Renzo Verwer – I doped

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Renzo Verwer, schaken, sport, themaweek

Renzo Verwer – I doped: Confessions of a chess player

Met Kindle heb ik niet zo veel. Ik heb een Kobo E-reader, maar veel liever lees ik gewoon van papier. Een boek in mijn handen, dat is me veel waard. Dus kan ik niet zo veel met boeken die in een format verschijnen dat ik niet of nauwelijks kan lezen.

Maar ik ben dan ook wel weer nieuwsgierig, aangezien er ook het een en ander langs me heen kan gaan als ik Kindle negeer. En omdat een app op een moderne telefoon de normaalste zaak van de wereld is, heb ik ook de Kindle app op mijn toestel staan. Maar dan heb je nog geen boek. Maar op een onbewaakt moment kijk je dan eens door die app en kom je wat boeken tegen die niets blijken te kosten. Maanden was ik bezig met mijn eerste Kindleboek ooit. Alleen tussendoor, op momenten dat ik geen andere mogelijkheid had, las ik een paar schermpjes verder. Eenmaal uit was ik niet overtuigd, een last chance back-up werd Kindle voor mij. Maar ondertussen had ik ook dit boek op mijn telefoon staan. Want de schrijver had ik wel eens via social media gesproken. Hij had zijn eigen site, zijn blog, meerdere titels op zijn naam, maar leek niet echt door te breken, in de boekhandel kwam ik hem nog niet tegen bijvoorbeeld.

Dat is geen diskwalificatie, aangezien veel wat ik tegenkom bij boekhandels bagger blijkt, terwijl in de krochten van het internet veel moois voorbijkomt, dus laten we de smaak van het publiek alsjeblieft niet verwarren met kwaliteit.

Dit verhaal van Verwer triggerde me om verder te lezen via Kindle. Het digitale boek bleek uit drie korte verhalen te bestaan, met schaken als rode draad. Het meest intrigerende verhaal was zonder twijfel het eerste, het titelverhaal. Heeft doping nut voor een schaker. Verwer besloot het om proefondervindelijk te onderzoeken. Hij schreef zich in voor een toernooi, vond wat pilletjes via internet en maakte aantekeningen. Wat deed de doping met hem? Werd hij er beter van? Zo ja, hoe dan?

Meer wil ik niet vertellen, want dan volgt al snel het spoiler alert, lees zelf, mocht het je interesseren. Ben eigenlijk wel benieuwd waarom hij in het Engels schreef, want ook al is zijn beheersing van die taal behoorlijk goed, een aantal taal- en stijlfoutjes kon ik er al uithalen, een native speaker ongetwijfeld nog meer. Maar goed, wie weet leest hij op een dag dit blogje en zal hij reageren. Verwacht ik eerlijk gezegd wel.

Citaat: “Hah, that will be of real use to me! How often during a chess game my thoughts are diverted to completely unrelated matters. During chess games I often get very nice ideas about articles and bylines, and I think more about those than about the game at hand.” (40/290)

Nummer: 20-120
Titel: I doped: confessions of a chess player
Auteur: Renzo Verwer
Taal: Engels
Jaar: 2012
# Pagina’s: 22 (22930)
Categorie: Sport
ISBN: nvt

Meer:
Renzo Verwer

Themaweek 104: Dunne boekjes

Bert Wagendorp – Fictie moet de sport redden

Tags

Bert Wagendorp, boeken, boeken 2020, boekrecensie, fictie, Kees Fens, lezen, sport, themaweek

Bert Wagendorp – Fictie moet de sport redden

Een essay, een speech, eigenlijk geen boek. Maar als je het print en er een kaft omheen gooit, dan is het alsnog een boek, alleen nog even een isbn aanvragen en je bent er. De Kees Fens lezing werd vorig jaar door Bert Wagendorp gedaan. Ooit sportjournalist, tegenwoordig columnist van de Volkskrant. En schrijver, want hij heeft toch al meerdere bestsellers op zijn naam staan.

