Elftalcommissie

Tags

elftalcommissie, GFC, Goor, voetbal, voetbalfoto

Trainers waren er nog maar net, de eerste trainer bij GFC kwam pas eind jaren twintig, maar was ook snel weer weg. Pas na de tweede wereldoorlog was een trainer vaste prik. Maar zelfs die trainers hadden een beperkte taak, de opstelling werd namelijk tot ver in de jaren zestig gemaakt door de elftalcommissie.

Een raad van wijze mannen die de opstelling voor het weekend er op maakten. Mooie discussies moet dat opgeleverd hebben, jammer dat er geen bewegende beelden van die bijeenkomsten zijn. Deze foto is uit 1932. GFC bestond toen 25 jaar. De heren poseerden voor een foto in het jubileumboek. Je ziet dat ze streng en rechtvaardig zijn. En objectief natuurlijk.

Traditionsvereine

Tags

column, Enschedese Boys, GFC, Goal, Goor, Sportclub Enschede, voetbal

Goal (presentatiegids), September 2015

Het Duitse woord klinkt mooier dan het Nederlandse Traditierijke Vereniging. Dit jaar hebben we in de vierde klasse b een aantal clubs zitten die zeker voor deze eretitel in aanmerking komen. Emos is volgend jaar al de vierde club die de 100 jaar gaat halen. Naast ons eigen GFC zijn de twee andere eeuwlingen Enschedese Boys en Sportclub Enschede.

Op de site van Enschedse Boys is te lezen dat ze al in 1911 tegen GFC speelden. Ook andere bekende clubs als Rigtersbleek, Tubantia en Pec Zwolle zaten in die competitie dat jaar. Op 2 oktober versloegen de groenen met 3-1 ons GFC. Ook de terugwedstrijd in Goor ging voor ons verloren. Opgemerkt moet worden dat zelfs in Enschede werd beweerd dat de 0-1 overwinning ‘..wederom niet geheel verdiend’ was.

Precies vijftig jaar na de fusie tussen de twee Enschedese clubs die leidde tot het oprichten van de stichting FC Twente, komen deze twee elkaar voor het eerst weer in competitieverband tegen. En waar we de Boys de laatste jaren regelmatig bestreden tussen de lijnen, is het voor GFC iets langer geleden dat we voor het laatst tegen Sportclub Enschede mochten voetballen. Meer dan 100 jaar zelfs. Want nadat de club in 1910 ontstond uit een fusie tussen Hercules en Phenix (niet te verwarren met nog steeds bestaande Phenix uit Enschede), werd de club in 1914 kampioen en speelde het sindsdien 101 jaar opeenvolgend hoger dan GFC. In de vooroorlogse jaren, toen er veel minder clubs waren, waren we nog wel eens ingedeeld bij het tweede van de club.

In 1921 speelde GFC een zogeheten nederlagentoernooi waaraan naast Tubantia ook beide Enschedese clubs meededen. Sportclub won met 2-1 en de Boys met 4-1 die daardoor de beker uit Goor mochten meenemen.

Pas in 1974 degradeerde Sportclub voor het eerst in haar geschiedenis. Het zal bij de club hard zijn aangekomen dat het nu voor de derde keer op rij een stapje terug heeft moeten doen, zeker als je bedenkt dat het nog maar 8 jaar geleden op het hoogste amateurniveau meedeed.

Niet alleen FC Twente zit in zwaar water dus, ook de twee clubs die haar voortbrachten hebben betere tijden gekend. Mooi is het wel dat de clubs elkaar weer tegen gaan komen dit jaar. Eind november spelen de clubs hun eerste confrontatie, op de laatste speeldag komen ze elkaar weer tegen. Gezien de ambities van beide clubs is het goed voor te stellen dat ze allebei hopen dat dat de kampioenswedstrijd wordt.

GFC en Sportclub Enschede hebben dus weliswaar weinig gezamenlijke geschiedenis, wel zijn er spelers geweest in het verleden die zowel het Rood Zwart als het geheel zwarte shirt hebben gedragen. De bekendste daarvan is zonder twijfel Tonnie van der Meiden.

