Dronken

Tags

Levi Weemoedt, lezen, nationale gedichtendag, poëzie

Blijkbaar is het nationale gedichtendag. Mooie gelegenheid om Lévi Weemoedt aan het woord te laten:

Edwin Winkels – Welkom thuis

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Edwin Winkels, lezen, Nederland

Edwin Winkels – Welkom thuis

Een van de beste journalisten die Nederland kent, al jaren schrijver van vele mooie verhalen (Hard Gras, de Muur), vooral vanuit Barcelona, al de helft van zijn leven zijn woonplaats. Volgens mij was het de reorganisatie van zijn krant in Barcelona waardoor hij ineens meer vrijheid kreeg. Als freelancer met vele goede contacten, vooral in de sportwereld was dit geen ramp. Sterker nog, hij kreeg ineens de kans om een roman te schrijven. Een roman die blijkbaar al in zijn hoofd speelde, waarvoor hij nu ineens tijd kreeg.

Het motto schrijf over wat je weet, heeft hij gevolgd in zijn debuut. De hoofdpersoon in ‘Welkom thuis’, Harmen Turksma, is een Nederlander die in Argentinië was opgegroeid en weer terug naar Nederland moest. Hoe ziet Nederland er uit als je lang bent weggeweest. Ons land in 2024 is niet een land dat velen zullen herkennen. Er staat een muur omheen, je kunt er dus niet in, maar ook niet uit.

Van een afstandje, maar wel als iemand met vele contacten met zijn vaderland, heeft Winkels een duidelijke blik op ons land. En die blik is niet optimistisch, dat blijkt uiteindelijk wel uit deze roman. Bepaalde delen van het land zijn onbegaanbaar, rondreizen door het land is gevaarlijk, bijna onmogelijk. Groepen minderheden hebben hun eigen getto’s gecreëerd. Het land is sober, afgesloten van de buitenwereld, op zichzelf gericht.

Het prachtige gegeven van dit boek zorgt voor een blik naar binnen bij de lezer. Is het echt zo erg? Zijn we echt zo hard aan het veranderen? Uiteindelijk heb je een buitenstaander nodig om de realiteit te laten doordringen. Winkels is die buitenstaander. Het boek is een roman, maar kan ook als een waarschuwing worden gezien. Zoals 1984 dat 36 jaar voor dat moment was, zoals Brave New World dat was, zo is ‘Welkom thuis’ misschien wel de Nederlandse toekomstvoorspeller.

Uiteindelijk is dat volgens mij niet het doel, maar het levert wel een mooi en meeslepend verhaal op. Als de Odysee, 24 hoofdstukken lang, in elk hoofdstuk is zelfs een citaat verwerkt uit de inspiratiebron, moet Turksma terug naar Nederland om zijn zieke vader op te zoeken. Maar hoe kom je er in? En hoe kun je je dan verplaatsen, wat is de meest logische weg naar de boerderij in Friesland? Een ware helletocht ontvouwt zich, keer op keer vraag je je als lezer af wat er is misgegaan in Nederland dat het land er zo uitziet. Maar niet alleen dat, het maakt je ook nieuwsgierig naar de volgende stap. Rotterdam Antilliaans? Okay, maar Utrecht dan? En de Veluwe?

Schitterend boek dat niemand in 24 keer zal kunnen lezen, een hoofdstuk lezen en dan wegleggen gaat echt niet. Het plot is grappig, maar nauwelijks relevant voor de strekking van het verhaal. Als zo vaak gaat het niet om de bestemming, maar om de weg er naar toe. Welkom thuis is de zwaarst mogelijke weg. En nu maar hopen dat Winkels een zwartdenker is, dat Nederland zich niet zo zal ontwikkelen als geschetst in dit boek. Want volgens mij zit ik dan in 2021 al op de Argentijnse pampa’s. Daar is naast de Fries-Argentijnse familie Turksma vast nog wel ruimte voor een paar Twentse vluchtelingen.

