Anna Enquist – Kool!

Tags

Anna Enquist, boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, voetbal, voetbalboek

Anna Enquist – Kool!

Dankzij Hard Gras las ik Anna Enquist. Ik heb principieel niets tegen vrouwen die schrijven, maar vind helaas lang niet elke vrouwelijke schrijver de moeite waard. En ook ik ben niet zonder vooroordelen, dus komt het voor dat ik schrijvers mis die ik zou moeten lezen.

Veel van deze verhalen stonden eerst in Hard Gras, dus had ik ze al gelezen, toch is het leuk om een bundeling alsnog te lezen. Het geeft een iets beter beeld van de schrijver. Enquist pretendeert niet het spelletje te snappen, een prijzenswaardige eigenschap, veel te veel voetbalschrijvers nemen zichzelf veel te serieus. Ze kan leuk vertellen, heeft oog voor detail en maakt haar voetbalverhalen lezenswaardig.

Ben er nog niet uit of ik ook niet-voetbalgerelateerde boeken van haar zou willen lezen.

Citaat: “Het was koud. Louis van Gaal coachte de Ajaxploeg en keek omhoog. Hij wees met stramme gebaren naar het doelgebied en brulde commando’s. Van Hanegem begeleidde de kleine Feyenoorders en keek naar de grond. Gedurende de hele wedstrijd knoopte hij veters dicht en snoot hij jongensneuzen in zijn eigen zakdoek. Een bibberend kind schurkte zich tegen zijn been. Je moet meedoen, zei Willem, ga maar hollen, dan word je warm.” (p.75/77)

Nummer: 18-034
Titel: Kool!
Ondertitel: alles over voetbal
Auteur: Anna Enquist
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 207 (6734)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-295-8608-5

Meer:
De ijsdragers
Wikipedia

Advertenties

Jan-Cees Butter – Hard Gras 120 – Het ongewenste kind

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Christiano Ronaldo, Hard Gras, Jan-Cees Butter, lezen, voetbal, voetbalboek

Jan-Cees Butter – Hard Gras 120 – Het ongewenste kind

Zonder enige twijfel sta ik aan de kant van Messi. Ik heb bewondering voor Ronaldo, een omhooggevallen voetballer die wereldster is geworden, maar mijn sympathie ligt bij de natuurvoetballer Messi, bij de straatvechter Zlatan, bij de levensgenieters Best of Gascoigne, niet bij een atleet die zichzelf goed vindt.

Butter begon dan volgens mij ook aan een onmogelijke strijd. Naar Madeira reizen, Lissabon, het hele leven van Ronaldo volgen op zoek naar een verhaal. Er zijn reeds meerdere boeken over de goede man geschreven, waarom zou je precies hetzelfde doen?

Gaandeweg het boek groeide mijn bewondering. Voor Ronaldo, maar vooral voor Butter. Iemand die in mijn ogen zo onsympathiek is, krijgt medelijden. Ook geen emotie waar je trots op moet zijn, maar het is wel zo. Een ongewenst kind, een vader aan de drank, een jochie met heimwee in een internaat, de geldingsdrang kan elke amateurpsycholoog bedenken.

En zo was ik in no time aan het eind van het boek, vond ik een boek dat ik vooraf met tegenzin oppakte erg boeiend om te lezen, begreep ik het fenomeen Ronaldo een heel klein stukje beter en heeft Butter een geweldige prestatie geleverd door een boek te schrijven dat iets toevoegt aan de tig boeken, artikelen, documentaires en roddels die al bestaan over CR7. Compliment!

Citaat: “’Sinds wij Christiano Ronaldo hier hebben gehad, denkt elke vader en moeder op dit eiland dat ze de nieuwe Christiano Ronaldo op de wereld hebben gezet. Ik word er gek van. Ik krijg elke week berichten en telefoontjes van ouders. Waarom speelt mijn zoon niet? Waarom staat hij niet op die positie? En waarom doen jullie niet eens een andere oefening?’” (p.17)

Nummer: 18-030
Titel: Hard Gras 120
Ondertitel: Het ongewenste kind
Auteur: Jan-Cees Butter
Taal: Nederland
Jaar: 2018
# Pagina’s: 127 (6135)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4313-1

Meer:
118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweken 57: Sportboeken

Titia Top – Voetbaldames

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, damesvoetbal, lezen, Titia Top, voetbal, voetbalboek

Titia Top – Voetbaldames

Terwijl damesvoetbal wereldwijd in opkomst is, de Nederlandse voetbaldames aan de weg timmeren, leek het me leuk om dit boek eens uit de kast te trekken. Is voetbalhumor bij dames anders dan bij mannen? Hoe gaan ze met elkaar om? Is er een wezenlijk verschil?

In no time zat ik in het verhaal en voordat ik ook maar de kans had om me in de karakters te verdiepen, had ik het boek al uit. Wist ik meer over damesvoetbal? Nee. Zeker niet. Het voetbalteam in kwestie is niet meer dan een kapstok voor het verhaal wat de schrijfster blijkbaar in haar hoofd had. In dit geval had ook een breiclubje kunnen zijn. Of Nordic Walkers. Of klaverjassers. Geen enkel verschil.

