Half 3 – Nummer 14

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Half 3, Harry Walstra, Roberto Pennino, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Half 3 – Nummer 14

Op de voorkant staat een typerende foto. Willy Brokamp in Oranje. Lange haren, flinke baard, ogen neergeslagen. Harry Walstra schrijft het titelverhaal over de Limburgse vedette die toch net niet de topvoetballer werd die hij had kunnen zijn. Talent in overvloed, maar te veel relativeringsvermogen, te veel interesses naast voetbal, te weinig egoïst om te slagen in de absolute top. Mooi verhaal. Op Twitter roept Walstra al een tijdje dat in de lange lijst voetbal biografieën iemand de moeite zou moeten doen om ook Brokamp te eren met een biografie. Wie pakt de handschoen op?

Het verhaal over Bop Jongen las ik ook met veel plezier. Nooit van gehoord, maar wel een bijzondere loopbaan. Vriend van Beckenbauer volgens Pennino. Kunnen niet veel Nederlanders hem nazeggen.

Vaak wordt beweerd dat Bayern de slechtst mogelijke keuze was voor de afscheidswedstrijd van Cruijff. Een topclub in verval nodigt beter niet de absolute top uit. En dan ook nog eens slecht behandelen en uitfluiten, de Duitsers waren geprikkeld. Doevendans schrijft een goed verhaal en toont aan dat de gasten niet eens voluit gingen, maar dat Ajax die avond zo slecht was dat ze met 0-8 nog gematst werden.

Nog een paar aardige verhalen over Agostino di Bartolomei, Ricardo Zamora, Joe Gaetjens en het favoriete elftal van Aad de Mos. Eigenlijk stiekem wel een beetje revanche na het vorige nummer.

Citaat: “In de zomer van 1975 is Rinus Michels als opvolger van de ontslagen Hans Kraay de nieuwe Ajax-trainer geworden. Wanneer Michels na een dramatische eerste helft in de kleedkamer woedend roept dat het altijd dezelfde twee zijn die de boel verknallen, vraagt Brokamp: ‘Wie is dan die andere speler, mijnheer Michels?’” (p.16)

Nummer: 20-040
Titel: Half 3 – Nummer 14
Auteur: Diversen (Harry Walstra, Ruud Doevendans, Spencer Price, Roberto Pennino, Math Teeuwen)
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 104 (9049)
Categorie: Voetbal
ISBN: nvt

Meer Half 3:
Nummer 10
Nummer 9
Nummer 8
Nummer 7
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1

Meer Doevendans:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans

Themaweek 86: Voetbalseries

Hard Gras 132

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Hard Gras, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 132

Terecht dat Ziyech op de voorkant bedankt wordt. Niet iedereen had het door, maar die jongen heeft zo veel moois laten zien. Sam Planting mag het publiek overtuigen waarom Ziyech zo’n topper is. Deed hij al eens eerder, nu bij zijn afscheid, nog een keer. Mooi.

Thomas Heerma van Voss heeft gedaan wat ik al een tijdje wilde, maar ik ben die ene die nog geen Netflix heeft. Die serie kijken over Sunderland, al een kwart eeuw mijn favoriete Engelse club. Natuurlijk, spoilers, maar alleen al lezen is de moeite waard.

Simon Kuper mocht vertellen over de buitenwijken van Parijs, waar hij nu al meerdere jaren woont. Uit deze multiculturele samenleving komt veel slecht nieuws, maar tegelijkertijd is het ook de belangrijkste kweekvijver van voetballers geworden in Europa. Als vader ziet hij het hoe en waarom. Een verhaal dat over een paar jaar nog steeds geprezen gaat worden.

Arthur van den Boogaard vervolgt zijn serie over voetbalschrijvers met een van de grootste namen, David Winner, Britse kenner van het Nederlandse voetbal. Misschien wel iemand die er meer van weet dan de meeste Nederlanders, in ieder geval genoeg betrokkenheid om veel te weten, maar ook genoeg afstand om te beschouwen, iets wat je vanzelfsprekend in Nederland zelf niet kunt hebben. Boeiend verhaal.

Tenslotte mocht Mark van den Heuvel een jaar lang regelmatig spreken met een van mijn favoriete spelers, Carel Eiting. Al een tijdje doe ik vergeefse pogingen via Twitter om via #teameiting de wereld ervan te overtuigen hoe goed deze jonge speler is. Maar zo langzamerhand is hij niet zo jong meer, zeker niet voor Ajax begrippen. Blessures wierpen hem een stuk terug, net als hij klaar is om de top te bestormen, is er de Coronacrisis. Hopelijk gaan we komend seizoen zien hoe goed hij daadwerkelijk is. In het verhaal komt in ieder geval duidelijk naar boven dat hij ook een intelligente en aardige jonge voetballer is.

Weer een geweldige uitgave, deel 132.

