Bianca Nederlof – Een onwerkelijke wending

Tags

Bianca Nederlof, boeken, boeken 2015, boekrecensie, E-reader, lezen

Bianca Nederlof – Een onwerkelijke wending

Tijdens het bijwerken van mijn boekendatabase zag ik ineens dat ik nog een boekje had vergeten. Verdrongen eigenlijk. Want het was echt met afstand het slechtste boek dat ik in 2015 heb gelezen. Gratis E-boek, maar het is de bites op mijn harde schijf niet waard.

Pretendeert dieper te zijn dan de bouquet reeks, maar komt volgens mij nog niet eens in de buurt van het gewraakte voorbeeld. De titel is ook niet echt logisch. Elk woord dat ik er hier aan waag, is overbodig. Gewoon negeren, mocht je het tegenkomen.

Citaat: “Van het een kwam het ander, waardoor er nu regelmatig in het tijdschriftenschap een romannetje van mijn hand te vinden is. Uiteraard onder pseudoniem. Stel je voor dat ik eindelijk eens die literaire bestseller schrijf, dan zal ik toch mijn carrière als stuiverromannetjesschrijfster moeten verdoezelen.” (p.8)

Nummer: 15-065
Titel: Een onwerkelijke wending
Auteur: Bianca Nederlof
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 15 (13238)
Categorie: Chicklit
ISBN: 978-1-301-10114-6

Meer:
Gratis boek
Website

Advertenties

Hard Gras 105 – Wiep Idzenga – De Denen

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, Denemarken, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek, Wiep Idzenga

Hard Gras 105 – Wiep Idzenga – De Denen

Net als Wiep Idzenga was ik als jochie ook behoorlijk onder de indruk van de Deense voetballers bij Ajax. Mijn idool was Jesper Olsen, al leek ik zelf iets meer op Jan Molby. Iets te zwaar, redelijk inzicht, niet alles gehaald uit de mogelijkheden. Dit themanummer van Hard Gras is dus zeker ook voor mij.

Wiep gaat naar Denemarken en zoekt naar de Deense geest, naar typisch Deense kenmerken, vraagt zich af waarom het lijkt dat Denen zich zo zonder problemen aanpassen aan de Nederlandse (voetbal-)cultuur. Maar tegelijkertijd is hij op zoek naar de oorzaak van de vele mislukkingen, naar degenen die het niet gered hebben. Mooie zoektocht.

Een mooi verhaal dat natuurlijk begint bij Arnesen en Lerby, met de hulp van David Endt, het voetbalgeheugen (en geweten) van Ajax en dat als rode draad de zoektocht naar Lars Elstrup heeft. De voormalige spits van Feyenoord heeft door allerlei vreemde capriolen de laatste jaren onregelmatig het nieuws gehaald. Idzenga zou hem graag gesproken hebben, maar komt niet echt dichterbij, ook al spreekt hij velen over Elstrup. Aan het eind lukt het hem toch nog de zonderlinge spits te spreken, al is het dan maar kort. Passend einde van een mooie zoektocht waarvan ik het gevoel heb dat er meer in had gezeten. Ik denk dat de auteur die mening deelt.

Citaat: “Van Hanegem en Kristensen keren meestal snel om en houden zich schuil bij de manege tot Coerver en de anderen terugkomen. Dan maken ze hun haar nat en rennen twee minuten later ook over de denkbeeldige finish. ‘Goed zo, Willem en Jorgen,’ roept Coerver enthousiast, ‘jullie kunnen het wel.’ ‘Duurlopen? Pleurt een eind op man,’ zegt Kristensen vrolijk. Hij stopt graag wat krachtige Rotterdamse teksten in zijn verhaal.” (p.108)

Nummer: 15-060
Titel: Hard Gras 105 – De Denen
Auteur: Wiep Idzenga
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 135 (12633)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3052-0

Meer:
104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

De Muur 50

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 50

De jubileum editie van het mooiste wielerblad van Nederland. En na een mooie avond in Nijverdal in de herfst is mijn kopie ook nog eens voorzien van twee handtekeningen van schrijvers van prachtige verhalen. Frank Heinen en Bert Wagendorp personaliseerden deze versie speciaal voor mij. Ben ik trots op.

Natuurlijk staan er ook in de vijftigste editie weer een aantal prachtige verhalen. Meteen al het eerste verhaal is schitterend, Peter Winnen die een oude bekende zag opduiken. De Kameroener Evariste vraagt hem om hulp. Natuurlijk gaat hij er op in. Maar ook aan de hulp van een medewielrenner komt een eind, als Winnen er zelf door in de problemen lijkt te komen. Frank Heinen vertelt in veertien verhalen (en liefst 20 voetnoten) de geschiedenis van de wielerbaan in Parijs. Bert Wagendorp vertelt in de laatste zin van het verhaal precues waar het om draait. “Ik had Pyke S. voor dit verhaal kunnen bellen en vragen of hij inderdaad de afscheidswedstrijd van Francesco Moser heeft gewonnen. Ik heb zijn nummer, maar ik heb ervan afgezien.” In die ene zin zit het hele succes van De Muur. Wielrennen levert verhalen op. Mooie verhalen. En soms moet je een verhaal een verhaal laten, feiten mogen een mooi verhaal niet in de weg staan.