Op een dag is een van hen niet aanwezig. De week erna nog niet. Ze is dus vermist. En eigenlijk gaat daar het hele verhaal over. Wat doe je wanneer een kennis is verdwenen. Wie bepaalt of iemand daadwerkelijk is vermist? Leuk gegeven, maar daar was meer uit te halen geweest. Sterker nog, volgens de achterflap was het verhaal spannend, hilarisch met een serieuze ondertoon. Ik heb het er niet uitgehaald. Misschien zat het er ook wel niet in.

Enige diepgang heb ik niet gevonden. De verrassing was er ook nauwelijks. Kortom, geen idee waarom ik het boek gelezen heb. Kon er na lezing niets van maken, nu nog steeds niet.

Citaat: “Alles was anders. Ze zochten het leven weer op dat ze waren kwijt geraakt, maar het was niet meer als vroeger, niet meer leek alles mogelijk. Het was alsof er grenzen waren ontstaan, alsof er onzichtbare muren waren opgetrokken die soms pas werden opgemerkt wanneer ze er tegenaan liepen, wanneer ze te ver waren gegaan. Ze konden zich niet meer verliezen een feest alsof het leven eeuwig duurde.” (p.56)

Nummer: 18-028
Titel: Voetbaldames
Auteur: Titia Top
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 99 (5913)
Categorie: Chicklit
ISBN: 978-90-809207-4-3

Meer:
Boekwinkeltjes
Youtube

Themaweken 57: Sportboeken

Hard Gras 119 – Leven in de tijd van Messi

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Lionel Messi, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 119 – Leven in de tijd van Messi

Schoorl heeft de eer het titelverhaal te schrijven. En hij concludeert zeer terecht dat het voor ons leken bijzonder is dat we Messi zo regelmatig mogen aanschouwen. Geen meter die hij op een voetbalveld loopt blijft ongezien. Alles is vanuit verschillende hoeken te zien. Ten tijde van Cruijff zagen we hoogtepunten. Pele slechts bij grote wedstrijden. Het is bijzonder om in deze tijd te leven. En als je dan ook nog eens gewoon naar Barcelona kunt vliegen om een keer een wedstrijd mee te pikken, dan ben je een gelukkige voetballiefhebber.

Simon Kuper aan het woord over zijn voetbalklassieker, Football against the Enemy, is altijd interessant. Nog niet zo lang geleden hoorde ik de podcast van Between The Lines met hem, maar ook het verhaal door Arthur van den Boogaard is erg boeiend.

Prachtig cultverhaal gaat natuurlijk over Harvey Essajas, die eigenlijk al uit gevoetbald was, maar in zijn nadagen nog even bij AC Milaan belandde. Hij kreeg zelfs speelminuten, omdat de selectie hem zo waardeerde. Onvergetelijk.

Edwin Winkels schrijft het pijnlijke verhaal van Raul. Door velen heel lang gezien als de beste Spaanse voetballer, maar het Spaanse voetbal pakt ineens prijzen nadat hij gepasseerd wordt.

Ernest Wilimowski is een naam die niet elke voetbalfan zal kennen. Pieter van Os dook de archieven in, schrijft een lezenswaardig verhaal.

Ook deze Hard Gras las ik met erg veel plezier.

Citaat: “De aanvaller uit Oekraïne zegt tijdens trainingen dat Esajas wat rustiger aan moet doen en hem moet laten scoren. Met Pirlo heeft soms nog contact, de droogkloot eerste klas van wie je nooit weet of hij nou serieus is of een grap maakt. Een geweldige kerel die ook vaak adviezen geeft. Met Gattuso is hij ook goed, al komt het een keer bijna tot een handgemeen.” (p.48/49)

Nummer: 18-017
Titel: Hard Gras 119
Ondertitel: Leven in de tijd van Messi
Auteur: Diversen (John Schoorl, Arthur van den Boogaard, Melle Mare, Rasit Elibol, Rosa van Gool, Erik Brouwer, Edwin Winkels en Pieter van Os)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 119 (3812)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-42608

Meer:
118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweken 57: Sportboeken

Henk Spaan – Alle dagen voetbal

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Henk Spaan, lezen, voetbal, voetbalboek

Henk Spaan – Alle dagen voetbal

Als jochie was ik een groot fan van Pisa, later Verona, nog later Die Twee. Toen Harry Vermeegen solo ging, was ik er snel achter dat de brille uit genoemde programma’s bij Spaan vandaan kwam. Hij schreef ook leuke stukjes. Hij begon met Hard Gras, een serie waar ik vanaf het begin af lid ben. Kortom, Spaan staat er bij mij goed op. Nu, decennia later verbaas ik me wel eens dat hij leeft van voetbal. Hij schrijft eens wat, draaft een enkele keer ergen op als expert, maar vooral is hij bezig met kijken naar voetbal. Als je wil weten welke jeugdspeler over een paar jaar door zal breken bij Ajax, dan is Spaan je bron.