Citaat: “Ik sprak met Morten Olsen in 2012 al specifiek over de invloed van Johan Christ (Freudiaanse tikfout? GK) op het Deense elftal van 1986. Olsen was destijds bepalend voor de spelstijl en ik zei dat ik hem als een apostel zag van Cruijff en van het Nederlands elftal. Eerst ontkende hij heftig en benadrukte dat het toch echt Danish Dynamite was. Maar uiteindelijk gaf hij toe. Hij wilde het Deense voetbal meer Nederlands maken.” (p.74)

Citaat 2: “Marx had de Sovjet-unie walgelijk gevonden en Jezus had het katholicisme ook totaal niet herkend. Wat ik nodig heb is dat he Cruijffiaanse gedachtengoed helemaal wordt veranderd. Daarvoor zou Mourinho een interessant personage zijn. Hij bestudeert het denken van Cruijff, maar gaat dan uiteindelijk naar de donkere kant: misschien een iets te verrassende wending.” (p.74)

Nummer: 20-048
Titel: Hard Gras 132
Auteur: Diversen (Thomas Heerma van Voss, Arthur van den Boogaard, Simon Kuper, Sam Planting, Erik Brouwer, Peter Speetjens, Mikko Kuiper, Daan Heerma van Voss, Mark van den Heuvel)
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 112 (10387)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-5167-9

Meer:
129 128 127 126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 86: Voetbalseries

Half 3 – Nummer 13

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Half 3, Harry Walstra, Roberto Pennino, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Half 3 – Nummer 13

Is dit het nummer waardoor de redactie bedacht dat het misschien niet zou werken? Het moment dat ze besloten dat het vechten tegen de bierkaai was? Nog een jaargang om de abonnees te laten krijgen wat ze beloofd is, maar dan is het klaar.

Slechts een schrijver van buiten de redactie. Maar ook: de geboorte van een blad. Een interview met Tardelli, naamgever van de opvolger van deze serie. Wel grappig is om te lezen hoe Van Beveren (al dan niet) meewerkte aan zijn eigen biografie, ook van Doevendans.

Niet het beste nummer dus, een beetje de restideeën die bij voorgaande edities buiten de boot vielen.

Ware het niet dat het verhaal dat de vorige keer al het hoogtepunt was, hier ten einde wordt gebracht. Het prachtige verhaal van Pennino over het wereldkampioenschap van Nederland, met een onwaarschijnlijke held. Alleen voor dat verhaal is dit nummer toch de moeite waard.

Citaat: “Nederland werd voor Jan van Beveren een open zenuw. Zodra de ‘N’ van Nederland werd uitgesproken, veranderde de joviale, sociale en gemakkelijk communicerende import-Amerikaan in een onzekere nagelbijtende en kettingrokende tobber die welhaast paranoïde achter elke boom een vijand zag. Zijn vader had goed gezien dat zijn zoon al die jaren zwaar gebukt ging onder zijn excommunicatie uit Oranje.” (p.69)

Nummer: 20-015
Titel: Half 3 – Nummer 13
Auteur: Diversen (Ruud Doevendans, Jan Alsos en Roberto Pennino)
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 104 (2840)
Categorie: Voetbal
ISBN: nvt

Meer Half 3:
Nummer 10
Nummer 9
Nummer 8
Nummer 7
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1

Meer Doevendans:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans

Themaweek 86: Voetbalseries

Hard Gras 131

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Hard Gras, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 131 – Spelen op leven en dood

Sam Planting – Toekomstbeeld van een voetbalnerd: 7
Lofti El Hamidi – Straatvoetbal voor altijd: 7,5
Julien Althuisius – Panna!: 6,5
Thomas en Roman – Rivalen: 8
P.F. Thomese – Clubontrouw, of: waarom ik niet voor Ajax ben: 7
Carolina Trujillo – Zonder man: 9
Zeger van Heerwaarden – Barry Hulshoff, eens een sleutelspeler: 6
Maarten Kloos – Jocelyne en de weg der dames: 6,5
Annemarie Postma – Seizing the day met Tessel Middag: 7,5
Marieke Groen – Soundtrack van verveling: 6,5
Mikko en Daan – Vergeten Titanen: 8
Arthur van den Boogaard – Voetbal en de kunst van het schrijven: 7
Theun de Winter – Waar is de Meer van weleer?: 7
Carla Biogaards – Nieuw in Makkinga: 7,5
Mark van den Heuvel – Kijk naar Matthijs de Ligt, en je ziet Barry Hulshoff: 7

Citaat: “Johan Cruijff werd voor mij de gouden standaard. Zoals er een wereld voor Jezus Christus bestond, bevolkt door Neanderthalers, vuuraanbidders en menseneters, zo bestond er een met de voeten gespeeld balspel voordat Johan Cruijff binnen de lijnen verscheen. De eerste jaren, toen hij nog Cruijffie werd genoemd, of Jopie, viel het nog niet zo goed op. Net zoals Jezus een aantal jaren anoniem door Jeruzalem en omstreken gewandeld heeft, zo heeft Johan Cruijff ook eerst over de velden gelopen alsof hij een gewone voetballer was.” (blz. 49)

Nummer: 20-023
Titel: Hard Gras 131
Ondertitel: Spelen op leven en dood
Auteur: Diversen (Sam Planting, Lotfi El Hamidi, Julien Althuisius, Thomas Heerma van Voss, Roman Helinski, Carolina Trujillo, Zeger van Heerwaarden, P.F. Thomese, Maarten Kloos, Annemarie Postma, Marieke Groen, Mikko Kuiper, Daan Heerma van Voss, Arthur van den Boogaard, Mark van den Heuvel)
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 127 (4986)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-2635-166-2

Meer:
129 128 127 126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 86: Voetbalseries

Half 3 – Nummer 12

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Half 3, Harry Walstra, Roberto Pennino, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Half 3 – Nummer 12

Het openingsverhaal is meteen het hoogtepunt. Een mooi voorbeeld van een ‘what if’, waarin verteld wordt hoe Nederland zijn enige wereldtitel behaalde. Roberto Pennino schreef het. En slim, het verhaal is pas halverwege. Een betere aanbeveling om nummer 13 zo snel mogelijk te lezen heb ik nog niet gevonden.