Ook een flink stuk in de tijd terug gaat Herman Chevrolet, die het verhaal van drie Britse wielrenners in de jaren vijftig vertelt. Pioniers, avonturiers, wegbereiders voor vele Britse renners na hen. Jeroen Wielaert mag een verhaal schrijven over Utrecht. Zou een ander onderwerp mogelijk zijn geweest? Al is de romanticus natuurlijk niet in te perken en schiet zijn boeiende relaas alle kanten op.

Een waardig jubileumnummer. En ongetwijfeld met de mooiste voorkant. Op naar de 100. Als ik het goed uitreken in 2028. Voor die tijd moet het mij toch ook lukken om een keer een verhaal geplaatst te krijgen? Ambitie hoeft toch niet altijd verkeerd te zijn?

Citaat: “In de naar Alpe d’Huez genoemde vipruimte verderop is het een warm samenzijn van VVD- en PvdA-prominenten, die behalve minister Schippers geen reet hebben gedaan voor de nieuwe Nederlandse Tourstart, maar graag samen het economische belang van de Tour beklinken en de heisa om Griekenland even vergeten. Koning Willem-Alexander zorgt voor extra moraal.” (p.114)

Nummer: 15-051
Titel: De Muur 50
Auteur: Diversen (Peter Winnen, Frank Heinen, Wiep Idzenga, Bert Wagendorp, Rik Vanwalleghem, Peter Ouwerkerk, Herman Chevrolet, John Kroon, Mart Smeets, Jeroen Wielaert, Willie Verhegge, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 143 (10622)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1014-8

Meer:
49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Mart Smeets – Het Dream Team

Tags

Barcelona, basketball, boeken, boeken 2015, boekrecensie, Dream Team, herlezen, lezen, Mart Smeets, NBA, Olympische Spelen, sportboek, Verenigde Staten

Mart Smeets – Het Dream Team

Alle boeken van Smeets staan in mijn kast. Anderhalve plank ondertussen. Alleen de twee van eind 2015 moet ik nog aanschaffen. Daarnaast heb ik meerdere mappen met verzamelde columns, sinds begin jaren negentig, uit kranten en tijdschriften. En dan ook nog eens een paar honderd columns op de harde schijf.

Je kunt wel stellen dat hij een van mijn favoriete schrijvers is. Dus wilde ik ook aan het eind van het herleesjaar van hem nog een boek lezen. Ik koos een oudje. Niet een verhaal, daar ken ik de plot al van, niet columns, daar van lees ik er al zo veel. Een thematisch boek, daar kan Smeets het meest excelleren.

Het boek is simpel opgezet. Twaalf spelers vormden samen het beste basketbalteam ooit. Met de coach er bij zijn dat dus dertien hoofdstukken. Portretjes. Veertien hoofdstukken er bij om het verhaal van dit team chronologisch te vertellen en je weet meteen weer een stuk meer over de sterren uit de NBA.

Smeets is er vooral goed in om een sporter in een paar treffende anekdotes neer te zetten. Hij vertelt wat over hun achtergrond, over de mensen om ze heen, over hun opvoeding en scholen. Daardoor krijg je, zelfs in de relatief beperkte ruimte, een pagina of acht tot tien, het idee dat je de beschreven sporter redelijk hebt doorgrond. Dat je hem kent, dat je zijn rol in het team begrijpt.

Daarnaast veel achtergronden en duiding, de zwaarste wedstrijd voor het Dream Team was een trainingspartijtje waar ze onderling elkaar uitdaagden. De Olympische Spelen van Barcelona waren simpel daarna, geen enkele tegenstand.

Dat de spelers een slag apart waren blijkt uit alles. Al tijdens wedstrijden waren er tegenstanders die bankzitters vroegen foto’s van ze te maken. Na de tijd bleken die tegenstanders de grootste fans te zijn, toevallig de eersten die kans hadden hun idolen te spreken. Ze konden niet anoniem zijn, niet in het Olympisch dorp wonen, niet even de stad in. Zij waren de supersterren van de Spelen van 1992.

Mooi boek over een bijzonder en legendarisch team.

Citaat: “De vrouw, moeder van een twaalfjarig kind, vroeg zich af waarom Barkley geen beter voorbeeld voor de Amerikaanse jeugd kon zijn. Na enig nadenken zei de basketballer: ‘Omdat ik goed kan dunken en mijn rebounds er goed uitzien kan ik niet automatisch ook even goed uw kind opvoeden…’ Waarna de vrouw begon te schreeuwen.” (p.175)

Nummer: 15-064
Titel: Het Dream Team
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 1992
# Pagina’s: 200 (13223)
Categorie: Sport
ISBN: 90-254-0116-3

Meer Dream Team:
Nu (recensie)
Trouw (recensie)
Wikipedia
The Dream Team (YouTube)

Meer Smeets:
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportboek
Geel
Gepakt
Helder De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Themaweek 6. Herlezen

Geoffrey Atkinson – De schepping anders bekeken

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, Geoffrey Atkinson, herlezen, lezen

Geoffrey Atkinson – De schepping anders bekeken

Typisch boek uit de tijd dat de Slegte mijn belangrijkste boekenleverancier was. Waarom een tientje betalen voor een nieuw boek, als je voor dat bedrag ook met drie of vier boeken naar huis kunt gaan. En als je maar lang genoeg wacht, komt dat andere boek vanzelf ook wel bij de Slegte terecht. Weinig inkomen, veel leeshonger, logische keuze.

Extra voordeel is dat je ook buiten je ‘comfort zone’ koopt. Niet alweer een nieuw boek van dezelfde schrijver, maar een gokje nemen, omdat het kan, omdat het goedkoop is. ‘Ziet er wel grappig uit, laat ik het maar meenemen voor nog geen twee gulden.’ In dit geval een geweldige gok. Nu dus voor de tweede keer gelezen, met een reden. Het idee is gewoon goed.