Dus schreef hij ook maar eens een boek, waarin hij zijn leven beschrijft, een dagboek, maar dan voetbal gerelateerd. De hoofdrol daarin speelt zijn dochter Sophie, spelend in de jeugd van Buitenveldert. Spaan werd leider/coach, meiden A3. Lijkt me een geweldige manier om te leren relativeren. Fanatiek als hij is, heeft hij te maken met een team van pubermeisjes, een groep die heel anders naar voetbal kijkt dan hij zelf. Het is het laatste jaar voor de meiden, ze gaan studeren, werken, het team valt uit elkaar. In de tussentijd probeert Spaan zijn best te doen om de meiden te laten winnen, maar toch ook plezier te laten hebben.

Dit verslag van een seizoen is leuk om te lezen. De afwisseling komt uit het feit dat de meiden maar een keer per week spelen, terwijl Spaan, zoals de titel al zegt, alle dagen met het spelletje bezig is. Dus lezen we ook over het tweede van Ajax, over wedstrijden die hij op televisie kijkt en zijn mening over het topvoetbal van dat moment.

Juist die afwisseling maakt dat het boek de moeite van het lezen waard is, gouden combinatie. Een seizoen met alleen maar voetbalmeiden is voor buitenstaanders nauwelijks interessant. Spaans beschouwingen over alles wat hem te binnen schiet is ook maar voor een relatief elitair publiek. Maar die combi maakt dit boek goed. Iemand die zich druk kan maken over de wissels van Ten Cate, die terugdenkt aan de Volewijckers, houdt zich ook bezig met hoe meiden van 17 van positie wisselen.

Leuk boek, met plezier gelezen.

Citaat: “Doorgaans koesterde ik de houding van iemand die stiefmoeders van zich af liet glijden als regen op het voetbalveld. Je snoof eens en rende door. Misschien sijpelde er enig besef bij hem door dat niet iedereen zo geestdriftig was over zijn nieuwe burgerlijke staat als hij; in elk geval mocht ik na een heel kussensloop te hebben onder gesnotterd, toch naar De Volewijckers-Feyenoord. Om de wedstrijd nog te halen, moest ik keihard fietsen.” (p.94)

Nummer: 18-012
Titel: Alle dagen voetbal
Auteur: Henk Spaan
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 237 (2920)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-468-0288-5

Meer:
Maldini heeft een zus
Mijn vrouw is weg
Wikipedia
Hard Gras

Themaweek 58: Sportboeken

Hard Gras 118 – Hakim Ziyech Simply the best

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 118 – Hakim Ziyech Simply the best

In het seizoen dat Ziyech de beste speler van de Eredivisie is, maar ook wordt uitgefloten door zijn eigen fans, kiest Hard Gras zonder twijfel de kant van de voetballer. Sam Planting mag het titelverhaal, het openingsverhaal schrijven. Van den Boogaard mocht Nick Hornby spreken, de schrijver van het beroemdste voetbalboek ooit. Melle Mare mocht een reconstructie maken van een vreemde dag in Deventer. Een oefenwedstrijd van Ajax bij Go Ahead was de aanleiding voor een aantal idioten om in de binnenstad een flinke matpartij te organiseren.

Een portret van een bijzondere voormalig voetballer is erg interessant, Bjorn van der Doelen was een aardige subtopper, maar blijkt als muzikant in zijn nieuwe leven een prachtig filosoof. De voetballerij mocht willen dat er meer zulke spelers rondliepen.

Mooi nummer, meerdere mooie verhalen.

Citaat: “Maar zulke kampioenswedstrijden zijn toch eindelijk ‘n schande voor ons voetbal. Wij zouden het willen uitschreeuwen: houdt op met je W-formatie tot in het bespottelijke, met je drie backs en je voorhoede van drie man, die zuiver op avontuur uit is: leer weer begrijpen dat de techniek de basis van het spel is en dat niet voor niets een voorhoede uit vijf spelers bestaat.” (p.64)

Nummer: 18-009
Titel: Hard Gras 118
Ondertitel: Hakim Ziyech Simply the best
Auteur: Diversen (Sam Planting, Arthur van den Boogaard, Melle Mare, Frank Heinen, Daan Heerma van Voss, Henk Mees, Wiep Idzenga, Thomas Heerma van Voss, Roman Helinski en David Winner)
Taal: Nederland
Jaar: 2018
# Pagina’s: 127 (2516)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4259-2

Meer:
117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Duitsland, Friedrich Christian Delius, lezen, voetbal, voetbalboek, WK 1954

Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde

Een dunnetje, ik had niet zo’n zin in een dikke Duitse pil. En omdat Arthur van den Boogaard deze had aanbevolen in Hard Gras, een paar afleveringen geleden, heb ik Delius opgezocht afgelopen december, tijdens mijn jaarlijkse bezoekje aan de boekhandels van Munster.

Het lijkt een voetbalboek, het gaat tenslotte om de dag dat Duitsland wereldkampioen werd in 1954. Een belangrijk moment in de geschiedenis. Een dag die veel meer was dan een voetbaltitel die behaald werd. Negen jaar na het verlies van de Tweede Wereldoorlog kwam in West-Duitsland het besef dat het niet minderwaardig was, dat ze weer werden geaccepteerd, dat ze geen losers waren.

