Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2014

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Fokke en Sukke, Geleijnse, in het nieuws, lezen, Reid, Van Tol

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2014

Had ik het opgegeven om bij te bleven. Meer dan een decennium wilde ik dit boek hebben voordat januari begon. Maar steeds later in het jaar las ik het pas. De urgentie was weg. Dus schafte ik 2014 niet aan. Niet eens bewust niet, maar het kwam er gewoon niet van.

Toen kon ik in 2015 een gesigneerd exemplaar bestellen. Daar bovenop kwam dat 2000 ineens beschikbaar was. Het ontbrekende boek om compleet te zijn. Maar toen had ik dus ineens 2014 niet en was dat de missing link. En laat ik die nu toch tegenkomen in de opruimingsbak bij de lokale kantoorboekhandel (een boekhandel durf ik het niet meer te noemen).

En toen had ik halverwege 2017 ineens alle ‘afziens’ in mijn kast staan. Ik ben weer bij.

Nu nog lezen, maar dat is nooit een probleem. Duurt ook niet al te lang. 112 bladzijden, dus 224 cartoons. Dan kun je nog wel de beste cartoons selecteren, maar kun je er ook niet al te veel weggooien, want twee van de drie dagen moet in het jaaroverzicht belanden. Een paar vooruit getekende uitzonderingen misschien, maar het is niet anders.

Wat zijn de steekwoorden van 2014? Utopia, Snowden, Demmink, MH 370, Islamitische Staat, MH17, onthoofdingen, Sotsji, minder minder minder, Syrië en de sportevenementen als Olympische Winterspelen, het WK voetbal en WK Hockey.

Citaat: “Fokke & Sukke verdedigen hun beloningstelsel. ‘ We moesten ze wel zulke hoge vertrekpremies geven…anders zouden ze overstappen naar een Amerikaanse woningcorporatie!” (p.68)

Nummer: 17-032
Titel: Fokke & Sukke. Het afzien van 2014
Auteur: Reid, Geleijnse & Van Tol
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 112 (7784)
Categorie: Cartoons
ISBN: 978-90-7875-371-1

Meer:
2016
2015
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
2003
2002
2001
2000
Officiële website

Themaweek 51: Meer boeken

Advertenties

Tomas Ross – De tweede verlosser

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Tomas Ross

Tomas Ross – De tweede verlosser

Ross schrijft snel boeken, hij haakt in op de actualiteit. Hij is een complotdenker, nuttige eigenschap voor een schrijver van thrillers. Het nadeel is dat de verhalen niet altijd hetzelfde niveau halen, dat ze naast de kassa moeten staan voordat het nieuws zijn actualiteit inhaalt.

Onvermijdelijk zitten er dan verhalen tussen die jaren later niet meer relevant zijn. Of zoals deze, minder blijven hangen. Want zelfs met het boek in de hand, met de tekst op de achterflap, met mijn aantekeningen in Evernote, lukt het mij een half jaar na lezing niet het verhaal te hervertellen.

Wel weet ik nog dat vele vooroordelen bevestigd worden. Of gebruikt. De onmogelijk door te dringen hechtheid van de Limburgse cultuur. De internationale samenzwering, waardoor het in Israël nooit rustig zal worden. Joden en Katholieken, die het nooit eens zullen worden. De advocaat die moet nadenken wat er belangrijker is, zijn werk of de waarheid.

Zal hier niet beweren dat het een slecht boek is, ik weet ook nog wel dat ik in een paar dagen erdoor was. Maar ik weet zeker dat hij betere heeft geschreven.

Citaat: “Na alle jaren als advocaat Internationaal Strafrecht is hij inmiddels wel gewend aan gruwelijkheden. Hij heeft Bosnië gedaan, Rwanda, Gaza, Liberia – ruim voldoende om te weten dat opa Izaäk gelijk had: als er een God bestaat, is Hij ook de duivel. Maar nog veel aannemelijker is dat die geen van beiden bestaan.” (p.51)

Nummer: 17-027
Titel: De tweede verlosser
Auteur: Tomas Ross
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 270 (6759)
Categorie: Thriller
ISBN: 978-90-234-5976-7

Meer:
Bloed aan de paal
De klokkenluider
Take care
Het meisje uit Buenos Aires

Themaweek 51: Meer boeken

Olympische kronkel, dag 16

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang

“We” zijn vijfde geworden op de Olympische Spelen. Het was dit weekend de vaste conclusie, de tevreden terugblik. Vreemd, want het zogenaamde medailleklassement bestaat eigenlijk alleen bij de gratie van de pers. Het is geen doel, het zegt niets over de individuele verhalen. Want het goud bij het ijshockey is net zo veel waard als het goud bij curling, parallelslalom, shorttrackrelay en 50km langlaufen. Elke medaille is er een. De medailles zijn leuk voor het land, maar zijn vooral voor de sporters. Bij het ijsdansen won een Oekraïner en een Francaise namens Duitsland. Begrijpt u het nog?

