Wakker

Tags

hostel, poëzie, reizen, slaapzaal, slapen

 

slaapzalen zijn

weliswaar goedkoop

maar niet altijd

even goed

voor de nachtrust

na de kotser van half vier

volgt de discussie

van vijf over half vier

de sigaret van tien over half vier

de discussie van kwart voor vier

de snurkers om vijf uur

slapen wel gewoon verder

net als de kotser

die zich bij hun heeft aangesloten

ik ben wakker

Kijk nog eens 047

Tags

fotooo, Kijk nog eens

Vorig jaar genoeg sneeuw. Dit jaar regen en groene velden bij aankomst. De wereld ziet er meteen een stuk triester uit. Gelukkig nog een beetje wit voor de eerste dagen, later iets meer.

Mart Smeets – Wereldtour

Tags

boeken, boeken 2006, boekrecensie, lezen, Mart Smeets

Mart Smeets – Wereldtour (06-093)

Elk jaar twee boeken op zijn minst. En dat al jaren lang. Enals echte fan lees ik ze allemaal. En altijd met plezier. Maar toch. Is hetmisschien een idee om eens een half jaar over te slaan?

Ik stoor me namelijk zo langzamerhand aan bepaalde beschrijvingen. Ik weet best dat het vervelend is om in Australië, Los Angeles en Vancouver herkend te worden, zelfs wanneer je niet aan het werk bent. Maar is het nou echt nodig om elke ontmoeting in je boek te beschrijven? Wat voegt het toe? En de gebruikelijke slordigheid zit er ook weer in. Onvermijdelijkwanneer iets zo snel naar de drukker moet. Balls on Base staat er op bladzijde118. Smeets bedoelt Base on Balls (4 wijd in het Nederlands). Dat is niet zo erg, ware het niet dat het juist staat in een belerend stukje waarin Smeets vertelt over hoe de meeste Nederlanders honkbal zien. Dan moet je het ook goed doen.

Ook kan het boekje wel met wat minder prijsindicaties voor de flessen wijn en alle overwegingen bij elke tax-free shop of elk vliegveld. En als je een sudoku moeilijk vindt, moet die dan ook meteen in het boek?

Maar laat ik niet te veel zeuren, want ondanks dat alles lees ik de boeken van Smeets elke keer snel weer uit. Zijn liefde voor de sport is namelijk ontzettend groot. Na al die jaren kan hij nog steeds gewoon genieten van een doorsnee NBA wedstrijd. En daar dan heel boeiend en treffend over schrijven.

Hij reist vrijwillig naar Calgary voor het WK schaatsen, ook al doet de NOS niet eens rechtstreeks verslag. En ook daar ziet hij unieke sport, zelfs al lijkt het op de spreekwoordelijke mosterd na de hoofdmaaltijd Olympische Spelen. En ook vliegt hij naar Adelaide om zijn zoon honkbal te zien spelen in een regionale Australische league. Zijn beschrijving van dat bezoek maakt dit boek alleen al de moeite waard. Mooie vader-zoon liefde, zoals hij die al eerder beschreef in Murfreesboro blues, maar ook een leuk verslag van de wedstrijd die hij bezoekt en vooral de honkbalwereld van Australië.

Ook lees ik graag over zijn reizen en dit boek doet eigenlijk niet anders dan daar over vertellen. Ook tennis, niet echt mijn sport, komt aan bod en daar schrijft hij ook weer een mooi verhaal over.

