• Disclaimer
  • Mijn boeken
  • Twitter
  • Facebook
  • Goodreads
  • Instagram
  • LiveJournal
  • LibraryThing
  • Linkedin
  • Deezer
  • Bookcrossing
  • Hebban
  • Mastodon
  • Boekenblogarchief
  • YouTube
  • Spotify
  • Last.fm
  • Tiktok
  • Polarsteps
  • Tumblr
  • Boekmeter
  • Pinterest
  • MySpace
  • About Me

Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.

~ Boeken, voetbal, politiek, nieuws, reizen, onderwijs, wielrennen, kunst, foto's

Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.

Categorie Archief: Sportwedstrijden

Honkbalsensatie in Sydney

24 donderdag mrt 2022

Posted by Gerbie in Sportwedstrijden

≈ Een reactie plaatsen

Tags

baseball, Cuba, honkbal, Olympische Spelen, Sydney 2000, themaweek

Niet alle beelden die ik zocht op YouTube zijn beschikbaar. De twee 1-8 overwinningen van Ajax bij Heracles én FC Twente in hetzelfde seizoen staan er niet op. Ook het debuut van Rijkaard kon ik niet terugvinden. Maar ook een van de mooiste honkbalwedstrijden die ik ooit zag, was niet te vinden.

Toch zijn er beelden van, sterker nog, de hele wedstrijd is terug te zien, via deze site. Het was een mooie dag in Sydney. Ik had nog niet zo veel dagen gewerkt en alle vrije tijd had ik wedstrijden bezocht. Ik had de Nederlandse honkballers, hockeyers en volleyballers gezien en nog geen nederlaag van Oranje gezien. Die dag zat ik op tijd in het net niet uitverkochte honkbalstadion. Cuba tegen Nederland. De Cubanen hadden in de geschiedenis van de Olympische Spelen nog nooit verloren.

Het werd een sensationele middag. De Cubanen kwamen weliswaar voor, maar Nederland kwam terug, kwam voor en gaf de voorsprong niet meer uit handen. Tussen de innings rondkijkend concludeerden wij (ondergetekende met twee huisgenoten) dat er geen 20 Nederlanders in het stadion zaten. Aan het eind kwam middenvelder Faneyte naar de heuvel om als closer de wedstrijd op slot te gooien. Had ik ook nog nooit eerder gezien. De Cubanen waren net zo verrast.

Aan het eind vierden wij, net als de spelers, deze prachtige overwinning. Ik heb nog ergens op zolder een toegangskaartje liggen met een handtekening van een van de spelers.

Themaweek 132: Sportgebeurtenissen waar ik bij was

Alberto Tomba wint de avondslalom in Schladming

23 woensdag mrt 2022

Posted by Gerbie in Sportwedstrijden

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Alberto Tomba, Schladming, slalom, themaweek

Drie winters werkte ik in Oostenrijk. Ik was de vliegende keep van de reisleiding, dan weer hier, dan weer daar. De constante factor was Schladming, daar kwam ik elke winter meerdere weken terug. Een wedstrijd ’s avonds was iets nieuws, iets bijzonders. En op de Planai werd de slalom georganiseerd.

Een dik jaar ervoor was ik met mijn vader hier naar beneden geskied. Het laatste stuk was een zwarte piste, dat had hij nog nooit gedaan. Ik kende de weg en hielp hem naar beneden. Het laatste stuk was extreem steil. Hij keek naar beneden, naar de parkeerplaats en had het idee dat we daar zo op zouden vallen. We kwamen goed beneden.

Die avond stond ik aan de kant van de piste. Op deze beelden zie je niet hoe steil het is, maar stilstaan was al een hele opgave. Ik zag vele goede skiërs naar beneden gaan. Maar een stak er bovenuit. Alberto Tomba maakte niet gewoon bochtjes om de paaltjes, hij viel de piste aan. Daar waar goede skiërs voorzichtig afdaalden, daar ging hij volle bak. Extreem indrukwekkend. Mooi om een levende legende op zijn top te zien.

Themaweek 132: Sportgebeurtenissen waar ik bij was

De mooiste atletiekavond ooit

22 dinsdag mrt 2022

Posted by Gerbie in Sportwedstrijden

≈ 1 reactie

Tags

atletiek, Cathy Freeman, Olympische Spelen, Sydney 2000, themaweek

Achter de schermen kijken bij de Olympische Spelen is nog altijd een van de mooiste dingen die ik heb gedaan in mijn leven. De vierde dag van de Sydney Olympics was een atletiekdag. 90.000 toeschouwers in een gigantisch stadion en vele prachtige evenementen. Die avond had mijn team ‘Wheelchair duty’. We hielpen bezoekers naar trein, bus of auto die dat op eigen kracht niet konden. Maar bijna niemand ging voortijdig naar huis. Er was zoveel prachtigs te zien die avond. Polstokhoogspringen voor vrouwen. Jonathan Edwards die de triple jump (hink-stap-sprong) won. De bloedstollende finale van de 10km waarop Gebreselassie nog geen tiende voor Tergat over de finish kwam. De legende Michael Johnson die goud won op de 400 meter.

Maar voor de meeste mensen in het stadion was het absolute hoogtepunt de winst van die aboriginal dame, uitkomend voor het thuisland. Ze rende in een futuristische outfit, was favoriet en won. Het werd de avond van Cathy Freeman.

Themaweek 132: Sportgebeurtenissen waar ik bij was

Hoop doet leven

02 zaterdag mei 2020

Posted by Gerbie in In het nieuws, Sportwedstrijden, Voetbal column

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Champions League, hoop, in het nieuws, politiek, sport, Tour de France, voetbal, wielrennen

Nu de situatie in de wereld erg onduidelijk is, wordt steeds meer duidelijk dat hoop nodig is. Je hebt hoop nodig om ergens naar te streven. En dus zijn degenen die hoop bieden spekkoper tijdens de coronacrisis.

Het duidelijkst is dat te zien in de sport. Thuiszitten en niets doen is schadelijker dan besmet raken en beter worden. Alleen is er geen oplossing op dit moment, georganiseerde sport is erg lastig in de anderhalvemetersamenleving.

Minstens zo belangrijk, de Romeinen begrepen het al met hun ‘brood en spelen’, is de professionele sport. En daar gaat het op dit moment compleet mis. Alles wordt vooruitgeschoven, maar ook opnieuw gepland.