Het gaat niet om de optelling, het gaat om de sporters. Om de verhalen achter de medailles. Nederland heeft 20 medailles gewonnen, maar vooral hebben we veel mooie sporters gezien, prachtige verhalen gehoord en veel verbroedering gezien. Een noord- en zuid-koreaans ijshockeyteam. Een schitterende afsluiting, beter dan de openingsceremonie, want alle sporters deden mee en genoten, liepen door elkaar, niet meer formeel achter een bordje.

Over twee jaar weer in de zomer, over vier jaar in Peking weer verder. Ik vond het weer mooi.

Herman Koch – Makkelijk leven

Tags

boeken, boeken 2017, boekenweek, boekenweekgeschenk, boekrecensie, Herman Koch, lezen

Herman Koch – Makkelijk leven

Vaak blijft het Boekenweekgeschenk bij mij lang in de kast staan. Ik moet zeggen dat de laatste jaren vele goede auteurs aan de beurt zijn geweest, maar toch grijp ik het niet meteen om te lezen. Het is zo’n heerlijk tussendoortje. Wanneer je even niet weet wat je moet kiezen.

Koch wordt de uitzondering. Misschien wel omdat ik veel van zijn boeken de moeite waard vond. Omdat ik het vertrouwen heb dat het een leuk verhaal zal zijn. Toch heb ik nog meerdere ongelezen boeken van hem in mijn kast staan. Deze krijgt voorrang.

Als de meeste van zijn laatste boeken, leest ook ‘Makkelijk leven’ snel weg. Het verhaal over een schrijver is sterk, maar ook gemakkelijk. Er is geen beroep waar je je beter in kunt leven dan een schrijver, wanneer je zelf al jaren puur schrijver bent. Het geeft je ook de kans om je eigen ervaringen te gebruiken als fictie. Het wordt wel lastiger wanneer op de eerste pagina al verteld wordt dat het bestverkochte boek van de hoofdfiguur ‘Makkelijk leven’ heet. Oftewel dit is het boek ‘Makkelijk leven’ over het boek ‘Makkelijk leven’.

Natuurlijk is de schrijver van zelfhelpboeken zelf verknipt, zonder dat gegeven zou je er niet meer dan een hoofdstuk of twee uit kunnen halen. Koch kan dankzij dat idee precies uitkomen op de novelle die het Boekenweekgeschenk moet zijn. Geen roman, geen kort verhaal, maar precies de 96 bladzijden die van hem gevraagd werd.

In zijn soort is het dus een goed boek, in zijn oeuvre geen topper. Wel leuk zijn de elf regels uit het zelfhelpboek achterin. Mijn favoriet: Maak geen lijstjes; niets is belangrijk genoeg om op een lijstje te staan.

Citaat: “Ongeduld is een teken van intelligente. Voor de sufferd gaat alles te snel. De meer dan gemiddeld intelligente persoon weet dat de meeste dingen sneller kunnen. Daarom verveelt hij zich ook altijd op school.” (p.56)

Nummer: 17-024
Titel: Makkelijk leven
Auteur: Herman Koch
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 96 (5545)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-5965-411-2

Meer Koch op Gerbie.nl:
Red ons Maria Montanelli
Het Diner
Dingetje
Odessa Star
Zomerhuis met zwembad

Meer boekenweekgeschenken:
Tommy Wieringa – Een mooie jonge vrouw
Kader Abdolah – De kraai
Tim Krabbe – Een tafel vol vlinders
Tom Lanoye – Een heldere hemel
Joost Zwagerman – Duel
Arthur Japin – De grote wereld
Saskia Noort – Afgunst
Harry Mulisch – Het theater, de brief en de waarheid
Leon de Winter – Serenade
Maarten Biesheuvel – Een overtollig mens
Tessa de Loo – Het rookoffer