Harry Walstra schrijft over Rinus Israël. Of hij ten tijde (deze titel verscheen begin 2014, dit verhaal moet dus ergens in 2013 geschreven zijn) al een biografie in zijn hoofd had, geen idee. De tijd heeft ons geleerd dat deze er inderdaad kwam.

De blinde terugkeek gaat over de Copa America 1987, ook Roberto Pennino moet even kijken waar hij naar zit te kijken. De beste speler van het veld, de eenoog in het land der blinden, krijgt na 26 minuten rood. Wat gebeurt er daarna?

Theo Reitsma mag zijn favoriete elftal opstellen. Drie overeenkomsten met David Endt in de vorige uitgave. En nog een: ook bij hem geen Cruijff.

Geen cijfermatige vergelijking deze keer. Jammer.

Citaat: “In de verlenging van de eerste finale had Rep zijn derde gele kaart van het toernooi ontvangen en waren Beckenbauer en Cruijff zonder pardon met rood van het veld gestuurd.” (blz. 18)

Nummer: 20-013
Titel: Half 3 – Nummer 12
Auteur: Diversen (Roberto Pennino, Harry Walstra, Ruud Doevendans, Gideon van der Staaij, Math Teeuwen)
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 104 (2416)
Categorie: Voetbal
ISBN: nvt

Meer Half 3:
Nummer 11
Nummer 10
Nummer 9
Nummer 8
Nummer 7
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1

Meer Doevendans:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans

Themaweek 86: Voetbalseries

Hard Gras 130

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Hard Gras, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 130

Een aantal nieuwe namen, voor mij tenminste, maar dat zegt niet alles. Sterker nog, het verhaal van Edwin Schoon over Georges Weah is geweldig. Er zit werkelijk alles in. Politiek, geschiedenis, een beetje voetbal en erg veel humor. Ooit voetballer, later president, daar zit volgens mij meer dan een kort verhaal in.

Femke van der Laan kende ik natuurlijk wel, maar ze debuteert met een mooi voetbalverhaal in deze uitgave. Ook zij verdient een compliment.

Judith Spiegel brengt ons, als gebruikelijk, op de hoogte van de voorbereidingen voor Qatar 2022, waarbij ze niemand spaart. Wel interessant, zeker nu er een flinke tegenbeweging aan het ontstaan is. Als goed journaliste voorziet zij ook hen van repliek. Ook Carolina Trujillo is terug in vorm. Weer een verhaal dat overal had kunnen verschijnen, maar door de, soms wat vage, band met voetbal, mag Hard Gras genieten van haar schrijfsels.

Simon Kuper laat zien hoe uniek La Masia is, daar waar alle talenten van Barcelona ooit begonnen. Maar tegelijkertijd laat hij zien dat het niet goed gaat, iets wat we allemaal hadden kunnen weten, want welk talent is er de laatste jaren echt doorgebroken?

Al met al weer een uitgave van erg hoog niveau. Ik blijf genieten, ik ben trots op de serie die ondertussen al aan de derde plank in mijn boekenkast begint.

Citaat: “In het donker was de streep licht onder de deur van de kweekkamer goed zichtbaar. In het schijnsel daarvan lag op de grond een groen-geel shirt van ADO. Ik hoefde het nummer op het shirt niet te zien om te weten van wie het was. Toch pakte ik het op. Alleen om eraan te ruiken. Het stonk naar smerig uienzweet.” (blz.27)

Nummer: 20-006
Titel: Hard Gras 130
Auteur: Diversen (Judith Spiegel, Simon Kuper, Edwin Schoon, Carolina Trujillo, Femke van der Laan, Theun de Winter, Mikko Kuiper, Daan Heerma van Voss, Niek Pas)
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 111 (1509)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-5165-5

Meer:
129 128 127 126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 86: Voetbalseries

Half 3 – Nummer 11

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Half 3, Harry Walstra, Roberto Pennino, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Half 3 – Nummer 11

Mooie voorkant, Simon Tahamata op snelheid, bal aan de voet. Het Ajax-shirt zonder shirtreclame, zonder logo, ik kan het me nauwelijks herinneren. Hij is de hoofdrolspeler in het titelverhaal, geschreven door Harry Walstra en Ruud Doevendans samen. En natuurlijk gaat het ook over de treinkapers. Sterker nog, de kleine Ajacied komt pas later in het verhaal voor, wat wel een leuke draai is gezien andere verhalen over hetzelfde onderwerp. De voorzitter van Amboina komt aan het woord. Alle kapers voetbalden bij die club. Goed verhaal van de schrijvers, die onbevooroordeeld beschrijven wat er gebeurde, de impact op ieders levens.

De blinde terugkeek door Roberto Pennino is mooi, misschien wel juist omdat Liverpool tegen Bayern Munchen in 1971 een bloedeloze 0-0 werd. Zeker een hoogtepunt is de favoriete elf aller tijden van en door David Endt. Opvallend: geen Cruijff, welk meerdere mooie verhalen over spelers die hij zelf sprak, die hij kende, die hij bewonderde.

Vaste rubrieken als het wedstrijdverslag uitgeschreven (Hans Kraaij die kijkt naar AZ tegen Ipswich) en de vergelijking (Ronaldo tegenover Eusebio) ontbreken niet. Leuk om te lezen dat volgens de statistieken de Portugees een verbeterde uitgave was van de Braziliaan.

Harry Walstra keert nog een keer terug met een verhaal over Piet Keizer, voorwerk voor zijn iets later te verschijnen boek Vedette aan de zijlijn, lijkt mij. Niets mis mee.