Anderhalve maand geleden gooide ik deze tweet de wereld in:

Nauwelijks serieus bedoeld, maar zoals dat op twitter wel vaker gebeurd, even een ander geluid laten horen. Week in, week uit raakte ik er steeds meer van overtuigd dat ik gelijk ga krijgen.

In Nederland mag er tot 1 september niet gevoetbald worden. In andere landen zijn ze nog niet zo ver. Tenminste niet op bestuurlijk niveau. In meerdere landen roepen virologen al om tot het eind van het kalenderjaar (of zelfs langer) niet te voetballen. Heel pragmatisch gezien lukt het al niet. In Italië willen ze op 2 augustus klaar zijn. Maar de eerste voorrondes van Europese toernooien zijn dan al bezig. In WitRusland voetballen ze gewoon door. Elk land heeft zijn eigen regels. Het is onmogelijk daar een nieuwe kalender voor te maken.

Net zoals het een illusie is dat eind augustus de Tour gereden kan worden, terwijl in Frankrijk op dit moment nog bekeuringen worden uitgedeeld wanneer je maar 1 stokbrood koopt. Om dan meteen door te gaan met de klassiekers en twee andere grote rondes binnen 2 maanden.

Gaat allemaal niet gebeuren. Maar ja, zo lang er hoop is…

Moderne sportbeleving

30 woensdag okt 2013

Posted by Gerbie in Overige sporten, Sportwedstrijden

≈ Een reactie plaatsen

Tags

ijshockey, NHL, reizen, sport, Tampa Bay Lightning, Verenigde Staten

Tradities zijn belangrijk in sport. Cricket wordt gespeeld in voormalige Britse kolonies, schaatsen doen we in Nederland en Scandinavië, hardlopen in Afrika, darten als je van drank houdt en in Engeland bedenken ze een sport waarin spoedig anderen beter zijn.

Het beeld klopt niet. We lopen over straat naar het stadion, palmbomen aan de kant van de weg, in de auto was airco nodig en de mensen op straat zijn gekleed in korte broek en T-shirt. We gaan een ijshockeywedstrijd bezoeken.

“Tickets”, schreeuwen de handelaren die nog kaartjes over hebben. Een politieagente bij een verkeerd geparkeerde auto schrijft er zelf een. Dom, wij hebben net 35 cent in de meter gegooid voor de rest van de avond. Daar kun je geen risico voor lopen lijkt me. Denk niet dat de handelaren van hun kaartjes afkomen trouwens, de wedstrijd is al begonnen.

Anderhalf uur rijden ze vanuit Orlando elke keer naar Tampa Bay, als seizoenkaarthouders van de Lightning. Een keer of veertig per seizoen. Ik mag vanavond met ze mee. Op de derde ring zitten we, halverwege de eerste periode vallen we er in. Al snel wordt een oorlogsveteraan geëerd tijdens een pauze in het spel. Ik kan daar helemaal niets mee. Ik ben hier om ijshockey te kijken, dan wil ik niet met vijftienduizend anderen moeten klappen voor iemand die in Iraq en Afghanistan is geweest. Ook de politieagente die een eerbetoon krijgt tijdens de tweede periode doet gewoon haar werk. Zoals er elke dag miljoenen dat doen hier in deze stad. Waarom zij wel, anderen niet? Er wordt vijftigduizend dollar gegeven aan een goed doel, het heeft allemaal niets met sport te maken.

En die sport is toch best leuk. De bezoekers uit Los Angeles (ook een typische wintersportstad [/sarcasme]) zijn sterker dan de thuisploeg, maar de goalie van de thuisploeg is geweldig in vorm. Om me heen loopt men in en uit, de catering doet goede zaken. Na de tweede periode ga ik ook maar op zoek naar wat eten, het programma van de dag zat zo vol dat ik na mijn brunch nog niets gegeten heb. Een klein vierkant stukje pizza smaakt goed, maar kost meer dan een volledige pizza in Italië.

Het beeld dat ik van hockey had, klopt niet echt. Jong en oud is aanwezig, achter me wordt Spaans gesproken, het zijn dus niet de rauwdouwers en de rednecks die op de tribune zitten. Ook is er geen enkele vechtpartij. Volgens mij vindt (een deel van) het publiek dat een wezenlijk onderdeel van de sport, anders was het allang uitgebannen. In een filmpje tijdens een pauze komen er, ondersteund door harde muziek, in snel tempo hoogtepunten voorbij, daarin meerdere knokpartijen.

Er heerst niet de sportsfeer die ik hoop te treffen, die voetbal zo mooi maakt, die op een berg tijdens de Tour de France heerst. Op commando moet het publiek lawaai maken, klappen of ‘let’s go Lightning’ scanderen, braaf doet een groot deel van de aanwezigen dat dan ook. Je bent niet voor een club omdat je dat voelt, maar omdat je op het grote scherm gezien wil worden. De kiss-cam is net zo populair als een doelpunt van de thuisploeg.
Ondanks dat alles vermaak ik me best. Ik snap veel van die Amerikanen niet, maar vind het spelletje wel boeiend.

Zelfs als leek zie ik dat Bisschop een geweldige wedstrijd keept. Ik zie het tactische spel tijdens powerplay (een tegenstander zit twee minuten op de strafbank) en ik voel de spanning. Zelfs bij 4-1 in de laatste periode blijft de dreiging van de sterke tegenstander continu aanwezig. Uiteindelijk wint de thuisploeg met 5-1.
Anderhalf uur terug met de auto, doordeweekse avond. Morgenvroeg gaat de wekker weer op tijd. Mijn eerste NHL wedstrijd is me goed bevallen. Al begrijp ik een hele boel dingen niet. Of wil ze niet begrijpen. Dat kan ook.

Observaties tijdens de Haarlem Honkbal Week

26 donderdag jul 2012

Posted by Gerbie in Overige sporten, Sportwedstrijden

≈ 2 reacties

Tags

baseball, fotooo, Haarlem, honkbal, sport

Ik ben al meer dan twintig jaar een liefhebber van honkbal. Maar een wedstrijd zie ik niet zo vaak. Toch is het elke keer weer een genoegen. Ook al verliest het Nederlands team in de halve finale van Puerto Rico. Honkbal is een lekkere langzame sport, genoeg tijd om rustig om je heen te kijken. Enkele observaties.

*   Ik ken weinig andere sporten waar men in het stadion uit een blikje mag drinken. Sterker nog, koelboxen en weekendtassen alom, hele families zitten te picknicken.

*   De spelersvrouwen van Puerto Rico zitten gewoon tussen het publiek.

