
  • mei 2020 (20)
  • april 2020 (22)
  • maart 2020 (31)
  • februari 2020 (28)
  • januari 2020 (17)
  • december 2019 (16)
  • november 2019 (23)
  • oktober 2019 (32)
  • september 2019 (16)
  • juli 2019 (22)
  • juni 2019 (16)
  • mei 2019 (17)
  • april 2019 (18)
  • maart 2019 (20)
  • februari 2019 (17)
  • januari 2019 (23)
  • december 2018 (14)
  • november 2018 (30)
  • oktober 2018 (31)
  • september 2018 (15)
  • juli 2018 (10)
  • juni 2018 (14)
  • mei 2018 (17)
  • april 2018 (17)
  • maart 2018 (28)
  • februari 2018 (32)
  • januari 2018 (31)
  • december 2017 (28)
  • november 2017 (30)
  • oktober 2017 (3)
  • september 2017 (1)
  • juni 2017 (15)
  • mei 2017 (16)
  • april 2017 (17)
  • maart 2017 (30)
  • februari 2017 (46)
  • januari 2017 (31)
  • december 2016 (22)
  • november 2016 (20)
  • oktober 2016 (23)
  • september 2016 (30)
  • augustus 2016 (31)
  • juli 2016 (27)
  • juni 2016 (18)
  • mei 2016 (21)
  • april 2016 (19)
  • maart 2016 (23)
  • februari 2016 (25)
  • januari 2016 (29)
  • december 2015 (21)
  • november 2015 (20)
  • oktober 2015 (18)
  • september 2015 (23)
  • augustus 2015 (22)
  • juli 2015 (26)
  • juni 2015 (22)
  • mei 2015 (23)
  • april 2015 (21)
  • maart 2015 (28)
  • februari 2015 (24)
  • januari 2015 (25)
  • december 2014 (27)
  • november 2014 (12)
  • oktober 2014 (27)
  • september 2014 (28)
  • augustus 2014 (13)
  • juli 2014 (30)
  • juni 2014 (32)
  • mei 2014 (20)
  • april 2014 (21)
  • maart 2014 (21)
  • februari 2014 (25)
  • januari 2014 (19)
  • december 2013 (20)
  • november 2013 (19)
  • oktober 2013 (20)
  • september 2013 (19)
  • augustus 2013 (19)
  • juli 2013 (19)
  • juni 2013 (29)
  • mei 2013 (29)
  • april 2013 (29)
  • maart 2013 (31)
  • februari 2013 (24)
  • januari 2013 (31)
  • december 2012 (30)
  • november 2012 (30)
  • oktober 2012 (30)
  • september 2012 (29)
  • augustus 2012 (52)
  • juli 2012 (31)
  • juni 2012 (30)
  • mei 2012 (31)
  • april 2012 (30)
  • maart 2012 (30)
  • februari 2012 (29)
  • januari 2012 (30)
  • december 2011 (2)
  • november 2011 (5)
  • oktober 2011 (26)
  • september 2011 (17)
  • augustus 2011 (15)
  • juli 2011 (26)
  • juni 2011 (29)
  • mei 2011 (24)
  • april 2011 (28)
  • maart 2011 (31)
  • februari 2011 (25)
  • januari 2011 (23)
  • december 2010 (29)
  • november 2010 (7)
  • oktober 2010 (28)
  • september 2010 (27)
  • augustus 2010 (12)
  • juli 2010 (22)
  • juni 2010 (28)
  • mei 2010 (29)
  • april 2010 (25)
  • maart 2010 (28)
  • februari 2010 (18)
  • januari 2010 (25)
  • december 2009 (29)
  • november 2009 (28)
  • oktober 2009 (24)
  • september 2009 (26)
  • augustus 2009 (20)
  • juli 2009 (18)
  • juni 2009 (24)
  • mei 2009 (25)
  • april 2009 (22)
  • maart 2009 (26)
  • februari 2009 (24)
  • januari 2009 (22)
  • december 2008 (28)
  • november 2008 (20)
  • oktober 2008 (13)
  • september 2008 (24)
  • augustus 2008 (13)
  • juli 2008 (26)
  • juni 2008 (12)
  • mei 2008 (22)
  • april 2008 (26)
  • maart 2008 (25)
  • februari 2008 (17)
  • januari 2008 (16)
  • december 2007 (25)
  • november 2007 (24)
  • oktober 2007 (20)
  • september 2007 (20)
  • augustus 2007 (7)
  • juli 2007 (9)
  • juni 2007 (5)
  • mei 2007 (19)
  • april 2007 (13)
  • maart 2007 (9)
  • februari 2007 (13)
  • januari 2007 (18)
  • december 2006 (16)
  • november 2006 (17)
  • oktober 2006 (27)
  • september 2006 (23)
  • augustus 2006 (9)
  • juli 2006 (14)
  • juni 2006 (21)
  • mei 2006 (23)
  • april 2006 (26)
  • maart 2006 (31)
  • februari 2006 (38)
  • januari 2006 (23)
  • december 2005 (26)
  • november 2005 (23)
  • oktober 2005 (21)
  • september 2005 (23)
  • augustus 2005 (3)
  • juli 2005 (14)
  • juni 2005 (19)
  • mei 2005 (15)
  • april 2005 (1)
  • maart 2005 (2)
  • februari 2005 (3)
  • januari 2005 (1)

Ajax Australië auto boeken boeken 2005 boeken 2006 boeken 2007 boeken 2008 boeken 2009 boeken 2010 boeken 2011 boeken 2012 boeken 2013 boeken 2014 boeken 2015 boeken 2016 boeken 2017 boeken 2018 boeken 2019 boeken 2020 boekrecensie Brazilië Britse humor citaat column De Muur Duitsland fcblogbroeders fotooo Frankrijk Gerbie's top 212 Gerbie kijkt YouTube Gerbie on tour geschiedenis GFC Goal Goor Goorse vragen Hans van der Meer Hard Gras in het nieuws In Memoriam Italië Kijk nog eens kunst lezen lifeblog Mart Smeets muziek Nederlands elftal Olympische Spelen onderwijs Oranje politiek poëzie prijsvraag quote reizen Rijdende Rechter school Spanje sportboek Suus themaweek Tour de France vakantie Van der Meest Verenigde Staten verkiezingen voetbal voetbalboek voetbalfoto voetbalzondag wielerboek Wielerpoëzie wielrennen WK 2010 WK 2014 YouTube Zuid Afrika

Klik hier als je een mail wilt wanneer er een nieuwe blog verschijnt.

Voeg je bij 563 andere volgers

januari 2021
M D W D V Z Z
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
« dec    

Gerbie leest

  • Abubakari de Vries
  • At the Sea
  • Bad Tourists
  • Beggar
  • Edwin Winkels
  • Koen Schyvens
  • Rob Alberts
  • Rodzooi
  • Oudste Goorsche Tourtoto
  • Goors Nieuws
  • Sport Amerika

Bloglovin’

Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. gerbie7's Profile Page

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Annuleren
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid