Complex

Tags

in het nieuws, mama, politiek, populisme

bron: reuma-alkmaar.nl

Mijn moeder heeft reuma, dus last van haar gewrichten. Ze loopt minder, dus neemt haar gewicht toe: meer last. De reumatoloog wil een nieuwe knie, maar de specialist niet. Medicijnen om de reumapijn te verlichten zijn slecht voor haar weerstand, waardoor een verkoudheidje bij haar een fikse griep is. Gevolg: meer last van haar gewrichten. Enzovoort. Een simpele oplossing bestaat niet. Alles heeft een neveneffect.

Politiek heeft dezelfde complexiteit. Populisten (links en rechts) zijn op zoek naar simpele oplossingen. Die bestaan niet. Minder stikstof is niet dé oplossing, het kan een deel van de oplossing zijn. Grenzen dicht bestaat niet, maar zelfs als het zou lukken, zijn de problemen niet voorbij. Meer geld naar onderwijs is geen oplossing, maar kan wel helpen. Zorg idem. Er zijn meer dan een miljard Chinezen, maar dat ontslaat ons niet van onze verantwoordelijkheid.

Oplossingen voor grote problemen zijn nooit simpel, hebben altijd neveneffecten. Maar dat wil niet zeggen dat we maatregelen maar moeten uitstellen of afstellen. We moeten de wereld netjes afleveren bij onze kinderen. We kunnen niet blijven wachten. We moeten iets doen.

Schreeuwen dat iets geen probleem is, tegen beter weten in, is geen oplossing. Toegeven aan protesterende boeren ook niet. Wachten tot alle andere landen maatregelen hebben genomen is minstens zo fout.

Gerbie vindt iets (deel 7). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Schrijf mee!

Tags

Amnesty International, brief, dag van de mensenrechten, in het nieuws, mensenrechten, politiek

Het is 10 december, de dag van de mensenrechten. Ook de dag dat Amnesty International (dit jaar een halve eeuw oud) je oproept om brieven te schrijven. Omdat het werkt. Omdat de wereld er beter van wordt. Omdat je mensen helpt. Omdat je velen hoop geeft.

Een paar jaar geleden schreven vele van mijn studenten, en daarnaast nog duizenden anderen, brieven om Teodora Vasquez vrij te krijgen. Eerder dit jaar lukte dat eindelijk. Er zijn meer succesverhalen. Samen staan we sterk. Doe mee vandaag. Schrijf mee. Schrijf een brief, teken een petitie, doe iets.

Write for rights 2018

Onderzoeksjournalistiek

Tags

Argos, Follow the Money, podcast, Tegenlicht, themaweek, VPRO

Graag lees ik iets meer dan de krant. De achtergronden. De onderliggende feiten. De dingen die voorbij de waan van de dag gaan. Maar er zitten ook maar zo veel uren in een dag. In een week. In een jaar. Dus staat de Groene Amsterdammer soms een jaar in de krantenbak voordat ik eindelijk aan lezen toekom. 60 boeken, paar dozijn tijdschriften en 400 kranten per jaar is al lastig genoeg. De oplossing is de podcast. Op momenten dat ik niet kan lezen, kan ik wel mijn oordoppen indoen en luisteren op mijn telefoon.

Gelukkig hebben we in Nederland een aantal Podcasts die perfect aansluiten bij mijn wensen. Het radioprogramma Argos bijvoorbeeld. Als afleveringen te beluisteren, maar ook per onderwerp. Onderzoeksjournalistiek zoals we dat veel te weinig horen.

Nieuw medium Follow the Money is ook erg boeiend. Afhankelijk van donaties en leden, maar ondertussen al onmisbaar in het Nederlandse perslandschap. En sinds kort met een podcast, waarin Frederique de schrijver van een bepaald artikel nog eens doorvraagt met alle vragen die je zelf al had op het moment van lezen. En de schrijvers nemen de tijd voor haar. Zelfs als je het bewuste artikel niet gelezen hebt, nog steeds goed te volgen. Mooi concept.

