Hard Gras 111

Tags

boeken 2016, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 111

Ook Hard Gras heeft duidelijk voor ogen dat de revolutie in Duitsland heeft plaatsgevonden, de ware vernieuwers zijn niet meer de Nederlandse voetbalscholen. En voordat we over Mainz lezen, de stad waar de vernieuwing werd uitgevonden, lezen we eerst over de rol die Daley Blind heeft gespeeld in die ontwikkeling. Boeiend.

De broertjes Heerman van Voss schrijven elkaar over Championship Manager, de eerste voetbalcomputergame. Roman Helinski verzon een leuk verhaal over Qatarese sjeik. Ook Frank Heinen komt een bekend fictief figuur weer tegen, CR7 komt regelmatig terug in zijn columns, nu ook in Hard Gras dus. Arjen Duinker zal blij zijn dat hij gepubliceerd wordt, zijn verhalen zouden mijns insziens beter op een blog passen, dan op papier. Maar goed, zal wel aan mij liggen.

Hoogtepunt is het verhaal van Erwin van de Pol over twee Nederlandse jongens die naar het WK in Argentinië mochten. Wilco en Erik mochten een balletje hoog houden op het WK. Erg leuk voor de dan 14 en 16 jarige jongens. Vergeten historie, mooi alsnog vastgelegd in deze Hard Gras.

Al met al niet het beste nummer van de serie, maar twee goede verhalen is genoeg reden om door te blijven lezen.

Citaat: “Voor de schrijver van een voetbalboek-van-binnenuit was zo’n positie goud waard, voor Davies zelf een verwerkelijking van een jeugddroom. Nog steeds schenkt hem dat plezier. In het interview vertelt hij meerdere keren over zijn blijdschap om als ‘one-of-the-gang-of-players’ te worden gezien: voor een hardwerkende, talentloze parkvoetballer, een ongekend hoogtepunt.” (p.71)

Nummer: 16-068
Titel: Hard Gras 111
Auteur: Diversen (Michel de Hoog, Daan en Thomas Heerma van Voss, Peter de Waard, Roman Helinski, Marco Magielse, Arthur van den Boogaard, Frank Heinen, Arjen Duinker, Erwin van de Pol, Raymond Cuijpers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 143 (15927)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-34788

Meer:
110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 34: Voetbal

Half 3 Nummer 7

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Half 3, lezen, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Half 3 Nummer 7

In zijn eentje tegen de gevestigde orde, Ruud Doevendans moet het vast wel eens gedacht hebben. Hard Gras ligt in elke boekhandel, zijn geesteskindje Half 3 moest je zoeken. Volgens mij is het geen toeval dat hij de biografie schreef van Jan van Beveren. De beste keeper die Nederland ooit had, volgens vele kenners, moest opboksen tegen de macht van de Ajacieden bij Oranje. Dat was natuurlijk niet te doen. Nederland speelde twee WK-finales met een mindere keeper, omdat niet altijd de besten spelen.

Doevendans trok er zich niet veel van aan, hij ging door met zijn hobbyproject, rijk zal hij er wel niet van geworden zijn. Ik heb al meerdere uitgaven gelezen, maar raakte toch het pad kwijt. Onlangs stopte hij met Half 3 en bood via zijn site oude exemplaren aan voor een vriendenprijs (tip!). Dus schafte ik ook weer een stapel aan. Weliswaar een paar dubbelen, maar die geef ik dan wel weer aan vrienden die het waarschijnlijk ook wel de moeite waard vinden.

Verder lezen dus, deel zeven. Het minste onderdeel vind ik het mislukte experiment van het uitschrijven van het commentaar van een oude wedstrijd. Zestien bladzijden voor de tweede helft van Oranje tegen Oostenrijk in 1957, een mislukte WK-kwalificatie. Leuker zijn de analyses. Wie was er beter, Platini of Zidane. Met een schijnzekerheid (twee cijfers achter de komma voor een wedstrijd?) kwam er toch uit dat het lastig vast te stellen was. Tja, moet je daarvoor zo’n lang verhaal schrijven. Opvallender is de analyse van de slechtste Europacup finale van Johan Cruijff. Hij was beslissend, maar speelde nooit zo slecht. In 1972 was Cruijff al bezig met zijn spel aan te passen. Vooruit denken, de kwaliteit van de echte toppers.

Het interview met Harry Lubse vond ik boeiend. Als speler heeft hij me nooit zo geraakt, maar zijn vermogen tot reflectie, zijn zelfkennis, maken het een erg lezenswaardig verhaal. Ook de levensloop van Rinat Dasajev levert prachtige lectuur op. Al zal het zeker helpen dat er meer verhaal zit in triestheid dan in glorie.

Citaat: “Tegenwoordig huren we een zaaltje in Haarlem. De pakweg twintig leden komen uit alle windstreken, daarom zie je die ouwe knarren binnen komen lopen met een koffertje waarin ze hun teams hebben. Volgend jaar bestaan we 25 jaar. Een unicum voor zo’n spelletje!”. (p.38)

Nummer: 16-070
Titel: Half 3 nummer 7
Auteur: Ruud Doevendans e.a.
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 104 (16206)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-79067-00-8

Meer:
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1
Website

Themaweek 28: Sportboeken

Hard Gras 110 – Being Zlatan

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 110 – Being Zlatan

De schrijver van de biografie van Zlatan komt aan het woord. Dat is niet zo maar een boek dat je mag schrijver. De spits heeft een uitgesproken mening, weet precies wat hij wil, maar meer nog wat hij niet wil. En dan kun je wel Lagercranz heten en meerdere bestsellers hebben geschreven, Zlatan is toch iets anders. De meeste voetballers zijn al blij dat er iemand een boek over ze willen schrijven, als het maar een beetje positief is, Zlatan wil dat het beeld klopt. En praat dus mee. Arthur van den Boogaard spreekt de schrijver. Mooi openingsverhaal.