God gaat een wereld creëren, geen eenvoudige taak. Daarvoor heb je projectontwikkelaars nodig, aannemers, sub aannemers, diverse leveranciers en dan moet het ook nog eens binnen een week af, waarvan de laatste dag zelfs een rustdag hoort te zijn. Iedereen die wel eens een schuurtje heeft laten bouwen, omdat hij of zij daarvoor zelf te onhandig is, weet hoe lastig zo’n klusje kan zijn. En als het met een simpel schuurtje al mis kan gaan, wat kan er allemaal niet mis gaan bij een hele wereld?

Gelukkig is er een hele correspondentie opgedoken. Brieven, memo’s, telexen, rekeningen en offertes. Dreigbrieven, aanmaningen, excuusbriefjes en handgeschreven krabbels. Je komt ze allemaal tegen in dit boek. Wees blij dat je er niet bij was…

Citaat: “Onze cliënten raken enigszins gealarmeerd door de zich duidelijk aftekenende vertraging van de opleveringsdatum en hebben ons als juristen gevraagd om alle wettelijke aspecten van deze zaak te bekijken en deze vervolgens aan mede te delen. Van hetgeen wij tot dusverre van de zaak begrepen hebben, lijkt uw positie verre van rooskleurig.” (p. ?)

Nummer: 15-063
Titel: De schepping anders bekeken (orig.: The creation memos)
Auteur: Geoffrey Atkinson
Taal: Nederlands (orig.: Engels)
Jaar: 1984
# Pagina’s: 126 (13023)
Categorie: Humor
ISBN: 90-6590-050-0

Themaweek 6. Herlezen

Koos Meinderts & Harrie Jekkers – Tejo De lotgevallen van een geëmancipeerde man

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, emancipatie, Harrie Jekkers, herlezen, Koos Meinderts, lezen

Koos Meinderts & Harrie Jekkers – Tejo De lotgevallen van een geëmancipeerde man

Het is kerstvakantie, nog even wat tijd om te lezen. Herlezen, het thema van 2015. Begin ik nog aan een dik boek of toch maar een paar dunne. Het laatste dus. Al had ik dit boek als een dikker verhaal in mijn gedachten. Net boven de 100 bladzijden. Met plezier gelezen destijds. De zanger van een van mijn favoriete bands bleek ook nog eens aardig te kunnen schrijven. De humor zag ik meteen, of ik door had dat het boek eigenlijk een perfect tijdbeeld is, durf ik niet te zeggen.

De ondertitel geeft het wel aan. Dit boek gaat over de man die in de loop van de jaren zeventig emancipatie met een hoofdletter ging schrijven. Over de strijd van de vrouw om gelijk te zijn, op welk vlak dan ook, aan de man. Tejo is de hoofdpersoon. Zijn naam schrijf je zoals je het zegt, zoals met meer woorden in dit boekje.

Meinderts ging later kinderboeken schrijven, Jekkers het theater in, beide rollen passen goed bij de heren. Hun samenwerking resulteerde in vele mooie liedjes, voor beide voornoemde doelen, maar zeker ook in een aantal geslaagde boekjes.

Een aantal jaren later was ik trots dat ik het boekje kon uitlenen aan Toos Zuurveen, die bezig was met haar meesterwerk Van Bruintje Beer tot Zedenleer. Volgens haar was het opstel van Tjarda precies de missing link voor haar onderzoek, volgens mij overdreef ze een beetje om mij een plezier te doen, een citaat op 824 bladzijden kan niet bepalend zijn. Maar het is zeker een hoogtepunt in dit boek: “Het ergste wat je als kind kan overkomen, is geboren in een progressief gezin.” Prachtig opstel voor school, mooi tegengas voor zijn o zo moderne ouders.

Wie wil weten hoe Nederland zich in de jaren zeventig heeft ontwikkeld, moet dit boek lezen.

Citaat: “Urenlang, tot het aanbreken van de dag, bleef Tejo bellen op zoek naar een instantie die hem zou kunnen helpen. Maar nergens was zijn probleem onder te brengen. Uitgeput gaf hij het op. ‘Er zou eigenlijk een telefonische hulpdienst moeten zijn’, dacht Tejo, ‘voor mensen die niet weten welk telefoonnummer bij welk probleem past.’ “ (p.44)

Nummer: 15-062
Titel: Tejo. De lotgevallen van een geëmancipeerde man
Auteur: Harrie Jekkers & Koos Meinderts
Taal: Nederlands
Jaar: 1983
# Pagina’s: 104 (12897)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-6169-222-9

Meer:
Koos Meinderts
Scholieren
Goodreads
Boekmeter

Themaweek 6. Herlezen

Remco Campert – Tot zoens

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, herlezen, lezen, Remco Campert

Remco Campert – Tot zoens

Eind jaren tachtig zag ik Campert in het theater, samen met Jan Mulder. Het voorlezen van zijn eigen verhalen kon hij geweldig. Nu nog, bijna dertig jaar later, hoor ik hem in mijn hoofd bij een aantal van de verhalen die ik in deze bundel tegenkwam. Net als Deelder, Dorrestijn en Finkers is Campert dus dermate kenmerkend dat je geheugen een extra dimensie geeft aan het verhaal.

