Bestek

Tags

bestek, Lezers helpen lezers

Het was een mooie dag, gelukkig regende het niet. In 1965 trouwde ze. De familie Kok was met de pet rondgegaan. Een prachtige cassette, daar konden ze mee aan komen. Een schitterend cadeau, het pronkstuk van de uitzet.

Tijdens de kerst van 2017 klaagde ze voor het zoveelste jaar tegen haar kinderen dat die schitterende cassette niet meer compleet was. Die waren het zat. Ze maakten haar een mailadres aan en schreven naar de krant. Wie helpt moeders aan de vorken en dessertlepels? Toe dan, dan is kerst 2018 weer een gezellig familiefeest.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Telefoongids

Tags

Lezers helpen lezers, telefoongids

De tekst is kort. Maar het gaat maar om een enkel woord. Over. Natuurlijk heb ik een hele reeks telefoongidsen in de kast staan. Alle districten. Alle jaargangen. Boekenkasten vol. Maar helaas, ik heb er geen over.

Zou Hans zo bescheiden zijn dat hij alleen maar een overtollig exemplaar wil hebben, niet een waar iemand aan gehecht is? Zou hij ondertussen een mailtje hebben gekregen van iemand? Ik hoop het voor hem.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Cassettebanddoosjes

Tags

cassettebandje, Lezers helpen lezers

Geweldig, ze bestaan nog. Ik heb er ook nog een stuk op 700. Vol, uiteraard. Ik heb alle bandjes nog. Wil ze nog digitaliseren. Ooit.

Op rommelmarkten zie je ze nog wel eens. Niemand die ze nog wil hebben. Niemand luistert nog naar cassettebandjes. Jack heeft de doosjes bewaard. Waarom? Wat moet je met lege doosjes? En waarom zou iemand er 40 willen hebben?

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Fiets

Tags

fiets, Lezers helpen lezers

 

Zou Antonij echt zo naïef zijn? Zou hij echt denken dat het een vergissing is, dat iemand per ongeluk de verkeerde fiets meenam en nu blij is dat hij in de krant de eigenaar tegenkomt. Kunnen ze mooi de fiets terugbrengen en de eigen fiets alsnog opzoeken.

Of is Antonij erg cynisch. Aangifte doen heeft geen zin, ik zet het gewoon in de krant. Soort van publieke schandpaal. Dat iedereen die iemand op zijn fiets langs ziet komen, meteen door heeft dat dat een gestolen fiets is.

Andere opties zie ik niet. Ik begrijp ik het verkeerd?

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Onkruid

Tags

hometrainer, Lezers helpen lezers, onkruid

De tuin wordt hem te veel. Zijn rug kan het niet meer. Jan zit echt met zijn handen in zijn (schaarse) haren. Kinderen heeft hij niet, of ze wonen te ver weg. Een tuinman kan hij niet vinden, een tuinbedrijf is te duur. Wat nu?

Dan die hometrainer maar weg. Gebruikt hij toch al bijna nooit meer. Misschien wil iemand die wel hebben, dan mag hij toch wel vragen of degene de tuin wil doen?

Is er niet iemand in de buurt van Jan die een keer in de maand even wil helpen? Kan hij zijn hometrainer houden.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Lezen

Tags

kinderboek, kleinzoon, krant, Lezers helpen lezers

Prachtig, een opa (of toch oma) die kleinzoon aan het lezen wil krijgen. Het kind kan op een schermpje waarschijnlijk de hele middag doorkomen, heeft op school en thuis tientallen boeken tot zijn beschikking, maar dit boek zal alles veranderen.

Ik ben bang dat opa het niet helemaal begrijpt. Aan zijn mailadres te zien, gok ik dat hij dit jaar 80 wordt. Die kleinzoon is geen zes meer. Uit beleefdheid zal hij beginnen in het boek, mocht het opa lukken het te vinden. Maar de liefde voor lezen, dat gaat nooit meer lukken. Zeker niet met een boek dat opa vroeger leuk vond.

Waarschijnlijk kan de kleinzoon beter met een computer omgaan dan opa. Het boek is voor 50 cent gewoon te koop via boekwinkeltjes.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Zeepjes

Tags

krant, Lezers helpen lezers, themaweek

We hebben het allemaal wel eens gedaan, een zeepje meenemen uit het hotel. Het is toch gratis? We betaalden er toch voor?