De eerste vier Kees Fens lezingen werden gedaan door schrijvers die ik niet ken. Nu is dat niet per definitie onmogelijk, maar iemand die al vele jaren veel leest, verschillende genres, en daarnaast ook vele uren heeft doorgebracht in bibliotheken en boekhandels zou toch wel een naam op zijn minst moeten herkennen. Niet dus. Kees Fens wel overigens, maar dat is bijzaak.

Wagendorp schrijft over de toekomst van de sport. Hij haalt een lijstje van de naamgever van de lezing erbij. De tien beste voetballers ooit, waarbij de bovenste namen allemaal onbekend waren. Toch klopte het in de perceptie van Fens. Dat waren spelers waar hij als jochie op straat tegen gespeeld had op straat. En omdat bewondering op zijn grootst is wanneer je een jochie bent van een jaar of tien, had hij de spelers die hij toen had zien spelen het hoogst gezet. Wagendorp ziet de onlogica en kan erlangs kijken. Mooi, want daardoor heeft hij zijn onderwerp voor deze lezing te pakken.

Sport draait om verhalen. Een sporter zonder verhaal is niet interessant. Pas als er iets naast de sport aan de hand is, dan wordt het boeiend. Ik denk dat Wagendorp gelijk heeft. De toekomst van de sport zit in verhalen. Storytelling wordt in meerdere branches steeds belangrijker, de sport heeft dat allang gezien. Dit zal de komende jaren en decennia alleen maar groter worden, de sport an sich wordt onvermijdelijk bijzaak. Of dat goed of niet goed is, is geen discussie, je kunt de tijd niet tegenhouden.

Citaat: “Dat wil niet zeggen dat sport zijn aantrekkingskracht zal verliezen voor degenen die op zoek zijn naar een eerlijke krachtmeting. De aantrekkelijkste kant van sport is de onvoorspelbaarheid ervan. Zodra dat element verdwijnt, en er zijn voorbeelden van sporten waarin dat inmiddels al is gebeurd, is de sport ten dode opgeschreven.” (p.22)

Nummer: 20-111
Titel: Fictie moet de sport redden
Auteur: Bert Wagendorp
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 32 (21748)
Categorie: Essay
ISBN: 978-90-253-1017-2

Meer Wagendorp op gerbie.nl:
Wagendorp, Bert – De dubbele schaar
Wagendorp, Bert – Ferrara
Wagendorp, Bert & J.W. Roy – Lance. The rise & fall in 14 songs
Wagendorp, Bert – Masser Brock
Wagendorp, Bert met John Schoorl en Paul Onkenhout – Het nieuwste schavot
Wagendorp, Bert – De proloog
Wagendorp, Bert – Ventoux
Wagendorp, Bert – Een zaterdagmiddag

Elders:
Kees Fens lezing
Kees Fens (Wikipedia)

Themaweek 104: Dunne boekjes

Boudewijn Büch (met Peter van Straaten) – Openbaar boekbezit

Tags

bibliotheek, boeken, boeken 2020, boekrecensie, Boudewijn Büch, lezen, Peter van Straaten, themaweek

Boudewijn Büch (met Peter van Straaten) – Openbaar boekbezit

Al in de zomer had ik een stapeltje gemaakt van dunne boeken die ik eindelijk eens wilde lezen. Omdat ze nooit aan bod waren gekomen, omdat ik het tijd vond, omdat ik besloot 2020 tot veelleesjaar uit te roepen, omdat ze de moeite waard waren, ik had ze tenslotte niet voor niets aangeschaft.

En dan blijkt dat toeval niet bestaat. Terwijl ik op een late vrijdagmiddag op school met een aantal studenten blijft napraten na de les, over hun droom van een buitenlandse stage en hoe moeilijk dat is in tijden van corona, komen zij met de optie Seychellen. En net die avond leg ik mijn vorige boek neer, pak ik de volgende van de stapel en lees ik op de eerste bladzijde over Büch die op het eiland La Digue (een van de Seychellen) op zoek gaat naar de nationale bibliotheek van het land.

