Bestek

Tags

bestek, Lezers helpen lezers

Het was een mooie dag, gelukkig regende het niet. In 1965 trouwde ze. De familie Kok was met de pet rondgegaan. Een prachtige cassette, daar konden ze mee aan komen. Een schitterend cadeau, het pronkstuk van de uitzet.

Tijdens de kerst van 2017 klaagde ze voor het zoveelste jaar tegen haar kinderen dat die schitterende cassette niet meer compleet was. Die waren het zat. Ze maakten haar een mailadres aan en schreven naar de krant. Wie helpt moeders aan de vorken en dessertlepels? Toe dan, dan is kerst 2018 weer een gezellig familiefeest.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Telefoongids

Tags

Lezers helpen lezers, telefoongids

De tekst is kort. Maar het gaat maar om een enkel woord. Over. Natuurlijk heb ik een hele reeks telefoongidsen in de kast staan. Alle districten. Alle jaargangen. Boekenkasten vol. Maar helaas, ik heb er geen over.

Zou Hans zo bescheiden zijn dat hij alleen maar een overtollig exemplaar wil hebben, niet een waar iemand aan gehecht is? Zou hij ondertussen een mailtje hebben gekregen van iemand? Ik hoop het voor hem.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Cassettebanddoosjes

Tags

cassettebandje, Lezers helpen lezers

Geweldig, ze bestaan nog. Ik heb er ook nog een stuk op 700. Vol, uiteraard. Ik heb alle bandjes nog. Wil ze nog digitaliseren. Ooit.

Op rommelmarkten zie je ze nog wel eens. Niemand die ze nog wil hebben. Niemand luistert nog naar cassettebandjes. Jack heeft de doosjes bewaard. Waarom? Wat moet je met lege doosjes? En waarom zou iemand er 40 willen hebben?

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Fiets

Tags

fiets, Lezers helpen lezers

 

Zou Antonij echt zo naïef zijn? Zou hij echt denken dat het een vergissing is, dat iemand per ongeluk de verkeerde fiets meenam en nu blij is dat hij in de krant de eigenaar tegenkomt. Kunnen ze mooi de fiets terugbrengen en de eigen fiets alsnog opzoeken.

Of is Antonij erg cynisch. Aangifte doen heeft geen zin, ik zet het gewoon in de krant. Soort van publieke schandpaal. Dat iedereen die iemand op zijn fiets langs ziet komen, meteen door heeft dat dat een gestolen fiets is.

Andere opties zie ik niet. Ik begrijp ik het verkeerd?

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Onkruid

Tags

hometrainer, Lezers helpen lezers, onkruid

De tuin wordt hem te veel. Zijn rug kan het niet meer. Jan zit echt met zijn handen in zijn (schaarse) haren. Kinderen heeft hij niet, of ze wonen te ver weg. Een tuinman kan hij niet vinden, een tuinbedrijf is te duur. Wat nu?

Dan die hometrainer maar weg. Gebruikt hij toch al bijna nooit meer. Misschien wil iemand die wel hebben, dan mag hij toch wel vragen of degene de tuin wil doen?

Is er niet iemand in de buurt van Jan die een keer in de maand even wil helpen? Kan hij zijn hometrainer houden.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Lezen

Tags

kinderboek, kleinzoon, krant, Lezers helpen lezers

Prachtig, een opa (of toch oma) die kleinzoon aan het lezen wil krijgen. Het kind kan op een schermpje waarschijnlijk de hele middag doorkomen, heeft op school en thuis tientallen boeken tot zijn beschikking, maar dit boek zal alles veranderen.

Ik ben bang dat opa het niet helemaal begrijpt. Aan zijn mailadres te zien, gok ik dat hij dit jaar 80 wordt. Die kleinzoon is geen zes meer. Uit beleefdheid zal hij beginnen in het boek, mocht het opa lukken het te vinden. Maar de liefde voor lezen, dat gaat nooit meer lukken. Zeker niet met een boek dat opa vroeger leuk vond.

Waarschijnlijk kan de kleinzoon beter met een computer omgaan dan opa. Het boek is voor 50 cent gewoon te koop via boekwinkeltjes.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Zeepjes

Tags

krant, Lezers helpen lezers, themaweek

We hebben het allemaal wel eens gedaan, een zeepje meenemen uit het hotel. Het is toch gratis? We betaalden er toch voor?