Al jaren het beste televisieprogramma op de Nederlandse televisie is Tegenlicht. Ook zij hebben onderwerpen die verder gaan dan de actualiteitenrubrieken, veel verder dan het nieuws. Zij presteren het om onderwerpen waar ik voorheen nooit over nadacht, zo boeiend te brengen dat ik aan het eind van de aflevering meer wil weten, meer wil lezen. Elke twee weken verschijnt nu ook Future Shock, voor de liefhebber. Luister en denk mee. Er is meer op de wereld dan je eigen straat, je eigen werk, je eigen clubje.

Themaweek 63: Podcasts

Wil Goor echt door?

Tags

Goor, in het nieuws, Molenstraat, politiek

Het vliegtuigje tijdens de optocht was de druppel. Het is een mooi democratisch recht om ergens tegen te zijn, we leven in een land waarin dat mag, en waarin je dat ook mag laten horen.

Als je de lokale en regionale media moet geloven, dan wil heel Goor door de Molenstraat rijden, terwijl de helft dat dus maar mag. Een protestprocessie, verhalen in de media, stickers, borden, reclamevliegtuigje en een petitie: hier lijkt meer achter te zitten.

Voor alle duidelijkheid, ik heb geen oordeel. Ben niet voor, niet tegen, ik sta aan de zijkant. Ik herhaal: Ik ben geen partij.

Wat mij opvalt is dat vele voorstanders van tweerichting-verkeer niet verder kwamen dan het hele beperkte argument: Nu moet ik omrijden. Als dat je sterkste argument is, dan ben ik bang dat je niet veel gaat bereiken. Ik heb de petitie op internet opgezocht. Er staan 1152 handtekeningen op, een indrukwekkend aantal. Maar klik even verder en je komt van alles tegen. Bijna 150 handtekeningen zijn niet uit Goor. Ik ben ze pagina voor pagina gaan lezen. Na 220 namen liep mijn browser vast. Op dat moment zat ik op 64 anonieme krabbels, meer dan een kwart dus. Liefst 76 mensen namen de moeite om een opmerking er bij te zetten. Tot mijn grote schrik deden liefst 55 daarvan dat met een of meerdere taalfouten (niet zo vreemd, de petitie zelf stikt er van). Ik zag namen twee keer in de lijst staan. Ik zag een handjevol dat zich niet in kon houden en taal uitte die je niet aan kinderen zou durven voorlezen. Is 1152 wel zo indrukwekkend?

Ik mis de nuance. Deze maatregel is ooit bedacht, omdat er sprake was van overlast. Omdat de gemeente verantwoordelijk is om deze overlast te beperken. Er zijn meerdere onafhankelijke onderzoeken gedaan. Natuurlijk mag je die in twijfel trekken, maar als je dat met zo weinig argumenten of met zo veel taalfouten doet, dan wek je op zijn minst de indruk dat je die twijfel hebt, ondanks argumenten.

Van alle argumenten is er slechts een enkele die gedeeltelijk klopt. Het extra verkeer langs een basisschool. Maar daar is een hele simpele oplossing voor. Als alle ouders eens beginnen met hun kind lopend of per fiets te brengen, dan scheelt dat al een hoop verkeer en dus ontstaan er ook minder gevaarlijke situaties.

Buiten dat: laten we naar elkaar luisteren. Democratie betekent niet dat wie het hardst schreeuwt gelijk heeft.

Rutte is de juiste man op de juiste plaats

Tags

in het nieuws, leugens, Mark Rutte, politiek, VVD

Natuurlijk vroeg ik me af of VVD’ers, ook in mijn directe omgeving, zich zouden schamen voor de leugens door Rutte. Ik ben tot een andere conclusie gekomen.

De VVD kijkt niet op een leugentje of twee. Deze website bestaat niet voor niets (deze bevestigt). De opsomming is lang, u herinnert zich ongetwijfeld Opstelten, Zalm, Keijzer, Teeven, Hennis, onlangs Haga, de gevangenisstraf voor Linschoten en de fantast Zijlstra. Ik laat velen weg.

