David Endt – Twintig brieven aan Frank Rijkaard en een brief terug

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, David Endt, Frank Rijkaard, lezen, voetbal, voetbalboek

David Endt – Twintig brieven aan Frank Rijkaard en een brief terug

Na meerdere boeken te hebben gelezen, na hem een aantal keren kort te hebben gesproken, na hem regelmatig op televisie te hebben beluisterd, denk ik Endt wel een beetje te kennen. Een complete verbazing kan een boek dus niet meer zijn.

Maar dat is zeker geen diskwalificatie, ik lees zijn verhalen graag, juist omdat ik weet wat ik kan verwachten. Lyrische beschrijvingen in prachtige taal over schitterende voetballers, zou mijns inziens een redelijke beschrijving zijn.

Deze bundeling is toch bijzonder vanwege de rol van Rijkaard, die ten tijde in Milaan speelde. Endt kende hem natuurlijk nog van hun gezamenlijke tijd bij Ajax, je merkt dat er een bijzondere genegenheid tussen hen speelt, meer dan een voormalig collega. En dus reageert Endt elke week op de actualiteit, de laatste wedstrijd van de voormalige Ajacied of de aankomende wedstrijd. De kenner van het Italiaanse voetbal heeft dan bijna altijd een aanleiding voor een mooi verhaal over een bekende of minder bekende voetballer. En zo is het geen persoonlijke brievenwisseling, maar een soort van ‘open brief aan’, een bekend columnistentrucje, waar ik me zelf ook wel eens schuldig aan gemaakt heb. Niets mis mee, zeker niet als je zo mooi kunt schrijven als Endt.

Vele voetbalanekdotes komen voorbij, professor Endt leert zijn jonge vriend over de Italiaanse voetbalcultuur. Ze komen voorbij, de helden uit de Serie A: Cerezo, Maradona, Scirea, Falcao, Passarello, Mancini, Tardelli, Antognoni en Galderesi. Spelers die elders uitblonken zoals Magico Gonzalez, Best en Garrincha. Twee Ajacieden komen nog een keer langs: Tahamata, Keizer en natuurlijk veel verhalen over zijn twee favoriete clubs Inter en Ajax, maar ook Dinamo Tirana, Sampdoria en Transvaal zijn goed voor mooie verhalen.

Het leuke is dat Rijkaard daadwerkelijk een keer terugschrijft, een mooie lange brief aan het eind van het seizoen, over meerdere dagen geschreven, met mooie bespiegelingen en dezelfde toon van vriendschap.

Prachtig boek!

Citaat: “Weet je nog dat we jaren geleden samen vanaf het Ajax-stadion naar het Leidseplein liepen, ja liepen! (…) Bij de snackbar op het Christiaan Huijgensplein konden we ons nog bedwingen, maar toen we Eerste van Swindenstraat bereikten moesten we even wat halen bij de Febo. Ik verbaasde me over het gemak waarop je twee patat met satésaus en een hamburger in de kortste keren naar binnen werkte. Tegen dat eettempo kon ik niet op.” (p.32)

Nummer: 20-033
Titel: Twintig brieven aan Frank Rijkaard en een brief terug
Auteur: David Endt
Taal: Nederlands
Jaar: 1991
# Pagina’s: 190 (7547)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-345-1

Meer:
Ajax-zielen
Gloria Victoria
Wikipedia
Twitter

Auke Kok – Johan Cruijff

Tags

Ajax, Auke Kok, Barcelona, biografie, boeken, boeken 2020, boekrecensie, Johan Cruijff, lezen, Oranje, voetbalboek

Auke Kok – Johan Cruijff

Al jaren wist iedereen dat dit boek eraan zat te komen. Meerdere keren zat Kok aan tafel bij DWDD om te vertellen over de voortgang, om hulp te vragen over bepaalde aspecten, om te praten over Cruijff, als daar aanleiding voor was. Natuurlijk wist ik dat ik dit boek graag wilde lezen. Vlak voor verschijnen volgde nog een rel, waarin de Cruijff foundation de schrijver voor de rechter daagde om een detail achterin het boek. Hij verloor en daardoor had ik een ideale boekenlegger in dit boek. De rectificatie van acht regels was al weer achterhaald op het moment dat deze losse bladzijde gedrukt werd. Follow the Money en de Volkskrant kwamen met details die ontbraken in het boek, maar die Kok eigenlijk behoorlijk rehabiliteerden. In de podcast van Gijs Groenteman hoorde ik de schrijver onlangs vertellen over de zenuwachtige laatste dagen voor het verschijnen van het boek.

Het was ook niet verrassend dat er een rel was rondom Neerlands beste voetballer ooit, zijn hele carrière als voetballer en daarna was vol met rellen. Zelfs na zijn dood dus. Wat eigenlijk best jammer is, want zo’n uniek talent zou geëerd moeten worden zonder het eeuwige ‘maar’ dat er volgt op zijn verdiensten.

Gelukkig heeft Kok een boek geschreven dat aan de ene kant compleet recht doet aan de voetballer Cruijff, maar tegelijkertijd niet een heldendicht is, een lofzang van een bewonderaar.

En ook al was dit het tweede erg dikke boek dat ik dit jaar las, ik vloog er doorheen. Kok heeft goed voorwerk gedaan, voordat hij schreef. Een literatuurstudie van heb ik daar (jammer dat de bibliografie niet achterin het boek staat), een lijst met geïnterviewden om u tegen te zeggen, een hoeveelheid bronnen die past bij de status van dit boek, de biografie over een van de meest invloedrijke Nederlanders ooit. Vooral zijn jeugd en voetbalcarrière komen daardoor goed naar boven in dit boek. Veel prachtige inkijkjes in wat er zoal gebeurde voordat er weer een schitterende wedstrijd volgde. Veel anekdotes, die soms vertederend, dan weer grappig waren. Veel herkenbare momenten, die zelfs voor iemand die de actieve carrière van Cruijff nauwelijks bewust heeft meegekregen, zoals ondergetekende, een ‘o, ja’-moment opleverden.

