Ne sloffe met inholt

Tags

archief, fotooo, GFC, Goor, Schoolfeest, voetbal, voetbalfoto

Op een slof en een oude voetbalschoen, zong menigeen. Mijn clubje bedacht dat dat een leuk thema voor de optocht was. De jury was het er mee eens, GFC won de optocht van het Schoolfeest in 1970.

Dit jaar voor het eerst sinds mensenheugenis geen optocht, geen School- en Volksfeest. Dus maar even terug in de tijd. De jonge voetballertjes van toen, zijn nu allemaal richting de zestig jaar oud.

Druk

Tags

column, GFC, Goal, Goor, voetbal

Goal, Juni 2015

Ineens moest hij er voor vliegen, vorig jaar. Het lukte. We bleven in de vierde klasse. Daarvoor moesten we twee matige vijfdeklassers verslaan. De opluchting was groot. Opluchting, want van echte vreugde was geen sprake.

Dit seizoen presteerde het team van Romano boven verwachting. De opmars na de winterstop was indrukwekkend. Hengelo was al te ver weg, maar een knappe tweede plaats was het resultaat. Dat de nacompetitie vervolgens niets opleverde, was niet erg. Het was toch al een bonus. Mooi seizoen, complimenten voor alle betrokkenen.

Maar dan volgt nu dat moeilijke vervolgseizoen. De druk gaat omhoog. Of je dat nu wil of niet, tegenstanders, supporters, toeschouwers, omstanders, iedereen verwacht het komende seizoen meer van ons eerste. En meer betekent automatisch dat je mee moet doen om het kampioenschap. Op zijn minst. En dat betekent druk. En ook zelf zullen de spelers nu meer verwachten. Meer willen laten zien.

Waar tegenstanders voorheen nog wel eens dachten dat het simpel zou gaan, zal dat komend jaar niet gebeuren. Waar voorheen een matige wedstrijd nog wel eens gewonnen werd, zal dat komend seizoen lastiger worden. Een echte offday kan ook niet meer.

Zoals Emos al liet zien, zal men tevreden zijn met een punt of stiekem in de counter toch de winst willen pakken. En zowel Emos als Twenthe zullen komend seizoen ook zien als het jaar dat ze kampioen willen worden. En laten dat nou net twee teams zijn waar we dit seizoen niet van gewonnen hebben.

We zullen dus zelf beter moeten worden. Scoort Olaf ook net zo vaak, als de ruimtes beperkter worden? Kan Thijs een sterk debuutseizoen laten volgen door een minstens zo sterk tweede jaar? Houdt Dennis het nu wel 26 wedstrijden uit? Wanneer gaan Edo en Joran minder kaarten pakken? Laat Lex zien dat hij zijn titel van Derbyplayer verdient? Hoe gaat het met Kevin verder? Heeft Romano straks de luxe dat hij uit vijf aanvallers (Daan, Justin, Kick, Olaf, Tim, op alfabetische volgorde) mag kiezen voor twee of drie plekken? Welke jeugdspelers kloppen er aan de poort?

Vele vragen die Romano zal moeten beantwoorden. Of eigenlijk de spelers zelf voor hun trainer. Afgelopen seizoen was een prachtig jaar. De supporters kwamen aan hun trekken, vele mooie wedstrijden, ook vele goede. Het was gezellig langs de lijn. Ook komend seizoen weer vele derby’s. Niet alleen lokaal, hier in Goor, ook de buren uit Markelo en Delden komen we weer tegen.

Gelukkig hebben we een trainer die durft te voetballen, die naar boven durft te kijken. Kleine herinnering: in de winterstop van ’93-’94 zaten we in de kleedkamer. Nog elf wedstrijden te gaan. “Nog tien keer winnen en we zijn kampioen”, zei ik. We stonden vijfde. Romano was het meteen met me eens. Medespelers wezen ons op het feit dat we nog niet veilig waren. Gewend aan degradatievoetbal. We wonnen er negen en werden tweede. Als iedereen er in had geloofd, waren we kampioen geworden.

De indeling voor komend seizoen is nog niet bekend. De hele zomer geen voetbal. Ik kan haast niet wachten.