Maar om ze te verzamelen? Daar stopt het bij de meesten van ons. Niet bij Frits. Jarenlang heeft hij alle zeepjes meegenomen. Maar nu wil hij er van af. Ik zou me kapot schamen wanneer ik 100 van die krengen in een la had liggen, Frits niet. Hij denkt dat hij er iemand blij mee kan maken.  Ergens heeft hij gelijk. Dit lezen maakt mij blij.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 55: Lezers helpen lezers

Carlos Maria Dominguez – Het papieren huis

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Carlos Maria Dominguez, lezen, Uruguay

Carlos Maria Dominguez – Het papieren huis

Wanneer je van lezen houdt, pardon, wanneer je aan boeken verslaafd bent, dan is het altijd mooi om te lezen over mensen die die verzamelwoede en leeshonger ook in zich hebben. In mijn geval lees ik graag schrijvers uit Latijns-Amerika. De heer Dominguez kende ik nog niet. Met dit boekje is daar verandering in gekomen.

Naar Uruguay reizen om daar op zoek te gaan naar waar een bepaald boek vandaan komt, is een geweldig gegeven. Het gaat over de liefde voor boeken, over de lokale cultuur, over het leven. Er zitten vreemde figuren in, kunstenaars, bibliofielen. Het heeft alles om een prachtige dikke roman te worden. Maar dat werd het niet, het werd een dun boekje, een novelle.

En dat is eigenlijk het enige negatieve commentaar dat ik kan geven. Dit had een dik boek moeten zijn, dit had zo aan kunnen sluiten bij het kerkhof der vergeten boeken. Maar het was geweldig om te lezen, Dominguez mag aansluiten bij Paz, Vargas Llosa, Allende, Garcia Marquez, Sacheri, Alvarez en Galdeano. Mooi rijtje.

Citaat: “Het zit zo dat hij zijn boeken heeft meegenomen naar Rocha. Naar de strook zand tussen de lagune en de zee. Een dure reis, want de boeken moesten over een afstand van tweehonderd kilometer in verscheidene dichte vrachtwagens worden vervoerd. Vast en zeker eerst over de verharde weg en vervolgens met paard en wagen over de zandvlakte naar de plek, bijna op het strand, waar de open hut kwam te staan.” (p.66)

Nummer: 18-025
Titel: Het papieren huis (La casa de papel)
Auteur: Carlos Maria Dominguez
Taal: Nederlands (Spaans)
Jaar: 2004 (2002)
# Pagina’s: 96 (5097)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-458-4813-9

Meer:
Lachspa
Roelf Middel
Hebban
Wikipedia

Jan Kuitenbrouwer – Pure luxe

Tags

boeken, boeken 2018, Jan Kuitenbrouwer, lezen

Jan Kuitenbrouwer – Pure luxe

Eind jaren tachtig brak Kuitenbrouwer door met Turbotaal. Hij was de eerste die columns ging schrijven over het taalgebruik wat hij om zich heen hoorde.

Vroom & Dreesman, toen nog een toonaangevende winkelketen, bedacht dat het leuk was om op de boekenafdeling een exclusief boekje van Kuitenbrouwer te hebben. De goede man heeft nog wel wat columns op de plank liggen. Maak het boekje wat kleiner, zodat het meer lijkt, ISBN is niet nodig, want dan kan elke boekhandel het bestellen.

Dus lag het boekje anderhalf jaar later in de opruimingsbak van V & D, waar de student die ik toen was, het koopje op waarde wist te schatten. Veel boeken kocht ik al, alleen de normale prijs betaalde ik bijna nooit. Kon ik me niet veroorloven.

Een kwart eeuw later wordt het tijd om plaats te maken voor andere, betere boeken. Nog snel even lezen, acht columns ben je nog wel een keer doorheen. Leuk. Maar voor de eeuwigheid? Nope.

Citaat: “Mijn merktrouw heeft er bovendien toe geleid dat onze vier aabeetjes sprekend op elkaar lijken. Zo gebeurt het regelmatig dat ik NOS Laat aanzet en plotseling het derde nummer van de laatste cd van Prince begint. Ook ben ik me al een paar keer doodgeschrokken als ik een cd dacht op te zetten en vlak achter me een van de videorecorders luidruchtig tot leven klikte.” (p.71)

Nummer: 18-024
Titel: Pure Luxe
Ondertitel: Acht gevallen van weeldepijn
Auteur: Jan Kuitenbrouwer
Taal: Nederlands
Jaar: 1990
# Pagina’s: 72 (5001)
Categorie: Columns
ISBN: nvt

