Dronken

Tags

Levi Weemoedt, lezen, nationale gedichtendag, poëzie

Blijkbaar is het nationale gedichtendag. Mooie gelegenheid om Lévi Weemoedt aan het woord te laten:

Edwin Winkels – Welkom thuis

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Edwin Winkels, lezen, Nederland

Edwin Winkels – Welkom thuis

Een van de beste journalisten die Nederland kent, al jaren schrijver van vele mooie verhalen (Hard Gras, de Muur), vooral vanuit Barcelona, al de helft van zijn leven zijn woonplaats. Volgens mij was het de reorganisatie van zijn krant in Barcelona waardoor hij ineens meer vrijheid kreeg. Als freelancer met vele goede contacten, vooral in de sportwereld was dit geen ramp. Sterker nog, hij kreeg ineens de kans om een roman te schrijven. Een roman die blijkbaar al in zijn hoofd speelde, waarvoor hij nu ineens tijd kreeg.

Het motto schrijf over wat je weet, heeft hij gevolgd in zijn debuut. De hoofdpersoon in ‘Welkom thuis’, Harmen Turksma, is een Nederlander die in Argentinië was opgegroeid en weer terug naar Nederland moest. Hoe ziet Nederland er uit als je lang bent weggeweest. Ons land in 2024 is niet een land dat velen zullen herkennen. Er staat een muur omheen, je kunt er dus niet in, maar ook niet uit.

Van een afstandje, maar wel als iemand met vele contacten met zijn vaderland, heeft Winkels een duidelijke blik op ons land. En die blik is niet optimistisch, dat blijkt uiteindelijk wel uit deze roman. Bepaalde delen van het land zijn onbegaanbaar, rondreizen door het land is gevaarlijk, bijna onmogelijk. Groepen minderheden hebben hun eigen getto’s gecreëerd. Het land is sober, afgesloten van de buitenwereld, op zichzelf gericht.

Het prachtige gegeven van dit boek zorgt voor een blik naar binnen bij de lezer. Is het echt zo erg? Zijn we echt zo hard aan het veranderen? Uiteindelijk heb je een buitenstaander nodig om de realiteit te laten doordringen. Winkels is die buitenstaander. Het boek is een roman, maar kan ook als een waarschuwing worden gezien. Zoals 1984 dat 36 jaar voor dat moment was, zoals Brave New World dat was, zo is ‘Welkom thuis’ misschien wel de Nederlandse toekomstvoorspeller.

Uiteindelijk is dat volgens mij niet het doel, maar het levert wel een mooi en meeslepend verhaal op. Als de Odysee, 24 hoofdstukken lang, in elk hoofdstuk is zelfs een citaat verwerkt uit de inspiratiebron, moet Turksma terug naar Nederland om zijn zieke vader op te zoeken. Maar hoe kom je er in? En hoe kun je je dan verplaatsen, wat is de meest logische weg naar de boerderij in Friesland? Een ware helletocht ontvouwt zich, keer op keer vraag je je als lezer af wat er is misgegaan in Nederland dat het land er zo uitziet. Maar niet alleen dat, het maakt je ook nieuwsgierig naar de volgende stap. Rotterdam Antilliaans? Okay, maar Utrecht dan? En de Veluwe?

Schitterend boek dat niemand in 24 keer zal kunnen lezen, een hoofdstuk lezen en dan wegleggen gaat echt niet. Het plot is grappig, maar nauwelijks relevant voor de strekking van het verhaal. Als zo vaak gaat het niet om de bestemming, maar om de weg er naar toe. Welkom thuis is de zwaarst mogelijke weg. En nu maar hopen dat Winkels een zwartdenker is, dat Nederland zich niet zo zal ontwikkelen als geschetst in dit boek. Want volgens mij zit ik dan in 2021 al op de Argentijnse pampa’s. Daar is naast de Fries-Argentijnse familie Turksma vast nog wel ruimte voor een paar Twentse vluchtelingen.

Citaat: “Hij had Nederland tijdens zijn laatste reizen al steeds benauwender gevonden, druk, haast, geen ruimte. Zelfs bij zijn werkbezoeken aan boeren in Friesland en Groningen miste hij de weidsheid van de pampa. Reed je door Nederland over een snelweg, dan had je om de vijf kilometer wel een afslag, om de vijf kilometer een dorp, mensen, wegen, winkels, bezigheid. En huizen overal, ook waar geen afslag was. Nooit was de buurman verder weg dan een kilometer. (p.51)

Nummer: 13-053
Titel: Welkom thuis
Auteur: Edwin Winkels
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 320 (9206)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-388-9690-8

Meer:
Boek op zijn eigen site
Wikipedia
De Avonden (interview stream)
Escuchando a Cruyff
Spotify playlist bij dit boek

Stadion de Stikke Bocht

Tags

fcblogbroeders, fotooo, Hans van der Meer, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto, voetbalzondag, Wolfersveen

Van der Meest, deel 60

Van der Meest, een serie foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Ode aan fotograaf Hans van der Meer.

