GFC – FC Twente, afgelopen dinsdag

Tags

FC Twente, GFC, Goor, voetbal, voetbalwedstrijd

Vorig jaar was het onze Tourtoto, dit jaar de Diploma-uitreiking. Ik kon er dus weer niet bij zijn. Maar het was weer een mooie avond, de eerste wedstrijd van het seizoen voor de club uit Enschede. Mocht het faillissement daadwerkelijk aangevraagd worden, misschien wel de laatste wedstrijd ooit.

Vorig jaar een eredivisionist tegen een club die zich net handhaafde in de vierde klasse. Dit jaar een eerstedivisionist tegen een team dat de derde klasse net misliep. Het maakte voor de uitslag niets uit.

Mooier was de sfeerimpressie op de ochtend voor de wedstrijd:

Trots op mijn club. Ook al werd het 0-10.

Advertenties

De optocht van 1982

Tags

fotooo, GFC, Goor, optocht, Schoolfeest, voetbal

Nog een paar weken en het is weer tijd voor de optocht van het Schoolfeest. 36 jaar geleden deed ik mee. GFC bestond toen 75 jaar. Het thema was ’75 jaar Toonaangevend’, onze voortrekker die dag kon zijn eigen naam nog stiekem even verwerken in ons thema.

Mijn team was uitgekozen om naast de wagen te lopen. Voor mij de huidige voorzitter van het Schoolfeest. Voor degenen die hem nog niet zo lang kennen, het bewijs dat hij vroeger flink wat haar had. Ik kan me de route niet herinneren, maar als ik deze foto zie, lijkt het er op dat we de Schoolstraat van de andere kant ingingen. Of zie ik iets verkeerd?

Vitesse verslaan

Tags

GFC, Goor, krant, voetbal, wedstrijdverslag

Morgen hoopt FC Twente dat een overwinning op Vitesse nut heeft. Bijna 110 jaar geleden speelde ook GFC tegen Vitesse. Alleen die club kwam uit Enschede, bestaat al lang niet meer. Wel mooi is het taalgebruik van het verslag.

Intrinsieke motivatie

Tags

column, GFC, Goal, Goor, Martijn Koster, voetbal

Goal, Februari 2014

Mijn eerste team als jeugdleider vergeet ik niet snel. Alles zat er in. De praatjesmaker. De klavertjesvierzoeker. De balletjeswachter. De dromer. Een talentje. Een goaltjesdief. En een ietwat fors uitgevallen jongeman die uit zichzelf achterin bleef hangen. Zijn vader zei dat het geen opdracht was. Ook wij, leiders, hadden het hem nooit gevraagd. Op zijn zesde zag hij blijkbaar een verdediger in zichzelf.

Een decennium later belt Eddy Gruppen en vraagt op ik voor de klas wil staan. Een week later begon mijn allereerste les. Eigenlijk had ik geen idee waar ik aan begon. Hij zat ook in die klas. Een paar maanden later moest ik voor het vak kostprijsberekening Excel uitleggen. Meerdere jaren buitenland betekende dat ik dat programma niet kende, maar mijn verouderde kennis van Lotus 1-2-3 zou me er wel doorheen helpen. Dacht ik. Ik leg een kwartiertje uit hoe een spreadsheet werkt en zet de klas aan het werk. Hij komt even later bij me langs en legt uit hoe het veel simpeler kan. Hij had gelijk.

Nog een decennium later ben ik het derde beland. We trainen regelmatig met het vierde en vijfde. In dat laatste elftal zit een ietwat fors uitgevallen verdediger die veel van computers weet en er zelfs zijn werk van heeft gemaakt. Elke donderdag is hij er. Ik leer een lesje in nederigheid. Hij weet dat hij nooit een goede voetballer zal worden, hij is ook op een leeftijd dat hij doorheeft dat hij nooit hoger zal spelen. En toch loopt hij elke donderdagavond de longen uit zijn lijf. Hij rent achter onmogelijke passes aan. Hij probeert ervaren aanvallers in de weg te lopen. Hij doet altijd, zonder uitzondering, zijn uiterste best.