Ook in het tweede verhaal staat de schrijver centraal. Gay Talese ging op zoek naar Liu Ying, een Chinese voetbalster die in 1999 de beslissende strafschop miste in de finale van het WK voetbal. En dan moet je als Amerikaans journalist dus je hele leven op de kop zetten om de bewuste dame te spreken te krijgen. En te leren begrijpen. En daar dan een verhaal van kunnen maken.

Na mijn lof op de verhalen van Carolina Trujillo in de vorige uitgaven, moet ik mezelf deze uitgave blijkbaar meteen corrigeren. Het valt me deze keer tegen. Alsof de verhalen op zijn. Alsof er weinig voetbalgerelateerds beschikbaar is in haar leven. Erg benieuwd naar het volgende verhaal, neemt ze revanche of is de bron leeg?

Pieter van Os schrijf het mooiste verhaal van deze uitgave. Jakub Blaszczykowkski is het onderwerp van een mooi betoog over de klassenmaatschappij in het veranderende Polen. Dit is het type verhaal dat ik verwacht en regelmatig krijg van Hard Gras. De rol van voetbal in het land, de politiek en het spelletje. De geschiedenis aan de hand van voetbalmomenten. Prachtig.

Net zo boeiend is het verhaal van Martin van Neck over wachtmeester Vos die een voetballer arresteert na een zware overtreding. Of die overtreding wel zo zwaar is, is het onderwerp van discussie op de tribune, in de kranten, tot in de rechtbank aan toe. De rivaliteit tussen Deventer en Zwolle speelde ook in de jaren twintig al. Van Neck heeft vele kranten doorgeworsteld, een lezenswaardig stuk geproduceerd.

Al met al niet het beste nummer van Hard Gras, maar genoeg om het toch weer van kaft tot kaft door te spitten.

Citaat: “Opeens stond zijn besluit vast, hij ging helemaal niet terug naar New York. ‘Kunt u een boodschap voor Nan Talese opnemen?’ zo liet hij de receptie van hotel Frankfurterhof weten. ‘Kunt u haar vertellen dat haar echtgenoot heeft gebeld dat hij de vlucht naar New York heeft geannuleerd en op weg is naar China, en hij haar later zal laten weten wanneer hij terugkomt.’
Pas vijf maanden later keerde hij terug.” (p.27)

Nummer: 16-061
Titel: Hard Gras 110. Being Zlatan.
Auteur: Diversen (Arthur van den Boogaard, John Schoorl, Carolina Trujillo, Aleksander Hemon, Cor de Jong, Pieter van Os, Judith Spiegel, Erik Brouwer, Jos Houweling, Martin van Neck, Derek Hammond)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 135 (14545)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3477-1

Meer:
109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 27: Sportboeken

Herman Brusselmans & Tom Lanoye – De Canadese muur

Tags

België, boeken, boeken 2016, boekrecensie, Herman Brusselmans, lezen, Tom Lanoye, toneelstuk, voetbal, voetbalboek

Herman Brusselmans & Tom Lanoye – De Canadese muur

Als er ooit een boek is geweest waar ik lang naar op zoek ben geweest, is het dit boek. Eind jaren tachtig ontdekte ik Herman Brusselmans. Een Vlaming met geweldig gevoel voor humor, mooie schrijfstijl. Iets later een andere Belg: Tom Lanoye. Schreef ook leuk. En weer een paar jaar later kwam ik er achter dat de heren samen een toneelstuk hadden geschreven, over voetbal zelfs. Helaas kwam ik het boek nergens tegen, in welke boekhandel dan ook. En omdat ik in de jaren negentig meer in het buitenland zat dan in Nederland, kon ik ook niet actief op zoek. Internet bestond nog niet.

Toen ik dus een jaar of vijftien geleden weer in Nederland terugkeerde, werd dit boek een van mijn doelen. Geen tweedehands boekhandel, geen Slegte, nergens was het beschikbaar. Blijkbaar geen tweede druk. Een paar jaar geleden kwam ik op E-bay het eerste exemplaar tegen. Bijna tweehonderd euro werd er geboden. Ik ben gek op boeken, maar dit was me te gek. Maar toen Marktplaats en andere veilingsites in opkomst waren, zag ik mogelijkheden.

Te optimistisch, waar ik ook zocht, onder de honderd euro was een illusie. Ik sprak Brusselmans zelf er over, ook hij zag geen andere mogelijkheid, een tweede druk zat er niet in. En ineens zag ik afgelopen jaar een exemplaar voor een redelijke prijs. Geen seconde getwijfeld, bieden, geld overmaken, ik had, een kwart eeuw nadien, eindelijk het boek dat ik zocht. Zou Dave, de voormalige eigenaar van het boek weten hoe veel het werkelijk waard is? Zou Dick, zijn stagiaire, weten dat hij een collectors item weggaf?

Even was daar twijfel. Dit boek kon alleen maar tegenvallen. Twee van mijn favoriete schrijvers. Van de een las ik zeker dertig boeken, waarschijnlijk meer. Ook van de ander zat ik al in de dubbele cijfers. Een boek dat je een kwart eeuw van je leven wil, meer dan de helft van je leven dus. Hoe hoog kan je verwachtingspatroon zijn?

Toch ben ik er aan begonnen. Vrij snel zelfs. En ik vond het een leuk boek. Geen klassieker. Maar zonder twijfel een mooi verhaal. Een toneelstuk is altijd wat lastiger lezen, je moet het eigenlijk gewoon zien, maar aangezien dat niet meer kan, moet ik het bij lezen houden. Jean-Pierre Lambert was ooit een groot talent, hij zou het maken als voetballer, maar uiteindelijk lukte hem dat niet. Sonja zijn vrouw heeft het niet makkelijk met hem. Een voormalig vriend, Richard, komt langs. Oude koeien worden uit sloten gehaald, de tekortkomingen van de mens komen duidelijk naar boven. Wanneer ook de Lode, vader van Jean-Pierre er bij komt, gaat het bijna richting klucht.