Mijn bewondering voor de schrijver is sindsdien alleen maar gegroeid. Ondertussen publiceert hij al zeven decennia lang prachtige boeken, vooral zijn korte verhalen zijn mijn favoriet, ook al lees ik zijn columns, poëzie en novellen natuurlijk ook met plezier.

Tot zoens is het titelverhaal van deze bundel uit 1986. Hoe hoort een Spanjaard een Nederlander die graag zijn best doet en in zijn beste Spaans een postzegel wil kopen. Prachtige spraakverwarring, de stem van Campert maakt het verhaal af. Vele prachtige korte verhalen in deze bundeling, van een kleine nietszeggende situatie, weet Campert een hilarische gebeurtenis te maken. Van een simpele opmerking een heel verhaal.

Citaat: “Ik was een van de eersten die met een paraplu liep in Nederland. Toen werd dat nog beschouwd als aanstellerij. Iets voor weke types en Italianen. Net als achter een kinderwagen lopen als man. Daar werd je nog voor nageroepen.” (p.117)

Nummer: 15-061
Titel: Tot zoens
Auteur: Remco Campert
Taal: Nederlands
Jaar: 1986
# Pagina’s: 160 (12793)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-234-2331-3

Meer:
Wikipedia
DBNL
Koninklijke Bibliotheek
Boeklog

Meer Campert op Gerbie.nl:
CaMu 1998
De familie Kneupma
Camu 1996
Een geschenk uit de hemel
CaMu 2000
Een ellendige nietsnut
CaMu 2002
Een liefde in Parijs
Hotel du Nord

Titelverhaal lezen?
Remco Campert – Tot zoens

Themaweek 6. Herlezen

Ira Levin – De dag der dagen

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, herlezen, Ira Levin, lezen

Ira Levin – De dag der dagen

Een van de beste schrijvers van spannende boeken, vooruit dan maar: thrillers, is Ira Levin. Ik heb al zijn boeken gelezen. Op de een of andere manier is dit de onbekendste. Zal er wel vooral mee te maken hebben dat het niet verfilmd is. Of dat dit het boek met de meeste diepgang is, dat kan natuurlijk ook. De grens met literatuur is overschreden, dit is meer dan een thriller, een echte dystopia.

Het meest waardeloze van een thriller is dat herlezen nooit hetzelfde kan zijn, het einde is al bekend. Toch las ik ‘This perfect day’ met veel plezier voor de tweede keer. Natuurlijk wist ik hoe het ging aflopen, al herinnerde ik me vooral het vooreinde, niet het absolute einde. Het gegeven is mooi.

De wereld is utopisch mooi. Er is geen oorlog, alle mensen gaan netjes met elkaar om, er is een computer die de wereld centraal aanstuurt en alle mensen krijgen een dagelijks spuitje waardoor niemand ziek wordt. Vriendschappen zijn mooi, maar tijdelijk, familiebanden goed, tot een van de familieleden overgeplaatst wordt. Iedereen krijgt een baan die het best bij hem of haar past, dus ook de studie die daar naar toe leidt. Geld bestaat niet, want Uni heeft alles voor je geregeld.

In deze perfecte wereld maken we kennis met Chip. Eigenlijk heet hij Li RM35MM4419, maar zijn grootvader noemt hem Chip. Deze opa zorgt er ook voor dat Chip nadenkt over een wereld waarin niet Uni alles bepaalt, maar waar mensen ook zelf nadenken. Chip wordt een buitenbeentje. Hij moet alleen kijken hoe hij het systeem kan omzeilen.

Het lijkt te lukken wanneer hij een aantal medestanders vindt, maar de groep valt uit elkaar, Chip moet zich weer aanpassen aan het ‘normale’ leven. Het mooie van dit boek is dat je je graag wil vereenzelvigen met Chip. Je ziet dat het gedroomde Utopia eigenlijk een Dystopia is. Maar hoe kun je onder de almachtige tentakels van Uni wegkomen?

Natuurlijk lukt het Chip, anders zou het boek geen doel hebben. Maar hoe en of hij daadwerkelijk vrij is als hij de vrijheid bereikt, is een mooie vraag. Daar is nog wel een discussie over te voeren.

In een zoektocht naar een betere wereld is het leuk om dit boek te lezen. Wereldverbeteraars, oordeel zelf. Niet toevallig wordt dit boek vaak in een adem genoemd met 1984 en Brave new world.

En het einde is beter dan ik me herinnerde. Ook mooi.

Citaat: “King kneep koud zijn ogen samen. ‘Wat is er zo prachtig aan het leven,’ zei hij, ‘dat het eindeloos verlengd moet worden? Wat is er zo fantastisch mooi aan het leven hier of het leven daar, dat tweeënzestig niet genoeg is in plaats van te vechtend veel? Ja, zij worden ouder dan tweeënzestig. Een van hen beweerde dat hij tachtig was en als ik naar hem keek geloofde ik het ook. Maar zij sterven ook jonger, in de dertig, zelfs in de twintig – van het werken en de smerigheid en van op hun ‘geld’ passen.’ “ (p.130)

Nummer: 15-059
Titel: De dag der dagen (orig.: This perfect day)
Auteur: Ira Levin
Taal: Nederlands (orig.: engels)
Jaar: 1970
# Pagina’s: 307 (12498)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-229-5506-0

Meer:
Wikipedia
Objectivisme
Scholieren
Lou Reed
Son of Rosemary (mijn recensie)

Themaweek 6. Herlezen

Boudewijn Büch – De kleine blonde dood

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, Boudewijn Büch, herlezen, lezen

Boudewijn Büch – De kleine blonde dood

Mijn geheugen is best goed. Ik weet stomme details van decennia geleden. Maar ik weet echt niet meer of ik zijn boeken of zijn televisieprogramma’s als eerste in mijn hart sloot. Wel weet ik dat zijn reisboeken en –programma’s beter zijn blijven hangen dan zijn andere boeken. Vooral zijn enthousiasme voor de meest vreemde zaken was geweldig.