Geboren in 1931, kwam hij net na het kampioenschap van 1949 (vierde klasse) in ons eerste elftal. Door velen werd hij gezien als een van de beste aanvallers die GFC ooit heeft gehad. Tonnie was een van de drijvende krachten achter het kampioenschap van 1952 in de derde klasse. Na het mislopen van de promotie (de beroemde wedstrijd tegen Oldenzaal), liet hij zich overschrijven naar Sportclub Enschede. Hij begint daar in het tweede en scoort aan het begin van het seizoen ’52-’53 regelmatig.

Op 16 december 1954 slaat het noodlot toe. Als dienstplichtig militair wordt Tonnie tijdens een mars van zijn peloton te Horn aangereden door een achteropkomende auto. Hij overlijdt ter plekke. Slechts 23 jaar oud werd een van de beste voetballers van GFC.

Met vele derby’s en meerdere wedstrijden tegen mooie oude clubs moet het komend seizoen wel een prachtig seizoen worden.

Het alternatieve verhaal van de Regge (Slot)

Tags

Goor, Regge, wandelen

Een korte wandeling, dwars door Goor, precies langs de Regge, zoals die vroeger dwars door ons stadje liep.

Tien punten, de bijbehorende verhalen over Woltertje en Jurriaan stonden de afgelopen week op deze site. De route:

1. Jannink – Textiel 1833
2. Grote Gat 2033
3. Hofkerk 1833
4. Stoet’nbrugge/Centrum 2033
5. Spaanse – Staatse troepen 1833
6. Schoolfeestweide 2033
7. Klokkenstadje 1833
8. Thomas Ainsworth 2033
9. Schild 1833
10. TSB 2033

Themaweek 83: Het alternatieve verhaal van de Regge

Het alternatieve verhaal van de Regge (9 en 10)

Tags

Goor, Regge, wandelen

9.

Hij schiet al flink op, hij is bijna Goor al uit, in de verte ziet hij de weilanden al. Rechts van hem ziet hij het Schild, achter het Java, daar waar het stadhuis staat. Al bijna 200 jaar oud is dat gebouw, hij is er wel eens langs gelopen. Met zijn schaatsen komt hij de heuvel natuurlijk niet op. Het stadhuis heeft wel een beroemde klok, maar het is niet veel meer. Zijn ouders zeggen dat ze het willen slopen, maar Goor heeft geen geld voor een nieuw gebouw. Misschien dat die textielfabriek die er gaat komen er voor zorgt dat het stadje wat rijker wordt, dan kunnen ze vast wel een nieuw stadhuis bouwen. De locatie is wel mooi. Je kunt er best ver kijken, vanaf het Schild. Het is ook een van de oudste plekken van Goor. Ooit lag er een groot kasteel hier, de Regge was dan ook meteen slotgracht. Van hieruit kon je verder Twente in. Goor was een soort van poort voor Twente. Gek was dat. Woltertje kijkt nog even naar het huidige Schild en draait zich om. Hij schaatst terug naar het beginpunt. Het wordt al schemerig, hij moet voor het donker thuis zijn.

10.

Na een tijdje verder peddelen is Jurriaan aangekomen in een nieuwbouwwijk. Die ziet er nog niet zo oud in, hij gokt dat het in de jaren twintig is aangelegd. De straatnamen die hij kan lezen vanaf het water refereren allemaal aan de vroegere textielindustrie. ‘TSB-straat’, ‘Ten Doesschateplein’, ‘Arntzenius Janninkstraat’ en ‘Weefstraat’. Het is een prachtig, ruim aangelegde wijk. Mooie huizen. Ruim, flinke tuinen. Hij kijkt zijn ogen uit. Zijn eigen huis is niet klein, zeker voor Amsterdamse begrippen, maar dit soort huizen zie je alleen in Buitenveldert en Amstelveen, terwijl hier heel normale mensen lijken te wonen. Hij kan hier ook door kleine grachtjes peddelen, die allemaal weer uitkomen in de Regge. Wel leuk, heeft hij een paar extra rondjes om te doen, voordat hij bij het Van Engelenplantsoen weer omdraait en naar het beginpunt terugkeert.