Meer:
Turbotaal
Wikipedia
jankuitenbrouwer.nl

Bohumil Hrabal – Zwaarbewaakte treinen

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Bohumil Hrabal, lezen, Tsjechie, Tweede Wereldoorlog

Bohumil Hrabal – Zwaarbewaakte treinen

Er zijn talen waarvan ik zeker weet dat ik ze nooit zal leren, nooit zal spreken. Vaak zijn dat talen die op wereldniveau klein zijn, maar vooral erg moeilijk te leren. Er zal vast wel een slavist zijn die mij kan vertellen dat Tsjechisch best te doen, zeker in vergelijking met Urdu, Hebreeuws, Mandarijn of Japans. Maar aangezien het taalgebied zo klein is, zie ik het nut niet. Aangezien het niet alleen in mijn hoofd zit, zijn er ook weinig vertalers van dergelijke talen, met als logisch gevolg dat er ook erg weinig boeken vertaald worden naar het Nederlands. Misschien iets meer naar het Engels of Duits, desalniettemin weet ik dat ik in mijn leven weinig boeken zal lezen vanuit het Tsjechisch.

Het is geen principieel bezwaar, ik kan me best voorstellen dat er erg goede boeken worden geschreven in Praag, maar het pragmatisme en de uitputtende keuze in talen of vertalingen elders in de wereld, maakt dat dit het geval is.

Dit boek zal dus een uitzondering blijken, een speld in de hooiberg aan gelezen boeken. Hrabal wordt door velen geprezen, hij zal ongetwijfeld een van de beste schrijvers in zijn taalgebied zijn. Zonder vergelijkingsmateriaal kan ik dat onmogelijk bevestigen of ontkennen.

Zwaarbewaakte treinen speelt zich af in de tweede wereldoorlog. Op het station werken een aantal personeelsleden, duidelijk wordt dat het communisme hier een onnodige hiërarchie heeft gecreëerd waardoor er meer bureaucratie dan nodig is ontstaan. Maar tegelijkertijd zijn daar die Duitse treinen. Die treinen van de bezetters, waarvan ze weten dat er iets bijzonders mee aan de hand is. Sabotage is gevaarlijk, daarvoor kun je de kogel krijgen. Is het mogelijk om niets te doen, terwijl je weet dat er van alles misgaat in de wereld?

Het leuke van het verhaal is, dat ondanks de loodzware context van de geschiedenis, die iedereen kent, ook andere verhaallijnen zijn. Want ook zonder de Duitsers zou het niet zo goed zijn gegaan, kun je tussen de regels door lezen. En dan krijg je ook nog eens de jongeman die op een station werkt, terwijl hij liever het liefdespad zou willen bewandelen. Maar ja, die oorlog, het leven is niet eenvoudig.

Hrabal heeft in nog geen honderd pagina’s een mooi verhaal geschreven, dat humoristisch is en zwaar, dat lekker leest, maar ook tot nadenken aanzet. Knap.

Citaat: “En ik sprong van de treeplank van de laatste wagon van dat treinstel op het vijfde spoor en keek het kantoor binnen. Dienstleider Hubitschka lag met zijn benen op de seintafel te slapen. Wanneer dan opeens zo het verlangen opkomt om een tukje te doen, is het et beste om bij de eerste de beste gelegenheid in slaap te vallen.” (p.42)

Nummer: 18-023
Titel: Zwaarbewaakte treinen (Ostre Sledovane Vlaky)
Auteur: Bohumil Hrabal
Taal: Nederlands (Tsjechisch)
Jaar: 1967 (1965)
# Pagina’s: 96 (4929)
Categorie: Fictie
ISBN: nvt

Meer:
Wikipedia
Uitgelezen boeken
Lezer Jan
Hebban

Youp van ’t Hek – En het bleef nog lang onrustig in mijn hoofd

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Youp van 't Hek

Youp van ’t Hek – En het bleef nog lang onrustig in mijn hoofd

Columns van Youp, staan al tig jaren elke zaterdag in het NRC. Wat kan ik er nog over zeggen. Leuk tijdsbeeld, vele genoemde namen waren al naar de grijze cellen van het nutteloze kennisarchief veroordeeld, maar worden door herlezing even weer naar het actieve geheugen verplaatst, om daar kort na lezing weer definitief terug te keren in de grijze cellen.

Leuk tussendoortje.