Toch is het verre van een klucht, je voelt de onderliggende issues, je merkt dat het menselijk falen pijnlijk naar boven komt. Eigenlijk de grootste kwaliteit van Brusselmans, oppervlakkig overkomen maar ondertussen dieper gaan dan menigeen doorheeft. Daarmee concludeer ik dat Brusselmans de toon van het verhaal bepaalde, terwijl Lanoye, de veelzijdiger van de twee, de structuur bedacht. Kan het ook mis hebben overigens, maakt me niet zo veel uit.

Hoe dan ook, mijn zoektocht is voorbij, een collectors item staat op mijn plank. Mooi.

Citaat: “Ik heb het je op voorhand gezegd, is het niet? Dat is geen vrouw voor jou. Jij moet je niet bezighouden met vrouwen, jij moet voetballen. Een voetballer die begint te vrijen, daarmee is het afgelopen. Die kan het vergeten. Die trut is niet verliefd op jou, spreek me niet tegen, die trut is NIET verliefd op jou. Ze gebruikt je, zie je dat niet? Hoe kun je zo stom zijn, dat je dat niet ziet.” (p.58)

Nummer: 16-062
Titel: De Canadese muur
Auteur: Herman Brusselmans & Tom Lanoye
Taal: Nederlands
Jaar: 1989
# Pagina’s: 139 (14684)
Categorie: Toneel
ISBN: 90-351-0722-5

Meer Brusselmans:
Danny (Muggepuut-omnibus)
Guggenheimer wast witter
Vergeef mij de liefde
De dollartekens in de ogen van moeder Theresa
Wie is Herman Brusselmans en waarom?
In de knoei
Pitface
Bloemen op mijn graf
Patient HB
De man die werk vond

Meer Lanoye:
Heldere hemel
Maten en gewichten

Tomas Ross – Bloed aan de paal

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Tomas Ross, voetbal, voetbalboek

Tomas Ross – Bloed aan de paal

In de bundeling over Cruijff schreef hij het leukste verhaal. Zijn misdaadverhalen zijn zijn ware faam. Maar als je eenmaal bij een uitgever binnen bent, daarnaast ook wel eens een wedstrijdje meepikt, dan mag je ook een voetbalboek uitbrengen. Ross schreef dus columns voor Johan, een legendarisch voetbalblad, voorloper van Panenka, Staantribune en Santos. Wist ik niet (meer?), had er wel meerdere uitgaven van gelezen destijds.

Ross schrijft dus over zijn favoriete spelletje, over ADO, zijn club, maar valt helaas veel te vaak in de valkuil van columnisten: vroeger was alles beter. Vele voetballiefhebbers zijn net zo conservatief, dus dat werkt wel. De doodschop van nu was vroeger mannelijk spel. De teams van vroeger waren altijd vrienden van elkaar die door en dik en dun door muren gingen. De trainer die iets meer nadenkt over het spel en wel eens een boek heeft gelezen is een professor die vroeger onder de zoden zou zijn geschoffeld.

Zo nu en dan zit er wel een leuke gedachte tussen, een geslaagde column, vooral de verhalen die zijn vakgebied raken zijn goed. Criminaliteit en voetbal is een dankbaar onderwerp, de gedachtespinsels zijn geweldig. Maar een paar aardige ‘wat-als’-columns is niet genoeg voor een heel boek, over het algemeen viel het me toch een beetje tegen.

Citaat: “Ik heb het al vaker gezegd: de pest is dat iedereen zich er tegen aan bemoeit. Ik struikel tegenwoordig op de tribunes over de kunstenaars, columnisten, intellectuelen en nu dus ook politici. Hugo Camps interviewt Hans Dijkstal. ‘Sport is zo goed omdat je als mens ook leert te verliezen.’ “ (p.72)

Nummer: 16-057
Titel: Bloed aan de paal
Auteur: Tomas Ross
Taal: Nederlands
Jaar: 2004
# Pagina’s: 191 (14036)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-524-1

Meer:
Website Ross
De klokkenluider
Take care
Het meisje uit Buenos Aires

Themaweek 27: Sportboeken

Yoeri van den Busken – De Kist

Tags

biografie, boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Simon Kistemaker, trainer, voetbal, voetbalboek, Yoeri van den Busken

Yoeri van den Busken – De Kist

Via Panenka-magazine kreeg ik de uitnodiging om naar de boekenpresentatie van De Kist te gaan. In Doetinchem op de Vijverberg, bij de club die hem een jaar geleden nog tot erelid uitriep waren vele coryfeeën uit de voetbalwereld verzameld. En de pers. En zijn fanatieke fans, vrienden en familie. En ik dus.

Een leuk evenement om eens mee te maken. Kraaij junior die uitlegt dat hij Erik ten Hag ooit betrapte bovenop de dochter van de trainer. De schrijver die zelf leuke stukjes uit het boek mocht voorlezen. Een aantal fanatieke fans over de impact die De Kist had op hun club, zelfs hun leven. En tussendoor de man zelf, die op eigen wijze een aantal verhalen van commentaar voorzag.

En wanneer je daar dan toch bent, dan blijkt het niet zo lastig om een recensie-exemplaar mee te krijgen. De officiële recensie staat natuurlijk in Panenka 9.

Citaat uit mijn eigen recensie: Wat opvalt is dat zonder enige uitzondering iedereen die met of onder de Kist heeft gewerkt extreem positief over hem is. Zijn voetbalvisie is niet zo moeilijk. Hij is nog uit de tijd ver voor de vijf secondenregel en de halfspaces. Gewoon met zijn allen flink jagen, over het hele veld, spektakel bieden, het publiek tevreden houden. Toch is Kistemaker niet van het lagere divisievoetbal in Engeland. Hij houdt ook van mooie, sierlijke voetballers. Die maken het verschil. Maar dat kunnen ze pas als hij een aantal stevige kerels, schrapers erachter staan. Hij wist zijn teams altijd goed te motiveren, presteerde vaak beter dan op basis van het materiaal verwacht mocht worden.