Citaat: “Hij had Nederland tijdens zijn laatste reizen al steeds benauwender gevonden, druk, haast, geen ruimte. Zelfs bij zijn werkbezoeken aan boeren in Friesland en Groningen miste hij de weidsheid van de pampa. Reed je door Nederland over een snelweg, dan had je om de vijf kilometer wel een afslag, om de vijf kilometer een dorp, mensen, wegen, winkels, bezigheid. En huizen overal, ook waar geen afslag was. Nooit was de buurman verder weg dan een kilometer. (p.51)

Nummer: 13-053
Titel: Welkom thuis
Auteur: Edwin Winkels
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 320 (9206)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-388-9690-8

Meer:
Boek op zijn eigen site
Wikipedia
De Avonden (interview stream)
Escuchando a Cruyff
Spotify playlist bij dit boek

Stadion de Stikke Bocht

Tags

fcblogbroeders, fotooo, Hans van der Meer, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto, voetbalzondag, Wolfersveen

Van der Meest, deel 60

Van der Meest, een serie foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Ode aan fotograaf Hans van der Meer.

Goorse vragen (deel 113)

Tags

begraafplaats, fotooo, Goor, Goorse vragen, grafsteen

De oude begraafplaats wordt opgeknapt. Vele vergane graven worden geruimd, kapotte grafstenen zijn niet meer aanwezig. Andere grafstenen worden schoongemaakt, opgeknapt, nog steeds toonbaar. En daar tussen ineens een nieuwe grafsteen. Wie kent het verhaal achter deze nieuwe steen?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Thomas Braun – Ga toch fietsen

Tags

app, bibliotheek, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, Thomas Braun, vakantie, wielerboek, wielrennen

Thomas Braun – Ga toch fietsen

Lezen op een scherm is toch minder dan lezen van papier. Lezen van een klein schermpje nog erger. Desalniettemin was een van de eerste apps die ik downloadde na het aanschaffen van een smartphone afgelopen zomer, de vakantibieb-app. Namens de bibliotheek een aantal boeken voor niets om te lezen tijdens je vakantie. Niet dat ik dat van plan was, juist in de vakantie is het heerlijk om ergens in de schaduw te zitten met een goed boek, maar het is gratis, je weet maar nooit.

Tijdens die vakantie bleken er toch regelmatig momenten dat ‘even’ lezen een goede onderbreking was van het wachten. Wachten in de rij, wachten bij de wasmachine op de camping, wachten tot mijn dochter nog één keer van de glijbaan was geweest, wachten. En dan pakte ik, net als iedereen dus doet, ook mijn telefoon en opende ik de vakantiebieb-app.

Net als bij DailyLit (elke dag een mailtje literatuur in je inbox) had ik al snel door dat je dan geen zware literatuur moet lezen, maar iets lichts tussendoor is nooit verkeerd. Dit verhaal paste precies in het profiel. Simpel geschreven, vermakelijk, niet te zwaar, soms zelfs humoristisch. En zelfs bij het themajaar sportboeken was het logisch om dit boek te lezen.

Braun kijkt op een gegeven moment in de spiegel en de midlifecrisis slaat hard toe. Hij laat zich overhalen om mee te gaan naar Italië en daar met de fiets tegen de Stelvio op te fietsen. Van een blikje bier op station Duivendrecht (triest beeld!) naar geregelde trainingen en nieuwe sportieve vrienden.

Met veel zelfspot beschrijft hij het hele proces van overgewicht naar een zware fysieke inspanning. Leuk boekje om tussendoor te lezen dus.

Een citaat is helaas niet mogelijk, aangezien de vakantiebieb-app na de vakantie al boeken weer ontoegankelijk maakt. Terecht lijkt me, het is een bibliotheek, geen illegale downloadsite.

Nummer: 13-052
Titel: Ga toch fietsen
Auteur: Thomas Braun
Taal: Nederlands
Jaar: 2011
# Pagina’s: 192 (8886)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-46809-778

Meer:
Hp de tijd
Twitter
Dat vertel ik wel
Bol
Wielertaal

Sloper of gitarist?

Tags

Detroit, Gerbie kijkt YouTube, muziek, Sixto Rodriguez, YouTube, Zuid Afrika

Gerbie kijkt YouTube 110

Twee verhalen:
Een muzikant maakt twee platen, zonder succes. Hij moet leven en wordt bouwvakker in Detroit. Zijn collega’s weten niets van zijn verleden als muzikant.

