Tim Krabbé – Drie slechte schaatsers

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, schaatsen, themaweek, Tim Krabbé

Tim Krabbé – Drie slechte schaatsers

Na al die jaren, na vele boeken, ben ik nog steeds niet in staat de schrijver goed in te schatten. Zijn meesterwerken zijn kort. De Renner, onmisbare literatuur voor elke wielerliefhebber, maar zeker ook Het Gouden Ei, nog geen 100 bladzijden, populair op de verplichte boekenlijst, maar absoluut een van de beste boeken geschreven in ons taalgebied. Het lijkt zijn kwaliteit.

Terwijl aan het begin van dit jaar Vrienden mij dwong om een week lang te bloggen, niet alleen omdat het zo’n dik boek was, maar ook vanwege de gigantische informatiedichtheid. Ook zijn boek over Columbine was zo uitgebreid. Dus wat hem met fictie perfect lukt, lijkt hem met non-fictie niet te lukken.

Drie slechte schaatsers is dus fictie, maar is zelfs voor zijn doen kort. Lekker dun, klein boekje. Een kort verhaal dus. Over schaatsen, op deze manier een belangrijk stukje Nederlandse cultuur. Schaatsen als metafoor, als tijdsbeeld, als symbool voor hoe het met de hoofdfiguren gaat.

Terecht wordt het verhaal geprezen, ondanks de beknoptheid toch veelzeggend. Te weinig ruimte voor diepgang, maar tegelijkertijd wel er voor zorgend dat de lezer aan het denken slaat. Past goed in mijn verzameling.

Citaat: “Maar eigenlijk, nu hij erover nadacht, bewees de goddelijkheid van het schaatsen juist dat God niet bestond. Want als je een wereld moest scheppen, en je kreeg de vrije hand zoals God had gehad, dan zou je, om schaatsen te kunnen bedenken, toch wel heel veel eerst moeten bedenken. Water, kou, vriezen. En als je dan al zoiets krankzinnigs verzon dat water, waar je je hand in kon steken en dat alle vormen kon aannemen, kon veranderen in iets wat hard en star was, dan moest je er nog bij verzinnen dat het dan niet stroef als steen was, maar glijdend.” (p.12/13)

Nummer: 20-062
Titel: Drie slechte schaatsers
Auteur: Tim Krabbé
Taal: Nederlands
Jaar: 2004
# Pagina’s: 46 (12006)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-446-0517-8

Meer:
Krabbé, Tim – De grot
Krabbé, Tim – De stad in het midden
Krabbé, Tim – Een tafel vol vlinders
Krabbé, Tim – Vrienden
Krabbé, Tim – Wij zijn maar wij zijn niet geschift

Themaweek 102: Sportboeken

Jurryt van de Vooren – 8070 dagen wachten op de elfstedentocht

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, elfstedentocht, fryslan, Jurryt van de Vooren, lezen, schaatsen, sportboek

Jurryt van de Vooren – 8070 dagen wachten op de elfstedentocht

Meestal zijn de adverteerders op Facebook vervelende beeldvulling, maar blijkbaar werkt het, anders was het allang afgeschaft. Een enkele keer klik ik zelf. In dit geval een prijsvraag van FBTO. Wie verdient er een boek over de Elfstedentocht? Win, en krijg er zelf ook een. Dus kregen mijn schoonvader (drie elfstedenkruisjes) en ik allebei een boek over die tocht die nog nooit zo lang uitbleef. Alsof er meer bewijs nodig is voor global warming.

Jurryt ken ik al een tijdje van de site Sportgeschiedenis waar ik ook al eens een stukje voor mocht schrijven. Hij heeft een mooi beroep, sporthistoricus, ben er eigenlijk best wel een beetje jaloers op. Voor een historicus was er afgelopen jaar een bijzondere dag. 8070 dagen na de vorige Elfstedentocht werd het record gebroken. Tussen 1963 en 1985 werd het record gezet, sindsdien is elke dag zonder de tocht der tochten een toevoeging aan dit record. Pessimisten verwachten zelfs dat er nooit meer een tocht zal komen.

Dit gesigneerde boek past mooi in mijn collectie sportboeken, Jurryt heeft een mooie verzameling verhalen gebundeld. Voeg nog eens toe tientallen schitterende foto’s en je zit zo in de sfeer, terug naar mijn tienertijd toen we twee tochten na elkaar hadden. De laatste van ‘97 heb ik nauwelijks bewust meegekregen, omdat ik toen in Oostenrijk werkte.

Dank FBTO en Jurryt voor dit pareltje.