En ook: Zoals je mag verwachten van een boek dat door VI wordt uitgegeven, leest het boek vlot weg. De kunst van de vlotlezende biografie lijkt de zijn de chronologische volgorde los te laten. In plaats daarvan neemt de schrijver Kistemaker mee naar vele plekken uit zijn rijke trainersloopbaan. Zonder uitzondering levert dat een grote hoeveelheid prachtige anekdotes op. Als de trainer ze zelf niet vertelt, is er altijd wel iemand die er een paraat heeft. Niet altijd even netjes, maar daarom niet minder leuk.

Enige kritische voetnoot, die ik hier, achteraf, wel wil toevoegen is dat het in mijn ogen te veel is geschreven met het publiek voor ogen. Natuurlijk wil een schrijver dat hij gelezen wordt. Natuurlijk is de figuur Kistemaker ontzettend geschikt voor een boek vol mooie verhalen. Maar kan er in een biografie niet ook iets verder gekeken worden? Waarom kwam de Kist niet meer aan de bak in het betaald voetbal? Hoe kan iedereen positief zijn, maar is FC Utrecht, geen succes overigens, de grootste club op zijn CV?

Citaat: “’Volgende week gaan we een stukje rijden en een visje eten’. Het was geen vraag, maar een mededeling. Want een dag op stap met Simon Kistemaker kent altijd drie zekerheden: er wordt gelachen en gevloekt en er komt vis op tafel. Deze keer ligt er op zijn bord een kabeljauwfilet met de afmeting van een baksteen. ‘Ik denk dat ik er vast nog eentje bestel, als reserve’, zegt hij met een stalen gezicht. ‘Ik heb trek.’ “ (p.87)

Nummer: 16-052
Titel: De Kist
Auteur: Yoeri van den Busken
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 356 (12797)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-679-7123-2

Meer voetbalbiografieën:
Rene van der Gijp
Johan Cruijff
Frits Korbach
Andy van der Meijde
Michel Boerebach
Steve Mokone
Diego Maradona
Kuif den Dolder
Thomas Skuhravy
Toni Schumacher

 

Themaweek 27: Sportboeken

Hard Gras 109 – Rory de Groot – L’Équipe du FLN

Tags

Algerije, boeken, boeken 2016, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Rory de Groot, voetbal, voetbalboek

Rory de Groot – L’Équipe du FLN (Hard Gras 109)

Themanummers van Hard Gras zijn vaak de moeite. Een auteur die nog niet zo heel bekend is, schrijft over een onderwerp dat niet zo heel voor de hand liggend is. Een nieuw voetbalboek over een bekende ster verkoopt meestal wel. Elk boek van Michel van Egmond ook. Maar Rory de Groot laten schrijven over een Algerijns elftal voordat Algerije onafhankelijk was, is een veel gewaagdere keuze. Daarom ook een veel leuker onderwerp, boeiender, interessanter.

Een eerste hoofdstuk stond al eens in Hard Gras 104. Toen twijfelde ik, nu ben ik blij dat hij de kans kreeg dit project af te maken. Het voormalig voetbaltalent, Feyenoorder, Rory de Groot, duikt in de geschiedenis van het team van de FLN. Algerijnen die, vooral in Frankrijk, furore maakten, verlieten hun club, hun stad, soms zelfs hun familie om samen een team te vormen. Dat team stond voor het nieuwe Algerije. Voor het onafhankelijk land dat ze voor ogen hadden. Ze speelden her en der over de wereld om aandacht te trekken voor de zaak.

Omdat het een halve eeuw geleden is, is er natuurlijk al veel over geschreven, vooral in het Frans natuurlijk. De Groot leest de boeken, zoekt door krantenarchieven, gaat op bezoek bij overlevenden, bekijkt beelden die er zijn gemaakt, interviews met betrokkenen en probeert te reconstrueren hoe alles is gegaan destijds.

Dit blijkt geen eenvoudige zaak, omdat de betrokken spelers in de loop der tijd verschillende versies van het verhaal vertellen. Wie was de held? Wie waren de meelopers? Wie werkte er zelfs tegen? Niet alles is zo simpel als het lijkt. Vooral de hoofdrolspelers gunnen elkaar het licht in de ogen niet. Maar juist die chaos maakt dat het een boeiend verhaal is. De Groot reist rond en spreekt velen, maar moet soms als halve diplomaat fungeren om de verhalen boven tafel te krijgen die hij zoekt.

Citaat: “In de historie van Algerije is het wezenlijke onderscheid tussen herinnering en geschiedenis vaak diffuus. Geschiedenis is gebaseerd op historische feiten die op wetenschappelijke wijze zijn onderzocht en bewezen. Herinneringen zijn versies van werkelijke gebeurtenissen. In het geval van Algerije werd de geschiedenis geschreven door de FLN. Zij bepaalden tot de jaren negentig wát er in de geschiedenisboeken kwam en hoe het werd geschreven.” (p.116)

Nummer: 16-051
Titel: Hard Gras 109 – L’Équipe du FLN
Auteur: Rory de Groot
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 119 (12441)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3476-4

Meer:
108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 27: Sportboeken

Hard Gras 108

Tags

België, boeken, boeken 2016, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Marcel van Roosmalen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 108

Als we dan toch niet mee moeten doen, dan moeten we onze zuiderburen maar aanmoedigen, leek de algemene tendens in mei. Waarom je perse een ander land moet steunen, niet gewoon kunt genieten van een mooi potje voetbal, gaat er bij mij niet in. Waarom Hard Gras dan ook meeging in deze trend, mij werd het niet duidelijk. Al is het misschien eerder een aanleiding geweest dan een trendvolgende keuze. Er zijn bij onze Vlaamse buren natuurlijk ook vele schrijvers die een mooi verhaal kunnen produceren, het past mooi in een thematische uitgave van Hard Gras.