Goorse vragen (deel 113)

Tags

begraafplaats, fotooo, Goor, Goorse vragen, grafsteen

De oude begraafplaats wordt opgeknapt. Vele vergane graven worden geruimd, kapotte grafstenen zijn niet meer aanwezig. Andere grafstenen worden schoongemaakt, opgeknapt, nog steeds toonbaar. En daar tussen ineens een nieuwe grafsteen. Wie kent het verhaal achter deze nieuwe steen?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Thomas Braun – Ga toch fietsen

Tags

app, bibliotheek, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, Thomas Braun, vakantie, wielerboek, wielrennen

Thomas Braun – Ga toch fietsen

Lezen op een scherm is toch minder dan lezen van papier. Lezen van een klein schermpje nog erger. Desalniettemin was een van de eerste apps die ik downloadde na het aanschaffen van een smartphone afgelopen zomer, de vakantibieb-app. Namens de bibliotheek een aantal boeken voor niets om te lezen tijdens je vakantie. Niet dat ik dat van plan was, juist in de vakantie is het heerlijk om ergens in de schaduw te zitten met een goed boek, maar het is gratis, je weet maar nooit.

Tijdens die vakantie bleken er toch regelmatig momenten dat ‘even’ lezen een goede onderbreking was van het wachten. Wachten in de rij, wachten bij de wasmachine op de camping, wachten tot mijn dochter nog één keer van de glijbaan was geweest, wachten. En dan pakte ik, net als iedereen dus doet, ook mijn telefoon en opende ik de vakantiebieb-app.

Net als bij DailyLit (elke dag een mailtje literatuur in je inbox) had ik al snel door dat je dan geen zware literatuur moet lezen, maar iets lichts tussendoor is nooit verkeerd. Dit verhaal paste precies in het profiel. Simpel geschreven, vermakelijk, niet te zwaar, soms zelfs humoristisch. En zelfs bij het themajaar sportboeken was het logisch om dit boek te lezen.

Braun kijkt op een gegeven moment in de spiegel en de midlifecrisis slaat hard toe. Hij laat zich overhalen om mee te gaan naar Italië en daar met de fiets tegen de Stelvio op te fietsen. Van een blikje bier op station Duivendrecht (triest beeld!) naar geregelde trainingen en nieuwe sportieve vrienden.

Met veel zelfspot beschrijft hij het hele proces van overgewicht naar een zware fysieke inspanning. Leuk boekje om tussendoor te lezen dus.

Een citaat is helaas niet mogelijk, aangezien de vakantiebieb-app na de vakantie al boeken weer ontoegankelijk maakt. Terecht lijkt me, het is een bibliotheek, geen illegale downloadsite.

Nummer: 13-052
Titel: Ga toch fietsen
Auteur: Thomas Braun
Taal: Nederlands
Jaar: 2011
# Pagina’s: 192 (8886)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-46809-778

Meer:
Hp de tijd
Twitter
Dat vertel ik wel
Bol
Wielertaal

Sloper of gitarist?

Tags

Detroit, Gerbie kijkt YouTube, muziek, Sixto Rodriguez, YouTube, Zuid Afrika

Gerbie kijkt YouTube 110

Twee verhalen:
Een muzikant maakt twee platen, zonder succes. Hij moet leven en wordt bouwvakker in Detroit. Zijn collega’s weten niets van zijn verleden als muzikant.

Aan de andere kant van de wereld wordt een plaat van Sixto Rodriguez een groot succes. Illegale kopietjes gaan het hele land door, in de strijd tegen Apartheid haalt men inspiratie uit zijn muziek.

De geruchten gaan dat hij dood is. Zelfmoord. Tot men gaat zoeken. En men vindt een arme bouwvakker in Detroit. Bijna drie decennia later wordt hij aan de andere kant van de wereld ontvangen als held. De twee verhalen blijken samen te komen.