Het probleem is dus niet DAT ze liegen, blijkbaar algemeen geaccepteerd binnen de VVD. Het probleem is juist dat de VVD denkt dat ze mogen liegen, dat ze onaantastbaar zijn. Sinds het kabinet Den Uyl hebben we in 4 decennia maar 4 VVD-loze regeringsjaren gehad. Dat maakt dat ze denken overal mee weg te komen. Dat ze het beter weten dan het volk. Dat ze openheid lastig vinden.

Laten we gewoon accepteren dat het belang van het grote geld voor de VVD belangrijker is dan mensenrechten, het milieu en de toekomst van onze kinderen. Dat de VVD liever naar een multinational luistert dan naar het volk. Dat gasinkomsten belangrijker zijn dan klagende Groningers.

Rutte is niet de beste premier ooit, wel de meest geschikte premier voor deze partij; juiste man op de juiste plaats. Een leugenaar die zonder enige visie het land regeert.

Gerbie vindt iets (deel 6). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Goor voor Goorenaren

Tags

gemeenteraadsverkiezingen 2018, Goor, Hof van Twente, politiek, verkiezingen

Onlangs begon de stadsraad Goor (een zelfbenoemde niet-democratische beweging) een campagne om meer Goorse kandidaten in de gemeenteraad te krijgen. De oproep was nieuws.

Procentueel gezien is Goor ondervertegenwoordigd. Klopt. Is dat erg? Volgens de stadsraad wel. Goor voelt zich achtergesteld bij andere kernen in de gemeente. Wat niet hardop gezegd wordt, maar wat wordt bedoeld: Het CDA zorgt beter voor zijn eigen achterban (Ambt Delden) dan voor de grootste kern (Goor).

Is de oplossing meer Goorenaren? Volgens mij niet. In een democratie gaat het om de ideeën, de plannen, de daden. Niet om de woonplaats van de kandidaat. Als je wil dat Goor de enige plek is die van belang is, richt een eigen partij op en stel je verkiesbaar. Maar corrigeer niet de ene fout met de andere. Het tegengaan van clientelisme is een goed streven. We wonen niet in Limburg of in Italië. Maar deze campagne is precies doen wat je de ander verwijt. Nutteloos dus.

Een extra Goorse CDA’er lost het probleem niet op. Een extra Goorse GroenLinkser betekent niet automatisch dat Goor meer aandacht/geld/voorzieningen krijgt. Kies voor iemand omdat zijn of haar ideeën kloppen. Omdat jij denkt dat hij/zij een aanwinst zal zijn voor de gemeenteraad. Omdat het over vier jaar beter gaat dan nu met die specifieke persoon. Niet om de plek waar zijn/haar huis staat.

Themaweek 53: Gemeenteraadsverkiezingen 2018

Schijnwerkelijkheid

Tags

GroenLinks, in het nieuws, Jesse Klaver, politiek, vluchteling

Een paar dagen liep ik er mee. Wat vind ik van Klaver en de gemiste kans? Velen lieten zich binnen 24 uur horen, zowel positief, maar vooral negatief. Toen las ik gisteren de reactie van Vluchtelingenwerk. Daarvoor al een vergelijkbare conclusie van De Correspondent. Dus toen wist ik het zeker. Ik reageerde op Facebook. Omdat niet iedereen daar zit, omdat niet iedereen mij volgt, omdat de algoritmes van meneer Zuckerberg niet alles op ieders timeline pleurt, vandaag toch maar even hier, op mijn eigen plekje:

Iets met water en wijn en veel over gemiste kansen. Volgens mij ligt het, als zo vaak, genuanceerder. Grenzen dicht is een utopie. Migratie stoppen ook. Al duizenden jaren zoeken mensen naar de beste plek om te leven. Om dat tegen te gaan is geen muur hoog genoeg, geen wet streng genoeg en geen ontmoedigingsbeleid overtuigend genoeg. Accepteer dus dat er vluchtelingen bestaan.