Werkt het? Redelijk. Enzo Scifo wordt weer even uit de vergetelheid opgedoken door Filip Joos. En passant legt hij even uit waarom het in de opleidingen vaak mis gaat. Brusselmans levert voor zijn doen een vlak verhaal af, ben bang dat het een tussendoortje was van hem. Het laatste verhaal gaat over Leon Bailey. Een geweldige buitenspeler, waarvoor Ajax afgelopen zomer (naar aanleiding van dit verhaal misschien wel) interesse toonde. In België kan hij zich ontwikkelen tot topspeler. Denkt zijn gevolg tenminste. Denken vele kenners ook wel. Maar of het lukt?

De verhalen zijn goed te pruimen al ben ik bang dat alle goede Vlaamse schrijvers toch in de schaduw zijn gezet door een van de weinige Nederlanders. Een van mijn favoriete columnisten. Een geweldige stukjesschrijver. Marcel van Roosmalen sprak af met Jean-Marie Pfaff. Het levert een beeldend verhaal dat schrijnt, dat pijn doet in alle hoeken. Tussen de regels door lees je de antipathie, die gaandeweg steeds duidelijker wordt. De keeper die de hele wereld claimt te kennen, die hunkert naar publiciteit, die nog nooit van zelfspot heeft gehoord wordt door de schrijver genadeloos neergezet. Het knappe is dat hij dit niet hoeft te doen door de keeper af te kraken, gewoon opschrijven hoe het gesprek ging is meer dan genoeg. Compliment voor Van Roosmalen!

Citaat: “Ik moest nog van alles, een column schrijven bijvoorbeeld, maar ik zat in een bos bij Brasschaat tegenover een ontketende Jean-Marie Pfaff die zei dat er op elke deur een sleuteltje past. Er werd eten gebracht. Kroketjes, vis en friet. Ik wist niet dat we gingen eten, ik vond het nog te vroeg om te eten. Jean-Marie zei: ‘Voila, vis.’ Tegen de serveerster: ‘Jean-Marie nog meer mayonaise.’ Dat in de derde persoon over jezelf praten irriteerde me nu ook.” (p.44)

Nummer: 16-036
Titel: Hard Gras 108
Auteur: Diversen (San F. Yezerskiy, Els Maes, Filip Joos, Marcel van Roosmalen, Paul Baeten Gronda, Joost Vandecasteele, Lize Spit, Ivo Victoria, Yannick Dekeukelaere, Herman Brusselmans, Thomas Rijsman)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 119 (7974)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3475-7

Meer:
107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 11: Voetbal

Maarten Spanjer – Vissen is ook een sport

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Maarten Spanjer, voetbal, voetbalboek

Maarten Spanjer – Vissen is ook een sport

Bij het lezen van dit boek moet je je voorstellen dat Spanjer het je vertelt. Dat maakt het lezen een stuk leuker. Nu is Spanjer een betere verteller dan schrijver. Een doorsnee verhaal door hem vertelt is een hilarische anekdote.

Tijdens de Champions League finale liet ik dit boek door hem signeren. In het kleine theatertje in Amsterdam zaten we met een paar honderd liefhebbers bij elkaar. Vooraf een aantal sprekers. Spanjer was de sterkste met een geweldig verhaal over Maradona.

In dit boek 12 verhalen. Voetbal is het centrale thema, al gaat het natuurlijk vooral over Spanjer zelf en de tragische figuren in zijn omgeving. Bij de meeste verhalen heb je het idee dat je ze moet horen in de kroeg, uur of een ’s nachts, mooi gezelschap, paar borrels achter de kiezen en dan iemand die de schrijver aanstoot en begint met ‘vertel nog eens..’ . Voor de vorm stribbelt de schrijver tegen, ‘iedereen kent dat verhaal al’. Het maakt niet uit. We willen het graag horen.

Citaat: “Ik was de stoep van zijn statige herenhuis nog niet opgeklommen, of de deur zwaaide open en daar stond hij: kaarsrecht, het hoofd fier geheven en de sterke benen iets uit elkaar. Eén met de stoep als het ware. ‘Zo kerel, ben je daar, ik wist dat je zou komen,’ zei hij met warme stem. Ik stond perplex. Die man voelde werkelijk alles aan. Ik had dan wel een afspraak met hem om twee uur, en het was twee uur, maar het bleef knap natuurlijk.” (p.115)

Nummer: 16-032
Titel: Vissen is ook een sport
Auteur: Maarten Spanjer
Taal: Nederlands
Jaar: 2000
# Pagina’s: 142 (7187)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-667-1

Meer:
Wikipedia
Maarten Spanjer.nl
Boekensalon

Themaweek 4: Sportboeken

Mijn Johan Cruijff

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Johan Cruijff, lezen, voetbal, voetbalboek

Diversen – Mijn Johan Cruijff

Dit voorjaar overleed de beste voetballer die Nederland ooit kende. Misschien wel de beste ter wereld. De meest invloedrijke is denk ik niet overdreven. Dit boek kwam jaren geleden uit ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van Cruijff. Nooit gelezen, nu was het tijd.

Zoals vaker met echte grootheden heeft ook Cruijff veel betekend voor vele mensen, meer dan het feit dat hij een goede voetballer was, een beroemdheid. In dit boek ook meerdere verhalen over gereformeerde, hervormde opvoedingen, waar de zondagsrust belangrijk was. De bedompte jaren vijftig van Nederland, die tot ver in de jaren zestig doorgingen. Pas halverwege de jaren zestig kwam daar wat verandering in. Cruijff was daar een factor in, mede dankzij hem kwam de hippiecultuur, de vrijheid, een paar jaar later ook in Nederland. De vrijheid van de voetballer Cruijff, de denker, beïnvloedde vele generatiegenoten die ook vrijheid zochten, die een ander leven wilden.