Wat een genot om te lezen over Cruijff, wat een voorrecht om gedeeltelijk in dezelfde tijd te hebben kunnen leven. Wat een bijzondere man, wat een legendarische voetballer. Eigenlijk is het best verbazingwekkend dat er niemand zoals Kok een begin heeft gemaakt om diens leven volledig in kaart te brengen. Wat jammer dat de meeste ophef na verschijning ging over een paar bladzijden achter in het boek, waarin het vreemdgaan van de schrijver en het feit dat hij een miljoen per jaar kreeg belangrijk worden gemaakt, terwijl het natuurlijk over de geniale voetballer zou moeten gaan, die eerst als speler, daarna als trainer en tenslotte als influencer de sport zo ingrijpend heeft veranderd.

Compliment voor Kok dat hij een boek heeft geschreven dat aan de ene kant alle reeds bekende hoogtepunten niet negeert, maar er aan de andere kant toch in slaagt om een boek te schrijven over Cruijff, waar al zoveel over geschreven is, zonder dat het een herhaling van zetten is geworden.

Enige punt van kritiek: de eerste 500 (ruim) bladzijden gaan over zijn actieve voetballoopbaan, de reden natuurlijk dat eenieder de goede man kent. Maar daardoor komen de jaren er na, eerst als trainer, later als analist en tenslotte als merk, weldoener, levende legende, er veel te bekaaid vanaf. Als er ooit een reden was om vlak voor de verschijningsdatum de laatste 100 bladzijden eruit te scheuren en bekend te maken dat je bezig bent met deel twee, het leven na voetbal, dan was het wel deze biografie. Misschien alsnog? Gewoon net zo grondig en net zo uitgebreid als de eerste vijfendertig jaar van zijn leven beschrijven, nog zo’n dikke pil. Ik zal hem zonder enige twijfel aanschaffen, lezen en ook weer over bloggen.

Citaat: “Hij had zelfs de kans benut om een hersenoperatie van dichtbij te volgen en zo meende hij na tientallen operaties inmiddels een goed inzicht in de materie te hebben. Dat inzicht kwam goed van pas nu bij hem twee bypasses zouden worden aangebracht. Na enig nadenken stemde Cruijff toe dat een voor hem een onbekende chirurg de operatie zou verrichten; en pas toen hij precies begreep wat er zou gebeuren, mocht de dokter aan de slag.” (p.568)

Nummer: 20-029
Titel: Johan Cruijff
Ondertitel: De biografie
Auteur: Auke Kok
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 639 (6763)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-488-3731-1

Meer Kok:
Tussen godenzonen
Balverliefd

Meer Cruijff:
Mijn Johan Cruijff
Pieter van Os – Johan Cruijff, de Amerikaanse jaren
Johan legt de ruit uit
Hard Gras 87
Maarten van Roosendaal over Cruijff
Edwin Winkels – Escuchando a Cruijff
En un momento dado
De verhalen en imitaties
Legendarische overwinning in Bernabeu
Het mooiste stiftje
Nog een weekje nummer 14
Voor altijd nummer 14
Afscheid van 14

Meer over deze biografie:
Auke Kok
Bronnen
Hebban
Parool
AD
Ajax Showtime (Kok verliest kort geding)
Ajax Showtime (Cruijff kreeg miljoenen van loterijen)

Christian Werner – An jedem verdammten Sonntag

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Christian Werner, lezen, voetbal, voetbalboek, voetbalfoto

Christian Werner – An jedem verdammten Sonntag

Meestal heb ik een half uurtje, drie kwartier max. Maar Munster heeft meerdere boekhandels die ik wil bezoeken. Twee grote, goede, een aantal kleinere met ramsj of tweedehands. Twee keer per jaar kom ik er. Dus vaak kies ik dan voor een grote en een tweedehands-combi, de andere keer voor de andere grote. Ik ken er de weg redelijk, na al die jaren.

De sportafdeling valt een beetje tegen, maar toch loop ik er altijd even langs. Veel voetbalboeken waar ik niets mee heb. Commerciële biografieën, jaaroverzichten, fanboeken. Allemaal niet voor mij. Maar soms kom ik wel wat tegen wat me trekt. Van een goede schrijver, een verhalenbundel met verhalen waarin voetbal niet de hoofdrol speelt, maar wel de rode draad is, of zoals deze keer een fotoboek.

De voorkant was genoeg. De titel geeft het gevoel. Veel voetbalfoto’s zijn saai, maar sommige fotograven weten het normale tot bijzonder te verheven. Hans van der Meer is de beste, al decennia. Van hem kocht ik een kwart eeuw geleden al boeken, die me meer dan een dag werken kostten. Het was het zonder twijfel waard.