Hij tikt nog een keer op zijn iWatch om een livestream te openen met zijn moeder. Ze is blij dat hij het zo leuk heeft in Goor. Deze wijk kent zij ook nog niet, die is pas aangelegd toen zij al in Amsterdam woonde, rond de tijd dat Jurriaan is geboren. Ze slaat de stream op, zodat ze het vanavond nog even rustig kan bekijken, groet haar zoon en doet de groeten aan haar zus. Hij belooft dat hij ze zal overbrengen en dat hij voorzichtig zal doen op de terugweg. In een enkele middag heeft hij meer over Goor geleerd dan dat hij in een boek had kunnen lezen. En het was nog mooi weer ook, lekker buiten. Hij vindt het stadje leuker dan hij had gedacht…

Themaweek 83: Het alternatieve verhaal van de Regge

Het alternatieve verhaal van de Regge (7 en 8)

Tags

Goor, Regge, wandelen

7.

Woltertje zwaait naar zijn vriend Tonnie. Die woont vlak bij de Regge. Ze hebben thuis een mooie klok aan de muur. Zijn opa was een beroemde klokkenmaker in Goor. Tegenwoordig moet alles textiel worden, maar nog niet zo lang geleden was Goor een klokkenmakersstadje. Uit de hele omgeving kwamen ze naar Goor om klokken en uurwerken te kopen. Vooral de Twentse en Gelderse adel zorgde voor goede klandizie. Nu zijn de Friezen beter in het maken van klokken, via de IJssel komen die ook naar het oosten van het land. Woltertje is wel eens thuis geweest bij Tonnie, aan de muur hing een klok, dat hadden ze thuis niet. Versieringen, gewichten, prachtig hout, Woltertje kon er lang naar kijken. Niet dat hij klok kon kijken, maar het apparaat vond hij prachtig. Hij ziet Tonnie achter zijn huis spelen, hij schaatst gewoon verder. Hij wil niet te laat thuis komen.

8.

Hij moest even bukken, maar de brug heeft hij nu achter zich gelaten. Jurriaan ziet een groot monument links van hem. Hij stopt even en legt zijn board vast bij het aanlegsteigertje. In Goor gebeurde toch nooit wat? Waarom staat hier dan een monument midden op dat grasveld? Alhoewel, gras? Achter het monument ziet hij nog een paar oude stenen, het lijkt wel een begraafplaats. Hij loopt naar het zwarte gevaarte. Thomas Ainsworth, leest hij. Klinkt Engels. Maar er staat ook tekst op in het Frans. Hij zwaait even naar de drone boven zijn hoofd en maakt een selfie terwijl hij naast het ding staat. Even luisteren op zijn app waarom dit ding er staat. Grondlegger van de textielindustrie, belangrijk man voor heel Twente. Ok, het zal. Hij gelooft het wel. Zijn moeder zal hem volgende week vast wel wat meer over die Ainsworth kunnen vertellen.

 

Themaweek 83: Het alternatieve verhaal van de Regge

Het alternatieve verhaal van de Regge (5 en 6)

Tags

Goor, Regge, wandelen

5.

Die gevechten tussen die Spanjaarden en die Staatsen waren vooral hier, wist Woltertje. Zijn grootvader had hem dit verteld, die had het weer van zijn grootvader. En die van nog langer geleden. 1581 was dat blijkbaar, meer dan 250 jaar geleden al. Toen stond hier een windmolen, waar de Staatsen werden teruggejaagd richting de Hofkerk. Goor was in twee delen gespleten. De Spanjaarden op het Schild, de Staatsen bij Huize Scharpenzele, op de weg naar Markelo. Gek eigenlijk, zo groot was Goor toen ook al niet en dan toch zo’n belangrijke plek, waar flink om gevochten werd. Pas dertig jaar later waren de Spanjaarden definitief verdreven. Hun invloed was behoorlijk groot. Na de vrede van Münster in 1648 was Nederland vooral hervormd, maar in Twente bleven veel mensen katholiek. Al stelde dat in Goor niet zo veel voor, pas onder de Fransen kregen ze kans om er openlijk voor uit te komen. Dat is nog helemaal niet zo lang geleden. Hij schaatste snel verder, het ijs was beresterk.

6.