Leuk is het altijd wanneer je een uitgave ontdekt die je nog niet kende, in dit geval een boekje waar twee favorieten samen werken, in opdracht van de Openbare Bibliotheek van Deventer, ter gelegenheid van hun 75-jarig jubileum. Büch kan altijd vertellen over zijn reizen, in dit geval over de zoektocht naar (nationale) bibliotheken en de illustraties van Peter van Straaten passen er zonder problemen bij. 10 korte, thematische, verhalen van Büch, 14 tekeningen van Van Straaten.

En dat levert niet een memorabel epistel op, daarvoor is het te dun, te nietszeggend, maar wel een gekoesterd collectors item, waarvan ik blij ben dat ik het in de kast heb staan en nu ook nog eens gelezen.

Citaat: “Boeken zijn te kostbaar om slordig te behandelen. Boeken wijzen je wegen die je nergens anders kunt bewandelen (…) Op straat kom ik in het gewriemel terecht van mensen die tassen dragen. Tassen vol met bananen en nog eens bananen. Nergens uit een tas zie ik een boekje steken.” (p.14)

Nummer: 20-107
Titel: Openbaar boekbezit
Ondertitel: over verre leeszalen, kille bibliotheken en vergeten pennevoerders
Auteur: Boudewijn Büch (met Peter van Straaten)
Taal: Nederlands
Jaar: 1991
# Pagina’s: 59 (21375)
Categorie: Reizen
ISBN: nvt

Meer Büch:
Büch, Boudewijn e.a. – Büch’s boeket 1
Büch, Boudewijn – Geestgrond
Büch, Boudewijn – Het ijspaleis
Büch, Boudewijn – De kleine blonde dood
Büch, Boudewijn – Over Redmond O’Hanlon over Boudewijn Büch
Büch, Boudewijn – Voorgoed verliefd
Büch, Boudewijn – Zingende botten

Meer Van Straaten:
Straaten, Peter van – Door dik en dun (Vader & zoon 4)
Straaten, Peter van – Feest
Straaten, Peter van – Handbagage
Straaten, Peter van – Handbagage (2e x)
Straaten, Peter van – Hoezo oud?
Straaten, Peter van – Houden vol (Vader & zoon 7)
Straaten, Peter van – In de bocht (Vader & zoon 5)
Straaten, Peter van – Leveren in (Vader & zoon 10)
Straaten, Peter van – Mens & bedrijf
Straaten, Peter van – Min & onmin
Straaten, Peter van – Min & onmin (2e x)
Straaten, Peter van – Pittige tantes
Straaten, Peter van – Roken Neuken Drinken
Straaten, Peter van – Staan op de tocht (Vader & zoon 11)
Straaten, Peter van – Tegen wil en dank (Vader & zoon 3)
Straaten, Peter van – Vrouwen & mannen
Straaten, Peter van – Waarom ligt mijn boek niet naast de kassa?
Straaten, Peter van – Zetten door (Vader & zoon 2)
Straaten, Peter van – Zijn we er al?

Themaweek 104: Dunne boekjes

Harry Mulisch – Paralipomena Orphica

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Harry Mulisch, lezen, themaweek

Harry Mulisch – Paralipomena Orphica

Nog een literair juweeltje, een van de beste schrijver die ons land ooit heeft voortgebracht. Tenminste, dat is de mening van vele experts, inclusief de goede man zelf. Was ik als tiener zwaar onder de indruk van ‘De aanslag’, de laatste jaren is mijn beeld een beetje aan het afbrokkelen. ‘De ontdekking van de hemel’ viel me zwaar tegen, pretentieus, onnodig dik, kortom niet het beste boek aller tijden, zoals het ooit verkozen werd.

Dit dunnetje probeerde ik tussendoor. Heruitgegeven met een uitgebreide inleiding, uitleg voordat ik ook maar aan het lezen was. En laten we er maar vanuit gaan dat het aan mij ligt, maar ik heb zelfs met de uitleg vooraf helemaal niets begrepen van dit verhaal. Natuurlijk, ik kan de tekst tot me nemen, lees over de schedel die centraal staat in het boek. Zie dat er Griekse mythologie wordt bijgehaald, maar de link ontgaat me. Het werd niet spannend, niet boeiend, nergens had ik het idee dat ik even iets moest opzoeken om het verhaal beter te begrijpen, ik zou niet weten wat ik allemaal moest googelen.