Blijkbaar is Christian Werner in Duitsland iemand die het juist ziet. Naar die kleine clubjes, waar de vrijwilligers kaartjes verkopen, lijnen kalken en bratwursten braden, terwijl de bezoekers net aan komen lopen. Clubjes waar ik er zelf in de loop der jaren honderden van heb bezocht. Frank Goosen mocht het voorwoord schrijven, de inleiding, in dit geval de toon zetten. Goed gelukt. Daarna vele schitterende foto’s, met alle clichés. De bal in de sloot, die eruit gevist moet worden. Het veld met de lelijke energiecentrale op de achtergrond. Vele gravelvelden (wij mogen in Nederland nooit meer klagen), een biertje onder de douche, het scorebord in de kantine, de middellijn die door een dronken vrijwilliger getrokken lijkt, de kantine met vaantjes en petjes aan de muur, de te kleine bekerkast met lelijke bekers er zelfs bovenop, supporters onder een paraplu, de lijst met boetes op het prikbord, de grensrechter op slippers, het huwelijksaanzoek met hulp van het hele team, het eerste sigaretje na de wissel op en muurtje, een pyro door vier supporters en nog veel meer mooie beelden.

De mooiste foto staat op bladzijde 126/127. Genomen van schuin achter de goal, iets hoger staand dan het veld, tussen het onkruid en de paardenbloemen. Achter de goal moet de keeper de bal uit het hoge gras halen, het team in wit heeft net naast geschoten, er is geen ballenvanger. Links staat een speler nog te pissen, net naast de atletiekstrook, vier banen breed, langs de lange zijde. Iets verder achter de bosjes bij de tennisbaan nog een. Twee dug-outs, niet aan dezelfde zijde, maar tegenover elkaar. Zes spelers in het rood lopen warm achter het doel. Op het talud aan de rechterkant staan bankjes, ongeveer 15 toeschouwers zitten te kijken. Achter het veld het dorp, met de kerktoren en een telefoonmast er bovenuit stekend. Daar achter de heuvels om het dorp, met een enkele boerderij en iets hoger op een schuur. Aan deze kant van het veld ontbreekt de grensrechter. Op een schommel achter de toeschouwers zit een kind. Het hokje bij de tennisbaan heeft een schotelantenne. De scheidsrechter op de rand van de middencirkel kijkt niet naar de keeper, maar lijkt in gesprek met spelers aan de andere kant, waar de spits en de laatste verdediger dichter bij elkaar staan dan nodig lijkt op een dood spelmoment. De parkeerplaats achter het veld staat zo vol, het lijkt alsof elke speler apart is aan komen rijden, tenzij het ook de parkeerplaats van het dorpscentrum is. Het is licht bewolkt, het lijkt een mooie lentedag. Op de weg uit het dorp over de heuvel rijdt niemand. Achterin het boek lees ik dat de foto is gemaakt bij de FC Rettenberg, waar het tweede elftal met 4-3 won van het tweede van de fusieclub (mijn aanname) SG Seifriedsberg/Sonthofen

Heel lang kan ik naar zo’n prachtige foto staren, elke keer ontdek ik iets nieuws.

Citaat: “ Schiedsrichter, was fur eine Sportart pfeifst du eigentlich gerade?” (p.138)

Nummer: 20-009
Titel: An jedem verdammten Sonntag
Ondertitel: Deutschlands Kreisliga-Helden
Auteur: Christian Werner (mit Frank Goosen)
Taal: Duits
Jaar: 2019
# Pagina’s: 192 (1905)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-3-8419-0632-8

Meer Werner:
Werner
Instagram (Werner)
Fotobuch

Meer voetbalfoto’s:
David Bauckham – Dugouts
Levon Biss – One love
Hans van der Meer – Europese velden
Van der Meest (eigen foto’s)

Rik Planting – Lucky Ajax, de eregalerij

Tags

Ajax, boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Rik Planting, voetbal, voetbalboek

Rik Planting – Lucky Ajax, de eregalerij

Een van mijn favoriete series is de Nederlandse Sportbibliotheek. Al meerdere delen las ik, zonder uitzondering de moeite waard. Dus gaat het andersom werken. Zelfs als ik geen idee heb of ik het wil lezen, krijgt het boek de voordeel van de twijfel omdat het bij deze serie hoort. Dus bestelde ik er onlangs een stapeltje, tweedehands, gewoon, omdat het kan.

Natuurlijk lees ik graag over mijn favoriete voetbalclub. Maar niet elk voetbalboek is de moeite, sterker nog, veel voetbalboeken zijn bagger.

Planting schrijft twintig portretten van Ajacieden. Op een na, kende ik ze allemaal. Al is kennen bij sommigen niet meer dan de naam weten van een speler die ooit bij Ajax speelde. Dus zijn voor mij vooral de oudere portretten de moeite waard, daar leer ik het meeste van. Van Jany van der Veen (lid sinds 1934) tot en met Piet Ouderland (vanaf 1955). Daarna komen de mij bekende namen, wiens verhalen ik al wel elders gelezen heb. Van Sjaak Swart tot en met Jan Mulder. De laatste namen (vanaf Pim van Dord) heb ik zelf ooit nog gezien in een Ajax-shirt. Vooral op televisie natuurlijk, de laatste twee (Kieft en Rijkaard) tijdens hun debuut ooit in Deventer.

Met veel plezier las ik de stukjes. Niet allemaal achter elkaar, maar gewoon, een stuk of twee per dag. Mooie verhalen, boeiende voetbaltijden, prachtige spelers.