Een stukje verder peddelend kwam Jurriaan ineens bij een groot plein. Dit moest de Schoolfeestweide zijn, daar had zijn moeder zo vaak over verteld. Daar had ze papa ontmoet, tijdens het jaarlijkse feest. Hij keek zo van de zijkant vooral naar een grote parkeerplaats. Aan de overkant wat winkels, rechts het gemeentehuis en het grote gebouw waar hij net langs is gekomen is dus de Reggehof. In zijn oren hoort hij het verhaal over dit plein. Een paar jaar geleden was hier voor de 150^ekeer het School- en Volksfeest gevierd. Via Spotify hoort hij de muziek die daar bij hoort. Klinkt behoorlijk gedateerd, vorige eeuw waarschijnlijk. Maar waarschijnlijk wel gezellig in zo’n grote tent. Volgende week is het weer zo ver, zijn moeder komt hem dan weer ophalen. Samen zullen ze dan naar de kermis gaan en hij mag ook mee naar de tent. Aan de rand van het plein staan al hekken en materiaal waarmee ze die tent gaan opbouwen.

Dat feest schijnt voor de lokale bevolking erg belangrijk te zijn, al sinds eind van de 19^e eeuw wordt het gevierd. Speciaal voor de kinderen die weinig verzuimden op school. Tegenwoordig wordt er flink gedronken, niet door de kinderen natuurlijk, maar wel zoveel dat dat gemeentehuis aan de rand van het plein een doorgang heeft voor vrachtwagens met bier. Het enige gemeentehuis ter wereld. Best bijzonder.

Themaweek 83: Het alternatieve verhaal van de Regge

Het alternatieve verhaal van de Regge (3 en 4)

Tags

Goor, Regge, wandelen

3.

Woltertje heeft de eerste meters geschaatst. Langs het Groote Gat en hij komt nu langs de Stoet’nbrug. Links ziet hij de Kerk. Hij is er regelmatig geweest met zijn ouders. Zijn vader heeft hem wel eens vertelt dat dat stukje het oudste stuk Goor is. Dat ze eeuwen geleden daar voor het eerst bouwden. Hij kan er zich niets bij voorstellen. Hij vindt het al lastig om te bedenken dat de Fransen hier waren. Dat hebben zijn ouders nog meegemaakt, maar hij kan het zich al niet meer voorstellen. Stel je eens voor, een Fransman die over de Bandijk aan komt lopen, richting het centrum. Over de brug waar hij net onderdoor schaatst. Goor was vroeger erg belangrijk, dat heeft Woltertje wel begrepen. De Spanjaarden en de Staatsen vochten er al om. De Pruisen en de Russen verdreven die duvelse Fransen. En het is ook al meer dan 600 jaar geleden dat Goor stadsrechten kreeg. Wat een bijzonder plek om te wonen, Woltertje is er maar trots op.

4.

Jurriaan komt bij de eerste bocht. Het terras van Cafe de Tapperij zit vol. Vroeger was het een bruine kroeg, vertelde zijn tante al, nu met het terras aan het water, is het de drukste horecagelegenheid van Goor. Ook nu klinkt het er weer gezellig. Hij is nog te jong om er te komen, maar hij maakt met zijn GoPro een paar foto’s die hij opslaat in de Cloud zodat hij ze kan terugzien,  zijn moeder reageert vanuit Amsterdam dat ze daar vroeger ook wel eens kwam, leest hij op zijn iWatch.

Bij dat café begint ook het centrum. Een paar decennia terug waren ze nog bang dat het leeg kwam te staan, maar nu zit er horeca, wat traditionele winkels, vele afhaalpunten van webwinkels en een aantal gemeenschapshuizen, plekken waar kunstenaars, scholieren en anderen dagelijks samenkomen en een ieder bijdraagt aan een mooi Goor. Hij is onder de indruk. Morgen maar eens een wandeling maken door het centrum. Bewonderend kijkt hij naar de Stoet’nbrug. Hij weet dat het een replica is, luistert even naar het verhaal op zijn app. Vroeger stond hier de originele brug. Die is in 1916 al weggehaald. En later die eeuw verdween de Regge helemaal uit Goor. Gek, als je nu ziet hoe mooi het is, dat ze dat vroeger niet zagen? Stoete is blijkbaar Twents voor brood. Zou hier vroeger een bakker hebben gezeten?

Themaweek 83: Het alternatieve verhaal van de Regge

Het alternatieve verhaal van de Regge (1 en 2)

Tags

Goor, Regge, wandelen

1.