Citaat: “Ik bedoel: Dreft, Always en C& A moeten toch ook gewoon dokken voor hun reclameseconden, dus waarom de voetballers niet. Het is eigenlijk te zot dat de NOS dit al die al die jaren gratis heeft gedaan. Een vriend van mij is rekenneef op een groot reclameburo, heeft voor mij de tarievenstaatjes van de STER en IP erbij gehaald en kwam op een bedrag van ongeveer honderdveertig miljoen per jaar.” (p.71/72)

Nummer: 18-022
Titel: En het bleef nog lang onrustig in mijn hoofd
Auteur: Youp van ‘t Hek
Taal: Nederlands
Jaar: 1996
# Pagina’s: 135 (4833)
Categorie: Columns
ISBN: 90-6005-950-6

Meer:
Nederland volgens Youp
Het platte land
166 x Youp
Ik schreeuwlelijk

Hans Moll – De hoeken van de ring

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hans Moll, lezen

Hans Moll – De hoeken van de ring

Vanuit het guldentijdperk, toen al in een opruiming, tijd om ruimte te maken op de plank. Lezen en weg, past mooi in mijn pas geopende minibieb.

De verslaggever doet in zijn vrije tijd aan kickboksen. Beide werelden raken elkaar. Waar hij voor zijn verhaal wat wil weten over het criminele wereldje, komt hij als sporter in aanraking met datgene waarover hij zou moeten schrijven. Maar die werelden kunnen beter apart blijven, in zijn eigen belang.

Lang was ik op zoek naar een diepere laag, naar een plot, naar een verrassende wending. Die kwam niet. Het boek was uit, voordat ik vond wat ik zocht. Het zij zo. Tussendoortje dus.

Citaat: “Ernst grijpt hem bij een oor en trekt hem omhoog. In een snelle beweging draait hij Ge’s arm om en drukt hem tegen de tap. Met zijn arm op zijn rug in een onwrikbare greep en zijn buik tegen het aanrecht met de spoelbak, kan Ge zich niet meer bewegen.” (p.114)

Nummer: 18-021
Titel: De hoeken van de ring
Auteur: Hans Moll
Taal: Nederlands
Jaar: 1987
# Pagina’s: 147 (4698)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-351-0451-X

Meer:
NRC
VPRO
Tweedehands.nl

Schetsboek uit Auschwitz

Tags

Auschwitz, boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen

Schetsboek uit Auschwitz

Een aantal concentratiekampen had ik al bezocht, toen ik dit voorjaar mee mocht op werkweek naar Krakau. Een bezoek aan Auschwitz hoort daar natuurlijk bij. Op de studenten was genoeg aan te merken, die dag gedroegen ze zich netjes. Ze waren onder de indruk, dat kan ook haast niet anders. De twee kampen laten de meest cynische periode in de geschiedenis van de mensheid zien.

Aan het eind even wachten tot we weer met de bus terug naar de stad gingen. Voor mij tijd om even naar de souvenirshop te gaan. Normaal vermijd ik die, ik ben niet van de souvenirs. Hier ging het ook meer om boeken dan om souvenirs, gelukkig. Want ook al was het niet mooi, vergeten lijkt me ook niet goed. Herinneren wel, dat kan ook met een boek.

Dit schetsboek trok snel mijn aandacht. Ook omdat het vertaald was naar het Nederlands. Pools spreek en lees ik niet tenslotte. Een gevangene heeft prachtige schetsten gemaakt. Natuurlijk was dit verboden, daarom is het ook zo bijzonder dat deze tekeningen bewaard zijn gebleven. Het werd in 1947 teruggevonden. 22 bladen, die een goed beeld gaven van het leven in het vernietigingskamp.

Omdat niet bekend was wie de artiest was, is ook niet bekend of hij of zij de oorlog heeft overleefd, al is de kans vrij klein, aangezien er maar weinig overlevenden waren, zeker in verhouding tot de hoeveelheden omgebrachte gevangenen. Met behulp van andere bronnen, getuigenverklaringen, boeken, dagboeken, memoires, konden de schetsen geduid worden.

Indrukwekkend souvenir aan een zware dag, aan een zwarte periode in de geschiedenis.