Citaat: “We waren met Amsterdammers onder elkaar. Na ons heeft er niet weer zo’n Amsterdams getint elftal op het veld gestaan. Onze mentaliteit was onze kracht. Dat Amsterdamse maakte ons speciaal: beetje bravoure, tikkeltje arrogant. Amsterdammers zijn altijd net iets brutaler. Dat is enorm in ons voordeel geweest. We deden niet openlijk afzeikerig of kleinerend tegen ploegen uit de provincie. Maar tegenstanders waren wel altijd geïmponeerd door wat wij uitstraalden.” (blz. 162/163)

Nummer: 20-002
Titel: Lucky Ajax
Ondertitel: De eregalerij
Auteur: Rik Planting
Taal: Nederlands
Jaar: 1996
# Pagina’s: 275 (379)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-387-7

Meer:
Hebban

Nederlandse sportbibliotheek:
August Willemsen – De goddelijke kanarie
Tim Overdiek – Rik Smits, Dunking Dutchman
Gijs Zandbergen & Jan Brouwer de Koning – Zeven meiden om verliefd op te worden
Paul Arnoldussen – Amsterdam 1928
David Endt – Gloria Victoria
Chris Willemsen – De moord op Maradona
Chris Willemsen – De moeder aller nederlagen
Ko van Geemert – Hi ha hondelul
Marcelle van Hoof – De lieverdjes
Maarten Scholten – IJskampioenen

Hard Gras 129 – We missen Feyenoord

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Feyenoord, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 129 – We missen Feyenoord

De titel is kwetsend. Medelijden is erger dan haat, als het om voetbalclubs gaat. Gelukkig heeft de club uit Rotterdam nog niet zo lang geleden, bijna per ongeluk, een kampioenschap behaald. Boven het eigen kunnen uitstijgen, het verbloemt een beetje dat Feyenoord deze eeuw eigenlijk belachelijk weinig heeft gepresteerd. Te weinig om nog topclub te mogen heten. Sam Planting analyseert hoe de club er weer bovenop kan komen. Bijna vernederend, zou er binnen de club niet iemand zitten die een goede analyse kan maken? Blijkbaar niet, anders was het allang gebeurd.

De voorpublicatie deze keer komt uit de biografie van Marco van Basten, weet niet of ik die nog wil lezen, ben niet zo van de bio’s. Heb er desondanks redelijk wat gelezen, vaak teleurstellend.

Nico Dijkshoorn keert terug naar de stijl van Kuif den Dolder, zijn sterkste werk. Arie Dukkels is een sterk romankarakter, zou me niet verbazen dat hij nog eens opduikt in het werk van Dijkshoorn.

De voorpublicatie uit het fotoboek van Marco Magielse is wel lokkend. Of ben ik al te laat, nu ik dat boek nog steeds niet heb aangeschaft?

Een verhaal over Melkert en Kissinger is altijd boeiend. Wat is hun band? Kennen ze elkaar, zo ja, hoe lang al? En waarom staat dat in een voetbalboek? Hebben ze iets met het favoriete spelletje van de wereldbevolking? Erwin van der Pol praat u bij.

Mooie uitgave, geen topper tussen de 129, maar ook zeker geen dieptepunt, zoals een paar nummer geleden.

Citaat: “Misschien willen we hem vergeten. Misschien willen we vergeten dat we in België een degelijke versie van voetbal spelen die ons Europees snel weer huiswaarts stuurt. En dat slechts enkelen ons onszelf kunnen doen overstijgen, en laten dromen van de profvoetballers die we zelf zouden willen zijn.” (p.73)

Nummer: 19-064
Titel: Hard Gras 129
Ondertitel: We missen Feyenoord
Auteur: Diversen (Edwin Schoon, Sam Planting, Carla Boogaards, Nico Dijkshoorn, Zeger van Herwaarden, Marieke Groen, Klaas Hazenoot, Gerrit Janssens, Erwin van de Pol, Frank Ritmeester en Hans Kraan)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 112 (14421)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4747-4

Meer:
126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 75: Sportboeken

Santos 13 – De 25 schoonheden van het amateurvoetbal

Tags

amateur, boeken, boeken 2019, boekrecensie, lezen, Santos, voetbal, voetbalboek

Santos 13 – De 25 schoonheden van het amateurvoetbal

Na Panenka en Staantribune was er ineens Santos. Zo gaat het enige kwaliteitsvoetbalblad (Johan) ter ziele, zo sluit je ineens het ene na het andere abonnement af. Over de kwaliteit van Santos geen discussie, maar de opstart ging niet helemaal als gedacht. Er zat meer tijd tussen twee bladen dan verwacht, maar eigenlijk is dat helemaal niet erg. Tijdloos, de bladen gaan niet bij het oud papier, maar gewoon in de boekenkast.

En dan doen ze ineens wat anders. Ik vind dat wel leuk. Je verwacht een blad, je krijgt een boek. Het verschil is niet zo heel groot. Het is alleen wat lastiger om ze bij elkaar in de kast te zetten, maar om daar nou rekening mee te houden.

25 verhalen over het amateurvoetbal. Favoriete journalisten als Willem Vissers en Annemarie Postma staan er in. Een aantal onbekende namen (voor mij dan) ook. De onderwerpen zijn ook logisch. De voetbalvader, het vriendenteam, de kantine, de elftalfoto, de kleedkamer. Mooie stukjes, net ietwat langere columns, prachtige foto’s die bij de stukjes passen, maar ook foto’s die het verhaal zelf al vertellen, waar geen tekst bij nodig is. Iedere amateurvoetballer, en dat zijn er veel in Nederland, zal vele ‘o ja’-momentjes hebben. Een continue glimlach. Mooie uitgave van Santos!