*   Het Nederlands team krijgt vanuit het publiek aanwijzingen en aanmoedigen in liefst vier talen. Naast Nederlands vooral Engels en Spaans, maar ook Papiamento.

*   De eerste poging om een foto te maken lukt. Een fastball van 85 mph is midair te zien. Ik ben trots.

*   Er zijn te weinig woorden om de schoonheid van een opofferingsstootslag te beschrijven.

*   De DJ is een belangrijk man, het publiek doet mee met zijn muziek als het spel dood ligt. Van Frans Bauer, via Kabouter Plop naar Queen, van de Macarena en ‘wat ben je lelijk van dichtbij’, men zingt en danst soms zelfs mee.

*   Sterker nog. De pitcher van dienst (David Bergman) wacht met werpen totdat het publiek het hele refrein van ‘De Vlieger’ heeft gezongen.

*   Links voor me zit de enige Antilliaan zonder ritmegevoel. Terwijl iedereen ‘hey baby’ meezingt, klapt hij volledig uit de maat mee. Enthousiasme kan hem niet ontzegd worden.

*   Meerdere dames van, laat ik het voorzichtig ‘middelbare leeftijd’ noemen, om me heen zitten fanatiek mee te doen, laten blijken dat ze het spelletje snappen. Mooi.

*   Zonder uitzondering geeft het publiek een staande ovatie aan de winnende gasten uit Puerto Rico.

Schitterende sport, honkbal!

Het omgekeerde schaatsen

22 dinsdag feb 2011

Posted by Gerbie in Overige sporten, Sportwedstrijden

≈ 1 reactie

Tags

cricket, sport

Nederland is vooral goed in kleine sporten. Korfbal, hockey, schaatsen. Wij vinden dat dan ook meteen belangrijke sporten. Grote sporten elders zijn wij weer minder goed in. Atletiek, basketbal, rugby. Er is echter een sport die daar ergens tussen in zit. Cricket. Ik schreef er al eens over hier, nog geen twee jaar geleden. Toen verraste het Nederlands team met een overwinning op Engeland. De BBC kwam bijna superlatieven te kort.

Op dit moment spelen die twee landen weer tegen elkaar. Live te volgen voor de liefhebber via vipstand. De Nederlanders hebben in principe weinig kans, maar zijn goed begonnen. Sterker nog, nog nooit in de geschiedenis haalde Nederland zo’n hoge score tegen een ‘testnation’. De vierde score ooit. Dit betekent nog steeds dat Engeland kan winnen, ook die begonnen goed, maar het is hoe dan ook nu al een goede wedstrijd van de Nederlanders.

Cricket blijft een bijzondere sport. Op Erik van Muiswinkel na is er geloof ik geen Nederlander die het spelletje echt begrijpt (okay, de spelers zelf), maar ik blijft het imago fascinerend vinden. Voorbeeld: in Los Angeles is een team opgericht door voormalige straatschoffies al is die term waarschijnlijk een understatement (lees The Sun). Cricket leert hen met regels en fatsoensnormen om te gaan.

In het Commonwealth is het de populairste sport, in de landen waar het WK op dit moment wordt gespeeld (India, Sri Lanka en Bangla Desh) is dit toernooi het grootste evenement sinds mensenheugenis.

Durf ook eens te kijken en haak niet na vijf minuten al af. Het is echt een stuk leuker dan je eerste indruk…

Tien kilometer kippevel

30 donderdag dec 2010

Posted by Gerbie in Sportwedstrijden

≈ 1 reactie

Tags

Heerenveen, Maurice Vriend, schaatsen, Thialf

 

Als je gewoon naar de uitslag kijkt, is er weinig bijzonders gebeurd. De specialist Van der Kieft wordt op het nippertje verslagen door de allrounder Olde Heuvel. De rest ligt een stukje achter, allrounders Verweij, Blokhuijsen en Rotteveel eerst, de overigen daar weer achter.

En toch mis je dan iets. Iets dat je alleen mee krijgt als je het gezien hebt, of in dit geval gevoeld hebt. Ik zat gisteren in het Thialf (leuk verjaardagscadeau!) en zag een schitterende tien kilometer van een jochie van 18.

Jaren geleden zat ik er ook tijdens het EK allround. We waren met vier. We zagen een jong Tsjechisch meisje met spillepootjes een prachtige drie kilometer rijden. We waren onder de indruk en voorspelden een grote toekomst. Ik ga hier niet claimen dat ik Sablikova ontdekt heb, duizenden waren aanwezig en zagen hetzelfde die dag. Maar het is wel mooi om te zien dat die voorspelling van destijds is uitgekomen.

Gisteren zag ik de eerste tien kilometer ooit van Maurice Vriend. Een paar kilometer bleef hij bij zijn directe tegenstander, maar daarna reed hij weg. Als een volleerd stayer bleef hij rondjes 33 rijden, zijn eindtijd werd steeds naar beneden bijgesteld. Iedereen in het stadion had door dat hier iets bijzonders gebeurde. Voor grote delen van de middag leek het in Thialf op een oefenwedstrijdje en niet op het Nederlands kampioenschap, rustig, bijna doods. Maar na een kilometer of zes, zeven van Maurice Vriend voelde je opeens de sfeer veranderen. Hij kreeg meer applaus, meer aanmoedigingen en reed gewoon door.

De grens van 14 minuten kwam in zicht. Hij haalde het net niet. Maar hij won zijn rit en stond heel even boven aan de tabel. Na zijn rit zagen we hem langs komen, kapje af. Een jochie nog. Jöngske, hoorde ik in goed Twents naast me. Maar wel een jongetje met toekomst. Een jongetje dat duizenden in Thialf minuten lang onder zijn invloed had en terecht een staande ovatie kreeg.

En dat zie je niet als je in de uitslag de elfde plaats van Maurice Vriend leest.

Regels (Aussie Rules Football)

05 dinsdag dec 2006

Posted by Gerbie in Sportwedstrijden

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Adelaide, Aussie Rules, Australië, Port Adelaide, sport, St.Kilda

De populairste sport in Australië is een sport die nergens anders wordt beoefend. In Nieuw Zeeland wordt wel eens een demonstratie gegeven, in Ierland schijnt een vergelijkbare sport te bestaan, maar Aussie Rules wordt eigenlijk alleen maar in Australië gespeeld. Onderweg als ik Australiërs tegenkwam had ik wel eens een discussie over die sport van hen. Ze noemen het namelijk Football, maar het heeft niets met de sport met die naam te maken. De eivormige bal mag ook met de hand gespeeld worden en lijkt nog meer op rugby dan op voetbal. Daarbij lijkt het alsof er geen regels zijn, niet voor niets probeerde Veronica ooit in Nederland de sport populair te maken met de slogan ‘de hardste sport ter wereld’. Blijft over Aussie. Een beetje weinig voor een naam, om te vertellen waar het vandaan komt. Maar hoe je ook op de Australiër inpraat, men is ervan overtuigd dat het de mooiste sport ter wereld is.