Maar om ze te verzamelen? Daar stopt het bij de meesten van ons. Niet bij Frits. Jarenlang heeft hij alle zeepjes meegenomen. Maar nu wil hij er van af. Ik zou me kapot schamen wanneer ik 100 van die krengen in een la had liggen, Frits niet. Hij denkt dat hij er iemand blij mee kan maken.  Ergens heeft hij gelijk. Dit lezen maakt mij blij.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Carlos Maria Dominguez – Het papieren huis

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Carlos Maria Dominguez, lezen, Uruguay

Carlos Maria Dominguez – Het papieren huis

Wanneer je van lezen houdt, pardon, wanneer je aan boeken verslaafd bent, dan is het altijd mooi om te lezen over mensen die die verzamelwoede en leeshonger ook in zich hebben. In mijn geval lees ik graag schrijvers uit Latijns-Amerika. De heer Dominguez kende ik nog niet. Met dit boekje is daar verandering in gekomen.

Naar Uruguay reizen om daar op zoek te gaan naar waar een bepaald boek vandaan komt, is een geweldig gegeven. Het gaat over de liefde voor boeken, over de lokale cultuur, over het leven. Er zitten vreemde figuren in, kunstenaars, bibliofielen. Het heeft alles om een prachtige dikke roman te worden. Maar dat werd het niet, het werd een dun boekje, een novelle.

En dat is eigenlijk het enige negatieve commentaar dat ik kan geven. Dit had een dik boek moeten zijn, dit had zo aan kunnen sluiten bij het kerkhof der vergeten boeken. Maar het was geweldig om te lezen, Dominguez mag aansluiten bij Paz, Vargas Llosa, Allende, Garcia Marquez, Sacheri, Alvarez en Galdeano. Mooi rijtje.

Citaat: “Het zit zo dat hij zijn boeken heeft meegenomen naar Rocha. Naar de strook zand tussen de lagune en de zee. Een dure reis, want de boeken moesten over een afstand van tweehonderd kilometer in verscheidene dichte vrachtwagens worden vervoerd. Vast en zeker eerst over de verharde weg en vervolgens met paard en wagen over de zandvlakte naar de plek, bijna op het strand, waar de open hut kwam te staan.” (p.66)

Nummer: 18-025
Titel: Het papieren huis (La casa de papel)
Auteur: Carlos Maria Dominguez
Taal: Nederlands (Spaans)
Jaar: 2004 (2002)
# Pagina’s: 96 (5097)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-458-4813-9

Meer:
Lachspa
Roelf Middel
Hebban
Wikipedia

Jan Kuitenbrouwer – Pure luxe

Tags

boeken, boeken 2018, Jan Kuitenbrouwer, lezen

Jan Kuitenbrouwer – Pure luxe

Eind jaren tachtig brak Kuitenbrouwer door met Turbotaal. Hij was de eerste die columns ging schrijven over het taalgebruik wat hij om zich heen hoorde.

Vroom & Dreesman, toen nog een toonaangevende winkelketen, bedacht dat het leuk was om op de boekenafdeling een exclusief boekje van Kuitenbrouwer te hebben. De goede man heeft nog wel wat columns op de plank liggen. Maak het boekje wat kleiner, zodat het meer lijkt, ISBN is niet nodig, want dan kan elke boekhandel het bestellen.

Dus lag het boekje anderhalf jaar later in de opruimingsbak van V & D, waar de student die ik toen was, het koopje op waarde wist te schatten. Veel boeken kocht ik al, alleen de normale prijs betaalde ik bijna nooit. Kon ik me niet veroorloven.

Een kwart eeuw later wordt het tijd om plaats te maken voor andere, betere boeken. Nog snel even lezen, acht columns ben je nog wel een keer doorheen. Leuk. Maar voor de eeuwigheid? Nope.