Veel van zijn boeken las ik eind jaren tachtig. Deze dus ook. Ik weet dat ik delen van de film gezien heb, maar kan me niet herinneren dat ik van A tot Z heb gekeken. Wat een beetje is blijven hangen, helaas, is de discussie of hij nu een verhaal had bedacht en als waarheid verkocht of dat hij de waarheid in een verhaal wilde vatten. Heeft de nicht Boudewijn nou daadwerkelijk een kindje gehad dat jong is overleden? Is de Kleine blonde dood een fictieve roman of een geromantiseerde autobiografie?

Bij herlezing weet ik het nog niet. Misschien wil ik het ook wel helemaal niet weten. Hoeveel helden vallen niet van hun voetstuk als de waarheid boven tafel komt? Nu is De kleine blonde dood gewoon het bekendste boek van een goede schrijver. Laat ik het daar bij laten.

Het boek heeft twee verhalen, die continu door elkaar lopen. Daarbij komen ook de sprongen in de tijd, heen en weer, wat het niet eenvoudiger maakt om te lezen. Wel boeiender. De moeizame relatie met zijn vader is de basis van alles. De oorlog in het hoofd van zijn vader is letterlijk en figuurlijk. De kleine Boudewijn lijdt er onder, maar vindt het ook wel weer fascinerend. Dan komt er verder in het boek Mickey. Een zoon die Boudewijn heeft verwerkt, ook al is hij er zeker van dat hij homoseksueel is.

Mickey betekent veel voor Boudewijn, maar met diens moeder kan hij niet samen zijn. Dat het jongetje niet oud zou worden is de reden voor de controversie, maar ook een motief voor het boek. Büch heeft vele boeken geschreven over zijn overleden zoontje, dit is het standaardwerk.

Je moet het gelezen hebben om mee te kunnen praten, het is een der klassiekers van de Nederlandse literatuur, maar het is niet het meesterwerk dat in mijn hoofd zat. Het is oppervlakkiger dan ik me herinner, het is een stuk korter en het geeft geen antwoorden. Dat laatste is dan weer niet zo erg, want boeken die vragen oproepen zijn veel interessanter dan boeken met antwoorden.

Citaat: “Vati en moeder waren gek dat ze mij erin stopten, maar het blijft je wel bij. Als tienjarige tussen naakte, schreeuwende jongens op een zaal liggen. Als ik iemand zie die gek is, word ik nog steeds bang dat ze mij ook opeens beetgrijpen en naar een gekkenhuis brengen.” (p.37/38)

Nummer: 15-058
Titel: De kleine blonde dood
Auteur: Boudewijn Büch
Taal: Nederlands
Jaar: 2002/1985
# Pagina’s: 175 (12191)
Categorie: Literatuur
ISBN: 90-01-55862-3

Meer kleine blonde dood:
Wikipedia
IMDB
Scholieren.com
Vrij Nederland

Meer Büch bij gerbie.nl:
Geestgrond
Over Redmon O’Hanlon
Zingende botten
Het ijspaleis
Voorgoed verliefd

Themaweek 6. Herlezen

De Muur 1

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, De Muur, herlezen, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 1

Boeken moet je niet uitlenen. Zeker niet bijzondere boeken. En de eerste editie van deze serie die ondertussen, dertien jaar later, meer dan vijftig afleveringen telt, is zo’n bijzondere uitgave. Ik heb ‘m via Marktplaats moeten terugvinden, zodat mijn verzameling weer compleet is. En deze herfst heb ik ‘m door een van de oprichters, Bert Wagendorp, laten signeren, na een mooie avond in Nijverdal, waar De Muur on tour was.

Een parel in mijn boekenkast dus. Ook maar eens herlezen. Kijken of ik mijn eigen waarneming van dertien jaar geleden nog moet aanpassen. Al in het openingsverhaal rekent Bart Jungmann af met de mythe dat sport eerlijk moet zijn. Sport is per definitie oneerlijk, het leven is niet anders. Goed punt.

Een prachtig verhaal van Rik Vanwalleghem ontbrak in mijn eerste recensie. Waarschijnlijk geeft het tragische einde van VDB een paar jaar later nu meer diepte aan het verhaal dan dat ik er de eerste keer in las. Ook het verhaal over Pellenaars van Jeroen Wielaert is beter dan dat ik doorhad. Zo zie je maar dat herlezen op latere leeftijd ook een ander perspectief biedt, een ander referentiekader.

Het verhaal dat ik de eerste keer als hoogtepunt zag, viel nu een beetje tegen. Waarschijnlijk gaat het dan ook over de kracht van het beeld. De aflevering van Holland Sport waarin Wilfried de Jong met Gino Bartali op zijn zolderkamertje figureerde was zo mooi, dat het verhaal door mij in 2002 automatisch als hoogtepunt werd aangewezen. Nu lees ik het verhaal terug en zie eigenlijk nauwelijks toegevoegde waarde bij het beeld. Mooi, maar niets nieuws.