Rugby trekt minder toeschouwers, cricket is te beschaafd en voetbal stelt al helemaal niets voor. Dus bezocht ik in Adelaide een wedstrijd in de AFL. Ik was net een week te laat in de stad om de derby te zien tussen de twee teams uit die stad, maar Port Adelaide speelde deze week thuis, nadat ze vorige week Adelaide hadden verslagen. De tegenstander is St.Kilda, een team waar ze in vijf eerdere ontmoetingen nog niet eerder van wonnen.

Het stadion was redelijk vol, de herfst is begonnen, dus iedereen is dik ingepakt op de tribune, er vielen een paar regendruppels tussen de bushalte en het stadion, dus zitten ze binnen met de poncho’s te wachten tot de wedstrijd begint. Men heeft alle toeristen blijkbaar bij elkaar geplant, goedkoop aan een van de lange zijdes, ik zit tussen twee Duitsers, wat het spel wel interessant maakt, aangezien we geen van drieën een idee hebben van de regels.

Het stadion is niet uitverkocht, een aantal vakken is zelfs leeg, maar met ruim 27.000 toeschouwers is het toch redelijk gevuld en de sfeer is goed. St.Kilda is een suburb van Melbourne, zo’n 800 kilometer hiervandaan, dus het verbaasd me dat er schuin voor ons nog een heel groepje fans aanwezig is. Verder is het hele stadion in lichtblauw en zwart gekleed, de kleuren van Port Adelaide, bijgenaamd Power. Het clublied klinkt voor de wedstrijd, zo’n typisch sportlied dat eenvoudig mee te zingen is voor de fans. De mooiste regels ‘come on Port Adelaide agression’, waarom die agressie er in moet is even niet duidelijk, maar het stopt de fans niet van het meezingen met de regels ‘we’ll never stop stop stop, ‘til we’re top top top’, die aangeven dat de gemiddelde carnavalskraker meer diepgang heeft als dit lied. Terwijl de teams door een groot stuk plastic het veld op rennen (agressie!), wordt ook het clublied van St.Kilda nog even gespeeld. De bezoekers hebben ‘Saints’ als bijnaam, maar ik blijf het toch van erg weinig inspiratie getuigen dat het lied dat gekozen is de aloude klassieker ‘Oh when the saints” is, waarin slechts een regel veranderd is: “I wanna be in St.Kilda”. De bezoekers hebben wat mij betreft daarmee de wedstrijd al verloren.

Het probleem in het eerste quarter is voor ons dat de thuisploeg te sterk is. Bijna een half uur lang speelt het spel zich af voor de andere tribune, zo’n 100 meter van ons vandaan. En dan vind ik het niet eenvoudig om te zien of de bal door de middelste palen vliegt, of tussen de buitenste door. St.Kilda laat zich helemaal afslachten en scoort geen een goal. Wij zijn er nog niet uit hoeveel punten een goal oplevert, we gokken vier, maar aan het eind van de eerste quarter kunnen we uitrekenen dat het 6 moet zijn. De stand is dan 42-2. De twee van de bezoekers komen van twee zogenaamde ‘behinds’, wanneer de bal tussen de buitenste palen door zweeft.

Wat ik me van de televisiebeelden van zo’n jaar of vijftien geleden nog kan herinneren zijn de doelrechters. Achter de palen staand bepalen zij of het een goal is of niet. Deze heren hebben een spierwit jasje aan, met bijpassende witte hoed. Wanneer de bal tussen de middelste palen belandt, staan ze in het midden en wijzen twee handen naar voren, zoals we dat vroeger op het schoolplein deden wanneer we deden alsof onze handen een pistool was. Twee handen zijn 6 punten, een hand 1 punt. Maar daarna gaat de show verder, want dan wordt de score nog even bevestigd voor de collega aan de overkant en worden er een of twee witte vlaggen gepakt (een voor een behind, twee voor een goal) en spelen ze nog even dat ze de finish van de formule een mogen afvlaggen. Terwijl het spel grotendeels langs me heen gaat, is de doelrechter alleen al de volledige entree waard.

Het spel is moeilijk te volgen. Er zijn inderdaad erg weinig regels, regelmatig vliegen er een groepje spelers tegelijk de lucht inom de bal te bemachtigen, waarbij er dan meestal een aantal ongelukkig op de grond landen. Er schijnt maar een manier te zijn om de vliegende tackles van allerlei idiote, suïcidale tegenstanders te ontwijken, en dat is het vangen van een pass van een medespeler en dan stil blijven staan. Dat geeft je het recht om iets naar achteren te lopen en een volgende pass te geven of een doelpoging te wagen. Verder is eigenlijk alles toegestaan, tenminste zo lijkt het.

In de tweede quarter komt St.Kilda terug. Oftewel wij zitten weer aan de verkeerde kant van het stadion. Zo zien we weinig vandaag. Gelukkig is er nog de rust, waarin we een aantal jeugdwedstrijden voorgeschoteld krijgen. Vlak voor onze neus de allerkleinsten, waar een aantal meisjes meespelen met de jongens. Volgens mij is de strijd niet helemaal eerlijk, aangezien de blauwen twee spelers meer hebben dan de roden. Daarbij is een van de jochies in het blauw een kop groter, en, in deze sport erg belangrijk, twee keer zo breed als zijn tegenstanders. Maar goed, het schijnt niemand echt te storen.