Woltertje bindt zijn schaatsen onder zijn schoenen. Hij mag al alleen schaatsen. Zijn vader heeft het hem geleerd. Hij gaat dwars door Goor schaatsen vandaag, over de Regge. Hij is blij dat het flink gevroren heeft. Aan de overkant ziet hij waar de nieuwe weefschool komt. Zijn vader mag daar heen. Dat zou geweldig zijn, dan krijgt hij werk in de nieuwe fabriek die er ook gaat komen. Er worden daar 86 leerlingen opgeleid, zij leren het nieuwe weven, met een machine. Vroeger was weven iets voor vrouwen, voor meisjes, maar nu er een fabriek komt gaat dat allemaal anders. De Engelsen hebben zich er mee bemoeit en nu wordt Goor een van de belangrijkste steden als het om textiel gaat, zo gaan de verhalen door het stadje. Zijn moeder was erg blij toen vader werd aangenomen. Het zou een stuk beter gaan, vertelde ze de kinderen. Misschien mogen de kinderen ook naar school, er is sprake van een openbare school voor iedereen. Het lijkt Woltertje geweldig. Leren lezen, schrijven, rekenen, dan zou hij later vast ook wel in een fabriek mogen werken. Dan zouden ze rijk worden!

2.

Jurriaan opent het slot van het paddleboard, hij gebruikt zijn smartphone om te betalen. Meteen logt hij in bij de drone die boven het Groote Gat hangt. Zijn moeder kan thuis meekijken hoe hij door haar geboorteplaats gaat suppen. Toen zij jong was, was dit water er niet. Volgens haar was er alleen maar een haven in het Twentekanaal. In de tijd van zijn betovergrootouders schijnt dit water een belangrijke binnenhaven te zijn geweest. De Regge was toen nog een belangrijke rivier voor Goor, nu is het een mooi water, dwars door het dorpje heen. Zijn tante, waar hij logeert, had hem verteld dat het een mooie manier is om Goor te leren kennen. Vanaf het water kan hij alles goed bekijken en de bijbehorende app vertelt hem meteen het een en ander over de geschiedenis.

Op school vindt Jurriaan geschiedenis een leuk vak, de meester kan zo mooi verhalen vertellen van vroeger. Gisteren toen hij achterin de zelfsturende auto naar het oosten was gereden had hij op zijn handdevice al het een en ander gelezen over het dorpje van zijn moeder. Hij was er als baby wel eens geweest, maar daar kon hij zich niets van herinneren. Deze vakantie bij zijn oom en tante is een goede kans om meer te leren over Goor, waar zijn moeder opgroeide en waar ze nog zo vaak over praat. Hij pakt de peddel en begint aan zijn tocht door Goor. Benieuwd naar wat hij allemaal zal tegenkomen onderweg.

Themaweek 83: Het alternatieve verhaal van de Regge

Het alternatieve verhaal van de Regge

Tags

Goor, Regge, wandelen

Ruim vier jaar geleden verscheen mijn verhalenbundel ‘De doodgraver van Ciutadella‘. Niet lang daarna werd ik benaderd door de stichting Stadsregge. Zij hadden bedacht dat de rivier weer dwars door Goor zou moeten lopen. En daar moest subsidie voor binnengehaald worden. Ik mocht meeschrijven met de aanvraag, we haalden een flink bedrag naar Goor.

Een van de ideeën was een wandeling langs het oorspronkelijke traject van de Regge. Of ik daar iets voor kon bedenken. Het moest in ieder geval geen saai rondje worden met borden, die zou toch niemand lezen. Iets voor de jeugd. Informatief, maar toch leuk.

Bijzondere uitdaging. Ging ik natuurlijk aan. Ik bedacht een verhaal over twee jongetjes, Woltertje in 1833, Jurriaan in 2033. Leek me iets voor een interactieve app.

Zonder me dat daadwerkelijk te vertellen, vond men het blijkbaar niet wat ze zochten. Er is nu een wandeling. Met borden…

Het verhaal staat dus op mijn harde schijf, niets te doen. Zal ook nooit gebruikt worden. Zonde. Dus deze week mijn alternatieve verhaal van de Regge als themaweek.