Zo lang de wereldeconomie niet open en eerlijk is, zo lang er uitbuiting bestaat, zo lang belastingontwijking legaal blijft en moreel acceptabel voor velen, zo lang zullen er vluchtelingen zijn.

Aan ons de taak daar op een goede manier mee om te gaan. Deals sluiten met landen die ons geld graag accepteren, maar waar mensenrechten niet hoog op de agenda staan, is geen oplossing, dat is een schijnwerkelijkheid.

Compliment voor Jesse Klaver en de zijnen dat ze daar niet aan mee willen doen.

Je verzint het niet: Het interlanddebuut van Fredrik Jensen

Tags

FC Twente, Finland, Fredrik Jensen, in het nieuws, interview, Oostenrijk, papa, voetbal

Onlangs een leuk interview met FC Twente talent Fredrik Jensen. Een klein stukje viel mij meteen op. De journalist blijkbaar niet.

Dus ergens in het voorjaar van 2016 besluit vader Jensen om een wintersportvakantie te boeken met vrienden. Ze besluiten naar Oostenrijk te gaan. Eind maart 2017 gaan ze. Op dat moment speelt zijn zoon in de A1 van FC Twente, hij heeft net een keer meegedaan met Jong Twente.

Paar maand later mag zoonlief meetrainen met de selectie, maakt in Augustus 2016 zijn debuut in het eerste van FC Twente. Een half jaar later heeft hij een basisplaats en besluit de Finse bondscoach hem te selecteren voor het nationale elftal.

En waar mag hij voor het eerst meedoen? Oostenrijk uit. En die wedstrijd wordt niet gespeeld in Graz of Wenen, maar ook nog eens in Innsbruck. Een uurtje van het dorp waar vader net die week op vakantie is. Niet in de krokus, niet met Pasen, maar net die week.

Natuurlijk scoorde Fredrik bij zijn debuut, het verhaal kent een happy end. En vader zat in het stadion. Trots. Samen met zijn vrienden. Een supertrotse vader. Wie gaat die man interviewen?

Weer mis ik de nuance

Tags

geweld, homofobie, homoseksualiteit, in het nieuws, politiek

De hele week al zie ik mensen die iets durven te copy/pasten op hun timeline. Ik zie helden die iemands hand vast houden. Ik zie verontwaardiging in talkshows. Protesten. Brieven. Blogs. Nieuwe hashtags. Maar ik mis de nuance.

Natuurlijk ben ik de eerste om geweld te veroordelen. Iemand tanden uit de mond slaan is per definitie niet goed. Maar het maakt niet uit of je homo of hetero bent, Marokkaan of Duitser, loodgieter of chirurg, geweld is fout.

Binnen een dag bleek er ook aangifte te zijn gedaan tegen een van de vermeende slachtoffers. Kortom, ik weet niet wat er gebeurd is. Niet wie er eerst geslagen heeft. Niet wie er het hardst sloeg. Ik weet de aanleiding niet. Ik weet niet wat er vooraf ging aan het geweld. Ik kan dus niet oordelen.

Wel kan ik geweld veroordelen. Dat doe ik al heel lang. Daar ben ik niet trots op, daar gebruik ik social media niet voor om zo vele likes en complimenten te ontvangen. Ik vind een homo die slaat net zo’n klootzak als een meppende Marokkaan. Geweld is niet gebonden aan een paspoort, een ras, een religie of geaardheid. Geweld hoort universeel veroordeeld te worden. En daar las ik dan weer nergens over tussen al die mensen die willen laten zien dat ze niet homofobisch zijn.

Slechts de column van Wagendorp legde terecht de link tussen de homohaat en het bestaan van homo-ontmoetingsplekken waar vele gemeenten tegen ageren. Zo lang dergelijke plekken nog nodig zijn, zo lang ze zelfs worden tegengewerkt, moet er nog veel gebeuren. Hoe veel mensen via social media ook (doen alsof ze) tolerant zijn.