Aan de andere kant van de wereld wordt een plaat van Sixto Rodriguez een groot succes. Illegale kopietjes gaan het hele land door, in de strijd tegen Apartheid haalt men inspiratie uit zijn muziek.

De geruchten gaan dat hij dood is. Zelfmoord. Tot men gaat zoeken. En men vindt een arme bouwvakker in Detroit. Bijna drie decennia later wordt hij aan de andere kant van de wereld ontvangen als held. De twee verhalen blijken samen te komen.

Is dat genoeg om een mooie documentaire te maken of niet? Lijkt mij wel. Kijk zelf maar:

Willem Vissers – Pingelaars & Pegels en andere verhalen

Tags

Ballen op de Berg, boeken, boeken 2013, boekrecensie, fcblogbroeders, lezen, voetbal, voetbalboek, voetbalzondag, Volkskrant, Willem Vissers

Willem Vissers – Pingelaars & Pegels en andere verhalen

Ten tijde van het mislukte experiment Volkskrantblog viel het me al op, deze journalist schreef met gevoel, met ballen, had een mening en durfde daarvoor uit te komen, maar vooral een correct idee van proporties. Die gekke voetbalwereld, zijn wereld, daar waar hij zijn brood verdiende, sloeg soms helemaal nergens op. En het leuke is, dat schrijft Vissers dan ook gewoon.

Relativeringsvermogen in een wereld waarin de waan van de dag wel heel erg regeert, het is een zeldzaam goed. Zijn columns lees ik dus al jaren met veel plezier. Mooi dat er ook een bundeling werd uitgegeven. Via twitter las ik dat de schrijver een gesigneerd exemplaar ging weggeven. De mooiste voetbaltweet zou het boek winnen. Een kleine variatie op de titel was mijn winnende tweet.

Een mooi gesigneerd exemplaar staat dus in mijn kast. Niet alleen dat, het blijkt ook weer een genot om de columns (terug) te lezen. Natuurlijk is Vissers een gewone ordinaire fan, niet voor niets staat Messi op de voorpagina. Messi is de ultieme pingelaar, daar houden liefhebbers van, ongeacht van welke club je fan bent. Dan is het niet belangrijk of je een simpele blogger bent, een officiële journalist of een analfabete leunstoelsupporter. Alleen die journalist kan het genieten toevallig ook nog eens mooi onder woorden brengen. Dus verdient die dan ook alle lof.

Diverse hoogtepunten. Zeven pagina’s over een kans schrijven. De kans van Robben die Casillas nog net raakte natuurlijk. Een toevallige ontmoeting met Diego Maradona. De teloorgang van zijn club Fortuna Sittard. Een treffende open brief aan Steven ten Have, even afstand nemen dankzij de ingestorte tribune van FC Twente. Een heel hoofdstuk over Feyenoord, de club kwam de laatste jaren nogal eens in het nieuws. Terechte rode kaarten die door trainers en journalisten ter discussie worden gesteld.

Lang moet ik zoeken, wil ik iets vinden waar ik het niet mee eens ben. En zelfs dan hebben we het over details. Zijn typeringen van Royston Drenthe, Steve McLaren, Johan Cruijff en Ruud Gullit kloppen precies. Ik kan met de beste wil, maar waarom zou ik, geen negatieve kwalificering kunnen vinden voor deze collectie.

Vissers is dit seizoen onregelmatig te gast in studio voetbal op zondagavond. Ook daar doet hij het goed. Al kijk ik niet echt vaak moet ik toegeven. Lullen over voetbal doe ik liever zelf. Echt bekend is hij nog steeds niet bij het grote publiek. Zelfs BOL spelt zijn naam verkeerd. Jammer, want zijn boeken zouden dezelfde verkoopcijfers verdienen als de boeken van Michel van Egmond.

Afgelopen september kwam ik de schrijver tegen tijdens Ballen op de berg tegen. Ik speelde alleen de eerste helft, hij de tweede helft. Op het veld zijn we elkaar dus niet tegengekomen. Maar als ik dan toch iets moet aanmerken op hem is dat hij weinig meer toevoegde aan het voetbal van het journalistenteam. Dat is geen schande, hij stond op respectabele leeftijd nog in het veld tegen bloggers half zo oud als hij. Hij zal volgens mij ook de eerste zijn die het toegeeft.