De moeder van Tom

Tags

column, GFC, Goal, Goor, Tom Kuijper

Goal, maart 2015

Een paar jaar geleden werd het derde opgesplitst. Ik voelde me nog niet klaar om lager te spelen, maar kwam toch in het vierde terecht. Op dat moment baalde ik daar van. Al snel werd duidelijk dat GFC de goede keuze had gemaakt. Het nieuwe derde presteerde beter dan verwacht en ik kwam in een team terecht met diverse spelers waar ik nog nooit mee gevoetbald had. Daarbij was ik niet meer de oudste, dat was ook weer een leuke bijkomstigheid.

Dit seizoen kregen we versterking vanuit het derde. Tom voelde zich daar niet helemaal op zijn gemak, hij kwam dus bij ons. Ik zal toegeven dat ik heb getwijfeld of dat een goede keuze was. Tom had wel eens met ons meegetraind, toen hij nog in A2 speelde. Vorig seizoen speelde hij ook al eens mee. Hij maakte niet zo veel indruk. Niet dat dat op ons niveau zo belangrijk is, meer dan dat vroeg ik met af of hij zich thuis zou voelen in een team waar de gemiddelde leeftijd zeker een decennium hoger lag dan zijn eigen leeftijd.

Al snel bleek hij een aanwinst. Hij bracht energie op het middenveld. Hij was niet meer dat schrale jongetje van een paar jaar geleden, er stond nu een flinke kerel die verdedigend op het middenveld heerste en ook aanvallend leuk meedeed. Wij waren blij met hem, maar was hij ook blij met ons?

In de winterstop hebben we meestal een activiteit bij onze sponsor. Een middagje bij De Tapperij, vrouwen en kinderen mogen mee. Een datum prikken bleek niet eenvoudig. Dan konden die niet, dan waren er weer anderen die er niet bij konden zijn. En toen we eindelijk een datum hadden, bleek het de zondag van de Sinterklaasintocht. De helft van het team staat dan met het nageslacht in de voortuin van de familie Ruumpol te kijken naar het water.

Het lukte uiteindelijk toch. En toen kwam de reactie van Tom op de groepsapp. “Ik ben nog te jong voor kinderen. Mag ik mijn moeder meenemen? Die is ongeveer van dezelfde leeftijd als jullie.” Dat was het moment dat ik wist dat het goed zat. Tom hoort in het vierde, zowel binnen als buiten het veld. De reacties op zijn opmerking laat ik even buiten beschouwing hier. Lijkt me verstandig. Belangrijker is dat Tom liet zien dat een voetbalclub meer is dan een potje ballen op zondagochtend. Tom liet zien waarom ik een hekel heb aan het fenomeen ‘vriendenteam’. Eerst veertien man bij elkaar zoeken, dan bij een club aankloppen op voorwaarde dat ze samen mogen spelen. Vooral in Enschede en Almelo zie je die teams. Om een jaar later bij een andere club samen verder te voetballen.

Geen of weinig binding met de club, ik ben blij dat GFC nooit aan dit soort constructies heeft meegewerkt. De club gaat altijd voor het individu, zonder uitzondering. Na een seizoen vriendenteam stoppen er twee, is er een geblesseerd, verhuisd er een voor zijn werk en kiest er een voor om toch weer hoger te gaan spelen. Weg team.

Het vierde is dit seizoen een echt GFC-team. Van Tom tot Jan Kamphuis, dertig jaar ouder dan de benjamin en meerdere generaties er tussen. Een afspiegeling van de club, dat wat voetbal zo mooi maakt. Verbroedering in het veld, weg klassenmaatschappij. De club is voor iedereen.

Het vierde doet het goed dit seizoen. Op moment van schrijven lijkt het zeker dat het team tot het eind van het seizoen mee doet om het kampioenschap. Voorzichtig wordt er gesproken over een platte wagen. Tom doet niet zo vaak meer mee. Stage op Schiphol, juist in het weekend. Maar na de winterstop bleek het mee te vallen. Voor een helftje komt hij nog graag naar het veld, om dan na de rust in de trein naar de luchthaven te stappen. Ik weet zeker dat mochten we in mei kampioen kunnen worden, dat hij er 90 minuten bij is. En misschien komt zijn moeder dan wel kijken.