Vol bewondering zie ik hem soms voorbij draven op zo’n training. Een avond waarop ik niet zo veel zin heb, veel balletjes breed geef of wacht op een momentje dat ik even lekker kan pingelen, waarna ik weer een kwartiertje rust neem. Hij niet. Hij gaat door. Tot het bittere einde. Zijn shirt een slag donkerder van het zweet. Voluit sprintend achter iemand aan die twintig kilo lichter is. Geen talent, maar niet gehinderd door die wetenschap.

Vorig seizoen was er een training dat zijn teamgenoten vertelden dat hij gescoord had de zondag er voor. Hoe zeer ik het hem ook gun, ik kon en kan me er niets bij voorstellen. Maar het zal wel kloppen, ze zeiden het niet zomaar. Jammer dat ik het niet gezien heb.

Sinds dit seizoen zitten we in een team. Nog niet al te vaak stonden we gezamenlijk binnen de lijnen. Ik miste een paar wedstrijden. Hij wat meer. Het hele elftal begreep zijn redenen. Nu hij als jonge vader ook van zijn dochter kan genieten, hoop ik dat hij weer wat meer tijd kan maken om te voetballen. Want hij maakt zijn uren wel op het voetbalveld. Bestuursfunctie. Vaak trainen. Meespelen. Als zijn voetbalkwaliteiten net zo groot waren als zijn motivatie, zou hij na zijn dertigste, alsnog gescout worden door FC Twente.

Ik hoop dat ik hem nog vele donderdagavonden zie draven.

Flower Power in Goor

Tags

archief, GFC, Goor, hippies, voetbal, voetbalfoto

Flower power in Goor, ook mijn clubje deed mee. De foto is niet zo best, maar velen zijn goed herkenbaar. Henk Scholte in ’t Hoff, Bert Morrenhof en Wim ten Zende mochten met gitaar op de foto. Naar mijn weten speelt geen van hen. Papa kijkt niet vrolijk. Was het het shirt? De foto? Of gewoon toeval?

Mooi is dat tante Betsy ook nog op de tribune zit. Zelf kan ik me niet herinneren dat ze daar zat, maar menigeen heeft me verteld over haar haviksogen op dezelfde plek. Niemand kwam ongezien de tribune op, een dubbeltje zitgeld inde ze voor de club.

De jeugdspelers herken ik niet, ze moeten toch wel een decennium ouder zijn dan ik.

Themaweek 52: Fotooo

De GFC draak

Tags

archief, fotooo, GFC, Goor, optocht, Schoolfeest

Volgende week weer School- en Volksfeest. Als altijd doet GFC mee met de optocht. In 1987, precies dertig jaar geleden, liep er een gigantische draak door de straten. Het was warm die dag. Er moest flink gedronken worden, maar tijd voor een sanitaire stop was er niet. Het publiek moet vreemd hebben gekeken toen de draak bleek te kunnen urineren.

De optocht eindigde toen nog bij de tent. Het laatste stuk van het Schild naar beneden was een soort van intocht. De Via Gladiola van het Goorse Schoolfeest. Links vooraan (op de foto rechts) herkennen we Toon Groothengel, in die jaren de kartrekker van de optochtdeelname van GFC. Natuurlijk wonnen we de eerste prijs.

Hobby

Tags

column, GFC, Goal, voetbal

Goal, december 2013

Daar zit hij. In de miezerige regen onder een grote paraplu. Een paar meter achter hem staat zijn auto. Hij is alleen. Hij staart naar zijn dobber. Hij heeft er een aantal. De hengels staan op een soort standaard. Het is kwart over acht zondagochtend en hij zit in zijn eentje aan de waterkant van de zijtak van het Twentekanaal.