Na de wedstrijd heb ik hem beloofd dat ik hem zou laten weten wanneer de recensie van zijn boek op mijn blog verschijnt. Bij deze dus.

Citaat: “Het heeft iets treurigs, zo’n rentree. Het heeft iets van de bokser die zijn geld heeft verbrast. Maar het heeft ook iets dappers, om als 37-jarige kleine middenvelder de arena’s weer op te zoeken, waar honderden ballen vlieguren zullen maken boven zijn deinende lokken. Edgar Davids lijdt liever aan de pijn van de mogelijke afgang dan aan de pijn van het grote niets en het schrijnende gemis.” (p.240)

Nummer: 13-051
Titel: Pingelaars & Pegels
Auteur: Willem Vissers
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 292 (8694)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-949155508-4

Meer:
twitter
Buitenkantje links (recensie)
BOL (inclusief spelfout)

Goorse vragen (deel 112)

Tags

fotooo, Goor, Goorse vragen, Laarschool, onderwijs, openbaar onderwijs, school

Ik zal er wel niet veel van snappen, maar waarom zijn er twee openbare scholen op de Whee, een wijk die verouderd, maar is het mooiste schoolgebouw van Goor in het centrum, dichtbij Hogenkamp, Plan Moorman en andere nieuwbouwprojecten ooit dichtgegaan? Daar zullen toch nog wel sommigen van wakker liggen hopelijk?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Ook elders te lezen

Tags

America, American Football, boeken, boekrecensie, lezen, MLB, MLS, NBA, NFL, NHL, schrijven, sport, Verenigde Staten, voetbal

Mijn blog is een leuk tijdverdrijf, maar ik weet ook dat het nooit een populair blog zal worden. Genuanceerd, doordacht, soms veel tekst. Over boeken die niemand kent. Of voetbalfoto’s waar niemand een boodschap aan heeft. Niet gericht op scoren.

Toch is het wel leuk dat je iets schrijft wat gelezen wordt door velen. Misschien dat elders schrijven een idee is? Vorig jaar in Orlando zat ik ineens dicht op het nieuws. De volgende ochtend een stukje geschreven dat meteen werd geplaatst op sportamerika.nl. Ik moest er wel eerst een zeven uur durende raadsvergadering voor bijwonen, maar toen bleek ik getuige te zijn geweest van de geboorte van een nieuwe MLS franchise.

Dankzij de baseballgekke Dominicanen heb ik ook al decennia een fascinatie voor sommige Amerikaanse sporten, deze site past wel bij mij. De site brengt ook een keer per week een magazine uit. Digitaal, full colour en verbazingwekkend: gratis! En voor dat blad mag ik drie van mijn tijdsbestedingen samen brengen. Een boek lezen over een Amerikaanse sport en daar dan weer een stukje over schrijven. Mijn debuut was te lezen op bladzijde 36-37 van nummer 50, ook in het eerste nummer van dit jaar stond weer een boekrecensie van Gerbie.

Nu weten vaste bezoekers van gerbie.nl natuurlijk allang dat ik vele stukjes klaar heb liggen, dus geheel nieuw zullen ze voor trouwe lezers niet zijn, maar elk stukje is opnieuw geredigeerd, aangepast voor een groter publiek, mijn eigen persoonlijke voetnoten zijn natuurlijk minder relevant buiten dit blog.

Dus mocht de verlaagde frequentie van dit blog je doen verlangen naar meer verhaaltjes van mijn hand, mocht je het meer dan tweeduizend stukjes tellende archief al doorgeworsteld hebben, dan is er dus een goede aanvulling. Overigens verdient de site en zeker ook het magazine ook zonder mijn bescheiden bijdrage genoeg lof en kom je daar vele lezenswaardige stukjes tegen van vele andere goede schrijvers.

Jan J. Pietserse – Spot verbroedert

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, columns, Jan J. Pieterse, lezen

Jan J. Pietserse – Spot verbroedert

De presentator van Cabarestafette zag ik een aantal keren in het theater. Met scherpe en puntige gedichtjes tussen de acts door vermaakt hij het publiek. Die gedichtjes zijn ook leuk om te lezen. Zijn columns daarentegen zijn minder leuk.

Of om het minder diplomatiek te zeggen, ze zijn waardeloos. Wat in een gedichtje goed en grappig is, blijkt in een column vooral irritant en flauw.