Rood Zwarte Skileraar

Tags

Daan Zweers, Fieberbrunn, GFC, Goal, Goor, skiën, voetbal, werkweek

Goal, februari 2015

Tien over tien, zondagochtend. Normaal hebben we een redelijk idee van onze tegenstander van de dag, of we kunnen winnen. Vandaag sta ik in een gondel de berg op, naast mij vijf van mijn studenten. Werkweek in Fieberbrunn, ook leuk. De zevende en laatste medereiziger in deze gondel is de skileraar van de meisjes. Ik ken hem. Een paar jaar geleden speelde hij voor het eerst mee op zondagochtend, Achilles ’12 uit voor de beker. We wonnen dik. Hij vond het leuk met de oudjes. Vele passjes tussen de verdedigers door, hij ging er wel achteraan. Scoorde drie of vier keer. We wonnen met dubbele cijfers in de kwartfinale.

Sindsdien is het met mijn team niet echt beter gegaan. Ik speel nog lager dan toen. Daan niet, die drong al snel door tot de selectie en werd een regelmatige scorende linksbuiten in het eerste en tweede. Maar nu is hij even vijf maanden er tussen uit. Rood pak aan (“met zwarte schoenen”, zegt hij trots) en mag hij in Oostenrijk les geven.

Trots laat hij zijn telefoon zien aan anderen, trots dat er nog een GFC-er in het dorp is. Iemand die begrijpt dat hij de apres-ski een keer overslaat, omdat hij op zoek moest naar wifi, GFC speelde tegen Twenthe. Iemand die twintig jaar geleden dezelfde keuze maakte. Lekker een hele winter in de sneeuw. We komen elkaar deze week regelmatig tegen. Soms hebben we het even over voetbal, maar vaak ook over onze studenten. Mijn studenten in zijn skiklasje.

Hij moppert even over een lerares. Op school vertelt ze hem dat hij stil moet zijn. Nu de rollen omgedraaid zijn, blijkt zij hardleers. “Ik noem haar ook gewoon bij haar voornaam, deze week geef ik les”, klinkt het verontwaardigd. Zijn leraar en ik moeten lachen. We kennen hem anders, maar geven hem groot gelijk.

In de skishow op dinsdagavond doet hij mee, op donderdagavond deelt hij diploma’s en medailles uit. Skileraar is meer dan alleen een paar uurtjes op de lange latten staan. Volgende week is er weer een groep van zijn ROC. Dan moet hij snowboardles geven. Nog een herexamen en dat papiertje heeft hij ook. Hij heeft er vertrouwen in. Hij heeft het naar zijn zin in Oostenrijk, dat zie je aan zijn hele houding, zijn Oostenrijkse collega’s hebben hem opgenomen in de groep. Een team van skileraren. Nog een paar maanden en dan mag hij weer een plekje veroveren in een voetbalteam. Bij zijn clubje, waar hij nog eens trots over vertelt. Een GFC-er in de sneeuw.

Hardlopen

Tags

GFC, Goor, hardlopen, Jan Schutteloop

..is en zal nooit mijn hobby worden. Er zijn jaren dat ik maar een enkele keer de hardloopschoenen aantrek. Morgen dus. De nieuwjaarsloop van mijn clubje, de Jan Schutteloop. Weet niet wie er zo’n hekel had aan de voormalig wethouder dat juist zijn naam werd gekozen om deze loop te sieren, maar zo zou ik niet geëerd willen worden.

Toch doe ik mee. Al jaren. Twee jaar geleden (zie foto) zelfs de 10 kilometer die door een parcoursfoutje ruim 11 kilometer is. Binnen het uur red ik al jaren niet meer. Denk dat ik me morgen maar weer beperk tot de 5 kilometer, die bij ons dus 5,6 kilometer duurt. Een ruim half uur sjokken over het Zeldam, als start van het sportieve jaar.