Delius beschrijft deze dag prachtig. Het zou autobiografisch kunnen zijn, waarschijnlijk is dat grotendeels ook zo, maar het maakt voor het verhaal niets uit. Hij is elf. De leeftijd waarop voetbal extreem belangrijk is. Hij leeft dus toe naar de finale. Het boek beschrijft zijn dag. Daarom is het ook geen voetbalboek, maar speelt voetbal wel een belangrijke rol. Die dag duurt hem veel te lang, erg begrijpelijk. Hij heeft allerlei verplichtingen, terwijl hij maar een ding wil: naar het radioverslag luisteren.

Ook dat zal voor de jeugd tegenwoordig een openbaring zijn, mochten ze dit boek ooit lezen. Televisie bestaat pas een ruime halve eeuw, de radio was vroeger een belangrijke informatiebron. Alles stond in het teken van de finale, het moment waarop hij naar de radio mag luisteren.

Delius beschrijft prachtig het gevoelsleven van het jongetje. Het jochie dat niet kan wachten tot het begint. De domineeszoon die Fritz Walter adoreert, niet God. Delius geeft een prachtig tijdsbeeld van zijn jeugd in Hessen, van het naoorlogse Duitsland, van de grens die ineens dwars door zijn land liep en er voordien nooit was, van een land dat zijn wonden nog aan het likken is. Erg leuk verhaal.

Citaat: “Ich fuhlte mich in diesem Chor geborgen, hielt den Kopf gesenkt, war lieb oder wollte lieb sein, und als mir bei die Kraft und die Herrlichkeit Fritz Walter und die deutschen Fussballer einfielen, schickte ich eine schnelle Bitte um den Sieg zum Himmel, Amen.” (p.54)

Nummer: 18-005
Titel: Der Sonttag, an dem ich Weltmeister wurde
Auteur: Friedrich Christian Delius
Taal: Duits
Jaar: 1994
# Pagina’s: 128 (1697)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-3-499-26685-0

Meer:
Hard Gras 112
Wikipedia
Lezen voor de lijst
Volkskrant
FC Delius (Biografie)
Sonntag

Hard Gras 117 – Vrouwennummer

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek, vrouwen

Hard Gras 117 – Vrouwennummer

Natuurlijk is voetbal een mannenbolwerk. Maar nu het afgelopen decennium steeds meer meisjes en vrouwen gingen voetballen, komen er ook steeds meer vrouwen terecht in andere functies. Zaakwaarnemers, journalist, grensrechter, scheidsrechter, management. En natuurlijk schrijven ook steeds meer vrouwen over voetbal. Voor Hard Gras was het blijkbaar tijd voor een specifiek vrouwennummer.

Nu denk ik dat het een leuk gebaar is, maar in Hard Gras stonden al veel vaker verhalen door vrouwen. Niet voor niets ontdekte ik Janneke van der Horst, Annemarie Postma (die schittert door afwezigheid in deze uitgave) en Carolina Trujillo via HG. Op dit blog kon je al veel complimenten lezen aan het adres van deze schrijvende vrouwen.

Maar goed, een compleet themanummer dus. Tijd om nieuwe namen te ontdekken. Ik moet eerlijk zeggen dat het me niet allemaal meeviel. Je hoeft als vrouw niet per se over vrouwenvoetbal te schrijven. Je verhaal moet iets toevoegen, meer dan het feit dat. Het openingsverhaal doet dat. Priya Ramesh laat meteen zien wat ik bedoel. Prachtig beschreven ervaringen in de Sunday League door de jongste schrijver van dit nummer. Ze schreef dan ook al vanaf haar 17e voor de Guardian, zal geen toeval zijn.

Ander hoogtepunt is het portret van een collega-schrijver door Stephanie Hoogenberk. Zij heeft perfect begrepen hoe voetbal op laag niveau, waarop het merendeel van Nederland elk weekend voetbalt, in elkaar steekt. Het lukt haar daar een mooi ironisch verhaal van te maken, zonder dat het er te dik bovenop ligt.

Carolina Trujillo gebruikt haar verhaal om afscheid te nemen van de Nederlandstalige fictie. Of dat an sich ook fictie is, is nog af te wachten. Zou in ieder geval doodzonde zijn. Haar verhalen in Hard Gras las ik al jaren met erg veel plezier.

Leuk experiment HG, maar vanaf nu gewoon de dames regelmatig vragen voor de reguliere nummers. Er is genoeg talent.

Citaat: “Hij zegt dat hij het tot zijn zeventigste wil blijven doen. Vorig jaar hadden ze een begrafenis van een van de jongens van de veteranen, dat krijg je dan ook. Maar dat is toch ook hoe Jan het voor zich ziet. En dat zijn zoon dan veertig is en bij Heren 1 voetbalt. Dat zou wel mooi zijn.” (p.63)

Nummer: 17-062
Titel: Hard Gras 117. Vrouwennummer
Auteur: Diversen (Priya Ramesh, Emma Curvers, Janneke van der Horst, Anna Enquist, Nathalie Huigsloot, Stephanie Hoogenberk, Rosa van Gool, Eva Maria Staal, Esther Gerritsen, Melle Mare en Carolina Trujillo)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 127 (14859)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3884-7

Meer:
116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Hard Gras 116

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 116

Zonder twijfel een van de mooiste voorkanten in de geschiedenis van het blad. De Sgt. Pepper’s remake ziet er uit als een remake van wie is wie in de voetbal. Of van een geweldige rodedraadvraag in een voetbalquiz.