Vreemde reactie Wilders

Tags

Geert Wilders, in het nieuws, politiek, rechtstaat

Het zat er aan te komen. Wilders gebruikt het proces (misschien wel terecht) tegen hem voor politieke doeleinden (reactie vooraf opgenomen?). Het knappe is dat hij van begin tot eind het hele proces heeft gespeeld. Hij kwam zijn woordje doen, maar niet toen de uitspraak kwam. Hij veroordeelde de rechtspraak, tegelijkertijd gaat hij wel in beroep. Hij zegt namens miljoenen te spreken, kreeg de vorige verkiezingen nog geen miljoen stemmen. Hij wil Nederland vrijwaren van buitenlandse invloeden, maar heeft continu commentaar op wat er mis gaat in Nederland.

Weinig consistent allemaal. Of eigenlijk wel redelijk consequent: de waarheid is aan te passen wanneer het hem uit komt. Wanneer het hem publiciteit of stemmen oplevert, zijn standpunten maar bijzaak. Er zal een tijd komen dat dat niet meer werkt. Dat hij niet meer de grootste is in de peilingen. Want wat Wilders echt wil, is vaak onduidelijk. Zelfs al zou hij de grootste worden, dan nog is nog maar af te wachten of hij coalitiegenoten vindt. En zelfs al vindt hij die, dan nog zijn er voor grondwetwijzigingen meerdere momenten nodig (in de praktijk een nieuwe tweede kamer), dus dat is nog onwaarschijnlijker.

Wilders schreeuwt van de zijkant, wetende dat zijn standpunten nooit uitgevoerd worden. Komt hem heel goed uit.

Gerbie vindt iets (deel 5). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Het is 10 december: kom in actie!

Tags

Amnesty International, dag van de mensenrechten, in het nieuws, mensenrechten, politiek

Vandaag 68 jaar geleden werd de universele verklaring voor de rechten van de mens aangenomen. Geen politiek instrument, geen westers verzinsel, maar een verklaring waar elk mens op aarde op kan terugvallen.

Helaas is de mensheid nog niet zo ver dat iedereen ook deze rechten heeft. Over de hele wereld worden mensenrechten nog steeds geschonden. Mede daarom ben ik al bijna twee decennia lid van Amnesty International.

Vandaag worden over de hele wereld, dus ook op diverse plekken in Nederland, schrijfacties georganiseerd. Schrijven, omdat het helpt. Schrijven om gewetensbezwaarden over de hele wereld vrij te krijgen. Schrijven om een een ander een hart onder de riem te steken, dat hij/zij niet vergeten is. Schrijven om de wereld een klein beetje mooier te maken.

Tien vragen over tien december op de site van Amnesty: Klik

Meedoen is niet moeilijk. Ergens bij jou in de buurt kun je meedoen aan een schrijfmarathon. Afgelopen jaar heb ik op school, een paar dagen later weliswaar, aandacht besteed aan dit onderwerp. Vele leerlingen schreven mee. En het werkte, velen kwamen vrij. Lees de succesverhalen! Meedoen kan nog eenvoudiger. Van achter je eigen computer. Een paar keer klikken en iemand elders op de wereld krijgt jouw brief. De elf die dit jaar centraal staan zullen u dankbaar zijn. De beroemde Edward Snowden of de minder bekende Erin Keskin. Of een van de negen anderen die uw hulp goed kunnen gebruiken. Help! Doe mee! Maar blijf niet stil zitten wanneer zij die de wereld willen verbeteren uw hulp zo goed kunnen gebruiken!

Dylan in Groningen

Tags

Bob Dylan, Herman Sandman, in het nieuws, Nobelprijs, Nobelprijs literatuur, Zweden

Morgen worden de Nobel prijzen uitgereikt in Zweden. Ben wel benieuwd of Herman Sandman zijn column nog een keer mag voorlezen.

Echt gebeurd. Toch? Maar nu is wel bekend waarom Dylan morgen niet aanwezig is.