 

Themaweek 83: Het alternatieve verhaal van de Regge

Ne sloffe met inholt

Tags

archief, fotooo, GFC, Goor, Schoolfeest, voetbal, voetbalfoto

Op een slof en een oude voetbalschoen, zong menigeen. Mijn clubje bedacht dat dat een leuk thema voor de optocht was. De jury was het er mee eens, GFC won de optocht van het Schoolfeest in 1970.

Dit jaar voor het eerst sinds mensenheugenis geen optocht, geen School- en Volksfeest. Dus maar even terug in de tijd. De jonge voetballertjes van toen, zijn nu allemaal richting de zestig jaar oud.

Druk

Tags

column, GFC, Goal, Goor, voetbal

Goal, Juni 2015

Ineens moest hij er voor vliegen, vorig jaar. Het lukte. We bleven in de vierde klasse. Daarvoor moesten we twee matige vijfdeklassers verslaan. De opluchting was groot. Opluchting, want van echte vreugde was geen sprake.

Dit seizoen presteerde het team van Romano boven verwachting. De opmars na de winterstop was indrukwekkend. Hengelo was al te ver weg, maar een knappe tweede plaats was het resultaat. Dat de nacompetitie vervolgens niets opleverde, was niet erg. Het was toch al een bonus. Mooi seizoen, complimenten voor alle betrokkenen.

Maar dan volgt nu dat moeilijke vervolgseizoen. De druk gaat omhoog. Of je dat nu wil of niet, tegenstanders, supporters, toeschouwers, omstanders, iedereen verwacht het komende seizoen meer van ons eerste. En meer betekent automatisch dat je mee moet doen om het kampioenschap. Op zijn minst. En dat betekent druk. En ook zelf zullen de spelers nu meer verwachten. Meer willen laten zien.

Waar tegenstanders voorheen nog wel eens dachten dat het simpel zou gaan, zal dat komend jaar niet gebeuren. Waar voorheen een matige wedstrijd nog wel eens gewonnen werd, zal dat komend seizoen lastiger worden. Een echte offday kan ook niet meer.

Zoals Emos al liet zien, zal men tevreden zijn met een punt of stiekem in de counter toch de winst willen pakken. En zowel Emos als Twenthe zullen komend seizoen ook zien als het jaar dat ze kampioen willen worden. En laten dat nou net twee teams zijn waar we dit seizoen niet van gewonnen hebben.

We zullen dus zelf beter moeten worden. Scoort Olaf ook net zo vaak, als de ruimtes beperkter worden? Kan Thijs een sterk debuutseizoen laten volgen door een minstens zo sterk tweede jaar? Houdt Dennis het nu wel 26 wedstrijden uit? Wanneer gaan Edo en Joran minder kaarten pakken? Laat Lex zien dat hij zijn titel van Derbyplayer verdient? Hoe gaat het met Kevin verder? Heeft Romano straks de luxe dat hij uit vijf aanvallers (Daan, Justin, Kick, Olaf, Tim, op alfabetische volgorde) mag kiezen voor twee of drie plekken? Welke jeugdspelers kloppen er aan de poort?

Vele vragen die Romano zal moeten beantwoorden. Of eigenlijk de spelers zelf voor hun trainer. Afgelopen seizoen was een prachtig jaar. De supporters kwamen aan hun trekken, vele mooie wedstrijden, ook vele goede. Het was gezellig langs de lijn. Ook komend seizoen weer vele derby’s. Niet alleen lokaal, hier in Goor, ook de buren uit Markelo en Delden komen we weer tegen.

Gelukkig hebben we een trainer die durft te voetballen, die naar boven durft te kijken. Kleine herinnering: in de winterstop van ’93-’94 zaten we in de kleedkamer. Nog elf wedstrijden te gaan. “Nog tien keer winnen en we zijn kampioen”, zei ik. We stonden vijfde. Romano was het meteen met me eens. Medespelers wezen ons op het feit dat we nog niet veilig waren. Gewend aan degradatievoetbal. We wonnen er negen en werden tweede. Als iedereen er in had geloofd, waren we kampioen geworden.

De indeling voor komend seizoen is nog niet bekend. De hele zomer geen voetbal. Ik kan haast niet wachten.