David Winner krijgt het openingsverhaal. Terecht. De rechtstreekse correlatie tussen de Brexit en de staat van het voetbal op het eiland wordt duidelijk verklaard. Boeiend. Rob Waumans schrijft een lange column over een prachtig idee. Een Whatsapp-groep van een niet-bestaand voetbalelftal. Het idee is genoeg, de rest schrijft zich vanzelf.

De voorkant komt voort uit het verhaal van Martin van Neck over Albert Stubbins, de enige voetballer tussen de tientallen celebrities die de originele hoes van het Beatles album hebben gehaald. Was het toeval of was een van de Beatles echt fan van de voetballer?

Luke ‘Sonny’ Pike mocht ooit meetrainen bij Ajax. De wereld zag er nog iets anders uit. Voor een Engels jochie was dat een hele eer. Tegenwoordig is hij taxichauffeur. Ergens ging het mis. Ik ben jaloers op Erik Brouwer, hij mag altijd de mooiste verhalen schrijven. Of is dat juist zijn talent?

Filip Joos over Totti, altijd goed, Arthur van den Boogaard met en over Tim Parks, een uitgebreide lezerspost. Ook deel 116 was weer de moeite.

Citaat: “Totti en Roma waren voor mekaar gemaakt. Een ploeg die weinig prijzen wint, waar de tifosi zich niet warmen aan iets aards als trofeeën, maar zich verlustigen in een hakje, een steekpass, een atoomschot, in het begrip vista dat Totti zijn hele carrière lang naar een nieuwe dimensie tilde.” (p.71)

Nummer: 17-057
Titel: Hard Gras 116
Auteur: Diversen (David Winner, Rob Waumans, Martin van Neck, Erik Brouwer, Zeger van Heerwaarden, Filip Joos, Roman Helinski, Arthur van den Boogaard, Frank Ritmeester, Peter de Waard)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 143 (13422)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3883-0

Meer:
112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 50: Sportseries

Hard Gras 115 – Jan Luitzen en Wim Zonneveld – Kicksen en wickets

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, cricket, geschiedenis, Hard Gras, Jan Luitzen, lezen, voetbal, voetbalboek, Wim Zonneveld

Hard Gras 115 – Jan Luitzen en Wim Zonneveld – Kicksen en wickets

Het boek dat ze in Haarlem vreesden. Een goede en grondige studie naar het eerste georganiseerde voetbal in Nederland. Veelal een verhaal over de gegoede burgerij, jongelui die clubjes oprichten om te sporten. Een boek over cricket, rugby, kostscholen en studenten.

Het is ook geen leesboek. 309 voetnoten, dit is een naslagwerk. Het is ook met aan zekerheid grenzende waarschijnlijk de ontmaskering van de oprichtingsdatum van HFC. Buiten Pim Mulier zelf is er eigenlijk geen bron die bevestigt dat de club daadwerkelijk in 1879 is opgericht. Een halve eeuw verder, bij een jubileumfeest is het pas algemene kennis geworden, het bewijs is te dubieus.

Ondanks dat niet iedereen even blij met de boodschap zal zijn, is het boek wel een pareltje. De verhalen over de cricketclubs en verschillende vormen van ‘football’ is geweldig om er geregeld even bij te pakken. Een mooi bron voor quizvragen.

Blij dat de heren van Hard Gras de schrijvers de kans gaven om dit voor een flink publiek te presenteren. De themanummers van Hard Gras blijven een jaarlijks hoogtepunt.

Citaat: “De captain van Amsterdam, de heer Bicker, en de captain van Haarlem, de heer Mulier, waren door ongesteldheid verhinderd aan den wedstrijd deel te nemen, en traden toen als umpires der beide clubs op; zij wisten zich op zeer verdienstelijke wijze van hunne eerder moeielijke dan aangename taak te kwijten.” (p.114)

Nummer: 17-054
Titel: Hard Gras 115 – Kicksen en wickets
Auteur: Jan Luitzen en Wim Zonneveld
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 151 (12920)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3882-3

Meer:
112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Half 3 – Nummer 8

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Half 3, lezen, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Half 3 – Nummer 8

Het volgende deel in de inmiddels ter ziele gegane hobbyserie van Ruud Doevendans begint met een verhaal over de wedstrijd van de eeuw, Italië tegen West-Duitsland op het WK 1970 te Mexico. Mooi.

Piet den Boer is een bijna vergeten prof, maar won toch mooi een Europacup in Mechelen. Ook bijna vergeten is het minivoetbal van de NCRV. Doevendans reconstrueert. Had van mij wel langer gemogen, mooi artikel.

Tegenwoordig lijkt Europees voetbal het summum in een loopbaan, dan pas tel je als voetballer mee. Dat was veertig jaar geleden niet zo. Ad Brouwers scoorde in de bekerfinale voor NAC, maar speelde liever gewoon in het weekend. Vrije dagen regelen om in Oost-Duitsland te mogen voetballen was niet zo eenvoudig. Typerende uitspraak: ‘Had ik moeten kiezen tussen voetbal en onderwijs, dan had ik zeker voor het onderwijs gekozen.’