Steekt de man zover boven ons allen uit, dat hij onleesbare literatuur produceert of pretendeert hij zo goed te zijn dat hij bewust veel onduidelijke verwijzingen erin propt zodat men niet doorheeft dat hij het zelf ook niet weet? Geen idee, het maakt me ook niet uit. Ik zal in de toekomst ongetwijfeld nog wel eens een boek van Mulisch lezen, maar het voetstuk waar ik hem als tiener, en velen met mij, op hebben gezet, daar is hij voor mij allang van af gedonderd.

Citaat: “Naast het Paleis van Justitie, nu niet meer zo nieuw, was het restaurant waar ik anders uitsluitend met uitgevers kom, op hun kosten uiteraard. Met meneer Caspar, de gerant, stelde ik mijn maaltijd samen, omgeven door twee obers en drie kelners, die middelerwijl kranten brachten, een ijskoude aquavit, op doeken op borden extra bestek dat zij nog eens met andere doeken afveegden, en het couvert tegenover mij wegnamen, – ofschoon op die stoel de doos met Zeegers hoofd stond.” (p.45)

Nummer: 20-105
Titel: Paralipomena Orphica
Auteur: Harry Mulisch
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 63 (21196)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-8516-435-7

Meer:
Mulisch, Harry – De elementen
Mulisch, Harry – De ontdekking van de hemel
Mulisch, Harry – Het theater de brief en de waarheid

Themaweek 104: Dunne boekjes

Niccolo Ammaniti & Antonio Manzini – Jij bent mijn schat

Tags

Antonio Manzini, boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Niccolo Ammaniti, themaweek

Niccolo Ammaniti & Antonio Manzini – Jij bent mijn schat

Meerdere goede berichten las ik over Ammaniti, dus kocht ik een aantal van zijn boeken, maar vergat ze te lezen. De meeste Italiaanse schrijvers die vertaald worden, zijn de moeite waard. En hoe graag ik ze ook in het origineel zou willen lezen, mijn taalvaardigheid in die taal is te beperkt.

Twee jaar geleden las ik ‘Anna’, een kinderboek voor volwassenen, die laatste kwalificatie is van ondergetekende. Ik was positief verrast. Dit dunne boekje stond al een tijdje in mijn kast, maar zoals dat zo vaak gaat met dunne boekjes, je koopt ze wel, maar het is zonde om ze te lezen. Zit je er net in, heb je het uit. Coronaliteratuur ten top.

Een top plastisch chirurg is behoorlijk aan de coke. Een combinatie die niet altijd gunstig is. Hij heeft aanzien, weelde, leeft het leven waar velen van droomden. Maar als de politie hem wil spreken, is hij tijdens een operatie op zoek naar een veilige plek voor zijn drugs. Het lukt hem uit de handen van de politie te blijven, maar hoe krijgt hij zijn voorraad terug?

Geweldig kort verhaal, mooi als tijdsbeeld, cultuurimpressie, maar zeker ook als humoristisch verhaal. Sterker nog, zo kort als het is, dit zou volgens mij ook een film kunnen worden.

Citaat: “Bocchi realiseerde zich hoe lang hij al op dit moment had gewacht. Eindelijk was alles afgelopen. Nu zou er alleen nog maar een mooi afkickcentrum zijn waar hij van zijn verslaving af moest komen en manden moest vlechten. De gedachte kwam hem niet eens zo onaangenaam voor.” (p.13)

Nummer: 20-080
Titel: Jij bent mijn schat (Sei il mio tesoro)
Auteur: Niccolo Ammaniti & Antonio Manzini
Taal: Nederlands (Italiaans)
Jaar: 2009
# Pagina’s: 64 (15158)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-488-0326-2