Voorbeeldjes: Het schieten met een wapen. Het schijnt dat je de trekker moet overhalen. Dat ding heeft er blijkbaar ook niet veel zin in. (p.11), als halve zolen liepen ze binnen. Nou ja, binnenlopen. Ten eerste word je er niet rijk van en ten tweede was het vooral binnenstrompelen (p.16) en Ook op de Olympische Spelen werd de haas weer misbruikt bij het hardlopen, de kleiduif bij het schieten en het paard bij turnen en paardrijden. (p.17). En dan moet je nog 63 bladzijden.

Nummer: 13-050
Titel: Spot verbroedert
Auteur: Jan J. Pieterse
Taal: Nederlands
Jaar: 2002
# Pagina’s: 80 (8402)
Categorie: Columns
ISBN: 90-6806-337-5

Meer:
Goedgemutst
Amateurs
De kleine Pieterse
Puntdichter.nl (boeken bestellen)
Zijn site

Oranje in 2014 (deel 10, januari 2014)

Tags

Brazilië, fcblogbroeders, Louis van Gaal, Nederlands elftal, Oranje, voetbal, voetbalzondag, WK 2014

De Davy’s laten op het middenveld leuke dingen zien. Is het genoeg om nog bij de laatste 23 te komen? En kiest Van Gaal straks voor ervaring (Matthijsen) of talent (Denswill, Van Dijk) achterin? en welke weinig overtuigende buitenspeler mag toch mee naar Brazilie, omdat er nu eenmaal weinig keus is voorin: Depay, John, Elia, Schaken?

Nog een paar maanden, profileer je snel, maak de juiste transfer (Heitinga, John, De Jong, Dost) en laat je nog even zien. De vijftig kanshebbers op dit moment zijn:

Doel
Jasper Cillessen 80
Maarten Stekelenburg 70
Tim Krul 60
Michel Vorm 60
Jeroen Zoet 20
Kenneth Vermeer 10

Verdediging
Daryl Janmaat 90
Bruno Martins Indi 80
Daley Blind 80
Ron Vlaar 80
Stefan de Vrij 70
Gregory van der Wiel 60
Joël Veltman 40
Jeffrey Bruma 40
Jetro Willems 30
Karim Rekik 30
John Heitinga 20
Joris Matthijsen 20
Virgil van Dijk 10
Erik Pieters 10
Stefano Denswill 10
Ricardo van Rhijn 10
Paul Verhaegh 10
Douglas 10

Middenveld
Kevin Strootman 90
Rafael van der Vaart 80
Wesley Sneijder 80
Jonathan de Guzman 80
Nigel de Jong 80
Jordy Clasie 70
Siem de Jong 50
Leroy Fer 50
Stijn Schaars 30
Giorgino Wijnaldum 30
Adam Maher 20
Urby Emmanuelson 20
Davy Pröpper 10
Davy Klaasen 10

Aanval
Robin van Persie 90
Arjen Robben 90
Jeremain Lens 80
Klaas Jan Huntelaar 80
Dirk Kuyt 70
Memphis Depay 60
Luciano Narsingh 40
Ruben Schaken 30
Ricky van Wolfswinkel 20
Ola John 20
Eljero Elia 10
Jean-Paul Boetius 10

50 namen nog, voor 23 plekken dus nog 27 afvallers.

De discussie is open, geef uw mening!

Goorse vragen (deel 111)

Tags

fotooo, Goor, Goorse vragen, schilders, straatnamen

Straatnamen blijven fascineren. Wie heeft op de Whee destijds bedacht dat de schilders aan de beurt waren? En waarom heeft niemand degene gecontroleerd?