Een flink stuk van huis. Ik weet zeker dat het geen boerenzoon is, die is de hele dag in de weer, buiten. Bezig. Die heeft al een goede conditie, die hoeft op zondagochtend niet te rennen om fit te blijven. Maar deze hardloper moet er al een behoorlijk stuk op hebben zitten. De dichtstbijzijnde bebouwde kom is kilometers verder. Ik kan ook niet zien of hij op de heen- of terugweg is. Wel dat hij erg vroeg vertrok vanochtend.

De deur die spreekwoordelijk altijd open staat, gaat letterlijk open. Het is een koude herfstochtend. Binnen was het fris, tochtte het en zat er weinig publiek. De ontkerkelijking is in Nederland hard gegaan de laatste decennia. De gemiddelde leeftijd van kerkgangers omhoog geschoten. De dag moet nog beginnen, maar het afgelopen uur hebben ze wijze levenslessen gehoord. Nu moeten ze de kou weer in.

Ze zijn al met vier. Er komen er twee aanfietsen. Ze wachten op de laatkomers. De benen zijn rood. Kan niet anders bij deze temperatuur. Om het nog maar niet over de snijdende wind te hebben. Snappen ze niet dat wielrennen een zomersport is, lekker in het zonnetje? Te strakke shirts, handschoentjes en mutsen. Ik hoop voor ze dat de rest zo komt, dan kunnen ze proberen door wat beweging weer warm te worden.

Ongetwijfeld hebben ze allemaal vanochtend de wekker gezet op hun vrije zondagochtend. Maar ik snap er niets van. Helemaal niets. Wat bezielt ze? Waarom doen ze dit? Wat ging er mis in je leven als je om kwart voor acht zondagochtend gaat hardlopen? Hoe slecht is je huwelijk als je om zes uur al aan de waterkant zit? Waarom ga je nog steeds naar een kerk, een instituut vol schandalen en doofpotten? En waarom hangt je fiets nog niet in de schuur terwijl de Ronde van Lombardije allang is geweest?

Vier man met overgewicht in een auto. Vier auto’s achter elkaar. Weer naar Almelo, de KNVB heeft een schitterend schema in elkaar geflanst. Week in, week uit op pad zonder enig resultaat, zonder enig publiek spelen ze op een bijveld van een lelijk sportpark aan de rand van de bebouwde kom. Zonder keeper, elke week is het weer zoeken naar iemand die de handschoenen aan wil trekken.

Tien wedstrijden op rij verloren ze. GFC 4. Wat bezielt ze? Waarom doen ze dit? Ik zie ze kijken. De visser, de kerkgangers, de hardloper, de fietsers. Wat een stelletje dwazen, wat een vreemde hobby. Je wekker zetten om ergens in of in de buurt van Almelo door weer een thuisfluiter benadeeld te worden. Alsof je niets beters te doen hebt.

Ik niet. Waar op andere ochtenden de wekker een wrede verstoring van de nachtrust is, is het op zondagochtend de aankondiging van weer een wedstrijd. En ook al weet ik dat de kans groot is dat we weer verliezen, toch sta ik met plezier op. Gooi de tas op het stuur en fiets naar het voetbalveld. Om negentig minuten later, een (onnodige) nederlaag verder tevreden onder de douche te stappen.

Ik voetbal in GFC 4. Mijn hobby.

Borussia Mönchengladbach uit

Tags

Borussia Mönchengladbach, Duitsland, fotooo, GFC, Goor, voetbal, voetbalfoto

Al weer elf jaar geleden, tijdens ons jubileumjaar, deze voorwedstrijd. Ze mochten in het grote stadion van de Duitse Traditionsverein een echte wedstrijd spelen.

De heren zijn sindsdien flink gegroeid, spelen in A of al in de senioren. Ik herken enkele echte GFC-ers, heb met hun vaders gevoetbald. Maar ik ken ze ook weer niet allemaal.