Meer:
Anna
MPO Books
Goodreads
Jij bent mijn schat

Themaweek 104: Dunne boekjes

Levi Weemoedt – Geduldig lijden

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Levi Weemoedt, lezen, poëzie, themaweek

Levi Weemoedt – Geduldig lijden

Graag lees ik de diep cynische humor van Weemoedt. Gedichten en verhalen die zo zwaar zijn, dat je ze eigenlijk alleen maar als humor kunt lezen. Gelukkig doen velen dat. Maar het zijn geen simpele grappen, het is geen gimmick, Weemoedt schrijft gewoon kwaliteit.

Gelukkig is hij in het afgelopen jaar door velen herontdekt, mede dankzij een bundeling van zijn gedichten, bijeengebracht door Ozkan Akyol. Jammer dat het op die manier moet, maar beter dan dat het helemaal niet gebeurt. De man verdient gewoon een groot publiek.

Geduldig lijden is zijn debuut, mooi deze heruitgave als ‘grote lijsters’ waardoor ik het later alsnog kon lezen. Ten tijde van het debuut kon ik net lezen, toen was poëzie nog niet voor me weggelegd.

Citaat: “Ach! Voetbal was zo’n droevige bedoening, / als in december, op het allerlaatste veld, / een troosteloze nevel om je schoen hing, / de hoop op winnen lang ter aard’ besteld.” (p.32)

Nummer: 20-075
Titel: Geduldig lijden
Auteur: Levi Weemoedt
Taal: Nederlands
Jaar: 2000 (1977)
# Pagina’s: 53 (14327)
Categorie: Poëzie
ISBN: 90-0155-256-0

Meer:
Scholieren
Wikipedia
Weemoedt, Levi – Liedjes van Welzijn, Volksgezondheid & Cultuur
Weemoedt, Levi – Rijk verleden

Themaweek 104: Dunne boekjes

Thomas Heerma van Voss – Dat wat overblijft

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, themaweek, Thomas Heerma van Voss

Thomas Heerma van Voss – Dat wat overblijft

De versnelling tijdens de eerste coronagolf betekende dat ik besloot veel te lezen, dit jaar eens proberen de 100 boeken te halen. En dan helpen dunne boekjes dus. Bijvoorbeeld literaire juweeltjes. Liggen bij de kassa, wanneer je toch moet afrekenen, voor weinig, van schrijvers die je of al goed vindt, of juist wilt leren kennen. Beide gevallen ga ik voor de bijl.

Thomas Heerma van Voss ken ik eigenlijk alleen via Hard Gras. Maar omdat ik die altijd, al 134 afleveringen, van cover tot cover lees, heb ik al meerdere stukken van hem gelezen. Even speuren op mijn blog, ik kom tot negen verhalen (en 1 in Wenen van Geluk), waarvan ik meerdere benoem tot hoogtepunt van die specifieke editie. Kortom, hij kan zeker wat.

Maar nu dit dunne boekje. Ik las het afgelopen zomer, maar wat herinner ik me. Slechts met de voorkant: helemaal niets. Bladeren dus, kijken of het mijn geheugen helpt. Yep, vrij snel weer terug in het verhaal. Papa heeft zijn dochter lang niet gezien. Nu treedt ze op, presenteert het nieuwe album, hij gaat kijken. Er is natuurlijk een reden waarom ze allang geen contact meer hebben. Die reden komt in flashbacks steeds duidelijker naar boven. Het weerzien is dan ook geen succes. Daarbij blijft zijn verleden hem achtervolgen.

Het viel me niet mee. Iemand die mooi kan schrijven (weet ik van HG), schept verwachtingen. In dit dunne boekje komt dat er niet uit. Het verhaal is te dun, te voorspelbaar, niet virtuoos genoeg. Of hij juist bij de verhalen moet blijven of dat juist een volledige roman geschikter is, kan ik niet over oordelen. De tijd zal het leren. Dit boekje was een probeersel, waar ik te weinig plezier aan beleefde.