Citaat: “Door heel Friesland was al snel bekend dat er een famke op het ijs stond. In Harlingen bood een oude vrouw Jikke een warme stoof aan om de voeten te warmen. ‘Meiske, meiske, wat zalle jou koue futen hewwe, zet ze mar gauw op de stoof hur; hoe krijj’et in je hoofd, om zo’n toch te ondernimmen.’ In Bolsward werd voor haar het Friese volkslied gezonden; in Hindeloopen hield de burgemeester zelf een persoonlijke toespraak.” (p.129)

Nummer: 19-057
Titel: 8070 dagen wachten op de elfstedentocht
Auteur: Jurryt van de Vooren
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 216 (12633)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-92920-74-4

Meer:
Achter het net
En toen was er sport
Sportgeschiedenis (site)

Themaweek 73: Gesigneerde boeken

Olympische kronkel, dag 15

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, schaatsen

De dag van de vernieuwing, een dag voor het eind van de Spelen. Bij de skiers een teamwedstrijd met vier kleine wedstrijdjes die samen bepalen welk land het beste is. Spectaculair, leuk voor het publiek, vernieuwend, dus is het IOC er gek op. Niet dat het IOC van de vernieuwing is, maar wel van de kijkcijfers, de commercie. Zwitserland won uiteindelijk van Oostenrijk, waar de beste slalommer niet meedeed, mij niet duidelijk waarom.

Op de ijsbaan de Massstart. Op het WK al een aantal jaren bekend, bij de WB vaste prik. Vooral de halve finales waren boeiend. Een tussensprint winnen was voldoende, dus zag je halverwege de race al deelnemers die aan het uitbollen waren, zonder zich te bemoeien met het verdere verloop van de race. Vier van de twaalf moesten er afvallen. Kramer had Pedersen in de finale kunnen toelaten, maar besloot de Noren toch nog even een oor aan te naaien.

De finales waren interessant, de tussensprints nutteloos, het ging om de laatste sprint. Twee keer brons, voor Oranje zat er niet meer in. Twee mooie winnaars. Leuk onderdeel.

Olympische kronkel, dag 12

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, schaatsen

Het is zo voordehand liggend dat bijna iedereen het over het hoofd ziet. Het sterkste schaatsland wint niet automatisch goud op de ploegenachtervolging. Het is vrij simpel. In Noorwegen heb je vier, vijf heren die een redelijk schaatsniveau hebben, goed genoeg om mee te doen aan de Olympische Spelen. In Japan ook vier dames in dezelfde situatie. Deze schaatsers zijn net niet goed genoeg om de Nederlanders op de individuele afstanden te verslaan. Maar zij hebben twee gigantische voordelen: zij weten dat ze zich plaatsen, geen binnenlandse concurrentie hebben en daardoor kunnen zij zich al jaren voorbereiden op dit evenement, waar de som der delen meer is dan de som der losse onderdelen.

Kortom de kracht van de breedte in Nederland is daardoor automatisch de zwakte van de achtervolging. In december moet er nog gekwalificeerd worden. De opstelling kan pas anderhalve maand van te voren bepaald worden. In 45 dagen kun je niet genoeg doen om een bijnummer (hoe mooi dan ook, het is niet meer dan dat) zo goed te beheersen. De Noren en Japanners wisten dat dit hun beste kans op goud was, de Nederlanders doen het als extraatje.

Olympische kronkel, dag 7

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, schaatsen, school

Meerdere laptops met livestream als ik het lokaal binnen loop. De eerste rit is halverwege. Ik laat ze even kijken naar Van der Weijden. In de dweilpauze wel wat doen, maar ben blij verrast dat er überhaupt interesse is. Ook grappig dat je je leerlingen beter leert kennen. Aan de andere kant zit iemand op YouTube filmpjes van speerwerpen te kijken. Ze doet zelf ook aan atletiek.

Na de dweilpauze zet ik het smartboard aan. We kijken de laatste ritten samen. Weer verrassen ze me. Ze kennen Pechstein en Sablikova, al blijkt de Tsjechische vlag niet bij iedereen bekend. Gezamenlijk bewonderen we de geweldige rit van Esmee Visser. We kijken nog even het interview en hervatten de les. In het kader van ‘actualiteit’ koppel ik het organiseren van de Olympische Spelen aan de Toeristische verwachtingen. Veel actueler kan een les niet worden.

Olympische kronkel, dag 3

Tags

Ireen Wust, Olympische Spelen, PyeongChang, schaatsen

De afspraak van 13 uur liep iets uit. De wifi werkte niet zoals het hoort. Maar het was nog geen 14 uur, dus leek het me nog ruim op tijd voor de beslissende ritten. De Nederlandse dames zouden pas na de dweilpauze schaatsen, zo had ik gelezen. Een ding vergat ik: uurtje tijdverschil. Dus op zoek naar een stream, zag ik op teletekst al de kop. Wust wint goud. Getergd door het verlies op de 3km (brons win je, zilver is verlies) steeg ze weer eens boven haar zelf en de rest uit, weer won ze goud. Haar tranen waren veelzeggend.