Even een lijstje namen:
Rembrandt van Rijn
Johannes Vermeer
Peter Paul Rubens
Govert Flinck

Het is niet zo heel moeilijk. Maar ik zie bij deze vier namen al drie verschillende schrijfwijzen voor de straatnamen. Alleen voornaam, alleen achternaam of de hele naam. Zo moeilijk is het toch niet om consequent te zijn?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

p.s. mooi toeval: aflevering 111 op 11-1 geplaatst. Heb het tijdstip dus ook maar even aangepast…

Hard Gras 86 – Hoera voor de homo

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, fcblogbroeders, Hard Gras, homoseksualiteit, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 86 – Hoera voor de homo

Moeite heb ik met het onderwerp, niet dat ik homofobisch ben, mijn beste vriend is een homo. Niet echt hoor, maar dat hoor je dan te zeggen. Maar de laatste jaren ligt er zo de nadruk op dat er homo’s in het voetbal moeten zijn, dat ‘ze’ uit de kast moeten komen. Mijn probleem is dat iedereen, inclusief de KNVB en vele media, iets vinden voor anderen. Ik heb geen homo gehoord die roept dat andere homo’s uit de kast moeten komen, ik hoor alleen Gijp die een foute grap maakt, waarna een heel peloton politiek correctheid voorbij komt. Iedereen weet wat goed is voor een ander, voor de wereld.

Waarom zou een homo uit de kast moeten komen? Misschien voelt hij (zij is geloof ik wel redelijk geaccepteerd) zich juist tevreden in die kast? Misschien voetbalt hij al wel jaren in een team waar men zijn geheim kent? Misschien wil hij zijn geheim wel helemaal niet delen met de wereld? Hoe veel parkeerplaatsen zijn er niet waar getrouwde homo’s stiekem elkaar ontmoeten? Het is niet aan ons om voor een ander te bepalen wat de voetballende homo moet of niet moet.

Homohaat, daar mag meteen wat tegen gedaan worden. Homo als scheldwoord gebruiken, intolerantie, daar zou de KNVB eens wat tegen moeten doen. Maar nee, meer dan een mooi manifest en veel lijvige rapporten komen ze niet in Zeist.

Eigenlijk toont het titelverhaal duidelijk aan dat de voetbalwereld nog niet klaar is voor een openlijk homoseksuele voetballer. David Testo kwam uit de kast, de MLS haalde hij niet, ook al had het met zijn voetbalcapaciteiten wel gekund. Tegenwoordig is hij yogaleraar. Hij is uit de kast, maar zelfs in zijn directe omgeving zijn er mensen die zijn geheim niet kennen.

Waarom Hard Gras meedoet aan de hype is mij ook niet duidelijk. Waarom de voorpagina met roze letters, terwijl het maar om een verhaal gaat, niet een themanummer? Waarom niet meteen meer kanten van het verhaal meegepakt? Vraag Barbara Barend om een verhaal. Schrijf over een extreem homofobe voetballer, daar zijn er genoeg van te vinden. Laat spelers aan het woord waarvan hardop geroepen werd (Overmars?) dat ze waarschijnlijk homo zijn. Zoek in andere sporten. Dit is halfslachtig en niet representatief, al wil ik daarmee het verhaal van Leander Schaerlaekens niet afkraken, zeker niet. Hij heeft een mooi en integer stuk geschreven.

Verder nog wat voorpublicaties en verhalen van andere vaste schrijvers (Leo Verheul, Wessel Penning), maar het in mijn ogen leukste verhaal komt van Olga Kortz, duidelijk een jong talen. Ze schrijft vanuit Parijs een prachtige geschiedenis over de nieuwe rechtsback van Paris Saint Germain, bij velen nog bekend als back van Ajax.

Citaat: “Tijdens vakanties kan ik steevast rekenen op een sms-leger aan vrienden, allemaal Feyenoordfans. Tussenstanden, wissels, transfers, ik krijg het allemaal ongevraagd door. Mijn zus is de trouwste informatiebron, maar op mijn vriend Gert kan ik ook altijd rekenen. Mijn maatjes Peter en Ruud geven hun bevindingen ook graag door en, in beroerde tijden, sturenb neef Bas en oud-collega Antti bemoedigende sms’jes.” (p.102)

Nummer: 13-049
Titel: Hard Gras 86. Hoera voor de homo
Auteur: Diversen (Anna Enquist, P.F. Thomese, Philip Huff e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 120 (8322)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5986-6

Meer:
85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Vorig jaar op dit blog

Tags

2013, blog, bloggen, statistieken, stats

The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2013 annual report for this blog.

Here’s an excerpt:

The concert hall at the Sydney Opera House holds 2,700 people. This blog was viewed about 37,000 times in 2013. If it were a concert at Sydney Opera House, it would take about 14 sold-out performances for that many people to see it.