En zo levert herlezen elke keer weer iets nieuws op. Kan een goedkope conclusie zijn. Ik heb genoeg boeken voor de rest van mijn leven in de kast staan. Als ik ze eindelijk allemaal gelezen heb, kan ik zo weer vooraan beginnen. En dan moet ik nog minstens 114 worden.

Citaat: “Bestaat er zoiets als voorbeschikking? Het merendeel van de stervelingen leidt het leven van de middelmaat. We hebben allen onze fysieke, intellectuele en karakteriele gebreken en limieten. Daar proberen we het zo goed mogelijk mee te doen. (…) Pathetisch zijn de slaven van de eerzucht, die zich laven aan het zoute water van de (tijdelijke) roem en almaar dorstiger worden.” (p.17)

Nummer: 15-053
Titel: De Muur 1
Auteur: Diversen (Bart Jungmann, Rik Vanwalleghem, Jeroen Wielaert, Wilfried de Jong, Koen de Koker, Mart Smeets, Marije Randewijk, Jan Siebelink, Freek de Jonge, Willie Verhegge, John Schoorl, Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp)
Taal: Nederlands
Jaar: 2002
# Pagina’s: 128 (10885)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 90-204-0637-X

Meer:
Facebook
Website
Wikipedia
Twitter
Instagram
Eerste lezing

Alle afleveringen van De Muur:
49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Themaweek 6. Herlezen

Herman Koch – Red ons, Maria Montanelli

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, herlezen, Herman Koch, lezen, onderwijs

Herman Koch – Red ons, Maria Montanelli

Of ik de link met Jiskefet al had gelegd toen ik het boek voor het eerst las, durf ik niet te zeggen. Wel dat het indruk maakte. Dat het een van de eerste boeken van Koch was dat ik liet signeren. Nu staan er meerdere gesigneerde boeken van hem in mijn kast. De indruk die ik van hem kreeg, nu ik hem een paar kort tot heel kort gesproken heb, is een bescheiden, bijna verlegen man. Een aardige vent, die schrijver werd, maar niet om de roem verlegen zit.

Totdat je zijn werk leest en zijn duistere kant naar boven komt. Schrijven lijkt zo een uitlaatklep voor zijn donkere gedachten, lijkt wel. Dit boek is daar een perfect voorbeeld van. Het eerste wat me opviel bij herlezing is dat het dun is. Voor mijn gevoel was het een uitgebreide afrekening met het Montessori systeem, de school uit zijn eigen jeugd, maar het is eigenlijk alleen maar een verhaal over twee pubers, waarbij de school de kapstok is, of een katalysator op zijn hoogst.

Elke puber heeft rare gedachten, de ik-figuur zeker ook. Dat het verkeerd uitpakt voor een klasgenoot is eigenlijk niet meer dan domme pech. Een thema dat Koch ook in latere boeken mooi heeft verwerkt. De afrekening zoals ik me die herinner van een kwart eeuw geleden is het niet, al komt de school er zeker niet best vanaf. De ik-figuur heeft een erg cynische kijk op de wereld, wat weer wel te verklaren is door zijn thuissituatie en zijn school. Je moet wel erg positief ingesteld zijn om niet cynisch te worden met die omstandigheden.

En zo blijkt dit relatief korte verhaal (het schoolreisje en wat er mis ging) nu decennia later, niet meer dan een uitprobeersel voor zijn magnus opus, het alom geprezen ‘Het Diner’. Daarmee zou ik dit boek echter te kort doen. Het was de eerste roman van Koch. Zeker geen probeersel, maar een goed verhaal. Een erg boeiend verhaal. Een boek dat vele boekenlijsten heeft gesierd, dat vele adolescenten aansprak. Terecht.

Want in al zijn cynisme lees je ook een woordkunstenaar, een denker, een observator. Je ziet dat de puber niet gewoon een doorsnee leerling is, maar iemand die verder kijkt dan de lessen op school, die analyseert, mensenkennis opdoet en vooral kijkt naar het effect van zijn scherpe tong op anderen.

Met veel plezier herlezen.

Citaat: “Nee, een beetje stevige ruzie behoorde niet tot de mogelijkheden. Hij liet zich alles zeggen, waardoor ik steeds verder ging om hem eens een keer echt kwaad te krijgen, maar het was net alsof je met een half pond boter aan je handen een steile want probeerde te beklimmen: voor je het wist stond je weer beneden en kon je weer van voren af aan beginnen.” (p.107)

Nummer: 15-056
Titel: Red ons, Maria Montanelli
Auteur: Herman Koch
Taal: Nederlands
Jaar: 1989
# Pagina’s: 143 (11793)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-290-3726-1

Meer:
Volkskrant
Vrij Nederland
Achille van den Branden
Scholieren
HP Blogs
Goodreads

Meer Koch door Gerbie.nl:
Het Diner
Dingetje
Odessa Star
Zomerhuis met zwembad

Themaweek 4. Meer boeken

De Jong – Windig – Heinz pocket

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, Heinz, herlezen, lezen, stripboek, Windig en de Jong

De Jong – Windig – Heinz pocket

Al meer dan zes jaar lees ik kinderboeken voor, als ik die ook nog eens allemaal zou moeten bloggen, dan wordt dit een vrij saai blog. Maar nu ze iets ouder wordt, is het wel eens leuk af te wijken van het standaard verhaal. Ze kent Fokke en Sukke al, maar Heinz was echt een openbaring. Voorlezen geldt in dit geval ook als herlezen. En terwijl vele Hein de Kort boeken in mijn kast staan, maar nog niet geschikt om mijn dochter te boeien, lukte het de cynische neef van Garfield wel.