In de tweede helft wat meer tijd om eens om me heen te kijken. Tenslotte is Port het derde quarter weer sterker en dus spelen ze weer eens aan de andere kant van het veld. AFL trekt een echt Australisch publiek. Hele families zijn aanwezig, kleine kereltjes weten precies wanneer een bepaalde pass goed is en klappen enthousiast. Tienermeisjes schreeuwen uit volle macht ‘you’re so sexy’ naar een van de spelers van de thuisclub, grootmoeders delen sandwiches uit vanuit een koelbox en koffie uit een thermoskan. De vaders doen de moeders concurrentie aan, wat betreft de lengte van het haar, terwijl de moeders niet voor de kerels willen onderdoen qua tatoeages. Kortom, een gezellig familie-uitje zo’n voetbalwedstrijd. Er wordt dan ook fanatiek meegeleefd, de beste stuurlui staan niet op wal, maar zitten schuin achter ons op de tribune. Spreekkoren voor ‘power power’ klinken regelmatig door het hele stadion. Een goede pass of een goede vang is belangrijk, want we horen flink applaus, een goal levert een juichend stadion op, terwijl een behind, toch ook een punt waard, meestal gepaard gaat met een collectieve zucht. ‘Weer geen goal’ lijkt de gedachte overal te zijn. Wanneer de tegenstander scoort is dat meestal goed voor een magere sarcastische opmerking, meestal vrij denigrerend geschreeuwd richting het veld, niet dat men het daar hoort, maar de opmerking is dan ook meer bedoeld voor de omstanders dan voor de spelers.

Het vierde quarter is vrij tam. De wedstrijd is eigenlijk al beslist, Port staat zo dik voor, spannend is het eigenlijk nooit geweest. Maar het publiek schreeuwt nog steeds alsof men die paar extra punten nodig heeft voor het kampioenschap. De boodschap is duidelijk. Zoals het bij sommige voetbalteams in Europa ook duidelijk is wat de supporters (Feyenoord, Newcastle, Marseille) willen zien. Hard werken, zoals ze dat zelf ook de hele week moeten. Volgens mij is dat ook een van de attracties van de AFL. Het volk ziet hun helden, die uit hun midden komen. Dit zijn geen Manchester United-achtige popsterren, maar gewone hardwerkende stevige kerels, die in een mouwloos shirt rennen en beuken totdat de wedstrijd voorbij is, tenzij ze voordien met een brancard zijn afgevoerd. En omdat er zoveel agressie op het veld te zien is, blijft het op de tribune rustig. De supporters kunnen dus ook gewoon door elkaar zitten, risicowedstrijden zijn er een onbekend fenomeen.

Uiteindelijk wint Port Adelaide met 113-55 (of zoiets) en klinkt het clublied nog een keer uit de speakers. Het publiek is blij, hun club heeft al drie van de vier wedstrijden gewonnen dit seizoen, meer dan vooraf gehoopt.

(Adelaide, Australië, april 2001)

That don’t impress me much

03 maandag okt 2005

Posted by Gerbie in Sportwedstrijden

≈ 3 reacties

Tags

Australië, rugby, Sydney

Het is een van de populaire sporten in Australië. In Nieuw Zeeland zelfs de meest populaire, maar daar was het seizoen nog niet begonnen toen ik er was, dus moet het er in Sydney maar van komen. Na heel wat jaren werken met en voor Britten was de sport al in mij gegroeid, maar ik had nog nooit een wedstrijd bezocht. Het probleem is dat de sport twee varianten heeft. Oorspronkelijk ontstaan in Engeland werd er begin 1900 een tweede stroming opgericht en sindsdien zijn er twee sporten: rugby union en rugby league. In Engeland het verschil tussen de werkende klasse en de upper class, hier in Australië meer een verschil tussen de verschillende staten. Veel verschil is er geloof ik niet, alleen de puntentelling is iets anders en de competities strikt gescheiden, maar uiteindelijk hebben we het nog wel steeds over dezelfde sport.

Ik moest dus een keus maken welke van de twee te bezoeken en die keus was niet al te eenvoudig. Ik had namelijk geen idee welke club in welke league speelde, maar vooral welke club een beetje leuke aanhang heeft, waar het goed toeven is een avondje. De keus was tussen NRL en Super 12. Een nationale competitie tegenover een internationale. Uiteindelijk werd de keuze gemaakt op basis van bereikbaarheid. De wedstrijd in de NRL wordt in het Olympisch park gespeeld, een dik uur van Glebe, waar ik leef, terwijl de wedstrijd in de super 12 vlakbij de stad wordt gespeeld. Ook nog goedkoper dus, omdat mijn buskaart daar nog geldig is. Ik neigde toch al naar die competitie omdat daar de grote rugbylanden (Nieuw Zeeland, Australië en Zuid Afrika) vertegenwoordigd zijn. Moet wel goed zijn dus.

Het is ook lekker druk om het stadion als ik kom aanlopen vanaf de bushalte. Er zijn twee stadions naast elkaar, in het cricketstadion wordt blijkbaar ook nog een wedstrijd gespeeld, al moet ik wel aan de kassa van dat stadion een kaartje kopen voor de rugby wedstrijd in het ‘Sydney Football Stadium’. Het is in Australië erg moeilijk om te weten waar iemand het over heeft als het woord ‘Football’ valt. Het kan vier verschillende sporten betekenen. Afhankelijk van de achtergrond van de persoon en de naam van de teams die gebruikt worden, moet je als buitenstaander dus maar gokken over welke sport hij het heeft. Behalve de twee rugby’s is er ook nog het Aussie Rules Football en de sport die de rest van de wereld voetbal noemt, al stelt dat hier in Australië niks voor.

Het blijkt niet eenvoudig om de ingang te vinden. Een steward stuurt me in de juiste richting. Ik stop nog even bij de stand waar men programmaboekjes verkoopt, maar een tientje extra om de namen van de spelers te lezen en wat advertenties is me toch net even iets te gek. Ik ken de namen toch niet. Ik heb nog steeds geen idee waar vak J is, als ik K al zie. Ik draai me dus maar om en heb bij H door dat ik weer te ver terug ben gelopen. Als ik voor de derde keer richting K loop, gaat er ineens een schuifluik naar boven en gaat ingang J ook open. Daarmee is mijn probleem nog niet echt opgelost, want eenmaal in het stadion heb ik nog steeds geen idee welk kuipje bestemd is voor mijn achterwerk. Terug bij de ingang legt de dame uit dat ik de trap af moet en dan kan kiezen waar ik wil zitten.

Er zijn twee jeugdwedstrijden bezig, dwars over het veld, de jochies zijn enthousiast bezig, al is het op deze leeftijd duidelijk een voordeel als je wat groot bent uitgevallen. Het is vrij moeilijk de wedstrijdjes te volgen, al krijgen de jochies zo nu en dan een applaus van de supporters aan de zijkant van het veld, waar ze net een try hebben gemaakt. Ik zit natuurlijk achter een van de korte kanten, vrij laag, de goedkoopste kaartjes hebben toch nog een redelijk overzicht moet ik zeggen.