Misschien moet ik me maar aanbieden als redacteur voor zijn volgende boek…

Nummer: 06-093
Titel: Wereldtour
Auteur:  MartSmeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2006
# Pagina’s:  187(17756)
Categorie:  Reizen(sport)
ISBN:  90-468-0173-X

Ronald Giphart – Heblust

Tags

boeken, boeken 2006, boekrecensie, lezen, Ronald Giphart

Ronald Giphart – Heblust (06-092)

De Literaire Juweeltjes reeks is bedacht om meer mensen aan het lezen te krijgen. Boekjes voor een euro. Leuk om weg te geven, of om tussendoor even snel te lezen. Maar de echte boekenliefhebber hoeft niet zo nodig, vaak zijn het oude/bekende verhaaltjes die alsnog een eigen kaft krijgen. Zo ook dit boekje. Heblust was een verhaal in het boek Het feest der liefde. Wel een leuk verhaal. Ik kan me echter voorstellen dat iemand die nog niets heeft gelezen van Giphart wel even geschokt is na het lezen van dit verhaal. Vanuit het perspectief van een jong meisje geschreven, is het een extreem open verhaal, in alle betekenissen van het woord. Voor de duidelijkheid: meer sex dan erotiek. Leuke bijrol voor de schrijver zelf trouwens.

Nummer: 06-092
Titel: Heblust
Auteur: Ronald Giphart
Taal: Nederlands
Jaar: 2006
# Pagina’s: 48 (17569)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-851-6088-X

Kopje Thee?

Tags

onderwijs, school, thee

Woensdagochtend, de eerste koffiepauze. Zoals het hoort wanneer het onwennig is, klaagt men. De koffie smaakt niet. Slootwater is nog een van de netste beschrijvingen die ik hoor. Gelukkig drink ik geen koffie, maar thee. Ik ben al tevreden met wat heet water uit het nieuwe apparaat, een theezakje erbij en altijd dezelfde kwaliteit.

Helaas, hoe ik ook zoek, ik vind geen theezakjes. Vroeger kende je de dames van de catering precies, maar nu net in een nieuw gebouw is dat nog niet het geval. Gelukkig is er een centraal telefoonnummer waar je met alle mogelijke vragen terecht kunt. Die weten vast wel waar ik theezakjes kan vinden.

Aan de telefoon gaat het nog sneller. “Het wordt meteen doorgegeven, ze komen er zo aan”, hoorde ik optimistisch. Het is half elf.

De pauze kwam ik wel door zonder thee. Een uurtje later krijg ik een mailtje dat de theezakjes zijn besteld. Om 12.25 krijg ik weer een mailtje. De aanvraag voor thee is binnengekomen en wordt nu per mail aan mij bevestigd. Ik weet wel bijna zeker dat het niet de bedoeling is, maar omdat er “Melding bevestigen:0000048200 theezakjes e.d. nodig in de koffiecorner” staat, stuur ik maar een reply en bevestig dat de theezakjes nog steeds nodig zijn. Ik krijg al een snel een mailtje dat mijn bevestiging niet nodig was, maar dat het een bevestiging van een bestelling was.

Ik heb even de neiging om naar het afdelingshoofd te gaan en om een bestelbon te vragen en die dan in te leveren bij de catering, maar besluit dat het niet goed is om zo snel al mijn cynische ik boven te latenkomen.

Tijdens de middagpauze drink ik chocolademelk. Ook waterig, net als de koffie begrijp ik, maar thee is er nog niet. Als ik ’s middags naar huis ga staat er alleen een pakje sterrenmunt van een collega. Een hele dag zonder thee. Kan gebeuren, de catering zal ook wel druk zijn.

Vrijdagochtend was er gewoon thee toen ik weer verscheen. Probleem opgelost dus.

Gistermiddag om 13.35 uur kreeg ik een mailtje (‘Gereedmelding’) dat de melding was afgehandeld. Dus 6 dagen en 3 uur nadat ik een telefoontje pleegde om een theezakje, is de zaak eindelijk volledig afgehandeld. “Melding gereed: 00000482.00 theezakjes e.d nodig in dekoffie corner” staat er bij het onderwerp. De afdeling facilitaire zaken vraagt ook nog of alles naar wens is afgehandeld en als ik vragen heb kan ik het mij inmiddels bekende telefoonnummer bellen. Weer houd ik me in. Ik bel en mail niet. Een beschrijving van het kopje thee op vrijdag. Een compliment voor de gevolgde procedure (4 mailtjes!). Een filosofische verhandeling over het nut van goede koffie en thee. Vele mailtjes spoken door mijn kop. Ik houd me in. Het kost moeite.