Opvallend is dat deze uitgave geen ISBN heeft, de voorgaande 10 uitgaven wel. Al denk ik dat de kwaliteit eerder vooruit dan achteruit is gegaan. Ben wel benieuwd naar het waarom van deze keuze.

Citaat: “De kans dat de derde generatie, nu veelal jonge volwassenen, de wapens nog eens zal oppakken, acht Tahamata nihil. Wat niet wil zeggen, dat het ideaal uit hun leven verdwenen is; ‘Het is onze taak, die van mij en mijn generatiegenoten, om het ideaal van een vrije Molukse staat aan hen door te geven en op die manier levend te houden. Anders is alles voor niets geweest.’” (blz. 18)

Nummer: 20-001
Titel: Half 3. Nummer 11
Auteur: Diversen (Ruud Doevendans, Harry Walstra, Roberto Pennino, Math Teeuwen, Rene Otterloo)
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 104
Categorie: Voetbal
ISBN: nvt

Meer Half 3:
Nummer 10
Nummer 9
Nummer 8
Nummer 7
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1

Meer Doevendans:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans

Themaweek 86: Voetbalseries

Michel van Egmond – 14 gemiste oproepen van Cruijff

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Johan Cruijff, lezen, luisterboek, Michel van Egmond, voetbal, voetbalboek

Michel van Egmond – 14 gemiste oproepen van Cruijff

Er zijn ook voordelen aan de Coronacrisis. Meer tijd bijvoorbeeld om boeken te lezen. Maar nog leuker, een andere manier om een boek te lezen. De bieb heeft een schitterende app met luisterboeken, in april werden daar ook vele boeken ingezet voor niet-leden. Eerlijk gezegd was ik niet zo’n fan van luisterboeken, maar een keer gratis proberen, nooit verkeerd.

De verhalen van Michel van Egmond zijn zeker geschikt. De schrijver is vooral bekend geworden dankzij de boeken die hij schreef over en met René van der Gijp en Wim Kieft, maar schrijft al veel langer en naar mijn bescheiden mening veel mooier, al heb ik Kieft nog niet eens gelezen. Niet dat Gijp een slecht boek is, sterker nog, een boek dat niet-lezers aan het lezen krijgt, is per definitie een goed boek, maar Van Egmond kan zo veel mooier schrijven. Bijvoorbeeld deze gebundelde verhalen.

Het titelverhaal is leuk, de titel is natuurlijk goed voor de commercie, al was het maar omdat het nieuwsgierigheid uitlokt. Elke voetballiefhebber weet dat Cruijff geen eigen telefoon had, dat hij zeker niet terugbelde, dus hoe komt Van Egmond dan aan al die gemiste oproepen?

Maar de andere verhalen in het boek zijn zeker de moeite waard, juist omdat het over minder bekende spelers gaat. De VVV-fanclub in Tokyo is prachtig, het verhaal over Holwerda ontroerend, de Hongaarse trainer Weisz raakt niet in de vergetelheid nu zijn leven is beschreven en mijn favoriete stuk in dit boek gaat over Lutz Eigendorf. De voormalige DDR international vluchtte naar het westen, waar hij niet zo goed werd als men hoopte. Het auto-ongeluk waardoor hij om het leven kwam, is op zijn minst dubieus te noemen. Van Egmond vertelt het de wereld. En nog veel meer.

Prachtig boek, met slechts een echt nadeel. De voorlezer spreekt of geen Duits of weet niets van voetbal. Ik ben bang zelfs beide. Want wanneer je de club ‘één punt Kaiserslautern’ noemt, dan begrijp je er weinig van.

Citaat: “Ik heb klanten uit Roermond die speciaal naar Sittard komen om zich door mij te laten knippen. De mensen zeggen dat ze zo van mij hebben genoten als voetballer.” (h.46)

Nummer: 20-020
Titel: 14 gemiste oproepen van Cruijff
Ondertitel: De beste sportverhalen van..
Auteur: Michel van Egmond
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 400 (4574)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-4884-926-0

Meer:
Hebban
Spotify
Wikipedia
Gijp
Nooit meer juichen

Themaweek 82: Luisterboeken

De beste voetbalverhalen

Tags

Adriaan Jaeggi, boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, voetbal, voetbalboek

De beste voetbalverhalen

Ondanks mijn vrij uitgebreide verzameling, weet ik bijna altijd waar en wanneer ik een boek heb gekocht, gevonden, gekregen. Maar soms staat er een in de kast, waarvan ik het echt niet meer kan terughalen. Deze titel dus.

Zou ik niet snel zelf aanschaffen, ik heb meer dan genoeg voetbalboeken, ook goede. Misschien tweedehands, maar ik zie nergens een prijs, ook niet met potlood, zoals vaak in tweedehandszaken. De kaft is oranje, voor mij geen aanrader. Maar goed, het staat op mijn plank, sterker nog, vele goede schrijvers hebben bijgedragen aan deze verzameling.

Leuk, al in de inleiding wordt de titel genuanceerd. De reeds overleden Jaeggi zal dat geschreven hebben, in de kleine letters zie ik hem als samensteller staan. Al lezend denk ik een enkel verhaal al te kennen, niet gek, ik lees veel, vaak worden dit soort verhalen ergens vandaan gehaald, niet speciaal geschreven voor deze bundeling. In de verantwoording concludeer ik dat ik de verhalen van Scheepmaker, Van Nijnatten, Endt en Egbers al gelezen heb. Ook de gedichten voor Piet Keizer die tussendoor staan, ken ik al.