Themaweek 51: Meer boeken

Olympische kronkel, dag 15

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, schaatsen

De dag van de vernieuwing, een dag voor het eind van de Spelen. Bij de skiers een teamwedstrijd met vier kleine wedstrijdjes die samen bepalen welk land het beste is. Spectaculair, leuk voor het publiek, vernieuwend, dus is het IOC er gek op. Niet dat het IOC van de vernieuwing is, maar wel van de kijkcijfers, de commercie. Zwitserland won uiteindelijk van Oostenrijk, waar de beste slalommer niet meedeed, mij niet duidelijk waarom.

Op de ijsbaan de Massstart. Op het WK al een aantal jaren bekend, bij de WB vaste prik. Vooral de halve finales waren boeiend. Een tussensprint winnen was voldoende, dus zag je halverwege de race al deelnemers die aan het uitbollen waren, zonder zich te bemoeien met het verdere verloop van de race. Vier van de twaalf moesten er afvallen. Kramer had Pedersen in de finale kunnen toelaten, maar besloot de Noren toch nog even een oor aan te naaien.

De finales waren interessant, de tussensprints nutteloos, het ging om de laatste sprint. Twee keer brons, voor Oranje zat er niet meer in. Twee mooie winnaars. Leuk onderdeel.

Olympische kronkel, dag 14

Tags

dwdd, Mart Smeets, Olympische Spelen, PyeongChang

Vandaag kon ik het niet zien, maar straks kijk ik nog wel even via NPO Start. Geweldige zet van DWDD om DeMart dagelijks uit te nodigen.

Zijn parate kennis is gigantisch groot, zijn improvisatievermogen onovertroffen. Elke dag weer een mooi moment om hem live beelden van de dag van commentaar te voorzien. Een extra verhaal uit de oude doos er bij en de Olympische dag is afgesloten.

Jan Mulder gooide zoveel complimenten over tafel dat zelfs Smeets verlegen leek te worden. Zomers is er meestal geen DWDD, hopelijk mag Mart over vier jaar weer.

Olympische kronkel, dag 13

Tags

chauvinisme, Holland Heineken House, nationalisme, Olympische Spelen, politiek, PyeongChang

Vlamingen bij het veldrijden. Duitsers bij biatlon. Het Holland Heineken House. Ik hou niet van nationalisme. Politiek zit het niet mee, in de sport wordt het steeds erger.

Een Oostenrijkse skiër. Een Amerikaanse schaatsster. Een Ghanese skelletonner. Een Zwitserse langlaufster. Een Canadese schaatser. We hebben ze allemaal ingepikt.

Een Amerikaanse getrouwd met een Fries. Een coach van de Japanners. Een assistent coach van de Koreanen. Medaillewinnaressen die Nederlands spreken. Een Noor met Nederlandse opa. Als er maar een link met oranje is, dan pas is het interessant.

Jammer, want een Noorse langlaufster, Nigeriaanse bobsleedames, Duitse biatlonsterren, ijshockeysensaties, de Spelen zijn zo schitterend als je langs dat nationalisme heen kunt kijken.

Sport is mooi, de belangrijkste bijzaak in het leven. Waarom zouden we chauvinisme ons plezier laten verpesten?

Olympische kronkel, dag 12

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, schaatsen

Het is zo voordehand liggend dat bijna iedereen het over het hoofd ziet. Het sterkste schaatsland wint niet automatisch goud op de ploegenachtervolging. Het is vrij simpel. In Noorwegen heb je vier, vijf heren die een redelijk schaatsniveau hebben, goed genoeg om mee te doen aan de Olympische Spelen. In Japan ook vier dames in dezelfde situatie. Deze schaatsers zijn net niet goed genoeg om de Nederlanders op de individuele afstanden te verslaan. Maar zij hebben twee gigantische voordelen: zij weten dat ze zich plaatsen, geen binnenlandse concurrentie hebben en daardoor kunnen zij zich al jaren voorbereiden op dit evenement, waar de som der delen meer is dan de som der losse onderdelen.

Kortom de kracht van de breedte in Nederland is daardoor automatisch de zwakte van de achtervolging. In december moet er nog gekwalificeerd worden. De opstelling kan pas anderhalve maand van te voren bepaald worden. In 45 dagen kun je niet genoeg doen om een bijnummer (hoe mooi dan ook, het is niet meer dan dat) zo goed te beheersen. De Noren en Japanners wisten dat dit hun beste kans op goud was, de Nederlanders doen het als extraatje.