De statistische vergelijking wordt deze keer gemaakt tussen Franz Beckenbauer en Daniel Passarella. Ik blijf het een schijnzekerheid vinden om bepaalde acties tot twee cijfers achter de komma te beoordelen. Eigenlijk vindt Doevendans dat zelf ook. Hij vindt de Duitser een betere voetballer, maar de statistieken lijken eigenlijk in het voordeel van de Argentijn.

Tenslotte wordt de mythe van het gouden binnentrio doorgeprikt. Lenstra, Wilkes en Rijvers waren op Nederlands niveau zonder twijfel geweldige spelers, maar in Oranje speelden ze ten eerste nauwelijks samen, maar vooral lieten ze dan niet zien dat ze wereldtop waren.

Citaat: “Niet alleen werd het duel tegen de beenharde Zuid-Amerikanen (die West-Duitsland) met veel geschop en het nodige geluk op 1-1 hadden gehouden) een hoogtepunt voor Denemarken, maar ook in de carrière van Preben Elkjaer. De kettingroker en lolbroek van de ploeg was op deze avond niet te stoppen. Elkjaer had zijn werkgever Hellas Verona aan de eerste – en tot dusverre enige – scudetto in de clubhistorie geholpen en werd een van de grote sterren in de met topvoetballers bepakte Serie A.” (p.47/48)

Nummer: 17-061
Titel: Half 3. Nummer 8
Auteur: Ruud Doevendans e.a.
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 104 (14732)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-79067-08-4

Meer Half 3:
Nummer 7
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1

Meer Doevendans:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans

Themaweek 50: Sportseries

Hard Gras 114 – Speciaal Spanje nummer

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Spanje, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 114 – Speciaal Spanje nummer

Spanje is een mooi land. Daarbij zijn ze het beste voetballand in het afgelopen decennium. Een special van HG dus. Wel grappig dus dat het eerste verhaal gaat over een Braziliaan (Roberto Carlos), het tweede over een Argentijn (Sampaoli), waarna Sierd de Vos wordt geportretteerd door Marcel van Roosmalen.

Dan zijn het twee buitenlanders die in Spanje wonen die een prachtig verhaal schrijven. Zowel Edwin Winkels als Jimmy Burns maken hun reputatie waar. Van den Boogaard zorgde voor een nieuw boek op mijn verlanglijst. De biografie van Pep, die volgens de schrijver geen biografie is. Leo Verheul mag op zijn eigen wijze schrijven over de voorzitter van Real Madrid, zijn stijl past goed bij het onderwerp. Carolina Trujillo mag haar tweetaligheid benutten om een verrassend verhaal te schrijven, in dit geval over de vertaling van het woord voetbal naar het Spaans. Geen spoiler hier. Wel erg goed.

Citaat: “Emilio legde uit hoe bijzonder het was want zijn voorzitter had een gruwelijke hekel aan de pers. Maar omdat El Buitre had gezegd dat ik uit Nederland kwam, was hij gezwicht. ‘De voorzitter is uit hetzelfde bouwjaar als Johan Cruijff.”, vertelde Emilio. ‘en hij is een enorme fan van hem, een man die in zijn eentje de voetbalwereld had veranderd, zoals hij de bouwwereld een ander aanzicht gaf.” (p.113)

Nummer: 17-034
Titel: Hard Gras 114
Auteur: Diversen (Thomas Heerma van Voss, Marcela Mora y Aurajo, Marcel van Roosmalen, Edwin Winkels, Jimmy Burns, Sam Planting, Arthur van den Boogaard, Luis Martin, Leo Verheul en Carolina Trujillo)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 127 (8341)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3881-6

Meer:
110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 50: Sportseries

Hard Gras 113

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hans van der Meer, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 113

De vergelijking blijft. Cruijff kreeg na zijn overlijden een zee van zendtijd, honderden vrienden die hem allemaal erg goed kenden, werden aan het woord gelaten. Boeken waren al klaar, alleen het laatste hoofdstuk moest nog worden aangepast. Keizer krijgt een aantal extra bladzijden in Hard Gras, een mooi verhaal. Zelfs na zijn dood staat hij nog in de schaduw van zijn ploegmaat.

Vooral de prachtige foto’s bij de, op zichzelf al boeiende herinnering van AJ Heerma van Voss, trekken de aandacht. Toch mooi als je kunt zeggen dat je tegen Keizer hebt gespeeld. Zelf kwam ik niet verder dan een erg korte, woordeloze, ontmoeting. Maar daar was ik al trots op.

Erik Brouwer verhaalt over twee legendes die in de MLS hun laatste wedstrijden hebben gespeeld. Kaka en Pirlo, toppers in hun nadagen, mooi om over te lezen. Mark van den Heuvel sprak met John van ’t Schip over het verlies van zijn vader, maar ook van zijn voetbalvader. Prachtig verhaal, boeiend om zijn visie te zien. Een paar maanden later begon hij bij PEC en bij die club presteert hij sindsdien boven verwachting goed.