Is dat genoeg om een mooie documentaire te maken of niet? Lijkt mij wel. Kijk zelf maar:

Willem Vissers – Pingelaars & Pegels en andere verhalen

Tags

Ballen op de Berg, boeken, boeken 2013, boekrecensie, fcblogbroeders, lezen, voetbal, voetbalboek, voetbalzondag, Volkskrant, Willem Vissers

Willem Vissers – Pingelaars & Pegels en andere verhalen

Ten tijde van het mislukte experiment Volkskrantblog viel het me al op, deze journalist schreef met gevoel, met ballen, had een mening en durfde daarvoor uit te komen, maar vooral een correct idee van proporties. Die gekke voetbalwereld, zijn wereld, daar waar hij zijn brood verdiende, sloeg soms helemaal nergens op. En het leuke is, dat schrijft Vissers dan ook gewoon.

Relativeringsvermogen in een wereld waarin de waan van de dag wel heel erg regeert, het is een zeldzaam goed. Zijn columns lees ik dus al jaren met veel plezier. Mooi dat er ook een bundeling werd uitgegeven. Via twitter las ik dat de schrijver een gesigneerd exemplaar ging weggeven. De mooiste voetbaltweet zou het boek winnen. Een kleine variatie op de titel was mijn winnende tweet.

Een mooi gesigneerd exemplaar staat dus in mijn kast. Niet alleen dat, het blijkt ook weer een genot om de columns (terug) te lezen. Natuurlijk is Vissers een gewone ordinaire fan, niet voor niets staat Messi op de voorpagina. Messi is de ultieme pingelaar, daar houden liefhebbers van, ongeacht van welke club je fan bent. Dan is het niet belangrijk of je een simpele blogger bent, een officiële journalist of een analfabete leunstoelsupporter. Alleen die journalist kan het genieten toevallig ook nog eens mooi onder woorden brengen. Dus verdient die dan ook alle lof.

Diverse hoogtepunten. Zeven pagina’s over een kans schrijven. De kans van Robben die Casillas nog net raakte natuurlijk. Een toevallige ontmoeting met Diego Maradona. De teloorgang van zijn club Fortuna Sittard. Een treffende open brief aan Steven ten Have, even afstand nemen dankzij de ingestorte tribune van FC Twente. Een heel hoofdstuk over Feyenoord, de club kwam de laatste jaren nogal eens in het nieuws. Terechte rode kaarten die door trainers en journalisten ter discussie worden gesteld.

Lang moet ik zoeken, wil ik iets vinden waar ik het niet mee eens ben. En zelfs dan hebben we het over details. Zijn typeringen van Royston Drenthe, Steve McLaren, Johan Cruijff en Ruud Gullit kloppen precies. Ik kan met de beste wil, maar waarom zou ik, geen negatieve kwalificering kunnen vinden voor deze collectie.

Vissers is dit seizoen onregelmatig te gast in studio voetbal op zondagavond. Ook daar doet hij het goed. Al kijk ik niet echt vaak moet ik toegeven. Lullen over voetbal doe ik liever zelf. Echt bekend is hij nog steeds niet bij het grote publiek. Zelfs BOL spelt zijn naam verkeerd. Jammer, want zijn boeken zouden dezelfde verkoopcijfers verdienen als de boeken van Michel van Egmond.

Afgelopen september kwam ik de schrijver tegen tijdens Ballen op de berg tegen. Ik speelde alleen de eerste helft, hij de tweede helft. Op het veld zijn we elkaar dus niet tegengekomen. Maar als ik dan toch iets moet aanmerken op hem is dat hij weinig meer toevoegde aan het voetbal van het journalistenteam. Dat is geen schande, hij stond op respectabele leeftijd nog in het veld tegen bloggers half zo oud als hij. Hij zal volgens mij ook de eerste zijn die het toegeeft.

Na de wedstrijd heb ik hem beloofd dat ik hem zou laten weten wanneer de recensie van zijn boek op mijn blog verschijnt. Bij deze dus.