Het seizoen tot nog toe

Tags

column, GFC, Goal, voetbal

Goal, Oktober 2013

Voetbal is een traditionele sport, de media er om heen zeker ook. Aan het begin van het seizoen een vooruitblik, aan het eind een terugblik. Laten we daar eens doorheen breken. Een terugblik op de eerste maand van het seizoen.

Goed: Liefst drie teamgenoten die nageslacht mochten verwelkomen. Gefeliciteerd!

Mooi: Jongens van A die mee willen spelen met het ouwelullenteam dat dit jaar het vierde heet. Niet alleen dat, ze deden het nog goed ook. Wat heet, Matthijs tegen Hector en een week later Thijs tegen Twenthe waren de beste spelers van het veld.

Niet goed: Negentien man op papier, met technische staf eenentwintig mogelijkheden, maar slechts twee man beschikbaar voor een kantinedienst.

Ook niet goed: Het ontbreken van de reguliere kantinedienst naast het elftal dat bardienst heeft. Vrijwilligers vinden blijkt steeds lastiger, maar we laten de kantinecommissie gezamenlijk wel erg in de steek. De incidentele dienst, een keer per seizoen voor velen, moet aanvullend zijn, er zou iemand naast moeten staan die wel alles snel weet te vinden, die wat kan uitleggen. Dertien thuiswedstrijden in tien maanden, daarvoor moeten we toch zes, zeven mensen kunnen vinden bij de geweldige club die we zijn?

Helaas: Meerdere A-spelers die vlak voor het seizoen beslissen te stoppen, hun teamgenoten in de steek laten. En dan ook nog een trainer die beslist dat hij met de achtergebleven spelers niet verder wilde.

Ook mooi: Vader en zoon Nijmeijer in een team, al heb ik nog geen idee of ze daar zelf ook plezier aan beleefden…

Jammer: De resultaten van het nieuwe vierde. Een punt in de beker en in de competitie meteen een gigantische nederlaag in de eerste wedstrijd. En een week later weer.

Erg jammer: Liefst drie keepers die deze zomer besloten te stoppen waardoor het vierde elke zondagochtend moet improviseren. Oproep aan alle gestopte keepers: willen jullie niet allemaal een keer per kwartaal keepen? Mark Oltwater, Marcel Grootoonk, Hans Middelesch, Mark Kreemers, Erik Klein Beekman, Martijn Soomers, Patrick Bril, Frank Tanke, Joris Hoeben, Lars Endeman, Erwin Burggraaf, Rene Schaafstal en Niels Ruumpol, helpen jullie ons? Allemaal twee keer per seizoen is genoeg!

Leuk: Mijn eerste doelpunt dit seizoen maakte ik terwijl mijn zwager op doel stond. Hij vond ‘m onhoudbaar. Volgens mij was het gewoon hard.

Grappig: De douches bij PH die zijn bedoeld voor de F-jeugd. Vijf ietwat te brede spelers op zondagochtend iets te dicht naast elkaar..

Luxe: Voor het eerst sinds mensenheugenis heeft ons eerste meer aanvallers dan het kan opstellen. Met Justin, Daan, Kick, Tim en Olaf kunnen we nog jaren met drie spitsen blijven aanvallen.

Vooruitblik: Danny, succes als jeugdvoorzitter. Hofteam, veel succes op het C-toernooi. Toernooicommissie: Een droge dag en veel publiek gewenst. Eerste: Succes in de komende derby’s. GFC4: Eindelijk eens winnen.

Brulboek

Tags

archief, GFC, Goor, muziek

Dertig jaar geleden vierde GFC het tachtig jarig jubileum. Omdat vele oude liederen niet meer bekend waren bij de jeugd, verscheen dit brulboek. Iedereen kon weer meezingen. “Ze beven”, “Witte broek en Rode trui” en vele andere liederen verschenen voor het eerst op papier.