Toch werd ik nog meerdere keren positief verrast door andere verhalen. Rik Planting’s Lucky Ajax las ik nog niet zo lang geleden, hier lees ik hoe die verzameling tot stand kwam. Ook Vic van de Reijt, niet perse iemand waar ik aan denk als het om voetbal gaat, schrijft een geweldige correspondentie in zijn verhaal. Don Duyns schrijft leuk, Kees Fens had ik al lang niet meer gelezen, Maarten Moll over voetbalplaatjes, zoals ik dat nog kende.

Mark Schalekamp had ik nog nooit van gehoord, maar zijn studentikoze verhaal is ook geweldig. Philip Markus kende ik ook nog niet, maar hij schreef over de Belgische club Oude God, waarover ik in 1993 zelf ook een column schreef. Toeval?

Kortom, positief verrast door dit boek, al weet ik nog steeds niet waarom ik het bezit.

Citaat: “NAC beroerde me dieper. Won NAC dan stimuleerde me dat meer dan amfetamine ooit met me had kunnen doen. Ik heb haar, inderdaad: ‘haar’, liefgehad zo extreem als ik een vrouw nooit lief zal kunnen hebben; bezongen en mishandeld, uitgescholden, een enkele keer te schande gemaakt, om haar gehuild, maar meestal liet ze me lachen. Nooit, geen dag raakte ik los van haar.” (p.34/35)

Nummer: 20-058
Titel: De beste voetbalverhalen
Auteur: Diversen (August Willemsen, Remco Campert, Michel Sleutelberg, Ko van Geemert, Nico Scheepmaker, Chris van Nijnatten, Philip Markus, David Endt, Thomas Rap, Youp van ’t Hek, Chris Willemsen, Paul van Ostayen, Vic van de Reijt, Don Duyns, Maarten Moll, Tom Egbers, Rik Planting, Marga Minco, Mark Schalekamp, Kees Fens)
Samenstelling: Adriaan Jaeggi
Taal: Nederlands
Jaar: 1998
# Pagina’s: 124 (11595)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-649-3

Meer:
Antique Sports Books

David Endt – Twintig brieven aan Frank Rijkaard en een brief terug

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, David Endt, Frank Rijkaard, lezen, voetbal, voetbalboek

David Endt – Twintig brieven aan Frank Rijkaard en een brief terug

Na meerdere boeken te hebben gelezen, na hem een aantal keren kort te hebben gesproken, na hem regelmatig op televisie te hebben beluisterd, denk ik Endt wel een beetje te kennen. Een complete verbazing kan een boek dus niet meer zijn.

Maar dat is zeker geen diskwalificatie, ik lees zijn verhalen graag, juist omdat ik weet wat ik kan verwachten. Lyrische beschrijvingen in prachtige taal over schitterende voetballers, zou mijns inziens een redelijke beschrijving zijn.

Deze bundeling is toch bijzonder vanwege de rol van Rijkaard, die ten tijde in Milaan speelde. Endt kende hem natuurlijk nog van hun gezamenlijke tijd bij Ajax, je merkt dat er een bijzondere genegenheid tussen hen speelt, meer dan een voormalig collega. En dus reageert Endt elke week op de actualiteit, de laatste wedstrijd van de voormalige Ajacied of de aankomende wedstrijd. De kenner van het Italiaanse voetbal heeft dan bijna altijd een aanleiding voor een mooi verhaal over een bekende of minder bekende voetballer. En zo is het geen persoonlijke brievenwisseling, maar een soort van ‘open brief aan’, een bekend columnistentrucje, waar ik me zelf ook wel eens schuldig aan gemaakt heb. Niets mis mee, zeker niet als je zo mooi kunt schrijven als Endt.

Vele voetbalanekdotes komen voorbij, professor Endt leert zijn jonge vriend over de Italiaanse voetbalcultuur. Ze komen voorbij, de helden uit de Serie A: Cerezo, Maradona, Scirea, Falcao, Passarello, Mancini, Tardelli, Antognoni en Galderesi. Spelers die elders uitblonken zoals Magico Gonzalez, Best en Garrincha. Twee Ajacieden komen nog een keer langs: Tahamata, Keizer en natuurlijk veel verhalen over zijn twee favoriete clubs Inter en Ajax, maar ook Dinamo Tirana, Sampdoria en Transvaal zijn goed voor mooie verhalen.

Het leuke is dat Rijkaard daadwerkelijk een keer terugschrijft, een mooie lange brief aan het eind van het seizoen, over meerdere dagen geschreven, met mooie bespiegelingen en dezelfde toon van vriendschap.

Prachtig boek!

Citaat: “Weet je nog dat we jaren geleden samen vanaf het Ajax-stadion naar het Leidseplein liepen, ja liepen! (…) Bij de snackbar op het Christiaan Huijgensplein konden we ons nog bedwingen, maar toen we Eerste van Swindenstraat bereikten moesten we even wat halen bij de Febo. Ik verbaasde me over het gemak waarop je twee patat met satésaus en een hamburger in de kortste keren naar binnen werkte. Tegen dat eettempo kon ik niet op.” (p.32)

Nummer: 20-033
Titel: Twintig brieven aan Frank Rijkaard en een brief terug
Auteur: David Endt
Taal: Nederlands
Jaar: 1991
# Pagina’s: 190 (7547)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-345-1

Meer:
Ajax-zielen
Gloria Victoria
Wikipedia
Twitter

Auke Kok – Johan Cruijff

Tags

Ajax, Auke Kok, Barcelona, biografie, boeken, boeken 2020, boekrecensie, Johan Cruijff, lezen, Oranje, voetbalboek