Citaat: “Vanaf de bar kijkt hij hoe het café volstroomt. Er komen bijna alleen maar druk converserende vrouwen binnen. Hem kijken ze geen moment aan. Sommige aanwezigen hebben bloemen bij zich, wat hem alleen maar nerveuzer maakt, en in verlegenheid brengt: hij had natuurlijk ook iets moeten meenemen. Een fles wijn om het samenzijn met zijn dochter te vieren. Of nog beter, een praktisch cadeau, iets voor in haar huishouden, een apparaat waar ze de komende jaren werkelijk iets aan heeft.” (p.13)

Nummer: 20-068
Titel: Dat wat overblijft
Auteur: Thomas Heerma van Voss
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 63 (12864)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-8516-427-2

Meer:
Thomas Heerma van Voss (op deze site)
Hebban
Thomas Heerma van Voss (eigen site)
Goodreads

Themaweek 104: Dunne boekjes

Michael Palin on Tour

Tags

Michael Palin, reisprogramma, reizen, themaweek

Zonder twijfel is hij de grootste in deze serie. Na Monty Python moest dit wel zijn bestemming zijn, al begreep ik uit een interview dat hij niet eens de eerste keus was, men had meerdere anderen gevraagd voor deze serie bij de BBC. Hij hapte toe om in 80 dagen de wereld rond te reizen, een beslissende keuze in zijn leven. Vele series volgden, budget lijkt haast ongelimiteerd, zo lang hij maar ergens in een vreemd land met de lokale bevolking kan praten. Grappig, diep, geboeid, altijd met interesse.

Het eerste vertrek, geen idee hoe de reis zal gaan:

Meer dan 21 uur Palin, en dan heb ik alle korte fragmenten nog genegeerd, in 1 playlist.

Themaweek 103: Reisprogramma’s

Floortje Dessing op reis

Tags

Floortje Dessing, reisprogramma, reizen, themaweek

In de themaweek reisprogramma’s hoort natuurlijk de populairste Nederlandse programmamaakster Floortje Dessing. Zij heeft zich in de loop der jaren behoorlijk ontwikkeld. Veel fragmenten in de playlist onderaan zijn van RTL Travel. En dat is, met afstand, het minste programma van alle programma’s die deze week aan bod komen. Net als 3 op Reis leuk, maar niet onvergetelijk, niet bijzonder.

Gelukkig besefte Floortje dat ook. Ze ging er weg, begon voor haarzelf en reisde meerdere series naar het Eind van de wereld. Bijzondere ontmoetingen met mensen die ver van de bewoonde wereld wonen, mensen met een verhaal, een geschiedenis.

Een uur of drie Floortje fragmenten op deze playlist.

 

Themaweek 103: Reisprogramma’s

Stephen Fry on Tour

Tags

reisprogramma, reizen, Stephen Fry, themaweek

Volgens mij is het bijna niet mogelijk om iemand te vinden die zo wijs, intelligent, welbelezen en welbespraakt is als Stephen Fry. Daarbij is hij ook nog eens erg grappig. Hij kan alles. Acteren, presenteren, schrijven (en mooi!), vertellen, podcasts maken en tegenwoordig ook reisprogramma’s.

Zijn serie waarin hij alle staten van de Verenigde Staten bezoekt heb ik al twee keer gezien. Hij blijft zichzelf, Britser dan Brits, sophisticated, vol interesse, bewondering voor degenen die hij onderweg, vast voorgekookt door een goede redactie, tegenkomt.

Hij kan verwonderd en gefascineerd tegelijk zijn, er niets van begrijpen, maar wel geboeid raken. Zoals wanneer hij een wedstrijd American Football bezoekt:

Zes uur Fry, een enkele serie, in 1 playlist met een paar andere fragmenten.

Themaweek 103: Reisprogramma’s

Tom Waes op reis

Tags

reisprogramma, reizen, themaweek, Tom Waes

Waar ik bij Buch positief verrast werd door de hoeveelheid aflevering beschikbaar op YouTube, bleek bij onze Vlaamse vriend Tom Waes het tegenovergestelde. Geen enkele aflevering compleet, alleen maar wat fragmenten. Genoeg om een indruk te krijgen, mocht je hem nog niet kennen (als reiziger dan, velen kennen hem natuurlijk als acteur, wat mij dan weer minder interesseert).