De moeder van Tom

Tags

column, GFC, Goal, Goor, Tom Kuijper

Goal, maart 2015

Een paar jaar geleden werd het derde opgesplitst. Ik voelde me nog niet klaar om lager te spelen, maar kwam toch in het vierde terecht. Op dat moment baalde ik daar van. Al snel werd duidelijk dat GFC de goede keuze had gemaakt. Het nieuwe derde presteerde beter dan verwacht en ik kwam in een team terecht met diverse spelers waar ik nog nooit mee gevoetbald had. Daarbij was ik niet meer de oudste, dat was ook weer een leuke bijkomstigheid.

Dit seizoen kregen we versterking vanuit het derde. Tom voelde zich daar niet helemaal op zijn gemak, hij kwam dus bij ons. Ik zal toegeven dat ik heb getwijfeld of dat een goede keuze was. Tom had wel eens met ons meegetraind, toen hij nog in A2 speelde. Vorig seizoen speelde hij ook al eens mee. Hij maakte niet zo veel indruk. Niet dat dat op ons niveau zo belangrijk is, meer dan dat vroeg ik met af of hij zich thuis zou voelen in een team waar de gemiddelde leeftijd zeker een decennium hoger lag dan zijn eigen leeftijd.

Al snel bleek hij een aanwinst. Hij bracht energie op het middenveld. Hij was niet meer dat schrale jongetje van een paar jaar geleden, er stond nu een flinke kerel die verdedigend op het middenveld heerste en ook aanvallend leuk meedeed. Wij waren blij met hem, maar was hij ook blij met ons?

In de winterstop hebben we meestal een activiteit bij onze sponsor. Een middagje bij De Tapperij, vrouwen en kinderen mogen mee. Een datum prikken bleek niet eenvoudig. Dan konden die niet, dan waren er weer anderen die er niet bij konden zijn. En toen we eindelijk een datum hadden, bleek het de zondag van de Sinterklaasintocht. De helft van het team staat dan met het nageslacht in de voortuin van de familie Ruumpol te kijken naar het water.

Het lukte uiteindelijk toch. En toen kwam de reactie van Tom op de groepsapp. “Ik ben nog te jong voor kinderen. Mag ik mijn moeder meenemen? Die is ongeveer van dezelfde leeftijd als jullie.” Dat was het moment dat ik wist dat het goed zat. Tom hoort in het vierde, zowel binnen als buiten het veld. De reacties op zijn opmerking laat ik even buiten beschouwing hier. Lijkt me verstandig. Belangrijker is dat Tom liet zien dat een voetbalclub meer is dan een potje ballen op zondagochtend. Tom liet zien waarom ik een hekel heb aan het fenomeen ‘vriendenteam’. Eerst veertien man bij elkaar zoeken, dan bij een club aankloppen op voorwaarde dat ze samen mogen spelen. Vooral in Enschede en Almelo zie je die teams. Om een jaar later bij een andere club samen verder te voetballen.

Geen of weinig binding met de club, ik ben blij dat GFC nooit aan dit soort constructies heeft meegewerkt. De club gaat altijd voor het individu, zonder uitzondering. Na een seizoen vriendenteam stoppen er twee, is er een geblesseerd, verhuisd er een voor zijn werk en kiest er een voor om toch weer hoger te gaan spelen. Weg team.

Het vierde is dit seizoen een echt GFC-team. Van Tom tot Jan Kamphuis, dertig jaar ouder dan de benjamin en meerdere generaties er tussen. Een afspiegeling van de club, dat wat voetbal zo mooi maakt. Verbroedering in het veld, weg klassenmaatschappij. De club is voor iedereen.

Het vierde doet het goed dit seizoen. Op moment van schrijven lijkt het zeker dat het team tot het eind van het seizoen mee doet om het kampioenschap. Voorzichtig wordt er gesproken over een platte wagen. Tom doet niet zo vaak meer mee. Stage op Schiphol, juist in het weekend. Maar na de winterstop bleek het mee te vallen. Voor een helftje komt hij nog graag naar het veld, om dan na de rust in de trein naar de luchthaven te stappen. Ik weet zeker dat mochten we in mei kampioen kunnen worden, dat hij er 90 minuten bij is. En misschien komt zijn moeder dan wel kijken.