Er kwam ook een reactie. Een bralboek. Liederen die op een ietwat later tijdstip werden gezongen. Ongecensureerd zeg maar. Niet geschikt om gedrukt te worden. Het bralboek is dus een collectors item geworden.

Themaweek 34: Voetbal

Messi op doel

Tags

Barcelona, column, GFC, Goal, Lionel Messi, voetbal

Goal, September 2013

Een tijdje geleden verscheen er ineens een foto van Messi op internet. Carlos Puyol, medespeler bij Barcelona, had de foto op Twitter gezet. Het kleine mannetje stond tussen de palen, handschoenen aan en dook naar een bal in de bovenhoek. Ook dit kon hij, volgens zijn ploeggenoot.

Het verbaast niemand. Iemand die zo goed is, heeft vast talent voor andere dingen. Ik zie hem ook in het Basketbal uitblinken. De ‘kleine’ mannetjes in de NBA zijn meestal ruim boven de 1.90 meter. Maar waarom zou Messi niet een geweldig driepuntschieter zijn? Beachvolleybal, geef hem een jaartje en hij doet mee in de wereldtop. Vele voetballers blijken goede golfers, natuurlijk kan Messi dat ook.

Maar keepen? Zou het hij echt kunnen? Zijn redding op de foto is stijlvol. Cruijff was ook een goede keeper, vertelde de overleving. Al geloof ik niet dat hij dat ooit buiten een training heeft moeten waarmaken. Toch lijkt het me leuk om te zien. Wat doet Barcelona als de wissels op zijn?

Ik ga even dagdromen. 24 mei 2014. Estadio da Luz, Lissabon. Champions League finale. Bayern München tegen Barcelona. De kans op revanche. Guardolia tegen zijn oude club. Vorig seizoen twee keer een makkie voor de Duitsers, dit jaar is de wedstrijd spannend. Tien minuten voor tijd scoort Messi, wie anders, de 1-0 voor de Catalanen. Guardolia gooit er nog wat wissels in, Barcelona moet verdedigen. De Duitsers willen graag de eerste club worden die de Champions League twee keer op rij winnen.

De buitenspelval klapt verkeerd open, Robben gaat alleen op Valdes af. Diens laatste wedstrijd. Robben probeert er om heen te gaan, maar Valdes pakt hem bij de enkels, net buiten de zestien. Hij wacht de scheidsrechter niet af en loopt naar de douche, rood, maar misschien wel de wedstrijd gered.

Barcelona heeft pas twee keer gewisseld. De reservekeeper Pinto trekt zijn jasje al uit. Neymar kijkt al bang naar de kant, hij er uit? Dan grijpt de vedette in. Hij gebaart naar de kant dat er geen wissel nodig is. Messi op goal. Het stadion gonst, de commentators weten niet wat er gebeurt. De kleine Argentijn pakt de handschoenen van Valdes, ze zijn hem veel te groot. Hij doet een hesje van een fotograaf aan over zijn shirt en gaat tussen de palen staan.

Guardolia schrikt. Hij had liever Pinto gezien en Neymar ook naar de douche. Maar vooral: hij heeft Messi zien keepen. Hij was er bij toen Puyol de bewuste foto maakte. Het momentum dat even naar Bayerns kant leek te swingen, is meteen weer terug bij de azulgrana’s. Messi staat in het doel en kijkt uitdagend naar Schweinsteiger, Lahm en Götzke die bij de bal staan, ‘kom maar op’. Hij tikt de daaropvolgende vrije trap uit de kruising. De laatste acht minuten komt er geen bal meer op goal.

In een kinderboek zou Messi ook nog een keer vanuit de eigen zestien het hele veld oversteken en scoren. Dat slaat natuurlijk nergens op. Maar wie er Man of the Match is, is voor niemand een verrassing. Mochten de kranten op 26 mei volstaan, herinnert u zich dan nog even waar u dit voor het eerst las.

