Tags
32 songs, black rebel motorcycle club, I still believe, In Memoriam, Michael Been, muziek, The Call
Net weer van vakantie werd ik opgeschrikt door dit bericht:
NME: Michael Been dies.
Toen ik het doorlas, begreep dat ik al had gehoord (gelezen eigenlijk via 3voor12) dat iemand uit de crew van de Black Rebel Motorcycle Club was overleden. Dat het Michael Been was, en dat diens zoon die motorclub aanvoert, wist ik niet.
Voor mij was en blijft Michael Been de man achter het geweldige album Reconciled van the Call (website band).
Ik ga terug naar de jaren tachtig; de dinsdagmiddag van de Vara en de woensdagmiddag van de VPRO zijn de enige middagen dat je naar de radio wil luisteren. De Verschrikkelijke 15 is de lijst die er toe doet, andere hitlijsten zijn totaal onbelangrijk.
Een nummer springt er uit op een middag. Het lijkt wel een gospelnummer, ‘I still believe’ heet het. De week er op luister ik weer en wordt weer gegrepen door het nummer dat aan de ene kant perfect past in de jaren tachtig (orgel!), aan de andere kant met een intensiteit gezongen wordt dat het nummer boven alle andere nummers van die tijd doet stijgen. Dit is een geweldige band, dat moet wel.
Ik koop de LP, prachtige hoes, en draai hem. Ik draai hem vaak. Grijsdraaien heet dat toch? Schitterende nummers, lekker mee blèren boven in mijn kamertje, ‘Everywhere I go’, ‘Blood Red’ en ‘Tore the old place down’. Maar mijn favoriete song blijft ‘I still believe’. Tussen haakjes moet er dan nog (the great design) achter.
De galm in de stem van zanger Michael Been is onovertroffen. Het klinkt bijna nep, maar tegelijkertijd heel echt. Bijzonder man dus. Zelfs bij de EO draai ik het nummer niet weg, terwijl ik destijds (en eigenlijk nog wel) een behoorlijke allergie had voor die omroep.
Na Reconciled maakte de band nog wel een aantal albums, maar geen een kon in de schaduw staan van hun meesterwerk uit 1986. Reconciled is het enige album dat de tand des tijds heeft overleefd.
De laatste jaren werkte Michael Been dus achter de schermen voor het bandje van zijn zoon. Vorige week in België kwam er een eind aan zijn leven, slechts 60 jaar mocht hij worden. Maar zoals het cliché vaak, maar terecht, zegt: zijn muziek zal voortleven. Voorlopig is hij de enige die het gelukt is om deze ongelovige te laten meezingen met de woorden I still believe.
Even zoeken op YouTube levert het volgende op:
Mooie versie uit 1997 live
Album versie
Vreemde cover
Vijf dames coveren het nummer ook.
De mooiste blijft deze live versie:
I been in a cave
For forty days
Only a spark
To light my way
I wanna give out
I wanna give in
This is our crime
This is our sin
But I still believe
I still believe
Through the pain
And the grief
Through the lives
Through the storms
Through the cries
And through the wars
Oh, I still believe
Flat on my back
Out at sea
Hopin’ these waves
Don’t cover me
I’m turned and tossed
Upon the waves
When the darkness comes
I feel the grave
But I still believe
I still believe
Through the cold
And through heat
Through the rain
And through the tears
Through the crowds
And through the cheers
Oh, I still believe
I’ll march this road
I’ll climb this hill
Upon on my knees if I have to
I’ll take my place
Up on this stage
I’ll wait ‘til the end of time
for you like everybody else
I’m out on my own
Walkin’ the streets
Look at the faces
That I meet
I feel like I Like I want to go home
What do I feel
What do I know
But I still believe
I still believe
Through the shame
And through the grief
Through the heartache
Through the tears
Through the waiting
Through the years
For people like us
In places like this
We need all the hope
That we can get
Oh, I still believe
32 songs. Met dank aan Nick Hornby. Een serie over liedjes die mijn leven op de een of andere manier raakten.
Meer:
WikiPedia Michael Been
The Call live
Dodenwake Blogspot In memoriam