Rood Zwarte Skileraar

Tags

Daan Zweers, Fieberbrunn, GFC, Goal, Goor, skiën, voetbal, werkweek

Goal, februari 2015

Tien over tien, zondagochtend. Normaal hebben we een redelijk idee van onze tegenstander van de dag, of we kunnen winnen. Vandaag sta ik in een gondel de berg op, naast mij vijf van mijn studenten. Werkweek in Fieberbrunn, ook leuk. De zevende en laatste medereiziger in deze gondel is de skileraar van de meisjes. Ik ken hem. Een paar jaar geleden speelde hij voor het eerst mee op zondagochtend, Achilles ’12 uit voor de beker. We wonnen dik. Hij vond het leuk met de oudjes. Vele passjes tussen de verdedigers door, hij ging er wel achteraan. Scoorde drie of vier keer. We wonnen met dubbele cijfers in de kwartfinale.

Sindsdien is het met mijn team niet echt beter gegaan. Ik speel nog lager dan toen. Daan niet, die drong al snel door tot de selectie en werd een regelmatige scorende linksbuiten in het eerste en tweede. Maar nu is hij even vijf maanden er tussen uit. Rood pak aan (“met zwarte schoenen”, zegt hij trots) en mag hij in Oostenrijk les geven.

Trots laat hij zijn telefoon zien aan anderen, trots dat er nog een GFC-er in het dorp is. Iemand die begrijpt dat hij de apres-ski een keer overslaat, omdat hij op zoek moest naar wifi, GFC speelde tegen Twenthe. Iemand die twintig jaar geleden dezelfde keuze maakte. Lekker een hele winter in de sneeuw. We komen elkaar deze week regelmatig tegen. Soms hebben we het even over voetbal, maar vaak ook over onze studenten. Mijn studenten in zijn skiklasje.

Hij moppert even over een lerares. Op school vertelt ze hem dat hij stil moet zijn. Nu de rollen omgedraaid zijn, blijkt zij hardleers. “Ik noem haar ook gewoon bij haar voornaam, deze week geef ik les”, klinkt het verontwaardigd. Zijn leraar en ik moeten lachen. We kennen hem anders, maar geven hem groot gelijk.

In de skishow op dinsdagavond doet hij mee, op donderdagavond deelt hij diploma’s en medailles uit. Skileraar is meer dan alleen een paar uurtjes op de lange latten staan. Volgende week is er weer een groep van zijn ROC. Dan moet hij snowboardles geven. Nog een herexamen en dat papiertje heeft hij ook. Hij heeft er vertrouwen in. Hij heeft het naar zijn zin in Oostenrijk, dat zie je aan zijn hele houding, zijn Oostenrijkse collega’s hebben hem opgenomen in de groep. Een team van skileraren. Nog een paar maanden en dan mag hij weer een plekje veroveren in een voetbalteam. Bij zijn clubje, waar hij nog eens trots over vertelt. Een GFC-er in de sneeuw.

Hardlopen

Tags

GFC, Goor, hardlopen, Jan Schutteloop

..is en zal nooit mijn hobby worden. Er zijn jaren dat ik maar een enkele keer de hardloopschoenen aantrek. Morgen dus. De nieuwjaarsloop van mijn clubje, de Jan Schutteloop. Weet niet wie er zo’n hekel had aan de voormalig wethouder dat juist zijn naam werd gekozen om deze loop te sieren, maar zo zou ik niet geëerd willen worden.

Toch doe ik mee. Al jaren. Twee jaar geleden (zie foto) zelfs de 10 kilometer die door een parcoursfoutje ruim 11 kilometer is. Binnen het uur red ik al jaren niet meer. Denk dat ik me morgen maar weer beperk tot de 5 kilometer, die bij ons dus 5,6 kilometer duurt. Een ruim half uur sjokken over het Zeldam, als start van het sportieve jaar.

Vele jaren heb ik als enige doelstelling gekozen om niet als laatste te eindigen. Ik ken zelfs meerdere GFC’ers die niet meer meelopen nadat ik ze een keer had verslagen. Ondertussen zijn de enigen die nog achter me eindigen een aantal jeugdspelers die nog nooit 5 kilometer liepen. Na 2 kilometer volle bak wandelen ze het parcours uit. Na een kilometer of 3, 4 heb ik ze dan ingehaald. Benieuwd wie er morgen nog meer achteraan sjokt…