Gefeliciteerd John

Tags

GFC, Goor, voetbal, vrijwilliger

Twee weken geleden vroeg ik u om op John te stemmen. Met mij waren er velen die hetzelfde vroegen aan vrienden en bekenden. En dus is het gelukt. John van der Worp, de man die elke week bij GFC meer dan een volledige baan aanwezig is, is gekozen tot clubheld van onze regio.

Afgelopen maandag een prachtig stuk in de Tubantia.

Zijn reactie was typerend. “Een hele eer, maar die aandacht…”

Volgende week is in Zeist de landelijke finale. Daar mag hij met veertien andere regionale winnaars strijden om de titel Clubheld van Nederland en de bijbehorende 10.000 euro voor de club. Ongeacht de uitkomst: John is voor alle GFC-ers al een winnaar.

 

Erdogan toffe peer

Tags

Erdogan, Gerbie vindt iets, in het nieuws, politiek, Turkije

bron: nytimes

Dat mensen behoefte hebben aan sterke leiders is volgens mij een algemeen bekend gegeven. Hitler kwam op democratische wijze aan de macht. De Turkse president Erdogan ook. En hij bleef aan de macht. En na de mislukte staatsgreep, die hij misschien niet (of toch?) zelf bedacht, maar die hem wel goed uitkwam, is hij bezig met een zuivering die zijn weerga in de recente geschiedenis niet kent. Iedereen die anders denkt, of het nu docenten, journalisten of ambtenaren zijn, raakt zijn baan kwijt, moet voor zijn leven vrezen. En zijn volgers vinden het goed. Dat vind ik raar.

Wat ik nog veel vreemder vind, zijn in Nederland geboren inwoners van Turkse afkomst die Erdogan een toffe peer vinden. Sterker nog, zij willen hier dezelfde strijd aangaan, dezelfde zuivering doorvoeren. En gedragen zich daar naar. Ik zal de laatste zijn die beweert dat Nederland een beter land is dan Turkije, maar wanneer je hier geboren en getogen bent, is je referentiekader toch compleet anders dan wanneer je in Istanbul geboren bent? Waarom denk je dat daar de enige juiste manier van leven gevonden is? Hoe kun je dat beoordelen?

Dus terwijl Erdogan de beginselen van Atatürk, de grote Turkse leider, verkwanselt, juich je hem toe? Ik snap er niets van.

Gerbie vindt iets (deel 4). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Ontruiming jungle Calais was nutteloos

Tags

Calais, Gerbie vindt iets, in het nieuws, politiek, vluchteling

De Muur hielp niet in Berlijn. Het werkt nauwelijks in het Midden Oosten. Op de grens van Mexico naar de VS is een muur slechts goed voor de werkgelegenheid van bouwvakkers en beveiligers. Trump wilde graag een muur van duizenden kilometers op de grens (en die zou Mexico zelfs betalen), al twijfel ik of hij weet dat op grote delen van die grens al een muur staat.

Het ontruimen van de jungle in Calais is dan ook symboolpolitiek. Na eerdere mislukte pogingen was er nu een overmacht aan politie. Alle vluchtelingen zijn ondertussen verdeeld over Frankrijk. Toch kun je voorspellen dat het een tijdige oplossing is. Ze zullen terug komen, in Calais. Of in Zeebrugge, Hoek van Holland of elders waar ze richting Engeland kunnen.

De geschiedenis leert ons namelijk dat de mens altijd op zoek gaat naar de beste plek om te leven, zelfs bereid is daar risico voor te lopen. Gelukkig is dat niet voor iedereen dezelfde plek. Maar een grens, een muur of een visum heeft nog nooit iemand tegengehouden. Beter is het om te kijken naar een oplossing voor de onderliggende problemen. Maar voor populistische politici is dat te veel gevraagd. Waarom een goede oplossing zoeken als een nutteloze je meer stemmen oplevert?

Gerbie vindt iets (deel 3). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Hoezo traditie niet veranderen?