Wüst: Friesinger of Thomas

Tags

column, Ireen Wust, schaatsen

Olympisch kampioene leed zondagmiddag een onverwachte nederlaag. Tenminste onverwacht voor haar zelf en voor de commentatoren van dienst. Al tijdens de geweldige race van Sablikova zag de echte kenner dat Wüst het wel eens erg moeilijk zou kunnen krijgen. Zeker ook omdat ze de dag ervoor nog gigantisch was ingestort tijdens de drie kilometer.

Het begin van haar vijf kilometer was veel te snel. Voor een gemaakte allroundster, die Wüst nu nog is, is een vijf kilometer te ver. Dan kun je wel achteraf zeggen dat je jezelf niets kunt verwijten, dan kan de coach wel roepen dat zij snel van start moet gaan met haar aanleg, feit is gewoon dat de snelle eerste ronden haar opbraken. De door velen zeker gewaande Europese titel ging verloren. Smeets roemde Veldkamp, omdat die het had zien aankomen. Ik weet zeker dat ook Smeets en Visser het hebben zien gebeuren. Alleen Dijkstra wist ons te vertellen dat het niet fout meer kon gaan. Thuis op de bank had ik al dezelfde conclusie getrokken als Veldkamp. Zo niet dan had het commentaar van Herbert Dijkstra mij wel in die richting geduwd. Als hij er zeker van is, dan begin ik te twijfelen.

Wüst liet zich met de tranen in de ogen al meteen interviewen, maar kon begrijpelijkerwijs niet goed terugkijken zo kort na haar fatale race. Later deze week moet ze hebben ingezien dat ze een erg verkeerde tactiek heeft gekozen voor die laatste vijf kilometer. Kemkers mag zich dat zeker ook aantrekken. Dat deed hij ook zeker, gezien de erg verdedigende tactiek die voor Kramer later overbodig bleek, maar die wel meer dan negen kilometer met de handrem rondjes reed. Respect voor de inzet en het enthousiasme van Wüst, maar het was niet genoeg.

Voor Wüst volgt een belangrijke keuze. Het WK Sprint komend weekend is een tussendoortje, na dit seizoen moet zij kiezen in welke richting haar carrière gaat. Ze is een talent, met een geweldige mentaliteit, maar op dit moment nog niet meer dan een middenafstandrijdster. Net als Annemarie Thomas en Anni Friesinger ooit waren. Thomas kwam als allroundster net te kort, maar ging elk jaar achteruit na haar stormachtige komst. Zij koos voor specialisatie en was wereldkampioen en wereldrecordhoudster. Friesinger koos per seizoen waar haar hoogtepunt zou liggen en werd soms allroundster en soms specialiste en wil nu als sprintster prijzen pakken. Daarvoor moest ze wel heel veel doen. Wüst kan dat ook opbrengen, maar heeft ze hetzelfde talent?

Kijk nog eens 046

Tags

fotooo, Kijk nog eens

Divi divi boom. Curacao.

Kasten

Tags

kast, onderwijs, school

“Ik ken alle trucjes, niemand pakt dus nog een kast in”, horen we van ons afdelingshoofd. We zitten met zeker 50 van de 80 collegae te luisteren. Er zijn hier 10 kasten te verdelen, de rest moet elders in het gebouw maar een kast vinden.

Even later zitten we boven. Flink wat later eigenlijk, want we kennen de weg nog niet zo goed. Op vele verschillende manieren vinden we het lokaal waar we overleggen. We zijn met zijn tienen. “Hoog inzetten, dat doen andere teams ook”, “Ik wil een kast in mijn eigen lokaal”, “Ik wil ook wel een eigen lokaal”, “Hoeveel vragen we er?”