Citaat: “Eenmaal vertrouwd met het karakteristieke hutje half onder de grond, ging-ie plots tegen de vlakte. Daarvoor in de plaats kwam – net als bij profclubs – een gelikt plexiglas hokje op dezelfde hoogte als het veld.” (p.126)

Nummer: 19-065
Titel: Santos 13
Ondertitel: De 25 schoonheden van het amateurvoetbal
Auteur: Diversen (Özkan Akyol, Kees van de Veen, Annemarie Postma, Willem Vissers, Julien Althuisius, Jan Mulders, Leon ten Voorde, Iris Koppe, Dick Sintenne, Willem de Kam, Wessel Penning en Guus Peters)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 224 (14645)
Categorie: Voetbal
ISBN: 710206247872

Meer:
Santos

Themaweek 75: Sportboeken

Hard Gras 128 – Hard Gras bestaat 25 jaar

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 128 – Hard Gras bestaat 25 jaar

Een jubileum, al een kwart eeuw betere voetbalverhalen. De redactie begint met hoogtepunten uit de eerste nummers, vooral Koch en Hornby zijn leuk om terug te lezen. Daarna terug naar de huidige tijd, te beginnen met een prachtig verhaal van Carolina Trujillo. Trouw lees ik haar columns in de NRC, soms rake observaties, maar haar verhalen voor Hard Gras blijven toch een stuk beter. Onlangs heb ik ‘Vrije radicalen’ aangeschaft, moet ik ook nog maar eens tijd voor vrij maken. Maar voorlopig is het lastig om het verhaal over de rol van voetbal in het voetbalgekke Uruguay tijdens de dictatuur, meer specifiek in de gevangenis onder de gevangenen, moeilijk te overtreffen. Een dergelijk verhaal past perfect in HG, sterker nog, het definieert het genre bijna perfect.

Thomas Heerma van Voss beleeft het moment dat vele kelderklassevoetballers kennen. In het veld staat een voormalig talent. In de loop der jaren heb ik een aantal voormalig profvoetballers bij de tegenpartij zien lopen, meestal perfect aangepast aan het niveau waarop wij spelen op zondagochtend. Hij kreeg een speler in zijn team die bij Ajax in de jeugd had gespeeld. Die moest toch het verschil kunnen maken in zijn elftal? Velen wisten niet eens dat hij zo hoog het gespeeld. Je zag het ook vaak niet. Maar daarom is het wel fascinerend om te lezen.

Twee mooie verhalen uit het rijke archief der voetbalsport worden geschreven door Martin van Neck en Erik Brouwer. Allebei erg de moeite waard.

Ook de foto’s die Jaap Biemans selecteerde vertellen verhalen. Mooie verhalen, de eenzame speler omringd door vele tegenstanders is het centrale thema.

Citaat: “De gesprekken van de bewakers gingen vaak over voetbal. Uit de stijgende opwinding daarin, konden ze destilleren dat er een WK werd gespeeld. Dan wisten ze: er zijn weer vier jaar voorbij. Met de knokkels tegen de muur zeiden ze: volgend WK zijn we buiten. Ze wisten niet eens waar dat zou worden gespeeld.” (p.52)

Nummer: 19-056
Titel: Hard Gras 128
Ondertitel: Hard Gras bestaat 25 jaar
Auteur: Diversen (Henk Spaan, Matthijs van Nieuwkerk, Carolina Trujillo, Thomas Heerma van Voss, Martin van Neck, Hugo Borst, Erik Brouwer, Erwin van de Pol, Jaap Biemans)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 135 (12417)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4746-7

Meer:
126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 75: Sportboeken

Hard Gras 127

Tags

Ajax, boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 127

De pijnlijkste voorkant van alle 127 edities. 90:00 + 05:01 staat er op de voorkant. Elke voetballiefhebber in Nederland weet precies waar die getallen voor staan. Zelfs vele Ajax-haters waren al om, dit team moest de finale van de Champions League halen. En toen gleed Magellan uit en rolde die bal net langs de vingers van Onana. Einde.

Natuurlijk moest Hard Gras daar aandacht besteden, de olifant in de kamer kun je niet negeren. Julien Althuisius schrijft het verhaal dat we allemaal hadden kunnen schrijven. De angst, de spanning, de overtuiging, de twijfel, de zekerheid, de ontluistering, de tragedie. Hij liep de Portugese nacht in. Ik zat verslagen op de bank. In vele kroegen en kantines werd hartstochtelijk gevloekt, alle fans waren verbijsterd. Zelfs de social media vielen stil. Toen kwamen de eerste jennende berichtjes. Van PSV-ers, FC Twentefans, ADO-tuigjes. Al snel overschaduwd door het virtuele applaus dat velen aan Ajax gaven. In het stadion overheerste snel de trots van de geweldige CL-run, niet de teleurstelling. Pijn is mooi. Verdriet heerst.

Het verhaal van Pieter van Os over de langharige popsterren van Ajax in de jaren zeventig vond ik een prachtige geschiedenisles. Kon Ajax in Tirana wel of niet spelen, en waarom stond het doorgaan van de wedstrijd op de tocht? Mooi detail in de rijke historie van de club. Mark van de Heuvel schrijft een verhaal dat volgend jaar in De Muur gewoon nog een keer gepubliceerd wordt. Zeger van Heerwaarden haalt de druk waar Dolberg aan onderdoor ging weer even op en legt hem vast bij Brobbey neer. Zo hoort dat, bij een Ajaxspits.

Sam Planting lijkt bij Hard Gras de rol te hebben gepakt van zijn kompaan Pieter Zwart. Leg het volk uit hoe het spelletje werkt. Neem het serieus, maar maak het niet te moeilijk. Blijft knap hoe hem dat vaak lukt. En erg mooi is het om Blogbroeder Gogme United op papier te zien, eindelijk een droom die voor hem uitkwam, schrijven voor Hard Gras.