 

Themaweek 34: Voetbal

De GFC revue van 1949

Tags

fotooo, GFC, Goor, revue, voetbal

“Wij stomen op” was de titel van de revue die mijn club in 1949 op het toneel bracht. Deze foto werd blijkbaar gemaakt tijdens een meezinger, de tekst hing boven de spelers. Van ver voor de zwartepietendiscussie, zo te zien.

In 1977, ter gelegenheid van het zeventigjarig jubileum, was de (voorlopig?) laatste revue. Het lijkt iets van andere tijden, niet van de huidige tijd. Of is het toch ook wel iets dat een traditionele club uit de mottenballen haalt, voor een jubileum bijvoorbeeld. 110 jaar?

Themaweek 29: Fotooo

John als clubheld

Tags

GFC, Goor, voetbal

Net als enkele andere GFC-ers heb ik mijn best gedaan om voor John van der Worp stemmen te trekken in de verkiezing voor clubman van het jaar. Het werkte, hij kreeg landelijk de meeste stemmen, zo ongeveer twee keer zo veel stemmen als GFC leden heeft. In de finale koos de vakjury voor een ander. Voor ons is John de echte clubheld, zijn terugkeer in Goor was een onvergetelijke intocht.

Al zo lang ik me kan herinneren is John van der Worp vrijwilliger bij mijn club GFC. Sinds ik bij de F-jes begon, stond John al in het ballenhok. Later zat hij in het bestuur. Hij ging over het materiaal. Hij deed veel onderhoud. Je kon het zo gek niet bedenken, of John deed het. Door de week vele uren, in het weekend van ’s ochtends vroeg totdat iedereen weer van het complex verdwenen is.

Legendarisch is het verhaal van een vroege wandelaar die de politie belde, omdat er om 5 uur ’s ochtends licht brandde in de kantine. De agenten troffen John aan, die vast was begonnen met het sausen van plafond, zodat er later op de dag niemand last van zou hebben.

John is een echte clubheld, niet voor niets al twee verkozen tot clubman van het jaar. En laat er nu een verkiezing zijn van de clubhelden. Natuurlijk stemt elke GFC-er op John. Omdat hij de prijs verdient. Ondanks dat hij liever niet in het zonnetje staat, vinden vele GFC-ers dat het deze keer wel nodig is. Iedereen mag stemmen, dus ook niet GFC-ers. Mocht u nog twijfelen, vraag het iemand met een roodzwart GFC hart. Hij of zij zal bevestigen dat John deze eer verdient. En mocht hij daadwerkelijk deze verkiezing winnen, dan levert dat GFC ook nog een mooi bedrag op. Hij heeft in de loop der jaren al een veelvoud van dat bedrag bespaart door al zijn uren, maar alle beetjes helpen. Zou ik wel leuk vinden. John levert GFC geld op, omdat men op hem stemt.

Dus ga naar die site en stem HIER!

Themaweek 26: 2016 in 1 week

Sint een halve eeuw geleden

Tags

fotooo, GFC, Goor, Sinterklaas, voetbal

Want ook toen kwam hij al op bezoek bij de Oudste Goorsche.

Gefeliciteerd John

Tags

GFC, Goor, voetbal, vrijwilliger

Twee weken geleden vroeg ik u om op John te stemmen. Met mij waren er velen die hetzelfde vroegen aan vrienden en bekenden. En dus is het gelukt. John van der Worp, de man die elke week bij GFC meer dan een volledige baan aanwezig is, is gekozen tot clubheld van onze regio.

Afgelopen maandag een prachtig stuk in de Tubantia.

Zijn reactie was typerend. “Een hele eer, maar die aandacht…”

Volgende week is in Zeist de landelijke finale. Daar mag hij met veertien andere regionale winnaars strijden om de titel Clubheld van Nederland en de bijbehorende 10.000 euro voor de club. Ongeacht de uitkomst: John is voor alle GFC-ers al een winnaar.