Olympische kronkel, dag 11

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, shorttrack

Het ziet er spectaculair uit. Er gebeurt altijd wat. Ik snap best dat het bij velen populairder is dan schaatsen. Maar het kost mij moeite om shorttrack net zo te waarderen.

Als Bloemen na 25 rondjes de snelste is, dan heeft hij gewoon gewonnen. Als een heat bij het shorttrack is geweest, dan staat iedereen te wachten op de jury. En jurysporten zijn per definitie niet leuk.

Een Canadees tikt zijn landgenoot aan en die wordt alsnog toegevoegd aan de finale en wint die vervolgens. In de halve finale uitgeschakeld en dan toch brons winnen. Een heat met zeven in de baan ipv vier. Ik kan de sport niet echt serieus nemen. Leuk om te kijken. Knap van de medaillewinnaars. Schattig interview met die vier dames. Maar geef mij maar gewoon een allround toernooi schaatsen.

Olympische kronkel, dag 10

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, rodelen

In 1986 mislukte het, de Gay Olympics werden voor de tweede keer georganiseerd, maar een winterversie zat er niet in. In Whistler wordt wel iets dergelijks georganiseerd. Maar geen formele Olympische status. Gelukkig is het bij vele sporten geen enkel probleem dat je misschien een andere seksuele voorkeur hebt, je kunt gewoon meedoen aan de Olympische Spelen.

bron: barstoolsports

Een sport begrijp ik nog steeds niet. Dat ligt er te dik bovenop (geen woordgrap). Rodelen met z’n tweeën. Wie heeft dat bedacht? Ik stel me een vergadering voor waar sporten voor de gay olympics worden voorgesteld. “Gewoon, met z’n tweeën bovenop elkaar op een slee. Met een heel strak pakje aan.” En dan? Precies. En dan.

Afgewezen. Weet je wat, dan gaan we gewoon naar het IOC. En zo geschiedde. Alle geintjes zijn gemaakt toen de ‘double luge’ op Valentijnsdag werd gehouden. Ik kan er niet overheen (weer geen woordgrap). Maar begrijpen doe ik het ook niet. Het ziet er niet alleen vreemd uit, ik heb ook geen idee wat het toevoegt aan de Spelen. Er zijn sporten die ik leuk of minder leuk vind, maar de meeste begrijp ik. Zelfs van cricket heb ik de regels, in grote lijnen, geleerd. Maar waarom je op een lullig sleetje gezamenlijk door een ijsbaan van een berg wil glijden? Wanneer vraag je je partner of hij bovenop je wil gaan liggen? Hoe leg je thuis uit dat dit sport is? In welk gemeentehuis word je gehuldigd wanneer je een medaille haalt? Mocht je homoseksuele gevoelens hebben voor je partner, is dit een opwindende positie? Wat kan je als coach toevoegen aan een team? Zoek je samen een pak uit?

Kent iemand van mijn lezers een rodelaar die dit ooit geprobeerd heeft?

Olympische kronkel, dag 9

Tags

biatlon, Olympische Spelen, PyeongChang

Tijdens de zomerspelen gaat mijn bewondering het meest naar tienkampers, tijdens de winterspelen zijn het zonder twijfel de biatleten die ik het hoogst heb zitten. Twee verschillende sporten, maar dan als een enkel onderdeel. Na het langlaufen zie je de atleten vaak ter aarde storten. Geen sport zo zwaar als langlaufen.

Schieten daarentegen is een sport van rust behouden, concentratie en precisie. Die twee sporten staan zo ver van elkaar, dat het combineren een mindfuck van jewelste oplevert. Met een hartslag in het rood kom je aan bij de schietbaan, je moet tot rust komen en schieten. Het allermoeilijkste is dus het juiste moment bepalen. Wanneer ben je rustig genoeg om te beginnen? Heb je je zenuwen onder controle, wat doet je concurrent een paar meter verderop?

Biathlon is een zwaar ondergewaardeerde sport. Zelfs door mij zelve. Want ook al weet ik hoe knap het is wat de sporters doen, ik kijk te weinig. Ik ken de meeste namen niet. Maar mijn bewondering is er niet minder om.