Citaat: “Het heeft iets treurigs, zo’n rentree. Het heeft iets van de bokser die zijn geld heeft verbrast. Maar het heeft ook iets dappers, om als 37-jarige kleine middenvelder de arena’s weer op te zoeken, waar honderden ballen vlieguren zullen maken boven zijn deinende lokken. Edgar Davids lijdt liever aan de pijn van de mogelijke afgang dan aan de pijn van het grote niets en het schrijnende gemis.” (p.240)

Nummer: 13-051
Titel: Pingelaars & Pegels
Auteur: Willem Vissers
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 292 (8694)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-949155508-4

Meer:
twitter
Buitenkantje links (recensie)
BOL (inclusief spelfout)

Goorse vragen (deel 112)

Tags

fotooo, Goor, Goorse vragen, Laarschool, onderwijs, openbaar onderwijs, school

Ik zal er wel niet veel van snappen, maar waarom zijn er twee openbare scholen op de Whee, een wijk die verouderd, maar is het mooiste schoolgebouw van Goor in het centrum, dichtbij Hogenkamp, Plan Moorman en andere nieuwbouwprojecten ooit dichtgegaan? Daar zullen toch nog wel sommigen van wakker liggen hopelijk?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Ook elders te lezen

Tags

America, American Football, boeken, boekrecensie, lezen, MLB, MLS, NBA, NFL, NHL, schrijven, sport, Verenigde Staten, voetbal

Mijn blog is een leuk tijdverdrijf, maar ik weet ook dat het nooit een populair blog zal worden. Genuanceerd, doordacht, soms veel tekst. Over boeken die niemand kent. Of voetbalfoto’s waar niemand een boodschap aan heeft. Niet gericht op scoren.

Toch is het wel leuk dat je iets schrijft wat gelezen wordt door velen. Misschien dat elders schrijven een idee is? Vorig jaar in Orlando zat ik ineens dicht op het nieuws. De volgende ochtend een stukje geschreven dat meteen werd geplaatst op sportamerika.nl. Ik moest er wel eerst een zeven uur durende raadsvergadering voor bijwonen, maar toen bleek ik getuige te zijn geweest van de geboorte van een nieuwe MLS franchise.

Dankzij de baseballgekke Dominicanen heb ik ook al decennia een fascinatie voor sommige Amerikaanse sporten, deze site past wel bij mij. De site brengt ook een keer per week een magazine uit. Digitaal, full colour en verbazingwekkend: gratis! En voor dat blad mag ik drie van mijn tijdsbestedingen samen brengen. Een boek lezen over een Amerikaanse sport en daar dan weer een stukje over schrijven. Mijn debuut was te lezen op bladzijde 36-37 van nummer 50, ook in het eerste nummer van dit jaar stond weer een boekrecensie van Gerbie.

Nu weten vaste bezoekers van gerbie.nl natuurlijk allang dat ik vele stukjes klaar heb liggen, dus geheel nieuw zullen ze voor trouwe lezers niet zijn, maar elk stukje is opnieuw geredigeerd, aangepast voor een groter publiek, mijn eigen persoonlijke voetnoten zijn natuurlijk minder relevant buiten dit blog.

Dus mocht de verlaagde frequentie van dit blog je doen verlangen naar meer verhaaltjes van mijn hand, mocht je het meer dan tweeduizend stukjes tellende archief al doorgeworsteld hebben, dan is er dus een goede aanvulling. Overigens verdient de site en zeker ook het magazine ook zonder mijn bescheiden bijdrage genoeg lof en kom je daar vele lezenswaardige stukjes tegen van vele andere goede schrijvers.

Jan J. Pietserse – Spot verbroedert

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, columns, Jan J. Pieterse, lezen

Jan J. Pietserse – Spot verbroedert

De presentator van Cabarestafette zag ik een aantal keren in het theater. Met scherpe en puntige gedichtjes tussen de acts door vermaakt hij het publiek. Die gedichtjes zijn ook leuk om te lezen. Zijn columns daarentegen zijn minder leuk.

Of om het minder diplomatiek te zeggen, ze zijn waardeloos. Wat in een gedichtje goed en grappig is, blijkt in een column vooral irritant en flauw.

Voorbeeldjes: Het schieten met een wapen. Het schijnt dat je de trekker moet overhalen. Dat ding heeft er blijkbaar ook niet veel zin in. (p.11), als halve zolen liepen ze binnen. Nou ja, binnenlopen. Ten eerste word je er niet rijk van en ten tweede was het vooral binnenstrompelen (p.16) en Ook op de Olympische Spelen werd de haas weer misbruikt bij het hardlopen, de kleiduif bij het schieten en het paard bij turnen en paardrijden. (p.17). En dan moet je nog 63 bladzijden.

Nummer: 13-050
Titel: Spot verbroedert
Auteur: Jan J. Pieterse
Taal: Nederlands
Jaar: 2002
# Pagina’s: 80 (8402)
Categorie: Columns
ISBN: 90-6806-337-5

Meer:
Goedgemutst
Amateurs
De kleine Pieterse
Puntdichter.nl (boeken bestellen)
Zijn site