Citaat: “Nog beter was dat hij, tijdens een diner in Londen in 1998, ten onrechte veronderstelde dat ik een relatie had met de prachtige vrouw die tegenover me zat. Ik kreeg zijn respect. Dagen na dat diner zwierf ik door een mediacentrum op het WK in Frankrijk, toen ik in mijn rug kabaal hoorde en iemand me van achteren vastgreep. Ik draaide me om en zag dat Valdano mij omhelsde, terwijl een meute journalisten achter hem aanrende.” (p.37)

Nummer: 19-045
Titel: Hard Gras 127
Ondertitel: 90:00 + 05:01
Auteur: Diversen (Julien Althuisius, Pieter van Os, Simon Kuper, Mark van den Heuvel, Zeger van Heerwaarden, Daan Heerma van Voss, Dieuwke Wynia, Sam Planting, Olga Kortz, Nachoem Wijnberg)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 120 (10062)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4745-0

Meer:
126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 75: Sportboeken

Joris van de Wier – Van Middlesbrough naar Millwall

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, groundhoppen, Joris van de Wier, lezen, voetbal, voetbalboek

Joris van de Wier – Van Middlesbrough naar Millwall

Na het succes van zijn eerste boek moest Joris natuurlijk met een vervolg komen. En als je al honderden wedstrijden hebt gezocht in Engeland, dan is het voorwerk wel af. Hij koos voor de rafelranden van een aantal mooie steden. Mooi in zijn ogen, oftewel steden die je normaal gesproken niet zo snel zou bezoeken, maar omdat er een voetbalclub zit alsnog wel. En dan bezoek je daar een wedstrijd, kijk je nog eens terug naar eerdere wedstrijden die je daar hebt gezien, loopt eens rond door de stad, na, maar liever nog voor de wedstrijd en er is genoeg inspiratie om per hoofdstuk een mooi verhaal te schrijven.

Achtereenvolgens bezoekt hij Middlesbrough, Grimsby Town, Barnsley, Burnley, Wigan Athletic, Stoke City, Wolverhampton Wanderers en Millwall. Acht bijzondere clubs, mede dankzij de plek waar ze voetballen.

Joris leest over de clubs en steden, kijkt onderzoekend rond als hij er dan is en komt uiteindelijk met een goed verhaal. Hij schuwt zichzelf niet, zijn voorkeuren komen duidelijk naar boven, als je goed leest zijn ze geen verrassing voor de lezer. De wedstrijden zelf zijn overduidelijk niet de hoofdmoot van het verhaal, zelfs als er al over de duels geschreven wordt, dan gaat het over de uitsupporters, de architectuur, de gezangen, de lichtmasten, het uitzicht, de catering en zijn ontvangst.

Niet zo goed als zijn eerste boek, maar onder voetballiefhebbers en zeker onder groundhoppers een onmisbaar exemplaar voor de boekenkast.

Citaat: “Ik vind Burnley zo’n fascinerende club en stad, dat ik de Clarets uitkoos voor mijn vijfhonderdste wedstrijd op de Britse eilanden. En niet met een gewone wedstrijd, maar de derby tegen Blackburn Rovers. (…)In mijn ogen met afstand de meest beladen derby van Engeland. Het was alleen wel opletten dat deze wedstrijd nummer 500 zou worden. Je bent vinckautist of niet natuurlijk. Albion Rovers – Stenhousemuir (499) en Pollok – Kilbirnie Ladeside (501) zijn natuurlijk ook mooie wedstrijden, maar de vijfhonderdste moest een knaller zijn.” (p.114/115)

Nummer: 19-051
Titel: Van Middlesbrough naar Millwall
Ondertitel: Langs de ravelranden van het Engelse voetbal
Auteur: Joris van de Wier
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 288 (11012)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-823758-4-8

Meer:
Pot 6
Glorious hearts
Terraces and Floodlights
Doing the 116

Themaweek 73: Gesigneerde boeken

Hard Gras 126. Sarina en haar meiden.

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 126

Ondertussen is het niet meer bijzonder dat Hard Gras voor het WK van de vrouwen in Frankrijk daar een themanummer aan wijdt. De leeuwinnen, foute marketingbijnaam, hebben hun plek veroverd. Het begint met een mooi verhaal van Suse van Kleef. Deze zomer hebt u haar allemaal leren kennen als analiste voor Studio Sport, eigenlijk is ze correspondent in Engeland, maar ooit jeugdinternational. Iemand die dus weet waar ze over praat. Haar voetbalcarrière wordt door haar mooi verteld en geduid, sterke opening.

De combi Vuijsje en Beerensteyn is bijna freudiaans te noemen, zo voordehandliggend dat het weer goed is. Het verhaal is kort. Het is goed zo. De mailwisseling tussen Kika van Es en Henk Spaan is interessant. Niet het beste verhaal, beetje gemakzuchtig, maar wel leuk. Melle Maré schrijft een jeugdherinnering mooi op. Past goed in deze bundeling.

Voorpublicatie is deze keer uit het boek van Annemarie Postma, boek gaat ook op de verlanglijst. Zij heeft zich de afgelopen jaren zonder twijfel ontpopt tot de ultieme kenner van het Nederlands damesvoetbalteam.