Olympische kronkel, dag 8

Tags

Olympische Spelen, Oostenrijk, PyeongChang, skiën

De super-G van de dames was het verhaal van de dag. Favoriete Lindsey Vonn mocht als eerste naar beneden, miste een bocht en werd zesde. Iedereen dacht dat het al beslist was, toen een Tsjechische de berg afdaalde. Haar specialiteit komt later: snowboard parallel reuzenslalom. Zeg maar een soort Ter Mors, twee sporten tijdens dezelfde Spelen.

Na de finish had ze precies 1/100 voorsprong op Anna Veith. Ze kon het zelf niet geloven. Schitterende beelden. Haar gezichtsuitdrukking was pure verbazing, niet de gespeelde die we zo vaak zien. Haar tijd was een foutje, opperde ze nog. Niet dus, ze won goud.

Leuk detail. Twee decennia geleden als reisleider, kwam ik geregeld bij de schoonouders van de zilveren medaillewinnares. Haar huidige echtgenoot was toen een puber die graag ging snowboarden, destijds een sport in opkomst. Hij werd prof, stopte en trouwde een van de beste skisters van het land. Benieuwd welke sport hun toekomstige kinderen zullen kiezen.

Olympische kronkel, dag 7

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, schaatsen, school

Meerdere laptops met livestream als ik het lokaal binnen loop. De eerste rit is halverwege. Ik laat ze even kijken naar Van der Weijden. In de dweilpauze wel wat doen, maar ben blij verrast dat er überhaupt interesse is. Ook grappig dat je je leerlingen beter leert kennen. Aan de andere kant zit iemand op YouTube filmpjes van speerwerpen te kijken. Ze doet zelf ook aan atletiek.

Na de dweilpauze zet ik het smartboard aan. We kijken de laatste ritten samen. Weer verrassen ze me. Ze kennen Pechstein en Sablikova, al blijkt de Tsjechische vlag niet bij iedereen bekend. Gezamenlijk bewonderen we de geweldige rit van Esmee Visser. We kijken nog even het interview en hervatten de les. In het kader van ‘actualiteit’ koppel ik het organiseren van de Olympische Spelen aan de Toeristische verwachtingen. Veel actueler kan een les niet worden.

Olympische kronkel, dag 6

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, reizen, Sven Kramer, vliegveld

7600m heeft Bloemen gereden hoor ik van Wennemars. Het vliegtuig heeft de landingsbaan geraakt, ik zondig tegen de regels, maar ik wil de 10km horen. Als ik het vliegtuig uitben ligt Kramer 1,3 seconden achter. De 3G hapert, het ligt niet aan Erben. De eerste televisie heeft damestennis. Het is druk op Madrid airport.

De rondetijden lopen op, Erben schreeuwt het in mijn oor. Ik negeer de dutyfree. Bij elk toilet staat een rij, bij mijn gate geen stoel te vinden, de restaurants hebben flinke rijen. Na 5600m hebben ze op de radio door dat Kramer niet gaat winnen. Twee ronden later zit een medaille er niet meer in. Ik besluit geen rum te halen, eten uit te stellen tot Schiphol en in de rij aan te sluiten. Kramer legt uit dat hij geen moment in de race heeft gezeten. Bloemen komt na het nieuws. Ik gun hem het goud.

Olympische kronkel, dag 5

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, Spanje

Ze doen mee, de Spanjaarden. Ik heb ze zien lopen tijdens de openingsceremonie. En op de sneeuw zijn ze zelfs beter dan Antonio Gomez een jaar of veertig geleden op het ijs. Maar om nu te zeggen dat het leeft…

Niet op televisie, niet in de krant (tenminste niet zichtbaar, misschien ergens in een hoekje achterin), de enige sport die belangrijk is, is de Champions League. Zelfs een duel tussen twee niet-Spaanse teams krijgt een hele avond, inclusief voor- en nabeschouwingen.

De enige plek waar de televisie wit (sneeuw) laat zien, is de Scandinavische kroeg. Of het Zweeds of Noors is, ben ik nog niet achter. Dus ben ik afhankelijk van mijn telefoontje om te lezen dat ook vandaag een Nederlandse goud won. Het relativeert wel. Leuk, elke schaatsafstand winnen. Maar is het een wereldsport? De vraag stellen…

In het weekend flink wat in te halen!