Vele jaren heb ik als enige doelstelling gekozen om niet als laatste te eindigen. Ik ken zelfs meerdere GFC’ers die niet meer meelopen nadat ik ze een keer had verslagen. Ondertussen zijn de enigen die nog achter me eindigen een aantal jeugdspelers die nog nooit 5 kilometer liepen. Na 2 kilometer volle bak wandelen ze het parcours uit. Na een kilometer of 3, 4 heb ik ze dan ingehaald. Benieuwd wie er morgen nog meer achteraan sjokt…

GFC wint van Wageningen

Tags

archief, GFC, Goor, voetbal, Wageningen, wedstrijdverslag

Meer dan 99 jaar geleden speelde mijn clubje in de kampioenscompetitie tegen Wageningen. GFC won van de club die ondertussen niet meer bestaat. Maar mooier nog dan dat feit, is het taalgebruik in het verslag:

(met dank aan de fotogroep van Stichting Historisch Goor)

Paar daagjes blogpauze

Tags

Goor, lifeblog, Schoolfeest

Uit het schoolfeestarchief van deze site:

Altaar

Zaterdag

GSF11

Schoolfeest

Optocht 1982

De opstelling en de elftalfoto

Tags

column, elftalfoto, geschiedenis, GFC, Goal, Goor, voetbal, voetbalfoto

Goal, augustus 2014

Op het afgelopen WK speelde Nederland geregeld in een 5-3-2 opstelling. Al sprak Van Gaal graag over 1-5-3-2, want hij wil graag alle spelers in het systeem meenemen. Meestal als er over systemen gesproken wordt, negeert men de keeper. Daar mag elk team er toch maar een van opstellen, die staat ook altijd op dezelfde plek, dus is het niet nodig hem specifiek te noemen.

Vroeger, en we hebben het dan over bijna honderd jaar geleden, kon je de opstelling ook zien als je de elftalfoto bekeek.

Buiten de snorretjes die een jaar of tien later in Duitsland ook erg populair bleken te zijn (liefst drie keer bij GFC), is ook precies te zien wat de opstelling van ons eerste was. De keeper en zijn twee verdedigers voorop, het middenveld met drie spelers ertussenin en achteraan de vijf aanvallers. De man in pak er naast zal een bestuurslid zijn geweest, een trainer hadden we toen nog niet. Systeem 2-3-5.

Dit systeem was over de hele wereld gebruikelijk in die tijd en is dat vele decennia geweest. Precies gespiegeld aan het systeem dat Van Gaal (en velen met hem) tijdens het afgelopen WK speelde. Vijf aanvallers dus, met een linksbuiten, linksbinnen, spits, rechtsbinnen en rechtsbuiten. De binnenspelers speelden iets naar achteren, zouden tegenwoordig als aanvallende middenvelders worden gezien.

Voor de jaren twintig werd de opstelling ook nog wel eens andersom gezien:

Gewoon de 2-3-5 opstelling, alleen zitten de aanvallers nu op de eerste rij. De linkerarm van de rechtsbuiten is nog net zichtbaar.

 

 

 

 

Ook in 1929 speelde GFC nog zo, het bestuurslid moet achter de achterste rij plaatsnemen.

 

Begin jaren dertig was het al minder duidelijk. Het systeem 2-8 bestond niet, dus hebben de middenvelders geen zin gehad om gebukt er tussen in te staan:

Het was het begin van het einde van een bijzondere traditie. In de loop van de jaren dertig ging men in een of twee rijen staan, de opstelling was niet meer te zien door naar de foto te kijken.

De laatste foto waarop het nog wel ging, is een foto van net na de oorlog. Dit is het begin van het team dat het meest succesvolle team uit de GFC-geschiedenis genoemd kan worden. In 1949 werden ze kampioen in de vierde klasse, drie jaar later in de derde klasse. Tegen Oldenzaal ging het net mis, anders waren we in 1954 bij de start van het betaalde voetbal in Nederland er bij geweest.