Het resultaat is dat meerdere verhalen op elkaar lijken, niet echt boeiend, niet echt origineel. Mede daarom is het verhaal van Tomas Ross een positieve uitzondering in deze bundeling. Al is positief een slechte woordkeuze, omdat Ross ook een eenling is, die wel durft wat kritische woorden te wijden aan het fenomeen. Niet alles wat de held heeft gedaan is lovenswaardig. Ross snapt dat en schrijft daardoor het beste verhaal van dit boek. Humor, kritische noot en toch bewonderend, mijn compliment.

Natuurlijk staan er meer leuke verhalen in deze collectie, al vraag ik me wel soms af wie de selectie heeft gemaakt, waarom deze selectie is gemaakt. Tenslotte kan iedereen schrijven over Cruijff. Maar wie er goed genoeg is om gepubliceerd te worden, daarover kan men discussiëren.

Citaat: “Gewoonlijk zette Cruijff net als vrijwel alle andere Ajacieden achteloos zijn krabbel. Nu voltrok zich voor mijn handen een wonder. Tijdens het zwieren van zijn signatuur keek Cruijff naar wat hij tekende. En in plaats van het blad meteen weer in mijn reikende handen te leggen, hield hij het vast. Hij las een paar seconden. Hield het langer vast. Las nog wat. Johan Cruijff las mijn blad!” (p.232)

Nummer: 16-031
Titel: Mijn Johan Cruijff
Auteur: Diversen (Frits Abrahams, Sytze de Boer, Joep van Deudekom, Jan Donkers, Tom Egbers, Jan Eilander, David Endt, Anna Enquist, Johan Faber, Menno de Galan, Hanneke Groenteman, Jaap de Groot, Raoul Heertje, Youp van ’t Hek, Herman Koch, Auke Kok, Maarten Moll, Annemarie Oster, Jos Palm, Rik Planting, Menno Pot, Lydia Rood, Tomas Ross, Kees Sluys, Boudewijn Smid, Ton Sijbrands, Arjan Visser, Jaap Visser, Klaas Vos, Peter Winnen en Edwin Winkels)
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 255 (7045)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-661-2

Meer:
Cruijff op mijn blog
Diverse I.M. voor Cruijff
Cruyff foundation
Wikipedia

Themaweek 4: Sportboeken

Hard Gras 107

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 107

Natuurlijk staat Cruijff op de voorkant, wie anders? Soms heb je wat afstand nodig om een goed stuk te kunnen schrijven. David Winner is dan ook uitermate geschikt om een mooi verhaal over de legende te kunnen schrijven. Het lukt hem met vlag en wimpel. Ook meerdere lezerspostbrieven werden goed genoeg geacht om in deze uitgave gepubliceerd te worden.

Het verhaal van Carolina Trujillo lijkt elke uitgave meer op een dagboekaantekening. Dat is trouwens geen diskwalificatie. Nog twee verhalen en het woord voetbal komt niet eens meer voor in haar verhalen.

Hoogtepunt van deze uitgave is het stuk van Arthur van den Boogaard over (en met) de schrijver Peter Esterhazy. Erg interessant, originele denker, de link tussen Cruijff en literatuur is niet nieuw, maar wel mooi verwoord. Ook erg goed is de briefwisseling met Roy Verbroeke en Thijs de Boer. Terecht stelt het persbericht van Hard Gras dat dit verhaal vele biografieën overbodig maakt.

Citaat: “Iedereen wilde natuurlijk iets van me. Het is niet elke dag dat zo iemand als ik voor zo’n kleine club komt te spelen. Al is het voor Nederland natuurlijk wel weer een grote club. Ik had trouwens wel wat meer pers verwacht. Ze zullen het hier wel niet goed hebben aangekondigd die amateurs. En had je die vragen gehoord tijdens de persconferentie? Niemand begrijpt hoe het allemaal echt werkt in de voetballerij.” (p.111)

Nummer: 16-026
Titel: Hard Gras 107
Auteur: Diversen (David Winner, Erwin van de Pol, Carolina Trujillo, James Montague, Julien Althuisius, Frank Heinen, Arthur van den Boogaard, Thijs de Boer, Erik Brouwer)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 143 (5963)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3474-0

Meer:
106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 4: Sportboeken

Hard Gras 106

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 106

De voorkant is leuk, met al die geboortekaartjes van diverse voetballers, op het moment dat de ouders nog niet weten wat er zal gebeuren met hun kind. Marco Magielse ken ik vooral als fotograaf. Als Blogbroeder. Hij mag tekst toevoegen aan schitterende foto’s van De Bosuil, een van de legendarische stadions in Europa. De jeugdherinneringen van Carolina Trujillo zijn altijd grappig, er zit meer in dan slechts een verhaal, een levensles is nooit ver weg.

Als vaker is het verhaal van Leo Verheul geweldig om te lezen, Romario en zijn vreemd gedrag. Al staat er geen nieuws meer in, de Braziliaan is geen mysterie voor het grote publiek. Erik Brouwer weet nog wel een dimensie toe te voegen aan George Best, veel research en je dan vooral richten op diens familie.

Daarnaast heeft de redactie een poging gedaan om de sleur van de vaste schrijvers te onderbreken door een aantal buitenlandse stukken aan te kopen. Derek Hammond, Javier Marias, Dario Voltoni en Matthieu Rostac zorgen voor een goede internationale editie.