Auke Kok – Johan Cruijff

Al jaren wist iedereen dat dit boek eraan zat te komen. Meerdere keren zat Kok aan tafel bij DWDD om te vertellen over de voortgang, om hulp te vragen over bepaalde aspecten, om te praten over Cruijff, als daar aanleiding voor was. Natuurlijk wist ik dat ik dit boek graag wilde lezen. Vlak voor verschijnen volgde nog een rel, waarin de Cruijff foundation de schrijver voor de rechter daagde om een detail achterin het boek. Hij verloor en daardoor had ik een ideale boekenlegger in dit boek. De rectificatie van acht regels was al weer achterhaald op het moment dat deze losse bladzijde gedrukt werd. Follow the Money en de Volkskrant kwamen met details die ontbraken in het boek, maar die Kok eigenlijk behoorlijk rehabiliteerden. In de podcast van Gijs Groenteman hoorde ik de schrijver onlangs vertellen over de zenuwachtige laatste dagen voor het verschijnen van het boek.

Het was ook niet verrassend dat er een rel was rondom Neerlands beste voetballer ooit, zijn hele carrière als voetballer en daarna was vol met rellen. Zelfs na zijn dood dus. Wat eigenlijk best jammer is, want zo’n uniek talent zou geëerd moeten worden zonder het eeuwige ‘maar’ dat er volgt op zijn verdiensten.

Gelukkig heeft Kok een boek geschreven dat aan de ene kant compleet recht doet aan de voetballer Cruijff, maar tegelijkertijd niet een heldendicht is, een lofzang van een bewonderaar.

En ook al was dit het tweede erg dikke boek dat ik dit jaar las, ik vloog er doorheen. Kok heeft goed voorwerk gedaan, voordat hij schreef. Een literatuurstudie van heb ik daar (jammer dat de bibliografie niet achterin het boek staat), een lijst met geïnterviewden om u tegen te zeggen, een hoeveelheid bronnen die past bij de status van dit boek, de biografie over een van de meest invloedrijke Nederlanders ooit. Vooral zijn jeugd en voetbalcarrière komen daardoor goed naar boven in dit boek. Veel prachtige inkijkjes in wat er zoal gebeurde voordat er weer een schitterende wedstrijd volgde. Veel anekdotes, die soms vertederend, dan weer grappig waren. Veel herkenbare momenten, die zelfs voor iemand die de actieve carrière van Cruijff nauwelijks bewust heeft meegekregen, zoals ondergetekende, een ‘o, ja’-moment opleverden.

Wat een genot om te lezen over Cruijff, wat een voorrecht om gedeeltelijk in dezelfde tijd te hebben kunnen leven. Wat een bijzondere man, wat een legendarische voetballer. Eigenlijk is het best verbazingwekkend dat er niemand zoals Kok een begin heeft gemaakt om diens leven volledig in kaart te brengen. Wat jammer dat de meeste ophef na verschijning ging over een paar bladzijden achter in het boek, waarin het vreemdgaan van de schrijver en het feit dat hij een miljoen per jaar kreeg belangrijk worden gemaakt, terwijl het natuurlijk over de geniale voetballer zou moeten gaan, die eerst als speler, daarna als trainer en tenslotte als influencer de sport zo ingrijpend heeft veranderd.

Compliment voor Kok dat hij een boek heeft geschreven dat aan de ene kant alle reeds bekende hoogtepunten niet negeert, maar er aan de andere kant toch in slaagt om een boek te schrijven over Cruijff, waar al zoveel over geschreven is, zonder dat het een herhaling van zetten is geworden.

Enige punt van kritiek: de eerste 500 (ruim) bladzijden gaan over zijn actieve voetballoopbaan, de reden natuurlijk dat eenieder de goede man kent. Maar daardoor komen de jaren er na, eerst als trainer, later als analist en tenslotte als merk, weldoener, levende legende, er veel te bekaaid vanaf. Als er ooit een reden was om vlak voor de verschijningsdatum de laatste 100 bladzijden eruit te scheuren en bekend te maken dat je bezig bent met deel twee, het leven na voetbal, dan was het wel deze biografie. Misschien alsnog? Gewoon net zo grondig en net zo uitgebreid als de eerste vijfendertig jaar van zijn leven beschrijven, nog zo’n dikke pil. Ik zal hem zonder enige twijfel aanschaffen, lezen en ook weer over bloggen.

Citaat: “Hij had zelfs de kans benut om een hersenoperatie van dichtbij te volgen en zo meende hij na tientallen operaties inmiddels een goed inzicht in de materie te hebben. Dat inzicht kwam goed van pas nu bij hem twee bypasses zouden worden aangebracht. Na enig nadenken stemde Cruijff toe dat een voor hem een onbekende chirurg de operatie zou verrichten; en pas toen hij precies begreep wat er zou gebeuren, mocht de dokter aan de slag.” (p.568)

Nummer: 20-029
Titel: Johan Cruijff
Ondertitel: De biografie
Auteur: Auke Kok
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 639 (6763)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-488-3731-1

Meer Kok:
Tussen godenzonen
Balverliefd

Meer Cruijff:
Mijn Johan Cruijff
Pieter van Os – Johan Cruijff, de Amerikaanse jaren
Johan legt de ruit uit
Hard Gras 87
Maarten van Roosendaal over Cruijff
Edwin Winkels – Escuchando a Cruijff
En un momento dado
De verhalen en imitaties
Legendarische overwinning in Bernabeu
Het mooiste stiftje
Nog een weekje nummer 14
Voor altijd nummer 14
Afscheid van 14

Meer over deze biografie:
Auke Kok
Bronnen
Hebban
Parool
AD
Ajax Showtime (Kok verliest kort geding)
Ajax Showtime (Cruijff kreeg miljoenen van loterijen)

Christian Werner – An jedem verdammten Sonntag

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Christian Werner, lezen, voetbal, voetbalboek, voetbalfoto

Christian Werner – An jedem verdammten Sonntag

Meestal heb ik een half uurtje, drie kwartier max. Maar Munster heeft meerdere boekhandels die ik wil bezoeken. Twee grote, goede, een aantal kleinere met ramsj of tweedehands. Twee keer per jaar kom ik er. Dus vaak kies ik dan voor een grote en een tweedehands-combi, de andere keer voor de andere grote. Ik ken er de weg redelijk, na al die jaren.