De speaker heeft een hoop problemen met het uitspreken van de namen van de bezoekers uit Zuid Afrika. Het voorstellen van de thuisploeg, de Citibank New South Wales Waratahs, is verrassend onverstaanbaar, niet eens omdat het publiek zo luid is, maar gewoon omdat het geluid niet goed is. Het publiek is duidelijk een avondje uit, dit is niet een traditioneel sportpubliek. Naast me zit een groepje wat het best te beschrijven valt met de ietwat ouderwetse uitdrukking Yuppen. Ze zijn met zijn negenen, al kent nog niet iedereen elkaar, een enkeling moet de verloofde voorstellen aan de oude vrienden. Het gesprek begint met ‘hoe lang hebben we elkaar nu al niet gezien. De bruiloft niet?’ Ik had al genoeg gehoord.

De wedstrijd gaat redelijk gelijk op. De thuisploeg is de grote favoriet. Uitwedstrijden worden in deze competitie niet vaak gewonnen, de Bulls zijn daarbij het zwakste Afrikaanse team in de league. Het team bestaat uitsluitend uit blanken, een bewijs dat rugby in Zuid Afrika nog steeds een sport is van de blanken, de zwarte bevolking speelt voetbal. Het duurt tot halverwege de eerste helft voordat de thuisploeg de eerste try scoort. Even later scoren ze een tweede, vlak voor de rust een derde, eigenlijk is de wedstrijd daar al mee beslist.

De eerste helft valt me niet mee. De Afrikanen verdedigen wel redelijk, maar zijn niet sterk genoeg. Het spel ligt vaak stil en het publiek is erg kalm. Geen spreekkoren, geen liederen, slechts als de spelers in de buurt van de achterlijn komen is er iets enthousiasme te horen. Het stadion is ongeveer halfvol, maar in de rust wordt er niets gedaan. Geen amusement, geen muziek, geen verloting, helemaal niets.

De tweede helft brengt meer van hetzelfde. De mannen naast me zitten hun respectievelijke carrières te bespreken, terwijl de dames hun eigen conversatie hebben. De Waratahs vallen aan en scoren zo nu en dan een try en het enige teken van enthousiasme is het zwaaien van een papier met het woord TRY er op geschreven dat blijkbaar in duizenden is uitgedeeld buiten het stadion, al heb ik dat blijkbaar weer gemist.

Tegen het einde van de wedstrijd lukt het een Afrikaan om met een goede soloactie de eer te redden. Hij krijgt een beleefd applaus van het thuispubliek. De thuisploeg scoort een bonuspunt vanwege het feit dat ze meer dan vier tries hebben gescoord en staat na drie wedstrijden boven aan de competitie. De eindstand is 53-7, de grootste score ooit voor de Australiërs.

Om me heen loopt bijna iedereen naar de bar, de rest naar de uitgang, op het veld lopen een paar jongedames in T-shirts die bewust een maat te klein voor ze zijn, voor een platte wagen uit, die is omgebouwd tot podium. Een van de radiostations sponsort de band die nu een optreden begint. Terwijl de spelers in de tunnel verdwijnen en voor het laatst naar het nog aanwezige publiek zwaait, begint de band met het eerste nummer. De zangeres zingt een cover van Shania Twain, niet eens echt goed overigens. De titel is wel toepasselijk. “That don’t impress me much”, wat mij betreft geldt dat voor zowel de wedstrijd als voor haar zangkunst.

De extra bussen die terug naar de stad rijden, mag ik niet in met mijn buskaart, dus ik moet naar de bushalte lopen en daar een tijdje wachten voordat ik weg ben. That doesn’t impress me much either.

(Sydney, februari 2001)

Follow Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. on WordPress.com

Nu te lezen op dit blog:

  • 235 – Breeders – Cannonball 28 maart 2023
  • Toen Ajax Europa veroverde 25 maart 2023
  • Lale Gül – Ik ga leven 23 maart 2023
  • 234 – Leonard Cohen – Suzanne 21 maart 2023
  • Ouderavond 20 maart 2023
  • Contract voor het leven 18 maart 2023
  • Jesse Frederik – Zo hadden we het niet bedoeld 16 maart 2023
  • 233 – Michael Nyman – The heart asks pleasure first 14 maart 2023
  • Vanaf het kasteel 11 maart 2023
  • Gerard Haverkort @ Almelo 9 maart 2023
  • 232 – Marianne Faithfull – As tears go by 7 maart 2023
  • De blik van Van Gaal 5 maart 2023
  • Stilstaande trein 4 maart 2023
  • Geel 3 maart 2023

Recente reacties

235 – Breeders… op Gerbie’s top 212: De…
235 – Breeders… op Gerbie’s top 212
235 – Breeders… op Gerbie’s top 212
235 – Breeders… op 78 – Pixies – Wher…
234 – Leonard… op Gerbie’s top 212: De…
234 – Leonard… op Gerbie’s top 212
234 – Leonard… op Gerbie’s top 212
233 – Michael… op Gerbie’s top 212: De…
233 – Michael… op Gerbie’s top 212
233 – Michael… op Gerbie’s top 212
232 – Marianne… op Gerbie’s top 212: De…
232 – Marianne… op Gerbie’s top 212