Tags

cultuur, Gerbie vindt iets, in het nieuws, racisme, Zwarte Piet

Volgens mij ben ik nog niet zo oud, maar zelfs ik kan me herinneren dat Sinterklaas en Zwarte Piet een zak bij zich hadden, waarin stoute kindertjes mee moesten naar Spanje. Daarbij had Zwarte Piet een wapen, de roe. Twee keer per week was er iets op televisie, woensdagmiddag en op zaterdag. En alleen bij de publieke omroep. Internet bestond nog niet, laat staan een app.

Dus in een enkele generatie is het straffen met de roe afgeschaft. Worden er geen kinderen meer mee genomen in de zak naar Spanje. Is er nu dagelijks iets te zien over de goedheiligman op Nickelodeon, RTL en bij de publieke omroep. Er zijn websites over Sinterklaas, de Sint heeft een eigen mailadres. Er bestaan apps om met de Sint te praten, lootjes trekken gaat digitaal. Gedichten kun je op bestelling laten maken. Het Sinterklaasfeest van nu lijkt weinig op het feest uit mijn jeugd.

En elke generatie kinderen sindsdien geloofde weer onvoorwaardelijk in het verhaal van Sinterklaas en zijn knecht. En nu kun je een heleboel mensen een plezier doen door iets minder schmink op het gezicht van die knecht te smeren en nu ineens mag een traditie niet veranderen? Waarvoor zijn die zogenaamde fans van zwarte Piet bang? Voor verandering?

Gerbie vindt iets (deel 2). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

De vreemde presidentskandidaat

Tags

Gerbie vindt iets, in het nieuws, politiek, Verenigde Staten, verkiezingen

Bron: vectoropenstock.com

Volgende week zijn er verkiezingen in de Verenigde Staten.

Natuurlijk weet bijna iedereen dat Donald Trump niet geschikt is als president. Zelfs zijn eigen volgelingen weten dat. Tig keer failliet. Ongenuanceerd. Onwetend. Vrouwonvriendelijk. Xenofoob. Er is erg weinig aan hem dat presidentieel is. Het zegt veel over de poppenkast die in de VS politiek heet. Vele vreemde figuren gingen hem voor. Vele Amerikanen zijn zo teleurgesteld dat ze liever op een schreeuwende outsider stemmen dan op een beroepspolitica.

Het probleem is niet eens wie er president wordt. Dat hebben we al gezien toen Bush junior president werd (ik durf niet te schrijven: gekozen werd). Het probleem is dat de werkelijke macht bij multinationals, juristen en lobbyisten ligt. Het maakt niet zo veel uit wie er in januari de verhuisdozen mag uitpakken in het Witte Huis. De macht terughalen is door het extreme kapitalisme de grootste uitdaging voor een welwillende politicus. De meeste politici zwichten op weg daar naar toe reeds. Daar ligt het probleem.

Het zou Nederland dus sieren dat we na zeventig jaar ons niet meer verplicht voelen om de VS automatisch te volgen. Dat de Marshall hulp nu wel is afbetaald. Ook een klein land kan een eigen koers volgen. Samenwerken is prima. Blind volgen is dom.

Gerbie vindt iets. Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Om bestwil?

Tags

in het nieuws, krant, leger, politiek, Verenigde Staten, vrijheid van meningsuiting

In het Engels noemen ze het een white lie. Een leugentje om bestwil. Volgens mij is dat een leugen om de ander te sparen, om het niet erger te maken.

In een hoekje van de krant lees ik bijgaand bericht. Stelt weinig voor. Met moeite tien regeltjes. Maar er is zoveel fout met dit bericht. De Amerikaanse rechtbank stelt namelijk dat je mag liegen om er zelf beter van te worden. Tenminste zo lees ik het. Is dan het hek niet van de dam? Is dan de basis niet onder diezelfde rechtspraak weggeslagen? Vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Maar die is weinig waard wanneer een leugen gelijk gesteld wordt met een mening.

Leeg, leger, leegst.