Leuk is namelijk dat Heinz naast cynisch ook nog eens ontroerend kan zijn. Maar bovenal gewoon grappig. Ze begreep lang niet alle strips. Lachte soms op de verkeerde momenten, maar vond het vooral leuk om eens een keer voorgelezen te worden uit een van papa’s boeken. En de kabouters in de tuin van Heinz waren toch wel duidelijk haar favoriet.

Citaat: “Lief dagboek, ondanks z’n nukken is Heinz eigenlijk wel een goeie peer.” (p.76)

Nummer: 15-055
Titel: Heinz Pocket
Auteur: De Jong – Windig
Taal: Nederlands
Jaar: 2003
# Pagina’s: 128 (11650)
Categorie: Cartoons
ISBN: 90-417-6005-9

Meer:
Heinz Pocket (eerste lezing)
Niks mis met voetbal
gezellig leuk
Wikipedia
Facebook

Themaweek 4. Meer boeken

John Irving – A prayer for Owen Meany

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, herlezen, John Irving, lezen

John Irving – A prayer for Owen Meany

Eindelijk een goed excuus om dit boek weer eens te lezen. Jarenlang moest ik verder. Nog een boek. Een nieuw boek. En die nog. Nooit kwam ik aan herlezen toe. Toen ik begon met herlezen van Owen Meany stond de nieuwste Irving al te wachten in de kast. Ondertussen, nu ik deze woorden tik, staan de laatste twee boeken van hem ongelezen achter me. Toch ben ik blij dat ik dit jaar koos voor herlezen, want Owen Meany is toch echt een hoogtepunt in het oeuvre van Irving, een schrijver die vele geweldige boeken schreef.

Ook hier was het al een kwart eeuw geleden dat ik het boek las en omdat er geen verfilming is (slechts een film gebaseerd op het boek, geen letterlijk verfilming, zelfs de namen zijn anders), was er weinig blijven hangen. O ja, dat kleine mannetje. Maar wat was er ook al weer met dat kleine mannetje?

Johnny en Owen zijn vrienden vanaf hun vroegste jeugd. Samen groeien ze op in het kleine dorpje in New Hampshire. Een tragisch incident verbindt ze voor het leven. Een honkbal, door de elfjarige Owen verkeerd geraakt, komt tegen de slaap van de moeder van Johnny en zij overlijdt. De band tussen de vriendjes wordt er alleen maar sterker door.

We volgen de vriendschap tot de dood van Owen, die al snel in het boek wordt aangekondigd, maar, ook voor hem toch nog als een verrassing komt. Hij had zijn eigen grafsteen al gezien als jongetje, in een visioen. Hij had de laatste beelden voor zijn dood ook al regelmatig gedroomd, maar hoe dichter bij de datum, hoe ongeloofwaardiger die droom. Zou het dan toch niet kloppen?

Het verhaal flippert heen en weer door de tijd, zonder dat het ooit storend wordt. De hoofdfiguren zijn geweldig, de omvangrijke reeks van bijfiguren interessant en belangrijk genoeg om het verhaal levendig te houden. Owen is een boeiende hoofdpersoon. Gezien door de ogen van Johnny, zijn maat, is Owen een echte held. Van het kleine jochie dat tijdens zondagsschool over de hoofden werd doorgegeven tot de militair die graag naar Vietnam gestuurd wil worden volgen we zijn hele leven. Hij zorgt er voor dat zijn beste vriend niet naar ‘Nam hoeft, omdat hij dat niet wil.

Volgens Irving zelf is de beginzin van dit boek de beste openingszin die hij ooit schreef. In een enkele zin wordt eigenlijk het hele verhaal samengevat. En de eerste zin is erg belangrijk, ik hoorde het hem zelf ooit zeggen tijdens een interview in Hengelo (kijk naar het filmpje, in mijn handen zie je dit boek!). Tegelijkertijd voel je dat veel van zijn wereldbeeld doorsijpelt in de twee belangrijkste karakters. Dat hij eindelijk de kans heeft iets over Vietnam te zeggen, zonder dat hij daadwerkelijk een boek hoeft te schrijven over de oorlog zelf.

Net als Theroux refereert Irving in dit boek aan Anna Karenina. Mooi om te zien dat literatuur lezen nooit een losstaande gebeurtenis is, maar dat veel lezen het leesplezier versterkt.

Hopelijk wordt John Irving oud genoeg om nog een of twee prachtige boeken te schrijven, ik ben blij dat ik er nog twee van hem mag lezen. En misschien moet ik er vaker een herlezen. Is me deze keer tenslotte erg goed bevallen.

Citaat: “How could Owen Meany have known what he ‘knew’? It’s no answer, of course, to believe in accidents, or in coincidences; but is God really a better answer? If God had a hand in what Owen ‘knew’, what a horrible question that poses! For how could God let that happen to Owen Meany?” (p.591)

Nummer: 15-054
Titel: A prayer for Owen Meany
Auteur: John Irving
Taal: Engels (US)
Jaar: 1989
# Pagina’s: 637 (11522)
Categorie: Fictie
ISBN: 0-552-13539-9

Meer:
Goodreads
Wikipedia
Complete Review
13 facts about..
John Irving.com

Andere Irving boeken door mij gelezen:
My movie business
Waarom ik van Dickens hou
Until I find you
Pension Grillparzer
The fourth hand
A widow for a year
Last night in twisted river

Themaweek 4. Meer boeken

Bert Jansen – Gezichtsbedrog

Tags

Bert Jansen, boeken, boeken 2015, boekrecensie, herlezen, lezen, literaire thriller

Bert Jansen – Gezichtsbedrog

Roep ik al jaren dat de categorie literaire thriller niet kan bestaan, dat het begrip een contradictio in terminis is, blijkt dat dit boek van dertig jaar geleden die term ook al op de achterkant gebruikt. Las ik dus meer dan een kwart eeuw geleden al.