Mijn laatste tweets

Mijn tweets

Categorieën

  • Boeken (1.245)
    • Boekbesprekingen 2000 (1)
    • Boekbesprekingen 2001 (1)
    • Boekbesprekingen 2002 (1)
    • Boekbesprekingen 2003 (1)
    • Boekbesprekingen 2004 (1)
    • Boekbesprekingen 2005 (42)
    • Boekbesprekingen 2006 (60)
    • Boekbesprekingen 2007 (50)
    • Boekbesprekingen 2008 (51)
    • Boekbesprekingen 2009 (55)
    • Boekbesprekingen 2010 (50)
    • Boekbesprekingen 2011 (36)
    • Boekbesprekingen 2012 (61)
    • Boekbesprekingen 2013 (76)
    • Boekbesprekingen 2014 (65)
    • Boekbesprekingen 2015 (64)
    • Boekbesprekingen 2016 (70)
    • Boekbesprekingen 2017 (67)
    • Boekbesprekingen 2018 (78)
    • Boekbesprekingen 2019 (68)
    • Boekbesprekingen 2020 (143)
    • Boekbesprekingen 2021 (73)
    • Boekbesprekingen 2022 (33)
    • Boekennieuws (80)
    • De boekenkast van.. (8)
    • NaNoWriMo (9)
  • De Recensieprins (7)
  • De Rijdende Rechter (64)
  • Elders op het web (66)
  • Fictie (8)
  • Fotooo (374)
  • Gastschrijver Peter (3)
  • Gastschrijver Yolanda (6)
  • Gerbie kijkt YouTube (158)
  • Gerbie leest Wikipedia (16)
  • Gerbie schrijft een open brief aan (9)
  • Gerbie's Lifeblog (248)
  • Gerbie's Prijsvraag (71)
  • Gerbie's Recensies Concerten (28)
  • Gerbie's Recensies Televisie (55)
  • Gerbie's Recensies Theater (7)
  • GFC (225)
    • GFC Archief (44)
    • GFC Jubileum (7)
    • Goal Columns (160)
      • Goal Johan 4 (65)
    • Goal Interviews (2)
    • Goal Reisverhalen (8)
  • Goorse vragen (150)
  • In het nieuws (202)
    • Gerbie vindt iets (17)
  • In memoriam (37)
  • Kijk nog eens (212)
  • Kunst omdat het kan (30)
  • Laat eens wat van je horen (47)
  • Lezers helpen lezers (21)
  • Muziek (369)
    • Gerbie's top 212 (243)
    • Muziek 32 songs (9)
    • Muziek column (35)
    • Muziek teksten (7)
    • Tiny Desk Concert (7)
  • Nutteloze lijstjes (30)
  • Overige columns (17)
  • Poëzie (150)
    • Beeldprikkels (6)
    • Haiku (11)
    • Poëzie (92)
    • Vergaderpoëzie (34)
  • Politiek (164)
  • Reizen (244)
    • Mensen (24)
    • Reisboeken (20)
    • Reisverhalen Gerbie on tour (24)
    • Reisverhalen Ik (18)
    • Reisverhalen Natuur (14)
    • Reisverhalen Overig (22)
    • Reisverhalen Reizen (31)
    • Reisverhalen Reizigers (27)
    • Reisverhalen Steden (57)
  • Sport (258)
    • Olympische dagboek Sydney 2000 (14)
    • Olympische Spelen Rio 2016 (6)
    • Olympische Winterspelen 2006 (19)
    • Olympische Winterspelen 2014 (12)
    • Olympische Winterspelen 2018 (18)
    • Overige sporten (21)
    • Sport Column (22)
    • Sportboek (137)
    • Sportpoëzie (2)
    • Sportwedstrijden (10)
  • Suus (110)
    • Papa Gerbie (42)
    • Suus schrijft (64)
  • themaweek (325)
  • Uit de school geklapt (93)
  • Uit het leven gegrepen (43)
  • Uncategorized (3)
  • Voetbal (814)
    • Oranje in 2006 (7)
    • Oranje in 2008 (5)
    • Oranje in 2010 (13)
    • Oranje in 2012 (13)
    • Oranje in 2014 (16)
    • Oranje in 2016 (5)
    • Oranje in 2018 (5)
    • Oranje in 2020 (9)
    • Van der Meest (145)
    • Voetbal column (65)
    • Voetbal EK 2012 (15)
    • Voetbal EK 2020 (19)
    • Voetbal over de wereld (27)
    • Voetbal WK 2010 Zuid Afrika (21)
    • Voetbal WK 2014 Brazilië (49)
    • Voetbal WK 2022 Qatar (88)
    • Voetbalboek (222)
    • Voetbalfoto's (113)
    • Voetbalhelden (51)
    • voetballied (1)
    • Voetbalpoëzie (13)
    • Voetbalzondag (60)
  • Wielrennen (345)
    • Wielerboeken (125)
    • Wielerfoto (7)
    • Wielerhelden (9)
    • Wielerliederen (18)
    • Wielerpoëzie (102)
    • Wielerverhalen (18)
    • Wielerwedstrijden (26)
    • Wielrennen Artikelen (26)
    • Wielrennen Columns (24)
  • Z.K.V. (10)
  • Zoektermen stats (23)

Wat lees ik op dit moment?

Populaire berichten & pagina’s

  • De posters van de E3 prijs (Harelbeke)
    De posters van de E3 prijs (Harelbeke)
  • Ouderavond
    Ouderavond
  • De rode stoel van Graham Norton
    De rode stoel van Graham Norton
  • Tommy Wieringa – Een mooie jonge vrouw
    Tommy Wieringa – Een mooie jonge vrouw
  • Hugo Walker fanclub
    Hugo Walker fanclub
  • Open brief aan Rik Letteboer
    Open brief aan Rik Letteboer
  • Jan Mulder – Mobieliquette
    Jan Mulder – Mobieliquette
  • Rorkes Drift, Zuid Afrika
    Rorkes Drift, Zuid Afrika
  • Peter van Straaten – Vader & Zoon gaan het helemaal maken
    Peter van Straaten – Vader & Zoon gaan het helemaal maken
  • Jeroen van Merwijk – Bestemming Paradijs
    Jeroen van Merwijk – Bestemming Paradijs