Citaat: “Het Nederlands van onze mannen was net voldoende om ja te kunnen zeggen op een potje voetbal. Even later leerden ze de eerste Nederlandse woorden waar ze wat aan hadden: buitenspel voor orsai en uit voor fuera. Meer woorden had je niet nodig om het land dat je asiel gegeven had compleet weg te spelen. De vluchtelingen konden een selectie samenstellen met spelers uit Brazilië, Uruguay en Argentinië: twee landen die het WK het vaakst gewonnen hadden en de regerend wereldkampioen. De tegenstander putte voetbalelrs uit het land dat het WK het vaakst had verloren: Nederland.” (p.31)

Nummer: 16-020
Titel: Hard Gras 106
Auteur: Diversen (Marco Magielse, Derek Hammond, Carolina Trujillo, Pim Vuik, Arthur van den Boogaard, Javier Marias, Frank Heinen, Knausgard & Ekelund, Leo Verheul, Dario Voltolini, Erik Brouwer, Matthieu Rostac)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 134 (4905)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3473-3

Meer:
105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 4: Sportboeken

Joris van de Wier – Glorious Hearts

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, fcblogbroeders, Joris van de Wier, lezen, politiek, Schotland, voetbal, voetbalboek

Joris van de Wier – Glorious Hearts

Het is altijd bijzonder om je eigen naam in een boek tegen te komen, in dit geval als Silver Member, achterin dit boekwerk over dit bijzondere project. Kortom ik had Joris al vooraf betaald voor dit boek, dat toen nog geschreven moest worden. Had ik ook gedaan als mijn naam niet zwart op wit zou zijn gekomen. Want het idee van Joris was geweldig sympathiek. Baan opzeggen, spaargeld meenemen, wat extra geld binnen harken via crowdfunding, naar Edinburgh rijden, huurwoning zoeken en een jaar lang Heart of Midlothian volgen.

Net als ik, had hij Tim Parks gelezen over Verona, Joe McGinniss over Castel di Sangro, dat wilde hij ook. Zijn keuze viel op de net gedegradeerde club uit de hoofdstad van Schotland. Een bijzonder jaar in de tweede divisie. Kleine clubjes met vervallen stadions, maar ook de stadsderby tegen Hibs en de alom gehate doorstart van de Rangers zou hij tegenkomen. Genoeg ingrediënten voor een mooi jaar.

Via de mail had ik al wat voorproefjes gelezen. Toch was ik verbaasd toen ik mijn kopie in de brievenbus vond. Wat een geweldig dik pak papier is het geworden. Met heel veel plezier dook ik er in. Elke voetbalwedstrijd een eigen hoofdstuk. En dat zijn er nog al wat in Schotland. En omdat elke club meerdere keren voorbij komt in het boek, is er ook flink wat ruimte om eens even naast de geijkte paden te kijken. Sommige hoofdstukken gaan over de geschiedenis van Schotland, van specifieke steden, het spelletje komt er bekaaid vanaf. Een enkele alinea blijft er over voor voetbal. Geweldig. Voetbal als kapstok gebruiken en ondertussen over van alles en nog wat schrijven, ik had het zelf kunnen bedenken.

En Joris beleeft een geweldig jaar, waardoor het boek vol staat van boeiende verhalen. Van het Indyref, waar hij zelfs mag meestemmen, via een reeks hartaanvallen die hij ternauwernood overleeft tot het kampioenschap aan het eind van het seizoen. Als hij alles verzonnen had, had je hem niet geloofd. Maar na lezing heb ik mijn kennis bijgespijkerd over het onafhankelijkheidsreferendum, over het Noord-Ierse conflict en over diverse clubs waarvan ik voorheen slechts de naam las in de voetbaluitslagen.

Maar omdat Joris zichzelf ook niet spaart, weet ik ook veel meer over hemzelf, het leven in een prachtige stad, over de Schotse cultuur, zowel op de tribune, als daarbuiten. Zijn gok om dit boek te schrijven pakte goed uit. Hij heeft een klassieker op zijn naam staan, dat perfect in het rijtje mag van de eerder genoemde boeken van Parks en McGinniss.

Citaat: “Iedereen kent ze wel, van die voetballers die áltijd schieten. Zelfs al is het vanuit de meest onmogelijke positie. (…) Hearts heeft ook zo’n voetballer: Alim Özturk. Zijn specialisme is keihard van afstand overschieten. Ik heb mij zelfs al een keer bij iemand moeten verantwoorden voor zijn waardeloze schoten, omdat ik toevallig ook een Nederlander ben.” (p.133)

Nummer: 16-016
Titel: Glorious Hearts
Auteur: Joris van de Wier
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 400 (3861)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-823758-2-4

Meer:
Joe McGinniss – The miracle of Castel di Sangro
Tim Parks – A season with Verona
Marcel van Roosmalen – Geef me nog twee dagen
Kees ’t Hart – Het mooiste leven
Joris van de Wier – Terraces & Floodlights
Glorious Hearts
Joris van de Wier

Harry Walstra – We proberen weer gewoon te doen

Tags

boeken, boeken 2016, Duitse voetballers, Duitsland, geschiedenis, Harry Walstra, lezen, NSB, Tweede Wereldoorlog, voetbal, voetbalboek

Harry Walstra – We proberen weer gewoon te doen

Jarenlang bloggen over boeken levert ook wel eens een voordeeltje op. Zo kreeg ik een digitaal recensie-exemplaar van dit boek in mijn mailbox. Mooi gebaar, zeker ook omdat ik niet altijd automatisch onverdeeld positief ben over wat ik lees, zelfs al kost het me niets, zoals de schrijver bij zijn eerste boek ondervond.

Al heeft Walstra niets te vrezen voor mijn pen (toetsenbord), aangezien ik grote bewondering heb voor zijn arbeidsethos. Hij schrijft niet gewoon een verhaal, hij doet research voor hij schrijft. En dan niet zo maar een oud artikel opduiken, nee grondig, meerdere bronnen, wat interviews en dan pas begint hij aan zijn stuk. Dit boek is een verzameling van verhalen met twee centrale thema’s. Voetbal en de Tweede Wereldoorlog. Daar valt genoeg over te schrijven, genoeg over te vinden, vandaar dit flinke boek.