Maar ook zij speelden nog steeds 2-3-5:

Misschien een leuk idee om in 2017 de elftalfoto’s ter ere van het 110-jarig jubileum te nemen op de manier van honderd jaar eerder. Dat de tegenstander dan het systeem al kan zien door de website te bezoeken, nemen we dan voor lief.

GFC wordt kampioen

Tags

1952, AGOVV, archief, GFC, Goor, kampioen, voetbal

Over een paar weken zou het zo maar weer kunnen gebeuren: GFC wordt kampioen. Een geweldige serie na de winterstop, nog een paar overwinningen en er volgt een finale tussen de nummers 1 en 2. Een mooi afscheid van het zondagvoetbal.

67 jaar geleden lukte het, al was daar toen een beslissingswedstrijd voor nodig. RODA uit Deventer stond aan het eind van het seizoen gelijk en dus volgde er een extra wedstrijd. Op het prachtige terrein van AGOVV won GFC (7000 bezoekers!) met 2-1.

’s Avonds werd het door duizenden ingehaald in Goor. De promotiewedstrijden die volgden gingen uiteindelijk verloren. Oldenzaal kon twee jaar later het betaald voetbal in. GFC bleef bij de amateurs.

Het zijn er geen 99

Tags

fotooo, Goor, Kijk nog eens, luchtballon

Kijk nog eens 208

Maar het waren er wel veel. En op zo’n mooie zomeravond ziet de lucht er dan prachtig uit.

GFC tegen Vitesse in 1908

Tags

archief, GFC, Goor, krant, Vitesse, voetbal, wedstrijdverslag

Meer dan 110 jaar geleden speelde mijn clubje tegen Vitesse. Voordat de archivaris van de club uit Arnhem vertwijfeld op zoek gaat naar bewijs voor deze wedstrijd: Vitesse was destijds een club uit Enschede. GFC won. Maar het mooist is toch wel het begin van het verslag. Kom daar nog maar eens om tegenwoordig. Heren journalisten, een uitdaging?

Nieuwsjaarssport

Tags

archief, fotooo, GFC, Goor, hockey, nieuwjaarsochtend

Straks, als bijna iedereen nog in bed ligt, of in ieder geval nog thuis is, staan er weer meerderen in de wei. Voor de nieuwjaarsreceptie wordt er nog even gespeeld. Theo van Lies kan niet meer fluiten, dat deed hij vele jaren. Het begon ooit met de jeugdleiders van GFC en het herenteam van GMHC. Helft voetbal, helft hockey. En dan gezamenlijk flink evalueren in de befaamde derde helft.

Ondertussen een traditie, eind van de ochtend zal de kantine weer vol zijn. Het zal gezellig zijn. Ook de afterparty is steeds populairder geworden. En zo is de eerste dag van het jaar er meteen een van vele tradities. Daarna kan 2019 echt beginnen.

Doar kump e weer an..

Tags

fotooo, Goor, Goorse vragen, parkeerplaats, supermarkt

Goorse Vragen (150)

Jaren hing het bordje er nog, ondertussen is het verdwenen. Ik denk dat er een hele generatie in Goor woont die de supermarkt niet meer kent. Een supermarkt zoals die vroeger bestond, maar tegenwoordig allang is weggeconcurreerd. Bekende Goorenaar, in die tijd. Hij had zijn eigen themetune. Tijd ver vooruit dus. Maar wie kent het lied nog?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

GFC – FC Twente, afgelopen dinsdag

Tags

FC Twente, GFC, Goor, voetbal, voetbalwedstrijd

Vorig jaar was het onze Tourtoto, dit jaar de Diploma-uitreiking. Ik kon er dus weer niet bij zijn. Maar het was weer een mooie avond, de eerste wedstrijd van het seizoen voor de club uit Enschede. Mocht het faillissement daadwerkelijk aangevraagd worden, misschien wel de laatste wedstrijd ooit.

Vorig jaar een eredivisionist tegen een club die zich net handhaafde in de vierde klasse. Dit jaar een eerstedivisionist tegen een team dat de derde klasse net misliep. Het maakte voor de uitslag niets uit.

Mooier was de sfeerimpressie op de ochtend voor de wedstrijd:

Trots op mijn club. Ook al werd het 0-10.