De sportafdeling valt een beetje tegen, maar toch loop ik er altijd even langs. Veel voetbalboeken waar ik niets mee heb. Commerciële biografieën, jaaroverzichten, fanboeken. Allemaal niet voor mij. Maar soms kom ik wel wat tegen wat me trekt. Van een goede schrijver, een verhalenbundel met verhalen waarin voetbal niet de hoofdrol speelt, maar wel de rode draad is, of zoals deze keer een fotoboek.

De voorkant was genoeg. De titel geeft het gevoel. Veel voetbalfoto’s zijn saai, maar sommige fotograven weten het normale tot bijzonder te verheven. Hans van der Meer is de beste, al decennia. Van hem kocht ik een kwart eeuw geleden al boeken, die me meer dan een dag werken kostten. Het was het zonder twijfel waard.

Blijkbaar is Christian Werner in Duitsland iemand die het juist ziet. Naar die kleine clubjes, waar de vrijwilligers kaartjes verkopen, lijnen kalken en bratwursten braden, terwijl de bezoekers net aan komen lopen. Clubjes waar ik er zelf in de loop der jaren honderden van heb bezocht. Frank Goosen mocht het voorwoord schrijven, de inleiding, in dit geval de toon zetten. Goed gelukt. Daarna vele schitterende foto’s, met alle clichés. De bal in de sloot, die eruit gevist moet worden. Het veld met de lelijke energiecentrale op de achtergrond. Vele gravelvelden (wij mogen in Nederland nooit meer klagen), een biertje onder de douche, het scorebord in de kantine, de middellijn die door een dronken vrijwilliger getrokken lijkt, de kantine met vaantjes en petjes aan de muur, de te kleine bekerkast met lelijke bekers er zelfs bovenop, supporters onder een paraplu, de lijst met boetes op het prikbord, de grensrechter op slippers, het huwelijksaanzoek met hulp van het hele team, het eerste sigaretje na de wissel op en muurtje, een pyro door vier supporters en nog veel meer mooie beelden.

De mooiste foto staat op bladzijde 126/127. Genomen van schuin achter de goal, iets hoger staand dan het veld, tussen het onkruid en de paardenbloemen. Achter de goal moet de keeper de bal uit het hoge gras halen, het team in wit heeft net naast geschoten, er is geen ballenvanger. Links staat een speler nog te pissen, net naast de atletiekstrook, vier banen breed, langs de lange zijde. Iets verder achter de bosjes bij de tennisbaan nog een. Twee dug-outs, niet aan dezelfde zijde, maar tegenover elkaar. Zes spelers in het rood lopen warm achter het doel. Op het talud aan de rechterkant staan bankjes, ongeveer 15 toeschouwers zitten te kijken. Achter het veld het dorp, met de kerktoren en een telefoonmast er bovenuit stekend. Daar achter de heuvels om het dorp, met een enkele boerderij en iets hoger op een schuur. Aan deze kant van het veld ontbreekt de grensrechter. Op een schommel achter de toeschouwers zit een kind. Het hokje bij de tennisbaan heeft een schotelantenne. De scheidsrechter op de rand van de middencirkel kijkt niet naar de keeper, maar lijkt in gesprek met spelers aan de andere kant, waar de spits en de laatste verdediger dichter bij elkaar staan dan nodig lijkt op een dood spelmoment. De parkeerplaats achter het veld staat zo vol, het lijkt alsof elke speler apart is aan komen rijden, tenzij het ook de parkeerplaats van het dorpscentrum is. Het is licht bewolkt, het lijkt een mooie lentedag. Op de weg uit het dorp over de heuvel rijdt niemand. Achterin het boek lees ik dat de foto is gemaakt bij de FC Rettenberg, waar het tweede elftal met 4-3 won van het tweede van de fusieclub (mijn aanname) SG Seifriedsberg/Sonthofen

Heel lang kan ik naar zo’n prachtige foto staren, elke keer ontdek ik iets nieuws.

Citaat: “ Schiedsrichter, was fur eine Sportart pfeifst du eigentlich gerade?” (p.138)

Nummer: 20-009
Titel: An jedem verdammten Sonntag
Ondertitel: Deutschlands Kreisliga-Helden
Auteur: Christian Werner (mit Frank Goosen)
Taal: Duits
Jaar: 2019
# Pagina’s: 192 (1905)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-3-8419-0632-8

Meer Werner:
Werner
Instagram (Werner)
Fotobuch

Meer voetbalfoto’s:
David Bauckham – Dugouts
Levon Biss – One love
Hans van der Meer – Europese velden
Van der Meest (eigen foto’s)

Rik Planting – Lucky Ajax, de eregalerij

Tags

Ajax, boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Rik Planting, voetbal, voetbalboek

Rik Planting – Lucky Ajax, de eregalerij

Een van mijn favoriete series is de Nederlandse Sportbibliotheek. Al meerdere delen las ik, zonder uitzondering de moeite waard. Dus gaat het andersom werken. Zelfs als ik geen idee heb of ik het wil lezen, krijgt het boek de voordeel van de twijfel omdat het bij deze serie hoort. Dus bestelde ik er onlangs een stapeltje, tweedehands, gewoon, omdat het kan.