Waes heeft, verrassenderwijs, meer humor in zijn reisprogramma’s dan de komieken die eerder deze week (en later deze week) aan bod komen. Heeft natuurlijk ook met zijn onderwerpkeuze te maken. Flink heb ik gezocht naar het fragment waarin hij in Bangla Desh met een multimiljonair hand in hand langs een nagebouwde Taj Mahal loopt. Twee keer reeds zag ik het op televisie en alleen al de gedachte aan dat moment, doet mij nog steeds in lachen uitbarsten. Verder dan de foto linksboven met Mr. Moni kwam ik niet bij mijn zoektocht.

Wat niet wil zeggen dat Waes er maar een geintje van maakt. Hij bezoekt onmogelijke plekken, historische plaatsen, bijzondere bestemmingen, maar zijn manier is iets anders, en juist dat maakt het de moeite waard om hem te zien. Dit fragment laat een 86jarige dame zien die nog dagelijks in een duikpak de zee in gaat. Prachtig.

Reizen Waes is gelukkig regelmatig te zien bij de VRT en ook de NPO herhaalt het nog al eens. Aanrader, want de bijbehorende onderstaande playlist, is kort in vergelijking met de afgelopen dagen.

Toch nog drie kwartier Waes op deze playlist.

 

Themaweek 103: Reisprogramma’s

Joanna Lumley on Tour

Tags

Joanna Lumley, reisprogramma, reizen, themaweek

Er zijn natuurlijk ook dames die goede reisprogramma’s kunnen maken, bijvoorbeeld Joanna Lumley. Bij velen bekend als Patsy in AbFab, bij de ouderen nog in vele andere rollen. Wel bereisd, minstens zo wel belezen, ontwapenend, geïnteresseerd, allemaal eigenschappen die bij een goede reiziger passen.

Ze maakte al veel mooie series, volgens mij ook met een erg ruim budget. En het fragment hier onder kwam ik tegen op zoek naar mooie filmpjes voor de onderaanstaande playlist. Zelf nog niet gezien, Cuba en Haiti, twee landen waar ik zelf ook rondtrok. Gezien de relatief korte tijd sinds uploaden naar YouTube, gok ik dat we die serie nog wel te zien krijgen bij de publieke omroep of hun Vlaamse collegae.

Twaalf en een half uur Lumley in 1 playlist

Themaweek 103: Reisprogramma’s

Boudewijn Büch op reis

Tags

Boudewijn Büch, reisprogramma, reizen, themaweek

De eerste reisprogramma’s die ik keek waren natuurlijk van Boudewijn Büch. Wat een fascinerend man vond ik dat. Zelfs onderwerpen die me nauwelijks interesseerden, werden door hem boeiend gemaakt.

En tot mijn verbazing staat er een schat aan filmpjes op YouTube. Deze aflevering kan ik me nog perfect herinneren. Büch op bezoek bij Redmond O’Hanlon, een reisschrijver waarvan ik ondertussen alles gelezen heb. Dankzij deze aflevering:

En dan heb ik er in totaal 182 gevonden. Daaaagen kijkplezier!

Themaweek 103: Reisprogramma’s

Billy Connolly on Tour

Tags

Billy Connolly, reisprogramma, reizen, themaweek

Onlangs had de Belg een nieuw reisprogramma van Billy Connolly, schitterend om naar te kijken. Ik kwam al snel tot de conclusie dat ik als fan van reisprogramma’s vooral de presentator erg belangrijk vind. Er zijn er veel, maar de mooiste zijn wanneer de presentator iets te vertellen heeft. Wanneer hij interesse toont, de juiste verhalen weet op te duikelen. Daarom deze week, een themaweek vol reisprogramma’s.

Vier uur Connolly in 1 playlist

Themaweek 103: Reisprogramma’s