Click here to see the complete report.

Vergaderpoëzie 019

Tags

poëzie, vergaderpoëzie

Sense of urgency
Verwarring op hoger niveau
Majeure onzekerheid
No regret moves
Comfortzone
Security filters
Stofschotten
Universeel prutser
Global consciousness
Curiosita
Barbara Streisand effect
Imaginaire deksels
Abundance
Exponentialiteit
Hoog doorkweekgehalte
Oprekken bedenkspier
Participerende observatie

Voetballen op school

Tags

damesvoetbal, fcblogbroeders, GFC, Goal, Goor, onderwijs, school, studenten, voetbal

Goal, Februari 2010

Bron: uefa.com

Het hoogtepunt van mijn middelbareschooltijd was de jaarlijkse voetbalwedstrijd tegen de docenten. Vooral het laatste jaar was mooi, ik mocht zelf meedoen. Voor het eerst sinds jaren wonnen we, het was een groot feest.

Sinds ik zelf voor de klas sta, valt het me op dat je als docent anders bekeken wordt. Menig maal werd de vraag “Voetbalt u?” uitgesproken met zoveel vraagtekens op het eind, dat blijkt dat het eenvoudiger is om een docent als drugsmokkelaar te zien dan als iemand die nog steeds voetbalt.

Eenmaal speelde ik een wedstrijd tegen leerlingen. Vol vertrouwen kwamen ze de zaal in. Zij zouden die oudjes wel eens even wegtikken. De pannakoning van Nederland in hun team bleek eerder een nadeel dan een voordeel. Weliswaar lukte het hem om menig collega te poorten, maar daarna was hij tevreden. Daar win je geen wedstrijd mee.

Onder aanvoering van collega Jan Wetering, ooit zaalvoetbalhoofdklasse en Deto 1, nu al voorbij de 50, tikten we de jeugd, na een 0-1 achterstand, helemaal weg. 14-5 wonnen we. Maandenlang durfden ze niet meer over voetbal te praten. Vooral de keeper, die regelmatig pochte dat hij bij Almelo 1 op de bank mocht zitten, had weinig praatjes meer, nadat ik hem 6 keer had gepasseerd.

Voetballers in de klas is altijd leuk. Kun je op een rustig moment eens even informeren hoe het in het weekend ging. Joris Rikhof, zoon van een Vasse-legende, speelde bij FC Twente in de jeugd. Hij beweerde dat zijn vader mij nog kende. Volgens mij stond hij er gewoon slecht voor bij mijn vak op dat moment.

Abdifatah Mohammed Hassan speelde nog bij GFC tot en met C1. Toen ik hem in de klas kreeg speelde hij samen met Kevin Heuvelink bij FC Twente/Heracles. Na een paar maanden waarin bleek dat school niet eens op de tweede plaats stond na voetbal, nam hij alweer afscheid van de opleiding.

Een paar jaar geleden kwam ik op een regenachtige zondagochtend in Hengelo ineens een ex-leerling tegen. Hij vlagde de tweede helft en gaf een bal achter die de lijn niet eens raakte. “Die had je nog tegoed van toen je me er uitstuurde”, was zijn commentaar achteraf. Dat ik hem juist regelmatig matste heb ik hem niet helpen herinneren. We hadden gewonnen tenslotte. In mijn laatste wedstrijden in het eerste kwam ik ook voormalige leerlingen tegen. Bij Wierden en bij onze zustervereniging Twente. Ze kijken toch anders naar je als je ze jaren later in het veld tegenkomt.

Tegenwoordig zitten er voornamelijk jongedames voor me in de klas. Maar ook daar blijken er verrassend veel van te voetballen. In Markelo op het veld naast ons kwam ik er ineens een tegen. Hier achter de kantine ook al, vlak voor we zelf moesten spelen. De meesten spelen recreatief. Zoals ik nu ook al jaren doe. Prima, niet iedereen hoeft fanatiek te zijn.

Dit jaar zit er voor het eerst een jongedame in de eerste klas die wel fanatiek voetbalt. Ze is zelfs gescout door de Twentse voetbalacademie en speelt in de A1 van de damesafdeling. Zij mist regelmatig een les, omdat ze drie keer per week moet trainen. Haar naam was al een hint voor mij. Niet haar vader, maar haar oom speelde ooit in de aanval van Sparta. Het talent zit in de familie dus.