Citaat: “Ze had altijd wel gevoetbald, meestal als veldspeler, maar concentreerde zich vooral op skiën. Racen. Om van die stokjes heen. Keihard naar beneden. Ze deed mee aan NK’s. Ze mist het nog weleens. De slalom. Dat geluid van die stokken als je ze raakt. Ze zat in de topsportklas van het OSG Willem Blaeu in Alkmaar. Als ze in Nederland was trainde ze regelmatig mee met de Telstar Academie van Willem Blaeu een samenwerking mee heeft. Ze trainde dan als keeper en kwam zelfs uit voor het vertegenwoordigd elftal van O15. En dat terwijl ze niet echt lid was van een club of wedstrijden speelde met een team.”(p.42)

Nummer: 19-030
Titel: Hard Gras 126
Ondertitel: Sarina en haar meiden
Auteur: Diversen (Suse van Kleef, Anna Enquist, Robert Vuijsje, Janneke van der Horst, Rosa van Gool, Frank Heinen, Henk Spaan, Melle Maré, Arthur van den Boogaard, Annemarie Postma, Stephanie Hoogenberk)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 128 (6648)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4744-3

Meer:
125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 69: Sportboeken

Auke Kok – Tussen godenzonen

Tags

Ajax, Auke Kok, boeken, boeken 2019, boekrecensie, gesigneerd, lezen, voetbal, voetbalboek

Auke Kok – Tussen godenzonen

Een voetbalclub een jaar volgen is niet bepaald een origineel idee. Velen gingen Kok voor. Gelukkig is de aanpak van Kok wel wat anders. Hij laat zich iets minder leiden door de waan van de dag, door de resultaten. Hij probeert dichterbij te komen, te voelen wat er speelt, in de hoofden van de Ajacieden te komen. En met Ajacieden bedoel ik niet alleen de spelers, maar ook degenen die echt bij de club horen.

Mooi voorbeeld is Derek Boerrigter. Al in het trainingskamp in De Lutte, voor Ajax het begin van het seizoen, is de tukker terug op oude grond. Maar hij zit niet lekker in zijn vel. Past hij wel bij Ajax? Of misschien andersom: past Ajax wel bij hem?

Ook Van Rhijn, Cilessen en Daley Blind worden door Kok goed geobserveerd. Het levert interessante stukken op.

Aan de andere kant is een relatief dik boek, bijna 300 bladzijden, over een enkel seizoen, is jaren later wel heel veel. Is dat seizoen waarover geschreven wordt zo belangrijk in de geschiedenis dat daardoor het boek ook relevant blijft? Dat weet je vooraf nooit, achteraf is het antwoord bijna altijd nee.

Op dit moment is het boek voor de fanatieke fan nog leuk, de doorsnee voetballiefhebber zal andere boeken vinden. Geeft niets, Kok is een goede schrijver en met de definitieve biografie van Cruijff in het vooruitschiet, zal hij zeker nog vaker in mijn boekenkast belanden.

Citaat: “Twee weken na zijn goede optreden in Dortmund, thuis tegen Real Madrid, is Blind zo ongeveer de enige veldspeler die het naar zijn zin heeft. Hij passt en schuift op en ondanks het enorme overwicht van Real lijkt hij het een leuk spel te vinden. In tegenstelling tot de meeste anderen, bij wie de knieën op slot lijken te zitten van angst voor de wereldster Christiano Ronaldo, durft Blind te improviseren.”(p.79/80)

Nummer: 19-028
Titel: Tussen godenzonen
Ondertitel: Een jaar lang Ajax
Auteur: Auke Kok
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 287 (6245)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-94-004-0309-3

Meer:
Balverliefd
Auke Kok
Wikipedia

Themaweek 69: Sportboeken

Hard Gras 125

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 125

Julien Althuisius heeft het dilemma dat ik goed ken. Wat doe je als je ergens in Verweggistan zit en toch graag die ene wedstrijd wil zien. Hij ziet Ajax van Real Madrid winnen op een laptop op Bali. Mooi, herkenbaar verhaal.

Marcel van Roosmalen gaat met Theo Janssen op boektour, maar begrijpt het onderwerp van zijn laatste boek nog steeds niet. Andersom heeft Janssen het boek niet gelezen, maar doet wel, op zijn eigen manier, moeite om het te verkopen. Grappig.

Erik Brouwer weet weer eens een goed verhaal te vinden (en op te schrijven) over een voetballer die ik ongetwijfeld wel eens voorbij heb zien komen via Match of the Day, maar die mijn geheugen allang ontglipt was. Dalian Atkinson is een verhaal waard.

Michel van Egmond schrijft over Willem, de 75e verjaardag van de legende kan haast niemand zijn ontgaan. Al ligt dat zeker niet aan de voetballer. Mooi sfeerbeeld.

Vijf goede gedichten, Hard Gras is weer langzaam uit zijn dip aan het kruipen.

Citaat: “Een Vitesse-fan bracht ons toen hamburgers, een liefhebber van mijn boeken had mijn geboortehuis – een flat – met een drone gefotografeerd en met rode pijlen op de foto aangegeven waar ik geslapen zou kunnen hebben. Er was een paaldanseres die lang bleef hangen en er waren mensen die wilden dat Theo hele verhalen in hun boeken schreef.” (p.37)

Nummer: 19-020
Titel: Hard Gras 125
Ondertitel: Ajax what the fuck
Auteur: Diversen (Julien Althuisius, Simon Kuper, Marcel van Roosmalen, Betrouwbare mannetjes, Sam Planting, Erik Brouwer, Michel van Egmond, Cian O’Mahony)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 128 (4198)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-474-36

Meer:
124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 69: Sportboeken

Hard Gras 124 – Ten Hag? Niks mis mee

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 124 – Ten Hag? Niks mis mee

Toen de Telegraaf nog dagelijks aan de stoelpoten zaagde, toen Derksen nog twee keer per week over een Twents boertje met een hese stem geintjes maakte, toen schreef Sam Planting zijn verhaal over Ten Hag. Hard Gras bedacht zich geen moment en maakte er het coververhaal van. Niks mis mee, dat hebben we de afgelopen maanden gezien. Niet alleen statistieken, maar gewoon een goed verhaal waarin keihard wordt aangetoond dat Ten Hag bij Ajax goed bezig is.