Citaat: “Beste vinder, zoek overal, op elk plekje aarde. Onder de grond werden er tientallen documenten begraven, door mij en andere personen die een licht werpen op wat er hier gebeurd is. (…) opdat de wereld tastbare overblijfselen kan vinden van de miljoenen mensen die hier vermoord zijn. Wij zelf hebben al alle hoop verloren het moment van bevrijding te mogen meemaken.” (p.15)

Nummer: 18-020
Titel: Schetsboek uit Auschwitz (Szkicownik z Auschwitz)
Auteur: Onbekend (Red.: Agnieska Sieradzka)
Taal: Nederlands (oorspr. Pools)
Jaar: 2016
# Pagina’s: 67 (4551)
Categorie: Non fictie
ISBN: 978-83-7704-139-0

Meer:
Auschwitz.org
Goodreads

Stieg Larsson – De vrouw die met vuur speelde

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Stieg Larsson

Stieg Larsson – De vrouw die met vuur speelde

Het tweede deel van de millennium trilogie. Jaren te laat begon ik eraan. Het eerste deel was leuk, goed. De overtreffende trap die ik overal tegenkwam, was ik nog niet uit. Dus ook maar het tweede deel lezen. Het begint logisch. Salander is haar eigenzinnige zelf, dus is Blomkvist het contact met haar verloren. Dat accepteert hij, ook al vindt hij dat lastig. Dan drie moorden op dezelfde avond. De link tussen de moorden heet Salander, de politie weet al snel zeker wie ze moeten hebben. Blomkvist twijfelt daaraan, ondanks vele bewijzen die wel in die richting wijzen.

Begin van een zoektocht. Een tocht naar de waarheid, naar Salander, naar de geschiedenis, naar motieven. Communiceren met Salander blijft lastig, maar Blomkvist weet dat ze als hacker regelmatig andere computers bezoekt, hij schrijft dus maar een documentje op zijn eigen computer en inderdaad blijkt het te werken.

Het mooie van de twee boeken, zoals ik ze nu gelezen heb, zijn de twee aanvullende karakters. Blomkvist, de eigenzinnige journalist, waarmee je je als lezer kunt vereenzelvigen. Hij is moreel goed, slim en zet door, soms tegen beter weten in. Salander is een fascinerend karakter, extreem intelligent, vind het lastig om met anderen te communiceren, om te gaan, maar heeft daarvoor een traumatisch verleden waar je u tegen zegt.

Dus terwijl de politie op zoek gaat naar de hackster, verschuilt zij zich zelve in een net gekocht appartement en doet Blomkvist moeite om het ware verhaal te vinden. Gaandeweg maken ze vorderingen, de politie niet zoals ze hoopten, Blomkvist met bewijzen die zijn eigen theorie staafden, maar die niet in het plaatje passen.

Het loopt uit op een extreem gewelddadig confrontatie. En omdat het een trilogie is, zal het niemand verbazen dat er een happy end is. Deel drie moet ik dus nog ergens opsnorren, die wil ik natuurlijk ook lezen. Nog steeds ben ik niet om, nog steeds ben ik niet overtuigd of dit inderdaad briljante literatuur is. Wel weet ik dat ik weer met heel veel plezier een boek heb gelezen van bijna 600 pagina’s. Dat ik de bijbehorende films ooit moet zien. Dat Larsson een goede schrijver is. Dat het jammer is dat hij zijn eigen succes nooit heeft meegemaakt. En dat Salander een van de meest fascinerende romanfiguren van de laatste jaren is.

Citaat: “‘Lisbeth Salander heeft sinds haar tienertijd regelmatig in een psychiatrische inrichting vertoefd,’ zei Bublanski uiteindelijk. ‘Een forensisch-psychiatrisch onderzoek en een vonnis van de rechtbank hebben vastgesteld dat ze niet in staat is haar eigen zaken te regelen. Ze is onmondig verklaard. Ze is bewezen gewelddadig en heeft haar hele leven al problemen met de overheid. En nu is ze in hoge mate verdacht van eh … betrokkenheid bij een dubbele moord. Maar Armanskij en u praten over haar alsof ze een soort prinses is.’“ (p.246)

Nummer: 18-019
Titel: De vrouw die met vuur speelde (Flickan som lekte med elden)
Auteur: Stieg Larsson
Taal: Nederlands (Zweeds)
Jaar: 2006
# Pagina’s: 568 (4484)
Categorie: Thriller
ISBN: 978-90-5672-309-5

Meer:
Mannen die vrouwen haten
Wikipedia
Hebban
Goodreads

Themaweek 54: Boeken

Einde zomerreces

Tags

lifeblog

Vanaf vandaag weer blogjes op gerbie.nl

Eerst (voorgeprogrammeerde) themaweken, daarna weer een paar blogjes per week, onregelmatig, met de vaste rubrieken.

Welkom terug!