Gezien het feit dat het aantal jongens in mijn klas de laatste jaren meestal onder de 10 procent ligt, lijkt de kans mij niet al te groot dat een van hen nog eens een beroemd voetballer wordt. Misschien een van de meiden wel. Met de stijgende populariteit van die sport, kan ik over een paar jaar op de bank naar het scherm wijzen en achteloos de opmerking ‘haar heb ik nog topografie bijgebracht’ laten vallen. Ik hoop dat ik tegen die tijd zelf ook nog speel. Maar of er in het vergrijzende docentenkorps nog genoeg animo is om een team te vormen dat het tegen de voetballende dames opneemt, durf ik te betwijfelen

Goorse vragen (deel 110)

Tags

fotooo, Goor, Goorse vragen, kerk, religie

Als bekend mag worden verondersteld, heb ik niet veel met georganiseerde religie. Kijk ik naar de twee kerktorens van Goor, dan heb ik toch nog wel wat vraagjes.

Waarom maakt de Protestantse kerk zo veel herrie op zondagochtend? Velen in dit land klagen over mogelijke geluidsoverlast van Moskeeën, maar die geluidsoverlast van bestaande kerken negeren we? En waarom heeft de RK-kerk geen klok. Is op tijd komen daar niet zo belangrijk?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Paul Arnoldussen – Amsterdam 1928

Tags

1928, Amsterdam, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, Olympische Spelen, Paul Arnoldussen, sport, sportboek

Paul Arnoldussen – Amsterdam 1928

In onze hoofdstad gaan nog altijd stemmen op om in 2028 de Olympische Spelen weer te organiseren. Alsof het IOC met dergelijke sentimenten rekening houdt. Zelfs Athene werd gepasseerd in 1996. Daarbij zou men nog eens moeten terugkijken naar de mislukte poging om de spelen van 1992 binnen te halen, het filmpje van Koot en Bie met Kees van Kooten als Ed van Thijn.

Gelukkig zijn de Spelen van 1928 al geweest, al begreep ik dankzij dit boek dat er zo veel mis ging tijdens de voorbereiding, dat er momenten waren dat de organisatie de opdracht terug wilde geven. Het evenement leek erg weinig op de Spelen zoals wij die nu kennen. Het voetbaltoernooi duurde weken. Ook kunst werd gezien als een Olympisch onderdeel, maar vooral valt het op dat het leven in Amsterdam gewoon doorging, slechts een minderheid merkte dat er iets georganiseerd werd.

De auteur verdient een compliment voor de details, overduidelijk zijn hier vele uurtjes research ingestoken. Mooi dat het is vastgelegd, de Sportbibliotheek heeft dit terecht uitgegeven. Stukje Nederlandse geschiedenis.

Citaat: “Wilhelmina was er ontstemd over dat de openingsdatum niet in overleg met haar was vastgesteld, en besloot daarom tot een vakantiereisje. De regering had haar niet weggestuurd, integendeel, tot op het laatste moment heeft minister Beelaerts van Blokland van Buitenlandse Zaken nog geprobeerd haar te overreden om terug te keren. Het smeekschrift dat de minister op 21 juni bij de koningin liet bezorgen verdient het integraal te worden geciteerd: “Met diepen eerbied zij het mij veroorloofd ter hooge kennis van Uwe Majesteit te brengen dat het bericht dat in verband met Hoogstderzelver afwezigheid de opening der Olympische Spelen, in plaats van door Uwe Majesteit zelve, in opdracht van Hoogstdzelve zal plaats hebben door Z.K.H. de Prins der Nederlanden, niet alleen hier te landen doch ook in het buitenland meer teleurstelling heeft verwerkt dan ik had voorzien en verwacht.” (…) (p.129/130)

Nummer: 13-048
Titel: Amsterdam 1928
Auteur: Paul Arnoldussen
Taal: Nederlands
Jaar: 1994
# Pagina’s: 211 (8202)
Categorie: Sport
ISBN: 90-6005-468-7

Meer:
Olympic.org
Wikipedia
Paul Arnoldussen
BOL
Olympisch Dagboek (van mij)