Emily Barr – Backpack
Het debuut van de Engelse schrijfster die een nieuw genre maakte, reisboeken met wat spanning er in. In Nederland ‘geperfectioneerd’ door Suzanne Vermeer. Ik las al drie boeken van haar, maar dit was blijkbaar het debuut. Ik gaf het een kans. Haar tweede boek was redelijk. Nummer drie was al minder. Vier zelfs slecht. Ik gaf het op. Maar in de opruiming van de bibliotheek lag haar eerste titel, afgeschreven titel. Toch maar meegenomen, ook omdat dit een boek was dat we op vakantie allebei zouden kunnen lezen.
In de vakantie kwam ik er niet aan toe, maar naar de vakantie wilde ik het toch niet ongelezen wegdoen. Het gegeven stond me niet echt aan. Tansy gaat backpacker in Vietnam, terwijl er een moordenaar is ergens in India. Maar omdat de meisjes die vermoord worden, lijken op haar, is de hele wereld in rep en roer. Pas toch op! Volgens mij extreem vergezocht.
Ik stond dus ook niet open voor een goed boek. Toch draaide ik gaandeweg bij. Barr had vele goede observaties verwerkt in haar verhaal. En na een aantal van die momenten zag ik de tragiek van haar schrijverscarrière. Barr heeft gereisd en schreef graag. Ze zocht een manier om haar bevindingen te verwerken. Het werd deze roman.
Helaas moet je tegenwoordig om een boek te verkopen er het een en ander aan toevoegen. Het werd de onwaarschijnlijke moordenaar die onvermijdelijk verderop in het verhaal natuurlijk belangrijk wordt. Een goed verhaal werd verkoopbaar gemaakt. Daar werd het niet beter van. En omdat er succes was, moesten er meerdere boeken volgen. Op haar site zie ik dat ze ondertussen een heel oeuvre aan het bijeen schrijven is. Zonder mij, ik geloof niet dat er uit anderhalf goed idee meer dan twee boeken kunnen komen.
En toch is het jammer. Barr heeft talent. Zie bladzijde 157: “De manier waarop ze deze stad hebben overgenomen komt me voor als een subtiele vorm van kolonisatie. We weten allemaal wat er in dit magnifieke stadje te doen is. Je gaat naar de grotten en waterpoelen, of je huurt een binnenband en drijft er de rivier mee af. Dit zijn geaccepteerde activiteiten. Als er al Laotianen meedoen in het spel, dan is dat in de rol van figurant. Het zijn kelners, hotelhouders, verhuurders van fietsen en binnenbanden. Zij lenigen onze noden; en dat doen ze omdat wij meer geld hebben dan zij.” Of op 225: “ Tom en ik staan op dit eiland aan de top. Iedereen aanbidt ons. Ze willen bij ons zijn. Vanmorgen heb ik precies om twaalf uur mijn eerste drankje genuttigd. Als je ’s morgens maar niet drinkt, is er niets aan de hand. En trouwens, het was wodka met sinaasappelsap, dus daar zit vitamine C in en daarom is het goed voor je. Het telt niet als sterkdrank”. Nog eens 93 bladzijden verderop: “Ik wil niet naar huis. Londen voelt niet eens meer als ‘thuis’. Het is mijn thuis niet; het voelt niet als thuis. Je kunt er de sterren niet zien en je moet er een baan hebben. Maar als Londen niet mijn thuis is, weet ik niet waar dat dan wel is. Nergens.” Als laatste bladzijde 323: “ Ik weet nu zeker dat westerlingen, en zeker Londenaren, voortdurend als een krankzinnige rondhollen om maar enig gevoel van eigenwaarde te krijgen, om het feit te verbloemen dat hun levens beroerd en leeg zijn.”
Reizen geeft je een nieuw referentiekader. Het leert je omgaan met tegenslag, het geeft je de kans afstand te nemen. Je kunt het leven bekijken door de ogen van iemand waarvan je dat nooit gedacht had. Je wordt rijker door de culturen die je ziet, ondergaat, proeft, voelt. Door je te moeten uitdrukken in andere talen, leer je je woorden beter kiezen. Er zijn zo veel voordelen aan reizen, zo veel redenen om je rugzak te pakken.
Barr lijkt me een sympathieke jongedame die leuk kan schrijven. Ik zou graag het boek lezen dat ze in gedachten had toen ze besloot haar reisobservaties in een roman te verwerken. Ik zou graag eens met haar van gedachten wisselen over reizen en literatuur. Ik ben wel benieuwd naar wat ze zelf van haar boeken vindt, of ze nog achter haar keuzes staat.
Mocht je nog niets van haar gelezen hebben, dan is dit eerste boek een absolute aanrader. Mocht je van Suzanne Vermeer houden, dan mag je dit hele verhaal negeren. Dan snap ik niets van jou en heb jij dus ook niets aan mijn recensies.
Citaat: “Als ik had geweten dat Azië zo zou zijn, was ik naar Amerika gegaan. Als ik de reis in mijn eentje had voorbereid, was ik naar Amerika gegaan. Het was verdomme die klootzak die naar Azië wilde. Ik haat Azië.” (p. 56/57)
Nummer: 12-048
Titel: Backpack
Auteur: Emily Barr
Taal: Nederlands (Oorspr.: Engels)
Jaar: 2001
# Pagina’s: 382
Categorie: Reis
ISBN: 90-6974-403-1
Meer Barr door Gerbie:
Jetlag
Cuban Heels
Baggage
Meer over Backpack:
Bookreporter
Official site
The Romance Reader
Te weinig ruimte, te veel boeken. De keuze voor het thema van 2012 was snel gemaakt. “Boeken die weg mogen”. Vooral via BookCrossing is de bedoeling, maar mocht iemand anders mee willen doen, met alle plezier.