Het eerste verhaal, over Julius Hirsch, kwam me al snel bekend voor, een eerdere versie stond al in Walstra’s vorige boek dat ik natuurlijk ook las. De meeste verhalen daarna zijn erg boeiend, verhalen over voetballers die ik niet of nauwelijks kende, maar ook over gebeurtenissen voor, tijdens en na de oorlog. Voor velen was de oorlog niet afgelopen na de capitulatie, de gevolgen blijven decennia merkbaar.

Oorlog is erg ingrijpend. Wat is goed, wat is fout? Hoe verandert een vriendelijke voetballer in een kampbeul? Van krijgsgevangen tot voetbalheld. Van voetballer tot landsverrader. Verzetsheld of NSB-er, het zijn allemaal lastige keuzes. Walstra heeft een prachtige collectie voetbalverhalen bijeen gebracht, zonder enige twijfel boeiend om te lezen. Want naast Bert Trautmann, Sepp Herberger en Grejus Van der Meulen, de bekendere namen, is het minstens zo interessant om meer te weten te komen over Rein Boomsma, Gottfried Fuchs, Tull Harder en Rudolf Gramlich.

Groot compliment voor Walstra, dit boek is meer geschiedenisboek dan menig boek dat die titel kreeg.

Citaat: “Zo’n attractief elftal met dergelijk aanvallend voetbal moet haast wel op een enorme populariteit kunnen rekenen. Zou je denken… Waarschijnlijk wel als dit elftal aan de Rothenbaum onder de naam Hamburger SV gevoetbald had, maar nu absoluut niet. Het vreemdelingenlegioen jaagt andere clubs in het harnas en supporters van de tegenpartij haten die soldatenclub met al zijn privileges.” (p.156)

Nummer: 16-013
Titel: We proberen weer gewoon te doen
Auteur: Harry Walstra
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 206 (3079)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-94-022-2240-1

Meer:
De aartsrivalen
Vedette aan de zijlijn
WK74finale (site)
We proberen weer gewoon te doen (bestellen!)
De diepgaande middenvelder

Michel van Egmond – Gijp

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, hype, lezen, Michel van Egmond, Rene van der Gijp, voetbal, voetbalboek

Michel van Egmond – Gijp

Hypes laat ik graag aan me voorbij gaan. Mocht het nodig zijn, dan kan ik later alsnog instappen. Ik heb Harry Potter dus nog steeds niet gelezen, lees sporadisch Nicci French en heb dus ook het populairste voetbalboek van de laatste jaren genegeerd. Vaak werd ik erover aangesproken. ‘Zal jij wel gelezen hebben’, was de aanname. Niet dus.

Het ligt niet aan Michel van Egmond. Die kan geweldig schrijven. Daar ben ik van overtuigd. Het ligt zelfs niet aan Gijp, die heeft wel humor en is een betere analist dan menigeen doorheeft. Grotendeels was het mijn eigen verbazing, dat velen ineens gingen lezen. Het feit dat het boek alle prijzen pakte dat een boek kan pakken. Dan moet er wel iets aan de hand zijn.

Maar om te oordelen, moet je lezen, anders blijft het een vooroordeel. Voetbalweekendje met mijn team is een mooie gelegenheid. Voor velen een alcohol gevuld reisje, voor mij de kans om tussendoor even een boekje te lezen. Nu is Gijp geen boekje, maar door het grote lettertype en de lichte kost, simpel om tussendoor elke keer een paar bladzijden te pakken. En in het busje terug naar Twente had ik ‘m uit.

Wat me nog het meest verbaasde was de diepgang. Van Egmond heeft echt een goede poging gedaan om de hoofdfiguur goed neer te zetten, zonder een biografie te schrijven. Op de eerste bladzijden al staat het gesprek beschreven tussen schrijver en onderwerp, waarin dit boek een portret wordt genoemd, geen standaardbiografie. Gijp zelf denkt dat het een dun boekje wordt.

Dat had de schrijver beter gezien dan de analist. Er valt genoeg te vertellen. En Van der Gijp is open. Er gaat van alles mis in zijn leven, hij vertelt zonder enige terughoudendheid. Van Egmond is erg goed in het ‘fly on the wall’ principe. Schrijf op wat je observeert, oordelen mag een ander.

Natuurlijk komen vele prachtige verhalen voorbij, de anekdotes waar hij zo beroemd door is geworden. Die hij op tv en bij zijn tientallen spreekbeurten elk jaar keer op keer herhaalt. Ze blijven grappig, Van der Gijp is een humorist. Niet diepgaand, niet voorbereid, maar ad rem en scherp. En Van Egmond heeft vele mensen weer leren lezen, dat is misschien wel de grootste prestatie die hij heeft geleverd.

Citaat: “De laatste wedstrijd die ik ooit heb gespeeld, was ergens in de buurt van Nieuwegein, op een veldje langs de snelweg. Ik wilde een bal afschermen en zakte toen door mijn rug, mijn knieën en mijn enkels tegelijk. Zag er niet uit. Toen heb ik me laten wisselen. Ben ik heel stilletjes onder de douche gaan staan en heb ik tegen mezelf gezegd: dit doe ik nooit meer. Ik heb de auto gepakt, ben naar huis gereden en heb die voetbalschoenen in een hoek gegooid. Daar liggen ze nog steeds.” (p.287)

Nummer: 16-010
Titel: Gijp
Auteur: Michel van Egmond
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 324 (2500)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-71359-47-7

Meer:
Nooit meer juichen
Twitter (Van Egmond)
Wikipedia (Gijp)
8Weekly (recensie)
Gijp en Egmond bij DWDD