De meningen zijn verdeeld. Ik probeer zo emotieloos mogelijk een bijdrage te leveren. “1 of 2 kasten, meer heeft geen zin. We zijn ongeveer met zijn tienen, gemiddeld is er 1 kast per 7 of 8 docenten.” Mijn opmerking viel niet echt goed. “Zet maar in op 4. 1 voor de leerlingendossiers, 1 extra en 2 voor de collega’s. Je moet voor jezelf zorgen.”

Een half uurtje later zijn we er al uit. De taaldocenten hebben het liefst een kast in hun lokaal. “Ik wil ook wel eens een eigen lokaal” mompelt een ander nog maar eens. De algemene kasten moeten in de docentenruimte en de rest moet in onze eigen lokalen maar de kasten verdelen.

Eenmaal beneden blijkt er weinig meer van de theorie te kloppen. Onze collega’s van andere teams hebben gewoon de kasten al ingepakt. Hoezo aanvragen? Gewoon claimen. Iedereen weet toch dat de brutalen de halve wereld hebben? Als we even later elders in het gebouw rondlopen, blijkt dat onze situatie niet uniek is. Iedereen wil een kast. “Zonder kast kan ik niet werken”, klinkt het uit een kantoor. Weer in een ander kantoor hangen briefjes op kasten, het doet me denken aan de letters op de stoep in Amsterdam op 29 april.

Ik kan ook nog niet lesgeven. De leerlingen komen over een paar dagen pas voor het eerst op school…

Kijk nog eens 045

Tags

fotooo, Kijk nog eens

Zo nu en dan wil ik wel eens een paar druppels rum tot me nemen. Tijdens een vakantie op Jamaica hoort een bezoekje aan de Appleton estate er zeker bij. Hoe maakt men rum? Maar ook de opslag zien. In deze vaten, voordat het uiteindelijk in de fles terechtkomt die hier in de kast staat. Volgens mij ziet het er in de hemel ook zo ongeveer uit.

De rijdende rechter 018

Tags

auto, Rijdende Rechter

Ook ik ben geen heilig boontje. Ik rij wel eens te hard. Ik rijd wel eens te lang met groot licht aan. Maar ik erger me steeds vaker aan medeweggebruikers die asociaal gedrag vertonen en daar mee wegkomen. U kent het allemaal. Slingerend rijden omdat je geen hands free hebt. Inhalen waar het echt niet kan. Parkeren waar velen er last van hebben. Tijd voor actie. De rijdende rechter begint daarmee, rapporteert over asociale weggebruikers en bedenkt een alternatieve straf. Een officiële straf zal er wel niet inzitten.

Datum: 8-12-2006
Tijd: 8.40 uur
Plaats: Weg langs zijtak Twentekanaal
Dader: Donkerblauwe Opel Zafira (24-DN-VR)
Situatie: De werkzaamheden duren er al meer dan een jaar. Het schiet er dus nooit echt op. Maar het blijft de kortste weg, dus rij ik er al tijden. Ineens komt er, vlak voor een wegversmalling van links een auto, die met volle vaart vlak voor me de weg opschiet. Vol op de rem is overdreven, maar dat hij rechts geen voorrang gaf, was meteen duidelijk.

Blijkbaar heeft meneer haast, want na de versmalling vliegt hij van links naar rechts over de weg, kijkend of hij zijn voorganger kan inhalen. Nu is de weg toch al te smal voor twee auto’s, elke tegenligger verplicht je om half in de berm te rijden, dus inhalen, zeker op dit tijdstip met al het sluipverkeer is onmogelijk.

Eenmaal in Almelo rijden we door een woonwijk. Verkeer vanuit alle zijwegen, voetgangers en fietsers, echt een weg waar je 50 mag, maar beter 40 rijdt. Hij niet. Dik over de 60 (schat ik als ik hem langzaam van me weg zie trekken), vliegt hij op weg naar zijn bestemming. Wanneer hij naar rechts moet, schiet hij zo de zijweg in. Geen richting aangeven, want als je de baas van de weg bent, dan doe je wat je wil. De ander past zich maar aan jou aan.

 Straf: Een maand lang elke dag op bezoek bij kinderen die een verkeersongeluk hebben gehad.