Gerbie on Facebook

Gerbie on Facebook

Het archief

  • maart 2023 (16)
  • februari 2023 (17)
  • januari 2023 (14)
  • december 2022 (56)
  • november 2022 (44)
  • oktober 2022 (18)
  • september 2022 (6)
  • juli 2022 (24)
  • juni 2022 (16)
  • mei 2022 (14)
  • april 2022 (16)
  • maart 2022 (30)
  • februari 2022 (28)
  • januari 2022 (26)
  • december 2021 (19)
  • november 2021 (7)
  • oktober 2021 (31)
  • september 2021 (26)
  • augustus 2021 (1)
  • juli 2021 (25)
  • juni 2021 (23)
  • mei 2021 (23)
  • april 2021 (42)
  • maart 2021 (34)
  • februari 2021 (119)
  • januari 2021 (23)
  • december 2020 (27)
  • november 2020 (30)
  • oktober 2020 (31)
  • september 2020 (31)
  • augustus 2020 (31)
  • juli 2020 (26)
  • juni 2020 (21)
  • mei 2020 (20)
  • april 2020 (22)
  • maart 2020 (31)
  • februari 2020 (28)
  • januari 2020 (17)
  • december 2019 (16)
  • november 2019 (23)
  • oktober 2019 (32)
  • september 2019 (16)
  • juli 2019 (22)
  • juni 2019 (16)
  • mei 2019 (17)
  • april 2019 (18)
  • maart 2019 (20)
  • februari 2019 (17)
  • januari 2019 (23)
  • december 2018 (14)
  • november 2018 (30)
  • oktober 2018 (31)
  • september 2018 (15)
  • juli 2018 (10)
  • juni 2018 (14)
  • mei 2018 (17)
  • april 2018 (17)
  • maart 2018 (28)
  • februari 2018 (32)
  • januari 2018 (31)
  • december 2017 (28)
  • november 2017 (30)
  • oktober 2017 (3)
  • september 2017 (1)
  • juni 2017 (15)
  • mei 2017 (16)
  • april 2017 (17)
  • maart 2017 (30)
  • februari 2017 (46)
  • januari 2017 (31)
  • december 2016 (22)
  • november 2016 (20)
  • oktober 2016 (23)
  • september 2016 (30)
  • augustus 2016 (31)
  • juli 2016 (27)
  • juni 2016 (18)
  • mei 2016 (21)
  • april 2016 (19)
  • maart 2016 (23)
  • februari 2016 (25)
  • januari 2016 (29)
  • december 2015 (21)
  • november 2015 (20)
  • oktober 2015 (18)
  • september 2015 (23)
  • augustus 2015 (22)
  • juli 2015 (26)
  • juni 2015 (22)
  • mei 2015 (23)
  • april 2015 (21)
  • maart 2015 (28)
  • februari 2015 (24)
  • januari 2015 (25)
  • december 2014 (27)
  • november 2014 (12)
  • oktober 2014 (27)
  • september 2014 (28)
  • augustus 2014 (13)
  • juli 2014 (30)
  • juni 2014 (32)
  • mei 2014 (20)
  • april 2014 (21)
  • maart 2014 (21)
  • februari 2014 (25)
  • januari 2014 (19)
  • december 2013 (20)
  • november 2013 (19)
  • oktober 2013 (20)
  • september 2013 (19)
  • augustus 2013 (19)
  • juli 2013 (19)
  • juni 2013 (29)
  • mei 2013 (29)
  • april 2013 (29)
  • maart 2013 (31)
  • februari 2013 (24)
  • januari 2013 (31)
  • december 2012 (30)
  • november 2012 (30)
  • oktober 2012 (30)
  • september 2012 (29)
  • augustus 2012 (52)
  • juli 2012 (31)
  • juni 2012 (30)
  • mei 2012 (31)
  • april 2012 (30)
  • maart 2012 (30)
  • februari 2012 (29)
  • januari 2012 (29)
  • december 2011 (2)
  • november 2011 (5)
  • oktober 2011 (26)
  • september 2011 (17)
  • augustus 2011 (15)
  • juli 2011 (26)
  • juni 2011 (29)
  • mei 2011 (24)
  • april 2011 (28)
  • maart 2011 (31)
  • februari 2011 (25)
  • januari 2011 (23)
  • december 2010 (29)
  • november 2010 (7)
  • oktober 2010 (28)
  • september 2010 (27)
  • augustus 2010 (12)
  • juli 2010 (22)
  • juni 2010 (28)
  • mei 2010 (29)
  • april 2010 (25)
  • maart 2010 (27)
  • februari 2010 (18)
  • januari 2010 (25)
  • december 2009 (29)
  • november 2009 (28)
  • oktober 2009 (24)
  • september 2009 (26)
  • augustus 2009 (20)
  • juli 2009 (18)
  • juni 2009 (24)
  • mei 2009 (25)
  • april 2009 (22)
  • maart 2009 (26)
  • februari 2009 (24)
  • januari 2009 (22)
  • december 2008 (28)
  • november 2008 (20)
  • oktober 2008 (13)
  • september 2008 (24)
  • augustus 2008 (13)
  • juli 2008 (26)
  • juni 2008 (12)
  • mei 2008 (22)
  • april 2008 (26)
  • maart 2008 (25)
  • februari 2008 (17)
  • januari 2008 (16)
  • december 2007 (25)
  • november 2007 (24)
  • oktober 2007 (20)
  • september 2007 (20)
  • augustus 2007 (7)
  • juli 2007 (9)
  • juni 2007 (5)
  • mei 2007 (19)
  • april 2007 (13)
  • maart 2007 (9)
  • februari 2007 (13)
  • januari 2007 (18)
  • december 2006 (16)
  • november 2006 (17)
  • oktober 2006 (27)
  • september 2006 (23)
  • augustus 2006 (9)
  • juli 2006 (14)
  • juni 2006 (21)
  • mei 2006 (23)
  • april 2006 (26)
  • maart 2006 (31)
  • februari 2006 (38)
  • januari 2006 (23)
  • december 2005 (26)
  • november 2005 (23)
  • oktober 2005 (21)
  • september 2005 (23)
  • augustus 2005 (3)
  • juli 2005 (14)
  • juni 2005 (19)
  • mei 2005 (15)
  • april 2005 (1)
  • maart 2005 (2)
  • februari 2005 (3)
  • januari 2005 (1)

#ikkijkniet Ajax auto boeken boeken 2006 boeken 2007 boeken 2009 boeken 2010 boeken 2012 boeken 2013 boeken 2014 boeken 2015 boeken 2016 boeken 2017 boeken 2018 boeken 2019 boeken 2020 boeken 2021 boekrecensie boycottqatar Brazilië cabaret citaat column De Muur Duitsland fcblogbroeders fotooo Frankrijk Gerbie's top 212 Gerbie kijkt YouTube Gerbie on tour geschiedenis GFC Goal Goor Goorse vragen Hans van der Meer Hard Gras in het nieuws In Memoriam Italië Kijk nog eens lezen lifeblog Mart Smeets muziek Nederlands elftal Olympische Spelen onderwijs Oranje politiek poëzie prijsvraag Qatar QuitQatar quote reizen Rijdende Rechter school Spanje sport sportboek sportboeken Suus themaweek Tour de France vakantie Van der Meest Verenigde Staten voetbal voetbalboek voetbalfoto voetbalzondag wielerboek Wielerpoëzie wielrennen WK 2014 YouTube Zuid Afrika

Klik hier als je een mail wilt wanneer er een nieuwe blog verschijnt.

Voeg je bij 1.896 andere abonnees
maart 2023
M D W D V Z Z
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031  
« feb    

Gerbie leest

  • Abubakari de Vries
  • At the Sea
  • Bad Tourists
  • Beggar
  • Edwin Winkels
  • Koen Schyvens
  • Rob Alberts
  • Rodzooi
  • Oudste Goorsche Tourtoto
  • Goors Nieuws
  • Sport Amerika

Bloglovin’

Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. gerbie7's Profile Page

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
  • Volg Volgend
    • Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
    • Doe mee met 64 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....