Ook voor de samenvatting op de ARD was ik aan de late kant. Leenstra zag ik 1300 meter op koers voor goud liggen, Bergsma hield het nog korter vol. Takagi verloor dit seizoen nog niet, maar ook zij redde het (net) niet. Zonder de rit te hebben gezien, had ik toch het verhaal compleet. Gefeliciteerd Ireen.

WK Sprint 1980 (oktober 1990)

Tags

column, Mart Smeets, schaatsen, themaweek, Verenigde Staten

Een tijdje vond ik het onfatsoenlijk. Tot ik besefte dat het blad ook gewoon werd weggegooid aan het eind van de maand. Nog nam ik ‘m niet mee, maar bleef zitten in de trein op het eindstation tot het helemaal rustig was, scheurde snel de een-na-laatste bladzijde er uit en verliet de trein ook. Bijna vijf jaar volgehouden, daarna schreef DeMart niet meer in de Rails.

Themaweek 49: Mart Smeets

Hugo Walker als commentator bij andere sporten

Tags

commentaar, commentator, Hugo Walker, In Memoriam, schaatsen, tennis, voetbal, voetbalzondag

Deze week overleed de beste voetbalcommentator van Nederland op 81-jarige leeftijd.

Als eerbetoon vandaag, met dank aan de Hugo Walker fanclub, een lijstje van zijn mooiste uitspraken, als Hugo commentaar had mogen geven bij andere sporten. In 1998 stonden een aantal van deze al eens in een column van mij in het clubblad van mijn clubje.

SCHAATSEN

Komt die tussentijijijijd..nou, dat had toch wat beter gekund

Zjannie Romme, goeie schaatser is dat toch

Starter toch, dat is toch met twee maten meten!

Start je goed, dan heb je een goeie openingstijd

Tijd voor een wissel, zou je zeggen

Een half rondje voorsprong, vind het eerlijk gezegd wat geflatteerd..

BILJART

Komt die stoot!

De witte gaat tegen de rodeeee.. nee eromheen

Blomdahl..zelf afmaken!

Moet kunnen die bal

Driebandertje denk ik

Via de band lijkt mij de beste oplossing.., maar dit is natuurlijk ook niet slecht

Tijd voor een krijt zou je zeggen

Laken is vochtig, bal rolt dooor.. ja, een carambool!

En dan houden we ermee op hier in Zundert

In feite technisch goed biljart hoor

Effe krijten…

Ceulemans jongen.. doe dat nou niet

Caramboooool!!!

Wil die bal dun raken, doet dat ook

Had in feite een carambool moeten zijn

Moet stoten.. doet dat ook

Krijgt ie applaus voor

Zo’n bal hadden u en ik nog gemaakt

Via de rode bal, is dat wel verstandig jongen?

Had in feite via rood moeten spelen natuurlijk

Gaan we kijken of ie een goede stoot in huis heeft…heeft ieeeee!

Die bal moet je trekken

TENNIS

En dan houdt Sampras ermee op hier op Wimbledon

3 0 in sets, Vind het eerlijk gezegd wat geflatteerd

Tijd voor nieuwe ballen zou je zo zeggen

Komt die smash!

En dan gaan we aan de thee hier op Roland Garros

Had in feite moeten smashen

Dan staat Haarhuis verkeerd opgesteld

U en ik kunnen toch zien dat die bal in is

Goed geserveerd…punt

Die bal moet je met slice spelen…maar dit is natuurlijk ook niet slecht

Mooie spreidiiiing!

Snelle loper is dat toch, die Chang

Goede smash van die 27 jarige drievoudig Wimbledon winnaar…Pete Sampras, daar hebt u ‘em

Referee, die bal is in natuurlijk

Formule 1

Jongens, roken tijdens een pit stop…. dat kan toch eigenlijk niet

En dan houdt Verstappen er alweer mee op hier in Brazilië

Tijd voor een bandenwissel zou ik zo zeggen

Schumachertje, Schumachertje…, zelfs u en ik hadden Villeneuve zien aankomen

Verstappen.. wil links passeren.. Grindbak,.. tjonge

Inhalen… Gaat ie halen denk ik.. Neee

Geef je gas dan ga je hard

Zwart IJs #02

Tags

Ben van de Burg, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, schaatsen, sportboek

Zwart IJs #02

“Als het voor voetbal (Hard Gras) werkt, als wielrennen (De Muur) meedoet, dan moet er ook over schaatsen een literair blad te maken zijn”, ik kan me de gedachtegang goed voorstellen. Nadeel is wel dat schaatsen meer folklore dan sport is. Dat schaatsen vele winters niet in het hoofd van de mensen zit, zoals afgelopen winter toen de ijsbaan geen dag is open geweest. Dan is schaatsen ineens een sport voor een klein beperkt groepje dat op kunstijsbanen onderlinge wedstrijden heeft.