Natuurlijk lees ik graag over mijn favoriete voetbalclub. Maar niet elk voetbalboek is de moeite, sterker nog, veel voetbalboeken zijn bagger.

Planting schrijft twintig portretten van Ajacieden. Op een na, kende ik ze allemaal. Al is kennen bij sommigen niet meer dan de naam weten van een speler die ooit bij Ajax speelde. Dus zijn voor mij vooral de oudere portretten de moeite waard, daar leer ik het meeste van. Van Jany van der Veen (lid sinds 1934) tot en met Piet Ouderland (vanaf 1955). Daarna komen de mij bekende namen, wiens verhalen ik al wel elders gelezen heb. Van Sjaak Swart tot en met Jan Mulder. De laatste namen (vanaf Pim van Dord) heb ik zelf ooit nog gezien in een Ajax-shirt. Vooral op televisie natuurlijk, de laatste twee (Kieft en Rijkaard) tijdens hun debuut ooit in Deventer.

Met veel plezier las ik de stukjes. Niet allemaal achter elkaar, maar gewoon, een stuk of twee per dag. Mooie verhalen, boeiende voetbaltijden, prachtige spelers.

Citaat: “We waren met Amsterdammers onder elkaar. Na ons heeft er niet weer zo’n Amsterdams getint elftal op het veld gestaan. Onze mentaliteit was onze kracht. Dat Amsterdamse maakte ons speciaal: beetje bravoure, tikkeltje arrogant. Amsterdammers zijn altijd net iets brutaler. Dat is enorm in ons voordeel geweest. We deden niet openlijk afzeikerig of kleinerend tegen ploegen uit de provincie. Maar tegenstanders waren wel altijd geïmponeerd door wat wij uitstraalden.” (blz. 162/163)

Nummer: 20-002
Titel: Lucky Ajax
Ondertitel: De eregalerij
Auteur: Rik Planting
Taal: Nederlands
Jaar: 1996
# Pagina’s: 275 (379)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-387-7

Meer:
Hebban

Nederlandse sportbibliotheek:
August Willemsen – De goddelijke kanarie
Tim Overdiek – Rik Smits, Dunking Dutchman
Gijs Zandbergen & Jan Brouwer de Koning – Zeven meiden om verliefd op te worden
Paul Arnoldussen – Amsterdam 1928
David Endt – Gloria Victoria
Chris Willemsen – De moord op Maradona
Chris Willemsen – De moeder aller nederlagen
Ko van Geemert – Hi ha hondelul
Marcelle van Hoof – De lieverdjes
Maarten Scholten – IJskampioenen

Hard Gras 129 – We missen Feyenoord

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Feyenoord, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 129 – We missen Feyenoord

De titel is kwetsend. Medelijden is erger dan haat, als het om voetbalclubs gaat. Gelukkig heeft de club uit Rotterdam nog niet zo lang geleden, bijna per ongeluk, een kampioenschap behaald. Boven het eigen kunnen uitstijgen, het verbloemt een beetje dat Feyenoord deze eeuw eigenlijk belachelijk weinig heeft gepresteerd. Te weinig om nog topclub te mogen heten. Sam Planting analyseert hoe de club er weer bovenop kan komen. Bijna vernederend, zou er binnen de club niet iemand zitten die een goede analyse kan maken? Blijkbaar niet, anders was het allang gebeurd.

De voorpublicatie deze keer komt uit de biografie van Marco van Basten, weet niet of ik die nog wil lezen, ben niet zo van de bio’s. Heb er desondanks redelijk wat gelezen, vaak teleurstellend.

Nico Dijkshoorn keert terug naar de stijl van Kuif den Dolder, zijn sterkste werk. Arie Dukkels is een sterk romankarakter, zou me niet verbazen dat hij nog eens opduikt in het werk van Dijkshoorn.

De voorpublicatie uit het fotoboek van Marco Magielse is wel lokkend. Of ben ik al te laat, nu ik dat boek nog steeds niet heb aangeschaft?

Een verhaal over Melkert en Kissinger is altijd boeiend. Wat is hun band? Kennen ze elkaar, zo ja, hoe lang al? En waarom staat dat in een voetbalboek? Hebben ze iets met het favoriete spelletje van de wereldbevolking? Erwin van der Pol praat u bij.

Mooie uitgave, geen topper tussen de 129, maar ook zeker geen dieptepunt, zoals een paar nummer geleden.

Citaat: “Misschien willen we hem vergeten. Misschien willen we vergeten dat we in België een degelijke versie van voetbal spelen die ons Europees snel weer huiswaarts stuurt. En dat slechts enkelen ons onszelf kunnen doen overstijgen, en laten dromen van de profvoetballers die we zelf zouden willen zijn.” (p.73)

Nummer: 19-064
Titel: Hard Gras 129
Ondertitel: We missen Feyenoord
Auteur: Diversen (Edwin Schoon, Sam Planting, Carla Boogaards, Nico Dijkshoorn, Zeger van Herwaarden, Marieke Groen, Klaas Hazenoot, Gerrit Janssens, Erwin van de Pol, Frank Ritmeester en Hans Kraan)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 112 (14421)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4747-4

Meer:
126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 75: Sportboeken