Fotograaf Hans van der Meer is echt een held (zie de blogserie op dit blog), maar blijkt ook leuk te kunnen schrijven. Een van zijn helden, Jacques Tati schijnt een film te hebben gemaakt over Bastia – PSV. Op zoek dus! Voor filmliefhebbers is diens naam natuurlijk bekend, zo niet, dan zijn vriend Bert Haanstra wel. Erg interessant om over te lezen.

Citaat: “Ik ben ervan overtuigd dat Pep weleens denkt, als hij op kantoor zit: hoe zou Johan dit hebben aangepakt? Zijn invloed is constant aanwezig, ook na z’n dood. Misschien nog wel meer na zijn dood. Het vlammetje wordt voortdurend aangewakkerd. Roberto Martinez, de huidige bondscoach van Belgie, is ook een mooi voorbeeld van een trainer die de filosofie van Cruijff verder uitdraagt en ontwikkelt. Zelfs in Duitsland zie je nu trainers die denken vanuit balbezit. Dat stamt af van Johan.” (p.56/57)

Nummer: 17-022
Titel: Hard Gras 113
Auteur: Diversen (A.J. Heerma van Voss, Carolina Trujillo, Pieter van Os, Erik Brouwer, Mark van den Heuvel, Igor Wijnker, Arthur van den Boogaard, Rob Willemse, Sam Planting, Hans van der Meer)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 127 (4845)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3880-9

Meer:
112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 50: Sportseries

Zlatan Ibrahimovic – Ik, Zlatan

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, voetbal, voetbalboek, Zlatan Ibrahimovic

Zlatan Ibrahimovic – Ik, Zlatan

Planken vol met voetbalboeken heb ik. Maar het minst boeiend vind ik de biografieën van voetballers. Michel van Egmond verdient er een goede boterham mee, nog mooier: hij kreeg volksstammen aan het lezen die sinds de boekenlijst geen boek meer hadden aangeraakt. Maar wat is er boeiend aan een doorsnee carrière van een topsporter? Ik vond Litmanen een geweldige voetballer. Een sympathiek mens ook nog eens. Maar zijn biografie hoef ik niet te lezen. Petersson idem. Laat staan van voetballers die ik niet eens sympathiek vind of bijzonder als voetballer. Waarom zou ik het levensverhaal willen lezen van een omhooggevallen Britse voetballer die op zijn 24e een journalist inhuurt om zijn verhaal te noteren?

Toch ben ik gezwicht voor Zlatan. De Vakantiebiebapp had ‘m deze zomer. Dus staande buiten souvenirwinkeltjes en kledingzaken tijdens de zomervakantie las ik schermpje voor schermpje op mijn telefoon. En op die manier kun je tussendoor een heel boek lezen tijdens drie weken vakantie.

Nu is Zlatan wel een boeiend figuur. Kleurrijk. Niet bang voor een controverse. Daarbij heeft hij niet zomaar een journalist, maar David Lagercrantz ingehuurd om alles op te schrijven. Dat helpt zeker als je dan toch een genre leest dat niet je eigen is.

Al meteen in het eerste hoofdstuk, er was blijkbaar een flinke binnenkomer nodig, krijgt Guardiola een sneer. En dat is nog een understatement, hij probeert de trainer die het niet in hem zag zitten finaal af te branden. Nu is zelfkritiek nooit een eigenschap geweest die bij Zlatan paste, maar dit ruikt toch wel naar een afrekening en/of een knipoog op weg naar verkoopcijfers.

Toch lees ik verder, vind ik het best boeiend hoe dat straatschoffie stap voor stap groeit naar een wereldspits. Vaak dacht men dat hij de volgende stap niet kon maken, maar uiteindelijk lukte het hem elke keer weer. Kampioen worden in meerdere landen, bij verschillende clubs, onder verschillende omstandigheden, er zijn er weinig die het hem nadoen.

Ook Cruijff (‘die altijd iets te mekkeren had en die toen al een mening had over mijn techniek’) krijgt ervanlangs. Vele anderen passen niet in het leven van de zelfbenoemde wereldster. Per transfer, per club lijkt zijn ego te groeien.

Al met al het boek dat je verwacht, als je Zlatan weleens een helft hebt zien voetballen en twee minuten hebt horen praten. Dat is niet per se slecht, maar ook weinig verrassend.

Citaat: “..en als ik scheel zie van woede moet je niet met een potje aankomen om me in te laten pissen. Dan moet je me in alle rust dingen kapot laten slaan. Ik kookte van woede en was alleen maar blij dat de kranten het de volgende dag niet op me gemunt hadden en me geen onvoldoende gaven. Dar verdiende ik. Ik balde mijn vuisten. Maar in de volgende wedstrijd ging het niet beter en in de daaropvolgende ook niet..” (p.1575/1701)

Nummer: 17-047
Titel: Ik, Zlatan (Jag är Zlatan)
Auteur: Zlatan Ibrahimovic (David Lagercrantz)
Taal: Nederlands (Zweeds)
Jaar: 2012
# Pagina’s: 333 (11315)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-2632-633-2

Meer:
Hard Gras 82 – Zlatan is gek
Hard Gras 110 – Being Zlatan
Voetbalboeken
Punt naar voren
De leesclub van alles