Citaat: “Mijn merktrouw heeft er bovendien toe geleid dat onze vier aabeetjes sprekend op elkaar lijken. Zo gebeurt het regelmatig dat ik NOS Laat aanzet en plotseling het derde nummer van de laatste cd van Prince begint. Ook ben ik me al een paar keer doodgeschrokken als ik een cd dacht op te zetten en vlak achter me een van de videorecorders luidruchtig tot leven klikte.” (p.71)

Nummer: 18-024
Titel: Pure Luxe
Ondertitel: Acht gevallen van weeldepijn
Auteur: Jan Kuitenbrouwer
Taal: Nederlands
Jaar: 1990
# Pagina’s: 72 (5001)
Categorie: Columns
ISBN: nvt

Meer:
Turbotaal
Wikipedia
jankuitenbrouwer.nl

Bohumil Hrabal – Zwaarbewaakte treinen

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Bohumil Hrabal, lezen, Tsjechie, Tweede Wereldoorlog

Bohumil Hrabal – Zwaarbewaakte treinen

Er zijn talen waarvan ik zeker weet dat ik ze nooit zal leren, nooit zal spreken. Vaak zijn dat talen die op wereldniveau klein zijn, maar vooral erg moeilijk te leren. Er zal vast wel een slavist zijn die mij kan vertellen dat Tsjechisch best te doen, zeker in vergelijking met Urdu, Hebreeuws, Mandarijn of Japans. Maar aangezien het taalgebied zo klein is, zie ik het nut niet. Aangezien het niet alleen in mijn hoofd zit, zijn er ook weinig vertalers van dergelijke talen, met als logisch gevolg dat er ook erg weinig boeken vertaald worden naar het Nederlands. Misschien iets meer naar het Engels of Duits, desalniettemin weet ik dat ik in mijn leven weinig boeken zal lezen vanuit het Tsjechisch.

Het is geen principieel bezwaar, ik kan me best voorstellen dat er erg goede boeken worden geschreven in Praag, maar het pragmatisme en de uitputtende keuze in talen of vertalingen elders in de wereld, maakt dat dit het geval is.

Dit boek zal dus een uitzondering blijken, een speld in de hooiberg aan gelezen boeken. Hrabal wordt door velen geprezen, hij zal ongetwijfeld een van de beste schrijvers in zijn taalgebied zijn. Zonder vergelijkingsmateriaal kan ik dat onmogelijk bevestigen of ontkennen.

Zwaarbewaakte treinen speelt zich af in de tweede wereldoorlog. Op het station werken een aantal personeelsleden, duidelijk wordt dat het communisme hier een onnodige hiërarchie heeft gecreëerd waardoor er meer bureaucratie dan nodig is ontstaan. Maar tegelijkertijd zijn daar die Duitse treinen. Die treinen van de bezetters, waarvan ze weten dat er iets bijzonders mee aan de hand is. Sabotage is gevaarlijk, daarvoor kun je de kogel krijgen. Is het mogelijk om niets te doen, terwijl je weet dat er van alles misgaat in de wereld?

Het leuke van het verhaal is, dat ondanks de loodzware context van de geschiedenis, die iedereen kent, ook andere verhaallijnen zijn. Want ook zonder de Duitsers zou het niet zo goed zijn gegaan, kun je tussen de regels door lezen. En dan krijg je ook nog eens de jongeman die op een station werkt, terwijl hij liever het liefdespad zou willen bewandelen. Maar ja, die oorlog, het leven is niet eenvoudig.

Hrabal heeft in nog geen honderd pagina’s een mooi verhaal geschreven, dat humoristisch is en zwaar, dat lekker leest, maar ook tot nadenken aanzet. Knap.

Citaat: “En ik sprong van de treeplank van de laatste wagon van dat treinstel op het vijfde spoor en keek het kantoor binnen. Dienstleider Hubitschka lag met zijn benen op de seintafel te slapen. Wanneer dan opeens zo het verlangen opkomt om een tukje te doen, is het et beste om bij de eerste de beste gelegenheid in slaap te vallen.” (p.42)

Nummer: 18-023
Titel: Zwaarbewaakte treinen (Ostre Sledovane Vlaky)
Auteur: Bohumil Hrabal
Taal: Nederlands (Tsjechisch)
Jaar: 1967 (1965)
# Pagina’s: 96 (4929)
Categorie: Fictie
ISBN: nvt

Meer:
Wikipedia
Uitgelezen boeken
Lezer Jan
Hebban