Bij het drentelen voor mijn boekenkast (een favoriete bezigheid) op zoek naar het volgende boek om te herlezen, viel me weer eens op dat ik meerdere boeken van Bert Jansen in de kast heb staan. Ik kan me nog herinneren dat ik die in mijn studietijd allemaal las, sommige zelfs kocht na lezing. In die tijd las ik vooral van de bieb. Moet wel echt goed zijn geweest dus.

Herlezen dus maar eens, geen idee waar die boeken over gingen. Waarom ik deze pikte, geen idee. Jansen schrijft leuk. Maar helaas ook niet meer dan dat. Voor je het weet ben je aan het eind van het verhaal en blijft vooral de gedachte ‘is dit het nu’ hangen. Jammer.

Wat Jansen wel erg goed deed was het spelen met gedachten en feiten. Een soort van raamvertelling (soms zelfs letterlijk), zit Bas Terjen het verhaal te schrijven wat ik lees, of is het een verhaal over hem? Schrijft hij of doet hij? Dat maakt dat je blijft lezen, terwijl de gehoopte spanning, de gewenste diepgang, de literaire pareltjes allemaal ontbreken. Het zij zo. Leuk tussendoortje.

Citaat: “Vlak voordat Bas Terjen insliep hoorde hij een kat klaaglijk miauwen, hij meende de geur van nagellak te ruiken en voelde dat zijn wang pijn deed. Slaapdronken liet hij een vingen op onderzoek uitgaan. Die registreerde geronnen bloed. Ik droom, dacht hij, ik leef me teveel in mijn verhalen in, in mijn fictie. De grenzen vervagen gevaarlijk. Ik ben dronken.” (p.52)

Nummer: 15-050
Titel: Gezichtsbedrog
Auteur: Bert Jansen
Taal: Nederlands
Jaar: 1985
# Pagina’s: 112 (10479)
Categorie: Literaire thriller
ISBN: 90-351-0196-0

Meer:
DBNL
Leerlingen.com

Themaweek 4. Meer boeken

Kurt Vonnegut – Slaughterhouse five

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, Dresden, herlezen, Kurt Vonnegut, lezen, Tweede Wereldoorlog

Kurt Vonnegut – Slaughterhouse five

Sinds een dik jaar heb ik een E-reader. Ik lees nog steeds liever boeken, maar een E-reader is een leuke backup voor momenten dat je geen boek meer hebt. Op reis bijvoorbeeld. En dan heb je nog steeds keuze wat je wil lezen, geen verkeerd principe.

Afgelopen zomer herlas ik dus het beroemdste verhaal van Vonnegut, over het slachthuis in Dresden. Ooit wel eens gelezen, ooit maakte het indruk, maar vele dingen kwamen me totaal niet meer bekend voor, ik had geen idee meer dat het tijdreizen zo’n belangrijk onderdeel van het verhaal was. Het zinnetje ‘so it goes’ dat keer op keer terugkeert, maar wel elke keer een functie heeft.

Slaughterhouse five wordt vaak gezien als een anti-oorlogboek, ik kan me goed voorstellen dat het zo gelezen wordt. Sta ik ook achter. Maar volgens mij is het meer. Het tijdreizen van de een naar de andere planeet is een belangrijk aspect. Geen scifi, daar kan ik weinig mee, maar een belangrijke blik op de mensheid. Kijk naar de aarde door andere ogen. En dat gebeurt perfect door het gegeven dat tijdreizen alles zinloos maakt. Tenslotte heb je al gezien wat er gaat gebeuren, beleef je op zijn hoogst het moment opnieuw, maar impact heeft het nauwelijks, omdat je al weet wat er daarna gebeurt. Zelfs een verschrikking als de tweede wereldoorlog, een bombardement op een prachtige stad als Dresden, wordt zo teruggebracht tot een incident in de wereldgeschiedenis. Aan de ene kant vreemd, maar misschien wel de enige manier om te relativeren wat normaal gesproeken niet te relativeren valt.

Vonnegut was een van de beste Amerikaanse schrijvers van de vorige eeuw, schreef humoristisch maar ook diep. Oppervlakkig, maar toch zwaar politiek. Ik heb zijn oeuvre gelukkig nog niet uit.

Citaat: “The flaw in the Christ stories, said the visitor from outer space, was that Christ, who didn’t look like much, was actually the Son of the Most Powerful Being in the Universe. Readers understood that, so, when they came to the crucifixion, they naturally thought, and Rosewater read out loud again: Oh, boy-they sure picked the wrong guy to lynch that time!
And that thought had a brother: ‘There are right people to lynch.’ Who? People not well connected. So it goes.” (p.184-185/356)

Nummer: 15-042
Titel: Slaughterhouse-five
Auteur: Kurt Vonnegut
Taal: Engels
Jaar: 1968
# Pagina’s: 215 (7925)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-0-38533-846

Meer Slaughterhouse five:
Wikipedia
NY Times
IMDB
15 things you may not know

Meer Vonnegut op gerbie.nl:
A man without a country

Themaweek 4. Meer boeken