Meer voetbalbiografieën:
Simon Kistemaker
Rene van der Gijp
Johan Cruijff
Frits Korbach
Andy van der Meijde
Michel Boerebach
Steve Mokone
Diego Maradona
Kuif den Dolder
Thomas Skuhravy
Toni Schumacher

Themaweek 48: E-boeken

Gijs Lauret – Het vijftiende

Tags

blogbroeders, boeken, boeken 2017, boekrecensie, Gijs Lauret, lezen, voetbal, voetbalboek

Gijs Lauret – Het vijftiende

De samenwerking met andere bloggers die we zelf Blogbroeders (voorliefde voor voetbal, maar dan vooral randzaken) noemen, heeft me al flink wat geld gekost. Want bloggers zijn schrijvers die naast hun digitale gedachtespinsels ook zo nu en dan proberen wat op papier uit te brengen.

Gijs sprak ik op een avond toen we met een aantal bloggers aanwezig waren bij een evenement georganiseerd door weer andere bloggers. We keken in een theater naar de finale van de Champions League, maar vooral was het een avond om bij te praten, slap te ouwehoeren, te bomen over voetbal en waarom het leuk is daarover te schrijven.

Hij had al een voorsprong op me, een van zijn verhalen verscheen al eens in Hard Gras (HG 91). We spraken over het plezier van een stukje schrijven.

Dit boek kwam een paar maanden later uit, natuurlijk bestelde ik het. Al snel zat ik diep in de wedstrijdverslagen van VV-HEDW 15, een club waarover ik voordien weinig wist. Nu is het lezen van een verslag van een specifiek elftal niet perse een manier om de club te leren kennen, maar het team leerde ik al snel beter kennen. De scoringsdrang van Torder. De blessures van anderen, zijn eigen bescheiden rol, de logische bijnamen, die voor buitenstaanders vreemd aandoen, maar die in elk voetbalelftal heel normaal zijn. Kim Jos-un die ongetwijfeld veel vriendelijker is dan zijn bijnaam doet vermoeden. KoenLinks, die zo nu en dan het verslag mag schrijven, als Gijs er zelf niet is.

We beginnen in september 2012, tegen de tijd dat we twee seizoenen verder zijn, heb ik het boek weggelegd. Een verslag, erg nuttig en leuk wanneer je het wekelijks leest, is minder geschikt om lineair te lezen. Met bekerwedstrijden en onderling toernooi aan het eind van het seizoen, na twee seizoenen had ik meer dan vijftig verslagen gelezen. Voor een buitenstaander, want dat ben ik natuurlijk, iets te veel. En dan was ik pas halverwege het boek.

Een paar maanden later, menig boek tussendoor weggewerkt, heb ik Het Vijftiende weer uit de boekenkast gepakt en ben ik op weg gegaan naar de apotheose van het boek. Het kampioenschap waar het team al jaren naar hunkerde. In mei 2016 was het eindelijk zo ver. Het boek was af.

Het vijftiende is leuk voor elke amateurvoetballer die op zaterdagmiddag of zondagochtend op een bedenkelijk niveau speelt. De meeste voetballers doen dat. Lezenswaardige verslagen, kelderklassewaardige bloopers, voetbalhumor en een goede inkijk in het proces dat een voetbalteam is. De foto’s zijn een prachtige omlijsting.

Tegelijkertijd geloof ik dat het boek voor een buitenstaander veel leesbaarder zou zijn geworden wanneer het niet vier seizoenen had gebundeld, maar slechts een of maximaal twee. Voor de heren van het vijftiende zelf is dat natuurlijk onzin, zij hebben, vooral dankzij Gijs, over een jaar of veertig, wanneer ze kleinkinderen hebben, in de kast een prachtig bewijs dat ze ooit voetbalden. Zelfs kampioen werden. Misschien kunnen ze hun kleinkinderen nog wijs maken dat het vijftiende heel hoog was.

Citaat: “Daarbij tekende hun nummer 17 voor de Quote van de week: “Zij bakken er ook niet veel van he!” Dit nu mensen is een fantastische uitspraak. Waarom? Ze is oneindig toepasbaar. Iedere kutsituatie, ieder kutleven zou ermee op de rit geholpen kunnen worden. Louis van Gaal zou het tegen de bank hangende Memphis kunnen schreeuwen terwijl ze gedemotiveerd naar het geklungel van de basis elf turen. Een positivistisch interimmanager zou het over zijn lamgeslagen personeel kunnen uitbraken, wijzend op het gekloot van de concurrent.” (p.271)

Nummer: 17-055
Titel: Het vijftiende
Auteur: Gijs Lauret
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 298 (13218)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-825821-0-9

Meer Gijs:
gijslauret.nl
Bestel dit boek
Twitter
Brugkrant (columns Gijs)
AT5 (over dit boek)

Meer Blogbroeders:
Wouter Schollema
Annemarie Postma
Joris van de Wier – Terraces and floodlights
Rodney Rijsdijk
Joris van de Wier – Glorious hearts
Wenen van geluk
Tom Bodde
Voetbalavonturiers

Themaweek 46: Sportboeken