Het verhaal van Zeger van Heerwaarden over te jong scouten zou wat mij betreft verplichte literatuur moeten zijn op elke trainerscursus, maar zeker voor de KNVB. Plezier in de sport zou altijd voorop moeten staan, ik roep het al jaren.

Erik Brouwer doet weer grondig werk, ditmaal over het Deense fenomeen Preben Elkjaer Larsen. Prachtige voetballer, fascinerende persoonlijkheid, hoge pieken, diepe dalen, dankbaar onderwerp voor een boeiend verhaal.

Het verhaal over voetbal via een toetsenbord gaat langs me heen. Generatiekloof. Ik weet dat het bestaat. Ik weet dat velen er door geboeid worden. Ik weet dat er op YouTube hele wedstrijden te zien zijn die vanachter een scherm worden gespeeld. Maar begrijpen, nee. Ik ben niet wereldvreemd, ik heb genoeg spelletjes gespeeld, maar het serieus nemen? Willem Dieleman mag er over schrijven.

Citaat: “Niemand kijkt meer op zijn telefoon. Hij heeft de lach aan zijn kont hangen en zijn timing is perfect. Soms klinkt hij war schor. Preben rookte lange tijd zelfs tijdens de warming-up. Na het eindsignaal friste hij zijn sigaretten uit zijn zak. Soms pafte hij er twee of drie achter elkaar.” (p.47)

Nummer: 19-008
Titel: Hard Gras 124
Ondertitel: Ten Hag? Niks mis mee
Auteur: Diversen (Sam Planting, Zeger van Heerwaarden, Gerrit Janssens, Erik Brouwer, Nachoem M. Wijnberg, Tan Tunali, Willem Dieleman en Koen van Wichelen)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 119 (1572)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4742-9

Meer:
123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Menno Pot – De derby

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, derby, lezen, Menno Pot, voetbal, voetbalboek

Menno Pot – De derby

Een mooi gegeven in het voetbal. Twee teams uit dezelfde stad (streek, provincie) spelen tegen elkaar. De Derby. Supporters beschouwen het als de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Een verloren seizoen kan in een enkele wedstrijd worden goedgemaakt. Een kampioenschap kan zijn glans verliezen. De mooiste is River – Boca, de fanatiekste Celtic – Rangers, de meest gepassioneerde in Belgrado. Voor dit boek beschrijft Menno Pot de belangrijkste Nederlandse Derby’s. Zijn handtekening is een bijzondere, mijn exemplaar is daardoor uniek. De eerste krabbel die hij zette als vader. Niet lang daarvoor had ik zelf de eer, ik kon me goed voorstellen dat hij even geen tijd had voor merchandise. Dus stuurde ik hem een berichtje dat er geen enkele haast achter zat. Hij stuurde het boek toch nog vrij snel, al had ik gelijk. Pas negen jaar later las ik het. Onterecht, want ik ben best een fan van het werk van Menno. Vooral zijn columns en zijn eerste boek waardeer ik ten zeerste.

Ergens moet ik toch gevoeld hebben dat dit boek mij zou tegenvallen. Want ook al lees ik graag over randverschijnselen, die bij derby’s vaak de hoofdzaak lijken te zijn, toch vermoedde ik blijkbaar dat dat niet perse automatisch leidt tot een goed boek.

Lezende werd mijn vooroordeel bevestigd. Prachtige persoonlijke herinneringen en mooie boeiende observaties worden afgewisseld met droge stukjes deskresearch, over derby’s die meer aandacht hadden verdiend, maar waarvoor blijkbaar geen tijd, budget of zelfs motivatie was. Het boek kwam uit in het kader van de Nationale Voetbalbibliotheek. Voor mijn gevoel is het geschreven in opdracht. En dat is niet de beste uitgangsituatie, het boek moet af, er is een deadline, dan maar een avondje wikipedia en fanblogs afstruinen en ook de laatste verhalen zijn klaar.

Maar alleen die kritische noot doet het boek geen recht. Want Pot kan goed schrijven en heeft er een aantal erg mooie stukken in verwerkt. Zo is zijn eigen persoonlijke ervaring als aanvoerder van Joure A2 terecht het openingsverhaal. Niet alleen is het mooi, het is ook erg eerlijk, met zelfspot, maar ook met passie geschreven. Het geeft de betrokkenheid van de schrijver goed aan. De inleiding over derby’s elders, daarna de polderderby’s is te lang, maar noodzakelijk. Broodnodige duiding voor je verder leest. In mijn beleving hadden de hoofdstukken over NAC-Willem II en Vitesse-NEC uitgebreider gekund, misschien wel gemoeten. Leuk dat de Katwijkse derby een eigen hoofdstuk verdient, al had de Twentse derby, een wedstrijd met niet al te veel historie, zeker op moment van schrijven, wel kunnen sneuvelen, niet de moeite waard.

Al met al, leuk boekje, maar had meer ingezeten. Mijn voordeel van de twijfel gaat naar Menno, mijn blaam richting uitgever, maar misschien zie ik het wel helemaal verkeerd.

Citaat: “Het contrast met Cambuur is groot. Cambuur is de club van Leeuwarden, een stad met een scherpere rand dan niet-Friezen geneigd zijn te denken. De aanhang is ook een stadse aanhang: kritisch, sarcastisch soms, compleet met een gewelddadige harde kern. Van Friesland voelen sommige Leeuwarders, en zeker veel Cambuur-fanatici, zich cultureel gezien geen deel.” (p.99)

Nummer: 19-007
Titel: De derby
Auteur: Menno Pot
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 176 (1453)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-77740-32-3

Meer op gerbie.nl:
Vak 127
Wenen van geluk
Mijn Johan Cruijff

Meer Menno:
Menno Pot
Twitter
Wikipedia