Wat opvalt is dat de bijdragen bijna zonder uitzondering kort zijn. ZKV zou A.L.Snijders zeggen. Poëzie komt ook veel voor. Een column. Slechts de bijdragen van Bert Wagendorp en Maarten Moll (7 en 5 bladzijden) zijn vergelijkbaar met de verhalen in de bovengenoemde bladen. Vooral het verhaal van de Volkskrantcolumnist over het langebaanschaatsen in Groot-Brittannië is erg mooi.

Sommige gedichten leverden ook een glimlach op, bijvoorbeeld het rijmpje van Christian Morgenstern, dat in het Duits (origineel) als in de vertaling er in staat. Zelfs Tolstoj kwam in deze bloemlezing terecht, uit Anna Karenina nog wel. Gelezen, maar kon me niet herinneren dat er schaatsen in voorkwam.

Leuke poging, maar niet levensvatbaar. Volgens mij is er ook geen derde deel verschenen. (mis, zoekende naar een plaatje van dit boek zie ik een derde deel, maar volgens mij uitstel van executie)

Citaat: “Hoe langer ik er over nadenk, des te zekerder ik weet dat Engeland in potentie een groot schaatsland is. Dat de sport perfect past bij het nationale karakter. Engelsen zijn verhuisde Duitsers en Scandinaviërs. Engelsen wentelen zich genotvol in de eentonigheid der dingen. Engelsen houden van pijn.” (p.14)

Nummer: 13-072
Titel: Zwart IJs #02
Auteur: Diversen (Ingmar Heytze, Bert Wagendorp, Leo Tolstoj, Jan Boerstoel, Kader Abdolah, Maarten Moll e.v.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2001
# Pagina’s: 80 (13278)
Categorie: Sport
ISBN: 90-351-2310-7

Meer schaatsboeken:
Glad IJs
Mohammed Nasr – De elfstedentocht
Jacob Bergsma – Ontberingen
Marnix ten Kortenaar – Op weg naar het licht
Knut Naerum – Glad ijs
Hylke Speerstra – De koude kruistocht
Maarten Scholten – Ijskampioenen

Allrounden moet Olympisch

Tags

Olympische Spelen, schaatsen, Sotsji 2014

Vele plannen zijn al gemaakt om schaatsen aantrekkelijker te maken voor de rest van de wereld. Een enkel talent doet nog wel mee, maar verder lijkt het meer op de Open Nederlandse kampioenschappen. Als je niet goed genoeg bent voor een van de vele commerciële teams, kun je altijd nog Belg, Oostenrijker of Oostblokkiaan worden en toch nog de Olympische Spelen halen.

Volgens mij is het simpel. Niet allerlei nieuwe onderdelen bedenken, maar sterk maken wat er is. Dus de achtervolging mag blijven, maar de massastart, de 100m of andere vreemde ideeën kun je een streep doorhalen. Het enige dat nodig is, is schaarste creëren. Dus niet meer tig wereldbekerwedstrijden per jaar, geen WK Afstanden en een WK Allround, maar keuzes maken.

In een Olympisch jaar telt maar een ding; dus doe je geen WK in dat jaar. Een jaar later is er een WK Allround, twee jaar later een WK Afstanden en het laatste jaar voor de Spelen weer een Allround toernooi. Op die manier is duidelijk wat elk jaar het belangrijkste toernooi is. Aan het WK Afstanden kun je dan het WK Sprint koppelen, aan de Spelen een Allroundtoernooi. Een of twee wereldbekerwedstrijden als voorbereiding, een EK, al dan niet met een kleine vierkamp en de kalender is vol.

Op die manier zijn er ook medailles te verdienen voor de Sighels, Bokko’s en Skobrevs van deze wereld, hoeven we geen tien kilometers meer te zien van Oostenrijkers die door de doorsnee Nederlandse marathonschaatser op een rondje zouden worden gereden en zitten we niet naar schaatsen te kijken als de eerste wielerklassiekers al gereden worden.

Elke belangrijke Olympische sport heeft een combinatievorm. De 100 meter hardlopen trekt het meeste aandacht, maar het echte koningsnummer is de tienkamp. Ook bij baanwielrennen, turnen en in de winter bij zowel het Alpine Skien als de Noordse nummers zijn er combinaties. Zelfs shorttrack doet mee. Ook bij schaatsen hoort er dus een klassement te komen. De 500 meter is spectaculair, de tien kilometer voor de liefhebber, maar de beste schaatser wint de Olympische Allround titel.

Sotsji 2014, deel 8 uit een serie over de Olympische Spelen